கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : தத்தும் கிளி - துரை செல்வராஜூ

தத்தும் கிளி 

துரை செல்வராஜூ 

==========

''அந்தப் பொண்ணைப் பார்த்திருக்கியா.. இல்லையா?... ''

சுடச்சுட வெங்காய பஜ்ஜியும் அருமையான தேங்காய்ச் சட்னியும் எதிரில்
இருக்க அதற்குப் பின்னும் டிகிரி காஃபி காத்திருக்க -

அந்த ஆனந்தத்தில் மூழ்க விடாமல் தடுத்தது செண்பகத்தின் கேள்வி!..

தவித்திருந்தான் சங்கர்...

அவனோடு அந்தக் கல்லூரியில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பெண் பிள்ளைகள்..

அவர்களுள் அவள் யாரென்று கண்டான் இவன்?..

அப்படியே கண்டிருந்தாலும் என்னென்று சொல்வது.. ஏதென்று சொல்வது?...

''பனங்கிழங்கின் குருத்தைக் கொண்டு எழுதினாற்போல்
நெற்றி நடு வகிடும்

அந்த அழகிய நெற்றியில் அரக்கு நிற செஞ்சாந்தும்

இளம்பிறை நெற்றியின் இருபுறங்களிலும்
சுருள் சுருளாக கருங்குழற் கற்றைகளும்

கிர்ணிப் பழத்தைப் பிசைந்தெடுத்துச்
செய்தாற்போன்ற முகமும் அதன் அழகும்...

சித்திரப் பூ போன்ற கண்களும் செவி மடல்களும்
செவிகளோடு பிறந்தவையாய் தோடும் தொங்கல்களும்… ''

இப்படியெல்லாம் சொல்லி வைத்தால்..

'' நீயெல்லாம் எங்கே உருப்படறது?...
படிக்கப் போகிறாயா?... இல்லே பொண்ணுகளை ரசிக்கப் போகிறாயா?...
இதுக்குத்தான் உங்க அண்ணன் கஷ்டப்பட்டு உன்னைப் படிக்க வைக்கிறாரா?.. ''

என்ற வினாக்கள் எழுந்து விஷயம் வேறு திசையில் திரும்பி விடக் கூடும்...

அல்லது,

'' நான் எந்தப் பொண்ணையும் பார்த்ததில்லை!...
நான் உண்டு.. என் படிப்பு உண்டு... ன்னு வந்துக்கிட்டு இருக்கிறேன்!... ''

என்று சொல்லி விட்டால்...

'' எனக்கு அப்பவே தெரியுமே!...
நீ இதுக்கெல்லாம் சரிப்பட்டு வர மாட்டே...ன்னு!.. ''

- என்று புரளியாகி விட்டால்.. பிறகு
நான் தலையைப் பிய்த்துக் கொண்டு இருக்க வேண்டும்!...
- என்றெல்லாம் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தான்..

'' சரி.. நீ.. சாப்பிடு!.. '' - என்றாள் செண்பகம் ..

செண்பகம் - சங்கருடைய அண்ணி ... பண்பும் பாசமும் நிறைந்த அண்ணி..

சங்கருடைய அண்ணன் செண்பகத்தின் கழுத்தில் மாலையிட்டபோது இவனுக்கு ஒன்பது வயது...

அண்ணியை அப்போதே இவனுக்குப் பிடித்து விட்டது..
கல்யாணப் பெண்ணின் சேலைத் தலைப்பைப் பிடித்துக் கொண்டே திரிந்தான்..

பார்த்தவர்கள் எல்லாரும் சிரித்தார்கள்…

செண்பகம் பெரிய குடும்பத்திலிருந்து வந்தவள்.. ஆகையால்,
எந்த வேற்றுமையும் இல்லாமல் அரவணைத்துக் கொண்டாள்....

அந்த அன்பு எல்லாருக்கும் பிடித்துப் போயிற்று...

அண்ணியின் புடவைத் தலைப்பை விடமாட்டேன்!.. என்று
ரகளை கட்டி அடிப்பானோ!..

ஒரு கட்டத்தில் எல்லாருக்கும் சந்தேகம் வந்து விட்டது...

நல்லவேளையாக முன்னேரத்திலேயே தூங்கி விட்டான்... ஆனாலும்
ராத்திரி பதினோரு மணிக்கு விழித்துக் கொண்டு ஒரே அழுகை...

