பா செ + நான் படிச்ச புத்தகங்கள்

 

பேருண்டாசனத்தில் 6 வயது சிறுமி உலக சாதனை:

திருவள்ளூர் மாவட்டம் கும்மிடிப்பூண்டியை சேர்ந்த 6 வயது தேஜாஸ்ரீ 2 ஆண்டுகளாக யோகா பயிற்சி பெற்று வருகிறார். தலை கவிழ்ந்து படுத்தபடி, ஒரு நிமிடத்தில், 38 முறை கால்களை தலைக்கு முன் கொண்டு வரும், கண்டபேருண்டாசனம் செய்து உலக சாதனை படைத்தார். இந்தியா புக் ஆப் ரெக்கார்ட்ஸ், ஆவம்சம் வேர்ல்ட் ரெக்கார்டு அமைப்புகள் சிறுமியின் சாதனையை பாராட்டி சான்றிதழ் வழங்கினர்.

= = = = =

= = = = 

= = = =

= = = =

====================================================================================================================

நான் படிச்ச புத்தகங்கள்

ஜீவி 

--------------------------------------------------------------

சா. கந்தசாமி 

'கல்பனா' என்றொரு மாத இதழ்  வெளிவந்தது பலருக்குத் தெரிந்திருக்காது.  ஜெயகாந்தன் தான் ஆசிரியர்.  அந்த இதழில் வெளிவந்த மாத நாவல் தான் 'ஏரிக் கரையில்..'.   சிறு பத்திரிகைகளிலேயே அதிகம் எழுதிய சா. கந்தசாமி அவர்கள் எழுதியது.  எப்பொழுதோ வாசித்தது. போன வாரம் பழைய புத்தகங்களைப் புரட்டிக் கொண்டிருந்த பொழுது கண்ணில் பட்டு மீள் வாசிப்பின் விளைவு இந்தப் பகிர்வு ஆயிற்று.

"..... அப்போது இவனுக்குவயது ஆறோ, ஏழோ.  தினம் தினம் சண்டை. அப்பாவும் தாத்தாவும் மாறி மாறி கத்துவார்கள்.  கத்தி ஓய்ந்ததும் தடியை எடுத்துக் கொள்வார்கள்.  அம்மா, அப்பாவை இழுத்துக் கொண்டு உள்ளே போவாள். ஓரோர் சமயம் அப்பா, அம்மாவைப் பிடித்துத் தள்ளி விட்டு தாத்தாவோடு சண்டைக்குப் போவார். இவன் விழிகள் பிதுங்க வேடிக்கை பார்ப்பான்.

ஒரு நாள் அந்தி கருக்கும் போது கூச்சல்.  பாப்பா வீட்டில் கிராமபோன் கேட்டுக் கொண்டிருந்த அழகு வெளியே ஓடி வந்தான். அப்பாவை விட தாத்தா பெரிதாகக் கத்திக் கொண்டிருந்தார்.  அவர் குரல் உச்சத்தில் கரகரத்தது.  " அவ உனக்கு அம்மா மாதிரியடா. .."

அப்பா சிரித்தார்.

"தேவடியா மவனே சிரிக்கிறே?"

"போடா கிழவா..". அப்பா ஓரடி முன்னே எடுத்து வைத்தார் 

" என்னடா சொன்னே?" தாத்தா எம்பி அப்பா முகத்தில் அடித்தார்.

மகா முரடன் என்று பெயரெடுத்த இவன் அப்பா முதல் அடி விழுந்ததும் திகைத்துப் போனவர் போல நின்றார். அவர் நிற்க நிற்க கிழவருக்கு வெறி ஏறியது. காலில் கிடந்த செருப்பைக் கழற்றி அடித்தார். தன்னடிக்கு மகன் பதிலடி கொடுக்காமல்  போகவே, திடீரென்று பயந்து பின் வாங்கி நடுத்தெருவில் நின்று கொண்டு பெரிதாக அலறினார்.  அவர் கூச்சல் சகிக்க முடியாததாக இருந்தது.

"கிழவா, இன்னமே கத்தினா கொன்னுடுவேன்"

'தாத்தா மூன்றாம் தாரமாக கல்யாணம் பண்ணிக் கொண்டு வந்த பிறகு அப்பாவுக்கு சுத்தமாகப் பிடிக்காமல் போயிற்று. .' என்று பேரன் அழகு நினைப்பில் கதை போகிறது. 

தந்தையிடம் மகன் அழகுக்கு நேர்ந்ததும் அதே தான்.  மகனின் முகச்சாயலில் அப்படியே தன் அப்பனைக் காணும் தந்தை. அப்படி காணும் நேரங்களிலெலாம் அவரது ரெளத்திரம் எல்லை மீறிப் போகும்.  தாத்தாவின் பெயரே பேரனுக்கும் பெயரானது இன்னும் எரிச்சலைக் கூட்டியது.

