மொழிபெயர்ப்பு சிறுகதை : வயக்கரை அச்சன் மூஸ் - JKC

 

 

கொட்டாரத்தில் சங்குண்ணி எழுதிய

ஐதீக மாலை என்ற தொகுப்பிலிருந்து ஒரு கதை

மலையாளத்தில் இருந்து மொழிபெயர்ப்பு - JK

வயக்கரை அச்சன் மூஸ்

 

முன்னுரை

மூஸ் என்பது ஒரு அடைமொழி. வைத்தியர் என்பதைக் குறிக்கும். மத்திய கேரளத்தில்  இவ்வாறு வைத்தியர்களைக் குறிப்பிடுவர்.

இந்தக் கதை நேரடி மொழிபெயர்ப்பாக இல்லாமல் கதைச் சுருக்கமாக என்னுடைய வாக்குகளில் எழுதுகிறேன்.

வயக்கரை அச்சன் மூஸ் என்பவர் பார்த்து குணப்படுத்திய ஆறு கேஸ்கள்  விவரிக்கப்படுகின்றன. கைராசி பாதி, சிகிச்சை பாதி, வைத்தியர் பால் நம்பிக்கை பாதி என்பது இக்கதைகளால் விளங்கும்.

கேஸ் 1.

ஒருவர் மலம் மூத்திரம் போகாமல் அடைத்துக்கொண்டு பெரும் அவஸ்தை பட்டுக் கொண்டிருந்தார். வயறு வீங்கி வலியும் அதிகமாகி விட்டது. பல வைத்தியர்களும் வந்து பார்த்தனர், சிகிச்சைகளையும் செய்தனர். ஒன்றும் பலன் இல்லை. இறப்பது உறுதி என்றானபோது கடைசி முயற்சியாக அச்சன் மூஸைக் காணலாம் என்று தீர்மானித்தனர்.

அச்சன் மூஸ் ஒரு கல்யாண விருந்துக்கு காய் நறுக்கும் இடத்தில மேற்பார்வை செய்து கொண்டிருந்தார். சென்றவர் அவரிடம் ரோகியின் அவஸ்தைகளை விவரித்தனர். மூஸ் ஒரு பரங்கிக்காயின் காம்பை ஒடித்து அவர்களிடம் தந்து “இதை அரைத்து சூடு நீரில் கலக்கி ரோகிக்கு கொடுக்கவும்”. என்று தந்தார்.

அவர்கள் அந்தக் காம்பின் பாதிக் காம்பை அரைத்து சூடு நீரில் கலக்கி ரோகிக்கு  குடிக்கக் கொடுத்தனர்.  சிறிது நேரம் சென்றபின் மூத்திரம் போகத்  தொடங்கியது. கொஞ்சம் ஆசுவாசம் கிடைத்தது. அடுத்து மலமும் வெளியேறத் தொடங்கியது. மூத்திர போக்கு சிறிது கழிந்து நின்று விட்டாலும் பேதியாவது நிற்கவில்லை. அதீத பேதி ரோகியை களைப்படையச் செய்தது.

அவர்கள் மீண்டும் அச்சன் மூஸிடம் சென்று “பேதி நிற்கவில்லை, மாற்று மருந்து வேண்டும்“ என்று கேட்டனர். மூஸ் “நான் கொடுத்ததை முழுவதும் ரோகிக்குத் தந்தீர்களா?” என்று கேட்டார். அவர்கள் “இல்லை, பாதி மீதம் உண்டு” என்றனர். “ அப்படியானால் அதையும் அரைத்து சூடு நீரில் கரைத்து கொடுங்கள்” என்று திருப்பி அனுப்பினார்.

அவர்கள் திரும்பி வந்து அப்படியே செய்தனர். ஆச்சர்யம். பேதி நின்று விட்டது. ஒரே மருந்து இரு விதம் செயல் பட்டது.