'' இப்பவே.. அண்ணிக்கிட்ட போகணும்!... '' - என்று...

அதுக்காக.. இந்நேரத்தில அங்கே போய் கதவைத் தட்ட முடியுமா!?..

ஒருவழியாக அவனை ஆற்றுப்படுத்தி விடியற்காலையிலேயே
புதுப் பெண்ணின்  வீட்டிற்கு அழைத்துப் போய் -

'' இந்தாம்மா... உன்னோட மூத்த பிள்ளை!.. '' - என்று ஒப்படைத்ததும் தான்
இவன் முகத்தில் சிரிப்பு வந்தது...

செண்பகம் வந்த பின் இங்கே சங்கரின் அம்மாவுக்கு
சங்கரை வளர்த்தெடுக்கும் வேலை குறைந்து போனது...

சங்கரும் வளர வளர உலகியலைப் புரிந்து கொண்டான்..

காலாகாலத்தில் செண்பகமும் இரு குழந்தைகளுக்குத் தாயாகி விட
அன்பு நிறை சித்தப்பாவாகி நின்றான்...

அண்ணன் தனது அலுவலகம், பிள்ளைகளுக்கு பள்ளிக்கூடம் - என்ற இவைகளை
முன்னிட்டு கிராமத்திலிருந்து ஐந்து கி.மீ தொலைவிலிருந்த நகருக்குள் குடி
புகுந்தான்...

அடுத்த சில வருடங்களில் சங்கரும் கல்லூரி மாணவன் ஆனான்..

கல்லூரி முடிந்ததும் அண்ணனின் வீட்டை எட்டிப் பார்த்து விட்டு
உடனடியாக வீட்டுக்குத் திரும்பி விடுவான்...

வயதான காலத்தில் அப்பா அம்மா தனியாக இருக்கிறார்கள் - என்று...

வீட்டில் வேலைக்கு ஆட்கள் இருந்தாலும் நடைமுறையை மீறுவதில்லை..

வெள்ளிக்கிழமை மாலையிலிருந்து சனிக்கிழமை மாலை வரை அண்ணன் வீட்டில் தான்
பிள்ளைகளுடன் கும்மாளம் கொண்டாட்டம்...

சமயங்களில் அம்மா அப்பாவை காலையிலேயே ஆட்டோவில் அழைத்து வந்து அண்ணன்
வீட்டில் விட்டு விட்டு மாலையில் கல்லூரி முடிந்ததும் கிராமத்துக்கு
அழைத்துச் செல்வான்...

ஆக நாளும் பொழுதும் இப்படியான
சந்தோஷத்துடன் போய்க்கொண்டிருந்த வேளையில் தான்

இவனுக்கும் ஒரு கால் கட்டு போட்டு விடுவோம்.. என்று
பெரியவர்கள் எல்லாரும் கூடி முடிவெடுத்தார்கள்..

அதன் பேரில் அங்குமிங்குமாக பெண் தேடும் படலம் ஆரம்பமாயிற்று..

அதன் தொடர்ச்சி தான் செண்பகத்தின் கேள்விக் கணை..

'' எங்கே நான் கேட்டதுக்குப் பதிலே சொல்லலை?... ''

'' அந்த மாதிரி ஒரு பெண்ணே என் க்ளாஸ்..ல இல்லை!... ''

'' உங் க்ளாஸ்..ல இல்லாட்டாலும் அடுத்தடுத்த க்ளாஸ்..ல!?… ''

'' நீங்க சொல்ற மாதிரி மளிகைக் கடைக்காரர் பொண்ணு.. ரெண்டு அண்ணன்களோட
பிறந்தவ... அப்படின்னு யாரும் இல்லை... அண்ணி… ''

'' அப்போ நீயும் இவ்வளவு விவரமும் தெரிஞ்சு தான் வைச்சிருக்கே!.. ''

'' அப்படியெல்லாம் இல்லை அண்ணி..
மற்ற பசங்கள் பேசிக் கொள்வதை வைத்துச் சொன்னேன்!.. ''

'' ஓ... அப்படியான பசங்களோடயும் பழக்கம் இருக்குதா?... ''

'' அண்ணி..நீங்க வளர்த்த பிள்ளை  நான் !.. ''

