பாசிட்டிவ் - நான் படிச்ச கதை

 தெலுங்கானா மாநிலம் ஹைதராபாதில் உள்ள அத்தாபூர் 'டில்லி ஸ்கூல் ஆப் எக்ஸலன்ஸில்' 2ம் வகுப்பு படித்து வரும் சிறுமி விஷாலினி, 7. இவர் தமிழகத்தின் விருதுநகரைச் சேர்ந்த பேராசிரியர் நரேஷ்குமார், டாக்டர் சித்ரகலா தம்பதியின் மகள்.

விஷாலினி வெள்ள பேரிடர் காலங்களில் உயிர், உடைமை காக்கும் வகையில் தானியங்கி மிதக்கும் வீட்டை கண்டுபிடித்துள்ளார்.இதில், சிறிய ஆக்ஸிஜன் சிலிண்டர், உணவு பொருட்கள் அடங்கிய பைகள், முதலுதவி பெட்டி, ஜி.பி.எஸ்., வசதி போன்ற வசதிகள் இடம் பெற்றுள்ளன.  இக்கண்டுபிடிப்பிற்காக மத்திய அரசால் இவருக்கு இளைய காப்புரிமை வழங்கப்பட்டுள்ளது. நேற்று விருதுநகர் கலெக்டர் அலுவலகத்தில் நடந்த நிகழ்ச்சியில் 'வீடியோ கான்பரன்ஸ்' மூலம் பங்கேற்ற பிரதமர் நரேந்திர மோடி, சிறுமி விஷாலினிக்கு பால புரஸ்கார் விருது மற்றும் 1 லட்சம் ரூபாய் பரிசு தொகையை வழங்கி பாராட்டினார்.

=============================================================================================================================

கென்யா முன்னாள் பிரதமர் ரெய்லா ஒடிங்காவின் பார்வையிழந்த மகள், கேரளா கூத்தாட்டுக்குளம் ஸ்ரீதரீயம் ஆயுர்வேத கண் மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்று பார்வை பெற்றார். இதற்கு நன்றி தெரிவிக்கவும், மகளின் மேல் சிகிச்சைக்காகவும் குடும்பத்துடன் அவர் கேரளா வந்துள்ளார்.

கென்யா முன்னாள் பிரதமர் ரெய்லா ஒடிங்காவின் மகள் ரோஸ்மேரி ஒடிங்காவுக்கு, 2017ல் 39 வயதில், திடீரென மூளை ரத்தநாள பாதிப்பு ஏற்பட்டது. இதன் காரணமாக பார்வை முற்றிலும் பாதிக்கப்பட்டது. தென் ஆப்ரிக்கா, அமெரிக்கா, இஸ்ரேல், ஜப்பான், சீனா நாடுகளில் பலமுறை சிகிச்சை மேற்கொள்ளப்பட்டும், பார்வை கிடைக்கவில்லை.

இந்தியாவின் ஆயுர்வேதத்தின் சிறப்பை அறிந்த ரெய்லா ஒடிங்கா, கூத்தாட்டுக்குளம் ஸ்ரீதரீயம் ஆயுர்வேத மருத்துவமனைக்கு மகளை சிகிச்சைக்காக அனுப்பினார். இங்கு 2019ல், ஒரு மாதம் தங்கி சிகிச்சை பெற்ற பின் பார்வை மேம்பட்டதும், ரோஸ்மேரி கென்யா திரும்பினார். தொடர்ந்து ஆயுர்வேத மருந்துகள் எடுத்துக்கொண்ட அவருக்கு, இழந்த பார்வை கிடைத்தது. இதனால் மகிழ்ச்சி அடைந்த ரோஸ்மேரி, கென்யா நாட்டின் தொலைகாட்சிகளில், இந்தியாவின் ஆயுர்வேத மருத்துவ முறை, உணவு முறைகளால் தான் பார்வை பெற்ற விதத்தை விளக்கினார். முன்னாள் பிரதமர் ரெய்லா ஒடிங்காவும், இந்தியாவின் மருத்துவ பாரம்பரியம் குறித்து பல இடங்களில் பெருமையுடன் பேசி வந்தார்.

