கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை :: இரு துருவங்கள் - கீதா ரெங்கன் - சீதை 11 (முதல் பகுதி)

     சீதா ராமன் கதையில் இந்த வாரம் படைப்பை வழங்கி இருப்பவர் தில்லையகத்து க்ரானிக்கிள்ஸ் தளத்தில் எழுதும் திருமதி கீதா ரெங்கன்.

     சற்றே நீளமாக இருப்பதால் இதுவும் இரண்டு பாகங்களாக வருகிறது.


=========================================================================

இரு துருவங்கள்

கீதா ரெங்கன்

“நான் தனியா வாழலாமானு ரொம்ப தோண ஆரம்பிச்சுடுச்சு, அபி”

6 மாதங்களுக்கு முன் அமெரிக்காவிற்கு வேலை நிமித்தம் சென்று, திருமணமாகி இருக்கும் தன் ஒரே மகள் அபியிடம், மஞ்சு, ஸ்கைப்பில் வீடியோ காலில் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். குரல் உயர்ந்ததைக் கேட்டு ஹாலின் மேல் சுவற்றில் இருந்த பல்லி கூட, தான் எழுப்ப இருந்த ஒலியை அடக்கிக் கொண்டது! பல்லி சொல் பலிக்குமாமே! பலித்துவிட்டால்? தன்னை வீட்டிலிருந்து விரட்டாமல் கனிவுடன் கவனித்துக் கொள்ளும் மஞ்சு இந்த வீட்டை விட்டு வெளியேறுவதா, தன்னையும் அழைத்துச் செல்வாளா என்று நினைத்தது போலும்!

அமிர்தா, மஞ்சுவின் வீட்டின் காலிங்க் பெல்லை அழுத்தும் சமயம் மஞ்சுவின் உயர்ந்த குரலைக் கேட்டதும் மஞ்சுவின் குரலா இது? இப்படி அவள் குரல் உயர்ந்து கேட்டதே இல்லையே! என்று நினைத்துக் கொண்டே கதவு திறந்திருப்பதைக் கண்டு திறக்க, மஞ்சுவும் அமிர்தாவைப் பார்த்துவிட்டுக் கையசைத்தாள். வீட்டில் அண்ணன் இல்லை என்பது தெரிந்தது. அமிர்தா மஞ்சுவின் ஒன்றுவிட்ட நாத்தனார். கணவன் மணியின் சித்தப்பா மகள். மஞ்சு, அமிர்தாவிற்கு அண்ணி என்றாலும் நல்ல தோழி, கிட்டத்தட்ட ஒரே வயது என்பதால் பெயர் சொல்லி அழைப்பதே வழக்கமாவிட்டது.

அபி மற்றும் மஞ்சுவின் நாலுகால் செல்லம் பைரவி எழுந்து வந்து மஞ்சுவின் மடியில் முகம் புதைத்தது. என்ன புரிந்ததோ அதற்கு? ஒருவேளை தன்னையும் விட்டுச் சென்றுவிடுவாளோ என்று நினைத்ததோ தெரியவில்லை. அமிர்தாவையும் வந்து நக்கியது.

“ம்மா! வாட் ஹேபன்ட் டு யு? இத்தனை நாள் இல்லாத இந்த எமோஷன்? என்னாச்சும்மா?” இத்தனை வருடங்கள் எத்தனையோ கஷ்டங்கள் வந்த போது கூட அம்மா சொல்லாத ஒன்று என்ற வியப்பு அவள் முகத்தில்.

“அம்மா நீ இங்க வரியா ஃபார் எ சேஞ்ச்”

“இல்ல அபி…நான் அங்க வரது எல்லாம் ப்ராக்ட்டிக்கலா வொர்க் அவுட் ஆகாது”

“ஹை அத்தை! எப்படி இருக்க? அத்தை இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருப்பல்ல? சரி! அம்மா நீ அத்தையோடு பேசி கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் பண்ணு. இன்னிக்கு நான் வொர்க் ஃப்ரம் ஹோம்தான். இவர ஆஃபீஸ் அனுப்பிட்டு, ஒரு ½ மணி நேரத்துல கூப்பிடறேன்” மஞ்சு ஸ்கைப்பிலிருந்து வெளியில் வந்தாள்.

