சிறுகதை : அங்கீகாரம் - ஜீவி

அங்கீகாரம்

ஜீவி 

 "நேர்மை..நேர்மை..நேர்மையா இருந்து என்னத்தைச் சாதிச்சிட்டே?" என்று எரிந்து விழுந்தான் தங்கராஜ், மனைவியைப் பார்த்து.

சத்யா பதிலே பேசவில்லை.

விஷயம் இதுதான். அவள் பணிபுரியும் மத்திய அரசு அலுவலகத்தில் ஊழியர் குழந்தைகள் கல்வி உதவிநிதியாக வருடத்திற்கு ரூபாய்  பன்னிரெண்டாயிரம் தருகிறார்கள்.   ஊழியரின் கணவரோ அல்லது மனைவியோ பணிபுரிந்தால் அவர்கள் இருவரின் அடிப்படைச் சம்பளம் ரூபாய்

பதினைந்தாயிரத்திற்கு மேல் இருப்பின், அவர்கள் இந்த உதவி பெறத் தகுதியில்லை என்பது அரசு வகுத்திருக்கும் விதி.

தங்கராஜ் மாநில அரசு ஊழியன். இருவர் அடிப்படைச் சம்பளமும் சேர்த்து ரூபாய் பதினைந்தாயிரத்துக்கு மேல் இருப்பதால் சத்யா இந்த உதவிநிதிக்கு விண்ணப்பிக்கவில்லை.

இதுதான் இன்றைக்கு தங்கராஜை உசுப்பி விட்டுவிட்டது.   இது என்று இல்லை. சத்யாவிற்கு நேர்மையற்ற வழிகள் எதுவும் கட்டோடு பிடிக்காது. அவளின் இந்தக் குணத்திற்காக தங்கராஜ் பல தடவைகள் இப்படி உசுப்பப்படுவதுண்டு.

"புருஷன் வேலைலே இல்லேன்னு 'க்ளீனா'ச் சொல்லிடறதுதானே?.. நீ நேர்மையை தலைலே தூக்கிண்டு ஆடினதாலே, பன்னிரெண்டாயிரம் போச்சு...   சேச்சே..  பன்னிரெண்டாயிரம் ரூபாய்...  எவன் தருவான் இந்தக் காலத்திலே?"-- தங்கராஜ் துடித்தான். "மாசத்திற்கு ஆயிரம்!   காய்கறிச் செலவுக்கு எவனோ தர்றான்னு  இருந்திருக்கலாம்.." அவன் மனம் சமாதானமே ஆகாமல் பொருமியது.

"அதுக்கில்லீங்க.. நீங்க அரசாங்க வேலைலே இருக்கீங்க.. எப்படி இல்லேன்னு, மனச்சாட்சியை வித்திட்டு பொய் சொல்லியானும்...  அதுவும் சம்பள சர்ட்டிபிகேட்லாம் வேறே தரணும்.."

"அட! பொல்லாத சர்ட்டிபிகேட்!  கொறைச்ச சம்பளம் போட்டு ஒண்ணு ஏற்பாடு பண்ணிட்டாப் போச்சு!..  அந்த மாதிரி உனக்கு எத்தனை சர்ட்டிபிகேட் வேணும்ங்கறே?.. சொல்லு.."  உறுமினான்.

"ஏங்க, இப்படி ஒண்ணும் தெரியாம இருக்கீங்க? பின்னாடி எதுக்காச்சும் ஒண்ணுக்கு குழந்தைங்களுக்கு அவங்க அப்பா உத்தியோக விவரம்லாம் தெரிவிக்க வேண்டி இருந்ததுன்னு வைச்சிக்கங்க.."

"இதோ பாரு..  இப்படில்லாம் அப்ப என்ன செய்யறது, இப்ப என்ன செய்யறதுன்னு  யோசிச்சிக்கிட்டிருந்தேனா,  இந்தக் காலத்திலே ஒரு வேலையையும் செய்ய முடியாது.. தெரிஞ்சிக்க..  இப்பக் காரியம் ஆச்சா.. சரின்னு போய்க்கிட்டே இருக்கணும்..  இன்னொரு  நேரத்துலே இன்னொரு காரியத்துக்கு எது வேணுமோ அப்போ அதுக்கு என்ன செய்யணுமோ,  அதுக்கேத்த மாதிரி செஞ்சிக்கலாம்.. தெரிஞ்சிக்க.."

