துர்வாசரின் கதை

 

தங்கம் வென்றார் நீரஜ் சோப்ரா: ஒலிம்பிக்கில் புதிய வரலாறு.

டோக்கியோ: டோக்கியோ ஒலிம்பிக் ஈட்டி எறிதலில் இந்தியாவின் நீரஜ் சோப்ரா தங்கம் வென்ற சாதனை படைத்தார். இதன்மூலம் ஒலிம்பிக் தடகளத்தில் இந்தியாவுக்கு முதல் தங்கம் கிடைத்துள்ளது.

ஜப்பான் தலைநகர் டோக்கியோவில், 32வது ஒலிம்பிக் போட்டி நடக்கிறது. இதில், ஆண்களுக்கான ஈட்டி எறிதல் பைனலில் இந்தியா சார்பில் நீரஜ் சோப்ரா 23, பங்கேற்றார். பைனலில் நீரஜ் சோப்ரா, பாகிஸ்தானின் அர்ஷத் நதீம், ஜெர்மனியின் ஜூலியர் வெபர், ஜோகனஸ் வெட்டர் உட்பட 12 பேர் பங்கேற்றனர். ஒவ்வொரு வீரருக்கும் தலா 6 வாய்ப்பு வழங்கப்பட்டன. முதல் வாய்ப்பில் 87.03 மீ., துாரம் எறிந்த நீரஜ், 2வது வாய்ப்பில் அதிகபட்சமாக 87.58 மீ., துாரம் எறிந்து முதலிடத்தை கைப்பற்றி தங்கப் பதக்கத்தை தட்டிச் சென்றார்.

இது, ஒலிம்பிக் தடகளத்தில் இந்தியாவுக்கு கிடைத்த முதல் தங்கம். தவிர, டோக்கியோ ஒலிம்பிக்கில் இந்தியாவுக்கு கிடைத்த முதல் தங்கம். இம்முறை இந்தியாவுக்கு ஒரு தங்கம், 2 வெள்ளி, 4 வெண்கலம் என, 7 பதக்கம் கிடைத்துள்ளன.

= = = =

மீராபாய் சானு !

= = = =

ரூ.16 கோடி மதிப்புள்ள ஊசி : தசை நார் சிதைவு நோயால் பாதிக்கப்பட்ட சிறுமிக்கு செலுத்தப்பட்டது. 

நாமக்கல்:தசை நார் சிதைவு நோயால் பாதிக்கப்பட்ட சிறுமி மித்ராவுக்கு, பெங்களூரு மருத்துவமனையில், 16 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள ஊசி மருந்து செலுத்தப்பட்டது.

நாமக்கல் மாவட்டம், குமாரபாளையத்தை சேர்ந்தவர் சதீஸ்குமார். அவரது மகள் மித்ரா. அவர், தசை நார் சிதைவு நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். அவருக்கு, 16 கோடி ரூபாய் மதிப்புள்ள ஊசி போட வேண்டும் என, மருத்துவர்கள் தெரிவித்தனர்.அதையடுத்து, பொதுமக்கள் வழங்கிய நன்கொடை மூலம், சிறுமிக்கு ஊசி மருந்து போடப்பட்டது.

இது குறித்து, சிறுமி மித்ராவின் தந்தை சதீஸ்குமார் கூறியதாவது:எங்கள் மகள் மித்ரா, தசை நார் சிதைவு நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அவரது சிகிச்சைக்காக, ஸ்விட்சர்லாந்து நாட்டில் தயாரிக்கப்படும் ஊசி மருந்து தேவைப்பட்டது. அதன் விலை, 16 கோடி ரூபாய்.

அந்த ஊசியை, இந்தியாவில் இறக்குமதி செய்ய, ஆறு கோடி ரூபாய் வரி செலுத்த வேண்டும் என தெரிவித்தனர். பொதுமக்கள் கொடுத்த நன்கொடை மூலம், 16 கோடி ரூபாய் சேர்ந்து விட்டது.

பொதுமக்கள் கொடுத்த பணம் மருந்துக்கு மட்டுமே போதுமனதாக இருந்தது. இறக்குமதி வரி ரத்து செய்தால் மட்டுமே, இந்த மருந்து எங்கள் மகளுக்கு கிடைக்கும் எனும் நிலை இருந்தது.

