கனவுகளே கனவுகளே காலமெலாம் வாரீரோ...

 கனவில்  ஒரு புதிர்

 இந்தக் கனவுகள் நம்மைப் படுத்தும் பாடு இருக்கு பாருங்க...   பித்தம்னாலும் கனவு வரும் என்பார் என் நண்பர்.  சரியான தூக்கம் இல்லாவிட்டால் கனவு  வரும் என்பார் இன்னொருவர். 

கேள்விகளை உண்டாக்கும் கனவுகளுக்கு நடுவே ஆச்சரியப்படுத்தும் கனவுகளும் உண்டு.  எல்லோருக்கும் இது நேர்ந்திருக்கும்.  சில கனவுகள் நடந்து விடும்.  சில நடக்காது.  கொடுத்த கடன் திரும்ப வந்த மாதிரியோ, லாட்டரியில் லட்சம் விழுந்த மாதிரியோ கனவுகள் வந்தால் அதெல்லாம் நடந்து விடுவதில்லை. தப்பான கனவு கண்டால் மட்டும் அது பலித்துத் தொலைத்துவிடும்!

சென்ற நவம்பரில் என் பிரியமான மாமா மறைந்தார்.  

சமீபத்தில் கூட ஒருநாள்   இரவு கனவில் அவர் வந்தார்.  அதற்கு முன்னும் ஒரு முறை.  அப்போது தோளில் ஒரு குழந்தை.   

தூக்கி வைத்துக் கொள்ளத் தேவை இல்லாத, வளர்ந்த குழந்தை.  ஆனாலும் தோளில் போட்டிருக்கிறார்.  அது அவர் பேரன்.   மருத்துவரைப் பார்த்து விட்டு வைத்திருக்கிறார் என்று எண்ண வைக்கும் காட்சி.

"ஒண்ணும் இல்லை...   பயமா இருக்குன்னு  சொல்வாங்க...   சரியாயிடும்.  சரியா சாப்பிடணும்..  ரெஸ்ட் எடுக்கணும் அவ்வளவுதான்"  என்றார்.

அவ்வளவுதான் கனவு.

நான் இரவு ஒன்பது மணிவாக்கில் படுத்து விடுவேன்!  காலை எழுந்து வாட்ஸாப்ப்பைத் திறந்தால், அவர் மகள் இரவு தாமதமாக ஒரு மெஸேஜ் அனுப்பி இருந்திருக்கிறாள்.  அதை  அப்போதுதான் பார்த்தேன்.  அதாவது அவள் மகனுக்கு மறுபடியும் வயிற்றுவலி வருகிறது என்றும், இம்முறை சற்று அதிகமாகவே வருவதாகவும்...  ரொம்பவே கவலைப் பட்டிருந்தாள்.  ஏற்கெனவே  மாமா இருந்தபோதே இரண்டு முறைக்கும் மேல் இது மாதிரி அவனுக்கு வந்திருக்கிறது.  

ஒரு கேஸ்ட்ரோ எண்டாலஜிஸ்ட்டைப் பார்க்கப் பரிந்துரைத்து மெஸேஜ் அனுப்பிய மறுவினாடியே எனக்கு மாமாவின் கனவு நினைவுக்கு வந்ததது.  உடனே வாய்ஸ் மெசேஜில் அதையும் குறிப்பிட்டேன்.  அவள் 'அதை ஏன் அப்பா என் கனவில் வந்து சொல்லவில்லை?' என்று கேட்டிருந்தாள்.  நல்ல கேள்வி.  பதில் தெரியாத கேள்வி.  ஆமாம், ஏன்?

பின்னர் அவர்கள் மருத்துவரைப் பார்த்து மருந்துகள் எடுத்து பேரன் இப்போது சுகம்.  மருத்துவர் மாமா கனவில் சொன்ன வார்த்தைகளையே சொன்னது ஆச்சர்யம்.

அந்தப் பேரனிடம் அப்புறம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன்.  அவனிடம் 'உன் கனவில் தாத்தா வருவாரா' என்று கேட்டேன்.  'வருவார்' என்றான்.  எப்போது வந்தார் என்று கேட்டதற்கு அவர் இறந்து போனதற்கு முதல் நாள் வந்து 'போயிட்டு வர்றேன்.' என்று சொல்லிக்கொண்டு போனதாகச் சொன்னான்.  