இழந்த பார்வை மீண்டும் கிடைக்க காரணமான இந்திய மருத்துவத்தின் அற்புதத்தை பல உலக நாடுகள் உணர இது காரணமானது. தற்போது மகளுக்கு மேலும் மூன்று வாரம் சிகிச்சை பெற, ரெய்லா ஒடிங்கா குடும்பத்துடன் நேற்று முன்தினம் கூத்தாட்டுக்குளம் வந்தார். அவரை ஸ்ரீதரீயம் தலைமை மருத்துவர் டாக்டர் நாராயணன் நம்பூதிரி, துணைத்தலைவர் ஹரிநம்பூதிரி, சி.இ.ஓ., பிஜூநம்பூதிரி ஆகியோர் வரவேற்றனர். மகளுக்கு பார்வை கிடைக்க காரணமான டாக்டர் நாராயணன் நம்பூதிரிக்கு, ரெய்லா ஒடிங்கா நெகிழ்ச்சியுடன் நன்றி தெரிவித்தார்......

==========================================================================================================================

 

நான் படிச்ச கதை  

ஜெயக்குமார் சந்திரசேகர் 

------------------------------------------------------------------------------------

குழந்தையும் கவிதையும் - நகுலன்

ஆசிரியர் : நகுலன், இயற் பெயர் : துரைசாமி. (1921-2007) கும்பகோணத்தில் 1921இல் பிறந்து 1935 இல் திருவனந்தபுரத்தில்  குடியேறியவர். பிரம்மச்சாரி. MA தமிழ், MA ஆங்கிலம், Phd ஆங்கிலம் பட்டங்கள் பெற்றவர். புனித இவானியோஸ் கல்லூரி ஆங்கில பேராசிரியர் ஆக இருந்து ஒய்வு பெற்றவர். கா. நா. சு அவர்கள் இவரது உற்ற தோழர், ஆசான். இவர் கொஞ்சம் தத்துவ முறுக்கு உள்ளவர் என்று கூறப்படுகிறார். இவரது படைப்புகள் முதலில் சி சு செல்லப்பா நடத்திய “எழுத்து” என்ற பத்திரிக்கையில் வெளியாகின. இவரது கதைகள் கவிதைகள் நவீனத்துவ போக்கை கடைபிடிப்பவை. இவர் எழுதிய புதுக் கவிதை ஒன்று 

எனக்கு

யாருமில்லை

நான் 

கூட.

 மேலும் விவரங்கள் கீழ்க் காணும் சுட்டியின் இணைப்பில் காணலாம். 

https://ta.wikipedia.org/s/1afh

இன்றைய கதையை, கதை அல்லது கட்டுரை அல்லது ஒரு டைரிக்குறிப்பு என்று எப்படி வேண்டுமானாலும் கொள்ளலாம். இது கணையாழி யில் வெளி வந்தது. ஆகையால் அதன்  தரம், தனித்துவம் போன்றவை உங்களுக்கு விளங்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

இக்கதை அழியா சுடர்களில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது. 

ஓர் எட்டுவயதுப் பெண்குழந்தையும் நவீன மலையாளக் கவிதையும் - நகுலன் 

என் அறையில் இருந்தேன்.  அந்த எட்டு வயதுக் குழந்தை வந்தது.  அதன் தாய்மொழி மலையாளம்.  அது ஒரு கிராமத்தில் ஒரு சிறு வகுப்பில் படித்துக் கொண்டிருந்தது.  கறுப்பிலும் கறுப்பு.  அறிவு கனலும் கண்கள். அதன் பெயர் கலா. வீட்டில் சிமி என்று அழைப்பார்கள்.