அழகு புல்டோசர் டிரைவர்: அரசாங்க வேலை.  ஏரிக்கரையை உடைப்பதற்காக புல்டோசருடன் இவன் இளமைப் பருவம் முழுதும் கழிந்த அன்னவாசலுக்கு வந்திருக்கிறான். அந்த ஏரியின் தென்கரையில் அன்னவாசல் ஊர் இருக்கிறது. ஒரு காலத்தில் பளிங்கு நீரை அலைஅலையய்ச் சுமந்து வயிறு பெருத்திருந்த இந்த ஏரி இப்பொழுது வரண்டு வற்றிக் கிடக்கிறது. இந்த ஏரிக்கரையை உடைப்பதற்காகத் தான் புல்டோசர்,  புல்டோசர் டிரைவர் அழகு, அரசாங்க அலுவலக ஆட்கள், ஆபிஸர்கள் என்று ஒரு படையே திரண்டிருக்கிறது. வரண்டு போன ஏரியை சீர் படுத்தி ஜனங்களுக்கு வீடுகள் கட்டித் தர வேண்டுமென்கிற அரசாங்க ஏற்பாட்டிற்காகத் திரண்டிருக்கும் படை!  இங்கு கூட ஒன்றை அழித்துத் தான் இன்னொன்று என்கிற நமக்கே பழக்கமாகிப் போன திட்டமிடுதல் தான்!

புல்டோசரின் டாப் கியர் சரியில்லை; போட்டால் நழுவுகிறது.  டாப்கியர் போடாமல் வேலை செய்ய முடியாது..... அடுத்த நாள் அரசாங்க பெருமக்கள் வந்து ஏரிக்கரை உடைக்கப்படுவதை ஆரம்பித்து வைக்க இருக்கிறார்கள்!..  

இறுதியில் ஏரிக்கரை எப்படி உடைபட்டது என்பது தான் கதை.  இந்தக் கதையை நடத்திக் கொண்டு வந்து இடை இடையே அழகு  நினைத்துப் பார்ப்பது மாதிரி அவன் வாழ்க்கைக் கதையைச் சொல்வது நாவலாகியிருக்கிறது..

ஒரு கதையைச் சொல்கிற மாதிரி ஆரம்பித்து அதிலிருந்து கிளை பிரிந்து கிளை பிரிந்து நிறையக் கதைகளைச் சொல்வது தான் சா. கந்தசாமி அவர்களின் பாணி. சொல்ல ஆரம்பிக்கும் கதையும் சரி, அதனின்று வெளிப்படும் வேறு வேறு கதைகளும் சரி எல்லாமும் வெற்றுக் கதை பண்ணும் கற்பனை கதைகளிலிருந்து வேறு பட்டு, நடக்கின்ற நிகழ்வுகளைத் தொட்டு இருப்பது தான் இவரது கதையல்லாத கதைகளின் புதுமைச் சிறப்பு.

'சா. கந்தசாமியின் எழுத்தோவியங்கள்' என்று ஒரு நூலும் இப்பொழுது

வாசிக்கக் கிடைத்ததில் இரட்டிப்பு சந்தோஷமாயிற்று.  'அந்திமழை' என்ற இணைய இதழுக்காக வாரந்தோறும் இவர் எழுதிய கட்டுரைகளின் தொகுப்பு.

ஏறத்தாழ முப்பத்தாறு கட்டுரைகள். அவற்றில் இலக்கிய சண்டைகளைப் பற்றி ஒன்று. எல்லா நாடுகளிலும் இலக்கியவாதிகள் இலக்கியத்தின் பெயராலேயே சண்டையிட்டு வந்ததும் அந்த சண்டைகளில் சொந்த லாபம் இல்லையென்றும் இலக்கியத்தின் 'தரம்' என்று தாங்கள் நம்பிய தரத்திற்காகவே இந்த எழுதுகோல் சண்டை என்று சா.க.  சொல்வார்.

இராமலிங்க சுவாமிகளின் 'திருவருட்பா'வை 'மருட்பா' என்று யாழ்பாணம் ஆறுமுக நாவலர் 'சண்டை'யிட்டது பற்றி, புதுமைப்பித்தன் அவர் காலத்துப் பிரபலமான கல்கி ரா.கிருஷ்ணமூர்த்தியுடன் காகிதப்போர் புரிந்தது பற்றி,  தற்கால தமிழ் வசனம் என்னும் நூலை எழுதிய அருணாசலம்,  புதுமைப்பித்தனின் பெயரை அந்த நூலில் சேர்க்காததற்காக கவிதை எழுதியே 'சண்டை' போட்டது பற்றி --- என்று நிறைய இலக்கிய சண்டைகள் பற்றித் தெரிய வருகிறது.