மிகவும் ஆச்சர்யப் பட்டுப்போய் 'இதை ஏண்டா யாரிடமும் சொல்லவில்லை என்று கேட்டேன்.  'யாரும் கேட்கவில்லை.  எனக்கும் சொல்லத் தோன்றவில்லை'  என்றான் வேலைக்குச் செல்லும் நிலையில் இருக்கும் தாத்தாவை ரொம்பவே மிஸ் செய்யும் அந்தப் பேரன்.

"இதற்கு முன்னாலும் ஒருதரம் கனவில் வந்திருக்கிறார் மாமா...   முந்தைய தரம் ராமச்சந்திராவில் அட்மிட் ஆகி பிழைக்க மாட்டார் என்று சொன்னார்கள் இல்லையா...   அப்போது அவர் என் கனவில் வந்து நான் கட்டாயம் வந்து விடுவேன் என்று சொன்னார்"  என்றான் அவன் மேலும்.

மறுபடியும் மிகவும் ஆச்சர்யம்.  ஆம், அப்போது அவர் பிழைத்தது மிக மிக அதிசயம்.

இப்போது அதே மாமா சென்ற வாரம் மறுபடி கனவில்  வந்து ஒரு புதிர் போட்டு விட்டுப் போயிருக்கிறார்.

இந்த முறை அவர் வந்ததது என் கனவிலோ, பேரன் கனவிலோ அல்ல.  

கொரோனாவால் அவர் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்படுவதற்கு ஒரு வாரம் முன்பு என் அலுவலகம் வந்திருந்தார்.  அவர் வீட்டிலிருந்து என் அலுவலகம் பக்கம்.  அப்படி வந்தபோது என் அலுவலக சகா 'ஆரோக்கிய சமையல் ஹேமா' விடமும் பேசிக் சென்றார்.  தினசரி மொபைல் போனில் காலடி கணக்கு வைத்து நடைப்பயிற்சி செய்வதைச் சொல்லிவிட்டு, மொபைலை ஹேமாவிடம் காட்டி "இந்த வருடம் முடிய இன்னும் மூன்று மாதங்கள்தான் இருக்கு..   அதற்குள் இவ்வளவு மைல், இவளவு ஸ்டெப்ஸ் நடந்திருக்கிறேன்" என்று மொபைலை அவரிடம் காட்டினார்.

இப்போது சென்ற வாரம் ஹேமா என்னிடம் வந்து தான் ஒரு விஷயம் சொல்ல மறந்து மறந்து போவதாகச் சொல்லி, இன்று கட்டாயம் அதைச் சொல்லியே ஆகவேண்டும் என்று நினைவில் வைத்துக் கொண்டே வந்திருப்பதாய்ச் சொன்னார்.

நான்கு நாட்களாக என் மாமா அவர்  கனவில் தொடர்ந்து வருகிறாராம்.  முதல் இரண்டு முறை அவர் கடைசியாக ஹேமாவிடம் பேசியதுபோலவே மொபைலைக் காட்டி பேசி இருக்கிறார். மூன்றாவது நாள் கனவில் வந்து 'சொல்லியாச்சா' என்று மட்டும் கேட்டுச் சென்றிருக்கிறார்.  நான்காவது நாளும் வந்து மறுபடியும் 'சொல்லியாச்சா'என்று கேட்டிருக்கிறார்.  

இதில் இவருக்கு புரிந்தது என்ன என்றால் 'ஸ்ரீராமிடம் சொல்லியாச்சா' என்று கேட்கிறார்  என்பதுதானாம்..

"அப்பாடி..  சொல்லிட்டேன்பா...   இனிமேலாவது அவர் கனவில் வராமல் இருக்கிறாரான்னு பார்க்கணும்...  ஆமாம், என் கனவில் ஏன் வந்தார்?"

"ஆமாம், உங்கள் கனவில் ஏன் வந்தார்?"

"அதுவும் தொடர்ந்து.."

"அதுதானே, அதுவும் தொடர்ந்து.."

"போப்பா..  நான் உன்னைக் கேட்டால் நீ என்னை திருப்பிக் கேட்கறே...?

"நான் மட்டும் எப்படிச் சொல்ல முடியும்?  மாமாவிடம்தான் கேட்கணும்..  இதில் ஏதாவது குறியீடு இருக்கா என்றும் தெரியவில்லையே..."

