கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை- பூந்தூறல் - துரை செல்வராஜூ

பூந்தூறல்

துரை செல்வராஜூ 

========

இன்னும் மழை விட்டபாடில்லை...

'' சனிக்கிழமை புடிச்சது .. சட்டுன்னு விடாது.. ந்னு சொல்லுவாங்க!...
இன்னிக்கு திங்கக்கிழமை... மழை நிக்கிற வழியா இல்லை...
இப்படி பொத்துக்கிட்டு ஊத்துனா ஏழை பாழைங்க என்னா செய்வாங்க!... ''

- என்று யோசித்தவாறு பழைய போர்வைக்குள் முடங்கிக் கிடந்த வேம்பையன் சட்டென எழுந்தான்...

வாசல் பக்கமாக உட்கார்ந்து முருங்கைக் கீரையை ஆய்ந்து கொண்டிருந்த ராசாத்தி நிமிர்ந்து பார்த்தாள்...

'' தொரை... முழிச்சாச்சா!.. போங்க.... போயி வாயக் கொப்புளிச்சுட்டு வாங்க!..  வரகாப்பி போட்டுத் தாரேன்... "

'' இந்நேரத்தில ஏது இது முருங்கக் கீரை?... ''

'' கொல்லையில இருந்த முருங்க மரம் முறிஞ்சி விழுந்திடுச்சாம்...
தனம் கொண்டாந்து கீரை கொடுத்துட்டுப் போறா!.. ''

'' அப்போ இன்னைக்கு இந்தத் தெருவுல எல்லார் வீட்டிலயும் முருங்கக் கீர குழம்பு..ன்னு சொல்லு!... ''

கட..கட... என்று சிரித்தான் வேம்பையன்...

'' அப்பனாட்டமே சிரிக்கிறான்.. பாரு!... '' - மனதிற்குள் எண்ணம் ஓடியது...

அவனுக்கும் இருவத்து மூணு  வயசாச்சு... மாடு மாதிரி உழைக்கிறான்...
இன்னிக்கு மூணு நாளாத்தான் வீட்டுக்குள்ள முடங்கிட்டான்..

அதுவும் இந்த மழையாலத் தான்!...   இல்லேன்னா அவம்பாட்டுக்கு சாமிநாத கொத்தனாரோட வேலைக்குப் போயிருப்பான்!...

என்னமோ அந்த மனுசனுக்கு இந்தப் பயலைப் புடிச்சிப் போச்சு...   கரணையையும் மட்டப் பலகையும் இவன் கையில கொடுத்துட்டு
வேலையப் பாருடா..ன்னுட்டார்...

சுத்து வட்டாரத்துல பெரிய பேரு சாமிநாத கொத்தனாருக்கு..  அவரு கூட நல்ல முத்து ஆசாரி... துணைக்கு கொல்லு பட்டறை கலிய மூர்த்தி..

இவுங்க மூணு பேரும் சேந்து ஒரு வீட்டுக்கு மனை முகூர்த்தம் போட்டா வேலை நின்னு பேசும்... அரமனை மாதிரி வீடு... நூறு வருசத்துக்கு அசைக்க முடியாது.... ம்பாங்க!...

அப்படியாக்கொண்ட ஆளுங்க கிட்ட இவன் கையாளு ஆயிட்டான்...னா அது பெரிய விசயந்தான்!...

'' யம்மா!... ''

'' என்னடா?... ''

கொண்டா வர காப்பிய!... - பல் துலக்கி முகம் துடைத்தபடி வந்தான்..

'' இந்தா... சக்கர வள்ளிக் கிழங்கு அவிச்சிருக்கேன்... இத ரெண்டு வாய்
தின்னுட்டு அப்பறமா வர காப்பியக் குடி!... '' - என்றாள் ராசாத்தி...

'' ஏம்மா?.. மழை எப்பம்மா விடும்?... ''

'' ஏன்டா?... ''

'' அந்தப் புள்ளையப் போய் பார்த்துட்டு வரணும்!.. ''

'' எந்தப் புள்ளைடா?.. ''

'' அதான் கும்மோணம் மார்க்கெட்டுல மூட்டை எடுக்குறார்....ல அவரோட மக... பவுனு!.. ''

ஒரு நிமிடம் ராசாத்தியின் புருவங்கள் சுருங்கி விரிந்தன...

