ஞாயிறு பட உலா – நெல்லைத் தமிழன் நான் சென்ற இடங்கள் – மெக்சிகோ - படங்களுடன் - 01

 

ரொம்ப வருடங்களாகவே நான் சென்ற, பார்த்த இடங்களைப் பற்றி படங்களுடன் எழுதவேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்தேன்.  அவற்றைப் பற்றி எழுதுவதற்கான சந்தர்ப்பம் அமையவில்லை.  இனிமேல், எவற்றையெல்லாம் பகிரலாம் என்று நினைக்கிறேனோ, அவற்றைப் படங்களுடன் பகிர்கிறேன்.

கேஜிஜி சார் மாதிரி, என் வாழ்க்கைப் பயணம் என்று எழுத ஆசைதான்.  அதற்கான நேரம் வரவில்லை. எங்கோ சாதாரணமான நிலையில் இருந்த என்னை, காலம் எங்கெங்கோ இழுத்துச் சென்றது. ‘எழுதும் விதியின் கைகள், எழுதி எழுதி மேற் செல்லும்’ என்ற உமர் கய்யாம் வரிதான் எனக்குத் தோன்றுகிறது.  சில உயரங்களைத் தொட்டு, பிறகு பாதாளம் காட்டி, என்று வாழ்க்கை ஒரு அலையைப் போலச் செல்கிறது. இருக்கட்டும்.

கௌதமன் சார், அவர் சமீபத்தில் சென்றிருந்த பாண்டிச்சேரி ரிசார்ட் பற்றி எழுதிக்கொண்டு வருகிறார். அவர் எழுதுகிறார்… நான் பட உலாவாக சிலவற்றை எழுத நினைக்கிறேன்.  நான் வெளிநாட்டுச் சுற்றுலா என்று ஒன்றும் சென்றதில்லை. சென்றதெல்லாம் அலுவலகப் பயணமாகத்தான். அதில் கிடைக்கும் வார இறுதிகளில், நான் வகித்துவந்த பொறுப்பினால் கொடுக்கப்பட்ட சில சலுகைகளை உபயோகித்துச் சில இடங்களைப் பார்த்திருக்கிறேன். அவற்றை அவ்வப்போது பகிர்கிறேன்.

சோழ வரலாறு என்று தற்போது எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன் (தாராசுரம்,….. போன்ற கோயில்களில் உள்ள சிற்பப் படங்களுடன்) அது அயர்ச்சியைக் கொடுக்கக் கூடாது என்பதற்காக இடையிடையே இந்த மாதிரிப் பதிவுகள் வரும்.  நிறைய யாத்திரைத் தொடர் பதிவுகள் இன்னும் எழுதவேண்டியிருக்கிறது. உதாரணமாக ‘கயா யாத்திரைத் தொடர்’, ‘பாண்டிய நாட்டு திவ்யதேசங்கள் மற்றும் மலைநாட்டு திவ்யதேசங்கள் யாத்திரை’, ‘பத்ரிநாத் யாத்திரை’ போன்று. அவற்றிற்கான சந்தர்ப்பங்கள் அமையாமலா போகப்போகிறது?

இந்த வாரம் நான் எழுதப்போவது மெக்சிகோவில் நான் தங்கியிருந்த ரிசார்ட் பற்றி.  இந்தியா வந்த பிறகு எனக்கு விமானப் பயணத்தில் ஆர்வமே ஏற்படுவதில்லை. என்ன காரணம் என்று தெரியவில்லை. நான் சுமார் 200 தடவைகளுக்கு மேல் விமானத்தில் பயணம் செய்திருக்கிறேன்,  இரு வழியில். இது இன்னமும் அதிகமாக இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.  நான் ஒரு பெரிய நிறுவனத்தில் கணிணி சம்பந்தமான துறைக்குத் தலைவனாக பதினைந்து வருடங்களுக்கு மேல் வேலை பார்த்தேன்.  எங்கள் நிறுவனம், பல தேசங்களில் இருந்தாலும்,  நான் ஏழு தேசங்களில் இருந்த எங்கள் Outlets/Restaurants/Offices/Warehouses போன்று பலவற்றிர்க்கும் கணிணி சம்பந்தமான முடிவு எடுக்கும் இடத்தில் இருந்தேன். அதனால் பல தேசங்களுக்கும் பயணிக்கும் வாய்ப்பு கிடைக்கும். அவ்வளவு பெரிய நிறுவனத்தின் துறைத் தலைவராக இருந்தால் நெறி பிறழும் சந்தர்ப்பம் ஏராளமாக வரும், ஆனால் எவற்றிலும் சிக்காமல் நெறி பிறழாமல் கடைசி வரை என்னால் இருக்க முடிந்தது. அதுவும் தவிர, என்னுடைய சொந்த கலாச்சாரம், பழக்கவழக்கங்கள் எதையுமே நான் மாற்றிக்கொண்டதில்லை. பல சந்தர்ப்பங்கள் வரும் ஆனால் நான் மாறாமல் இருந்தேன். அதனால் எனக்கு எப்போதுமே ஒரு நிம்மதி உண்டு. சொந்தப் பிரதாபம் போதும் என்று நினைக்கிறேன்.

