ரேணுகாவா? ரேனுகாவா?

 மாமா ஒரு பாட்டுப் பாடி க்ரூப்பில் போட்டிருந்ததற்கு விவகாரமாக ஒரு கமெண்ட் போட்டிருந்தேன். 

மிக நன்றாகக் பாடுவார் அவர்.  சுருதி எல்லாம் வைத்துக் கொண்டு பாடும் லெவல்!  அவர் உடனே ஃபோன் போட்டு விட்டார்.  "என்னடா" என்று மிரட்டி விட்டு  பிறகு பேசிக் கொண்டிருந்தார்.  அவர் பலவகைப் புத்தகங்கள் படிப்பார், வைத்திருக்கிறார்.  சரித்திரக் கதைகளில் அபார ஆர்வம்.  நிறைய புத்தகங்கள் சேமிப்பில் வைத்திருக்கிறார்.

ஒரு நோட்டில் குறித்துக் கொண்டு இதுவரை வாங்காத புத்தகங்கள் எவை என்று லிஸ்ட் போட்டு வாங்குவார்!

நாங்கள் பேசிய நேரம் அவர் சமைத்துக் கொண்டிருந்தார்.  'என்ன சாம்பார்?' என்றபோது காலிஃப்ளவர் சாம்பார் என்றார்.    நன்றாகச் சமைப்பார்.  நான் காலிஃபிளவரை வைத்து குழம்பு செய்ததில்லை.  அதைச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன்.  'பெரிய வித்தை எல்லாம் இல்லைடா...   வழக்கமான சாம்பார்தான்...   காய் போடும் இடத்தில் காலிஃப்ளவர்...  வழக்கம்போல வெந்நீரில் போட்டு எடுத்ததும் சின்ன துண்டங்களாக நறுக்கிக் கொள்ளவேண்டும்' என்றார். 

ஒருதரம் காலிஃப்ளவர் சாம்பார் வைக்கும் ஆவல் எனக்கு வந்தது.  முன்பொருமுறை துரை செல்வராஜூ சாரும் இதைப் பற்றிச் சொல்லி இருக்கிறார்.

"நீ ஒரு தரம் பண்ணிக் கொடுத்தியே..   அந்த கறிதான் பண்ணிக்கிட்டிருக்கேன்"  என்றார்.  அதாவது குடைமிளகாயும் கத்தரிக்காயும் வெங்காயமும் (இதழ் இதழாய் போட்டு) சேர்த்து செய்த கறி!  ஆறு மாதங்களுக்குமுன் அவர் ஒரு முறை வீட்டுக்கு வந்தபோது என் கைவண்ணத்தில் அதைச் செய்திருந்தேன்.  அவருக்கு அது புதுசு.  

நான் உற்சாகமாகி என் வேறு சில பரிசோதனைகளையும் அவருக்குச் சொன்னேன்.  

ஒவொண்ணா சொல்லுடா...   அப்புறம் செய்து பார்க்கிறேன் என்றார்.  அவர் ரச ஸ்பெஷலிஸ்ட்.  ரசனையிலும் ஸ்பெஷலிஸ்ட்!

குக்கர் விசில் வர, என்ன என்று கேட்டேன்.  மூன்று விசிலும்,  பின் 'சிம்'மில் வைத்து ஒரு விசிலும் வைத்து சாதம்தான் என்றார்...  தஞ்சாவூரிலிருந்து ஒரு ஸ்பெஷல் அரிசி வரவழைக்கிறேன் என்றார்.  ஏதோ கரஞ்சியமோ ஏதோ சொன்னார்.  அப்போது பேசிக்கொண்டிருந்தபோது அந்தக் கால சமையல் பற்றி பேச்சு வந்தது.

இந்தக் காலத்தில் வெங்கலப்பானையில் சாதம் இன்னும் யார் வைக்கிறார்கள்?  கண்டிப்பாக கீதா அக்கா வீட்டில் வெங்கலப்பானையில்தான் இருக்கும்.  எங்கள் வீட்டில் எல்லாம் அது வழக்கொழிந்துபோய் பற்பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டன.  

விறகடுப்பில் வெங்கலப்பானையை ஏற்றி, முக்கால் தண்ணீர் வைத்து (என் அம்மா வெங்கலப்பானை கழுத்தில் உள்ளங்கையை வைத்து உள்ளே உள்ளங்கையைக் கவிழ்த்தால் நுனி விரல் தொடும் உயரத்தில் தண்ணீர் அளவு இருக்க வேண்டும் என்பார்!)  அது கொதித்ததும் களைந்து வைத்திருக்கும் அரிசியை அதில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஸல் ஸல் என்று போடவேண்டும்.  சிப்பில் தட்டு வைத்து மூடியபின்,  குறிப்பிட்ட நேரம் கடந்து தண்ணீர் எல்லாம் காணாமல்போய் மேலே அரிசி/சாதம் தெரிய ஆரம்பிக்கும்.  அப்போது அதை சாதகரண்டியில் எடுத்து பதம் பார்க்கவேண்டும்.  அடிபிடிக்காமல் பார்த்துக்கொள்ளவேண்டும்.  இரண்டு விறகை வெளியே எடுத்து அடுப்பைத் தணிக்கவேண்டும்!  நன்றாக வெந்து விட்டது என்று தெரிந்ததும் (ஜாக்கிரதையாக) இறக்கி கீழே சற்றே உயரமான ஒரு இடத்தில் அதை வைத்து, சிப்பில் தட்டை மூடி அது நழுவாமல் பற்றிக்கொண்டு கீழே ஒரு பாத்திரம் வைத்து கஞ்சி வடிக்கும் கலை இப்போது நிறைய பெண்களுக்கே கைவராதது!

