முந்நூறு ரூபாய்க்கு முதல் பூ..

 பூச்செடிகள் விற்பவர் இப்படி இருக்கலாமோ!!!

அவர் பார்க்கவே அப்படி முரட்டுத்தனமாய் இருந்தார். 

"ஏம்ப்பா...   செம்பருத்திச் செடி இருக்கா?"

சில ஊர்களில் "என்னய்யா" "சொல்லய்யா" என்றால் மரியாதை.  சில ஊர்களில் 'என்னங்க' என்றால் மரியாதை.  சென்னை மாதிரி ஊர்களில் 'என்னப்பா' என்றால் சௌஜன்யம், மரியாதை.   ஆனால் எனக்கு 'என்னப்பா' என்றால், வயது குறைந்தவர்களை அழைப்பது போல இருக்கும்.  நான் இருந்த  ஊர் அப்படி.  ஆனால் இப்போது 'என்னப்பா'வுக்கும்  'ஏம்பா' வுக்கும் பழகி விட்டாலும் இது மாதிரி உருவங்களை பார்க்கும்போது நாக்கு தயங்கும்!!

அவர் இதையெல்லாம் மதித்ததாகத் தெரியவில்லை.  உட்கார்ந்திருந்த நாற்காலியிலிருந்து எழுந்து வந்து கேட்டார்.

"சாதாவா?  அடுக்கா?"   - இது வேறயா?

"அடுக்கு"

"180 ரூபாய்..  "

என்னது?  150 ஆ?  அம்மாடி..."

"180 ங்க..  150 இல்லை...  சாதா இருக்கு தரவா?  அது 60 ரூவாதான்...   இது ஹைப்ரிட்..."

"எனக்கு அடுக்குதான் வேணும்"

"இல்லீங்க..   அடுக்கு செம்பருத்தில சாதா...  இது அடுக்கு செம்பருத்தில ஹைப்ரிட் வெரைட்டி"   - தோசைல 'ஸ்பெஷல் சாதா'ம்பாங்களே ...   அதுபோல போலிருக்கு!

"ஹைப்ரிட் வாங்கறதுதான் நல்லது"   என்றார் பாஸ் ஃபோனில்!  என்றார் ஆ.  ஆட்டோக்காரர் நேரில்.

"மண்ணு ரொப்பி தொட்டியும் வாங்குங்க..." - பாஸ்.

"தொட்டி எவ்வளவுப்பா?"

"150"    - பார்வையை எங்கோ வைத்துக்கொண்டு அலட்சியமாக வந்தது பதில்.

அம்மாடி...    இது 150 ரூபாயா?

"போனவாட்டி 100க்குதானே வாங்கினேன்?   இங்கேதான் வெற்றிலைச்செடி வாங்கிப் போனேன்...  ஆனா அப்போ வேற ஒருத்தர் இருந்தார்.."  -  'அவர் உங்களை விட சாஃப்டானவரா இருந்தார்னு அர்த்தம்' - மைண்ட் வாய்ஸ்!

"கொரோனா வந்து எல்லாமே விலை ஏறிப்போச்சுங்க..."  - இதுக்கும் கொரோனா மேல பழியா?  

"மண்ணு ரொப்பி நீங்களே செடியை அதுல வச்சுக் கொடுங்க ?"

"மண்ணுக்கு 40 ரூபாய்"

மண்ணுக்கும் காசா?  அதுவும் இத்தனூண்டு மண்ணுக்கு என்ன இவ்வளவு காசு?  கொஞ்சம் போனா இவ்வளவு நேரம்பேசின பேச்சுக்கெல்லாம் வார்த்தைகளை அளந்து காசு கேட்டு விடுவாரோ!  

"ஸார்..  செடி வளர ரெண்டுவ் வகை மண் சரியாய் கலந்து பதப்படுத்தி வச்சிருப்பாய்ங்க ஸார்"  என்றார் ஆ. ஆட்டோக்காரர்.

"கொஞ்சம் குறைச்சுக்குங்க..."  என்றேன் கடைக்காரரிடம்.