இதில் பிரபல இலக்கிய விமர்சகர் க.நா. சுப்பிரமணியத்திற்கும் சி.சு.செல்லப்பாவிற்குமான சண்டை ரொம்ப விசேஷமானது.  'முக்கியமான இலக்கியவாதிகள் என்று தான் கணித்திருக்கும் நா.பிச்சமூர்த்தி,  பி.எஸ்.ராமையா ஆகியோர் மீது  க.நா.சு. விமர்சனம் வைத்த பொழுது அது சி.சு. செல்லப்பாவை வெகுவாக பாதித்து விட்டது.  இறுதி வரை க.நா சு.வை எதிர்த்து அவர் சண்டையிட்டு வந்தார்.   க.நா.சு. இறந்த பிறகும் கூட செல்லப்பா தன் சண்டையை விட்டபாடில்லை.  அது தான் இலக்கியத்தின் சிறப்பு. க.நா சு. காலமான பின்பும் அவர் கருத்துக்கள் உள்ளன. எனவே சண்டையை கருத்துக்கள் மீது தொடர்வது சாத்தியமாகிறது' என்கிறார் சா.கந்தசாமி.

1970-களில் பிரபலமான சண்டைக்காரர் வெங்கட் சாமிநாதனாம்.  'இவர் தீவிரமான இலக்கியவாதி. இலக்கியம் என்பது பன்முகம் கொண்டது என்று நம்புபவர்.  தன்னோடு தன் கருத்துக்களோடு முரண்படுகிறவர்களை எதிர்த்து சண்டையிடுவதில்  வெ. சா. சமர்த்தர்.  தான் சேர்த்த பணத்தைப் போட்டு வெங்கட் சாமிநாதன்,  'இலக்கிய ஊழல்' என்று ஒரு புத்தகம் போட்டார்.  ஆறுமுக நாவலருக்குப் பிறகு இலக்கிய சண்டைக்காக புத்தகம் போட்டவர் இவர் தான்' என்கிறார் சா.கந்தசாமி.

'சண்டையிடுவது மனிதனின் சுபாவத்தில் உள்ளது.  அது ஆதி அனாதி குணம்.  இலக்கியவாதிகள், எழுதத் தெரிந்தவர்கள் சண்டையை முன்னெடுத்துச் செல்கிறார்கள். இலக்கியத்தில் சண்டை என்பது தவிர்க்க முடியாதது.  சிலர் எழுதிச் சண்டையிடுகிறார்கள்;  அது தைரியசாலிகள் செய்வது.  கோழைகள் மனதிற்குள்ளேயே சண்டையிடுகிறார்கள். அதை விட கோழைகள் மற்றவர்கள் சண்டையிடுவதை ரசித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

'சண்டை என்பது சாமான்ய சொல்லாய் இருப்பதால் சர்ச்சை என்று ஒரு படி மேலே தூக்கி வைத்து விடுகிறார்கள்.  சண்டையின் மேலான சொல் 'போர்' தான். இலக்கியத்தில் சண்டை என்ற சொல் அதிகம் இல்லை. சண்டை நிஜம்.

அது காலம் காலமாக நிகழ்ந்து கொண்டே இருக்கிறது.  இலக்கிய சண்டை என்பது ஆள் சார்ந்தது இல்லை; அது தான் முக்கியம்' என்று இந்தக் கட்டுரையை சா.கந்தசாமி முடித்து வைப்பது அற்புதம்.

தமிழ்த்தாத்தா உ.வே. சாமிநாதய்யர் அவர்களைப் பற்றிய ஒரு நினைவும் இக்கட்டுரைத் தொடரில் 'ஆசிரியர் - மாணவர் உறவைச் சொல்வதின் தொடர்பாக வாசித்த பொழுது நெகிழ்ச்சியாக இருந்தது.

பேராசிரியர் தெ.பொ. மீனாட்சிசுந்தரம் அவர்களுக்கு ஜீவக சிந்தாமணி பதிப்பு ஆராய்ச்சிக்காகத் தேவைப்படுகிறது.  பல நூலகங்களில் தேடுகிறார். 1883--ல் உ.வே.சா. பதிப்பித்தது அது.  கால ஓட்டத்தில் எங்கே தேடியும் கிடைத்தபாடில்லை.  பேராசிரியர் வையாபுரி பிள்ளையிடம் சென்று தெ.பொ.மீ.  கேட்கிறார். அவரிடமும் அந்தப் பதிப்பு இல்லை.  'உ.வே. சாமிநாதையரிடமே கேட்டுப் பாருங்கள். கிடைக்கலாம்' என்கிறார், வையாபுரி பிள்ளை.

