கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : சந்தோஷத் தோரணங்கள் - துரை செல்வராஜூ

சந்தோஷத் தோரணங்கள்..

துரை செல்வராஜூ 

======================

புத்தம் புது வீடு...  கூடவே கல்யாணக் களை...

சில நாட்களுக்கு முந்தைய தோரணங்கள் இன்னும் காற்றில் ஆடிக் கொண்டிருக்கிறன...

தெற்கு நோக்கிய அந்த வீட்டின் மேல் தளத்தில் கிழக்குப் புறமாக விசாலமான அறை ..

அந்த அறையின் முன்பாக தளம் முழுதும் பச்சை நிற பிளாஸ்டிக் தகடுகளால் வேயப்பட்டிருக்க வெயிலின் வெம்மை வெகுவாகக் குறைந்திருந்தது...

அத்துடன் தளம் முழுதும் சின்னஞ் சிறு பூச்செடிகள் தொட்டிகளில்
அணி வகுத்திருக்க நடுநாயகமாக மெத்தையுடன் கூடிய ஊஞ்சல்....

அதில் இரண்டு இளங்கிளிகள்...

சில நாட்களுக்கு முன்பாக மணம் முடித்திருந்தவை அவைதான்...

வாசம் குறையாத மஞ்சள் கயிற்றுடன் திருவளர்ச்செல்வி....  அவளது தோளை உரசியவாறு தவமாய்த் தவமிருந்து பெற்ற பிள்ளை..

மெதுவாக ஊஞ்சல் ஆடிக் கொண்டிருக்க அதைக் கண்டு ஆனந்தம் பாடிக் கொண்டிருந்தது பரிமளத்தின் மனம்...

பதினெட்டு வருடம் ஒற்றையாய் நின்று போராடி வீட்டையும் கட்டி அதில் மகனுக்குக் கல்யாணத்தையும் நடத்தி விட்ட சந்தோஷம் அலையலையாய்ப் பொங்கியது அவளது மனதுக்குள்...

நான்கு வருடங்களுக்கு முன் மூத்தவள் ரேவதியின் திருமணம் நடந்த போது விளைந்த ஆனந்தத்தை விட இப்போது அதிகம்...

சுவர் ஓரமாக சோபாவில் அமர்ந்தபடி மகனையும் மருமகளையும்
கண்கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் பரிமளம்...

இந்த ஒரு வாரத்தில் மணமக்கள் அங்குமிங்குமாக அழைப்புக்குச் சென்ற நாட்களைத் தவிர்த்து - மற்ற நாட்களில் அவர்களை மாடியிலிருந்து கீழே இறங்க விடவே இல்லை பரிமளம்...

பரிமளம் அனாவசியமாக மேலே வந்ததும் இல்லை..

இப்போது வந்தது கூட மாலை நேர சிற்றுண்டி கொடுப்பதற்காகவே...

இப்படியான சந்தோஷத்தைக் கெடுப்பதற்காக என்பது போல
கீழிருந்து அழைப்பு மணியின் ஓசை...

கூடவே -

பாலா... பாலா!... - என, அன்பின் தேடல்...

வந்துட்டான்.. கடங்காரன்!.. - என்றபடி பரிமளம் எழுந்தபோது

கணேஷ் அண்ணாவா!.. - என்றாள் பரிமளத்தின் மருமகள்...

அவ்வாறு அவள் சொன்னதும் சுருக்கென்றிருந்தது பரிமளத்துக்கு...  ஆனாலும் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை...

பாலா.. நீ கீழே வராதே... நானே அனுப்பி விட்டு வருகிறேன்!...  என்றபடி வேகமாக எழுந்து நடந்தாள்...

அவசரமாக - அம்மா!.. - என்றான் பாலா...

அதைக் காதில் வாங்கிக் கொள்ளவில்லை பரிமளம்...

மாடியிலிருந்து கூடத்துக்கு உட்புறமாகவே இறங்கும்படியான படிக்கட்டுகள்...

