புலியை அடக்கும் மந்திரம்

 

நெல்லைத் தமிழன்: 

உங்களைக் கூப்பிட்டு வீட்டுக்கு நீங்க வந்தா, வெளில காபி பால் போன்றவை சாப்பிடறதில்லைம்பீங்க. சரி குளிர்பானம் ஏதாவது வேணுமான்னு கேட்டால் அதெல்லாம் உடம்புக்கு ஒத்துக்காதும்பீங்க. சரி. சாப்பாடோ இல்லை டிபனோ சாப்பிடுங்க என்றால், வர்றதுக்கு முன்னாலதான் சாப்பிட்டுட்டேன், வயிற்றில் கொஞ்சம்கூட இடமில்லைம்பீங்க. வர்றவங்களுக்கு ஸ்வீட்டாவது பண்ணி, இங்க சாப்பிடாட்டியும் வீட்டுக்காவது கொண்டுபோகச் சொல்லலாம்னா, நமக்கு மாதிரி அவங்களுக்கு டயபடீஸ் வந்துடக் கூடாதுன்னு நினைக்கிறேன், ஆனா கண்டிப்பா நீங்க வீட்டுக்கு வரணும்னு சொல்லறவங்க, நம்மிடம் என்ன எதிர்பார்க்கிறாங்க?

# நீங்கள் கூப்பிட்டு நான் வருவதாகத் தொடங்கி கடைசியில் நான் கூப்பிட்டு நீங்கள் வருவதில் முடித்திருக்கிறீர்கள்.

நாம் சென்றால் : காஃபி வேண்டாம் டீ கொடுங்கள் என்பது போல் சொல்லி , வருவதை ஏற்க வேண்டும். நம் வீட்டுக்கு வருபவர்களை " காபி வேண்டாம் என்றால் டீ, ஜுஸ்,  மோர் இப்படி ஏதாவது ஒன்றை (- வெந்நீர் உட்பட ) வற்புறுத்தித் தர வேண்டும்.

& கண்டிப்பா நீங்க வீட்டுக்கு வரணும்னு சொல்லறவங்க, நம்மிடம் என்ன எதிர்பார்க்கிறாங்க?

நம்முடைய நட்பு. 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் : 

நீங்கள் நழுவ விட்ட வாய்ப்புகள் ஏதாவது உண்டா?

# இல்லை என்று நினைக்கிறேன்.

& நிறைய இருக்கு. ஆனால் - No regrets. 

நம் நாட்டில் நன்றாக படிக்க, வேலை கிடைக்க, திருமணமாக, நோய் குணமாக, கடன் தீர இப்படி பல லௌகீக தேவைகளை பூர்த்தி செய்ய பல ஸ்லோகங்கள், பதிகங்கள் இருக்கின்றன. அவை மகான்களால் அருளப்பட்டவை. அவற்றை நாம் ஓதினாலும் பலன் உண்டு என்று பலரும், அவை யாரோ ஒருவர் தனக்காக வேண்டியது, அது எப்படி நமக்கு பலன் தரும் என்று சிலரும் கருதுகின்றனர். நீங்கள் எந்த கட்சி?

# நான் பலன் தராது என்கிற கட்சி .

& நான் பலன் தரும் என்னும் கட்சி. 

நீங்கள் விசிட் செய்த ஊர்களில் மீண்டும் விசிட் செய்ய வேண்டும் என்று தோன்றும் இடம் எது? ஏன்?

# திருவரங்கம். பாசுரங்கள் காரணமான ஈர்ப்பு.

& இன்றைய சூழ்நிலையில், அப்படி எதுவும் இல்லை. 

வெளியூர்களுக்குச் செல்லும் பொழுது  எந்தெந்த இடங்களை பார்க்க விரும்புவீர்கள்? ஷாப்பிங் செய்ய நேரம் ஒதுக்குவீர்களா?

# விசேஷம் என்று அறியப்படும் எல்லா இடங்களுக்கும் சென்று பார்க்க விரும்புவேன்.  ஷாப்பிங் ஆர்வம் கிடையாது.

& யாருடன் செல்கிறேன் என்பதைப் பொருத்தது. என்னை ஒருவர் அழைத்துச் செல்கிறார் என்றால், அவர் சொல்லும் / செல்லும் இடங்கள்தான் என்னுடைய தேர்வு. எனக்கு என்று தனியான preference ஒன்றும் கிடையாது. 