'' அதனால தாம்பா.. எனக்கும் ஒரே கவலையா இருக்கு..
எங்கே.. உங்க அண்ணன் உலகம் தெரியாம எந்தம்பியை வளர்த்து வச்சிருக்கியே
செம்பகம்!.. ந்னு சொல்லிடுவாரோ...ன்னு!... ''

'' அண்ணி.. நீங்க கவலையே படாதீங்க... எனக்கும் உலகம் தெரியும்!.. ''

'' ம்.. தெரியும்.. தெரியும்!... தெரிஞ்ச அழகைத் தான் இப்போ பார்த்தேனே!... ''

'' அண்ணி.. அதெப்படி நீங்க செய்ற பஜ்ஜி மட்டும் இவ்வளவு ருசியா இருக்கு?... ''

'' நீ பேச்சை மாத்தாதே!... கேக்குறதுக்குப் பதிலச் சொல்லு!.. ''

'' என்னா கேட்டீங்க அண்ணி!?… ''

திரும்பவும் ஆரம்பத்திலிருந்து வந்தான் சங்கர்..

'' சரியாப் போச்சு!... மாமாவும் அத்தையும் உனக்கு கல்யாணப் பேச்சு
எடுத்துட்டாங்க... இப்பவே நாலு ஜாதகம் வந்துருக்கு... அதுல ஒன்னு
உன்கூடப் படிக்கிற பொண்ணோடதாம்!... ''

'' அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம்… ''

'' அப்போ நீ யாரையும் பார்த்து வச்சிருக்கியா?.. ''

'' ..... ..... ..... '' - குறும்பான புன்னகையுடன் அமைதியாக இருந்தான் சங்கர்...

'' கேக்கிறேன்..ல!... ''

'' ம்!... '' - தலையை ஆட்டினான்...

'' ரொம்ப நல்லதாப் போச்சு... அங்கே இங்கே அலையற வேலை மிச்சம்!..
சொல்லு.. அந்தப் பொண்ணு எந்த ஊரு?...

'' ஊரெல்லாம் இல்லை!... ''

'' அப்போ?... ''

'' இங்கே தான்!... ''

'' இங்கே தான்... னா?... ''

'' இங்கேயே தான்.. இந்த வீடு தான்... உங்க வீடு தான்!... ''

'' நீ என்ன சொல்றே சங்கர்?... '' - செண்பகம் திகைத்தாள்...

'' கௌரி!... ''

'' நீ சும்மா இரு சங்கர்... இதெல்லாம் ஒத்து வராது!... ''
- செண்பகத்தின் முகம் வியர்த்திருந்தது...

'' ஏன் அண்ணி?... ''

'' ரெண்டு வீட்டையும் பகையாக்கிடும்...உம் பேச்சு?.... என்னயப் போட்டு
புடுங்கி எடுத்துடுவாங்க!.. இதுக்குத் தான் கொழுந்தன்.. கொழுந்தன்..ன்னு
கொஞ்சினாயா..ன்னு!... நான் ஒரு நாளும் இதுக்கு சம்மதிக்க மாட்டேன்!...
இதோட இந்த எண்ணத்தை விட்டுடு... நானும் யாருக்கிட்டயும் சொல்லாம
மறைச்சுடுறேன்!.... ''

பதைபதைப்பு இன்னும் அடங்கவில்லை செண்பகத்திற்கு...

'' அண்ணி நான் எவ்வளவோ நம்பிக்கையா இருந்தேன்!... ''
- ஏக்கத்துடன் பரிதவித்தான் சங்கர்...

'' வேண்டாம் சங்கர்... எவ்வளவோ அன்னியோன்யமா இருக்கோம்... நமக்குள்ள
பிரச்னை வேண்டாம்.... உங்க அம்மா எனக்கும் அம்மாவா இருக்காங்க... அவங்களை
நீ மாமியாரா மாத்திடாதே... ''

'' இல்லே அண்ணி... கௌரிய நான் மனசார நேசிக்கிறேன்... கௌரிய விட்டுட்டு
இன்னொரு பெண்ணை நினைச்சுக் கூட பார்க்க முடியாது... ''

'' கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால தான் நான் வளர்த்த பிள்ளை..ன்னு பெருமையா
இருந்துச்சு... இப்போ என்னடா இப்படி வளர்த்து இருக்கோம்..ன்னு வேதனையா
இருக்கு!... ''