அதற்குள் வீட்டுக்குள் வந்து விட்ட கணேஷ் கூடத்து நாற்காலியில் அமர்ந்திருக்க - ரேவதி அவனை உபசரித்துக் கொண்டிருந்தாள்...

மாமா... மாமா!.. - என்று கணேஷின் மடியில் பேத்தி ...

கொஞ்சங்கூட சகித்துக் கொள்ள முடியவில்லை - பரிமளத்துக்கு...

மாற்றுக் குறைந்த புன்னகையுடன் -

வா.. கணேஷ்!... - என்றாள்...

காலையில தான நாம எல்லாரும் உறையூர்..ல இருந்து வந்தோம்..  அதுக்குள்ளயும் கூட்டாளியைப் பார்க்காம இருக்க முடியலையா உனக்கு?...

எகத்தாளம் கொப்பளித்தது பரிமளத்தின் வார்த்தைகளில்...

கல்யாணத்திலும் சரி..  மூன்று அழைப்புகளுக்கும் சரி..
பாலாஜிக்கு கணேஷ் தான் மாப்பிள்ளைத் தோழன்...

உறவுக்கார பசங்கள் நாலைஞ்சு பேர் இருந்தாலும்
பாலாஜியின் பிடிவாதம் தான் வென்றது..

அந்த அளவுக்கு பாலாஜியும் கணேஷூம் சிநேகம்..

இருக்காதா பின்னே...

இருவரும் பத்து வயதிலிருந்தே பள்ளித் தோழர்கள்...

இன்றைக்கு ஆகிறது வயது இருபத்திரண்டு...

பாலாவின் தந்தை திடீரென இறந்தபோது அவனை விட அதிகமாக அழுதவன் இவன் தான்...

கணேஷ் வசதியில் கொஞ்சம் குறைவுதான் என்றாலும் குணத்தில் கோமேதகக் குன்று...

வீட்டு வேலையாகட்டும் அல்லது வேறொருவருக்கான வேலைகளாகட்டும் இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு செய்வான்...

கணேஷின் முகத்தில் கோபத்தை யாருமே கண்டதில்லை...

பரிமளத்தில் வார்த்தைகளை உள்வாங்கிக் கொண்ட கணேஷ் -

'' நாளைக்குக் காலைல மாரியம்மன் கோயில் போய்ட்டு அப்படியே சாலியமங்கலம் வழியா திருக்கருகாவூர் போகணும்..ன்னு பாலா சொல்லிக்கிட்டு இருந்தான்... அதைப் பத்தி சொல்லலாம்..ன்னுதான் வந்தேன்... புது ஏசி வண்டி... கிலோ மீட்டருக்கு எழு ரூபாய் கேட்டான்... நான் நாள் வாடகைக்குப் பேசியிருக்கேன்..

சொல்லிக் கொண்டிருந்தவனை இடை மறித்தாள் - பரிமளம்..

'' அதெல்லாம் இப்ப ஒன்னும் வேண்டாம்... ''

'' ஏம்மா!... '' - கணேஷிடம் வியப்பு..
.
'' கோயில் கொளமெல்லாம் இப்போ சரிப்படாது...  தேவைப்படுறப்போ நான் பார்த்துக்கறேன்... ''  என்று முகம் கடுத்த பரிமளம் -

'' சின்னஞ் சிறுசுங்க... அப்படியும் இப்படியுமா இருக்குற நேரம்..  இவனுக்குத் தான் ஒன்னும் புரியலே... ''  என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாள் பரிமளம்...

இடையில் கணேஷின் தோளில் குழந்தை தூங்கிவிட -

'' ரேவதி... பாப்பா தூங்குறா பாரு... உள்ளே தூக்கிக்கிட்டுப் போ.. '' - என்றாள்..