அவர் நெருங்கி வந்து பையில் இருந்த செடியை  எடுத்து உள்ளே வைத்து, தொட்டியைத் தூக்கிக் கொண்டு உள்ளே போகத் திரும்பினார்.

'ஐயோ...   பாஸுக்கு என்ன பதில் சொல்வது?'   நீண்ட நாட்களாய்க் கேட்டுக் கேட்டு இன்றுதான் நர்சரி கடையில் இறங்கி இருந்தேன்.

உதவியற்றவனாய் என் ஆஸ்தான ஆட்டோக்காரரைப் பார்க்க, அவர் களத்தில் இறங்கி, அனைத்தும் சேர்த்து முந்நூறுக்கு 'முடித்து'க் கொடுக்க, கடைக்காரர் கூடவே உரமும் வைத்துத் தந்தார்.  

ஃபோன் ஒலித்தது.  எடுத்தேன்.  பாஸ்.

"வாங்கியாச்சா?"

"ம்ம்ம்.....  முன்னூறு ரூபாய்க்கு மேல  ஆச்சு!"

"இன்னும் இரண்டு செடி சொல்வேன்...   மல்லிகை, ரோஜா...   பார்க்கறீங்களா?"

"கையிருப்பு காலிம்மா...    அடுத்த வாட்டி பார்க்கலாம்!"  உண்மையில் அவரிடம் மறுபடி முதலிலிருந்து பேரம் ஆரம்பிக்கப் பொறுமை இல்லை!

அந்தச் செடியில்தான்....  முந்நூறுக்கும் மேல் செலவு செய்து இப்படிப் பேசி வாங்கிய அந்த அடுக்கு செம்பருத்திச் செடியில்தான் பத்து நாட்களுக்குப் பிறகு முதல் பூ பூத்திருக்கிறது!

 உடன் இரண்டு மொட்டுகளும் இருக்கின்றன...    அடுக்கடுக்காய் அடுக்கு செம்பருத்தி  நிறைய நிறைய பூக்கும் நாளுக்காய் காத்திருத்தலுடன்...  

=======================================================================================================

பல வருடங்களாக நீங்கள் சென்று வந்து கொண்டிருந்த சாலை திடீரென உருமாறுகிறது.  விரிவாக்கம் அடைகிறது அல்லது பாலம் உருவாகிறது.  எப்படி இருக்கும்?  சிலசமயம் முன்னர் எப்படி இருந்த இடம் என்பதே கூட மறந்து போகும்.    அப்படிதான் கத்திப்பாரா ஆரம்பிக்கும் முன் அங்கிருந்த நேரு சிலையுடன் ஒரு புகைப்படம் எடுத்திருந்தேன்.  அப்புறம் அங்கு பாலம் வந்த உடன் இரண்டையும் போட்டு ஒப்பீடு செய்து போடலாம் என்ற யோசனையுடன்!  அது போன இடம் தெரியவில்லை.  இப்போது எங்கள் வீட்டுக்கு அருகில் இருந்த காலி இடம் படிப்பபடியாக கட்டிடமாக உருமாறுவதைப் படம் எடுத்தேன்.  வைத்திருக்கிறேன்.  அது  அப்புறம்...  இது வேறு இடம்.

இங்கு மேலே பகிர்ந்திருப்பது நான் எடுத்த புகைப்படம்.  அசோக் பில்லர் ஏரியா.  மெட்ரோ வேலைகள் ஆரம்பிப்பதற்கு முன் எடுத்த படம்.  எவ்வளவு காலியாய் இருக்கிறது பாருங்கள்.  இப்போது அங்கு மெட்ரோ ரயில் பாலத்துடன் இடமே மாறிப் போயிருக்கிறது!  அது ஆரம்பிக்கும் முன் இப்படி இருந்தது.  

இப்போது?  இணையத்தில் தேடி ஒன்றை எடுத்துக் கீழே தருகிறேன்.  

=================================================================================================

ஒரு புதுக்கவிதை.  புதுக்கவிதை என்றால் புதுசாக நேற்றிரவு சட்டெனத் தோன்றியதை எழுதியது.  

