மற்றவர்கள் மீது பழி போடுவதைவிட... - & தொடர்கதை - 8

1)  தண்ணீர் சிக்கனம் எந்த அளவு தேவை என்பதை மக்கள் - உலக மக்கள் - யாரும் இன்னும் சரியாய்ப் புரிந்து கொள்ளவில்லை என்பது உண்மை.  அந்தச் சிரமத்தை அனுபவிப்பவர்கள் தவிர வேறு யாரும் கவலைப்படுவதில்லை.  எதிர்காலச் சந்ததியினருக்கு நாம் என்ன வைத்துவிட்டுச் செல்லப் போகிறோம்?  பணம் சம்பாதிக்க வழி செய்தால் போதுமா?  வாழ பசுமையான பூமி வேண்டாமா?  

தண்ணீர் பிரச்னைக்கான காரணத்தை தேடி மற்றவர்கள் மீது பழி போடுவதைவிட அதற்காக நம்மால் என்ன தீர்வு காணமுடியும் என்பதற்கான தீர்வையும் பொறுப்பையும் சொல்வதுதான் ‛தியேட்டர்காரன்' குரூப் வழங்கும் தண்ணீர் பிரச்னையை விவரிக்கும் வீதி நாடகம்.

2)  வாழ்க்கையில் எடுத்து வைத்த ஒவ்வொரு அடியும் சறுக்கி விழுந்தார் செளபர்ணிகா. சமூகம் அவரை ஏளனமாகப் பார்த்தது. ஆனால், விழுந்த ஒவ்வொரு அடியையும் தனக்கு சாதகமாக மாற்றும் மன உறுதியைப் பெற்றார். இப்போது, நவீன ஆடை வடிவமைப்பாளராக வாழ்க்கையில் உயர்ந்து நிற்கிறார்.

அது எப்படி சாத்தியமானது? பிபிசி தமிழிடம் பகிர்ந்து கொண்டார் செளபர்ணிகா.  (நன்றி கீதா அக்கா)

================================================================================================================

நீயும் நானும் சேர்ந்தே செல்லும் நேரமே 
- - - - - - - - - - - - - - - - - 

ஸ்ருதி :

பட்ட சிறுமை போதாதோ இனி உன்

பக்கத்தில் இருத்தல் ஆகாதோ

விட்டுப் பிரிந்த மனம் வாடாதோ……..

*******************************************

சொல்லித்தான் தெரியுமோ உனக்கு

சொன்னால் கருணை வருமோ என் மனதினை…. சொல்………

ச்சே! என்ன ஆச்சு எனக்கு? ஏன் இப்படி ஸ்ருதியும், தாளமும், லயமும் எங்கேயோ போகிறது. மனம் லயிக்காமல் சண்டித்தனம் செய்கிறது. எப்படி கோவிலில் கச்சேரி செய்ய முடியும்? 

சிறிய ஊர்க் கோயில்களில் தமிழ்க் கீர்த்தனைகள் பாடினால், அதுவும் அதிகம் ஸ்வரங்கள், இசை அறிவு என்று வெளிப்படுத்துவதை விட சாதாரண மக்களுக்கும் இசை சென்றடையும்படி பாடினால் நல்லது என்ற ஐடியா கூட ஷ்ரவண் தான் கொடுத்தான். தீம் அம்புஜம் கிருஷ்ணா பாடல்கள்.

ஏன் தடுமாற்றம்? ஷ்ரவணுக்கும் எனக்கும் சமீபகாலமாக ஏற்பட்ட சின்ன சின்ன வாக்குவாதங்கள். அவன் வார்த்தைகள். ஆனால், ரெசார்ட் சென்றிருந்த போதும் அதன் பின்னும் நன்றாகத்தானே இருந்தான்! 

அவன் கசின் விக்கி வந்து போனதும், என் அமெரிக்கப் பயணம் பற்றிய நிஷ்டூரமான வார்த்தைகள் மீண்டும். மஞ்சரி கேல்கருடனான ஜூகல்பந்தி பற்றி வீட்டுக்கு வந்ததும் விகேயுடன் பேசியது அவனுக்குப் பிடிக்கவில்லையோ என்றும் தோன்றியது. எல்லாம் என் மனதில் எங்கோ ஒரு மிகச் சிறிய முள்ளாய்….. அம்மா அப்பாவைப் போய்ப் பார்த்துவிட்டு, அங்கு ப்ராக்டீஸ் செய்தால் கொஞ்சம் ஆசுவாசமாக இருக்கும் போல் தோன்றிய வேளையில் மாமியாரே என்னிடம்,

“ஸ்ருதிமா நீ கச்சேரி பண்ணப் போற கோயில் உங்காத்துப் பக்கத்துலதானே.  நீயும் உங்கம்மா அப்பாவைப் பார்த்து நாளாச்சே. அங்க போய் ப்ராக்டீஸ் பண்ணினா அவாளைப் பார்த்தா மாதிரியும் ஆச்சே. நாங்க வரோம் அங்க” என்று சொல்லி அனுப்பியதால் சென்றேன். ஆனால் ப்ராக்டீஸ் சொதப்பியது.

