கேட்டு வாங்கிப்போடும் கதை : மாயமனம் - ரேவதி நரசிம்மன்.

மாயமனம்

ரேவதி நரசிம்மன் 

 செல்லி, செல்லிம்மா எழுந்திருடா.   ஞாயிற்றுக்கிழமை தூங்கினது போதும்

இன்னிக்கு நாம் தஞ்சாவூர் மாரியம்மன் கோவிலுக்குப் போகணுமே.  வா வா. குளித்து உடை மாத்திக்கோ.

' நீ காமாட்சி கோவிலுக்கும் அழைச்சுப் போனாதான்

நான் வருவேன். ..'

'சரி,, இரண்டு கோவிலுக்கும் போலாம்.'

வில்வண்டி கூட வந்துட்டது.  மாட்டு சத்தமும் சலங்கை சத்தமும் கேட்க விழித்துக் கொண்ட செல்லாவுக்கு தான் இருக்கும் இடம் புரியவில்லை.  'அம்மா,அம்மா' என்று தீனக் குரல் எழுப்பினாலும் அம்மாவைக் காணவில்லை.

இன்னோரு குரல்தான் 'அம்மா எழுந்திருங்க.. எத்தனை நேரம் தூங்குவீங்க.

இதோ மருமகள் கஞ்சி கொண்டு வந்துட்டாங்க. வாயத் திறங்கமா ' என்று அழைக்கும் இன்னோரு குரல்.

தன்னிச்சையாகத் திறந்த வாயில், கஞ்சி ஊறியது. விழுங்கவும் முடியவில்லை.

அரைமணி கழித்தே சாப்பாட்டு வேலை முடிந்தது.  செல்லி என்கிற செல்லாப் பாட்டிக்கு 85 வயது.  அவள் மனம்  சென்று வந்ததோ கடந்த காலங்கள்.

வைத்தியர் நரம்புத் தளர்ச்சிக்குக் கொடுத்த மருந்து வேலை செய்ய மீண்டும் துயில்.

அவளத்தட்டி எழுப்பியது கணவரின் குரல்.  'தூங்க விடாமல் என்னன்னா தொந்தரவு.  குழந்தையைப் பார்த்துக்கோங்கோ.  நான் தூங்கறேன்'

'அம்மா நான்தான் சின்னி மா. உன் பையன்.  எழுந்திருமா. உன் பேரன்களைப் பார்....'

உடனே மழலைக் குரல்கள்.   'பாட்டி.. பாட்டி...  நான் பாடட்டுமா'  என்று கட்டிலில் ஏறியது குழந்தை.

'பள்ளிக்கூடம் போலியா நீ' என்று வார்த்தைகள் வெளிவந்ததும் ஒரே கரகோஷம்.

'பாட்டிக்கு  சதீஷைத் தெரிந்துவிட்டது.  ஓ ஷி இஸ் பெட்டெர் டுடே' என்ற ஆர்ப்பரிப்பு.

அவள் தன் மகன் என்று நினைத்துச் சொன்ன சொல்.  குழந்தையின் கன்னங்களை வருடிக் கொடுத்தபடியே துயிலில் ஆழ்ந்தாள் பாட்டி.

உடன் வந்த நினைவில்,  'செங்கமலம் கிணற்றங்கரையில் விழுந்துட்டா.  யாரது பாசியை விட்டு வைத்தது. குழந்தை விழுந்துவிட்டாளே.  வீட்டுப் பொண்களுக்கு விதரணை வேண்டாமா'  என்று ஒலித்த கணவரின் குரல்.

உடல் எல்லாம் நடுங்கியது.

'சாப்பாடு ,சமையல் தூக்கம் ,பன்னீர் மாதிரி ரசம் பண்ணான்னு பெருமை.

மாமியாரின் அதட்டல். குழந்தையை வண்டியில் அழைத்துச் சென்று வைத்தியம் பார்த்ததென்னவோ செல்லிப்பாட்டிதான்.

தொண்டை நிறைய துக்கம் அழுத்த விசும்பினாள் பாட்டி. 

 அருகிலிருந்த தலையணையைத் தட்டிக் கொடுத்து 'ஒண்ணுமில்லடா தூங்கு

அம்மா பார்த்துக்கறேன்'  நிஜக் கண்ணீர் இருபுறம் வழிய, துடைத்து விட்டது மருமகளின் கரங்கள்.

'ஒண்ணும் இல்லமா.  நாங்க எல்லாரும் சௌக்கியம்'  என்று தட்டிக் கொடுத்தாள்  நிர்மலா.

'அம்மாக்குப் பழைய பாட்டுகளைப் போட்டு வைக்கலாம். மனசுக்கு நிம்மதி கிடைக்கும்.'  இது சின்ன மகன்.  '1950,60 வருடப்  பாட்டுக்களை போடு.  

அம்மாவுக்குப் பிடிக்கும்.'

இது ஒரு நாள் நிகழ்வு.  இது போல பல வருடங்களைத் தாண்டியே உடல் நலம் நலிந்து,மகிழ்ச்சிக்கும்,துக்கத்துக்கும்,கற்பனை செய்த பயங்கரகளுக்கும் பயந்து,மகிழ்ந்து,அழுது தன் உலகத்தில் வாழ்ந்து மறைந்தாள் செல்லிப்பாட்டி .

அவளை விடக் கலங்கியது அவள் குடும்பம் தான்.  கண்முன்னே உயிரோடு இருந்த, ஆனால் தங்களை மறந்த அன்னையைப் பார்க்கத்தான் சகிக்கவில்லை.

இறைவன் நம்மைக் காக்கட்டும்.

பல நினைவுகளைக் கொண்டு வந்த பாட்டி படத்துக்கு நன்றி ஸ்ரீராம்.