அமரர் மாருதி அவர்களுக்கு ஓர் அஞ்சலி:: எ பி ஆசிரியர்கள் + நெல்லைத்தமிழன்.

 

DOB : 28-08-1938 :: DOD : 27-07-2023

மாருதி….

பிறந்து வளர்ந்தது புதுக்கோட்டையில். நிஜப்பெயர் ரங்கநாதராவ். அப்பா வெங்கோப ராவ் டீச்சராக இருந்தார். தாய்மொழி மராத்தி. 

பள்ளி நாட்களில் விஞ்ஞானப்பாடம் மிகப் பிடிக்கும். ஒரே காரணம், படம் வரையலாமே?

மாருதிக்கு ஓவிய ஆசிரியர் யாருமில்லை! 

ஏழாம்.. எட்டாம் வகுப்பு படித்தபோது, எங்கே  எந்தப் படம் பார்த்தாலும் பென்சிலால் சுவரில் வரைந்துவிடுவாராம். 

ஒரு முறை ரஷ்யப் பத்திரிகையின் அருமையான ஆர்ட் பேப்பரில் பொட்டலம் கட்டி வந்தது. அதில் இருந்த படங்கள் போட்டோவா அல்லது ஓவியமா என்று மிரள வைத்தன. வரைந்தால் இது போல் தத்ரூபமாய் வரைய வேண்டும், என்ற வைராக்யம் ஏற்பட்டது. 

இவருடைய ஹவுஸ் ஓனர் வந்தபோது சுவரில் இருந்த ஓவியங்களைப் பார்த்தார். திட்டப்போகிறார் என்று பயந்தால் .. 

“ரொம்ப அழகாய் இருக்கு. நீ பெரிய ஓவியனா வருவே. சுவரில் வரையறது பத்தி எனக்கொண்ணுமில்லை. ஆனால் பேப்பரில் வரைஞ்சு பழகு. இன்டர்வியூ போனால் உன் ஓவியங்களைக் எப்படிக் காட்டுவாய்? சுவரை எடுத்துக்கிட்டுப் போவாயா? தவிர உட்கார்ந்து வரைந்தால் அதன் கோணம் வேற.. அப்பறம் நின்னுக்கிட்டு வரைஞ்சால் மட்டுமே உன்னால் வரைய முடியும்னு ஆயிடும்” என்றாராம்.  

சென்னையிலிருந்து புதுக்கோட்டைக்கு ஓவியர் ராஜா வந்திருந்தபோது அவரிடம் விசாரித்திருக்கிறார். அவர், ‘படமெல்லாம் போட்டால் அங்கே பிழைக்க முடியாது. எழுத்துகள் வரையத் தெரிந்தால் சாப்பாட்டுக்காவது வழி கிடைக்கும்” என்றாராம். 

ஒரு வீராப்பில் தனியாகச் சென்னைக்கு வந்துவிட்டார். குமுதம் அலுவலகத்துக்குப் போய்ப் படங்களைக் காண்பித்து வாய்ப்புக் கேட்டிருக்கிறார். 

ஒரு காட்சியைக் கொடுத்துப் படம் வரையச் சொன்னார்கள். ஞாயிற்றுக்கிழமையன்று கணவர் ஏணியில் ஏறி வெள்ளையடிக்கும்போது ஏணி சரிந்து விழுகிறார். உள்ளேயிருந்த காப்பி கொண்டு வரும் மனைவி அதிர்ச்சியடைகிறாள். இக்காட்சியைக் கீழேயிருந்து கேமரா வைத்துப் பார்த்தால் எப்படித் தெரியுமோ அந்தக் கோணத்தில் வரைந்துவிட்டார். சுண்ணாம்பு சிதறுகிறது. மனைவியின் முகத்தில் அதிர்ச்சி. பின்னால் இருந்த காலண்டரில் ஞாயிறு என்று  கவனமாகப் போட்டதைக் குமுதத்தில் பாராட்டினார்களாம். 

இப்படித்தான் மகத்தான ஓவியர் நமக்குக் கிடைத்தார். 

படங்களில் ரங்கநாதன் என்றுதான் பெயர் போட நினைத்தாராம். ஆனால் இவர் பெயர்ப்பலகைகள் எழுதும் வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்த கம்பெனிக்காரர்கள் அதை கவனித்தால்  வேலை போய்விடும். பக்கத்தில் மாருதி ராவ் என்ற ஒரு டாக்டரின் போர்ட் கண்ணில் பட்டது.  அபூர்வமான, சுருக்கமான பெயராக இருக்கவே இதையே வைத்துக்கொண்டார். 

சுஜாதா குமுதத்தில் ‘நான் முதல் முதலாய் எஸ் ரங்கராஜன் என்ற பெயரில் எழுதியபோது ஸ்ரீரங்கத்தில் கடையில் புத்தகம் வாங்கிப் பார்த்தேன். என் கதையைப் பிரசுரித்திருந்தார்கள். என் அபிமான ஓவியர் மாருதி படம் போட்டிருந்தார்” என்று எழுதியிருந்தார்.

பாலகுமாரன் ‘கெட்டாலும் ஆண்மக்கள்’ கதை வந்தபிறகுதான் பிரபலமானார். அதற்கு மாருதிதான் படம் போட்டார். குமுதம் கதையாயிற்றே என்று, மிக அழகான பெண்ணை வரைந்தாராம். 