“என்னம்மா, ஸ்ருதி! அமிர்தவர்ஷினி ஆலாபனைலருந்து நீதிபதி ராகம் தொட்டு டக்குனு “சொல்லித்தான்”னு ஹம்ஸானந்திக்குத் தாவி……என்னமா இது? க்ரஹ பேதமா என்ன? ஸ்ருதியும் கொஞ்சம் பிஸகி……” அப்பாவின் குரல்.

“கொஞ்சம் ஒரு சோர்வு. அவ்வளவுதான்பா. கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு ப்ராக்டிஸ் செய்தா சரியாகிடும்.”

“வா. அம்மாவும் காத்திண்டுருக்கா. சாப்ட்டுட்டு அப்புறம் ப்ராக்டீஸ் பண்ணு”

அம்மா மணக்க மணக்கச் சாப்பாடு செய்து எல்லாவற்றையும் டைனிங்க் டேபிளில் அடுக்கி வைத்திருந்தாள். எனக்குப் பிடித்த அப்பளக் குழம்பு, மாதுளை ரசம், சேனை வறுவல். ஷ்ரவணுக்கும் ரொம்பப் பிடித்த மெனு. ஷ்ரவண்தான் எப்போதும் நினைவுகளில்..…சிறிய பிரச்சனைதான். சரி செய்ய வேண்டும். அப்பாவின் குரல் கலைத்தது.

“நீ ப்ராக்டீஸ்க்குனு வரலைனு தோன்றது. ஏதோ பிரச்சனையோனு? ஷ்ரவண் கிட்ட பேசினியா? ஷ்ரவண் கூப்பிட்டாரா? இது தொடர்ந்தா அப்புறம் சென்சேஷனல் நியூஸ்க்கு காத்திருக்கற பத்திரிகைக்காரங்க கன்னாபின்னானு இல்லாததை எல்லாம் எழுத ஆரம்பிச்சுருவாங்க. ஏற்கனவே உன் சமீபத்திய ஒரு கச்சேரி கொஞ்சம் சுரத்து கம்மியாயிருக்குன்னு விமர்சனம் வந்தாச்சு.”

“நீங்க சித்த சும்மாருக்கேளா? அந்தக் கச்சேரிக்கு அப்புறம் சேலத்துக் கச்சேரிக்கு நல்ல விமர்சனம் வந்தாச்சே! அவ சாப்பிடட்டும். அப்புறம் பேசலாமே.”

வழக்கமாக எங்கள் வீட்டிலும் சரி ஷ்ரவண் வீட்டிலும் சரி டைனிங்க் டேபிள் பாட்டும் சிரிப்புமாக இருக்கும். சமீபகாலமாக என்னவோ ஓர் அமைதி.

நான் அப்பாவிடம் விகே பேசிய ஜூகல்பந்தி சான்ஸ் பற்றி சொன்னேன்.

“எங்கிட்டயும் விகே பேசினார்மா. நல்ல சான்ஸ்தான். ஸ்ருதிம்மா, உனக்கும் ஷ்ரவணுக்கும் ஏதோ மனஸ்தாபம்னு தெரியறது. உன் மாமியார் மாமனார்கிட்ட ரெண்டு நாள் முன்னாடி பேசினப்ப கூட அவாளும் எதுவும் சொல்லல. அவாளுக்கும் உங்கிட்ட கேட்க தயக்கம் இருக்கலாம் இல்லியா?”

ஓ! அந்த விகே, அப்பாவிடம், ஷ்ரவண் அவரை வீட்டில் வந்து பேசச் சொன்னதை இப்படிச் சொல்லிவிட்டார் போல! எப்படியாவது இதைச் சமாளிக்க வேண்டுமே….

“இவ ஒரு பக்கம் ஊருக்குப் போறா. மாப்பிள்ளை அவரோட வேலை விஷயமா ஊருக்குப் போறார். கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருஷம் ஆயாச்சு…….இப்படி இருந்தா……..?”

“ஓ! அம்மா நீயுமா?”

“ஏன் அப்படி ஒரு கேள்வி?”

நான் மாமியார், நாத்தனார் சொன்னதைச் சொன்னேன்.

“நாத்தனார் சொன்னதெல்லாம் ஏன் அப்படியான அர்த்தத்துல பார்க்கற? அவ சொல்ல நினைச்ச நல்லத சொல்லத் தெரியாம பேசியிருக்கா. அதுக்கெல்லாம் வருத்தப்படுவாளா? மாமியார் சொன்னதை யோசிச்சுப் பாரு. அவாளுக்கும் வயசாறது. எங்களுக்கும் வயசாறது. எங்களுக்கு சக்தி இருக்கும் போது அவாளும், நாங்களும் உனக்கு சப்போர்ட்டிவா இருக்க முடியும். நீ உன் கேரியற தக்க வைச்சுக்கோ அது முக்கியம் தான். ஆனா கூடிய சீக்கிரம் ஒரு குழந்தைனு வந்துருத்துனா வீட்டுல சந்தோஷம் வந்து எல்லாமே மாறிடும்….”

