நாலாவது தலைமுறையும், ஏழாவது தலைமுறையும்...

 ஒரு திடீர் சோகமாக நடிகர் விவேக் மறைந்த அன்று 'அர்பன் ஆப்'பில் முன்பதிவு செய்து வைத்திருந்ததால் வீட்டுக்கு வந்து  என் முடிதிருத்திச் சென்றார் நண்பர்.   ஏன் நண்பர் என்று குறிப்பிடுகிறேன் என்றால், மூன்றாவது முறையாக அவரையே நான் பரிந்துரைத்து வருவதால்.

கடைசி நிமிடத்தில் புக் செய்தால் கன்னாபின்னாநேரம்தான் கிடைக்கும்.  ஓரிரு நாட்கள் முன்னதாகவே புக் செய்தால் காலை 7 மணிக்கே முடித்து விடலாம்!  ஒருமுறை மதியம் இரண்டு மணிக்கு வந்தார்.

மூன்று முறை (அல்லது நான்கு முறையோ) ஒருவரையே 'நேயர்' ஒருவர் பரிந்துரைத்து வரவழைத்து விட்டால் அவருக்கு ஒரு கிரேட் உயரும் என்று அவர் சொன்னார்.

இதில் ஒன்று, நாம் அர்பனில் புக் செய்யும்போது இவர்தான் வேண்டும் என்று நாம் தேடவேண்டிய அவசியம் இன்றி, கடைசியாக வந்தவர் பெயரையே நமக்கு அந்த ஆப் முன்னுரிமையாகக் காட்டும்.  வேண்டுமென்றால் அவரையே புக் செய்யலாம், அல்லது புதிதாக வேறொருவரை புக் செய்து கொள்ளலாம்.

மூன்று பாத்ரூம்களையும் க்ளீன் செய்யவும் ஒருவரை புக் செய்திருக்கிறோம்.  அவர் மூன்று மணிக்கு வருவார் என்று சொன்னது அந்த ஆப்.

முடிவெட்ட வந்தவர் கைகளை சானிடைஸ் செய்துகொண்டு, நீட்டாக கருப்பு பெரிய பேப்பர் ஒன்றை தரையில் விரித்து, கத்தரி, மெஷின் மேலே போர்த்தும் பேப்பர் போர்வை என்று ஒவ்வொன்றையும் சானிடைஸ் செய்து எடுத்து தயாரானார்.  வேலை முடிந்ததும் அந்த இடம் முழுக்க அவரே சுத்தம் செய்து எடுத்துச் சென்று விடுவார்.

சிலபேர் பேசிக்கொண்டே செய்வார்கள்.  சிலர் மௌனமாகச் செய்வார்கள்.  இவர் பேசும் ரகம்.

ஒவ்வொரு கஸ்டமர் ஒவ்வொரு விதம் என்று சில அனுபவங்களை சொன்னார்.  ஒருவார்த்தை கூட பேசாமல் மௌனமாகவே இருக்கும் கஸ்டமர், உள்ளே நுழைந்தது முதலே கடுகடுவென்று இருக்கும் கஸ்டமர்,  குறையாகச் சொல்லும் கஸ்டமர், "உங்களைப்போல" முகம் மலர வரவேற்றுப் பேசும் கஸ்டமர்,  என்று வகைகளை சொன்னார்.  நானும் என் சில அனுபவங்களை பகிர்ந்து கொண்டேன்.

பேசிக்கொண்டே இருந்ததில் எங்கெங்கோ சென்றது சப்ஜெக்ட்.  விவேக் பற்றி பேசும்போது திடீரென்று அவர் சொன்னார்.  "ஒவ்வொரு 7 தலைமுறைக்கும் வாரிசு நின்று போகும் என்று சொல்வார்கள்"

"அவர் மகன் கூட முன்னரே இறந்து விட்டார் பாருங்கள்" என்றார்.

