காற்றினிலே 3 / 6 :: துரை செல்வராஜு

 

முந்தைய பகுதிகள் சுட்டி : பகுதி 1, பகுதி 2 

" சமுத்திரத்தின்  வழியாக கூர்ச்சரத்தினுள் நுழைந்திருக்கும் முரடர்கள் ஏற்கனவே மேற்குத் திசை வழியே புகுந்திருக்கும் அரக்கர்களோடு சேர்ந்து கொண்டு களேபரம் செய்கின்றார்களாம்... "

" அந்த முரடர்கள் கணேஷ்வர் ஆலயத்தில் இருந்து சோமேஸ்வர் ஆலயம் வரை பூஜா விக்ரகங்களைத் தகர்த்து நாசம் செய்திருக்கின்றார்கள்..

தேசத்தின் ஐஸ்வர்யங்களைக் கொள்ளையடிப்பதுவும் ஆலயங்களைத் தரைமட்டம் ஆக்குவதுமே பிரதான லட்சியம் .. அவர்களது வாளுக்குப் பலியான சாது சந்நியாசிகள் ஏராளம் ஏராளம் என்கிறார்கள்.. ராஜ புதன கொத்தளத்தைக் கூட தகர்த்து விட்டார்களாம்.. "

அன்னத் தூவியின் மீது அமர்ந்திருந்த அரசிளங்குமரி அவந்திகா ஸ்ரீஷாந்தினியைச் சுற்றி  சாமரம் வீசியபடி  இருந்த பெண்களில் சிலர்  - அவரவரும் அறிந்திருந்த நடப்புகளைச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தனர்..

" இதெல்லாம் அந்தப் பாவிகளுக்கு எப்படி சாத்தியமாகின்றது?.. "

" பரந்து விரிந்திருக்கும் பாரத தேசத்தில் முளைத்திருக்கும் விஷக் கிருமிகள் காரணமாக இருக்கலாம்.. "

" இளவரசி சொல்வதுதான் சரி.. நமது யுத்த சாஸ்திர வியூகங்களும் கோட்டை கொத்தள ரகஸ்யங்களும் கூட மிலேச்சர்களுக்குத் தெரிந்திருக்கின்றது என்றால் - நமது ஜனங்களுக்கிடையே துஷ்டர்கள் கலந்திருக்கின்றார்கள் என்று தானே அர்த்தம்!... " 

" இன்னொரு செய்தியும் வந்திருக்கின்றது.. செந்தூரச் சாந்தில் திளைத்திருக்கும் தேவி ஸ்ரீ காமாக்யாவின் அங்க அடையாளத்தை இரும்பு சம்மட்டியால் அடித்துப் பிளந்து விட்டு -  அந்தப் படிமத்தின் மெய் வடிவம் தேடி வெறியுடன் அலைகின்றார்களாம்.. வீர ஸ்வர்க்கம் எய்தியவர்களின் பார்யைகளையும் இதர  கன்னிகைகளையும் ஈவு இரக்கமின்றிக் கவர்ந்து சென்று ரத்தக் களறியாக்கி விடுகின்றார்களாம்.. "

" இந்தப் பாவிகளின் பார்வை விழக்கூடாது என்பதற்காக ராஜ புதனத்து ராணிகள் தம்மைத் தாமே வாளால் மாய்த்துக் கொள்கின்றனராம்.. ராஜ கன்னிகைகளும் தங்களது கற்பைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்காக நெய் குளித்த சரீரத்துடன் அக்னி குண்டத்தில் ஜோதியாகி விடுகின்றார்களாம்!.. "

" ஜெய் பவானீ மாதா.. ஜெய்!.. "

" ஜெய் ஷத்ரிய புத்ரி.. ஜெய்!.. "

சுற்றிலுமிருந்த இளம் பெண்கள் வீராவேசத்துடன் கூச்சலிட்டதும்

இடை வாளை உருவி ஓங்கிச் சுழற்றியவாறு எழுந்து நின்று ஓங்காரமிட்டாள் அவந்திகா ஸ்ரீஷாந்தினி..

திலகபுரி ராஜ கன்னிகையின் வதனம் கொதித்திருந்தது.. 

பெருமூச்சுடன் விம்மித் தணிந்த மேனியை மயில் தோகையால் வருடி விட்டாள்  அந்தரங்கத் தோழி மித்ரா சுபாஷினி..