= = = = = 

KGG பக்கம் :

என்னால் மறக்கமுடியாத இன்னொரு நண்பன், ஸ்ரீநிவாசன். என்னுடைய ஆறாம் வகுப்புத் தோழன்.  

எலிமெண்டரி ஸ்கூல் வாழ்க்கை முடிந்து, எல்லோரும் முதன்முதலாக உயர்நிலைப் பள்ளியில் காலடி எடுத்து வைத்த பெருமையான நாட்கள். 

சில பழைய நண்பர்கள், புது நண்பர்கள். ஒவ்வொருவரையும் மீண்டும் / அல்லது புதிதாக சந்திப்பதில் சந்தோஷம். 

ஐந்தாம் வகுப்பு வரை இருந்த கோ எஜுகேஷன் ஆறாம் வகுப்பு முதல் அந்த தேசிய உயர்நிலைப் பள்ளி(நாகை)யில் அப்போது கிடையாது. என்னை மாதிரிப் பையன்களுக்கு இது மிகுந்த சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது. ஏன்? இனிமேல் ஆசிரியர்களிடம் பிரம்படி பெற்றால், அல்லது 'பெஞ்சு மேல ஏறி நில்லு ' என்பது போன்ற தண்டனைகள் பெற்றால், வகுப்பில் உள்ள பெண்களின் முன்னால் அவமானப் பட்டு கூனிக் குறுகி நிற்கவேண்டாம். 

புதிய நண்பன் ஸ்ரீநிவாசன் முதல் நாளே என்னை ஆச்சரியப்படுத்தினான். பேசிக்கொண்டிருந்தபோது அவன் சொன்னான், " எனக்கு புலியைப் பார்த்து பயம் கிடையாது" 

நான் : " எப்படி? "

ஸ்ரீ : " புலியை அடக்கும் மந்திரம் எனக்குத் தெரியும். அந்த மந்திரத்தைச் சொன்னால், புலி என்னை ஒன்றும் செய்யாமல் ஓடிவிடும். " 

நான் : " அது என்ன மந்திரம்? "

ஸ்ரீ : " அதை நான் புலியின் முன்னால் மட்டும்தான் சொல்லுவேன். " 

நான் : " டேய் - எனக்கும் சொல்லிக்கொடுடா !  எனக்கு புலியைப் பார்த்தால் ரொம்ப பயம். "

ஸ்ரீ : " சரி. நாளைக் காலையில் ஸ்கூலுக்கு கொஞ்சம் முன்னாடியே வா. அதோ அந்த வேப்ப மரத்துக்கு கீழே நில்லு. (அந்தப் பள்ளியில், ஆறு, ஏழு, எட்டாம் வகுப்புகள் 'குமரன் ஷெட்' என்னும் இடத்தில், மரங்களுக்கு நடுவே ஒவ்வொரு வகுப்புக்கும் ஒவ்வொரு கீற்றுக் கொட்டகை!) நான் உனக்கு அந்த மந்திரத்தையும் சொல்லி, அதை எப்படி சொல்லவேண்டும் என்றும் சொல்லிக்கொடுக்கிறேன். " 

அன்று இரவு தூங்கும்போது கனவில் வந்த புலிகளை எல்லாம் அலட்சியமாகப் பார்த்து, 'இனிமேல் என்னை நீங்க யாரும் பயமுறுத்த முடியாது' என்று சொன்னேன். 

மறுநாள் காலை வகுப்பு ஆரம்பிப்பதற்கு அரைமணி நேரம் முன்பே வேப்ப மரத்தடியில் போய் நின்றுகொண்டேன். 

பத்து நிமிடங்கள் கழித்து வந்தான் ஸ்ரீநிவாசன். தன்னுடைய நிஜார்ப்பையிலிருந்து ஒரு சிறிய பாட்டிலை எடுத்தான். அதைத் திறந்து, ஒரு விரலால் அதில் இருந்ததை எடுத்து என் நெற்றியில் சிறு கீற்றாக இட்டுவிட்டான். 