கணேஷிடமிருந்து குழந்தையை வாங்கிக் கொண்ட ரேவதி
அங்கிருந்து அகன்றதும் -

'' இத பாரு கணேஷ்.. இனிமே ஒயாம பாலா.. பாலா.. ந்னு
இங்கே வர்ற வேலை வைச்சுக்காதே... அவனைக் கொஞ்சம் தனியா இருக்க விடு..  புதுப் பொண்ணு இருக்கற எடம்... புரியும்..ன்னு நெனைக்கிறேன்... ''

பரிமளத்தின் வார்த்தைகளில் அனல் தகித்தது...

'' இரு!.. கொஞ்சம் ஸ்வீட் எடுத்துக்கிட்டு வர்றேன்!... ''

- என்றபடி பரிமளம் எழுந்த வேளையில் -

கணேஷின் அலைபேசி கிணுகிணுத்தது...

சமையற்கட்டுக்குள் சென்ற பரிமளம் கையில் இனிப்பு வகைகளுடன் கூடத்துக்குத் திரும்பி வந்த போது அங்கே கணேஷ் இல்லை...

'' என்ன இது சொல்லாம கொள்ளாம போய்ட்டான்!...'' பரிமளத்துக்குத் திகைப்பு..

'' நீ பேசின பேச்சுக்கு சொல்லிட்டு வேற போவாங்களாக்கும்!... ''  ரேவதி கடுகடுத்தாள்...

'' ஒனக்கு ஒன்னும் தெரியாது.. நீ சும்மா இரு... '' - அதட்டினாள் பரிமளம்...

'' ஏம்மா.. நாலு வருசத்துக்கு முன்னால எங் கல்யாணத்தப்போ ஜுரத்தோட ஜுரமா ஓடி ஓடி எல்லா வேலையும் செஞ்சது இந்த கணேஷ் அண்ணன் தானே!.... ''

'' இந்த எடத்தை நாம வாங்கி வீடு கட்டுனது யாரால?..  அவனால தானே அம்மா!.. ''

கேள்வியும் பதிலுமாக மாடியிலிருந்து இறங்கிக் கொண்டிருந்தான் பாலாஜி..

பரிமளத்துக்கு கோபம் தலைக்கு ஏறியது...

'' என்னப்பா... ஆளாளுக்குப் பேசுறீங்க?...  வளர்ந்துட்டதாலயா!.. இல்லை வளர்த்து விட்டதாலயா?... ''

ஒரு கணம் அமைதி...

'' உங்களுக்குத் தெரியாது..  மனுச மனம் ஒரு நேரம் போல இருக்காது... ''

'' அதான் தெரியுதே!... ''

ரேவதி இடங்கண்டு இடித்தாள்....சிரித்தாள்...

'' அந்தக் கணேஷ் ராசியில்லாதவன்..  அவனும் இவனும் ஒன்னாத்தான் வளர்ந்தானுங்க....  ஒன்னாத்தான் படிச்சானுங்க.... ''

ஆனா இவனுக்குத் தான் வேலை சம்பளம் , வீடு வாசல்..  கல்யாணம்..ன்னு அதிர்ஷ்டம் கூடி வந்திருக்கு...

'' நமக்கு இன்னும் வேலை கிடைக்கலையே..  நமக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகலையே...ன்னு அவன் மனசுல நெனைப்பு வந்தா அது நல்லதுக்கா?... ''

'' அதுவுமில்லாம கூட்டாளி.. கூட்டாளின்னு...  எந்த நேரமும் கூடவே இருந்துக்கிட்டு....  அதான் விரட்டிவிட்டேன்!... ''

- அளப்பரிய  செயல் செய்ததைப் போல பரிமளம் தன்னைத் தானே வியந்து கொண்டாள்..

'' அவன் அப்படிப்பட்டவன் இல்லைம்மா!... ''

'' நமக்குத் தேவைப்பட்ட சமயத்துல அவனை ராசிக்காரன்... ன்னு
சொன்னோம்...  எதுவும் தேவையில்லாத இந்த நேரத்துல அதிர்ஷ்டம் இல்லாதவன்..  கண் திருஷ்டி பட்டுடும்..ன்னு சொல்றோம்... ''

'' இருந்தாலும் அவன் ரோஷக்காரன்... இந்த மாதிரி பேசியிருக்கக் கூடாது...  அவன் இனிமே இந்தப் பக்கம் நினைச்சுக் கூட பார்க்க மாட்டான்... ''

'' அதெல்லாம் நினைச்சுப் பார்ப்பான்...  அவனுக்கு இதை விட்டா வேற
போக்கிடம் ஏது பாலா!.. வருவான் பாரு நாளைக்கு!... ''

பரிமளத்தின் பேச்சில் எகத்தாளம் தொனித்தது...