'' நீ ஏன்டா அந்தப் புள்ளைய பார்க்கணும்?... ''

'' பாவம்...மா.. அந்தப் புள்ளை... அன்னைக்கு சாந்துச் சட்டி எடுத்துக்கிட்டு சாரத்தில வர்றப்ப சறுக்கி விழுந்துட்டா!... ''

'' அடடா... இங்க தான் இருக்குறோம்... நமக்கு சேதி தெரியலை பாரு!... ''
- ராசாத்தி வருத்தப்பட்டாள்...

'' கணுக்கால்...ல நரம்பு பிசகிடுச்சாம்... என்ன ஆச்சோ...தெரியலை!... ''

'' பாவம் ஏழைப்பட்ட சனங்க!... ''

'' அது இருக்கட்டும்... நானுங் கேள்விப்பட்டேன்...  அந்த விஷயம் முடிவே ஆயிடிச்சாமா?... ''

'' நீ என்னம்மா?... ஊருக்கே தெரிஞ்ச விசயம் உனக்கு தெரியலை...ங்கறே!... ''

'' இல்லடா... ஒருநேரம் அவன் மனசு மாறி வந்திருப்பானோ..ன்னு தான்.... ''

'' அதெல்லாம் கை மீறிப் போச்சு.. பஞ்சாயத்துல வச்சி முள்ளு முறிச்சுப் போட்டுட்டான்!.... ''

'' என்னமோ அந்தப் புள்ளையோட தலையெழுத்து...  இந்த மாதிரி அநியாயத்தை எல்லாம் அந்தப் படைவெட்டி மாரி கேக்க மாட்டேங்குறாளே!...''

'' சரி.. சரி.. வாம்மா... மழை விட்ட மாதிரி இருக்கு...  சீக்கிரமா போய்ட்டு வந்துடுவோம்!... ''

'' நா... எதுக்குடா?.. ''

'' நல்லாருக்கே.. கதை.... பொம்பளைப் புள்ளை இருக்குற வீட்டுக்கு
நான் மட்டும் போறதா?... ''

'' ஏன் டா உங்கூட வேலை செய்யிற சித்தாளு தானேடா!... ''

'' அதெல்லாம் வேற... நீ கிளம்பு...  ஆமா.. நேத்து வைச்சியே மீன் கொழம்பு அது இருக்குதா?... ''

'' இருக்கே!... ''

'' அதை எடுத்துக்கிட்டு வா!. அதுங்க ஊட்டுல சமைச்சதுங்களோ என்னமோ?.. ''

'' நான் அதை மத்தியானத்துக்கு... ன்னுல்ல வைச்சிருக்கேன்...''

'' இந்தாத் தான் முருங்கக் கீரை இருக்குல்ல... அது போதும்!... ''

'' அடேய்... அரி ஓம்.. ன்னு ஒருத்தங்க வூட்டுக்குப் போறோம்..  கவுச்சியெல்லாம் கொண்டு போகக் கூடாது...டா!... ''

'' அப்போ முதல்ல.. இந்த வள்ளிக் கிழங்கைக் கொடு..  அப்புறமா மீன் குழம்பைக் கொடு!... ''

துடியாய் நின்றான் வேம்பையன்...  அவனுடைய நேரம் அடித்து ஊற்றிக் கொண்டிருந்த மழையும் சற்று ஓய்ந்திருந்தது..

இருந்தாலும் அந்த பழைய சாக்கை கூம்பாக மடித்து தலையில் போட்டுக் கொண்டான்...

மிச்சமிருந்த சக்கரை வள்ளிக் கிழங்கை ரெண்டையும் மேல் துண்டில் முடிந்து கொண்டான்..

'' யம்மா நீ.. அந்த ஓலை முட்டானை தலையில கவுத்துக்கோ!... ''

தாயும் மகனும் கதவை இழுத்துச் சாத்தி விட்டு புறப்பட்டார்கள்... ராசாத்தியின் கையில் பித்தளை தூக்கு வாளி.. அதற்குள் மீன் குழம்பு...

இப்படியே இலுப்பைத் தோப்புக்குள் நுழைஞ்சு அஞ்சு நிமிசம் நடந்தால்
பனையடிக் கொல்லை.. அந்தக் கொல்லையில் தான் அந்த ஏழைப் பெண்ணின் வீடு...

மூனு பக்கமும் நாலடிச் சுவர்... வாசல் அடைப்புக்கு மூங்கில் தட்டி...
முட்டுக் கொடுத்த கூரை... .. வாசலை ஒட்டி ஒரு அடி உசரத்துக்கு மேடை
திண்ணை மாதிரி...