நான் : " இது என்னடா? " 

ஸ்ரீ : " இது ஐயப்பன் நெய். புலியைத் துரத்தும் மந்திரம் சொல்வதற்கு முன்பு இதை நெற்றியில் இட்டுக்கொள்ளவேண்டும். அதற்குப் பின் மந்திரம் சொல்லவேண்டும். " 

நான் : " என்ன மந்திரம்? "

ஸ்ரீ : " சாமியே சரணம் ஐயப்பா; வன்புலி வாகனனே சரணம் ஐயப்பா. இதுதான் மந்திரம்." 

எனக்கு அதுவரை ஐயப்பன் பற்றி, சபரிமலை பற்றி எல்லாம் ஒன்றும் தெரியாது. அப்பா எனக்கு சொல்லியிருந்த கடவுள்கள்: பிள்ளையார், முருகன், பரமசிவன். விஷ்ணு, கிருஷ்ணன். 

பிறகு அவன் எனக்கு அந்த சிறிய பாட்டிலைக் கொடுத்து, "இதை எப்போதும் உன்னோடு வைத்திரு. மந்திரம் சொல்லுமுன்பு இதை எடுத்து நெற்றிக்கு வைத்துக் கொண்டு, பிறகு மந்திரத்தை சொல்லு" என்றான். 

நிஜமாகவே அந்தக் காலத்தில் இதை நான் முழுவதும் நம்பினேன். அன்றிலிருந்து இன்றுவரை, ஒரு தடவையாவது காலையில் பூஜை செய்யும்போது, " சாமியே சரணம் ஐயப்பா, வன்புலி வாகனனே சரணம் ஐயப்பா, பதினெட்டாம்படி பாலகனே சரணம் ஐயப்பா" என்று ஐயப்பனை வேண்டிக்கொள்வது வழக்கமாகி விட்டது. புலிக்கு பயந்து அல்ல. ஏதோ ஒரு ஆத்மதிருப்திக்காக. 

ஸ்ரீநிவாசன் 'கதை'கள் இன்னும் நிறைய இருக்கின்றது. அடுத்த வாரம் பார்ப்போம். 

= = = = = = =

அப்பாதுரை பக்கம்: 

களைகண்.. (சென்றவாரத் தொடர்ச்சி) 

இருக்கையில் அமரும் வரை மாறாத புன்னகையுடன் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தான் பாலு. பொறுக்க முடியாமல், "எப்படி இவ்ளோ புன்சிரிப்போட இருக்கே?" என்றேன்.

 "நான் எங்கே பார்க்கிறேன்? எல்லாம் கண்ணன் பார்வை" என்றான். புன்னகையுடன்.

சட்டென்று ஒரு எண்ணம் வந்து மறைந்தது. பாலு என்னை அறிந்தவன் போல "பயப்படாதே. நான் வேணும்னா சென்னை வரும்வரை மௌனமா இருக்கேன்" என்றான். 

திடுக்கிட்டேன்.  என் எண்ணம் இவனுக்கு எப்படித் தெரிந்தது? "என்ன பிரசங்கம் பண்ணுறே?" என்றேன், வசதியாக உட்கார்ந்தபடி.

"கண்ணன் உணர்வூட்டும் உரை" என்றான்.  "நம்மள்ள நிறைய பேர் தம்மைப் பற்றிய முழு அறிவைப் பெற முடியாமலே பிறவிக்கு மேலே பிறவி எடுக்கிறோம். பிறவிகளைக் குறைக்க கண்ணன் உணர்வு உதவும். கண்ணன் உணர்வு வளருவதால தன்னைப் பற்றிய அறிவு சட்டுனு தீ போல பத்திக்கும். பிறவியொழியும் வகை பற்றி ஆன்மிகப் பிரசங்கங்கள்" என்றான்.

"ஆன்மிகத்துல கடவுள் கலக்குறது சரியா?" என்றேன்.  "ஆன்மிகம்னு சொல்ற நிறைய பேர் ஆஸ்திகமும் ஆன்மிகமும் ஒண்ணுன்ற பாணில பேசுறாங்க.  கண்ணன் இல்லாம ஆன்மிகம் சாத்தியமில்லையா?"

