சந்தியாவின் அமைதிப்புரட்சி

 சின்னாம்பதி பழங்குடியின பகுதியில் உள்ள, 20 குழந்தைகளுக்காக, தனது வீட்டையே பள்ளிக்கூடம் போல மாற்றி, தினசரி வகுப்பு எடுக்கிறார் அப்பகுதியை சேர்ந்த, முதல் பட்டதாரி சந்தியா.

இந்நிலையில் ஊரடங்கும் அறிவிக்கப்பட்டதால், படிப்பு வாசனையே அறியாத அப்பெற்றோரின் குழந்தைகள், வீதி வீதியாக விளையாடியபடி, பொழுதை கழித்து வந்தனர். இக்குழந்தைகளை திரட்டி, தனது வீட்டையே பள்ளியாக மாற்றியுள்ளார், அப்பகுதியின் முதல் பட்டதாரியான சந்தியா.இங்கு, காலை 9:00 மணிக்கு துவங்கும் வகுப்புகள், மதியம் 3:00 மணி வரை செயல்படுகிறது. வாசித்தல், எழுதுதல், ஓவியம் வரைதல், கணக்கு போடுவது என, ஒற்றை ஆளாக, தனது கிராம குழந்தைகளை வழிநடத்தி, அமைதியாக புரட்சி செய்து வருகிறார் சந்தியா.

இவரை தொடர்பு கொண்டபோது, ''நான் 2018ல், தனியார் கல்லுாரி ஒன்றில், பி.காம்., முடித்தேன். கடந்தாண்டில் கல்லுாரி படிப்பு முடித்ததும், திருப்பூரில் உள்ள நிறுவனம் ஒன்றில், மனிதவள மேம்பாட்டு பிரிவில் பணி கிடைத்தது.கல்லுாரி படித்த போது, மாலை நேர சிறப்பு வகுப்பு எடுத்து வந்தேன். ஊரடங்கு காரணமாக, தற்போது வீட்டிலிருப்பதால், இக்குழந்தைகளுக்கு முழு நேர வகுப்பு எடுத்து வருகிறேன். எங்கள் பகுதியில் எட்டாம் வகுப்பு வரை, குழந்தைகள் படித்து வருகின்றனர்.ஊரடங்கு தளர்வு முடிந்ததும், வேலைக்கு செல்ல வேண்டிய கட்டாயம் இருப்பதால், எங்கள் பகுதி குழந்தைகளுக்கு, யாராவது வந்து வகுப்பு எடுத்தால், பயனுள்ளதாக இருக்கும். கல்வி மட்டுமே, எங்கள் வாழ்வாதாரத்தை உயர்த்தும் என உறுதியாக நம்புகிறேன்,'' என்கிறார். கோவையின் புதிய கலெக்டர், நிச்சயம் இக்குழந்தைகளை கைவிட மாட்டார் என்று நம்புகிறார் சந்தியா.

=====================================================================================================

"நல்ல பேரோடு புகழ் பெற்ற பெருமை..   வீரப் பெண்ணாக அவர் வாழும் மகிமை  ."

மூணாறு :பெண் ஒருவர் முறத்தால் புலியை விரட்டியதை கேள்விப்பட்டுள்ளோம். அதேபோல் சற்று வித்தியாசமாக கேரளா மூணாறு அருகே வளர்ப்பு நாயை தாக்கிய சிறுத்தையை ராஜம்மா 65, என்பவர் கம்பால் அடித்து விரட்டிஉள்ளார்.

மூணாறு அருகே காந்தலுார் ஊராட்சி பாம்பன்பாறையில் கடந்த 15 ஆண்டுகளாக தனியே வசித்து வருபவர் ராஜம்மா. 'குக்கூ' என பெயரிட்டு ஆண் நாய் வளர்க்கிறார்.

நேற்று முன்தினம் இரவு வீட்டுக்கு வெளியே குக்கூ சத்தமாக குரைத்தது. வெளியே வந்த ராஜம்மா டார்ச்லைட் அடித்து பார்த்தார். விலங்கு ஒன்று நாயுடன் சண்டையிட்டது. அருகே சென்று அந்த விலங்கை கம்பால் தாக்கினார். அப்போது தான் அந்த விலங்கு சிறுத்தை என்பதை அறிந்தார்.இதற்கிடையே அடிபட்ட ஆக்ரோஷத்தில் சிறுத்தை அவரை தாக்க முயலவே தைரியத்தை வரவழைத்தவர் கம்பால் பலமாக சிறுத்தையை தாக்கினார். மேலும் வீட்டுக்கு வெளியே இருந்த மின்

விளக்கை ஆன் செய்யவே அதிகப்படியான வெளிச்சத்தில் மிரண்ட சிறுத்தை அங்கிருந்து ஓடியது. சிறுகாயமடைந்த நாயை மீட்டு அக்கம்பக்கத்தினர் உதவியுடன் சிகிச்சை அளித்தார்.--

===============================================================================================================

காதலியைக் கொன்றுவிட்டு, பொய் சொல்லித் தப்ப முயன்ற கொலையாளியை விவேகத்துடன் பிடித்துக் கொடுத்த ஆட்டோ ஓட்டுநர்...  கேரளாவில் அந்தந்த சம்பவம்...