கேட்டது: “மாமன், எனக்கு ஒரு பாட்டுப் புத்தகம் தருமோ?” சிறிது நேரம் சென்றபின், “மாமாவிடமிருந்து ஒரு புத்தகம் கொடுத்தால் போதும்.  விலை கொடுத்து வாங்க வேண்டாம்!” என்றது

நான் நேரம் சிறிது சென்றபின் மலையாளத்தில் ’புது முத்திரைகள்’ என்ற கவிதைத் தொகுதியைக் கொடுத்த கணமே ஒரு ஐயம். அது மலையாளப் புதுக்கவிதையை அணுக முடியுமாவென்று.  அடுத்து, அதற்கு ’குஞ்சுண்ணி’ யின் ‘கிங்கிணிக் கவிதைகள்’ என்ற தொகுதியை (அதில் சித்திரங்கள் இருந்தன)யும் வாங்கிக் கொடுத்தேன்.  குழந்தை ஒரு கிராமத்தில் L.P. (LOWER PRIMARY) பள்ளிக் கூடத்தில் படித்துக் கொண்டிருந்தது என்பதை மீண்டும் கூறவேண்டும்.

மறுநாள் குழந்தை என் அறைக்கு வந்தவுடன் ”புது முத்திரைகள் எப்படி?” என்று கேட்டேன்.  “படித்தேன்” என்றது.  இதைச் சொல்லிவிட்டு, மாதவன் அய்யப்பத்து எழுதிய ‘பணி அறைக்குள்’ என்ற கவிதையிலிருந்து சில வரிகளை ஒரு உள்நாட்டத்துடன் இசை பூர்வமாகப் பாடிக் காண்பித்ததும் எனக்கு ஆச்சரியமாகவே இருந்தது.  நான் அதனிடம் ”கிங்கிணிக் கவிதைகளோ?” என்று கேட்டேன்.  அது அதிலிருந்து ‘ஸைக்கிள்’ என்ற கவிதையின் ஒரு வரியை ‘வட்டத்தில் சவிட்டியால் நீளத்தில் ஓடும்’ வரியை மிகவும் சுய ஈடுபாட்டுடன் பாடிக் காண்பித்தது. எனக்கு மீண்டும் ஒரு சில கவிதைகளைப் படித்துக் காட்டியது.  அது எனக்கு ஓர் அனுபவமாகவெ இருந்தது. குழந்தை பாடப் பாட, நான் என் சூழ்நிலையிலிருந்து விலகி அதைக் கேட்ட வண்ணம் இருந்தேன்.  குழந்தை பாட, நான் கேட்க, அவ்வரிகள் என் பிரக்ஞையில் வட்டமிட்டன.

1. ஜன்ம காரணி

            பாரதம்

            ஆஹா ஆஹா ஆஹா

            கர்ம மேதினி பாரதம்

            நம்மளாம் ஜனகோடிதன்

            அம்மையாகிய பாரதம்

            ஆஹா ஆஹா ஆஹா

(தாய் மண்ணே வணக்கம்!)

            2. பல பல நாளுகள்

            ஞானொரு புழுவாய்

            பவிழக் கூட்டில் உறங்கி

            இருளும் வெட்டமும் அறியாதே அங்ஙனே

            நாள்கள் நீங்கி

            அரளிச் செடியுடே

            இலைதன் அடியில்

            அருமக் கிங்கிணி போலே

            வீசுங் காற்றத்தில் இளகி விழாதே

            அங்கனே நின்னு

            ஒருநாள் சூரியன்

            உதிச்சு வரும்போள்

            விடரும் சிறகுகள்வீசி

            புறத்து வந்து அழகு துடிக்கும்

            பூம்பாற்றை (வண்ணத்துப் பூச்சி)

            தளிராய் விடர்த்து வீசும்

            பனிநீர்ப்பூவில்

            படர்ந்து பற்றியிருந்னு .

            பூவில் துள்ளும் பூவதுபோலே

            பூத்தேன் உண்டு களிச்சு.

(வண்ணத்து பூச்சியின் உயிர்ப்பு)

அதன் குரல் நின்றதும் நான் மீண்டும் என் அறையில் புகுந்தேன். நினைவில் ஒரு கனவு வந்தது; வந்ததுபோல் அது மறைந்தது. இடையில் குழந்தை தன் பாட்டு வாத்தியார் பாடல்களை நன்றாகச் சொல்லிக் கொடுப்பார் என்றும் சொன்னது.