அதாவது 7 வது தலைமுறையோடு அந்த தலைமுறை வாரிசற்றுப் போகும் என்று.  அவர்கள் சொத்து பொதுவில் வந்து விடுமாம்.  நான் பதில் ஒன்றும் சொல்லவில்லை.  அப்படி எதுவும் நான் கேள்விப்பட்டதில்லை.  சரி என்றும் தோன்றவில்லை.  

ஒவ்வொருவருக்கும்  பிறவியில் ஏழு ஜென்மம் உண்டு என்று சொல்வார்கள்.  மூன்று தலைமுறைகளை நினைவில் வைக்க வேண்டிய கட்டாயம் இருக்கும்.  சிலர் நான்கு தலைமுறைகளோ அதற்கும் மேலோ நினைவில் வைத்திருப்பார்கள்.  கீதா அக்கா கூட முன்பு ஒரு பதிவில் அவர்கள் முன்னோர் பற்றிக் கூறி இருந்த நினைவு.

எனக்கு 'நாலாம் தலைமுறையைப்பார் ' பழமொழி நினைவுக்கு வந்தது.

===================================================================================================

கீழே உள்ள இந்த புகைப்படத்தை நடிகர் விவேக் தன் ஆயுள் பூரா தேடி இருந்திருக்கிறார்.  பத்திரிகையாளர் ஜென்ராம் அவர் பேட்ச் என்பதும் தெரிகிறது.  அவர் மறைந்த உடன் அவருடன் பயிற்சிபெற்ற ஒருவர் இதைப் பகிர்ந்திருக்கிறார்.  ஜீவி ஸாரும் வாட்ஸாப்பில் இந்தப் படத்தை அனுப்பி இருந்தார். தினமணியில் செய்தியாகவும் படித்தேன்.

இந்தப் படத்தில் மேலே நிற்கும் வரிசையில் விவேக் இருக்கிறார்.

இவர் அங்கு பயிற்சியில் இருந்த காலங்களில்  நான் அந்த தல்லாக்குளம் பகுதியில் ஒருநாளைக்கு இரண்டு மூன்று முறைகளுக்கும் மேல் சைக்கிளில் அலைந்திருக்கிறேன்.

==========================================================================================================

இன்று என் அப்பாவின் நினைவு தினம்.  ஐந்து வருடங்களுக்கு முன் அவர் மறைந்த தினம்.   என் அம்மா மறைந்ததும் அவர் என் அம்மா பெயரில் 'ஹேமாஞ்சலி' என்று ஒரு புத்தகம் போட்டு உறவினர் வட்டத்துக்கு மட்டும் கொடுத்தார்.  அதில் அவர் உருகி உருகி அம்மா பற்றி எழுதி இருந்தார்.  அதிலிருந்து சில வரிகள்...

............. இளமைக்கும் முதுமைக்கும் 

இல்லறமே பாலம்;

இடையிலது முறிவதுதான் 

எஞ்சியவரின் பாவம்........

....................அறியாமல் பிழையுனக்கு ஆயிரம் செய்திருப்பேன் 

தெரியாமல் புரியாமல் தீங்கும் இழைத்திருப்பேன் 

பெரியமனதுடனே எனை மன்னித்து அருள்செய்வாய் 

பிறழாத அன்புகொண்ட என்பெற்றி அறிந்தவள் நீ ...........

.....................எல்லாக் கொடுமைகளின் இறுதிக் கட்டம்

நானும் அவளும் 

புரிந்தும் பேசவில்லை 

பேசியும் கேட்கவில்லை 

இப்படித்தான் இது என்று தாங்கிக் கொள்ள 

இரும்புமனம் எனக்கில்லை. எனக்கே இல்லை...

===========================================================================================================

 கணையாழியின் கடைசிப் பக்கங்கள் பகுதியில் சுஜாதா தான் யார் என்று சொல்லாமல் முதலில் 'ஸ்ரீரங்கம் எஸ் ஆர்' என்று எழுதி வந்தார்.  அதில் சகட்டுமேனிக்கு எல்லோரையும் விளாசிக் கொண்டிருந்தார்.  தமிழக அரசியல்வாதிகள், கேபி உள்ளிட்ட தமிழக இயக்குனர்கள், திரைப்படங்கள், சக எழுத்தாளர்கள் என்று யாரையும் விட்டு வைக்கவில்லை.  சமயங்களில் தன்னைத்தானே கூட சொல்வார்.