கேஸ் 2

அமித தடியான ஒரு மாப்பிள்ள (மலபார் முஸ்லீம் பெருத்த சரீரம் காரணமாக பெரும் அவஸ்தை பட்டுக் கொண்டிருந்தார். நிற்க நடக்க என்று யாதொன்றும் செய்ய முடியாமல் இருந்தார். தடியைக் குறைக்க சிகிச்சை ஏதாவது மேற்கொள்ளலாம் என்று அச்சன் மூஸிடம் அவரைக் கொண்டு வந்தனர். அச்சன் மூஸ் விவரங்கள் யாவையும் கேட்டறிந்தார். தேகத்தைப் பரிசோதித்தார். “உங்களுக்கு தற்போது சிகிசிச்சை  எதுவும் தேவை இல்லை, ஏனென்றால் இன்னும் ஒரு மாதத்தில் நீங்கள் இறந்து விடுவீர்கள். மரணத்தின் அறிகுறி தென்படுகிறது. படைத்தவன் கிருபையால் பிழைத்திருந்தால் ஒரு மாதம் சென்ற பின் திரும்ப வந்து என்னைக் காணவும்.” என்று சொல்லி திருப்பி அனுப்பினார்.

இவ்வாறு கேட்டவுடனே மாப்பிள்ளக்கு மரண பயம் வந்து விட்டது. வீட்டிற்கு சென்றபின், சாப்பாடு, தூக்கம் என்று எல்லாவற்றிலும் அசிரத்தையாக இருந்தார். கஞ்சி போலும் குடிக்காமல் கவலையுடன் பட்டினி கிடந்தார். இவ்வாறு 30 நாட்கள் சென்றன. ஒரு குட்டி யானையாக இருந்த அவர் வயதுக்கு ஏற்ப சாதாரண வடிவம் அடைந்தார். அச்சன் மூஸ் மீண்டும் வரச் சொல்லியிருந்தால்  அவரைச் சென்று கண்டார்.

அச்சன் மூஸ் அவரிடம் “நீங்கள் உடனே ஒன்றும் இறக்க மாட்டீர்கள் சரீரம் இளைப்பதற்கு மருந்து ஒன்றும் இல்லை. மனக்கவலை ஒன்றே சிகிச்சை. ஆகவே நான் அன்று அவ்வாறு கூறினேன். மரண பயம் ஏற்பட்டதால் இளைக்க முடிந்தது. இனி மருந்து எதுவும் வேண்டியதில்லை. தேகம் வியர்க்கும் அளவு உழைக்க வேண்டும். உழைத்தால் தடி வைக்காது. உண்ணும் உணவைக் குறைத்து உழைத்து வாழ வேண்டும்.“ என்று கூறி அனுப்பினார்.

கேஸ் 3.

ஒரு பெண்ணிற்கு பிரசவ வேதனை தொடங்கி நான்கு நாட்கள் ஆகியும் பிரசவம் நடக்கவில்லை. ஐந்தாம் நாள் குழந்தையின் வலது கை மாத்திரம் வெளியில் நீட்டிக்கொண்டிருந்தது. குழந்தை வெளி வரவில்லை. குழந்தையை வெளியில் எப்படி எடுப்பது என்று தெரியவில்லை.

ஆகவே பெண்ணுடைய ஆட்கள் வயக்கர அச்சன் மூஸிடம் வந்து “என்ன செய்வது” என்று கேட்டனர். அவர் சிறிது ஆலோசித்து விட்டு “ஒரு இரும்பு ஆணியையோ, சின்ன கத்தியையோ நன்கு சூடாக்கி குழந்தையின் வலது கையில் தொடவும். “ என்று கூறினார்.

அவர்களுக்கு மூஸ் இவ்வாறு கூறியது பிடிக்கவில்லை.  ஆனாலும் பெரிய உயிரைக் காப்பாற்ற இதையும் செய்து பார்க்கலாம் என்று முடிவு செய்தனர். அதன்படி காய்ச்சிய இரும்பாணியால் குழந்தையின் கையைத் தொட்டனர். குழந்தையின் கை உள்ளே போய்விட்டது. அதன் பின் பிரசவம் சுகமாக முடிந்தது. தாயும் சேயும் நலம். குழந்தையின்  தீக்காயத்திற்கு மருந்து இட்டபின் காயம் குணமாகியது. ஆனால்  வடு ஏற்பட்டது.