எனக்கு நவீன மலையாளக் கவிதைகளில் குஞ்சுண்ணியிடம் ஒரு தனிப்பட்ட பிடிப்பு உண்டு.  அவர் கவிதைகளைக் குழந்தைகளும் பெரியவர்களும் அனுபவிக்க முடியும். அவர் கவிதைகளுக்கு ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட தளங்கள் உண்டு.  வரிவடிவம் ஒலிவடிவமாக கவிதையின் ஒலிச்சரடு விதவிதமான தளங்களிலே சுழித்துச் செல்வதைக் காண்கையில், அவைகளைக் கம்பன் வார்த்தைகளில் சொல்வதென்றால் ‘செவிநுகர் கனிகள்’ என்றே சொல்ல வேண்டும்.

மறுபடியும் அந்தக் குழந்தை என் அறைக்கு வந்தது.  ஒரு ஓய்வு பெற்ற கல்லூரி ஆசிரியன் என்ற நிலையில் எனக்குச் சற்றுச் சுயமாக சிந்திக்கும் மாணவ - மாணவிகளிடம் ஒரு சாய்வு உண்டு. நான் அதனிடம் கேட்டேன்: “ஏன், உனக்குக் குஞ்சுண்ணிக் கவிதைகள் இஷ்டம்தானே? நீயும் அவர் மாதிரி சிலகவிதைகள் எழுதலாமே?” என்றேன்.  ”அதற்கென்ன எழுதலாமே” என்று சொல்லி என் அறையிலிருந்து மறைந்தது.  ஒரு இசைவெட்டு.

ஒருநாள் வீட்டில் வழக்கமாகக் காய்கறிகள் வாங்குகிறவள் இந்தக் குழந்தையைப் பார்த்து “ஏ கறுப்பி” என்று கூப்பிட்டாள். எனக்கு ஒரு விதமான சஞ்சலம் ஏற்பட்டாலும் குழந்தையின் முகத்தில் எவ்விதச் சலனமும் இல்லை.  சில சமயங்களில் அதன் முகத்தில் ஒருவித நிழல் படர்வதை நான் பார்த்திருக்கிறேன்.  ஒரு நாள் அதன் ’அம்மூம்மா’ (ஆச்சி) இந்தக் குழந்தைக்கு ஒரு ஜதை காதில் அணியும் சாதரண கறுப்புக் கம்மல்களைக் கொடுத்தவுடன் அடுத்த வீட்டிலுள்ள ஓர் இளம் பெண் “ஒ இதுவும் கறுப்பு” என்று சொல்லிச் சிரித்தது.

மறுபடியும் அந்தக் குழந்தை என் அறைக்குள் வந்ததும் அது என்னிடம் சொன்னது: “மாமன், மூன்று கவிதைகள் எழுதியிருக்கிறேன் பாருங்கள்”

குழந்தை சுய லயிப்புடன் அக்கவிதைகளைப் படிக்க, நான் என்னை மறந்து அவைகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.

சிமி

            குமி

            உமிக்கரி

*********************

            நஞ்சு

            குஞ்சு

            மத்தைங்காய்

*************************** 

            மணிக்குட்டன்

            குணிக்குட்டன்

            கொடுவாளை

குறிப்பு : சிமி குழந்தையின் பெயர். நஞ்சு குழந்தையின் தங்கையின் பெயர். கொடுவாளை - ஒருவகை மீன். மணிக்குட்டன் - குழந்தையின் தம்பியின் பெயர்.

மறுபடியும் என் அறைக்குள் நான் புகுந்து விட்டேன். குழந்தையில்லை; கவிதையில்லை; நான் என்று சொல்லப்படும் நானும் இல்லை.

அறை மாத்திரம் இருந்தது.

கணையாழி-1992

மலையாளத்தில் வாசிப்பு என்பதற்கும் படிப்பு என்பதற்கும் வித்தியாசம் தெளிவாக உண்டு.  உதாரணம் : செய்திகள் வாசிப்பது. பாடப்புத்தகம் படிப்பது.