“அமிர்தா என்ன சாப்பிடற?”

“அதிருக்கட்டும் மஞ்சு. என்னாச்சுனு சொல்லு”

“ம்ம்ம் என்னனு சொல்ல? எனக்கு கோர்ட்டுக்கு எல்லாம் போக முடியாது. ஆனா என்னால இனியும் என் சுய மரியாதையை இழந்து இங்க இருக்க முடியும்னு தோணலை”

 “மஞ்சு…..புரியுது. .ஆனா இவ்வளவு வருஷத்துக்கு அப்புறம் இப்ப திடீர்னு இப்படி ஒரு முடிவு ஏன்? காரணம்?”

 “வார்த்தைகள்! அவரது பிஹேவியர். எனக்கும் வயசாகுறதுனாலயோ என்னவோ…” சொல்லும் போதே அவளுக்குத் துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது. மேற்கொண்டு அவளால் பேச முடியவில்லை..

“சரி மஞ்சு! கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் பண்ணு. அபி திரும்ப ஸ்கைப்ல வரட்டும் பேசலாம்” மஞ்சுவைப் பார்க்க வந்த அமிர்தாவிற்கு வேதனையாக இருந்தது. மஞ்சு அப்படியே நாற்காலியில் சாய்ந்து கண்ணை மூடினாள். மனம் ஒரு குரங்காயிற்றே! கண்ணிற்குள் காட்சிகள் விரிந்தன….

.

திருமணமான புதிது. கிடைத்த நல்ல மத்திய அரசு வேலையையும் புகுந்த வீட்டில் போக வேண்டாம் என்று சொல்ல அதுவும் இல்லை. மணியின் வேலை நிமித்தம் வேறு ஊரில் தனிக் குடித்தன வாழ்க்கை. அவன் என்னென்னவோ பேசினான்.

“வாழ்க்கைல உன் எய்ம் என்ன?”

“பெரிசா எதுவும் இல்லை. என் சப்ஜெக்ட்ல ஆராய்ச்சி பண்ணனும். டீச் பண்ணனும். நிறைய வாசிக்கணும், எழுதணும். எந்தவித எதிர்பார்ப்பும் இல்லாம அன்போடு என்னால முடிஞ்சத எல்லாருக்கும் செய்யணும்னு தோணும், சமுதாயச் சேவை பிடிக்கும்”

“நீ கிறித்தவளா?” என்றான். அதற்கும் இதற்கும் என்ன சம்பந்தம் என்பது அவளுக்கு இன்று வரை புரியவில்லை.

“காட் ரியலைசேஷன்…இதுதான் என் எய்ம் இன் திஸ் லைஃப்” என்றான்.

“நாம செய்யுற எல்லா நல்ல செயல்கள்லயும் இறைவனை உணரலாமே. ஏழையின் சிரிப்…….” முடிக்கும் முன்னரேயே

“ஆல் நான் சென்ஸ்! ஆராய்ச்சியா? நீ என்னத்த வாசிச்சுக் கிழிச்ச? என்னது அது? எழுதணுமா? உங்க வீட்டுல என்னத்த சொல்லிக் கொடுத்தாங்க?” வார்த்தைகள் பாய்ந்தது.

பல புத்தகங்கள் வாசித்தலிலும், சிறுவயது முதல், திருமணம் வரை வாழ்க்கை தந்த அனுபவப் பாடத்தில் விளைந்த எவ்வளவோ சிந்தனைகள், எண்ணங்களினால் விளைந்த பதில் இருந்தாலும், பதில் சொல்ல முடியவில்லை. குதர்க்கமாகப் பேசிப் பழக்கமில்லையே! திருமணத்தில் விருப்பமில்லை என்பதால் எதிலும் நாட்டமில்லை. தாம்பத்தியத்திலும். இந்த எண்ணம் சரியா தவறா என்று தெரியவில்லை ஆனால் மனம் சுத்தமாக உடன்படாத ஒன்றில் விருப்பமில்லாமல் போனது. 