================================================================================================================

வாட்ஸ் அப் மூலம் ஒரு நண்பர் அனுப்பிய தகவல் : 

ஃபெமி ஓடெடோலா:   நைஜிரியாவை சேர்ந்தவர். உலக பணக்கார வரிசையில் 1000 கிட்ட இருப்பவர். 

ஒரு தொலைபேசி நேர்காணலில் கோடீஸ்வரர் ஃபெமி ஓடெடோலாவை வானொலி தொகுப்பாளர்  பேட்டி எடுத்த போது,

 "உங்களை வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சியான மனிதராக மாற்றியது என்ன?" என்ற கேள்விக்கு ..

ஃபெமி கூறினார்:

"நான் வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சியின் 4 நிலைகளை கடந்து விட்டேன், இறுதியாக உண்மையான மகிழ்ச்சியின் அர்த்தத்தை புரிந்துகொண்டேன்."

1.முதல் கட்டமாக செல்வத்தையும் வழிமுறைகளையும் குவிப்பதாக இருந்தது. ஆனால் இந்த கட்டத்தில் நான் விரும்பிய மகிழ்ச்சி எனக்கு கிடைக்கவில்லை.

2.பின்னர் மதிப்புமிக்க பொருட்கள் மற்றும் பொருட்களை சேகரிக்கும் இரண்டாம் கட்டம் வந்தது. ஆனால் இந்த விஷயத்தின் விளைவும் தற்காலிகமானது என்பதை நான் உணர்ந்தேன், மதிப்புமிக்க பொருட்களின் மீதான ஈர்ப்பு நீண்ட காலம் நீடிக்காது.

3.பின்னர் பெரிய திட்டங்களைப் பெறுவதற்கான மூன்றாம் கட்டம் வந்தது. நைஜீரியா மற்றும் ஆபிரிக்காவில் 95% டீசல் விநியோகத்தை நான் வைத்திருந்தேன். ஆப்பிரிக்காவிலும் ஆசியாவிலும் நான் மிகப்பெரிய கப்பல் உரிமையாளராக இருந்தேன். ஆனால் இங்கே கூட நான் கற்பனை செய்த மகிழ்ச்சி கிடைக்கவில்லை.

4. நான்காவது கட்டம், என் நண்பர் ஒருவர் ஊனமுற்ற சில குழந்தைகளுக்கு சக்கர நாற்காலி வாங்கச் சொன்ன நேரம். சுமார் 200 குழந்தைகள்.

நண்பரின் வேண்டு கோளின்படி, நான் உடனடியாக சக்கர நாற்காலிகள் வாங்கினேன்.

ஆனால் நண்பர் நான் அவருடன் சென்று சக்கர நாற்காலிகளை குழந்தைகளுக்கு ஒப்படைக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார். நான் தயாராகி அவருடன் சென்றேன்.

அங்கே நான் சக்கர நாற்காலிகளை குழந்தைகளுக்கு என் சொந்த கைகளால் கொடுத்தேன். இந்த குழந்தைகளின் முகங்களில் விசித்திரமான பிரகாசத்தை நான் கண்டேன். அவர்கள் அனைவரும் சக்கர நாற்காலிகளில் உட்கார்ந்து, சுற்றி நகர்ந்து வேடிக்கை பார்த்தனர்.

அவரகள் ஏதோ சுவர்க்கத்தை கண்டது போல் மகிழ்ச்சியில் ஆழ்ந்து இருந்தனர்.

எனக்குள் உண்மையான மகிழ்ச்சியை உணர்ந்தேன். 

நான் வெளியேற முடிவு செய்த போது குழந்தைகளில் ஒருவர் என் கால்களைப் பிடித்தார். நான் என் கால்களை மெதுவாக விடுவிக்க முயன்றேன், ஆனால் குழந்தை என் முகத்தை உற்றுப் பார்த்து  என் கால்களை இறுக்கமாக பபிடித்துக் கொண்டது.

நான் குனிந்து குழந்தையிடம் கேட்டேன்: உங்களுக்கு வேறு ஏதாவது தேவையா?

இந்த குழந்தை எனக்கு அளித்த பதில் எனக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது மட்டுமல்லாமல், வாழ்க்கையைப் பற்றிய எனது அணுகு முறையையும் முற்றிலுமாக மாற்றியது. 

இந்த குழந்தை கூறியது :

"நான் உங்கள் முகத்தை நினைவில் வைக்க விரும்புகிறேன், உங்களை  சொர்க்கத்தில் சந்திக்கும் போது, நன்றி சொல்ல உங்கள் முகம் சரியாக அடையாளம் காணப்பட்டு இருக்க வேண்டும்.

(நன்றி : திரு M. தக்ஷிணாமூர்த்தி - அசோக் லேலண்ட் ) 

= = = =