சோதனை ஓட்டம்

"ப்.....பூ"

பிலஹரி 

----------------------

மணி பத்துக்கு மேலாகி விட்டது. 

இரண்டு நாட்களாகக் கண்ணீரைச் சிந்தியும், கொட்டியும் வானமங்கைக்கு வெறுப்பு ஏற்பட்டுவிட்டதோ என்னவோ...  ஈரத்துக்கு பதில் நெருப்பைத் தேக்கி அண்டம் முழுமையும் அனற் கண்களால் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

வெய்யில்...   வெய்யில்...   அப்படியொரு வெய்யில் ! 

காம்பவுண்டுக்கு வெளியே சுவரையொட்டி, தலைக்குமேல் பரவலாகப் படந்திருந்த வேப்ப மரத்தினடியில் கையில் தகரக் குவளையுடன் தவமிருந்தான் அந்தப் பரட்டைத் தலைச் சிறுவன்.

முளைத்த இடத்துக்கு நிழல் கொடுத்து தன் நன்றியைத் தெரிவிப்பது விருட்சம்.  மகாத்மாவைப் பெற்ற மண் கோட்ஸேயையும் சூலுற்றது போல் அந்த விருட்ச வகையிலும் ஒரு பனைமரம் உண்டல்லவா? முளைத்த இடத்திற்கு மாத்திரமல்ல, சுற்றியிருக்கும் நிலப்பரப்புக்கு நிழல் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது அந்த வேப்பமரம்.

"ராமன் வீட்டுச் சேவல் கிருஷ்ணன் வீட்டில் முட்டையிட்டால், முட்டை யாருக்குச் சொந்தம்?" என்று சிறுவர் வேடிக்கை பேசுவதுண்டு.  இந்த மர விஷயத்திலும் அப்படியொரு வேடிக்கைக் கணக்குத் தேவைப்படுகிறது.

வேர் பதித்து மண்ணைப் பற்றிக் கொள்ளும் உரிமையை மாத்திரம்தான் அந்த மரம் காம்பவுண்ட் உட்புறப் பகுதிக்கும் கொடுத்திருந்ததே யன்றி, அதனுடைய நிழலை - அந்த நிழலின் சுகத்தை சுவருக்கு வெளியேயுள்ள பிரதேசத்திற்கு அளித்து விட்டது. அதற்காக அந்த மரத்தையும் வெட்டிவிடவில்லை அந்த வீட்டுக்காரர்.

ஊருக்கு ஒதுக்குப் புறமாக சமீப காலத்தில் எழுந்திருந்த புதுக் காலனி அது.  அந்த வீடும் அவ்வாறே கட்டப்பட்டதா யிருக்க வேண்டும் என்பதை, பளபளக்கும் தளமும், இரும்புக் கிராதிகளும், காரை பெயர்ந்திராத காம்பவுண்டு சுவரும் பறை சாற்றின.   ஒருவேளை வீடு கட்டும்போதே அம் மரத்தின் அடிப்பாகத்தை வீட்டுக்குள் அடக்கி, மேல் பாகத்தை உலக நன்மைக்கு வெளியே பரவ விட்டு விட்டார்களோ என்னவோ!

அடடே...  எங்கோ ஆரம்பித்து எங்கோ போகிறோமே ! மரத்தடியில் நின்று கொண்டிருக்கும் பையனை மறந்துவிட்டு வன மகோத்சவத்தைத் துதி பாடுவதாவது !

சற்றைக்கொருதரம் 'கேட்'டை நெருங்கி உட்புறம் பார்த்தபடி இருந்தான் பையன்.

பயலுக்குப் பத்து வயது இருக்கும்.  எண்ணெயுடன் உறவே கண்டிராத தலைப் பகுதி.  திறந்த மார்புதான்.  நோஞ்சான் என்றோ, பயில்வானின் ஆரம்பத் தோற்றம் என்றோ கூற முடியாத தேகவாகு.  சற்றே சதைப்பற்று உண்டு.  பளபளக்கும் கருமை பாய்ந்த மேனி.  அரையில் காக்கி நிஜார்.  கையில் வெள்ளை வெளேரென்று தகரக் குவளை.