ஆனால் குமுதம் ரா. கி. ர,  கதையைக் கொடுத்து, கவனமாய்ப் படித்துவிட்டு மீண்டும் வரையச் சொல்லியிருக்கிறார். மூக்குத்தி  அணிந்த தெற்றுப்பல் பெண்ணை வரைந்தார் மாருதி. பாராட்டிப் பிரசுரித்தார்கள். 

பாலகுமாரன் விசாரித்துக்கொண்டு இவரைத் தேடி வந்துவிட்டார். 

‘‘எப்படிய்யா அவளை அவ்ளோ தத்ரூபமாய் வரைந்தாய்? இதே மூக்குத்தி.. இதே தெற்றுப்பல்லுடன் உண்மையில் இப்போதும் அவள் உயிரோடு இருக்கிறாள்!” என்று சிரித்தாராம். 

1987ல் குமுதத்தில் ராஜேஷ்குமார் எழுதிய முதல் தொடர்கதை 'ஒரு ஜனவரியின் ஞாயிற்றுக்கிழமை. அதற்கு எந்த ஓவியர் படம் வரைய வேண்டும் என்று எழுத்தாளரிடமே விருப்பம் கேட்டு மாருதியை வரையச் சொன்னது குமுதம்.

ஒரு சமயம் நடிகை பத்மினியின் ஓவியத்தை ஃபேஸ்புக்கில்  போட்டார் மாருதி. உடனே ஒரு போன் கால். “சார் என் பெயர் மகாலட்சுமி. நடிகை பத்மினியின் தங்கை ராகினியின் மகள்” என்றவர்,  அந்தப் படம் தனக்கு வேண்டும் என்று கேட்டு வாங்கிப்போனதை விருதாக நினைத்தார் மாருதி. அவர் பெரிய தொகை தரத் தயாராய் இருந்தபோது இவர் அதை வாங்கவில்லை.

மாருதிக்கு 42 வது வயதில்தான் கல்யாணம் ஆனது. மனைவி அரசு ஊழியர். பெயர் விமலா. 

மனைவி இரண்டு வருடங்களுக்குமுன் நிமோனியாவால் காலமானார். கொரோனா காலம். உடலை வீட்டுக்குக் கொண்டு வரவில்லை. உறவினர்கள் வரமுடியவில்லை. 

மகள்கள் சுபாஷினி, சுகாசினி. பூனேயில் இருக்கிறார்கள். இருவர் வீட்டிலும் மாற்றி மாற்றி வசித்த மாருதி வியாழனன்று மேல் உலகத்தில் வசிக்கப்போய்விட்டார். ஹூம்…

( நன்றி : வேதா கோபாலன் - facebook போஸ்ட்) 

= = = = = = = =  = = = = = =      = = = = = = =

நான் வியந்த ஓவியர் – மாருதி – பகுதி 2 (நெல்லைத்தமிழன்) 

புதுக்கோட்டையில் பிறந்த ரங்கநாதன் அவர்கள், ஓவிய உலகிற்காகக் கொண்ட பெயர் மாருதி. அவர் தானாகவே ஓவியரான சுயம்பு என்று சொல்லாம். ஐம்பது வருடங்களுக்கு மேல் ஓவிய உலகில் இயங்கிக்கொண்டிருப்பவர் அவர்.  எல்லா தமிழ் பத்திரிகைகளிலும் அவரது ஓவியங்கள் அலங்கரித்திருக்கின்றன. வாட்டர் கலர் மற்றும் ஆயில் பெயிண்டிங்கில் நிறைய ஓவியங்கள் வரைந்திருக்கிறார்.

அனேகமாக எல்லா கலைத்துறையினரையும் போல,  மிக இளம் வயதிலேயே (7 வயது) படம் வரைய ஆரம்பித்திருக்கிறார். எல்லோரையும் போல அவருக்கு பெற்றோரின் ஆதரவு (படம் வரைய) கிடைக்கவில்லை. ஓவிய உலகில் தடம் பதிக்க வேண்டும் என்ற தீராத ஆசையின் விளைவாக 19 வயதிலேயே சென்னைக்கு வந்துவிட்டார்  ரங்கநாதன்.

தன் மானசீக குருவாக அவர் நினைப்பது ஓவியர் மாதவன் அவர்களை.  அவருக்கு சீனியர்கள் கோபுலு, மணியம், சில்பி போன்றோர்.

அவருடைய சிறப்பு என்று நான் கருதுவது அவர் வரைந்திருக்கும் பெண்களின் முக ஓவியங்கள். கண்மணி, பெண்மை போன்ற பத்திரிகைகளுக்கு அட்டைப்பட முகத்தை 20+ ஆண்டுகளுக்கு மேலாக வரைந்திருக்கிறார்.  நீங்க மற்ற ஓவியர்களின் ஓவியங்களைப் பார்த்தால் (ஜெ…, மணியம் செல்வன், லதா…. போன்றோர்), பெரும்பாலும் அவர்கள் வரையும் முகம் ஒன்றுபோலவே இருக்கும், அல்லது அவற்றை பத்துப் பதினைந்து எண்ணிக்கைக்குள் அடக்கிவிடலாம். ஆனால் மாருதி அவர்கள் எவ்வளவு வித்தியாசமாக பெண்களின் முகங்களை வரைந்துள்ளார்.  யாராவது அவற்றை compile செய்தால் ஆயிரக்கணக்கான வித்தியாசமான முகங்களை அவர் வரைந்திருப்பதைக் காணலாம்.

அடுத்த பகுதி இறுதிப்பகுதியாக அமையும்   அது எப்போது என்று காத்திருந்து பாருங்கள்.

-- நெல்லைத்தமிழன். 

= = = = = = = = =