ஆனால் பரிமளம் சொன்னது போல மறுநாள் அவன் வரவில்லை..
அதற்கு அடுத்தடுத்த நாட்களிலும் கூட வரவில்லை...

அந்தத் தெருவைச் சேர்ந்த சிறுவன் ஒருவனைக் கூப்பிட்டுக் கேட்க
கணேஷ் ரெண்டு நாளா வீட்டில் இல்லை என்றான்...

கணேஷ் வீட்டிலும் இல்லை என்று கேட்டதும் - திக்!.... என்றிருந்தது பரிமளத்துக்கு...

அலைபேசியைச் சுரண்டினாள்.. இணைப்பில் இல்லை என்றது...

எங்கே போனான்... மனசு உடைஞ்சு போய்ட்டானோ?..

புது மாப்பிள்ளை பாலாவின் முகமும் களையிழந்து போனது...

மகனுடன் எப்படிப் பேசுவது என்று தெரியாத பரிமளம் மாடிக்குச் சென்ற வேளையில் ரேவதி அலறினாள்...

''அம்மா... இங்கே வாயேன்!... ''

உள்ளூர் தொலைக்காட்சியில் செய்தி வாசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்..

பூக்காரத் தெரு புது ஆற்றங்கரையில் இருபத்தைந்து வயது மதிக்கத்தக்க வாலிபருடைய....

'' நிறுத்து... நிறுத்து... டீவிய நிறுத்து!... ''  - பதறியபடி காதுகளை மூடிக் கொண்டாள் பரிமளம்..

காவல் துறையினர் மேலும் புலன் விசாரணை செய்து வருகின்றனர்...

'' பாலா... கீழே வா.... வண்டிய எடு... கணேஷ் வீட்டுக்குப் போகணும்!... ''

சத்தம் போட்டாள் பரிமளம்...

கூடத்தில் களேபரத்தைக் கேட்டு கீழே ஓடி வந்தான் பாலா!...

'' என்னம்மா... என்ன ஆச்சு!...''

'' கணேஷ் வீட்டுக்குப் போகணும்..ப்பா..  மனசெல்லாம் பதறுது!... வண்டிய எடு சீக்கிரம்!... ''

கலங்கிய கண்களுடன் பரிமளம் வாசலுக்கு விரைந்த போது

'' அம்மா!... '' - என்றபடி எதிரில் வந்து கொண்டிருந்தான் கணேஷ்...

ஆனந்த அதிர்ச்சி..  திக்குமுக்காடியது பரிமளத்தின் மனம்...

'' எங்கேடா போயிருந்தே!.. சொல்லாம கொள்ளாம!... ''

வருத்தமும் மகிழ்ச்சியுமாக கடிந்து கொண்டாள்...

'' ஏண்டா.. நீ பாட்டுக்குப் போய்ட்டே...  இங்கே நாங்க பட்டபாடு எங்களுக்குத் தான் தெரியும்... ''

பாலா சத்தம் போட்டான்...

'' எங்கேடா போயிருந்தாய்?... ''

பரிமளம் கணேஷின் சட்டையைப் பிடித்துக் கொண்டு மறுபடியும் கேட்டாள்...