பிரதர்ஷன வீணையை எடுத்து வந்து ஒரு பெண் இசைத்தாள்.. இன்னொருத்தி சந்தனத்தை பன்னீரில் கரைத்து இளவரசியின் அங்கம் எங்கும் பூசி விட்டாள் -  கொதித்திருக்கும் மேனி குளிரட்டும் என்று..

" அமருங்கள் தேவி.. அமருங்கள்!.. " - தோழிகள் சாந்தப்படுத்தினர்..

" எதிரிகள் நமது எல்லைக்குள் கால் வைக்க முடியாத படிக்கு ஸ்ரீ மகாராஜா அவர்கள் பலத்த பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளைச் செய்திருக்கின்றார்கள்.. குதிரைகளில் வரும் முரடர்கள் இடறி விழுந்து அழியும்படிக்கு ஆழ் குழிகளை வெட்டி அவற்றுள் விஷத்தில் நனைக்கப்பட்ட முள் குறடுகளை இட்டு வைத்திருக்கின்றனர்!.. "

" அப்படியும் சாகாமல் தப்பிப் பிழைத்து வருவோர் தீப்பிடித்து ஒழியும்படிக்கு எண்ணெயில் நனைக்கப்பட்ட அக்னி அஸ்திரங்களும் கபாலம் உடைந்து சிதறும்படிக்கு கவண் கற்களும் ஆயிரம் ஆயிரமாய் கோட்டை மேல் குவித்து வைக்கப்பட்டுள்ளன!.. "

" அதற்கும் தப்பிப் பிழைத்து எவரும் வருவாரானால் போர் முகத்தில் நின்று எனது வாளை கொண்டு பிளந்து எறிவேன்.. ஜெய் பவானீ!.. "

அவந்திகா வீராவேசமாகி சூளுரைத்தாள்..

" ஜெய் ஜெய் பவானீ!.. "

" ஜெய் ஜெய் பவானீ!.. "

கன்னிகைகளின் ஜெயகோஷம் விதானத்தைத் தொட்டது..

ஆய கலைகள் அறுபத்து நான்கினில்  ஒன்றைத் தவிர்த்து மற்ற அனைத்தையும் அறிந்திருந்தாள் அவந்திகா..

பௌர்ணமி தோறும் - இமயத்தின் மடியில் இருக்கும் திலகபுரியில் இருந்து ஸ்ரீ உஜ்ஜயினி மாநகருக்குச் சென்று அங்கே வீற்றிருக்கும் ஸ்ரீ மகா காளேஸ்வரரையும் ஸ்ரீ மகா காளீஸ்வரியையும் வழிபட்டு வருபவள்.. அவளது வழிபாட்டிற்கு இன்று வரை ஒரு தடங்கலும் வந்ததில்லை..

கூடவே யோகி ஒருவர் சொன்னார் என்பதற்காக நாக வழிபாடும் செய்து வந்தாள். அந்த உபாசனை சித்தியான வேளையில் நாக கன்னிகை ப்ரத்யட்சமாகி கட்டை விரலின் முதற் கணு அளவிற்கு ரத்னக் கல் ஒன்றை வழங்கி வாழ்த்திச் சென்றாள்..

அதன் பயனாக அவந்திகா ஸ்ரீஷாந்தினி சினமும் சீற்றமும் கொண்டு எதிரிகளின் முன்பு நிற்கும்போது நாகவல்லியின் ரூபம் தெரியும்.. கடும் சீறலும் அவர்களுக்குக் கேட்கும்..

நாககன்னிகை வழங்கிய ரத்னக் கல்லை ஸ்வர்ணத்தில் பதித்து நெற்றிச் சுட்டியாக சிரத்தில் தரித்துக் கொண்டாள்..

அடுத்து வந்த நாட்கள் வசந்தமாகத் தான் இருந்தன.. நான்காம் நாள் ஊர் அதிரும் படிக்குப் போர் முரசு முழங்கிற்று மூர்க்கர்கள் வந்து விட்டார்கள் என்று..

பெண்களையும் கன்னியரையும் பாதுகாப்பாக இருத்தி விட்டு எதிரிகளின் மீது  வெறியுடன் பாய்ந்தனர் திலகபுரியின் வீரர்கள்..  இருநூறு கொடூரர்களும் கொஞ்சம் அடிமைகளும் என்ற அளவில் மட்டுமே இருந்த மிலேச்சர்கள் திலகபுரி சைன்னியத்தின் வியூகத்தில் சிக்கிச் சின்னாபின்னமாகினர்.. 