"நீங்க என்ன சொன்னாலும் என்னாலே இதெல்லாம் முடியாதுங்க..  எங்கப்பாரு என்னை அப்படி வளக்கலே..  அவ்வளவு தான் சொல்ல முடியும்..  ஏதாவது தப்பித் தவறி தப்பு செஞ்சிட்டேன்னா என்னாலே அதைத் தாங்கிக்கிட்டு இருக்க முடியாது..  அதை   நெனைக்கறச்சே  நெனைக்கறச்சே, உறுத்திண்டே இருக்கும்..  சோறு திங்க முடியாது.. என்ன இப்படி அறிவில்லாம செஞ்சிட்டேன்னு எப்பப் பார்த்தாலும் நெனைப்பு வந்து வந்து...."

அவள் முடிக்கக்கூட இல்லை..  தங்கராஜ் சீறினான்: "ஆ! பெரிய சத்யத்திலகம்! நாலுபேர் புகழ்ந்தா  போதுமே, ஒனக்குத் தலைகால் புரியாதே!..  இதுதான் போகட்டும்.. போனவாரம் பக்கத்து வீட்டுக்காரர் காரியம் முடியுமான்னு உன்னைத்தானே கேட்டார்?.. படியேறி வந்த ஸ்ரீதேவியை நீ சீந்தலே..  உன்னோட வேலை செய்யறவங்க தானே, அந்த கஸ்தூரி?.. அவங்க கிட்டே தள்ள வேண்டியதைத் தள்ளி அவர்  உங்க ஆபிஸிலே தனக்கு வேண்டிய காரியத்தைச் சாதிச்சிக்கலே?..அவங்க புத்திசாலி... நோகாம சம்பாதிக்கறாங்க..  ஊர் உலகத்திலே என்ன நடந்திக்கிட்டுருக்குன்னு அறிவானும் வேண்டாம்?..  ராமராஜ்யம் நடக்குதுன்னு நிரூபி.. நானும் சத்தியவந்தனா நடந்துக்கறேன்..  நா மட்டும் அப்படி இருக்கணும்னு நீ எதிர்பார்த்தா எப்படி?.. ஒவ்வொரு விஷயத்திலேயும் தோத்துத் தானே போவேன்?.. ஊர் உலகம் இருக்கற மாதிரி தானே நாம்பளும் இருக்க முடியும்..  நாம மட்டும் என்ன தனித் தீவுலேயா வாழறோம்?... சொல்லு.. அந்த கஸ்தூரியைப் பாத்தானும் அறிவு வர வேணாம்?...." என்று ஆற்றாமையில் புழுங்கினான்.  

"கஸ்தூரியைப் பத்தி எங்கிட்டே சொல்லாதீங்க.. இங்கே அங்கே வாங்கறதை பாவம்,அவங்க ஆஸ்பத்திரிக்கு அழறது எனக்குத்தானே தெரியும்?"

"எதுக்கும் எதுக்கும் முடிச்சுப் போடறே?..  உன்னை மாதிரி வாய்ப்பு மட்டும் எனக்கு இருந்திச்சின்னா...அடடா!.."

சத்யா பதில் சொல்வதற்குள் வாசலில், "சார்..போஸ்ட்.." என்று குரல் கேட்டது.

கடித்ததை வாங்கிப் பிரித்துப் படித்த சத்யாவின் முகத்தில் சந்தோஷம்.. கணவனைப் பார்த்து நொடித்தாள்.

தங்கராஜ் கடிதத்தைப் பிடுங்கிக்கொண்டான்.

தனியார் டி.வி. நிறுவனம் ஒன்றிலிருந்து அந்தக் கடிதம். அவளது அலுவலக சிபாரிசில், அக்டோபர் இரண்டு காந்தி ஜெயந்தி விசேஷ ஒளிபரப்பு பேட்டி நிகழ்ச்சி ஒன்றிற்கு அவளை அழைத்திருந்தார்கள்.