முந்தாநாள்  

எனக்கு யாருமே இல்லை 

என்று தோன்றியது 

நேற்று 

எல்லோருமே என் நட்புகள்தான், 

எவ்வளவு பேர் 

நம்முடன் இருக்கிறார்கள் 

என்று தோன்றியது 

இன்று 

எல்லோரும் அவரவருக்காகவே வாழ்கிறார்கள் 

நான் தனி 

என்று தோன்றுகிறது.

நாளை என்ன தோன்றுமோ..

எல்லாமே நிஜம்தானோ...

=======================================================================================================

பம்மல் சம்பந்த முதலியார் "நான் கண்ட நாடகக் கலைஞர்கள்" என்கிற தலைப்பில் ஒரு புத்தகம் எழுதி உள்ளார்.

அதில் திரு எஸ் ஜி கிட்டப்பா பற்றியும், திருமதி கேபி சுந்தராம்பாள் பற்றியும் அவர் எழுதி இருப்பது :

திரு கிட்டப்பா அவர்கள் 

இவரது பெயர் கிருஷ்ணசாமி என்றிருந்தும் எல்லோரும் இவரை கிட்டப்பா என்றே அழைப்பார்கள்.  கன்னையா நாடக கம்பெனியில் இவர் சிறு வயதிலேயே சேர்ந்து நடித்து வந்தார்.  கன்னையா அவர்களால் இவர் நடிப்புக் கலையைக் கற்றார்.  பிறகு பெரியவனான பிறகு இவரே அக்கம்பெனியில் முக்கிய பாத்திரங்களை நடித்து வந்தார். 

இவரது சங்கீதம் மிகவும் சிலாகிக்கத் தக்கது.     கந்தர்வகானம் என்றே இதை சிலர் கூறக் கேட்டிருக்கிறேன்.  பாடுவதில் மூன்று ஸ்தாயிகள் வரை எட்டுவார்.   அப்படியிருந்தும் ஒரு அபஸ்வரமாவது கேட்கப்படாது.  இவரும் ஸ்ரீமதி சுந்தராம்பாளும் ஒரு நாடகத்தில் நடிக்கிறார்கள் என்று பிரசுரம் செய்யப்பட்டால் நாடக தினத்திற்கு மூன்று நான்கு நாட்களுக்கு முன்பாகவே டிக்கட்டுகள் ஆகிவிடும்.   

ஒருமுறை பீபிள்ஸ் பார்க் கொட்டகையில் சுகுணா விலாஸ சபையார் லீலாவதி சுலோச்சனா நாடகத்தை ஒரு தர்மம் பண்டுக்காக நடத்தியபோது நான் ஸ்ரீதத்தனாக வேஷம் தரித்துக் கொண்டிருக்கையில், தான் அதுவரையில் நாடகங்களில் தரித்துக் கொண்டிருந்த விலையுயர்ந்த ரத்னங்கள் இழைத்த நகைகளையும் பொன் நகைகளையும் எடுத்துக்கொண்டு வந்து "நீங்கள் இவைகளில் என்ன வேண்டுமென்றாலும் அணியுங்கள்" என்று அன்புடன் கேட்டார்.  

அதற்கு நான், "நீ கேட்டதே போதும் எனக்கு, மிகவும் சந்தோஷம்.  நான் இன்று நடிக்கும் நாடகத்தில் சன்யாசி வேடம் பூணவேண்டியவனாய் இருக்கிறேன்.  பிறகு வேண்டுமானால் கேட்டனுப்புகிறேன்" என்று நான் பதில் சொன்னது ஞாபகமிருக்கிறது.  

இப்படிப்பட்ட நற்குணவானாயிருந்தபோதிலும் தன் உடல்நலத்தைப் பாதுகாக்காதபடியால் இளவயதிலேயே இவர் பரலோகம் சென்றார்.  இதை நான் இங்கு எழுதுவது இவரது குற்றத்தைக் கூறும் பொருட்டன்று.  நடிகர்கள் முக்கியமாக தங்கள் உடல் நலத்தை ஜாக்கிரதையாய் பாதுகாக்கவேண்டுமென்றுதான்.

