பாஹுபலி - ஒரு பாப்கார்ன் அனுபவம்

முதலில் உற்சாகமாக இருந்தாலும் நாள் செல்லச்செல்ல ஒரு தயக்கமும், பதட்டமும் ஏற்பட்டது உண்மை.    

 

வாய்தவறி ஒரு வார்த்தைச் சொல்லிவிட்டேன்.   மகன்கள் என்னை ஒரு வழி பண்ணி விட்டார்கள்.

 

அவசரப்பட்டு விட்டோமோ? பேசாமல் வழக்கம்போலவே இருந்திருக்கலாமோ?

கிளம்பிச் செல்கையில் கூட கேன்சல் செய்துவிட்டு வீடு திரும்பி விடலாமே என்கிற எண்ணத்தைத் தவிர்க்க முடியவில்லை.  மகன்கள், பாஸுடன் திரு திரு என்று மரியாதையாக விழித்துக் கொண்டு மௌனமாக சாலையில் பயணித்தேன்.  சாலையில் பதட்டமின்றி நடமாடுவோரைப் பார்த்தபோது எரிச்சலும், தைரியமும் ஒருங்கே எழுந்தன.

சுமார் 15 வருடங்களுக்குப் பின்னர் செல்கிறேன்.  அதுவும் சென்னையில் இப்போதுதான் முதல்முறை.  மதுரை, தஞ்சையில் தியேட்டர் தியேட்டராக அலைந்திருக்கிறேன்.  டச் விட்டுப் போச்சு பாருங்கள்.  அதான் டென்ஷன்!

ம்ஹூம்...  பத்து ரூபாய், இருபது ரூபாயில் படம் பார்த்த நாட்கள் நினைவில் நிற்க, இது ஒரு புதிய அனுபவம்.  சத்யம் தியேட்டர், சென்னை.

குடிதண்ணீர் உட்பட எதுவுமே உள்ளே எடுத்துச் செல்ல அனுமதி இல்லை.  நான் வெடிகுண்டுடன் வந்திருக்கிறேனா என்று ஒருவர் சோதித்து உள்ளே அனுப்பினார்.  மகன் 'தன்காலத்து'ப் பெருமையைக் காட்ட இரண்டு வாளிகளில் பாப்கார்ன் வாங்கினான்.  அதில் எதையோ தெளி தெளி என்று தெளித்து வினோத வாசனையில் கொண்டு வந்தான்.  இரண்டு அண்டாக்களில் வெளி நாட்டு பானம் வாங்கி கொண்டான்.

                                               

படம் பார்க்கப் போகிறோமா, இதை எல்லாம் சாப்பிட்டு விட்டுப் படுத்துத் தூங்கப் போகிறோமா என்று சந்தேகம் வந்தது எனக்கு.  செல்பி எடுத்தான்.
 

படம் தொடங்கியதும் என் கைகள் அனிச்சையாக ரிமோட்டைத் தேடின.  "சவுண்டைக் குறைடா"  

கொஞ்ச நேரத்தில் பழகி விட்டது.

இதன் முதல் பாகம் "ஹோம் தியேட்டரி"ல்தான் பார்த்தேன்!!  இதன் பிரம்மாண்டம் கருதி தியேட்டரில் பார்க்கும் ஆசை வந்தது.  காஸ்ட்லி ஆசை!

ஆமாம், படத்தைப் பற்றிச் சொல்லவேண்டும் இல்லையா?
 

காரைக்குடி விருந்தில் போடப்படும் வாழை இலை போல மிகப்  பெரிய இலை போட்டு, அதன் நடுவில் ஒரு சோறு, ஒரு கறி, ஒரு கூட்டு மட்டும் பரிமாறினால் எப்படி இருக்கும்?  

அப்படித்தான் இருந்தது பாஹுபலி 2 பார்த்தபோது!  கண்களை அறையும் பிரம்மாண்டம்.  

ஆனால் அந்த ப்ரம்மாண்டத்துக்குக்கான கதை மிஸ்ஸிங்! 


குறிப்பாக க்ளைமேக்ஸ். 


ஃபிளாஷ்பேக்கில்  அவ்வளவு நீளமான ஒரு கதையைச் சொல்லி விட்டு, எங்கே மூன்றாம் பாகம் எடுக்க வேண்டி வந்து விடுமோ என்று பயந்த மாதிரி பொசுக்கென முடிந்து விடுகிறது க்ளைமேக்ஸ்.  அதுவும் நம்ப முடியாத காட்சி அமைப்புகளுடன்.

மதம் பிடித்த யானையும், பல்வாள் தேவனின் வாகனமும் இது கிராபிக்ஸ், இது கிராபிக்ஸ் என்று சிரிக்கின்றன.  ஆனால் என்ன, படம் முழுக்க பிரம்மாண்ட கிராஃபிக்ஸ்!



கதாநாயகன் பிரபாஸ் அழகு, கவர்ச்சி.  அப்பா ப்ரபாஸ்தான் எனக்குப் பிடித்திருந்தது.  பிரபாஸ் பல்லாயிரம் இளம்பெண்களின் கனவை ஆக்ரமித்திருப்பார்.  

 

 

பிரபாஸும், ராணா டகுபதியும் மோதி உடையும் பிரம்மாண்ட சிலைகளும் கட்டிடங்களும் புன்னகைக்க வைக்கின்றன.  அம்புமழை பொழிந்து முதுகையே மூடினாலும் முட்களை பிடுங்கி எறிவது போல எறிந்துவிட்டு பிரபாஸ்  அடுத்த கட்டத்துக்கு நகர்வதும் அங்ஙனமே!

       

அனுஷ்கா ...  ரொம்ப எதிர்பார்த்து விட்டேனோ!  ஆனாலும் அசத்தல்தான்.

நானும் பார்த்து விட்டேன் பாஹுபலி 2 - அதுவும் தியேட்டரில்..

அடுத்த 15 வருடங்களுக்குப் போதும்!

தமிழ்மண வாக்களிக்க அன்புடன் இங்கு க்ளிக்கி வாக்களிக்கவும்!