பிரதமர் உள்ளிட்ட அனைத்து தலைவர்கள், அதிகாரிகள் மனது வைத்து, இறக்குமதி வரியை ரத்து செய்ய வேண்டும் என, கோரிக்கை விடுத்தோம். கடவுள் அருளால், மத்திய அரசு, இறக்குமதி வரியான, ஆறு கோடி ரூபாயை ரத்து செய்தது.

அதற்கான கடிதம், இணையதளம் மூலம் அனுப்பி வைத்தனர். நேற்று, எங்கள் மகள் மித்ராவுக்கு, பெங்களூரு மருத்துவனமனையில் ஊசி மருந்து செலுத்தப்பட்டது. ஓரிரு நாட்களில், சிகிச்சைக்கு பின், ஊர் வந்துவிடுவோம். எங்கள் மகள் வாழ உதவி செய்த அனைத்து உள்ளங்களுக்கும் நன்றி.இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

==== == 

உலகின் பலமிக்க கண்ணாடி. 

கண்ணாடியை வெட்டுவதற்கு வைர முனையை பயன்படுத்துவர். ஆனால், அத்தனை உறுதியான வைரத்தின் மீதே கீறலை ஏற்படுத்துமளவுக்கு உறுதியான கண்ணாடியை சீன விஞ்ஞானிகள் படைத்துள்ளனர்.

யான்ஷான் பல்கலைக்கழக விஞ்ஞானிகள், உலகின் மிக வலுவான கண்ணாடியை உருவாக்கும் முயற்சியில் வெற்றி கண்டுள்ளனர். வைரத்தையே பிளக்குமளவுக்கு பலத்தையும், ஒளி ஊடுருவும் தன்மையும் கொண்டதாக அந்தக் கண்ணாடி உள்ளது.

'ஏ.எம்., 3' என்று பெயரிடப்பட்டுள்ள இக்கண்ணாடிக்கு இன்னொரு பலமும் உண்டு. இது ஒரு குறைமின் கடத்தியாகவும் செயல்படும் திறன் கொண்டது. எனவே, சூரிய மின் தகடுகளில் ஏ.எம்.,3யை பயன்படுத்த முடியும் என யான்ஷான் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டறிந்துள்ளனர்.

மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட ஏ.எம்.,3 கண்ணாடியை அணிகலனாகவும், பூமியை அலங்கரிக்கும் சூரிய மின் பலகைகளாகவும் தயாரிக்க முடிவது, ஆச்சரியமான செய்தி தான்.

================ ================ =========

"நான் படிச்ச கதை!"

[இது ஒரு புதிய பகுதி.  ஜீவி ஸாரின் யோசனை மற்றும் ஆரம்பத்தோடு தொடங்குகிறது.  இதே எண்ணம் எனக்கும் ஏற்கெனவே இருந்ததால் நேற்று வந்ததை இன்றே வெளியிடுகிறேன்.  நண்பர்கள் அனைவரும் பங்கு பெறலாம்.  அவரவர்கள் ரசித்த கதையை ரசனை வெளிப்பாட்டுகளுடன் எழுதி அனுப்பலாம்.]

நான் படிச்ச கதை

- ஜீவி -

================

சுப்பையா சைக்கிளை எடுக்கும் பொழுது எதிரில் ஒரு பெண் கடகப் பெட்டியுடன் வந்து கொண்டிருந்தாள்.  ஏதாவது வியாபாரமாக இருக்குமோ என்று தோன்றியது.  திங்கிற பொருளாக இருந்தால் வாங்கிச் சாப்பிடலாமே என்று நினைத்து,  சைக்கிளை எடுக்காமலேயே நின்றான்.

"பொட்டியிலே என்னம்மா?  யாவாரமா?"  என்று கேட்டான்.

"யாவாரந்தான்..  மொச்சப்பயறு வேணுமா?.." என்று கேட்டுக் கொண்டே பக்கத்தில் வந்தாள். 

"நல்லா இருக்கணும்மா நீ..  நல்ல நேரதுல வந்த.. ஆழாக்கு பயறு  போடு.."

அவள் பெட்டியை இறக்கி மணலில் வைத்தாள்.  பயறை அளந்து  கொண்டே,  "பேப்பரு  இல்ல..  கையில வாங்கிக்கிடும்.." என்றாள்..

