தாச்சித் தாத்தா ( 1 / 3 ) :: K G கௌதமன்

 

திருவீழிமிழலை. ஊரில் மேற்கிலிருந்து கிழக்கே ஓடும் அரசலாறு. தெற்கே தென்கரை.

அந்த தென்கரை ஊரில் நடக்கிறது நம் கதை.

கோடை விடுமுறை வந்துவிட்டது.

உள்ளூர் பள்ளிக்கூடங்களிலும், பக்கத்து பெரிய ஊர்களில் உள்ள பள்ளிக்கூடங்களிலும் படிக்கும் சிறுவர்களுக்கு விளையாட்டு காலம். அவர்கள் எல்லோருக்கும் கிடைத்த விளையாடும் திடல், அரசலாறு. கோடை காலம் ஆதலால் - ஆற்றில் மிகவும் குறைந்த அளவே தண்ணீர் ஓடும். சில இடங்களில் சிறு நீர்த்தேக்கங்கள் மட்டுமே காணப்படும். குடிப்பதற்கு தண்ணீர் எடுப்பதற்கு ஊர் மக்கள், ஆற்றில் ஆங்காங்கே ஊற்றுகள் தோண்டி வைத்திருப்பார்கள்.

ஆற்று மணலில் இறங்கி விளையாடும் சிறுவர்களுக்கு கண்ணாமூச்சி, உட்கார்ந்தா பிடிப்பியா / நின்னா பிடிப்பியா, கல்லா மண்ணா, ஓடிப்பிடிச்சி என்று பல விளையாட்டுகள்.

எல்லோருமே ஐந்து வயது முதல், பன்னிரெண்டு வயதுக்குள் இருக்கும் சிறுவர்கள், சிறுமிகள்.

கண்ணாமூச்சி ஆடுகின்ற சமயங்களில், கண்ணைப் பொத்திக்கொள்ள அவர்களுக்குக் கிடைத்த மரம், பெரிய மாமரம். 

அதன் பக்கங்களில் சில காத்தாடி மரங்கள். காத்தாடி மரத்திற்கு அந்தப் பெயர் வரக் காரணம் என்ன என்றால், காற்று வீசுகின்ற நேரங்களில், அந்த மரத்திலிருந்து, இறக்கைகள் போன்ற அமைப்பு கொண்ட அதன் காய் உயரத்திலிருந்து கீழே விழும்போது இறக்கைகள் சுழல அழகாக மெதுவாக விழும்.

சிறுவர்கள் அங்கே விளையாடிக்கொண்டிருக்கும்போது, காற்றடிக்கும் நேரத்தில், மேலேயிருந்து சுழன்றுகொண்டே மெதுவாக கீழே விழும் காத்தாடிக் காயை எந்த சிறுவனாவது பார்த்துவிட்டால், “ யே.. ய் .. காத்தாடி விழுதுடா “ என்று உற்சாகமாக குரல் கொடுப்பான். அவ்வளவுதான் - எல்லா சிறுவர், சிறுமியரும், அந்தக் காத்தாடிக் காய் சுழன்று சுழன்று கீழே விழும் வரை அதைப் பார்த்து, உற்சாகமாகக் கைதட்டி மகிழ்வார்கள்.

கண்ணாமூச்சி ஆடும்பொழுது, மாமரத்தில் கண் பொத்த சென்ற மங்களம், “ ஐயோ - எறும்பு - “ என்று பயந்து அலறினாள். “ நான் இந்த மரத்தில் கண் பொத்திக்க மாட்டேன் - அந்த மேடையில் அந்தப் பக்கம் பார்த்து உட்கார்ந்து கண்ணைப் பொத்திக் கொள்கிறேன், நீங்கள் எல்லோரும் ஒளிந்து கொண்டபின் வந்து தேடிப் பிடிக்கிறேன்” என்றாள்.