ஒரு வார மெக்சிகோ பயணம் அது (ரிசார்ட்டில் 7 நாட்கள்). இதற்கான விமானப் பயணக் கட்டணம் மற்றும் செலவுகளை என் நிறுவனம் பார்த்துக்கொண்டது.  அங்கு தங்கும் செலவை அழைத்த நிறுவனம் ஏற்றுக்கொண்டது. 

நான் எங்கும் முழு சைவ உணவு (தமிழக அல்லது இந்திய) மாத்திரமே சாப்பிடுவேன். ஒரு சில பயணங்களில் அதற்கு வாய்ப்பு இருக்காது. அப்படிப்பட்ட நேரங்களின் நான் பழங்கள், English bread (ஹிஹி Egg சேர்க்காதது) போன்றவைகளை வைத்து சமாளித்துக்கொள்வேன். சென்ற அன்றே உணவுப் பிரச்சனை தலைதூக்கக் கூடாது என்பதற்காக நானே ஒரு நாளுக்குச் செய்து எடுத்துக்கொண்டு போவேன். இது தவிர ஒரு எலுமிச்சை ஊறுகாய் பாட்டிலும் (ஊறுகாயுடன்!) எடுத்துகொண்டு செல்வேன். ஒருவேளை பழங்கள் மாத்திரம் சாப்பிட்டு நாக்கிற்கு காரம் வேண்டும் என்று தோன்றும்போது ப்ரெட் ஸ்லைஸ் மற்றும் ஊறுகாய் உபயோகமாக இருக்கும்.

நான் வேலை பார்த்த நிறுவனத்திலேயே சில மாதங்களுக்கு ஒரு முறை ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டல்களில் கான்ஃபரன்ஸ் வைப்பார்கள். அப்போதுதான் நிறுவனத்தின் ஒவ்வொரு துறைத் தலைவர்களும் மற்றும் எங்களுக்கு மேல் உள்ளவர்களும் (Finance Head & Board Members) நேருக்கு நேர் சந்திக்கும் சந்தர்ப்பங்கள் அமையும்.  ஆரம்பத்தில் உணவின் போது நான் நேரடியாக பழங்கள் மற்றும் இனிப்புகள் எடுத்துக்கொள்வேன். மற்ற உணவுகளைச் சாப்பிடுவதில்லை. பிறகு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெஜ் உணவையும் சிறிது எடுத்துக்கொள்வேன்.  பல நேரங்களில் எனக்கு மாத்திரம் சாதம், பருப்பு (Rice, Dhal) ஆர்டர் செய்வார்கள் (அப்போதுதான் எனக்குத் தெரிந்தது, நாம் கேட்கும் உணவை உடனே தயார் செய்து தருவார்கள் என்று… இது பற்றி வேறு ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் எழுதுகிறேன். அது, எனக்காக, Chef team staff சிலருக்காகத் தயார் செய்த உப்புமாவை காலை உணவுக்குக் கொண்டுவந்து தந்த கதை). எழுத ஆரம்பித்தால் வள வளவென்று எழுதுவதே என் பழக்கமாகிவிட்டது.

லண்டன் ஹீத்ரூ சென்று, அங்கிருந்து கேட்விக் விமான நிலையம் சென்று மெக்சிகோ விமானத்தைப் பிடிக்கவேண்டும்.  (எல்லாம் பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸ்). மெக்சிகோ பயணத்தின்போதுதான் தெரியும், 6 மணி நேரப் பயணத்துக்குக் குறைவாக விமானப் பயணம் என்றால் முதலில் தந்த உணவிற்குப் பிறகு, விமானத்தின் பின்பக்கம் (கடைசி சீட் வரிசையைத் தாண்டிச் சென்றால் வரும்) சில பல ட்ரேக்களில் பிஸ்கட்ஸ், சாக்லேட்டுகள் போன்றவைகளை வைத்துவிடுவார்கள், பயணிகளே எப்போது தேவையோ அப்போது சென்று எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்று. ஆனால் அதை நான் தெரிந்துகொண்டது பல மணி நேரங்கள் கழித்து. பரக்காவெட்டி மாதிரி அவர்களிடம் என்னைக் காண்பித்துக்கொள்ள முடியும என்ன? நான் கிளம்பும் இரவு, மி.பொடி தடவிய இட்லிகள் மற்றும் அரிசி உப்புமா செய்து எடுத்துக்கொண்டேன்.  கேட்விக் விமான நிலையத்திலிருந்து மெக்சிகோ கான்கன் விமான நிலையப் பயணம் சாதாரணமாக இருந்தது. ஆனால் வழியில் பார்த்த மேகக் கூட்டங்கள், கீழே பார்த்த வித்தியாசமான நிறத்தில் அமைந்த தீவுகள், பெர்முடா முக்கோணத்தைக் கடந்து விமானம் சென்றது போன்றவை எனக்கு ஆர்வத்தை உண்டுபண்ணியது.