ஒரு இதழில் எழுதி இருக்கிறார்.." ஆண்டாளு அம்மாள், சுஜாதா, பரகால ஜீயர்...அடுத்த சமயம் நான் இல்லாதபோது யார் எழுதப் போகிறார்கள்?  ரிக் ஷாக்கார முனுசாமியா?"

அதாவது அவர் இல்லாத சமயம் கணையாழியின் கடைசிப் பக்கத்தை இவர்கள் எல்லாம் எழுதினார்களாம்.  ஆண்டாளு...   ஸ்ரீரங்கம் தாயார், சுஜாதா, தெரியும் பரகாலஜீயர்...  புரிந்து கொள்ளலாம்.  ஆக, வெவ்வேறு பெயர்களில் இவரே எல்லாவற்றையும் எழுதி விட்டு இப்படி ஒரு கேள்வி!  ஆனால் முனுசாமி பெயரில் நிச்சயம் வந்திருக்காது!

கணையாழியில் படித்துவிட்டுதான்,  சென்ற வாரம்

என்று கேட்டிருந்தேன்.  அது படிக்கப்படாமலேயே, கவனிக்கப் படாமலேயே சென்றது.

====================================================================================================

என் பைண்டிங் கலெக்ஷனிலிருந்து எடுத்து பேஸ்புக்கில் சென்ற வருடம் கொரோனா லாக்டவுனில் பகிர்ந்து இது...

ரசிகமணி வீட்டு தோசை

-----------------------------------------------------------

"டி கே சி வீட்டு புகழ்பெற்ற தோசையைப்பற்றிச் சொல்லாவிட்டால் நான் நன்றி கொன்றவனாவேன்" என்கிறார் பாஸ்கரத் தொண்டைமான்.

"டி.கே.சி வீட்டுத் தோசையைத் தின்பதற்காகவே சென்னையிலிருந்து குற்றாலத்துக்குப் பயணம் மேற்கொள்ளலாம். தோசை என்றால் உங்கள் வீட்டு தோசை, எங்கள் வீட்டு தோசை அல்ல.

தோசைக்கென்றேஒரு தனி அரிசி, 'குலை வாளை' என்று பெயர். அதைப் பயிரிட்டு வைத்திருப்பார் அபரிமிதமாக.

அந்த அரிசியோடு அளவான உளுந்து, அந்த அரிசி மாவையும், உளுந்து மாவையும் ஆட்டுவதற்கென்றே தனி உரல் - நல்ல அகலமானது - இவ்வளவுக்கும் மேலே அந்த தோசை சுடுகின்ற 'சைஸ்' நிருமதி பிச்சம்மாள் அண்ணி ஒருவருக்குதான் தெரியும்.

ஐம்பது தோசை சுட்டாலும் சரி, ஆறு நூறு தோசை சுட்டாலும் சரி எல்லாம் ஒரே சைஸ், காம்பஸ் வைத்து வட்டம் போடுபவர்களுக்குக் கூட கொஞ்சம் கை பிசகும். அண்ணி சுடும் தோசை எல்லாம் நல்ல பூரண சந்திரன் போல வட்ட வடிவமே.

இதையெல்லாம் விட தோசையின் மென்மை : அனிச்ச மலர் மிகவும் மென்மை வாய்ந்தது என்று கேள்விப் பட்டிருக்கிறோம். பார்த்ததில்லை! அனிச்ச மலர் எப்படி இருக்குமென்றால், டி கே சி வீட்டு தோசையைப் போல என்று சொல்வது அனிச்ச மலருக்கு நல்ல விளக்கம்" என்கிறார் திரு. பாஸ்கரத் தொண்டைமான், "ரசிகமணி டி கே சி" என்கிற தனது புத்தகத்தில்.