அலுவலக சம்பந்தமாக ஏதாவது சொல்ல என்னை நாடுகிறாரா?  அந்த ஹேமா சம்பள பில் மற்றும் அரியர்ஸ் பில் போடுவதில் எல்லாம் கில்லாடி.  அதற்கும் மாமா அவர் மூலமாக எனக்கு ஏதாவது சொல்ல முயல்வதற்கும் சம்பந்தம் இருக்கிறதா?   இல்லை, இந்த வருடம் முடிய இன்னும் சில மாதங்கள்தான் இருக்கிறது என்பது எனக்குத் தரப்படும் வேறு ஏதாவது தகவலா?

ஆனால் அப்புறம் ஹேமா கனவில் மாமா வரவில்லை.  தகவல் பாஸாகிவிட்டது என்று விட்டு விட்டார் போலும்!

கனவில் மாமாவின் வருகை சில சமயம் முன்னர் தகவலாகவும், பின்னர் அர்த்தமுள்ளதாக ஆகியிருக்கும் பழைய சம்பவங்களால் இப்போது இதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று மனம் அலைபாய்ந்து கொண்டிருக்கிறது.  அதில் நான் மூன்று வருடங்களுக்கு முன் எங்கள் குடும்பத்துக்குப் பார்த்த ஜோசியம் ஒன்றும் உண்டு.  நாங்கள் கேட்காமலேயே, ஆறு மாதங்களுக்கு முன் எங்களுக்காக  பார்க்கப்பட்டு, எங்களை வந்தடைந்த  இனொரு பலனும் உண்டு. இரன்டையும் பின்னர் இப்போது பொருத்திப் பார்க்க முடியும்.  கவலைப்பட காரணமா இல்லை!  பயமாக மாறும் பலவீனங்கள்!

இந்தக் கனவு பற்றி ஹேமா என்னிடம் சொன்ன அதே நாள் என் இளையவன் என்னைக் குறித்து தான் கண்ட ஒரு கனவு பற்றி என்னிடம் சொன்னான்.  இதுதான் மேற்சொன்ன அலலது சொல்லாத அந்த இரண்டையும் இணைப்பது!

"நீ ஒரு முதலை வாயில மாட்டிக்கிட்டிருக்கேப்பா...   நான் தப்பிச்சு இந்தப் பக்கம் வந்துட்டேன்... உன் பாதி உடம்புக்கும் மேலே அதன் வாய்க்குள்ள... நீ எங்கிட்ட சொல்றே 'இந்தக் கை மாட்டிகிட்டு இருக்கு, எடுக்க முடியலன்னு..   எழுந்து பார்த்தா காலைல நாலரை மணி..   அதிகாலைக் கனவு பலிக்கும்னு சொல்வாங்களே...  ஆனால் இபப்டி கனவு கண்டால் ஆயுசு அதிகம்னுதானே சொல்வாங்க.."

"இவ்வளவுதானேடா..  ஏதோ பிரச்னை வரப்போகுதுன்னு அர்த்தமோ என்னவோ...  பாரு..  நான் ஆபீஸ் போகும் வழியில் முதலை எதுவும் கிடையாது.."

"ஜோக் அடிக்கறே...   முதலைன்னா பிரச்சனைன்னு வச்சுக்கலாம்னு நீயேதான் சொல்றே..  ஆனா..."

" ஆனா..."

"அந்தக் கனவுல..."

"..........................?"

"முதலை உன்னை 'கச்சக்'குனு கடிச்சு சாப்பிட்டுடுதுப்பா..."

====================================================================================================

பழைய பத்திரிகைகளை பற்றிக் குறிப்பிடும்போது பயண இலக்கியவாதி என்று அறியப்படும்  சோமலெ இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார். 

"1986ம் ஆண்டு அமெரிக்காவில் வசிக்கும் தனது மகன் சோமசுந்தரத்திற்கு ஒரு கடிதம் எழுதி, அண்ணா சாலையில் உள்ள தலைமை அஞ்சலகத்தில் உள்ள பெட்டியில் போட்டுவிட்டு அஞ்சலகத்தில் நின்றவர், மயங்கிக் கீழே விழுந்து உயிரிழந்தார். தன் இறுதி மூச்சு வரையில் அவர் எழுத்துப் பணியை விடவில்லை என்பதன் அடையாளமாக அது அமைந்ததோ தெரியவில்லை!"

"குறிப்பிட்ட பத்திரிகைக்கு என்று வாசகர் இருப்பது மிகக் குறைவு.  முன்பு எல்லாம் சந்தாக் கட்டணம் குறைவு.  அதுவும் வராது.  ஆகையால் ஆயுள் சந்தாவாக வசூலித்தார்கள்.  சந்தாதாரர்களுடைய ஆயுள்வரை பத்திரிகை அனுப்பப்படும் என்பது கருத்து.  ஆனால் உண்மையில் பத்திரிகைகளின் ஆயுட்காலத்துக்கே அனுப்பப்பட்டன.  காரணம், மூன்று ஆண்டுகளுக்கு கூட தொடர்ந்து ஒரு பத்திரிகையைத்  நடத்துவது அரிதாக இருந்தது."