அன்று காலை-இருள் பிரிவதற்கு முன்னரே - கையில் குவளையுடன் கிளம்பி விட்டான் அவன்.  இரண்டு மணி நேரம்  சுற்றிப் பார்த்தான்.

அன்று முகூர்த்த நாள் போலிருக்கிறது.  தெருவுக்கு தெரு வாழை மரம், மாவிலைத் தோரணம், நாதஸ்வர இசை, ஆங்காங்கே ஒலிப்பெருக்கிகளில் சினிமாப் பாட்டுகள்.  இந்த அமர்க்களங்களெல்லாம் அவன் கண்ணில் பட்டபோது,  நிம்மதி ஒன்று பிறந்தது, அவன் உள்ளத்தில்.

"ஏதாவது ஒரு வீட்டில் முன்னமேயே போய் உட்கார்ந்து விட்டால், நாலு நாளைக்கு வேண்டியதை ஒரு இழுப்பு இழுத்து விடலாம் போலிருக்கிறதே !"

ஆனால் - நேரம் ஆக ஆக, தன்னை விழுங்கி ஏப்பம் விடும் பிறவிகளும்  இருக்கிறார்கள் என்பதைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உணரத் தொடங்கினான் பையன்.

ஒவ்வொரு காலியான வீட்டு வாசலிலும் அவனுக்கு முன்னரே பெரிய பட்டாளம்.  அதற்குரிய - அதாவது உண்டது போக எஞ்சி யிருக்கும் பதார்த்தங்களைத் தாங்கும் எச்சில் இலைகள் வந்து விழும் இடத்திலே - தவமிருப்பதைக் கண்டான்.  அந்தப் பொடியனைப் பார்த்ததுமே, ஒவ்வொரு பட்டாளமும் முறைத்தது.

"கயிதே...   போடா...  போடா...  வேறு எங்காச்சும் ஓடுவியா,  இங்கே வந்து பூந்துக்கப் பார்க்கறியே !...   வேற வூட்டுக்குப் போய்க் குந்துடா !...." என்று விரட்டி விரட்டி அடித்தது ஒவ்வொரு பட்டினிப் பட்டாளமும்.

அவனும் ஏழெட்டு கல்யாண வீடுகளுக்கு மேல் பார்த்துவிட்டான்.  எல்லாமே 'ஹவுஸ்புல்!' 

டவுனைச் சுற்றியடித்து, பலன் ஏதும் கிடைக்காமல் போகவே,  அந்தக் காலனிக்குள் காலடி எடுத்து வைத்தான் அவன்.  பசி யெடுக்காத பெரிய மனிதர்கள் வாழும் அப்பகுதியினுள், பசியைத் தவிர வேறு எதுவும் அறியாத அப் பஞ்சை நுழைந்தான்.  அங்கேயும் ஒன்றிரண்டு பெரிய பங்களாக்களில் பந்தல் போட்டு வாத்தியமெல்லாம் அமர்க்களப் படாமல் இல்லை.  ஆனால், ஒவ்வொரு வீட்டிலும், ஒரு பர்லாங்கு தூரத்திற் கப்பாலேயே அவனை நிறுத்தி விட்டார்கள்.  கார்களில் வந்து இறங்கும் பெரிய மனிதர்கள் கலந்துகொள்ளும் விசேஷங்கள் அவை.

கால் போன போக்கிலே சுற்றியவனுக்கு வெய்யிலின் கொடுமைகள் உறைக்கவே, தன்னையும் அறியாமல் அவ் வீட்டு வாசலில் அந்த வேப்ப மரத்தடியிலே, சிரமபரிகாரம் செய்து கொள்வதற்காக நின்று விட்டான் அவன்.

ஏதோ குருட்டாம் போக்காகத் தரையையே பார்த்தபடி யிருந்த அச் சிறுவனுக்கு அப்போதுதான் அது கண்ணில் பட்டது.  'அடடே ! இவ்வளவு நேரம் பாராமல் இருந்து விட்டோமே !'