"தெரியாது" என்றான். "ஆனா ஆன்மிக அறிவு அவளோ லேசு இல்லேனு சொல்றேன். ஆஸ்திகம் எளிது.  பற்றறுக்க பற்றுனு எங்க தாத்தா சொல்வாரு நினைவிருக்கா? ஏதாவது ஒரு பற்று, ஒரு கருவி வேணும். ஆஸ்திகம் கடவுள் பாதைல கொண்டு போனாலும் ஆன்மிக உணர்வு வரப்போ தானாகவே கருவி விலகி கருத்தா வெளிவரும். கண்ணன் ஒரு கருவி.  விராட்புருஷ ஞானம்னு ஒரு பிரிவு இருக்கு. கற்பனைக்கு எட்டாத ஒன்றைக் கற்பனை செய்து உணர, கற்பனைக்கு எட்டக்கூடிய ஒன்றினைக் கருவியாகப் பயன்படுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தைச் சொல்லும்.  ஒரு கற்பனைப் பரிமாணத்தில் ஏறி இன்னொரு கற்பனை பரிமாணத்தில் பயணிப்பதால் கிடைக்கும் பரிணாமம்" என்றான்.

"ஓஹோ" என்றேன். வேறே என்ன சொல்ல? அவன் சொன்னது என் மண்டையில் ஏறவே சென்னை வரும் நேரத்துக்கு மேலாகும் போலிருந்தது. "அப்போ கண்ணனைப் பற்றினா மட்டுந்தான் ஆத்ம  ஞானம் கிடைக்கும்னு சொல்றியா? மற்ற கடவுள்கள் மதங்கள் எல்லாம் தன்னறிவுக்கு வழி சொல்வதில்லையா? ஆத்ம ஞானத்துக்கு கடவுள் தேவையில்லைனு நினைக்கிறேன்.  அஹம் பிரம்மான்றதப் பத்தி என்ன நினைக்கிறே?"

"அப்படி சொல்றப்ப மனதுல சக்தி வெளிப்படலினா அஹம் பிரம்மா வாயோட சரி.  அந்த சக்தி வெளிப்பட்டா தானும் தன்னைச் சுத்தி இருக்கும் ஜீவன்களும் ஞானம் பெறும் - அதுக்கு ஒரு லெவர் வேணும்.  அதான் கண்ணன்.  கண்ணன் உணர்வு ஆஸ்திகம்னு எடுக்க வேண்டியதில்லே. ஒரு லெவலுக்கு மேலே லெவர் வேண்டியதில்லே" என்றான்.  "ஊரில்லே நிலமில்லே உறவு யாருமில்லே பிரபந்த பாட்டுக்கு தாத்தாவோட விளக்கம் நினைவிருக்கா?" என்று என்னைப் பார்த்தான்.  பாலுவின் தாத்தா மார்கழி மாதம் பிரபந்த வகுப்பு எடுப்பார்.  லேசாக நினைவிருந்தது. 

"களைகண் அப்டினு சொல்றார் ஆழ்வார்" என்று நிறுத்தினான்.  களைகண் எனக்குப் பிடித்த நூறு தமிழ்ச் சொற்களில் ஒன்று. என் ஆசானும் நண்பருமான அரசன் மாய்ந்து மாய்ந்து போவார் களைகண் என்ற சொல்லின் அற்புதம் பற்றி (அரசன் பற்றி அறிய நசிகேத வெண்பா படியுங்க). சட்டென்று நிமிர்ந்து பார்த்தேன்.

"களைகண்னா உறவு, ஆதரவுனு சொல்லலாம். உறவு மற்றொருவரில்லேனு சொல்லிட்டு மறுபடி ஏன் ஆருளர் களைகண்னு புலம்பறாரு பொடியார்?"

பரிதாபமாகப் பார்த்தேன்.  பாலு விடுவதாயில்லை.

"உத்பாதிகம், ந்ருபாதிகம்னு இரண்டு வகை உறவுகள் உண்டு.  இங்கயும் உள்ளா வெளியா ரைட்டா கொய்ட்டா விளையாட்டு தான்.  ஆன்மிகம்னு சொல்றியே... ஆத்ம ஞானம் வரதுக்கு ஆன்மாவின் போக்கு பற்றி நல்லா புரிஞ்சுக்க வேண்டாமா? நம்ம கூட இருக்குற உறவுகள் ரத்தபாச உறவுகள். கடன்கள். உத்பாதிக பந்துக்கள்னு பேரு. ஆஸ்திகப் பாதைல நம்மை அழைச்சுக்கிட்டு போற நிறைய குருமார்களும் இந்த வகையே. நானும் உனக்கு இந்த வகை தான்.  இந்த உறவுகள் அறுந்து போகக் கூடியவை. இந்த உறவுகளின் பிடிப்பு  ஒரு குவளை நீரில் தலை முழுகினவுடன் மறைந்து விடும்.  அப்புறம் அடுத்த பிறவி, அடுத்த உத்பாதிக பந்துனு போயிட்டே இருக்கும்".