கேஸ் 4

ஒருவன் நீண்ட நாட்களாக  வாய்வு தொல்லையாலும், வயிற்று வலியாலும் அவதிப் பட்டுக் கொண்டிருந்தான். பல வைத்தியர்களிடம் மருந்து வாங்கிச் சாப்பிட்டும் குணம் ஆகவில்லை. கடைசியாக அச்சன் மூஸைக் காண வந்தான். அச்சன் மூஸ் விவரங்கள் யாவையும் கேட்டறிந்தார். சிறிது நேரம் ஆலோசித்து “உங்கள் தேசத்தில் கொள்ளு விளைச்சல் உண்டு அல்லவா?” என்று வினவினார். அதற்கு அவர் “ஆம், எனக்கும் கொள்ளு விவசாயம் உண்டு. ஒரு ஆண்டிற்கு 20 மூடை கொள்ளு கிடைக்கும்.“ என்று கூறினார். “அப்படியானால் ஒன்று செய்யவும். கொஞ்சம் கொள் எடுத்து வறுத்து, குத்தி, பருப்பாக்கி, வேக வைத்து கஞ்சியுடன் தினமும் சாப்பிடவும்.” என்று கூறி அனுப்பி வைத்தார்.

வந்தவன் மூஸ் இப்படிச் சொல்கிறாரே, குதிரை போல கொள்ளு சாப்பிடு என்று, என்று நினைத்தான். ஆனாலும் ஒன்றும் பாதகம் இல்லை அதையும் செய்து பார்க்கலாம் என்று மூஸ் சொன்னபடி செய்தான் பத்து நாளில் கொஞ்சம் குணம் தெரிந்தது. 50 நாளில் வயிற்று வலி பூர்ணமாக நின்றது. வாயு தொல்லையும் இல்லை.

கேஸ் 5

ஒரு ஸ்திரீ பரணில் இருந்து ஏதோ எடுக்க வலது கையை தூக்கி எடுக்கும் போது கை அப்படியே பூட்டிக்கொண்டது. கையை அசைக்க முடியவில்லை. இறக்க முடியவில்லை. பல வைத்தியர்களும் தைலம் தடவியும் மற்றும் சிகிச்சை செய்தும் பலன் இல்லை. கடைசி முயற்சியாக அவளை அச்சன் மூஸிடம் கொண்டு வந்தனர்.

மூஸ் அவளை மேலே ஏற்றி நிற்க வைத்து அவளுடைய இடதுகையை கழுக்கோலுடன் சேர்த்து நன்றாகக் கட்டச்  சொன்னார். அப்போதும் வேடிக்கை பார்க்க ஆட்கள் கூடிவிட்டனர். மூஸ் அவளது கணவனிடம் அந்த ஸ்திரீயின் முண்டைப் பிடித்து இழுத்து அவிழ்க்கச் சொன்னார். இத்தனை பேர் பார்க்கும்போது எப்படி இதைச் செய்வது என்று கணவன் மௌனமாக இருந்தான். அப்போது மூஸ் “சரி நானே அக்காரியத்தைச் செய்கிறேன்” என்று கூறி ஸ்திரீயின் அடுத்து சென்று முண்டைப் பிடிக்கவும், அந்த ஸ்த்ரீ  “அவுக்காதீங்க”  என்று அலறிக் கொண்டே வலது கையால் முண்டைப் பிடித்துக் கொண்டாள். அப்படி அவளது கை சரியானது. சிகிச்சையும் முடிந்தது.

 கேஸ் 6

ஒரு ஆள் கொட்டாவி விட வாய் திறந்து கொட்டாவி விட்டு முடிந்தபின் வாய் மூட முடியவில்லை. என்ன  செய்தும் வாய் திறந்தபடியே இருந்தது. கடைசியில் அவரை மூஸிடம் கொண்டு வந்தார்கள். மூஸ் வலது கையால் தாடைக்குக் கீழ் ஒரு அடியும் கொடுத்து, இடது கையால் இடது கன்னத்தில் ஒரு தட்டும் தட்டினார். வாய் மூடிக்கொண்டது.

மருந்து உணவு அல்ல. அனால் உணவே மருந்து. உணவால் நோயைக் குணப்படுத்தலாம் என்று இக்கதையின் நீதி என்றும் அறியலாம்.