'' ஏன் அண்ணி... நான் என்ன தப்பு செஞ்சேன்?...
கௌரி..ய நான் கட்டிக்கிறேன்..ன்னு சொன்னது ஒரு குற்றமா?... ''

'' உனக்கு உலகம் ன்னா என்னான்னு தெரியாது... நான் தான் உனக்கு மை
வெச்சுட்டேன் .. மந்திரம் போட்டுட்டேன்... னு புழுதி வாரி தூத்தும்... ''

'' அப்போ.. உங்க சுய நலத்துக்காகத் தான் பேசறீங்க...
உங்க வளர்ப்பு மகனுக்காக பேசவில்லை!... இல்லையா?... ''

'' இல்லடா.. ராஜா... அப்படி இல்லை... உனக்கு எந்த மாதிரி சொல்லி விளங்க
வைக்கிறது..ன்னு எனக்குத் தெரியலையே!... '' - கண்களில் நீர்
தளுதளுத்தது...

அண்ணியின் கண்களில் நீரைக் கண்டதும் அரண்டு போனான் சங்கர்...

வாசலில் ஸ்கூட்டியின் சத்தம் கேட்க -

'' உங்க அண்ணன் பசங்களை ஸ்கூல்..ல இருந்து
அழைச்சிக்கிட்டு வந்துட்டார் போல இருக்கு... ''

முந்தானையால் கண்ணீரைத் துடைத்துக் கொண்டு
வாசலை நோக்கி ஓடி கதவைத் திறந்தாள் செண்பகம்...

யாரொருவரையும் காணவில்லை அங்கே...

நேரத்தைப் பார்த்தாள்..
அவர்கள் வருவதற்கு இன்னும் பதினைந்து நிமிடங்களுக்கு மேல் இருக்கிறது...

வாசலில் இருந்து திரும்பி கூடத்தில் நடக்கையில்
சடாரெனக் கால்களில் விழுந்தான் சங்கர்...

திடுக்கிட்ட செண்பகம் அப்படியே குனிந்து
கீழே கிடந்தவனை வாரித் தூக்கினாள்...

'' சங்கர்... என்ன இது சின்னப் பிள்ளையாட்டம்?..

சங்கரின் கண்களில் நீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது...

'' வேணாம்.. அண்ணி... நீங்க அழக் கூடாது...
நீங்க அழுது நான் பார்த்ததே இல்லை...
எங்க வீட்டு மஹாலக்ஷ்மி நீங்க...
என்னை மன்னிச்சுடுங்க... அண்ணி!..
நீங்க என்ன சொன்னாலும் கேக்கறேன்!... ''

- விசும்பினான் சங்கர்...

நெகிழ்ந்து நின்ற - செண்பகம் தன் கண்ணீரால் நனைந்திருந்த
முந்தானையால் சங்கரின் கண்களைத் துடைத்து விட்டபடி
நெஞ்சோடு சாய்த்துக் கொண்டாள்...

அடுத்து சில நாட்கள் கழிந்தன...

வாசலில் ஆட்டோ வந்து நிற்க - அதிலிருந்து
இறங்கியவர்களைக் கண்டதும் செண்பகம் ஓடோடிச் சென்று வரவேற்றாள்...

'' அம்மா.. அப்பா!.. ஏய்.. கௌரி?..
என்ன இது சொல்லாம கொள்ளாம!... ''

கைப் பைகளில் பழங்கள், இனிப்புகள், மல்லிகைச் சரங்கள்...

அடுத்த சில நொடிகளில் இன்னொரு ஆட்டோ...

சங்கர்.. மாமா.. அத்தை!...

அவர்களது கைகளிலும் பைகள்..
பைகளில் பழங்கள், இனிப்புகள், மல்லிகைச் சரங்கள்...

'' என்ன நடக்கிறது இங்கே?... '' - ஒன்றும் புரியவில்லை செண்பகத்திற்கு..

'' வாங்க எல்லாரும் உள்ளே.. உட்கார்ந்து பேசலாம்!.. ''
- சங்கரின் அண்ணன் அழைத்தான்...

'' பேசறதா?... எதப் பத்தி?.. '' - குழம்பித் தவித்தாள்..

உள்ளே சென்று அமர்ந்ததும்
சங்கரின் தந்தை விருட்டென்று பேச்சை ஆரம்பித்தார்...