"சும்மாப் போடு" என்று இரண்டு   கைகளையும் அகல விரித்து  இரண்டே வாயில் அவ்வளவையும் தின்று விட்டான்.

"இன்னொரு ஆழாக்கு போடட்டா?"  என்று கேட்டாள்.

"போதும்  தாயி..."

தமிழ் மண்ணில் ஒரு காலத்தில் ஊருக்கு வெளியே ஆள் அரவமில்லாத பொட்டல் காட்டில் கூட மனசில் களங்கமில்லாத வெள்ளந்தியான ஆண்--பெண் பேச்சு,  பழக்க வழக்கங்கள் எவ்வளவு  நாகரீகமாக இருந்தன என்பதை  எழுத்தில் படிக்கும் பொழுது மனசு இளகிப் போகிறது.   

முன்பெல்லாம் சுப்பையாவுடன் அவன் முதலாளி அரிகிருஷ்ணனும் வருவார்.  இரண்டு பேரும் பேசிக் கொண்டே  சைக்கிளை மிதிப்பார்கள்.  ஆதிச்ச நல்லூர்,  கால்வாய் லயன் சோடா விற்பனையெல்லாம் அவரே பார்த்துக்  கொள்வார்.  அவர் இறந்ததிலிருந்து சுப்பையா மட்டும் தான் எல்லாவற்றையும் கவனித்துக் கொள்கிறான்.  அவர் இருக்கும் பொழுது எப்பொழுதாவது தான் கம்பெனியில் வந்து உட்காரும் அவர் பெண்சாதி சந்திரா இப்பொழுது சகலத்தையும் கவனித்துக் கொள்கிறாள்.   மூத்த  பிள்ளைக்கு  ஆறு வயதாகிறது.  புத்தி சரியில்லை.  கையில் எட்டு மாத குழந்தை வேறு.  எப்படியிருந்த குடும்பம் இப்படி ஆகிவிட்டதென்று சுப்பையாவுக்கு வருத்தமாக இருக்கிறது.   "ஏலே,  சுப்பையா!  அவரு பொஞ்சாதியும் சின்னஞ்சிறுசு.   ஒனக்கோ கல்யாணம் ஆவல.   ஊருலே ஒரு மாதிரிப் பேசுவாவ..  அந்த வேலைய வுட்டுரு..." என்று அவன் ஆத்தா கூட அவனிடம் சொல்லியிருக்கிறாள்.   என்றாலும் சுப்பையாவுக்கு அவள் சொன்னது சரியாகப் படவில்லை. 

பணையூர் விலகலில் வந்து கொண்டிருந்த போது சைக்கிள் பஞ்சராகாமலிருந்தால் இன்னும் கூட  சீக்கிரமாக வந்திருக்கலாம்.  கம்பெனி வாசலில் கைக்குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு சந்திரா உட்கார்ந்திருந்தாள்.  கீழ்ப்படியில் அந்த புத்தி சரியில்லாத பிள்ளை உட்கார்ந்து  வானத்தையே அண்ணாந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

சுப்பையாவைப் பார்த்ததும் சந்திரா உள்ளே போய் விளக்கைப் போட்டாள்.  அவன் கணக்கை முடித்துக் கொண்டு புறப்படும் பொழுது  "சுப்பையா.." என்றாள்.

"ஒங்கிட்டே சொல்லணும் சொல்லணும்னு நெனைச்சுக்கிட்டே இருக்கேன்.." என்று சொல்லி  விட்டுத் தயக்கத்துடன் அவனைப் பார்த்தாள்.   "அந்த ஸ்டூலில் உட்காரேன்.."  என்றாள்.

"இல்லம்மா,  நிக்கேன்.."

"சும்மா உட்காரு.  நீ என்னை விட  வயசுலே மூத்தவந்தானே,  உக்காரு.."

"அது நல்லா இருக்காதம்மா.. கடையில் ஏதாவது சாமான் வேண்டனுமா?.."

"இல்ல.  அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்... " 

"அய்யா போனம் பொறவு ஒனக்கு வேலை ஜாஸ்தியாப்  போச்சு.. லயனுக்கும் போய்க்கிட்டு கம்பெனிக்கு வேண்டிய  சாமாங்களும்  நீ தான்  வாங்கிட்டுவாரே.."

"அதனாலே  என்ன தாயி.."