ஸ்ரீமதி கே பி சுந்தராம்பாள் :

இப்பெண்மணி சிறுவயதிலேயே நாடகங்களில் நடிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.  பெரியவர்களானவுடன் முக்கிய பாத்திரங்களில் நடிக்கத் தொடங்கினார்கள்.  

பன்முறை கிட்டப்பா அவர்களுடன் கதா நாயகியாய் நடித்து பெரும்பெயர் பெற்றார்கள்..  நடிப்பதில் மிகவும் திறமை யுடையவர்கள்.   ஆயினும் இவருடைய பெயர் தமிழ் நாடெங்கும் பரவச் செய்தது இவர்களுடைய அபாரமான சங்கீதக் கலையே.  நல்ல ஏழு தாள ஞானமுடையவர்.  நான் கண்ட அளவில் இவருடைய சங்கீதத்தில் ஈடு ஜோடு இல்லாத பெருமை இவர்கள் பக்க வாத்தியங்கள் இல்லாமலே மிகவும் இனிமையாகப் பாடும் திறமேயாம்.  

அநேக சங்கீத வித்வான்கள் பக்க வாத்தியதோடு பாடுவது ஒரு மாதிரி இருக்கும்.  பக்க வாத்தியம் இல்லாமல் பாடுவது வேறு மாதிரியாய் இருக்கும்.  இவரது பாட்டில் அப்படியில்லை.  பக்க வாத்தியங்கள் இல்லாமல் பாடினாலும் மிகவும் காதுக்கு இனிமையாயிருக்கும்.  இது ஒரு அரிய குணம்.  

காலஞ் சென்ற கிட்டப்பா அவர்கள் ஆடவர்களுக்கு சங்கீதத்தில் எப்படி பெயர் பெற்றாரோ அப்படியே பெண்டிருக்குள் இவர்கள் பெயர் பெற்றனர்.  இவர்கள் எப்போதும் ஸ்திரீ வேடம் தான் தரிப்பது வழக்கம்.   ஒரு முறை வடக்கிலிருந்து வந்த பேசும் படம் பிடிக்கும் முதலாளியின் வேண்டுகோளுக்கிற்கிணங்கி நந்தனாராக -ஆண் வேடம் தரிக்க இசைந்தார்கள்.  அப்படம் சரியாக சோபிக்கவில்லை.  

இதற்கு ஒரு முக்கிய காரணம் ஒரு பெண்மணி ஆண்வேடம் தரித்து காலனிகளில் வேலை செய்யும் ஆதி திராவிடன் வேடம் தரிப்பது மிகவும் அசாத்தியமான காரியம்.  இதற்குமேல் நான் சொல்வதற்கில்லை.  இவர்களும் இனி ஆண்வேடம் தரிப்பதில்லை என்று தீர்மானித்தார்கள் என்று நினைக்கிறேன்.  

நந்தனாருக்குப் பின் மணிமேகலை என்னும் பேசும் படத்தில் கதா நாயகியாய் நடித்தார்கள்.  இது யாது காரணத்தாலோ முதலில் காட்டிய போது ஜனங்களுக்குத் திருப்தியாயில்லை.  அதன்பேரில் அந்தப் படம் எடுத்தவர் ஹிந்து பத்திரிகை ஆசிரியராக இருந்த காலஞ்சென்ற எனது நண்பர் ஸ்ரீமான் ஸ்ரீனிவாசன் அவர்களிடம் போய்க் கேட்க, அவர் பிலிம் முதலாளியை என்னிடம் அனுப்பினார்.  அதன்பேரில் அம்முதலாளி அந்தப் படத்தை சீர்திருத்தி நன்றாகச் செய்து கொடுக்கவேண்டுமென்று என்னைக் கேட்க, நான் அதற்கிசைந்து கோயமுத்தூருக்குப்போய் பல விஷயங்களில் அதை மாற்றி என்னால் இயன்ற அளவு திருத்திக் கொடுத்தேன்.  அதன் பேரில் அப்படம் நன்றாக ஓடியது என்று அறிந்தேன்.  