'' நம்ம கபிஸ்தலம் சரவணன் இருக்கானே.. அவனோட அக்காவுக்கு அடுத்த வாரம் கல்யாணம்... தாத்தா திடீர்..ன்னு மயக்கம் போட்டுட்டார்... கும்மோணம் பிரைவேட் ஆஸ்பத்திரியில சேர்த்திருக்காங்க... ''

'' தாத்தா கூட இருந்து கவனிக்கறதுக்கு ஆள் இல்லை... எனக்கு சேதி வந்தது போனேன்... தாத்தாவை ரெண்டு நாள் கவனிச்சுக்கிட்டேன்... ''

'' ஏன் தாத்தா இவ்ளோ அவசரம்... பேத்தி கல்யாணத்தைப் பார்க்க வேணாமா?..  அதுக்குப் புள்ளைங்க பொறந்து அதுகளைக் கொஞ்ச வேணாமா... அதுக உங்க மேல உச்சா எல்லாம் அடிக்க வேணாமா.... ன்னு கேட்டேன்... ''

'' தாத்தா வாய் விட்டுச் சிரிச்சார்... நோய் விட்டுப் போச்சு..  கூட இருந்த எல்லாரும் சிரிச்சாங்க... அப்புறம் என்ன!...  ஆஸ்பத்திரியில இருந்து வீட்டுக்கு வந்துட்டோம்!.... ''

'' இப்போ தாத்தா பேத்தியோட கல்யாணப் பந்தல்.. ல தோரணம் கட்டிக்கிட்டு இருக்கார்!... ''

'' சரி.. அங்கே போற நீ... வீட்டுல சொல்லிட்டுப் போக வேணாமா?... ''

'' நல்ல கதை தான்... கபிஸ்தலம் போறேன்...ன்னு சொன்னா அப்பா தாண்டவம் ஆடுவார்... கபிஸ்தலம் தானே அம்மா பொறந்த ஊர்...  அங்கே மாமா குடும்பத்தோட பேச்சு வார்த்தை இல்லை... ''

'' அதனால அம்மா கிட்ட மட்டும் சொல்லிட்டுப் போனேன்... ''

'' அங்கே போன நேரம் பிரிஞ்சிருந்த எங்க குடும்பம் ஒன்னு சேரப் போவுது... ''

'' எங்க ஆச்சி, தாத்தா எல்லாரையும் பார்த்தேன்...  மாமா என்னைப் பார்த்ததும் அழுதுட்டார்...  சின்ன் வயசில என்னைத் தூக்கி வளர்த்ததெல்லாம் ஞாபகத்துக்கு வந்துடுச்சாம்... ''

''எதுக்குப் பகை.. எதுக்குப் பழி... எதுக்குடா இதெல்லாம்?...  வெள்ளிக் கிழமை வீட்டுக்கு வர்றோம் மாப்ளே!..  அப்படி.... ன்னுட்டார்... ''

'' நல்ல நேரம் தான்!.. '' - ரேவதிக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது...

'' பின்னே... இருபது ஏக்கர் நஞ்சை.. ஏழு ஏக்கர் வாழத் தோப்பு இதோட மாமா பொண்ணும் வருதே!.. ''

'' ஓ!... மாமா பொண்ணா!.. என்னடா பேரு?... ''

ரேவதிக்கு சந்தோஷம் தாளவில்லை ...

'' சிநேகவல்லி!.. '' - என்றான் கணேஷ் வெட்கத்துடன்....

'' அங்கேயும் சிநேகந்தானா!.. ''

எல்லாரும் சிரித்தார்கள்...

'' இத பாருடா கணேஷ்... இனிமே எங்கேயும் வெளியில போனா...  உங்க அம்மா கிட்ட சொல்ற மாதிரி இந்த அம்மாக்கிட்டயும் சொல்லிட்டுப் போகணும் .. தெரியுதா!... ''

பரிமளத்தின் மனம் பரிமளமாகியிருந்தது..

''அதுக்கெல்லாம் இனிமே வாய்ப்பே இல்லை..  அவன் சிநேகவல்லிக்கிட்ட மட்டுந்தான் சொல்லுவான்!...''

பாலா வாய் விட்டுச் சிரிக்க அங்கே காற்றில் ஆடிக் கொண்டிருந்த தோரணங்கள் கலகலத்தன..

ஃஃஃ