 “வாசல்ல உக்காந்துருக்கானே அவன் ஒரு ராட்சசன். அவன் உள்ள வந்துருவான்” என்று மணி சொன்ன போது இவள் ஜன்னல் வழியாக எட்டிப் பார்த்தாள். அங்கு யாருமே இல்லை. நாற்புறமும் கண்ணைச் சுழலவிட்டுப்பார்த்தாள் யாருமில்லை. கோயில்களுக்குச் சென்ற போது அங்கும் யாரோ தன்னைத் தாக்கவருகிறார்கள் என்றான். அப்படிப் பல சமயங்களில் பேசினான். மஞ்சு குழம்பினாள். அங்கிருந்த பூசாரிகளிலிருந்து, வாயில்காப்போன் வரை எல்லோருக்கும் ரூ 100 கொடுத்தான். இவள் யோசித்தாள் கணவனது வருமானம் அவ்வளவு இருக்குமா? என்று. இவள் அறிவுக்கு எட்டாத, புலப்படாத வார்த்தைகள், கருத்துகள், மொழிகள் பேசினான். அவன் செயல்பாடுகள் மிகவும் வித்தியாசமாக இருந்தது. ஒன்றுமே புரியவில்லை. புகுந்த வீட்டில் யாரிடமும் கேட்பதற்கும் பயம்.

மணியை அறிந்தவர் எல்லோரும் சொன்னது “அவன் மகா புத்திசாலி, அறிவுஜீவி, ஜீனியஸ்” என்று. பாரதியாரை எக்சென்ட்ரிக் என்று சொல்லுவார்களே அது போலவோ? என்று தனக்குத் தெரிந்த ஒரே உளவியல் வார்த்தைக்குள் கணவனது நடவடிக்கைகளை அடக்க முயற்சி செய்தாள். செல்லம்மா பாவம்! ஏனோ இந்தச் சமூகம் பாரதியாரைக் கொண்டாடுவதைப் போன்று செல்லம்மாவை அவளது கோணத்தில் புரிந்து கொள்ளவில்லையோ என்றே தோன்றியது. ஒரு வேளை அவள் இடையில் பிர்ந்து சென்று வாழ்ந்ததாலோ? இல்லை பெண் ஆனதாலோ? தனது பெண்ணுரிமை பேச்சுகள் எல்லாம் கல்லூரி அரங்கங்களோடு நின்று, சான்றிதழ்கள் எல்லாம் பரணுக்குள் முடங்கிட, யதார்த்தம் வேறு என்று புலனாகியது.

மணி மூலையையோ, விட்டத்தையோ வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பான் அல்லது அமர்ந்து தலையைத் தொங்கப் போட்டபடி எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருப்பான். அதிகம் பேச மாட்டான். இவள் ஏதேனும் கேட்டால் “உஷ்!” என்று வாயில் விரல் வைத்து பேசக்கூடாது என்பது போல் சைகை இருக்கும். பேசினால் ஏதேதோ புரியாத அறிவியல் மொழிகள் பல பேசுவான். புத்தகங்கள் வாசிக்கலாம் என்று தான் விரும்பும் புத்தகங்கள் வாங்கலாம் என்றால், அவை “ட்ராஷ்”. வாசிக்க அனுமதி இல்லை. டிவி? அது இடியட் பெட்டி. அதனால் வீட்டில் கிடையாது. வீட்டில் இருந்தவை எல்லாம் தத்துவப் புத்தகங்கள், உபநிஷத்துகள், கீதை, வேதாந்த புத்தகங்கள், தத்துவம் சார்ந்த அறிவியல் புத்தகங்கள். மஞ்சுவிற்கும், இப்புத்தகங்களுக்கும் இடையில் ராக்கெட் விடும் தூரம்.

“சமஸ்க்ருதம் தெரியாதா? வேஸ்ட். என்னதான் தெரியும்?”

“அன்பு! அந்த ஒரு மொழிதான் தெரியும்”

“நீ படிச்சது கிறிஸ்டியன் ஸ்கூல் இல்ல? அதான்.....நல்ல ப்ரெய்ன் வாஷ்”

“ஏன் தப்பில்லையே! எல்லா மதமும் அன்பு செய்னுதானே சொல்லுது”

“உன் அறிவு அவ்வளவுதான். சரி கீதை தெரியுமா?”