டி கே சி யின் புதல்வர் டி சி தீத்தாரப்பன் இளவயதிலேயே காசநோயால் இறந்துவிட, இழப்பின் துக்கம் தாங்காத டி கே சி தம்பதியினர் திருநெல்வேலி வண்ணாரப்பேட்டை வீட்டை விட்டு குற்றாலத்தில் வந்து தங்குகிறார்கள். அவர்களுடைய மகன் இழப்புக்கு வருந்தி கவிமணி ஒரு இரங்கற்பா அனுப்புகிறார்.

"எப்பாரும் போற்றும் இசைத் தமிழ்ச் செல்வா

என் அப்பா அழகிய செல்லையா நான்-

இப்பாரில் சிந்தை குளிர சிரித்தொளிரும் உன் முகத்தை

எந்த நாள் காண்பேன் இனி"

இந்தப் பாட்டைப் படித்ததும் டி கே சி சோகத்தால் துடித்திருப்பார் என்றா நினைக்கிறீர்கள்? மகனை மறந்தார். பாட்டின் அருமையை அனுபவித்தார். "இப்படி ஒரு

அருமையான

கவி தமிழுக்குக் கிடைக்குமானால் உயிரைக் கொடுத்துக் கூட அதைப் பெறலாம்" என்றாராம்.

டி கே சி யின் கவிச்சுவை பற்றி சொல்ல வேண்டுமென்றால், 1-8-1937 ல் வெள்ளக்கால் ராவ் சாகிப் வெ ப சுப்ரமணிய முதலியாருக்கு எண்பதாம் ஆண்டு விழா. தமிழ்நாட்டின் பல பாகங்களிலிருந்தும் வாழ்த்துப் பாக்களும், கடிதங்களும் வந்திருக்க, பாடியவரின் பெயரும் ஊரும் இல்லாமல் ஒரு பாடல் வந்திருந்ததாம். எல்லோரும் அதைப் பற்றிக் கிண்டல் அடித்துக் கொண்டிருந்த வேளையில் அங்கு வந்த டி கே சி பாடலைப் படிக்கிறார்.

"எண்பதாண்டான இளைஞனே!

இன்னமுதின் பண்பெலாம் காட்டு தமிழ்ப் பாவலனே!

நண்பனே! வெள்ளக்கால் செல்வனே!

வேள் சுப்ரமணிய வள்ளலே!

வாழ்க மகிழ்ந்து"

படித்தார் ஒருமுறை. பாடியும் பார்த்தார். "தமிழ்நாட்டில் இப்படி எழுத ஒரே ஆள்தான் உண்டு. கவிமணியின் வரிகள் இவை. இதை உடனே அச்சிட்டு அனைவருக்கும் கொடுங்கள்" என்றாராம்.

அதான் ரசிகமணி.

=======================================================================================================

என் பாஸின் தோழி ஒருவர் நான் பிளாக்கில் எழுதுகிறேன் என்று தெரிந்ததும் அவற்றில் சிலவற்றை அனுப்புங்களேன், நான் படிக்க ஆவலாக இருக்கிறேன் என்று பாஸிடம் சொல்லிருக்கிறார். நாங்களே படிப்பதில்லை என்று இவர் சொல்லியும் பிடிவாதமாக அவர் கேட்க, நான் எதை அனுப்பலாம் என்று ஆராய்ந்து இதை அனுப்பினேன். அனுப்புவதற்குமுன் அந்தப் பதிவை மறுபடி பார்க்க நேரிட்டபோது ஜீவி ஸாரின் இரண்டு கமெண்ட்டுகள் என்னைக் கவர்ந்தன.

அது சரி.. நான் எழுதியதைப் படித்துவிட்டு பாஸின் தோழி என்ன சொன்னார் என்று ஆர்வம் வருகிறதல்லவா... இப்போதெல்லாம் அவர் பாஸைக் கண்டாலே ஒளிந்துகொள்கிறார்.

================================================================================================================

இப்பவும் இந்தக் கேள்விக்கு பதில் சொல்லலாம்.

=======================================================================================================

=====================================================================================================