சொல்லட்டுமா கொஞ்சம்?

      எழுத்தாளர்களுக்கும் வாசகர்களுக்குமான உறவு பற்றி என்ன சொல்கிறீர்கள் செல்லப்பா ஸார்?

     "குழந்தை வளருகிறது.  நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாக உடல் வளரும்போது உள்ளமும் வளருகிறது.  இரண்டும் சேர்ந்து வளர்கையில் உருவாவதுதான் 'நான்' என்பது......

*     அசோகமித்திரன் அவர்களுக்கு அஞ்சலியாக எழுதப்பட்டிருக்கும் அப்பாவின் சிநேகிதிகள் நட்பின் உயர்வைக் சொல்லும் அருமையான படைப்பு.  அவர் தளத்தில் இது வெளியாகும்போது 'சிநேகிதிகள் என்று பன்மையில் சொல்லப் பட்டிருப்பதால் இதில் இன்னும் தொடர்கள் வருமா?; என்று கேட்டிருந்தேன்.  வரும் என்றுதான் சொல்லியிருந்தார்.  

     பள்ளிப்பருவத்தில் படித்த ஆண்நண்பர்கள் இருவருடன் இன்னும் (ரொம்ப அக்கேஷனல்) தொடர்பு இருக்கிறது எனக்கு.  ஆனால் சிநேகிதிகள்?  ஊ....ஹூம்!!!  

 

 *     சமீபத்தில் ஸ்ரீமான் சுதர்சனம் ஒரு மீள்வாசிப்பு செய்தேன்.  தேவனின் வர்ணனையில் கோமளம் சுதர்சனத்துக்கு வாய்த்த அழகிய மனைவி.  சுதர்சனமோ அசட்டுக்களையுடன் அம்மாஞ்சித் தோற்றம்.  யாருக்கு யார் என்று யார் முடி போடுகிறார்கள் என்று பார்ப்பவர்களுக்கெல்லாம் தோன்ற வைக்கும் பாத்திரப்படைப்பு அது.  அது போல அழகியான முனியம்மாவின் இளம் கழுதை.  

 

     தோழி  கழுதையாக (!) இருந்தாலும் தோழன் பற்றிய சம்பவம் அல்லது கதை இது.   ஒரு பெண் நினைத்து விட்டால் அவன் எப்படிப்பட்டவனாக இருந்தாலும் ஏற்றுக் கொண்டு விடுவாள் போலும்!  

*     பின்னர் நடக்கவிருப்பதை முன்கூட்டியே சில சகுனங்கள், செயல்கள் நம் மனதுக்கு அறிவுறுத்தி விடும் அனுபவங்களை பேசும் உள்ளிருந்து பேசும் குரல் சிறுவயதில் நாம் விளையாடிய கில்லி ஆட்டம், வண்டியோட்டுதல் உட்பட சுவாரஸ்யமான சில விஷயங்களையும் உடன் சொல்லி நம் நினைவலைகளை சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களில் தட்டி எழுப்புகிறது.  எனக்கு இந்த மாதிரி அனுபவங்கள் குறைவுதான்.  இந்த உள்ளுணர்வுகள் தொடரை ஏஞ்சலின், தில்லையகத்து கீதா ஆகியோர் கூட அவரவர்கள் தளத்தில் எழுதி இருந்தார்கள் என்று நினைவு.

*     காலம் வரும் என்னும் அனுபவம் எல்லோரையும் போலவே எனக்கும் உண்டு என்பதை அவர் தளத்திலேயே எழுதி இருந்தேன்.  "எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு நேரம் வரணும், அதிர்ஷ்டமும் இருக்கணும்"  என்பார்கள் இல்லையா?  அது.   

  

   பிரார்த்தனையாக வேண்டிக்கொண்டது என்பதை பொறுத்தவரை இன்னமும் என் கல்யாண வேண்டுதலையே நிறைவேற்றவில்லை நான்!  27 வருடங்கள் ஆகி விட்டன!

*     கனவுகளில் இறந்தவர்களுடன் சேர்த்து, இப்போது உயிருடன் இருக்கும் உறவினர்களை நானும் பார்த்திருக்கிறேன்.  நல்லவேளையாக எனக்கு 'அப்படி' நிகழவில்லை!  எனக்கு அதிகமாக வந்த கனவு யானை துரத்துவதுதான்.  என்னைப் பொறுத்தவரை கனவுகள் பலிக்கும் நேரம் குறைவுதான்.  அர்த்தமில்லா கனவுகள்தான் அதிகம் கண்டிருக்கிறேன்.

*     லஞ்சம் தெரிந்து கொடுக்கிறோம்.  தெரியாமல் தருகிறோம்.  விரும்பியும் விரும்பாமலும் தருகிறோம்.  நமக்கு வேலை ஆகவேண்டுமென்றால் வேறு வழியில்லை என்கிற நிலைமை.  'ஸம்திங்' நானும் அழுதிருக்கிறேன் நிறைய!  