“ஸ்ருதி யோசிச்சுப் பாரு. எங்க, எப்படித் தந்தி பிசகித்துன்னு. அது தெரிஞ்சுதுனா சரிபண்ணி மீட்டிடலாம்.” 

“நீங்க ரெண்டுபேரும் நினைச்சுக் கவலைப்படறா மாதிரி ஒன்னும் பெரிசா எதுவும் இல்லைப்பா…ஜஸ்ட் எ சேஞ்ச் ஃபார் த ப்ராக்டீஸ் வந்தேன்பா. கோயிலும் இங்கருந்து கிட்டக்கதானேனு. மாமியார் மாமனாரும் வருவா. சரிப்பா இப்ப நான் கச்சேரிக்குத் தந்தியை மீட்டனும். அப்புறம் பேசலாம்பா” என்று அம்மா அப்பாவிடம் அப்படிச் சொல்லிச் சமாளித்தாலும் என் மனசு கொஞ்சம் யோசனையாகத்தான் இருந்தது.

கோயில் கச்சேரி முடிந்து எல்லோரும் தீம் நன்றாக இருந்தது என்று சொன்னதை, ஷ்ரவணின் ஐடியா இல்லையா? ஷ்ரவணிடம் சொல்லக் கூப்பிட்டாலும் அவனிடமிருந்து பதில் இல்லை. வாட்சப்பில் மெஸேஜ் செய்தேன். அவன் பார்த்ததாக ப்ளூ டிக் வந்தது ஆனால் பதில் இல்லை.

ஸ்ருதியும் தாளமும், தானமும், தப்பியிருக்கிறது. பல்லவி வருமோ? வரும்! நம்பிக்கை இருக்கிறது.

விக்கி வந்திருந்த போது ஷ்ரவண் ஐபேடில் வயலின் வாசிக்கவும் எனக்கு ஆச்சரியம்? ஐபேட்ல கூட வாசிப்பானா! அதுவரை தெரியவே இல்லையே! அவன் திறமை என்னை வியப்பின் எல்லைக்கே கொண்டு சென்றது. அவனும் என்னுடன் கச்சேரி செய்யலாமே என்று சொல்ல நினைத்து என் ஆச்சரியத்தைத் தனிமையில் சொன்ன போது அவன் வார்த்தைகள் எப்படி வந்து விழுந்தன! நான் பாடகி என்று எங்குமே காட்டிக் கொண்டது கூட இல்லையே.

பெரும்பான்மையான ஆண்களுக்குத் தன் வைஃப் கொஞ்சம் ஃபேமஸ் ஆனால் அவர்களுக்குள் இருக்கும் ஒருவித ஈகோவினால் ஒரு காம்ப்ளெக்ஸ வரும்தான் போலும். ஷ்ரவண் என்னதான் இந்தக் காலத்தவனாக இருந்தாலும் அவனுள் உறங்கிக் கிடந்த ஈகோவினால், தாழ்வுமனப்பான்மை வந்திருக்குமோ? ம்ம்ம்…. இதைக் கொஞ்சம் யோசித்துச் சரி செய்துவிட வேண்டும். செய்துவிடலாம். யோசிக்கத் தொடங்கினேன்.

“ஸ்ருதிமா அம்மா சொன்னதையும் யோசிம்மா. ஷ்ரவணுக்கும் அது கொஞ்சம் மனசு கஷ்டமா இருக்கலாம் இல்லியா. ஸோ நீ கொஞ்சம் உன் வெளியூர்க் கச்சேரிகளைக் குறைச்சுண்டு, ஆத்துல க்ளாஸ் எடுக்கலாமே. யோசிச்சுப் பாரேன்மா.”

“ஆமாம்பா. நானும் யோசிச்சிண்டுருக்கேன்பா. நாங்களும் நீங்க பெரியவா சொல்றதப் பத்தி பேசிண்டாச்சுப்பா. எனக்கும் ஆசை எல்லாம் இருக்கு.” என்று சொல்லிவிட்டு என் புகுந்த வீட்டிற்குச் சென்றேன். பிரச்சனைக்குத் தீர்வு கண்டுவிடலாம் என்ற நம்பிக்கையுடன். அவனும் என்னோடு அமெரிக்கா வந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்!….வருவானா? என்ற எண்ணத்துடன் கூடவே மஞ்ஜரி கேல்கரும் புகுந்து பின்னஷ்ட்ஜ் ஹிந்துஸ்தானி ராகத்தை வானவில்லாய் தீட்டிக் கொண்டிருந்தார்! நடக்குமா?

--------மீட்டல் தொடரும்...