சிறுகதை - கனவு இல்லம் - துரை செல்வராஜூ

கனவு இல்லம் 

- துரை செல்வராஜூ -

காமாட்சியம்மாளுக்கு ஆச்சர்யத்துக்கு மேல் ஆச்சர்யம்...  

இருக்காதா பின்னே!..

புது வீடு தரை மட்டத்திலிருந்து மூன்றடி உயரம் என்பதற்காக - அன்று முதல் இன்று வரை தை.. தை.. என்று தாண்டிக் குதித்துக் கொண்டிருக்கின்றவர் - நான்கைந்து நாட்களாக மாடிப் படிகளில் ஏறுவதும் இறங்குவதுமாக!..

ஒரு நாளைக்கு எத்தனை தடவை என்பது அவருக்கே வெளிச்சம்!..

அவர் என்றால் அகத்துக்காரர் - சுந்தரம்...  நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் கல்யாணப் பத்திரிக்கையைப் பார்த்ததுமே உறவு முறைகள் அத்தனையும் சொல்லிச் சொல்லி கேலி செய்து களித்தன...

திருவளர் செல்வன் - சுந்தரம்

திருவளர் செல்வி - காமாட்சி..

சுந்தர காமாட்சி

காமாட்சி சுந்தரம்..

எப்படிப் பார்த்தாலும் பெயர்ப் பொருத்தம் அழகோ அழகு என்று..

அப்படியே சொல்லுக்குச் சொல் மாறாமல் ஓடிப் போயின வருடங்கள்...

இத்தனை வருடங்களில் இருவருக்கும் இடையே ' முணுக் ' என்றொரு பார்வையும் கிடையாது.. ' நறுக் ' என்றொரு வார்த்தையும் கிடையாது..

அன்பு பாசம் என்றால் அப்படியொரு விதம்..

மகளும் மகனும் என்று இல்லறம் இனிமையாயிற்று.. 

மகளும் மருமகனும் பெங்களூரில்.

வளைகுடா நாடொன்றில் நல்ல வேலையில் மகன்..  சுபஸ்ரீ, ஸ்ரீஹரி - என செல்வக் களஞ்சியங்கள்..

மருமகனும் மகளும் அவ்வப்போது பிள்ளைகளுடன் பெங்களூரில் இருந்து வந்து செல்வார்கள்.. அந்த வகையில் இவர்களுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதி...

மகனோ வருடத்திற்கு ஒரு முறை குடும்பத்துடன் விஜயம்.. அங்கும் இங்கும் சென்று வருவதிலேயே நாட்கள் ஓடிவிட - பேரன் பேத்திகளுடன் விளையாடிக் களித்த நேரம் என்பது மிக மிக சொற்பமாக இருக்கும்..

ஏமாற்றம் மிஞ்சியிருக்க  - அடுத்த விடுமுறை எப்போது?.. - என்ற எதிர்பார்ப்புடன் விமான நிலையத்தில் கையசைக்கும் போது இருவர் மனதிலும் ஏற்படும் வேதனை  - கன்னங்களில் வழிந்திடும்.. சொல்லி மாளாது..

தற்போது வழக்கத்துக்கு மாறாக இரண்டு மாத விடுமுறையில் வருகின்றார்கள் என்றதும் கிழவன் கிழவி இருவரும் -  இருபது வயதுக்குத் திரும்பி விட்டார்கள்..

அதிலும் சுந்தரத்துக்கு ஏக சந்தோஷம்..  பேத்தி சுபஸ்ரீ பத்து வயதினள்.. அன்றைக்குக் கேட்டு விட்டாளாம்..

" தாத்தா.. Tell me something about your rural life.. " - என்று..

தலை கால் புரியவில்லை அவருக்கு..

தற்காலத்தில் மாடியில் தோட்டம்.. கேட்கிறோம்.. பார்க்கின்றோம்..

இவர் என்ன செய்தார் என்றால் வீட்டின் முன்புறம்  செம்பருத்திச் செடியின் அருகில் இரும்புக் குழாய்களை நட்டு ஊஞ்சல் ஒன்றைத் தொங்க விட்டார்..

வீட்டை ஒட்டியிருந்த காலி இடத்தில் ரெண்டு ஆட்டுக் குட்டிகளை வாங்கி வந்து கட்டினார்..