'' அன்னைக்கு செண்பகமும் சங்கரும் பேசிக்கிட்டதைக்
காது கொடுத்துக் கேட்ட பெரியவன் வீட்டு ஓடியாந்து -
அப்பா.. இந்த மாதிரி ஆகியிருக்கு... என்னா சொல்றீங்க.. ன்னான்... ''

'' நான், அஞ்சலை, பெரியவன் - எல்லாருமா கூடிப் பேசுனோம்...
எங்களுக்கும் ஒரு மக இருந்து அவளுக்கும் இப்படி ஒன்னு...ன்னா தூக்கியா
போட்டுருப்போம்?... ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவுறது தானே உறவு?.. ''

'' யாரா இருந்தா என்னா?... பெத்தவங்க… ன்ற ஸ்தானம் பெருசு இல்லையா!..
சின்னவனோட ஆசையே எங்களோட ஆசையாவும் ஆயிடிச்சி... ''

சுற்றி வளைத்துப் பேசியபோதே மனக்கவலை தீர்ந்ததைப் போலிருந்தது
செண்பகத்தின் தாய் தந்தையர்க்கு... கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டனர்...

'' அதான் - உங்களைb புறப்பட்டு வரச்சொன்னோம்!.. ''

'' என்ன?... ஒரு காலை கொஞ்சம் தாங்கி நடக்கிறா கௌரி!... அவ்ளோ தானே!.. ''

''அட... சாலையில போறப்ப..
புல்லளவு கல்லு சுருக்கு..ன்னு குத்துனா தாங்கி நடக்க மாட்டோமா?...
நெல்லளவு கல்லு நறுக்கு..ன்னு குத்துனா ஏந்தி நடக்க மாட்டோமா?... ''

'' அது மாதிரி தான் இது!... இதப் போய் பெரிய குறையா பேசிக்கிட்டு!...
கிளி தாவுனாலும் அழகுதான்.. தத்துனாலும் அழகுதான்!.. ''

'' எம்மகன் கௌரி மேல ஆசப்பட்டுட்டான்...
அதை எப்பாடுபட்டாவது தேடி வந்து கொடுக்க மாட்டேனா!...
என்ன சொல்றே அஞ்சலை?... ''

'' நீங்க சொன்னா சர்தான்!.. '' - அஞ்சலை புன்னகையுடன் மகனைப் பார்த்தாள்..

'' என்ன ஒரு வருத்தம்..னா - இந்த சம்பந்தத்தை எடுத்துப் பேசுனா நாங்க
தப்பா நெனைச்சுடுவோம்..ன்னு எம் மருமக நெனைச்சது தான்!... ''

'' மாலையும் கழுத்துமா எங்க வீட்டுக்கு வந்தப்பவே
சின்னவனை தோள்...ல ஏத்திக்கிட்டு வந்த பராசக்தி நீ!..
நீ வந்து அவனைக் கேட்டா - இல்லே...ன்னா சொல்லிடுவோம்?.. ''

'' என்னை மன்னிச்சிடுங்க மாமா!.. '' - கண்ணீருடன் கை கூப்பினாள் செண்பகம்..

'' அதுல ஒரு தப்பும் இல்லை செண்பகம்.. சரி.. அதெல்லாம் போகட்டும்!..
நல்ல நாளாப் பார்த்து பாக்கு மாத்திக்கலாம்.. என்ன நான் சொல்றது!.. ''

'' நீங்க பேசுனது போதும்!.. விட்டா விடிய விடியப் பேசுவீங்க!..
கௌரி.. இப்படி அத்தை கிட்ட வாம்மா!... '' - என்றாள் அஞ்சலை..

அதைக் கேட்டு எழுந்து அருகில் வந்த
கௌரியின் ஜடையில் மல்லிகைச் சரங்களைச் சூட்டினாள்...

'' நீ போயி எல்லாருக்கும் காப்பி போட்டு எடுத்துக்கிட்டு வாம்மா!... ''

வெட்கத்துடன் கௌரி சமையலறைக்குள் செல்ல
சங்கரும் அவள் பின்னேயே சென்றான்...

'' இந்தா... கௌரியோட முந்தானையப் பிடிச்சிக்கிட்டான்...ல!... ''

எல்லாரும் சிரித்தார்கள்...
ஃஃஃ