இரகசியங்களுக்குள் நான் மௌனம்...

 காலை நேரங்கள் அமைதியானவை என்றுதானே நினைக்கிறீர்கள்?  சாலைக்கு வந்து பாருங்கள்.  அந்நேரத்தில் சாலையில் பறக்கும் வாகனங்கள் சாலையின் அமைதியைக் கெடுத்தபடி ஓடிக் கொண்டிருக்கும். 

அமைதியான சாலைதானே, அளவான வேகத்தில் செல்லலாம் என்கிற எண்ணம் ஏனோ எந்த வண்டிக்காரர்களுக்கும் வருவதில்லை.  போக்குவரத்துக்கு காவலர் இன்னும் அவரவர் இடங்களை பெறாத நிலையில் காலி சிக்னல்களில் குறுக்கே மறிக்க வண்டி இல்லாவிட்டால் தாண்டிச் செல்லும் வாகனங்கள்.  எங்கள் வண்டியும் அப்படிதான்!

ஆட்டோவின் பின் சீட்டுக்கு அருகில் யானை பிளிறுவது போல ஒரு அலறல் கேட்கும் பாருங்கள்..  திரும்பிப் பார்த்தால் ஒரு பெரிய வாகனத்தின் இடுப்புப்பகுதி க்ளோசப்பில் தெரியும்.  ஒரு கணம் தூக்கி வாரிப்போடும்.  அனுபவமில்லாத ஓட்டுநர்களாயிருந்தால் தடுமாறித்தான் போவார்கள்.  எங்கேயோ ஒதுங்க அவசரப்படுவது போல நம்மை ஒதுக்கி விட்டு விரைய அவசரப்படுவார்கள்.

சாதாரணமாகவே கொஞ்சமாவது போக்குவரத்து இருந்தால் மனதில் ஒரு எச்சரிக்கை உணர்வு வரும்.  அதிகம் போக்குவரத்து இல்லா சாலையில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மனம் தன் கட்டுப்பாட்டை இழக்க ஆரம்பிக்கும்.

இப்படியான சூழ்நிலையில் ஒருநாள் காலை நான் மறுபடி ஒரு ஆட்டோ விபத்திலிருந்து தப்பினேன்.  முந்தைய சம்பவம் உங்களுக்கெல்லாம் நினைவிருக்கும் என்று நம்புகிறேன்.  

இதுபோல ஓர் ராட்சத வாகனம் காதுக்கருகில் வந்து அலறியதும் சட்டென முன்னால் போய்க்கொண்டிருந்த வண்டியின் பின்னால் ஒதுங்கி ஸ்லோ செய்தார் எங்கள் ஆ.ஆ.  

ரா வா விலகியதும் மறுபடியும் கிளப்புகிறார்.  வண்டி நகரவில்லை.  எதன் மீதோ ஏற சிரமப்படுவது போல எகிறி எகிறி நின்றது.  இறங்கி மேடு, கல் ஏதாவது இருக்கிறதா என்று பார்த்தால் ஒன்றுமில்லை.  நானும் இறங்கிப் பார்த்தேன்.  

ஆ. ஆ மறுபடி சீட்டில் அமர்ந்து ஆட்டோவை ஸ்டார்ட் செய்ய,  முன் சக்கரம் அப்படியே சற்றே மேலே எழும்பி இறங்க, டயர் தேய்த்துக்கொண்டு கொஞ்ச தூரம் நகர்ந்தது.    

சட்டென பிரேக் வீல் இறுகியிருக்கிறது.  

இதுவே வேகமாக நடுசாலையில் செல்லும்போது, அல்லது வேகத்தடையில் ஏறி இறங்கும்போது ஏற்பட்டிருந்தால் ஆட்டோ தூக்கி அடித்து கவிழ்ந்திருக்கும்.  பின்னால் வரும் ரா வா வந்து மோதி இருக்கும்! கடவுள் கருணை.

உடனே ஊபர் போட்டேன். ஆபீசுக்கு நேரமாகிறதே...!  ஆ ஆ காரர் நான் ஊபர் போடுவது தெரியாமல் வேறு வழியில் வரும் ஆட்டோவை மடக்கப் போனார்.  நான் அவரை நிறுத்தி ஊபர் போடுவதைச் சொன்னேன்.  