அந்தக் கஞ்சிக்கு எங்கள் வீட்டில் இரண்டு உபயோகம்.  ஒன்று துணியில் தெளித்து  அயர்ன் செய்ய.  அயர்ன் பாக்ஸ் எது என்கிறீர்கள்?  கரி அடுப்பிலிருந்து நெருப்பு இருக்கும் கரியை எடுத்து ஒரு டபராவில் இட்டு, அதை இடுக்கியால் பிடித்து அயர்ன் செய்வேன்!!

இன்னொரு உபயோகம் அருமையான உபயோகம்.  ஆரோக்கியமான உபயோகம்.  வடித்த கஞ்சியில் 'சப்'பென்று மோர் கலந்து, உப்பு போட்டு, பெருங்காயம் போட்டு ஆளுக்கு ஒரு டம்ளர் குடிப்போம்!  சமயங்களில் அரை டம்ளர், கால் டம்ளர்தான் வரும்.  ஏக்கத்தோடு அடுத்த பங்கு அடுத்த ஆளுக்கு கொடுப்பதைப் பார்ப்போம்!  அந்த ருசிக்கு இப்போது நாக்கு ஏங்கினாலும், வீட்டில் இப்போது குக்கர் சாதம்தான்.  ஆனால் ஒன்று..  எப்போதுமே எதுவுமே அளவாக இருந்தால்தான் ருசிக்கும்.  ஆர்வம் இருக்கும்.

இன்னொரு ஸ்பெஷல் ஈயச்சொம்பு ரசம்.  அதை கரி அடுப்பில் வைத்துதான் செய்வோம்.  இல்லாவிட்டால் கொஞ்சம் அஜாக்கிரதையாய் இருந்தால் அது காணாமல் போய்விடுமே!  அந்த ருசியும் தனிதான்.

எங்கள் வீட்டு ஈய சொம்பில் சிறு துளை இருந்தது.  அதைப் புளி வைத்து அடைத்து ரசம் செய்வோம்!  அம்மாவின் டெக்னிக்.  அதைக் கரியடுப்பில்தான் வைத்து ரசம் செய்வோம்.  ஒன்றும் ஆகாது!  அதேபோல பால் காய்ச்சவும் கரியடுப்புதான்.

அப்புறம் மாக்கல் பாத்திரத்தில் வெந்தயக் குழம்பு.  மாக்கல் பாத்திரத்தில் மசியல்.   ஆஹா..  என்ன ருசி..  என்ன ருசி..    அந்தக் காலமெல்லாம் போயே போச்...   கீதா அக்கா சொல்வார்...   "நாங்கள் எல்லாம் இன்னமும் அப்படிதான்..."

எங்களுக்கு அது அபூர்வமாகி விட்டது!   நானும் மாமாவும் வாரத்தில் ஓரிரு நாட்கள், அல்லது மாதத்தில் ஓரிரு நாட்களாவது வெங்கலப்பானையில் வடிக்கும் சாதம் செய்து சாப்பிட வேண்டும், அந்தக் கஞ்சியை குடிக்க வேண்டும்  என்று பேசிக் கொண்டோம்!  மாதத்தில் ஒருமுறை பிரியாணி செய்வது போல, வாரத்தில் ஓரிரு நாள் உருளைக்கிழங்கு கறி, கீரை என்று செய்வது போல....   எப்படி ஆகிவிட்டது பாருங்கள் நிலைமை!  என்ன செய்ய...

நாங்கள் அவற்றை இழந்து, மறந்து கனகாலமாச்சு!

=======================================================================================================  

பொக்கிஷம்..

இந்த வர்ணனை, எழுத்து யாருடையது என்று சொல்வது கடினம்தான்.  

விடை....  இத்தனூண்டு எழுத்துப் பகுதியை வைத்துக் கொண்டு எழுத்தாளர் யார் என்று கண்டுபிடிக்கச் சொல்வதெல்லாம் ரொம்ப ஓவர் என்று தெரியும்.  சிரமமான காரியம்.   மிகச்சில சமயங்களில் ரிஷபன் ஜி, கணேஷ் பாலா போன்றோர் கண்டு பிடித்து விடுவார்கள்!

அடடே...   இது எவ்வளவு ஓல்ட் டெக்னிக் பாருங்க...

"அட..   நான் சொல்லலை, டாக்டர் எல்லாத்தையும் சரி பண்ணிடுவார்னு?"

இப்பவும் இந்த பௌடர் வருதா?   ரேணுகாவா? ரேனுகாவா?  தேனுகான்னு ஒரு ராகம் இருக்குன்னு நினைக்கறேன்.

இவர் யாரென்று தெரிகிறதா?  குமுதம் கிசுகிசு!

=====================================================================================================

சென்ற வாரம் மருது சகோதரர்கள் பற்றி போட்டிருந்த செய்தியை முற்றிலும் வாசகர்கள் பகிஷ்காரம் பண்ணிவிட்ட காரணத்தினால் அதுமாதிரி பகுதி இன்று கட்!

========================================================================================================

மதன் இப்போது தினமணியில் இருக்கிறார்.

================================================================================================

இப்போதைய சூழ்நிலையில் ரொம்பக் கஷ்டமான விஷயமுங்க...

================================================================================================

அனிதா குளிக்கும் இடத்தை சென்ற வாரம் பார்த்தோம்.  அதற்கு அடுத்ததாக இந்த வாரம் ஒரு விளம்பரம்!  அனுப்பியிருப்பவர் ஜீவி ஸார்.

==========================================================================================================

உன் கண் உன்னை ஏமாற்றினால்...