மாடியை பண்ணை வீடாக மாற்றினார்...  மாடித் தளம் முழுவதற்கும் தென்னங்கீற்றால் கூரை வேய்ந்தார்.. சாரங்களில் சின்னச் சின்ன மண் தொட்டிகளில் கற்பூரவல்லி, பட்டு ரோஜா Money Plant என்று தொங்க விட்டார்... சற்றே பெரிய தொட்டிகளில் தும்பை, துளசி, கீழாநெல்லி, அந்தி மந்தாரை, ரோஜா என்று வளர்த்தார்..

வைக்கோலையும் தேங்காய் நாரையும் மண்ணுடன் கலந்து மாடித் தளம் முழுதும் பரப்பினார்..  இன்னும் அழியாதிருக்கும் நாட்டுக் கோழிகளில் நான்கினை வாங்கி வந்து கூரை நிழலில் விட்டார்..

காக்காய் கழுகு உள்ளே வந்து விடாதபடிக்கு - சுற்றிலும் கம்பி வலையை வைத்து முறுக்கினார்..

காமாட்சியம்மாள் சிரித்தபடி கேட்டார்கள்..

" எல்லாம் பெட்டைக் கோழிகளாக இருந்தால் பாவம் இல்லையா?.."

அன்றைக்கே  வெள்ளைச் சேவல் ஒன்று புது மாப்பிள்ளையாக வந்து சேர்ந்தது..

இப்போதுதான் நிம்மதி..

ஆனால் மறுநாள் பொழுது விடிந்ததும் வேறு சில பிரச்னைகள் மனித வடிவாகி வாசலில் வந்து நின்றன...

எல்லாருமே அரசு அலுவலக ஊழியர்கள்..  வசதி வாய்ப்பு மிக்கவர்கள்.. சிலரிடம் சொகுசு வாகனங்கள் கூட இருக்கின்றன..

" உங்களுக்கே தெரியும் இங்கே ஆடு மாடு கோழி எல்லாம் வளர்க்கக் கூடாது.. ன்னு!.. "

" எருமே மாட்டை வாங்கிக் கிட்டு வரலை!..  நல்ல வேளை.. அந்த சாணி மூத்திரத்துல இருந்து தப்புச்சோம்.. "

" நாங்க எல்லாம் இங்கே இருக்கிறதா?.. வீட்டை வித்துட்டுப் போறதா?.. "

" இது டவுனா.. பட்டிக்காடா?.. "

"  அந்தப் பொட்டைக் கோழி நாலு மணிக்கெல்லாம் சத்தம் போட்டு தூக்கத்தைக் கெடுத்துடுச்சி.. "

கூவுகின்ற கோழி எது என்று தெரியாத ஞான சூனியத்தின் வருத்தம்..

" வாத்து.. தெரியுமா.. வாத்து!.. அதிலயும் நாலு வாங்கிக்கிட்டு வந்து விட்டுருக்கலாமே!.. "

காழ்ப்புணர்ச்சி பல்வேறு வடிவங்களாக எதிரில் நின்றது...

உற்றுப் பார்த்தார் சுந்தரம்..

" கோப தாபம் இல்லாம ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் ஒற்றுமையா இருக்கணும்.. ங்கறது தான் எப்போதும் ஆசை.. நீங்க எல்லாரும் ஏதோ பதட்டத்துல வந்துட்டீங்க.. இருந்தாலும் பரவாயில்ல.. சாலை.. ல நின்னு பேச வேணாம்.. உள்ளே வாங்க!.. -  என்றபடி கம்பிக் கதவைத் திறந்தார்...

அந்தப் பக்கம் ஆட்டுக் குட்டிகள் தலை நிமிர்ந்து பார்த்து விட்டு மேய்வதில் கவனமாகின...

" வெளிநாட்ல இருக்கற என் பையன் குடும்பத்தோட  இன்னும் நாலு நாள்ல இங்கே வர்றான்.. பேரன் பேத்திகளோட சந்தோஷத்துக்காக இந்த ஜீவனை எல்லாம் இங்கே கொலு மாதிரி வெச்சிருக்கேன்.. "

" அதான் யூட்டூப்ளே கார்ட்டூன் எல்லாம் வெச்சிருக்கானே!.. "

அதற்கு ஒன்றும் கூறாத சுந்தரம் - " ஒரு மாசம் இருந்துட்டு அவங்க போனதும் இதை எல்லாம் கலைச்சிடுவேன்.. கவலப் படாதீங்க!.. " - என்றார்..