"ப்பூ.." என்று உதட்டைப் பிதுக்கினான் அவன். "உனக்கு இது போதும்னு அவங்களுக்கு நல்லாவே தெரியும்; உன்னை 'நேர்மைத்திலகம்'ன்னு ஒரு பக்கம் புகழ்ந்திண்டே அவங்க ரெண்டு கையாலேயும் வாங்கிப் போட்டுகிட்டு இருக்காங்க...தெரிஞ்சிக்கோ.."   தங்கராஜ் தலைக்கேறிய ஆத்திரத்தில் கொதித்தான்.

'சின்னத்திரை'க்காரர்களுக்கே சந்தேகம்...."ஆத்மதிருப்திக்காக நேர்மையா?" என்றார்கள்.. கொஞ்ச நேரம் தாமதித்து, "இல்லை, பயமா?" என்றார்கள்.

அவங்க 'பயமா?' என்று கேட்ட பொழுது கொல்லென்று சிரிப்பலை எழுந்து அரங்கம் பூராவும் நிறைத்தது.

நேரடி ஒளிபரப்பு...  தயாரிப்பு எதுவுமில்லாமலேயே, எந்தக் கேள்விக்கும் தயாராயிருந்தாள் சத்யா.

"இரண்டும் இல்லை. என் மனச்சாட்சியின் குரலுக்குச் செவிசாய்த்து நேர்மைக்காக நேர்மையாய் இருக்கிறேன்" என்றாள் சத்யா.

"புரியவில்லையே?" உண்மையிலேயே சத்யா சொன்னது புரியாது போலத் தான் கேள்வி கேட்டவரின் முகம் கோணியது.

"நேர்மையா இருக்கறதுலே வாழ்க்கைலே எனக்கு எந்த இழப்பும் இல்லை.  மாறா, அதுக்கு சோதனை வந்த ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும், என்னோட மகிழ்ச்சிதான் பலமடங்கு கூடியிருக்கு. அது தான் எனக்கு போதிய பலத்தைத் தந்திருக்கு...."

"என்ன மேடம் சொல்றீங்க?" என்று மடக்கினார்கள், நிகழ்ச்சியை நடத்தியவர்கள்...     "நேர்மையாய் இருப்பதில் இழப்பில்லையா? உங்கள் அலுவலகத்தில் கூடச் சொன்னார்களே?..  'கணவர் வேலைலே இருக்காரு.. இவ்வளவு சம்பாதிக்கிறாரு'ன்னு நேர்மையா உண்மை சொனனதினாலே, உங்கக் குழந்தைங்களுக்குக் கிடைக்க வேண்டிய கல்வி உதவித்தொகை கூடக் கிடைக்கலேன்னு?.. அது உங்களுக்கு இழப்பு தானே?"

"சத்தியமாய் இல்லை" என்று சிரித்தாள் சத்யா.

"பேச்சுக்கு வைச்சிக்கிட்டாலும், பண சமாச்சாரத்தில் கூட எந்த இழப்பும் இல்லை. என் நேர்மைக்காகத்தானே என் அலுவலகம் சொல்லி என்னை இங்கே அழைச்சிருக்கீங்க?.. இங்கே  வந்ததும் தான் எனக்குத் தெரியவந்தது. இந்த நேரடி ஒளிபரப்புக்கு வெகுமதியா எனக்கு பத்தாயிரத்திற்கு செக் தரப்போறீங்கன்னு..  இது என் நேர்மைக்குக் கிடைச்ச பரிசு இல்லையா?.. ஆக, பண சமாச்சாரத்தில் கூட எனக்கு இழப்பு இல்லை..  இப்படி ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும்  இந்த சத்திய உணர்வை விட்டுக் கொடுத்திடக் கூடாதுன்னு மனசுக்கு ஒரு உந்துசக்தி கிடைச்சிண்டு தான்  இருக்கு.."

கரகோஷம்.. நேரடி ஒளிபரப்பு பார்வையாளர் பகுதியிலிருந்து தங்களை மீறி பலத்த கரகோஷம்...

வீட்டில், டி.வி.யில், இந்த நிகழ்ச்சி பார்த்துக் கொண்டிருந்த தங்கராஜூம் தன்னை மீறிப் புன்முறுவல் பூத்தான்.

= = = =