 

*     ஒவ்வொரு வருடமும் கொடிநாள் வசூல் கட்டாயம் எங்கள் அலுவலகத்தில்.  சம்பளத்திலேயே பிடித்து விடுவார்கள்.  ஓ... அதற்கு கொடியெல்லாம் தருவார்களா!!  இதுவரை கண்ணால் பார்த்ததே இல்லை!  ஆனால் லஞ்சம் என்பது அழகிய தேவதையா?  அது எனக்குத் தெரியாது!

*     கௌதமன் மாமா சொல்வார்.  அவர் தந்தை - என் தாத்தா - அந்தக் காலத்தில் சிறு காய்கறிகள் பயிரிடுவாராம்.  உதாரணமாக கொத்தவரங்காய்.  அதை அந்தத் தெருவில் இருப்பவர்களுக்கு 'விற்பனை' செய்வாராம்.  மார்க்கெட்டில் என்ன விலை விற்கிறதோ, அதைவிட குறைந்த விலை.  ஆனால் என்ன, அளந்து போடுவதை விட கொசுறு என்று அதிகம் போடுவாராம்.  சொல்லிச் சொல்லி இன்றும் சிரிப்பார்கள்.  எங்கள் தாத்தா ஒரு சுவாரஸ்யமான கேரக்டர்.  மொத்தத்தில் நாமெல்லாம் வியாபாரத்துக்கு லாயக்கில்லை!

     என் உறவினர் ஒருவர் கூட தேள்கடி போன்றவற்றுக்கு மந்திரம் சொல்லி விஷம் இறக்குவார்.  என் மகனுக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போனபோது நானும் தர்காவுக்கு அழைத்துச் சென்று ஓ(ஊ)தியிருக்கிறேன்.  அப்துல்லாவிடம் இருந்த 7 பசுக்களில் ஒன்றின் பெயர் லட்சுமி.  சுவாரஸ்யம்தான் இல்லை?

*     வோட்டுக்குப் பணம் வாங்கக்கூடாது என்பது கௌதமன் உள்ளிட்ட என் மாமாக்களின் கொள்கை.  ஆனால் நான் ஒருமுறை இரண்டு பெரிய கட்சிகளும் கொடுத்த மிகச் சிறிய தொகையை வாங்கியிருக்கிறேன்.  ஆனால் இருவருக்கும் போடவில்லை.  அப்போது புதிதாக உதயமான நடிகர்க் கட்சிக்குப் போட்டேன்.  வழக்கம்போலவே என் ராசி, அந்தக் கட்சி தோற்றுப் போயிற்று!!  வோட்டுக்குப் பணம் கொடுக்கும் வழக்கம் எப்போதே இருந்திருக்கிறது பாருங்கள்!

*     அவனுக்கு கிரி என்று பெயர் என்னும் வரியில்தான் ஃபிளாஷ்பேக் போல கதையே!  என்னுடைய சிறு வயது 'உயிர்' நண்பனை பற்பல வருடங்கள் கழித்துச் சந்தித்தபோது என்னைவிட நல்ல நிலைமையில் இருந்தான்.  சிறுவயதின் பழைய விஷயங்களை பேசினால் முகம் சுளித்தான்!  

     ஒவ்வொரு நிமிடத்தையும் எப்படி பணமாக மாற்றவேண்டும் என்று போதித்தான்.   அப்போது எனக்குத் தோன்றியது கண்ணெதிரே இருப்பது என் பழைய நண்பன் இல்லை!   ஒரு தேர்ந்த, ஸி ஏ படித்த,  ஒவ்வொரு நிமிடத்தையும் பணம் பண்ணும்,  கணக்காளர்தான் கண்ணுக்குத் தெரிந்தா(ன்)ர்.

*     மதுரைக் காமராஜர் பல்கலைக் கழக அஞ்சல் வழிக் கல்வியில் நானும் சேர்ந்திருந்தேன்.  முடிக்கவில்லை.  இதுவரை என் சான்றிதழைக் கூட வாங்கவில்லை.  அதாவது கல்வியை நான் முடிக்கவில்லை!  பாதிக்கிணறு தாண்டினேன் என்கிறார்.  நான் கிணற்றின் அருகிலேயே இன்னும் நிற்கிறேன்!

*     மீண்டும் பூத்த கொன்றை மரம் ஒரு திறமையான சிறுவயது நண்பனை நினைவு கொள்கிறது.  கற்பனையா?  உண்மையா?  இரண்டும் கலந்து வருபவைதானே நல்ல படைப்பு?   சற்றே நீளமான அனுபவம் அல்லது கதை.  கோவனைச் சந்திக்க எனக்கும் ஆவல்.  கோவி மணிசேகரன் நினைவாக நண்பனுக்கு கோவன் என்று பெயர் சூட்டி விட்டாரோ!  இந்தப் படைப்பைப் படித்தபோது, வானதி பதிப்பகம் இவரது புத்தகத்தை வெளியிடுமளவு இளவயதில் சரித்திரக்கதை எழுதி (வானவல்லி) புகழ் பெற்றுள்ள திறமையான சாளையக்குறிச்சி வெற்றிவேல் நினைவுக்கு வருகிறார்.

திரு.செல்லப்பா ஐயா அவர்களின் மின்னூல் இணைப்பு





தமிழ்மணத்தில் வாக்களிக்க க்ளிக் செய்யவேண்டிய இடம்...