வீட்டு வாசலில் பெரிய கோலம்.  அதுவும் செம்மண் கோலம்.

ஏதோ ஒரு உணர்வு அவனை உந்தவே 'கேட்'டருகே சென்று உட்புறம் ஒருமுறை பார்த்தான்.

அவனுக்கு ஏற்பட்டஆனந்தம் கொஞ்ச நஞ்சமல்ல.   வீட்டு வாயிற்படியில் மாவிலைத் தோரணம் காட்சி அளித்தது.

அவனுள் புதுத் தென்பு பிறந்தது.  அவ் வீட்டிலும் இன்று ஏதோ விசேஷம் போலிருக்கிறது.  பெரிய கல்யாணம், கார்த்திகை என்றில்லா விட்டாலும் இன்று சாதாரண நாள் அல்ல.  அது மட்டும் உறுதிதானே?   எப்படியும் ஏழெட்டு இலைகளாவது வாசலில் தேறாமல் போகாது.  பெரிய பெரிய கல்யாண வீடுகளில் நாய்களுடனும், நாயை விட வேகமாகச் சீறி விழும் மற்ற சகாக்களுடனும் மல்லுக்கு நின்று, தன் பங்குக்கு நாலு இலைகள் பெறுவதை விட, உடம்பை அலட்டிக் கொள்ளாமல் ஆடாமல், அசையாமல் இருந்த இடத்திலேயே ஏழெட்டு இலைகள் கிடைத்தால்...

அடே அப்பா...!  இதை விட பெரும் பாக்கியம் வேறென்ன வேண்டும்? அப்பொழுதிலிருந்தே சற்றைக்கொருதரம் உட்புறம் பார்க்கத் தொடங்கி விட்டான் பையன். 

கால் மணி...  அரை மணி...

நேரம் ஊர்ந்து கொண்டே யிருந்தது.  வெய்யிலின் உக்கிரத்திலே, பகல் கரைந்து கொண்டிருக்க, பரதேசிப் பயலின் பஞ்சை வயிற்றினுள் பெருச்சாளி பிறாண்டத் தொடங்கியது.  

வீட்டை விட்டு - அம்மரத்தடியை விட்டு - வேறு எங்காவது போய் வழி செய்யலாமா என்று கூடத் தோன்றியது அவனுக்கு.  எண்ணத்தைச் செயலாக்கவும் அவன் முடிவெடுத்த சமயம்- 

"ஏய் !  என்ன பண்றே அங்கே?" என்ற அதிகாரக் குரல் பின்புறமிருந்து எழுந்தது.  சடாரென்று திரும்பிப் பார்த்தான் பையன்.

'கேட்'டருகே -

-  மீதி அடுத்த வாரம் -

==========================================================================

எதையோ படித்தபோது மனதில் தோன்றியதை கவிதை மாதிரி எழுதி வைத்தேன்.  எனக்குத் தோன்றும் அர்த்தம்தான் உங்களுக்கும் தோன்றுகிறதா?

​எனக்கான உண்மைகள் 

உனக்கான பொய்களாகின்றன.  

வெளியில் காட்டப்படுவதற்கு 

எதிராகவே இருக்கிறது மனம்.  

கண்ணாடிக்குப் 

பின்னாலேயே மனம்.  

பிரதிபலிப்புகள் உனக்கானவை.  

உண்மை பின்னால் மறைந்தே நிற்கிறது.

========================================================================================================

"ஆறாயிரம் ரூபாய்க்கு மேற்பட்டுதான்  வரி என்று..."     இதை வைத்து எந்த வருடம் என்று யூகிக்க முடியுமா என்ன?!   வெவ்வேறு இடங்களில் சமீபத்தில் செத்துப்போன இரண்டு பிச்சைக்கரார்களிடம் லட்சக்கணக்கிலும்  கோடிக்கணக்கிலும் பணம் இருந்ததாம்!  செய்தித்தாளில் படித்தேன்.

================================================================================================

சற்றே புன்னகைக்க வைத்த ஜோக்! 

===================================================================

மரண விளையாட்டு!