பெரிய அளவிலான குடிசை... அவ்வளவு தான்...

மூனு மாசத்து முன்னால தான் வந்தாள்...

அவளோட கஷ்டம் ஊருக்கே தெரியும்...  சாமிநாத கொத்தனார் தான் அழைச்சுக்கிட்டு வந்து விட்டார்...

மாநிறமா இருப்பா:.. நல்ல சுருள்முடி.. எடுப்பான முகம்...  ஆனாலும் கண்ணுக்குள்ள தீராத சோகம்...

முதல் நாள் கருப்பாயிக் கிட்ட சொல்லி விட்டான்...

''தொட்டியில தண்ணி எடுத்து ஊத்தி செங்கல் எல்லாத்தையும் நல்லா நனைச்சு வைக்கணும்....  அதான் அந்தப் பொண்ணுக்கு வேலை... ன்னு...

அதுக்கப்புறம் அவளே எல்லாத்தையும் புரிஞ்சு கிட்டு செஞ்சா...

அப்படி இப்படி அசந்த நேரத்துல கூட  யாரோடயும் பேசாம தனியாத் தான் உக்காந்திருப்பா...

பத்து மணிக்கு வடையும் டீயும் வரும்... அப்பவும் சரி...  உச்சிப் பொழுதுக்கு கஞ்சி குடிக்கிறப்பவும் சரி...  சிவனே..ன்னு தனியாத் தான் உக்காந்து இருப்பா..  அது ஊர் வாய்ல விழாம தப்பிக்கிறதுக்காகக் கூட இருக்கலாம்...

கூட வேலை செய்யிற பொம்பளை ஆளுங்க எடக்கு மடக்கா ஏதாவது பேசி சிரிப்பைக் கிளப்பி விட்டாக் கூட அவ முகத்துல இருந்து சிரிப்பு வராது...

வேம்பையன் மேல சாரத்துல நின்னுக்கிட்டு செங்கல் வாங்குவான்...
கீழே இருந்து சித்தாளுங்க கல்லு வீசுவாங்க.... ஒரு கல்மிஷம் இருக்காது..

ஆனா இந்தப் புள்ளையப் பார்க்குறப்ப மட்டும் மனசு தடுமாறும்...

பொழுது எறங்கறப்போ எல்லாரும் போயி ஓட்டை வாய்க்கால்..ல
குளிச்சிட்டு வந்ததும் காய்ச்சின நல்லெண்ணெய் கொடுப்பாங்க...
கை காலெல்லாம் பூசிக்கிறதுக்கு..

அப்போ தான் சுண்ணாம்பு காரம் விட்டுப் போகும்...

அதைக் கூட சிரட்டையில வாங்கிக்கிட்டு ஒரு ஓரமாப் போய் கை கால்..
மேலெல்லாம் தடவிக்குவா...

இப்படியாகப்பட்ட புள்ளைக்குத் தான் சாமி கஷ்டத்தைக் கொடுத்துருக்கு...ன்னா என்னத்தைச் சொல்றது?..

'' யம்மா.. அந்த வீடுதான்!.. ''

தளக்... தளக்... - என்று எங்கு பார்த்தாலும் நீரும் சேறும்...

'' அந்தா தான் அவங்க அம்மா நிக்கிறாங்க...ல்ல!... ''

வேம்பையன் அடையாளம் காட்டினான்...

'' நல்லா இருக்காளா உம்மக!... சாரத்துல இருந்து விழுந்துட்டாளாமே!... ''

'' வாங்க.. வாங்க!... ஏதோ இருக்குறா....  ஆவூருக்குப் போய் சுளுக்கு வழிச்சு விட்டுருக்கு!..   வைத்தியரு எண்ணைத் துணி சுத்தி விட்டுருக்காரு...  இன்னும் வீக்கம் தான் வடியலை... ''

'' வடியும்.. வடியும்... கவலைப் படாதீங்க... ''

அதற்குள் மறுபடியும் மழைத் தூறல் ஆரம்பித்தது....

'' வாங்க ஊட்டுக்குள்ளே... மழை வந்துடுச்சு...''

''இருக்கட்டும்...'' - என்றபடி அந்தக் குடிசையின் உள்ளே நுழைந்த ராசாத்தி ...
வெளியே நின்று கொண்டிருந்த வேம்பையனைப் பார்த்து

'' நீயும் உள்ளே வாடா!... '' - என்றாள்...