அன்றிலிருந்து மாமரத்து மேடை அவர்களுக்கு தாச்சி ஆனது. ஒளிந்துகொண்டவர்கள், கண் பொத்திக்கொண்டவர் வந்து பிடிப்பதற்குள், தாச்சியைத் தொட்டுவிட்டால், அப்படித் தொட்டவர்கள் - அடுத்த ஆட்டத்தில் மீண்டும் ஒளிந்துகொள்ளலாம். தாச்சியைத் தொடுவதற்கு முன் கண் பொத்திக்கொண்டவரின் கையில் அகப்பட்டுவிட்டால் அவர்தான் அடுத்து கண் பொத்திக்கொள்ளவேண்டும்.

***  ***

இவர்களின் விளையாட்டு இப்படி சென்று கொண்டிருந்த சில நாட்கள் கழித்து ஆற்றங்கரைக்கு விளையாட வந்த குழந்தைகளின் கண்களில் பட்டார் அந்த தாத்தா. குழந்தைகளின் ‘கண்பொத்தி’ மேடை மீது அமர்ந்திருந்தார். நீல சட்டை, வெண்மையான கேசம், தாடி, அருகே ஒரு மஞ்சள் பை.

சிறுவர் பட்டாளத்தின் ரூல்ஸ் ராகவன் (எல்லா விளையாட்டுக்கும் ரூல்ஸ் சொல்லுவதால் அவனுக்கு ரூல்ஸ் ராகவன் என்று பெயர் வந்துவிட்டது!) பெரியவர் அருகே சென்றான். “ தாத்தா - நீங்க ஒரு ஓரமா உக்காருங்க, நாங்க இங்கே கண்ணாமூச்சி விளையாட்டு ஆட கண் பொத்திக்கணும் “ என்றான்.

பெரியவர் ஒன்றும் பேசவில்லை. ஒரு புன்முறுவல். அவ்வளவுதான்.

‘சரிதான் - இவருக்குக் காது கேட்காது போலிருக்கு’ என்று நினைத்த ராகவன், இன்னும் அருகே சென்று, தான் சொன்னதை இன்னும் சத்தமாகச் சொன்னான்,

பெரியவர் மீண்டும் புன்முறுவலுடன் - ‘ விளையாடுங்க’ என்பது போல சைகை காட்டினார். கண் பொத்திக்கொள்பவர் தன் அருகிலேயே அமர்ந்து பொத்திக்கொள்ளலாம் என்பது போல சைகை செய்தார். மேலும், அவருடைய மஞ்சள் பையிலிருந்து ஒரு கடலை மிட்டாய் எடுத்து, அதை ராகவனுக்குக் கொடுத்தார். 

சிறுவர்களுக்கு  மிகவும் சந்தோஷம். உற்சாகமாக ஒவ்வொருவராக அவரருகே வந்து ஆளுக்கொரு கடலை மிட்டாய் வாங்கி சுவைத்து மகிழ்ந்தனர்.

கண் பொத்திக்கொள்ள வருகின்ற சிறுவன் / சிறுமியோ அல்லது தாச்சியை தொட வருகின்றவர்களோ தாத்தாவைத் தொட்டு அவர் தருகின்ற மிட்டாய் சுவைப்பது என்று இரண்டு நாளில் வழக்கமாகிவிட்டது.

ஒருநாள் கடலை மிட்டாய் - அடுத்த நாள் கமர்க்கட் - பிறகு வேறொன்று என்று தாத்தா இலவசங்கள் தொடர்ந்தன.

அங்கு விளையாடிய சிறுவர்களில் முதலில் எப்போதும் ஆற்றங்கரைக்கு வருகின்ற வேலு, தாச்சித் தாத்தா அக்கரையிலிருந்து (திருவீழிமிழலை) வருகிறார் என்பதைத் தெரிந்துகொண்டு, தன்னுடன் விளையாடும் மற்றவர்களுக்கும் சொன்னான். 

(தொடரும்)