காற்றினிலே .. 1/6 :: துரை செல்வராஜு

 

மாலை மயங்கிக் கொண்டிருந்தது..

ஆள் நடமாட்டம் அதிகம் இல்லாத அந்த ஒற்றைச் சாலையில் சீரான வேகத்தில் விரைந்து கொண்டிருந்தது இரு சக்கர வாகனம் ஒன்று.. 

அதில் முழு முகத்தையும் மறைத்தவாறு விஜய்.. அவன் முதுகில் முழுதாகப் படர்ந்தபடி ஆர்த்தி..

சாலையின் ஓரத்தில் ' ஆ ' - என்று விரிந்திருந்த புளிய மரத்தைக் கடந்து திரும்பியதும், அந்தக் கட்டிடம்.. பளிச் என்றிருந்தது..

இரண்டு மாடிகளும் ஏராளமான ரகசியங்களும் என, இவர்களுக்காகவே காத்திருந்தது - இன்னும் சிறிது நேரத்தில் குருதிக் குழம்பைப் பூசிக் கொள்ள இருப்பதை அறியாமல்..

விஜய்யும் ஆர்த்தியும் தேடி வந்த விடுதி இது ..

விடுதியின் முன் வாயிலில் அலங்காரப் பூ வேலைகளுடன் நெடிதுயர்ந்த கம்பிக் கதவுகள்..

கட்டிட வடிவமைப்பில் நவீனம் மிகுந்து இருந்தாலும் பழைமையின் பிடியிலிருந்து விடுபடாதபடிக்கு மதிற்சுவரின் மேல் கோரச் சிரிப்பும் தொங்கிய நாக்குமாக ஒரு தலை..

சூளை நெருப்பில் இட்டு சுட்டெடுக்கப்பட்டிருந்த - அது இவர்களைக் கண்டதும் நாக்கைச் சுழற்றி சுவைத்துக் கொண்டது..

இதையெல்லாம் அறியாதவனாக வாகனத்தை வாயிலின் ஓரமாக நிறுத்தினான் விஜய்..

கட்டிடத்தைச் சுற்றிப் பறந்து கொண்டிருந்த பறவைகளுள் ஒன்று மட்டும் இவர்களைப் பார்த்து கத்தியது..

" விதியைத் தேடி வந்தாயிற்றா?.. "

 " ஒரு வழியா வந்துட்டோம் ஆர்த்தி!.. - என்றான் விஜய்..

" ம்!.. " - ஒற்றைச் சொல் மட்டும் அவளிடமிருந்து..

ஆனாலும்,

எப்போது அறைக்குள் சென்று, அவனைத் தழுவிக் கொண்டு மெத்தையில் விழுவோம் - என்றிருந்தது அவளுக்கு..

அதற்குள் காவல் கூண்டின் உள்ளிருந்து அந்தப் பெரியவர் வெளியே வந்தார் நடக்கப் போகும் விபரீதங்களை அறியாதவராக..

ஜர்கினின் பக்கவாட்டில் இருந்து செல்போனை எடுத்தான் விஜய்.. அதன் உறக்கத்தைக் கலைத்தான்.. அவரிடம் நீட்டினான்..

கண்ணாடியை சரி செய்தவாறு செல்போனை உற்று நோக்கியவர் மீண்டும் கூண்டை நோக்கி நடந்து அங்கிருந்த போனை எடுத்தார்.. பேசினார்..

" உள்ளே போங்க தம்பி!.. "

முன்னால் விஜய் நடக்க அவனைத் தொடர்ந்தாள் ஆர்த்தி..

இவர்களைக் கண்ட நொடியில் - விடுதியின் முன் கூடத்தில் விருந்தினர்களை வரவேற்கும் பணியில் இருந்த இளம்பெண் அதிர்ந்தாள்.. ஆச்சர்யத்தில் மூழ்கினாள்.. அவள் உடல்  நடுங்கியது.. மேலுதட்டில் மெலிதாக வியர்த்தது..