"விடமாட்டான்" என்று புரிந்து விட்டது. சரணாகதியானேன்.

"அப்படி இந்த சாதாரண உறவு முறை ரத்த பந்தங்கள் வெட்டுபட்டு  ஆன்ம தரிசனம் கிடைக்கணும்னா ந்ருபாதிக பந்து வேணும்.  அதான் களைகண். அதனால தான் ஊரில்லை உறவில்லை கண்ணா உன்னை விட்டா ஆருளர் களைகண்னு உருகினாரு ஆழ்வார்.  அப்படி ஒரு ஆன்ம பந்து இருந்தா ஆன்மிகமும் வேணாம் ஆஸ்திகமும் வேணாம் நண்பா" என்று என் தலையில் செல்லமாகத் தட்டினான். "அந்த நிலையில் நீ மாங்காய்ப்பால் உண்டால் என்ன தேங்காய்ப்பால் உண்டால் என்ன?" என்று பிரகாசமாகச் சிரித்தான்.

நான் மருண்டு போயிருந்தேன்.  பாலு மெள்ளப் பாடத் தொடங்கினான். அக்கம்பக்க பிரயாணிகள் பற்றிக் கவலைப்படாமல்.

மாயைமா மாயை மாயா வருமிரு வினையின் வாய்மை

யாயையா ருயிரின் மேவும் மருளெனில் இருளாய் நிற்கும்

மாயைமா மாயை மாயா வருமிரு வினையின் வாய்மை

யாயையா ருயிரின் மேவும் அருளெனில் ஒளியாய் நிற்கும்.

என்னைப் பற்றித்தான் பாடுகிறான் என்பது மயக்கமாகப் புரிந்தது.  

"நீ சொல்றது சரிதான். இருந்தாலும் ஆஸ்திகம் அறுக்கலேனா மெய் ஆன்மிகம் தெரியவே வாய்ப்பில்லேனு நம்புறேன்" என்றேன்.

விமானம் தரை தொடும்வரை இந்த ரீதியில் நிறைய பேசினோம்.   விமானம் தரை தொட்டு வெளியேறுகையில் "திருவான்மியூர் ஹரே க்ருஷ்ணா மந்திர்ல இந்த மாசம் முழுக்க பிரசங்கம் செய்யறேன். ரெண்டு நாளாவது வாடா" என்றான்.

அடுத்து எப்ப சந்திப்போம்னு தெரியாது. அது வரை இந்த மயக்கம் போதும்னு தோணிட்டதால நான் திருவான்மியூர் பக்கமே போகவில்லை.

வால்: 

மாயையினால் விளையும் பாவ புண்ணியமெனும் இரு வினைகளும் தொடர்ந்து சூழ்வதால் புற ஆணவம் மேலிட்டு அறிவு வெளிப்படாமல் ஆன்மா அறியாமையில் மங்கிக் கிடக்கும்.  மாயையினால் விளையும் பாவ புண்ணிய வினைகள் தொடர வாய்ப்பிலாது போகையில் அறிவு வெளிப்பட்டு ஆன்மா பிரகாசிக்கும். (ஆன்மா பிரகாசித்தால் பிறவி கிடையாது. ஆன்மா பிரகாசித்து சூபர் நோவா, அப்புறம் காக்கா உஷ்!)

இதான் பாலு பாடிய பாட்டின் பொருள்.  அவனுடைய தாத்தா இதை எத்தனை தடவை பாடியிருப்பாரோ தெரியாது.. அப்படியே பதிந்து போன பாட்டு ஏறக்குறைய ஐம்பது வருடங்கள் கழித்து அகத்துள் லேசாகப் பிரகாசித்தது :-)

= = = = = = =