“ஓ! தெரியுமே! பக்கத்துவீட்டுப் பொண்ணு”

“கருமம்! நான் சொன்னது பகவத் கீதை! தமிழ்லயாவது வாசிச்சிருக்கியா?”

“……”

“முட்டாள்..அறிவுகெட்ட ஜென்மம்…என் தலையெழுத்து.”

வாசிப்பதற்கு எவ்வளவோ புத்தகங்கள் இருக்கிறதே! என்று தோன்றியது மஞ்சுவிற்கு.

வெளியில் சென்றால் யாரேனும் ஏதாவது யதார்த்தமாகச் சொன்னால் அவர்களுடன் சண்டை. சம்பந்தா சம்பந்தம் இன்றிப் போலீசிடம் கை ஓங்கும் அளவிற்குச் சண்டை. போலீசிடம் மன்றாடிக் கேஸ் பதிய விடாமல் கூட்டிக் கொண்டு வருவதற்குள் போதும் போதும் என்றாகிவிடும் மஞ்சுவிற்கு. மணியைப் பொருத்தவரை எல்லோருமே முட்டாள்கள், அரைவேக்காடுகள். யாருக்கும் ஒன்றும் தெரியாது.

இவளது உறவினர் யாரும் வீட்டிற்கு வரக் கூடாது. அவர்களால்தான் எங்கேயோ இருக்கும் அவனது அக்காவின் மகனுக்கு உடல்நலம் சரியில்லை என்று கேயோட்டிக் தியரி பேசுவான். பூர்வஜென்மம், கர்மா என்பான். இவளுக்குத் தெரிந்ததெல்லாம் ஆயிரம் ஜென்மங்கள் படமும், குருமா எப்படிச் செய்வது என்பது மட்டுமே!

ஏதோ சரியில்லை என்று மட்டும் புரிந்தது. ஆனால் என்னவென்று தெரியவில்லை. ஒரு நாள் திடீரென்று இவளை வீட்டிற்குள் அடைத்துவிட்டு எந்த அறைக்கும் செல்ல முடியாதபடி வீட்டைப் பூட்டிவிட்டுச் சென்றுவிட்டான். காலையில் சென்றால் மாலை 5, 5.30 மணிக்குத்தான் வீடு திறக்கப்படும். இப்படிப் 10 நாட்கள் ஓடியது. மஞ்சுவிற்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை. ஆனால், அவளது தைரியமான மனது அவளை, “யோசி யோசி” என்றது. “கோயில்ல ஒருத்தன் என்னையே முறைச்சான்.” என்று சொன்னான். கோயிலுக்கு எப்போது போனோம் என்று இவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது. காரணம் புரியவில்லை. அதன் பின் வேலைக்குச் செல்லவில்லை. வீட்டில் கஞ்சி, கூழ் தான். சில சமயங்களில் அதுவும் இல்லை.

தலைப் பொங்கலுக்கு மஞ்சுவின் அப்பா சீர் பணம் அனுப்பியிருக்க, அந்தப் பணத்தில் புகுந்த வீட்டிற்குப் பயணம். அப்போது தன் மாமியாரிடம் கணவனின் நடவடிக்கைகள் பற்றிச் சொன்னாள். அவரிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை. மறுநாள் வீட்டிலுள்ளோர் அனைவரும் மருத்துவரிடம் சென்றனர். மஞ்சுவை அழைத்துச் செல்லவில்லை. மருத்துவர் மஞ்சுவை அழைத்து வாருங்கள் என்று சொல்லிட மறுநாள் இவளையும் அழைத்துச் சென்றனர். மருத்துவர் எல்லோரையும் வெளியில் அனுப்பிவிட்டு மஞ்சுவை மட்டும் உள்ளே இருக்கச் சொன்னார்.