ஆனாலும் ராஜ மகளிர் வெற்றி அல்லது வீர ஸ்வர்க்கம் என்ற மனோநிலையில் இருந்தனர்..

கீழே நடப்பவை அனைத்தையும் உப்பரிகையில் இருந்து கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள் அவந்திகா..

எல்லாம் மிகச் சரியாய் நடந்து கொண்டிருந்தன.. குழிகளில் விழுந்த குதிரைகளின் சத்தமும் கவண் கற்களால் மண்டை ஓடு உடைபட்ட கயவர்களின் ஓலமும் அந்தப் பகுதியை நிறைத்தது.. மிலேச்சர்கள் கொத்து கொத்தாக மடிந்து விழுந்தனர்.. 

ஆனாலும் -

விதி செய்த சதியாய் ஐந்து பேர் தப்பிப் பிழைத்து கோட்டை வாயிலுக்குள் நுழைய - தனது வாளுக்கு வந்து விட்டது வேலை என்று அவந்திகா ஸ்ரீஷாந்தினி  போர்க் கோலம் பூண்டாள்..

ரத்தத் திலகம் தரித்து வேளையில் மன்னரது வீர ஸ்வர்க்கத்தைச் சொல்லியபடி வாத்தியங்கள் அழுதன..

" சேனாதிபதி வீர்பகதூர் என்ன ஆனார்?.. தந்தையின் மெய்க் காவலர்க்கு என்ன ஆயிற்று?.. "

விடை தெரியாமலே போயின கேள்விகள்..

ஆனாலும், துக்கத்தை அடக்கிக் கொண்டாள்..

" இறுதி வரை இம்மண்ணைக் காத்து நிற்பேன்.. சென்று வாருங்கள் தந்தையே!.. " - என்று கைகூப்பி வணங்கி நின்றாள்..

காட்டெருமை போல கனைத்துக் கொண்டே அரண்மனையின் உள்ளே நுழைந்தான் கொடூரர்களின் தலைவன்.. ஆறடிக்கும் மேலான உயரம்.. ரத்தம் கசியும் மொட்டைத் தலை.. வழித்த முகத்தில் கீழுதட்டுக் கீழ் சில பிசிறுகள்..

கீழ் தளத்தின் காவலர்கள் வீர ஸ்வர்க்கம் எய்தினர் போலும்..

மேல் மாடத்தில் இளங்குமரிகளைக் கண்டதும் -  " ஹா.. " - என்று கூச்சல் அவனிடமிருந்து.... 

" ஏய்!.. "  - என்று  அவந்திகா முன்னெடுத்துப் பாய்வதற்குள் 

நாலெட்டாகத் தாவி -

மேல் தளத்துக்கு வந்தான் அவன்..

அவனுடன் இன்னும் நான்கு அரக்கர்கள்..

உடன் இருந்த சேடிப் பெண்கள் வாள் பயிற்சி பெற்றவர்களாக இருந்தாலும் இந்த முரடர்களை எதிர்த்து நிற்பதற்கு அவர்களால்  இயலவில்லை..

மேலும் மூர்க்கர்களின் நோக்கமே வேறாக இருந்தது.. அவர்களிடம் இருந்து கற்பினைக் காத்துக் கொள்வதற்காக கோட்டையின் உச்சிக்கு ஓடினர்..

" ஜெய் பவானீ!.. " வாளைச் சுழற்றி அந்த முரடனை நோக்கி வீசினாள் அவந்திகா..

விலங்குத் தோல் கொண்டு செய்யப்பட்டிருந்த ஆறடுக்குக் கவசம் அவனைக் காத்திருந்தது..

அடுத்த நொடியில் அவந்திகாவின் கழுத்து அவனது கைக்குள் இருந்தது..

துள்ளித் திமிறிய அவந்திகாவுக்கு ஆதரவாய் மித்ராவும் இதர தோழிகளும்  வாளெடுத்து வீசினர்..

பெண்களை போர்க் கோலத்தில் கண்டறியாத அவன் -  விகாரமாகச் சிரித்தான்..