1578 ல் புன்னைக்காயலில் முதல் தமிழ் அச்சகம் ஏற்பட்டாலும், 'தமிழ்ப் பத்திரிகை' என்கிற பெயரில் முதல் தமிழ் மாதப் பத்திரிகை 1831 ல்தான் தோன்றி இருக்கிறது.  அடுத்த 28 மாதங்களில் 'தினவர்த்தமானி' என்கிற வார இதழ் தோன்றி இருந்திருக்கிறது.   இவை இரண்டுமே கிறிஸ்துவப் பிரச்சாரத்திற்காக தோன்றியவை.  1892ல் தொடங்கப்பட்ட 'விவேக சிந்தாமணி' தான் பல அறிவுக் கட்டுரைகளைத் தரும் பத்திரிகையாகத் தோன்றியது.

ஒரு ரூபாயில் 192ல் ஒரு பங்கு தம்பிடி என்று அழைக்கப்படுகிறது.  அந்த விலையில் ஒரு பத்திரிகையை ச து சு யோகியார் தந்திருக்கிறார்.  காலணா பத்திரிகை என்று ஒன்று இருந்தது.  காலணா என்பது ஒரு ரூபாயில் 64 ல் ஒரு பங்கு.

பக்கத்து வீட்டில் தீப்பிடித்தால் கூட பத்திரிகையில் வந்தால்தான் நம்புவது என்கிற மனநிலையில்தான் பலர் இருந்ததால் பத்திரிகைத்துறை வளர்ந்தது என்கிறார் சோமலெ.  சிறந்த கட்டுரைகளை விடவும் பொழுது போக்குத் துணுக்குகளை, சிறுகதை, நாவல்களையும் மக்கள் ஆர்வமாகப் படிக்கிறார்கள் என்கிறார்.

படிப்பவர்களைக் கவர்வதற்காக பெண்களின் பெயர்களை போட்டுக்கொண்டு சிலர் எழுதுகிறார்கள்.  தினமணிக் கதிரில் எழுதும் எழுத்தாளர் ஒருவர் ஆணா பெண்ணா என்ற சர்ச்சை இருந்து வருவது உங்களுக்கே தெரியும் என்றும் சொல்கிறார்.  

மேலும், 

தங்களுடைய புலமையையும், அறிவாற்றலையும், சொல்லாட்சியையும் தங்களைப் போன்ற பெரும்புலவர்  சிலருக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்ற ஒரு காரணத்திற்காக மட்டுமே சென்ற நூற்றாண்டில் அறிஞர்கள் எழுதினார்கள்.  தங்கள் கருத்து பலருக்கும் பரவவேண்டும், பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களுக்குத் தெரியும்படி எழுத வேண்டும் என்ற எண்ணத்தை உருவாக்கியது பத்திரிகை.

என்னுடைய நண்பர் அ லெ நடராசன் சொல்வது போல அந்தக் காலத்தில் சைவ சமயத்தைப் பற்றி எழுதியவர்கள் பெரும்பாலோருக்கு பிற மதங்களை பற்றி ஒன்றுமே தெரியாது.  தமிழ் இலக்கியங்களை பற்றி எழுதியவர்களுக்கு பிற மொழி இலக்கியங்களை பற்றி சிறு அளவு கூடத் தெரியாது.  வேறு யாராவது எழுதும் கட்டுரைகளில் பொதிந்துள்ள பொருள் அல்லது விஷயங்களை மறந்து விட்டு, அதிலுள்ள இலக்கணப் பிழையை மட்டும் கோடுபோட்டு எண்ணி வந்தார்கள்.

தொண்டை மண்டலமா?  தொண்ட மண்டலமா? போன்ற சர்ச்சைகளில் பண்டிதர்கள் ஈடுபட்டு வந்தார்கள்  என்றும் சொல்கிறார்.

[தொடரக்கூடும் - அவ்வப்போது!]

=====================================================================================================

தினமலர் - சொல்கிறார்கள் பகுதியில் வந்தது...