உ.வே.சா.வின் திருவல்லிக்கேணி அலுவலகத்திற்கு சென்று அவரைப் பார்க்கிறார் தெ.பொ.மீ.    தன் தேவையைச் சொல்கிறார். அதற்கு ஐயர், "நான் ஜீவக சிந்தாமணியை மறு பதிப்பு போட ஏற்பாடு செய்து வருகிறேன்.  அதற்கு பழைய பதிப்பில் குறிப்புகள் எழுதி உள்ளேன். மறுபதிப்புக்கு அவை தேவைப்படுகின்றன. மூன்று மாதங்களுக்குள் புதுப்பதிப்பும் வந்து விடும்" என்கிறார்.

தேடி வந்த நூல் கிடைப்பதற்கு வாய்ப்பில்லை என்கிற ஏக்கத்துடன் ஐயரிடம் விடைபெற்றுக் கொண்டு கிளம்பத் தயாராகிறார் தெ.பொ.மீ.   அப்போது "தம்பி பெயர் என்ன?" என்று வந்தவரின் பெயரைத் தெரிந்து கொளவதற்காகக் கேட்கிறார் உ.வே.சா.

"மீனாட்சிசுந்தரம்.." என்று சொல்கிறார் தெ.பொ.மீ.

உ.வே.சா.வின் முகத்தில் பளீரென்று ஒரு புன்னகை பளிச்சிடுகிறது. "என் ஆசிரியரின் பெயரைக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.  உங்களுக்கு இல்லை என்று எப்படிச் சொல்வது?" என்று உள்ளே சென்று தனது குறிப்புகளுடனான முதல் பதிப்பைக் கொண்டு வந்து கொடுக்கிறார் ஐயரவர்கள்.

இது தான் ஆசிரியர் -- மாணவர் என்ற அடிப்படையிலான உறவின் அடையாளம் என்று கட்டுரையை அழகாக முடிக்கிறார் சா.கந்தசாமி அவர்கள்.

சீர்காழி தாண்டி பூம்புகார் அருகிலிருக்கும் ஊர் திருச்சாய்க்காடு. இயற்கையின் வரமாய் அந்தப் பகுதியையே ரட்சிக்கும் வனத்தை நிலைக்களனாய் கொண்டு  இயற்கை செல்வங்கள் தனிமனிதர் கைக்கொண்டு எப்படி சிக்கிச் சின்னா பின்னமாகின்றன என்பதைச் சொல்ல வந்த கதையாய் தம் இளம் வயது படைப்பாய் 'சாயாவனம்' நாவலை உருவாக்கியிருக்கிறார் சா.க. அவர்கள்.  நாவலில் சாயாவனம் புளியந்தோப்பாய் உருக்கொண்டிருக்கிறது.  சகோதரி கோமதி அரசு அவர்கள் திருச்சாய்க்காடு பகுதி பற்றி நன்கு அறிந்தவர் என்பது நினைவுக்கு வருகிறது.

சாயாவனத்திற்கும், விசாரணைக் கமிஷன் என்ற நாவலுக்குமாக சா. கந்தசாமி அவர்கள் இரண்டு சாகித்ய அகாதமி விருதுகளைப் பெற்றவர். பத்துக்கும் மேற்பட்ட நாவல்கள் இவர் படைப்புகளாக வெளிவந்திருக்கினறன.

நிறைய சிறுகதைகளும் எழுதியிருக்கிறார். சிற்பக்கலை பற்றி ஆய்வுகள் செய்திருக்கிறார்.  ஓவியக் கலையிலும் ஆர்வம் கொண்டவர்.  தமிழின் உரைநடைக்கான படிப்படியான வளர்ச்சி பற்றிய இவரது கருத்துக்கள் மிகுந்த கவனம் கொள்ளத்தக்கவை.  ஆவணப் படங்கள் எடுப்பதில் நாட்டம் கொண்ட இவர் ஜெயகாந்தன் பற்றி எடுத்த ஆவணப்படம் அந்தக் காலத்தில் மிகவும் பேசப்பட்ட ஒன்று.  சுடுமண் சிற்பங்கள் பற்றி விஷயத் தெளிவு கொண்ட இவர் அதுபற்றி எடுத்த ஆவணப் படங்களும் குறிப்பிடத்தக்கவை.  இவையே வழக்கமான தமிழ் எழுத்தாளர்களிடமிருந்து வேறுபட்டவராக இவரைத் தோற்றம் கொள்ளச் செய்கின்றன.

= = = =