" நாங்க எதுக்கு சொல்ல வந்தோம்.. னா!.. "

குறுக்காக வந்தார் - அந்த பேங்க் மேனேஜர்..

" கொஞ்சம் இருங்க!... இங்கே நீங்களும் நானும் கஷ்டப்பட்டு தான் வீட்டைக் கட்டி குடி வந்து இருக்கிறோம்.. யாரும் யாருக்கும் இடைஞ்சல் இல்லை.. "

சற்று நிறுத்திய சுந்தரம் தொடர்ந்தார்..

" ஒரு தலைமுறைக்கு முன்னால நீங்களும் பட்டிக்காட்ல இருந்தவங்க தான்.. மாட்டுச் சாணியிலயும் ஆட்டுப் புழுக்கையிலும் வளந்தவங்க தான்.. அதை மறந்துடாதீங்க..   அப்புறம் - "

" யூட்டியூப்.. ல ஆயிரம் இருக்கலாம் .. லட்சம் இருக்கலாம்.. அதெல்லாம் சொப்பனத்துல கண்ட அரிசி மாதிரி... சோத்துக்கு ஆகாது.. "

வந்திருப்பவர்களை உற்றுப் பார்த்தபடி சொன்னார்..

" நமக்கு எதிரிகள் இந்தக் கோழிகளோ ஆட்டுக் குட்டிகளோ  இல்லை!... "

ரிடையர்டு வாத்தியார்  ஏடாகூடமாக  ஏதாவது பேசி வைப்பார் - என்று வந்தவர்களுக்கு ஏமாற்றம்...

அதற்குள் காமாட்சியம்மாள் காஃபி குவளைகளுடன் வந்தார்கள்..

" காஃபி சாப்பிடுங்க!.. " உபசரித்தார் சுந்தரம்..

அடுத்த நான்கு நாட்களில் உற்சாகத்துடன் ஓடி வந்த பேரன் பேத்திகள்  வீட்டிலிருந்த பூச்செடிகள் கோழிகள் ஆட்டுக் குட்டிகளைக் கண்டு குதுகலமானார்கள்..

அவர்கள் வந்த நேரம் முட்டையிட்டுக் கொண்டிருந்த கோழி ஒன்று அடை காப்பதற்கு அமர்ந்தது.. கூடையில் வைக்கோலைப் பரப்பி அதில் பத்து முட்டைகளை வைத்ததும் கோழி தானாகவே ஏறி அமர்ந்து கொண்டது.. 

கூரிய அலகினால் முட்டைகளைப் புரட்டிப் புரட்டி தனக்கு வாகாக வைத்துக் கொண்ட கோழி சிறகுகளை விரித்து முட்டைகளை அணைத்தபடி தூக்கத்தில் ஆழ்ந்தது..

இதைக் கண்ட பேத்தி சுபஸ்ரீக்கு ஆச்சர்யம்.. சின்ன மனதிற்குள் என்னென்னவோ நினைத்துக் கொண்டாள்..

அவ்வப்போது கோழி எழுந்து வெளியே ஓடும் சமயத்தில் தாத்தாவின் துணையோடு முட்டைகளைத் தொட்டுப் பார்த்தாள்...  இளஞ்சூட்டில் இருக்கும் முட்டைகள் - இதுவரை அறிந்திராத சந்தோஷம்..

இருபது நாட்கள் கடந்த நிலையில் முட்டை ஓடுகளில் மெல்லிய விரிசல்... 

" Why like this தாத்தா!?.. "

" முட்டைக்கு உள்ளே இருக்கிற குஞ்சு வெளியே வரப் போகுது.. ம்மா.. "

" தாத்தா.. முட்டைக்கு உள்ளே குஞ்சு ஏன் போச்சு.. எப்படி போச்சு?.. "

" அது போகலைடா செல்லம்.. முட்டைக்குள்ளே இருக்கிற வெள்ளைக் கருவும் மஞ்சக் கருவும்  கோழியோட சூட்டுல உயிராகி உருவமா ஆகிடிச்சு.. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில முட்டையை உடைச்சிக்கிட்டு வெளியே வரும்!.. "

வியப்பினால் விழிகள் விரிந்தன.. ஆனாலும் அந்தப்  பிஞ்சுக்கு உயிரின் ரகசியம் விளங்கவில்லை..