'' நீ பார்த்து பேசிட்டு வாம்மா!... ''

'' ஏன் டா... அந்தப் புள்ளயப் பார்க்கணும்.. ந்னு குதியா குதிச்சே...  இங்க வந்து ஊட்டுக்குள்ள வர மாட்டேங்கறே!..  வா... வந்து ரெண்டு வார்த்தை கேளு.. நல்லாருக்கியா..ந்னு!... ''

சமயம் பார்த்து மழையும் வலுத்தது.. வேறு வழியின்றி அந்தக் குடிசையின் உள்ளே நுழைந்தான் வேம்பையன்..

குடிசை முழுதும் ஓதம் காத்துக் கிடந்தது...

வேட்டியைப் போர்த்திக் கொண்டு படுத்திருந்த பவுனு மெல்ல எழுந்து உட்கார்ந்தாள்...

அந்தத் தலையணையை அப்புறமாகத் தள்ளி வைத்தாள்...

'' இரும்மா.. இரு... '' - என்றபடி ராசாத்தி அவள் அருகே அமர்ந்து ஆதரவாக தோளைத் தொட்டாள்...

வேலைக்கு வரும் போது சேலை கட்டி மேலுக்கு பழைய சட்டை ஒன்றை போட்டுக் கொண்டு வருபவள் -

இப்போது பாவாடை தாவணியில் இருக்கிறாள்... பாவாடை தாவணியில் இன்னும் அழகு கொஞ்சியது...

அப்படியே அள்ளிக் கொள்ளலாம்.. போலிருந்தது வேம்பையனுக்கு...

'' ரொம்பவா வீங்கியிருக்கு?.. '' - ஆதரவாக ராசத்தி கேட்டாள்...

'' இல்லே!.. '' - என்றபடி பாவாடையை மெல்ல உயர்த்தி கணுக்காலைக் காட்டினாள்...  கொஞ்சம் வீங்கித் தான் இருந்தது...

'' படைவெட்டி மாரியம்மனுக்கு நேந்துக்கிட்டு வீக்கத்துல மஞ்சப் பத்து
போடுங்க...ஒ ண்ணேகால் ரூவா முடிஞ்சு வை..  எல்லாம் அவ சரியாக்குவா!... ''

அவளை நேருக்கு நேர் பார்க்க இயலாமல் சங்கடப்பட்டான் வேம்பையன்...

'' வந்தது வந்தீங்க!.. ஒரு வாய் கஞ்சி குடிங்களேன்!... ''  - என்றாள் பவுனின் அம்மா...

'' குறுணைக் கஞ்சி... இப்போ தான் இறக்குனேன்...  கூதலுக்கு இதமா இருக்கும்... ''

'' எடுத்து வந்து கொடும்மா!... '' - பவுனின் விழிகள் பேசின...

புன்னகை மாறாத முகத்துடன் பவுனின் அம்மா ரெண்டு அலுமினிய குவளைகளில் கஞ்சியை ஊற்றிக் கொண்டு வர - தான் கொண்டு வந்திருந்த வள்ளிக் கிழங்குகளை அவளிடம் கொடுத்தாள் ராசாத்தி...

'' ரொம்பவும் மெனக்கெட்டு இருக்கீங்க.. சாதி சனமாட்டம்!... ''

'' மனுசனுக்கு மனுசன் ஒத்தாசை தானே!... '' - என்றபடி தூக்கு வாளியையும் கொடுத்தாள்...

'' இதென்ன!?.... '' - ஆச்சர்யம் தாளமுடியவில்லை - பவுனின் அம்மாவுக்கு..
இப்படியும் அன்பு காட்டுகிறார்களே என்று....

'' மீனு...ன்னா  பவுனுக்கு உசிராமே... வேம்பு சொன்னான்...  போன வாரம் ஓட்டை வாய்க்கால்.. ல மீன் புடிச்சு கொடுத்தாளாமே பவுனு... நன்றி மறக்கலாமா!... ''

முழங்காலில் முகம் பதித்திருந்த பவுனு சிரித்துக் கொண்டாள்...