இக்கதையை ஒருதடவை நீங்கள் வாசித்தீர்கள். திரும்பவும் இரண்டாம் தடவை  படித்தீர்கள்  என்றால் ஏதோ கொஞ்சம் புரிந்து கொண்டீர்கள் என்று கொள்ளலாம்.

மூன்றாம் தடவை படிக்கும் போது பல உள் அர்த்தங்கள், கருத்துக்கள் விளங்குவதை காணலாம்.

கேரளத்தில் பொதுவே எல்லோரும் நல்ல நிறம் உள்ளவர்கள் ஆக இருப்பர். ஆனால் இந்தக் குழந்தை மாறுபட்டு கருப்பாக உள்ளது.

ஆரம்பப்பள்ளியில் படிக்கும் குழந்தைகளுக்கு பொதுவாக எழுத்து மயக்கம் உண்டு. (4 த, 4 க, 4 ட 4 ச) மேலும் வார்த்தைகளை கோர்வையாக வாக்கியங்களாக சேர்ப்பதிலும் தடுமாறுவார்கள். இக்குழந்தை விதிவிலக்கு.

கவிதை அதுவும் புதுக்கவிதைகளைப் படித்து புரிந்துகொள்ளும் திறன் 8 வயது குழந்தைக்கு இருப்பது ஆச்சர்யமே.

கவிதைகளுக்கு சந்தம் சேர்த்து பாடும் திறன் அமைவது அபூர்வம் .

இவ்வளவு திறமைகள் உள்ளதால் தான் தன்னுடைய வெறுப்பு, சுய பச்சாதாபம், மற்றவர்கள் மேல் உள்ள கோபம் போன்றவற்றை புதுக் கவிதையாக கூற முடிகிறது.

செயலில் காட்டமுடியாது உள்ள கோபத்தை பெயர் சிதைத்தல் மூலம் வெளிப்படுத்துவது குழந்தைகளின்  இயல்பு.

ஆகவே சிமி, குமி, உமிக்கரி என்று தன்னை தானே இகழ்ந்த குழந்தை, தம்பியை மணிக்குட்டன், குனிக்குட்டன், கொடுவாளை (வெள்ளி நிற மீன்) என்றும், தங்கையை நஞ்சு, குஞ்சு, மத்தங்காய் (மஞ்சள் பரங்கிக்காய்) என்றும் கேலி செய்கிறது.

சிறுகதைகளுக்கு என்று வரையறுக்கப்பட்ட இலக்கணங்கள் ஒன்றும் இக்கதைக்கு பொருந்தவில்லை. கதைக்களன் இல்லை. கதைக்கு ஒரு திருப்பம், முடிச்சு ஒன்றும் இல்லை. குணச்சித்திரம் அறவே இல்லை, எல்லாம் ஊகத்திற்கே.

இதைத்தான் நவீன கதை என்று சொல்கிறார்கள்.

 இலவச இணைப்பு.

புதுக்கவிதை என்று எனது முயற்சி. ஸ்ரீராம் அவர்கள் மன்னிப்பாராக. அவருடைய கருப்பொருட்களை எடுத்துக்கொண்டதற்கு.

காற்றில் அசைந்தது திரைச்சீலை

என்னைத் தொடாதே

என்றது கதவு.

இந்த கவிதை  திரைச்சீலை கதவை விளையாடக் கூப்பிடுகிறது என்று உங்களுக்கு தோன்றினால் நீங்கள் ஒரு குழந்தை.

கதவு திரைச் சீலையிடம் ஊடல் கொண்டுள்ளது என்று தோன்றினால் நீங்கள் ஒரு மத்திய வயதுக்காரர்.

திரைச்சீலை கதவைக்  கொஞ்சி தன் அன்பைக் காட்டுகிறது என்று உங்களுக்கு தோன்றினால் நீங்கள் ஒரு முதியவர்.

இந்தக் கதவுக்கும் திரைசீலைக்கும் எப்போதும் ஏழாம் பொருத்தம். கை பட்டால் குற்றம் கால் பட்டால் குற்றம் என்று உங்களுக்கு தோன்றினால் நீங்கள் ஒரு மாமியார் அல்லது மருமகள்.