“மஞ்சு! ரைட்?.. சரி. நான் நேரடியாவே விஷயத்துக்கு வரேன். மணியைப் பத்தி உங்களுக்குக் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி ஏதாச்சும் தெரியுமா? அதாவது அவருக்கு இருக்கற பிரச்சனை பற்றி இல்ல அவர் மருந்து சாப்பிட்டது பத்தி ஏதாவது….?”

”இல்ல டாக்டர் எதுவுமே தெரியாது. அவர் படிப்பு, வேலை, குடும்பம் இது மட்டும்தான் தெரியும்….”

“ஓகே!”

“ஆனா, அவர் மருந்து எதுவும் சாப்பிடறா மாதிரி தெரியலையே டாக்டர். எனக்கு, அவரோட நடவடிக்கைகள் பல சரியாப்படலை.”

“ஆமா. நான் தான் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி மாத்திரைய நிறுத்த சொன்னேன். ஒரு வேளை மாறலாம்னு. சரி தாம்பத்யம்?”

“ஸாரி டாக்டர் எனக்கு அதுல விருப்பம் இல்லை?”

“ஏன் அவருடைய நடவடிக்கைகள் காரணமா? அவர் உங்களை அணுகலையா?”

“டு பி ஃப்ராங்க் டாக்டர் எனக்கு விருப்பம் இல்ல. என் வாழ்க்கையே புரியலை. அதுக்கு ஏத்தா மாதிரி அவரும் இப்படி இருக்கறது எனக்குச் சாதகமாயிடுச்சு”

“ஓ! சரி! இப்ப, உங்களுக்கு அவர் நார்மல் இல்லைனு தெரியுது இல்லையா? கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே அவங்க ஏன் சொல்லலைனு தோணுதா? இந்தப் பிரச்சனைய சமாளிச்சு நீங்க அவரோட வாழ முடியுமா? இல்ல டிவோர்ஸ் அப்ளை பண்ணலாம்னு தோணுதா? ஏன் கேட்கிறேன்னா, நீங்க தொடர்ந்து வாழப் போறீங்கனா அவருடைய பிரச்சனை என்னன்னு உங்களுக்குச் சொல்லுவேன். இல்லைனா உங்ககிட்ட அதைப் பத்திச் சொல்ல வேண்டாமேனு தோணுது.”

 “டாக்டர் இப்படிச் சொடக்கு போடற டயத்துல எப்படி முடிவு எடுக்க முடியும்? எனக்கு ஒரு 5 நிமிஷம் இப்படியே இங்க உக்காந்து யோசிக்க டயம் தரீங்களா?”

“ஓ! ஷ்யுர்!”

மஞ்சுவின் மனதில் தன் பெற்றோர் மற்றும் குடும்ப முகங்கள் தோன்றிட, எண்ணங்கள் அதற்கு ஈடுகொடுக்க முடியாமல் திணறியது. ‘தன் ஊர் ஒரு கிராமம். படித்த தனக்கே பல விஷயங்கள் புரியாத போது அம்மா அப்பாவுக்கு இதைப் புரிந்து கொள்ளும் சக்தி இருக்குமா? குடும்பம் ஏழ்மை. போலீஸ் ஸ்டேஷனையே பார்த்திராதவர்களுக்கு வக்கீல், கோர்ட், விவாகரத்து என்று அலையும் தைரியமோ, சக்தியோ, பணபலமோ கிடையாது. வாழாவெட்டி என்ற பெயரும் கிராமத்தில் பரவும். அம்மா அப்பாவினால் அதைத் தாங்கவும் முடியாது. கிடைத்த வேலையும் கையில் இல்லை. மீண்டும் வேலை தேட வேண்டுமென்றால் நகரத்திற்குத்தான் வர வேண்டும். எங்கு தங்குவது? தன்னால் தன் பெற்றோருக்குக் கஷ்டம் வருமே!’ என்று பலதையும் யோசித்தவள், தனது மன பலத்தால் சமாளித்துவிடலாம் என்று டக்கென்று

“டாக்டர்! நான் தொடர டிசைட் பண்ணிட்டேன்” என்றாள்.

[தொடரும்] 

தமிழ்மணத்தில் வாக்களிக்க இங்கே க்ளிக் செய்யவும்.