'' என்ன செய்யிறது... பேரு மாதிரி மனசும் பவுனு தான்...  தலையெழுத்து...ல்ல தகரமாப் போச்சு... ''

'' ஒரு கடுவன் கிட்டே எம்பவுனைக் கொடுத்துட்டோம்..  என்னென்ன ஆக்கினை எல்லாம் பண்ணியிருக்கான்... பாவி... ''

'' எங்களுக்குத் தெரியாமப் போச்சு!...  குடிகாரப் பய... இன்னொரு தொடுப்பும் இருக்குதாம்...  வயசுப் பையன் இருக்குறாங்க... மாரியாத்தா மன்னிக்கணும்...  வெறி புடிச்ச பய மாரெல்லாம் கீறி வச்சிருக்கான்!... ''

'' வருத்தப்படாதீங்க... மாரியாயி அவனை சும்மா விடமாட்டா!... ''

'' அவனுக்கும் நமக்கும் முள்ளு முறிச்சப்புறம் அவன் எப்படிப்போனா என்ன!.. ''

'' என்னமோ எங்க ஊட்டு மனுசன் இந்த வயசிலயும் மூட்டை தூக்கிப் போட்டுட்டு நாலு காசு கொண்டு வர்றாரு... அத வச்சி பொழப்பு ஓடுது... ''

'' பவுனுக்கு அடிபட்டதும் கொத்தனார் ஐயா தான் வந்து அம்பது ரூபா செலவுக்குக் கொடுத்துட்டுப் போனாரு... ''

'' மனுசங்க ரேகை எத்தனை நாளைக்கு?..  எப்போ நெளியும்.. எப்போ வளையும் ..ன்னு யார் சொல்ல முடியும்?... ''

'' கூட ஒரு பொறப்பு இல்லாம ஒத்தப் பூவா அவளும் பூத்துட்டா!..  எத்தனை நாளைக்கு நாங்க இப்பிடியே இருக்க முடியும்!...
யாராவது ஒரு நல்ல சீவன் வந்து இவள ஏந்திக்காதா...ன்னு இருக்கு...
இவ - வாயத் தெறந்து ஒன்னும் சொல்ல மாட்டேங்குறா!... ''

கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டாள் பவுனைப் பெற்றவள்...

'' நீங்களே இப்படி கண்ணு கலங்குனா..  பவுனுக்கு யாரு வந்து ஆறுதல் சொல்றது?..  கவலைப் படாதீங்க... நல்ல நேரம் தன்னால வரும்...
சரி.. மழை விட்ட மாதிரி இருக்கு நாங்க புறப்படுறோம்...  பவுனு தைரியமா இருக்கணும்.. என்ன!... ''

'' உடம்பைப் பார்த்துக்க பவுனு!...'' - என்றபடி எழுந்தான் வேம்பையன்...

ஏறெடுத்து நோக்கி - '' ம்!.. '' - என்றாள் பவுனு..

பூந்தூறலுடன் இளங்காற்று விளையாடிக் கொண்டிருக்க அவர்களையும் அறியாமல் பவுனு மனதில் ஆசையை விதைத்து விட்டு அங்கிருந்து புறப்பட்டார்கள் - தாயும் மகனும்...

'' நல்ல புள்ளையாத் தான் இருக்கிறா... என்னமோ தலையெழுத்து..
காவேரியில முங்கிக் குளிச்சா கர்மம் எல்லாம் தொலைஞ்சிடாதா!..
ஏதோ கொரங்குக் கிட்ட இருந்து தப்பிச்சாளே.. அதுவரைக்கும் சந்தோசம்...  எம் மனசுக்குப் புடிச்சிருக்கு... ஆனா இந்தப் பய என்ன சொல்றானோ?... ''

ராசாத்தி இப்படி நினைத்த வேளையில் - வேம்பையன் - தன் மனதில் இப்படி எண்ணிக் கொண்டிருந்தான்...

'' அம்மாவை எப்படியாவது சம்மதிக்க வைக்க வேணும்..  கொத்தனார் ஐயாக்கிட்ட நல்ல நாள் பார்க்கச் சொல்லணும்... ''

'' நல்லதா ஒரு பாய்... ரெண்டு தலகாணி வாங்கணும்... ரெண்டு பேரும் போர்த்திக்கிற மாதிரி ஒரு போர்வை வாங்கணும்...  பவுனுக்கு பாவாடை தாவணியோட அரைக்கை சட்டையும் வாங்கணும்.. ''.

'' மறக்காம தொட்டிக் கயிறும் விளையாட்டு பொம்மையும் வாங்கணும்!... ''

கலியாணம் முடிஞ்ச கையோட படைவெட்டி மாரியம்மனுக்கு பூசை வச்சிடணும்..''

ஃஃஃ