"கூட ஒரு ஆளாவது வேலைக்குப் போடணும்...  இல்ல  ஒனக்கு சம்பளமாவது கூட்டித் தரணும்.."

"அந்த மாதிரி எல்லாம் ஒண்ணும் நெனைக்காதியம்மா.."

"அடுத்த வாரத்துலே இருந்து என்னால் ஏண்டதக் கூட்டித் தாரேன்.  ஒண்ணும் தப்பா நெனைச்சுக்கிடாத  சுப்பையா.." என்றாள்.  சொல்லும் போதே தொண்டை அடைத்து கண்ணீர் முட்டிக் கொண்டு வந்தது.

 

"நான் ஒங்க கிட்ட சம்பளத்தைக் கூட்டித் தாங்கன்னா கேட்டேன்?  ரெண்டு புள்ளைங்களையும் வெச்சுக்கிட்டு நீங்க  தனியா நின்னு தட்டழியதப் பாத்தா அந்த நல்ல தங்காளக் கொடுமைப்படுத்துன  மூளி அலங்காரி கூட மனசு தாங்க மாட்டாம்மா..  நா  சம்பளத்துக்காக இங்கே  வேலைக்கு நிக்கலம்மா...  செத்துப் போன அய்யாவையும்  உங்களையும்,  இந்த ரெண்டு புள்ளைங்களையும்  நெனச்சுத்தாம்மா வேலைக்கு நிக்கேன்.   ஒழைச்சுத் தாரதத் தவிர  ஒங்களுக்கு ஒதவ எங்கிட்டே வேறே ஒண்ணுமில்ல நாச்சியாரே..."

சந்திரா தலையைக் குனிந்து அழுது  கொண்டிருந்தாள்.  ஒக்கலில் இருந்த குழந்தை அவள் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

"வாரேன்  தாயி... பத்தரமா இருங்க..  வெள்ளன  வாரேன்..."  என்று சொல்லி விட்டுப் படியிறங்கிப் போனான்.  அந்தப் பிள்ளை வாசல்படியிலேயே சலனமில்லாமல் உட்கார்ந்து இன்னும்  வானத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

===  என்று கதை முடியும் போது விக்கித்துப்   போய் விடுகிறது.

சுப்பையாவின் பாத்திரப் படைப்பு அற்புதம்.   வறுமையில் செம்மை மனசைப் போட்டு உலுக்குகிறது.

இந்தக் கதையை எழுதிய வண்ணநிலவனின் எழுத்தின் சான்றாண்மை அவருக்கு   ஜே  போடச் சொல்கிறது.  கூடவே வேறு யாராவது எழுதியிருந்தால் இந்தக் கதையை எப்படிக் கொண்டு போய் இருப்பார்கள் என்று நினைத்துப் பதறாமல் இருக்க முடியவில்லை.

வண்ணநிலவன்:    வண்ணநிலவனின் இயற்பெயர்  இராமச்சந்திரன்.  பிறந்த ஊர்  தாதங்குளம்.   திருநெல்வேலியிலிருந்து திருச்செந்தூருக்கு செல்லும் இரயில் பாதையில் இரண்டாவதோ அன்றி மூன்றாவதாகவோ இருக்கும் ஊர் தாதங்குளம்

தாதங்குளத்து ஓவலிங்கசாமி கோயில் ரொம்ப பிரசித்தம்.  சாஸ்தா கோயில் என்று சொல்வார்கள்..    வண்ணநிலவனின் தந்தை கொக்கிரகுளத்தில் நில அடமான வங்கியில் வேலை பார்த்தவர்..

தூத்துக்குடியிலிருந்து வெளிவந்து கொண்டிருந்த  'சாந்தி'  பத்திரிகையில் இராமச்சந்திரனுக்கு  வண்ணநிலவன் என்ற புனைப்பெயர் கொடுத்து 'மண்ணின் மலர்கள்'  என்ற அவரின் முதல் கதையைப் பிரசுரித்து அவரை எழுத்துலகிற்கு அறிமுகம் செய்தவர் வல்லிக்கண்ணன்.   'துக்ளக்'  பத்திரிகையின்   துர்வாசரும் இவரே.  துக்ளக் எடிட்டர் சோ அவர்கள் நட்புரிமையுடன் இவருக்கு சூட்டிய இன்னொரு புனைப்பெயர் அது.

≠==========