" விடியற்காலை ரோஜாவைப் போல் சிரிக்கத் தான் நீ... விடிய விடிய உன் அருகில் இருந்து  ரசிக்கத் தான் நான்.. வாழத் தெரியாதவளாக இருக்கின்றாயே நீ!.. வா.. என் மார்பினை அலங்கரித்திட வா..  " - உளறிக் கொண்டே அவந்திகாவின் தலைக் கவசத்தைத் தட்டி விட்டான்..

உள் மறைவாக இருந்த ரத்னச் சுட்டி  நெற்றிக்கு நழுவி ஒளி வீசியபடி ஆடியது.. அதன் அழகில் கவரப்பட்ட அரக்கன் தலை முடியோடு அதைப் பற்றி இழுத்தான்.. 

" இளமை அழகை எல்லாம் மூடி மறைத்து இதென்ன?.. " அவந்திகாவின் போர்க் கவசத்தைப் பிடித்து இழுத்து எறிந்தான்..

அனல் பட்ட புழுவாய்த் துடித்த அவந்திகா சினங்கொண்டாள்.. ஐந்தலை அரவமாகச் சீறினாள்..

இவ்வளவு நேரமும் அவனது பிடியில் இருந்த கழுத்து - நெய் தடவினாற்போல ஆகி  வழுவழுப்புடன் நெளிந்தது.. முதல் முறையாகத்  திடுக்கிட்ட அவன் தடுமாறினான்.. பிடியைத் தளர விட்டான்..

அரக்கனின் பிடியிலிருந்து விடுபட்ட அவந்திகா அடுத்திருந்த அறைக்குள் ஓடி கதவைத் தாழிட்டுக் கொண்டாள்..

அது அவளது சயன அறை...

அவந்திகாவைத் தொடர்ந்து அவன் செல்வதற்குள் ஒரு காரியம் செய்தான்..  பற்றி இழுத்த நெற்றிச் சுட்டியை உள்ளங் கைக்குள் வைத்து நசுக்கினான்..

ஓடு பிரிந்த கடலையைப் போல் ரத்தினக் கல்  தனியானது..  அதை அப்படியும் இப்படியுமாகப் பார்த்து ரசித்த கொடூரன் தனக்குப் பின்னால் வந்தவனை நோக்கி வீசி விட்டு -  அவந்திகா தாழிட்டுக் கொண்ட அறையை நோக்கி ஓடினான்..

அவந்திகாவின் சயன அறைக் கதவுகளில் கொடூரன்  முட்டினான்.. மோதினான்.. தாழ்ப்பாள் தகர்ந்தது.. கதவுகள் திறந்து கொண்டன..

பலத்த சிரிப்பு அவனிடமிருந்து..

நடந்தவை எதையும் கவனியாமல்  - சக்கர வாள் எனப்பட்ட ஆயுதத்தைக் கை விரலில் ஏந்தி ஏனைய அரக்கர்களோடு போராடிக் கொண்டிருந்தாள் மித்ரா...

அவளது விரலில் சுழன்ற சக்கர வாளின் வேகத்தில் -  கொடூரனுடன் மேல் தளத்துக்கு  ஓடி வந்த நால்வரில் மூவர் அழிந்து போயினர்..

எஞ்சியிருக்கும் இருவரில் இவனுக்கு நேரம் வந்து விட்டது என்று, சக்கர வாளினைச் சுழற்றி வீசினாள்..  காற்றில் சுழன்று சென்ற சக்கர வாள் எதிரில் நின்றவனது விழிகளை  மூக்குத் தண்டுடன் கிழித்து விட்டு அவளிடமே திரும்பி வந்தது..

பெருத்த சத்தத்துடன் அலறினான் அவன்..

திரும்பி வந்த சக்கர வாளினை விரலில் ஏந்திய மித்ரா மீண்டும் சுழற்றி விட்டாள்.. 

குறி தவறாமல் சென்ற அது அந்தக் கொடூரனின் குரல் வளையைக் கிழித்தது.. அலறல் சத்தமும் அத்துடன் நின்று போனது..

இப்போது எஞ்சியிருப்பவன் தலைக் காயம் பட்டிருக்கும் தலைவன் மட்டுமே..

" எங்கே அவன்?.. "  மித்ராவின் விழிகள் சுழன்றன..

அதோ அவன்!.. அவந்திகாவின் சயன அறைக்குள்...

" ஏய்!.. " - அலறியபடி பாய்ந்த மித்ராவின் விரலில் சக்கர வாள் சுழன்று கொண்டிருந்தது..

(தொடரும்)