அச்சமயம் ஏறக்குறைய மூன்று மாதம் இவர்களுடன் பழகாலானேன்.  அப்போது அவர்களுடைய ஒரு சிறந்த நற்குணத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்தேன்.  அதாவது சுந்தராம்பாள் கிட்டப்பாவுடன் பன்முறை கதாநாயகியாய் நடித்ததைக் கருதி மேற்படி கிட்டப்பா அகால மரண மடைந்த உடனே இவர்கள் அதுமுதல் கைம்பெண் வேடத்தை எப்பொழுதும் தரித்ததாகும்.  பேசும் படங்களில் நடிக்கும் காலம் தவிர மற்ற காலங்களில் எல்லாம் வெள்ளை உடையே (வெண் பட்டாடையே) தரித்து ஆபரணங்கள் ஒன்றும் போடாமல் வாழ்ந்து வந்தனர்.  இப்போதும் அப்படியே இருக்கின்றனர்.  இது மிகவும் மெச்சத் தக்க குணமாம்.  

1957 வது ஆண்டில் சுதந்தர போராட்ட நூற்றாண்டு விழாவில் நாடகத் தமிழுக்காக எனக்கும் ஒரு சிறந்த பொற் பதக்கமும், வெள்ளி வேலைப்பாடமைந்த தட்டையும், சென்னை ராஜாஜி ஹாலில் கூட்டிய ஓர் பெரும் கூட்டத்தில் அளித்த போது இசைத்தமிழில் பெருமை பெற்றதற்காக ஸ்ரீமதி கே பி சுந்தராம்பாளுக்கும் அதே மாதிரி பொற் பதக்கமும், வெள்ளித் தட்டையும் அளித்தனர்.  

இவர்கள் இன்னும் ஜீவந்தராய் இருப்பது இசை அபிமானிகளுடைய பெரும் பாக்கியமாம்.  இவர்கள் இவ் வருடம் தேசீய பாதுகாப்பு நிதிக்காக ஒரு பெரும் தொகையை நன்கொடை கொடுத்ததை நான் சந்தோஷமாக   எழுத வேண்டியவனாயிருக்கிறேன்.  இவர்கள் தற்காலம் வசிக்கும் திருப்பப்பண்டிக் கொடுமுடி என்னும் ஊரிலிருக்கும் சிவபெருமானது அருளால் பல்லாண்டு வாழ்ந்து தமிழ் நாடகக் கலையை இன்னும் முன்னேறச் செய்வார்களாக!

===================================================================================================

சென்ற வாரம் அல்சைமர் பற்றி பார்த்தோமா...   இந்த வாரம் டெமென்ஷியா பற்றி..!  2015 இல் கல்கியிலிருந்து எடுத்து பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்தது.  

டெமென்ஷியா

மனச்சிதைவு நோய் ஆராய்ச்சி மற்றும் மருத்துவத்தில் முத்திரை பதித்து வரும் ஸ்கார்ஃப் (scarf), முதியவர்களுக்கு ஏற்படும் டெமென்ஷியாவை (ஞாபக மறதி நோய்) கையாள, இன்ஃபோசிஸ் பவுண்டேஷன் நிதியுதவியுடன் புதிய மையத்தைச் சென்னையில் தொடங்கி இருக்கிறது. மனநல மருத்துவர் ஸ்ரீதர் வைத்தீஸ்வரன் இது தொடர்பான பணிகளில் ஈடுபட்டுள்ளார். அவரைச் சந்தித்தபோது,

அது என்ன டெமென்ஷியா?