" இந்தக் குஞ்சுக்காக முட்டைக்குள்ளே காற்றையும் வெச்சிருக்கான் இறைவன்.. நீ இன்னும் படிக்கிறப்போ உனக்கு இதெல்லாம் புரியும்!.. "

ஓட்டை உடைத்துக் கொண்டு குஞ்சு வெளி வருவதைக் கண்ட குழந்தைக்கு ஆச்சர்யம்..

அன்றைய பொழுதுக்குள் ஓடுகளைப் பிளந்து கொண்டு எல்லாக்  குஞ்சுகளும் வெளியே வந்திருந்தன..

உடலின் ஈரம் உலர உலர -  செவ்வந்திப் பூக்களாக  அங்கும் இங்கும் ஓடிக் கொண்டிருந்தன குஞ்சுகள்.. கூடையில் இருந்து கோழியும் இறங்கி விட்டது..

குறு நொய்யும் தண்ணீரும் வைக்கப்பட்டன... எப்படி அவற்றைத் தின்பது என்று தாய்க் கோழி  குஞ்சுகளுக்குப் பயிற்றுவித்தது..

நெல்லின் முனை போன்ற அலகினால் குறு நொய்யைப் பொறுக்குவதும் தண்ணீரைக் குடிப்பதுமாகத் திரிந்த குஞ்சுகள் அவ்வப்போது தாயின் சிறகுக்குள் ஓடிப் புகுந்து ஓய்வெடுத்துக் கொண்டன..

தாழ்வாரத்தில் காக்கையைப் பார்த்து விட்டால் - தாய் எழுப்பும் சத்தத்தைக் கேட்டு குஞ்சுகள் அங்கும் இங்குமாக பதுங்கிக் கொள்வதை எல்லாம் பார்த்துப் பார்த்து சந்தோஷப்படும்  பேத்தியைக் கண்டு ஆனந்த வெள்ளத்தில் ஆழ்ந்தனர் பெரியவர்கள்..

இதற்கிடையே - வாசலில் வந்து நிற்பதும் எட்டிப் பார்ப்பதுமாக -

அஞ்சு , அர்ச்சனா, ஸ்வேதா, பிரகதி, வருண், ஆகாஷ் என - அக்கம் பக்கத்துப் பிஞ்சுகள்..

சுபஸ்ரீ அவர்களைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தாள்..

அதற்கப்புறம் அந்த வீட்டிற்குள் எந்த நேரமும் ஆனந்தக் கூச்சல்.. வாசல் ஊஞ்சலில் ஆடிக் களித்த பிள்ளைகளுடன் தென்றலும் சேர்ந்து கொண்டது..

ரோஜாப் பூக்களை தொட்டுப் பார்ப்பதும் கோழிக் குஞ்சுகளைக் கையில் ஏந்திக் குதுகலிப்பதும் ஆட்டுக் குட்டிகளை அரவணைத்துக் கொள்வதும் - என,  எல்லாம் இன்ப மயமாகின..

பொழுதானதும் பிள்ளைகளை அழைத்துச் செல்வதற்கு பெரியவர்கள்  வந்தார்கள்..

நெஞ்சார்ந்த விசாரிப்புடன் ஒருவரையொருவர் தெரிந்து கொண்டார்கள்.. புரிந்து கொண்டார்கள்...  அங்கே காலம் மகிழ்ச்சியை விதைக்க ஆரம்பித்தது..

பேரன் பேத்திகள் வளைகுடாவிற்குத் திரும்பிச் சென்று ஒரு வாரம் ஆகியிருந்தது..

ஆனாலும் வீட்டிற்குள் அக்கம் பக்கத்துப்  பிள்ளைகளின் விளையாட்டு ஆரவாரம்..

சுந்தரமும் காமாட்சியம்மாளும் - வீட்டிற்குள் விளையாடும் பிள்ளைகளுக்கு உண்ணக் கொடுப்பதும் முகம் துடைத்து விடுவதுமாக இருக்க -

அந்தப் பிஞ்சுகளும்  " தாத்தா.. பாட்டி!.. "  என்று உறவு கொண்டாடிக் களிக்க - அன்பு என்ற ஆலஞ்செடி அங்கே தழைத்திருந்தது..

மாடியறையில் வேறொரு கோழி அடை காத்துக் கொண்டிருந்தது..

ஃஃஃ