கீழே விழுந்தா இந்த இலவம்பஞ்சைத் தாண்டி கீழே விழுவோமா இல்லை இவை நம்மைத் தாங்கிக்கொள்ளுமா?

நாங்களும் பெர்முடாவைத் தாண்டிட்டோமில்ல ! 

உதிர்ந்த இலவம்பஞ்சு மேகங்கள்

விமானத்தில் ஆட்களே இல்லை. ஒரு பத்து பேர்கள் இருந்திருப்போம்.

அட இது என்னப்பா அதிசயம்… தீவுகளின் மேல் மாத்திரம் மேகக் கூட்டம்.

மாலை வடிவத்தில் தீவுகள்.  பேசாம அங்கேயே குடி போயிடலாமா?  ஒரு வேளை சுனாமி வந்தால் நம்மைத் தள்ளிக்கொண்டுபோய் அந்தப் பக்கம் உள்ள கடலில் தள்ளிவிடுமோ? எதுக்கு வம்பு?

தீவின் அருகாமைத் தோற்றம். இரண்டு தீவுகளுக்கு இடையில் கடல் பாய்கிறது.

சன்னலிலிருந்து பார்த்தால் விதவிதமான நிறங்களில் கடல், நிலம், வான்..

ஓ… பஹாமாஸ் தாண்டிச் செல்கிறோமா?

அட இது என்ன! மிக அழகிய தீவு! 

இறங்க வேண்டிய இடம் வருகிறது போல் இருக்கிறது. பின்ன.. கடலைத் தாண்டி நிலத்துக்கு விமானம் வந்துவிட்டதே!

மெக்சிகோவின் தீபகற்பத்துக்கு வந்து சேர்ந்தேன். விமான நிலையத்தில் சிறிய வரிசைதான். என்னுடைய முறை வரும்போது நான் கொண்டுபோயிருந்த உணவு பாக்கெட்டுகளைப் பற்றிக் கேட்டார்கள். அவை எனக்கான உணவு என்று நான் சொன்னது அவர்களுக்கு எவ்வளவு புரிந்தது என்று தெரியவில்லை. பாவம்  முதல் முறை வந்திருக்கிறான், பார்த்தால் நல்லவன்போலத்தான் தெரிகிறான் என்று நினைத்தார்களோ என்னவோ.. அனுப்பிவிட்டார்கள்.

விமான நிலையத்திலிருந்து நான் செல்லவேண்டிய Jade Rivera Cancunக்கு ஒரு டாக்சியில் சென்றேன்.

சுமார் 30 கிமீ டாக்சியில் பயணம்.  அரைமணி நேரம் ஆகியது. இருந்தாலும் ஊருக்குப் புதுசு என்பதால் மனதுக்குள் லப்டப் வேகமாக அடித்துக்கொண்டிருந்தது.  நம்மூரில் அலையாத்திக் காடுகள் என்று சொல்வோமே, அப்படி இருந்த பாதை வழியே சென்றபோது (கடைசி ஐந்து நிமிடங்கள்), இவன் சரியாகத்தான் கூட்டிக்கொண்டு போகிறானா என்ற சந்தேகம் வந்தது.  நான் கூகுள் மேப், மற்றும் ரிசார்ட்டின் அட்ரஸ் Print செய்துகொண்டு போயிருந்தேன். அதையெல்லாம் சரியாகப் புரிந்துகொண்டிருக்கிறானா என்று யோசித்தேன். கடைசியில் ரிசார்ட்டின் நுழைவாயிலை அடைந்ததும் நிம்மதி வந்தது.

இந்தப் படங்களை அங்கு நுழையும்போது எடுக்கவில்லை. பிறகு நான் வெளியில் வந்து பாதை மற்றும் நுழைவாயில் படங்களை எடுத்தேன்.

அடுத்த பகுதியில் தொடர்வோம்.

 (தொடரும்)