எல்லோருக்கும் ஞாபக மறதி ஏற்படும். அது டெமென்ஷியா கிடையாது. ஆனால் வார்த்தைகளை மறந்து விடுவதும், பேச்சு சரியாக வராததும், மற்றவர்கள் பேசும்போது புரிந்துகொள்ள முடியாமல் தடுமாறுவதும், உறவினர்களை அடையாளம் கண்டுகொள்ள முடியாமல் போவதும், சமையலறைக்குள் நுழைவதாக நினைத்துக் கொண்டு பாத்ரூமுக்குள் நுழைவதும், பல வருடங்களாக ஒரே இடத்தில் வசித்தும் கூட வெளியில் சென்று வீடு திரும்பும்போது வழி தெரியாமல் தவிப்பதும், வயதானவர்களுக்கு ஏற்பட்டால் அது கவனிக்க வேண்டிய நிலையாகும்.

இது டெமென்ஷியவின் ஆரம்ப அறிகுறிகளாகக் கூட இருக்கலாம்.

டெமென்ஷியாவுக்கு முதுமைதான் காரணம். மறதிநோய் தொடர்பான ஒரு கணக்கெடுப்பின்படி 65 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களுக்கு 5 சதவிகித ரிஸ்க், 75 க்கு மேல் 10 சதவிகித ரிஸ்க், 85 வயதுக்கு மேல் 20% ரிஸ்க், 95 வயதுக்கு மேல் 40% ரிஸ்க் இருப்பதாகத் தெரிகிறது.

ஆனால் எல்லா முதியவர்களையும் டெமென்ஷியாதாக்கும் என்று நினைத்துக் கொள்ளக் கூடாது. இது வராமல் தடுப்பதற்கு நிறைய முறைகள் உள்ளன. இதயத்தையும், மூளையையும் ஆரோக்கியமாக வைத்துக் கொள்ள என்னென்ன செய்கிறீர்களோ, அவற்றை முறையாகக் கடைப்பிடித்தாலே போதும். எப்போதும் க்ரியேட்டிவ்வாக, சுறுசுறுப்பான முறையில் இயங்கினாலே இந்த நோய் வருவதைத் தவிர்க்கலாம்.

டெமென்ஷியாவை எப்படி அடையாளம் காண்பது?

கேட்ட கேள்வியையே திருப்பித் திருப்பிக் கேட்பார்கள். உணவு சாப்பிட்ட பிறகும் கூட உடனே வந்து மறுபடியும் சாப்பாடு போடச் சொல்வார்கள். இரவு பகல் தெரியாமை, நேரத்தை உணர முடியாத நிலை போன்ற அறிகுறிகள் அடிக்கடித் தென்பட்டால் அவர்களுக்கு மருத்துவ ஆலோசனை அவசியம் தேவை.

சில வகையான டெமென்ஷியாக்கள் அல்லது டெமென்ஷியாவின் சாயலை ஒத்த நோய்கள் ஒருவருக்கு இருந்தால், அதை ஆரம்பத்திலேயே கண்டுபிடித்து இந்த மையம் சிகிச்சை அளிக்கும். இந்த நோய்க்கான தீர்வு முறைகளையும், நோய் வந்தவர்களுக்கு உதவும் வகையில் செயல் முறைகளை வகுப்பதும் இங்கு மேற்கொள்ளப்படும். விட்டமின் பற்றாக்குறையாலும், தைராய்ட் பிரச்னை போன்ற ஹார்மோன் குறைபாடுகளினாலும் இது போன்ற அறிகுறிகள் தோன்றலாம். அந்த மாதிரியான தருங்கங்களில் மருந்து மாத்திரைகள் தரலாம். டெமென்ஷியாதான் என்று உறுதிப்படுத்தப்பட்ட நோயாளிகள் வேகமாக மோசமான நிலைக்குச் செல்வதைக் கட்டுப்படுத்தும் மருத்துவ சிகிச்சைகளும் இங்கு உண்டு.

இந்த நோய் பற்றிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துதல், நோய் வராமல் தடுக்கும் முறைகள், வந்து விட்டால் நோயாளிகளைப் பொறுமையுடன் எப்படிக் கையாளுவது ஆகியவற்றையும் இம் மையம் சொல்லித் தரும்.

-- கல்கி --

=========================================================================================================

ஜோக்...

====================================================================================================