காய்கறி கடைகளில் வாங்கி வரும் கொத்தமல்லி தழை, பல நேரங்களில் மணப்பதில்லை. அதற்குப் பதில், 'கமகம'க்கும் கொத்த மல்லியை, வீட்டில் சிறிய இடத்தில் வளர்ப்பது பற்றி கூறுகிறார் தோட்டக்கலை ஆர்வலர் ஆரண்யா அல்லி: 

"கொத்தமல்லியை சிறிதளவாவது பயன்படுத்தாமல் நம் சமையல் நிறைவடையாது. ஆனால், மணத்தை எதிர்பார்த்து, சமையலில் சேர்க்கப்படும் கொத்தமல்லி பெரும்பாலும் நிறத்தை மட்டுமே கொடுக்கிறதே தவிர, மணத்தை தருவதில்லை. காரணம், பல வித ரசாயனங்கள் சேர்த்து, அது விளைவிக்கப்படுவது தான்.

அதற்கு மாற்றாக, நம் வீட்டில், நமக்கு தேவையான அளவு கொத்தமல்லியை வளர்க்க முடியும். எந்த அளவுக்கு நமக்கு தேவை என்பதை முடிவு செய்து, அதற்கு ஏற்ற பாத்திரங்களை தயார் செய்து கொள்ள வேண்டும். 

கொத்தமல்லி செடியின் வேர்கள் மிகவும் மெல்லியவை, சிறியவை என்பதுடன், அவை, 6 அங்குல வேர்களை மட்டுமே அதிகபட்சம் கொண்டிருக்கும் என்பதால், வேர் பாயும் வகையில் பாத்திரம் இருக்க வேண்டும்.

பாத்திரம் தான் என்றில்லாமல், பிளாஸ்டிக் வாளி, டப்பா, கைப்பிடி உடைந்த பைகள், கெட்டியான பாலிதீன் பைகள், பழைய ஜீன்ஸ் பேன்ட் என எதிலும் கொத்தமல்லி வளர்க்கலாம். 

இதற்கு தேவையான மண், 'பொலபொல'வென உதிர்ந்து போயிருக்க வேண்டும். காற்று எளிதில் ஊடுருவும் வகையில், மண் தளர்வாக இருக்க வேண்டும். அதற்கு செம்மண் ஒரு பங்கு, மாட்டு எரு ஒரு பங்கு, மணல் அரை பங்கு கலந்து, மண்ணை தயாரிக்க வேண்டும்.மண் கிடைப்பதில் சிக்கல் இருந்தால் தேங்காய் நார் கழிவு, மண்புழு உரம், 'கம்போஸ்ட்' எனப்படும் மக்கிய காய்கறி கழிவு உரத்தை பயன்படுத்தலாம். தேங்காய் நார் கழிவால் தயாரிக்கப்படும் பிளாக்கை பயன்படுத்துவதாக இருந்தால், அதை நன்கு நீரில் அலசி, அதன் துவர்ப்பு தன்மை நீங்கச் செய்ய வேண்டும்.

கடைகளில் கிடைக்கும் கொத்தமல்லி விதையை தரமாக வாங்கி, அதை கை அல்லது காலால் நசுக்கி உடைத்துக் கொள்ள வேண்டும். கனமான பொருளால் உடைத்தால், முனைகள் உடைந்து முளைப்புத் திறன் பாதிக்கப்படும்.

விதைக்க எடுத்துள்ள பாத்திரத்தின் மீது உடைக்கப்பட்ட விதைகளை துாவி, அரை அங்குல உயரத்திற்கு தளர்வாக மண் கலவையை போட்டு மூட வேண்டும். அதன் மீது, செய்தித்தாளை பரப்பி, அதன் மேல் தண்ணீரை தெளித்து, அந்த தண்ணீர் மண்ணில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விழச் செய்ய வேண்டும். 

ஐந்தாவது நாள் செய்தித் தாளை நீக்கி பார்த்தால், முளை விட்டிருக்கும். அதன் பின், ஸ்பிரே மூலம் தண்ணீரை துாவி வந்தால், 30 நாட்களில் நன்கு வளர்ந்த, மணமுள்ள கொத்தமல்லி விளைந்திருக்கும். தேவைக்கு ஏற்ப அவற்றை பறித்து, சமையலுக்கு பயன்படுத்தலாம்!

==================================================================================================

சென்ற வருடம் செய்த முயற்சி.  பேஸ்புக்கில் போட்டிருந்தேன்.  இங்கு பகிர்ந்தேனா நினைவில்லை.

================================================================================================

ஒரு ஜோக்...   

ஒரு அக்கறை...