அருகிருந்த இளைஞனிடம் - அறைச் சாவியைக் கொடுத்து விரலை உயர்த்திக் காட்டினாள்..

அவன் அவர்கள் இருவரையும் இருகரம் நீட்டி வரவேற்க - அவனைத் தொடர்ந்தான்  விஜய்..

ஆச்சர்யத்தில் அதிர்ந்திருந்த அந்தப் பெண் ஆர்த்தியை நெருங்கினாள்..

சட்டெனக் குனிந்து வலது கையைப் பற்றி மிருதுவாக முத்தமிட்டாள்..

"  வணக்கம்.. இளவரசி.. தங்களுக்கு நல்வரவு!.. "

நேபாளத்தில் இருந்து இங்கு உணவகப் பணிக்கு வந்திருப்பவள் - நீலு ஷிவ்பகதூர்..

ஒரு நொடியில் அறுநூற்று ஐம்பது வருடங்களுக்கு முந்தைய - மித்ரா சுபாஷிணி என, நின்றாள்..

" மித்ரா!..  எப்படி அறிந்தாய் என்னை?.. "

மித்ராவிடமிருந்து கவிதை ஒன்று பிறந்தது..

"காற்றினிலே வந்ததம்மா

கனிந்த நட்பின் வாசம்..

காலத்தினால் அழியாது

கலந்திருந்த நேசம்..

காத்திருக்கும் மனதிலே

கவி மலராய் வீசும்..

கால் மறந்த தூரத்திலும்

கண் மலர்ந்து பேசும்!.. "

இருவரது கண்களும் களிப்பில் மிதந்து கொண்டிருந்தன.. 

திலக்புரி..

ஹிமாச்சலத்தின் அடிவாரத்து சமஸ்தானங்களில் ஒன்று.. சிறிய குன்றின் மீது கோட்டையும் கொத்தளமும்.. குன்றிற்கு முன்னால் விவசாய நிலங்களும் மேய்ச்சல் வனங்களும்..  குன்றிற்குப் பின்னால் 

இமயத்தின் பனி நீர்த்திரள்..

கங்கையுடன் கலப்பதற்காக விரைந்தோடும் ஷிவானிகங்கா எனும் சிற்றாறு..

திலக்புரி சமஸ்தானத்தின் ராஜ கன்னிகை  அவந்திகா ஸ்ரீஷாந்தினி.. அவளது சேடிப் பெண்களுள் அந்தரங்கத் தோழியானவள் தான் இந்த மித்ரா சுபாஷினி..

மித்ராவின் கவிதையைக் கேட்டு முகம் மலர்ந்த அவந்திகாவின் கரம் இயல்பாக கழுத்துக்குச் சென்றது..

கண்களால் புன்னகைத்த மித்ரா தனது கன்னத்தில் தட்டிக் காட்டியதும் அவளை வலக்கரத்தால் அணைத்து முத்தமிட்டாள் அவந்திகா..

" மித்ரா!.. அறைக்கு வா!.. " - என்றபடி  முன் நடந்த அவந்திகா - சட்டெனத் திரும்பினாள்.. அவளது விழிகள் எதையோ தேடித் திரிந்தன..

" உன் காதலர் எங்கே? மித்ரா!.. " - புன்னகைத்தபடி நடந்தாள்..

மித்ராவை நாணம் சூழ்ந்து கொண்டது..

"  எனக்காகக் காத்துக் கொண்டிருக்கின்றார் தேவி!.. " அவந்திகா நடக்கும் அழகைப் பார்த்துக் கொண்டே சொன்னாள்  மித்ரா..

வாசலில் இருந்த திருஷ்டி பொம்மை மறுபடியும் நாக்கைச் சுழற்றிச் சுவைத்துக் கொண்டது..

 (தொடரும்)