எனக்கு ஷெட்யூல் ஆன வண்டி நம்பர் வந்தது.  3035.  டிரைவரிடமிருந்து I AM ARRIVED என்கிற மெசேஜும் தொடர்ந்து அவரிடமிருந்து அழைப்பும் வந்தது.  அப்போது எதிரே ரோட் க்ராஸ் செய்து ஆட்டோ எங்களை நோக்கி வர, அதுதான் எங்கள் வண்டி என்று நினைத்து கை காட்டி ஏறியும் விட்டேன், வண்டி நம்பர் 3505 என்று இருந்ததால்.

என் பின் நம்பர் சொன்னேன்.  அவர் கவலைப் படாமல் ஆட்டோவை எடுத்தார்.  'நான்தான் ஏறிவிட்டேனே, காலை கட் செய்யுங்கள்' என்றேன்.

அவர் போனிலிருந்து அழைத்தது போலவே தெரியாததால் "நீங்கள் ஊபர்தானே?" என்றேன்.   

'இல்லை நான் ஓலா'  என்றார்! 

என்னிடம் 'ஓலா இல்லையே' என்று குழம்பி விட்டு, சட்டென புரிந்து 

'வண்டியை நிறுத்துங்கள்... வண்டியை நிறுத்துங்கள்' என்றேன்.  

அவர் கூலாக "உங்கள் ஊபரில் என்ன வந்ததோ அதையே கொடுங்கள்' என்றார்.  

'பிரச்னை அதுவல்ல.  நான் ஏறாமல் இருக்கும் அந்த ஊபரின் கட்டணமும் என் தலையில் விழும்   முதலில் நிறுத்துங்கள்'  என்று சொல்லி இறங்கினேன்.  

'பின்னே ஏன் கையை ஆட்டி ஆட்டிக் கூப்பிட்டீங்க' என்று கேட்டுக்கொண்டே சாபம் விட்டுக் கொண்டே கிளம்பிப் போனார் அவர்.  

இப்போது அலைபேசியில் நின்றுபோயிருந்த அழைப்பு மறுபடி வரத்தொடங்க, நான் வந்த பாதையை திரும்பி நோக்கினேன்.  அங்கு ஒரு ஆட்டோ நின்றிருக்க, தொலைபேசியை இயக்கி பேசி, அவரை அருகில் வரவைத்து ஏறினேன்.  வண்டி நம்பர் 3035!  என்ன ஒரு குழப்பம்..   

இப்படியா இந்த சமயத்தில் குழப்பும்படி நம்பருடன் இன்னொரு ஆட்டோ வரவேண்டும்!

பின்னர் மாலைக்குமேல் ஆ ஆ சரியாக, மெக்கானிக் சொன்னாராம்,  "நல்லவேளை ரோடோரத்தில் இப்படி ஏற்பட்டதால் தப்பினீர்கள்...  சாலை நடுவில் ஏற்பட்டிருந்தால்....  " என்று.

அதுதான் எனக்குத் தெரியுமே என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

=================================================================================================================

பேஸ்புக்கில் திரு ஜெ. பிரதாபன் அவ்வப்போது சுவாரஸ்யமான செய்திகளை பகிர்ந்து கொள்கிறார்.  அவற்றை நான் மட்டும் ரசிப்பதா?  உங்களுக்கும் ரசிக்கக் கொடுக்கிறேன்...

26-10-22/12:04

இக்கட்டுரையில் உள்ள விவரங்கள் வியப்பைத்தருகின்றன.

பொன்னியின் செல்வனைப் படைத்தவரின் மறுபக்கம்.

நன்றி :- அறிவு ஜீவி சுஜாதா வாசகர் குழு.

Sometimes, an interesting drama may be enacted within the closed screen...!

"ஆனந்தவிகடன்" இதழுக்குப் தனிப்பெபயரையும், வரவேற்பையும் ஏற்படுத்தியவர் கல்கி ரா.கிருஷ்ணமூர்த்தி என்பதை யாரும் மறைக்கவோ மறுக்கவோ முடியாது.

உயிருக்குயிராய்த் தாம் பத்து வருஷம் உழைத்து வளர்த்த ஆனந்தவிகடனில் இருந்து கல்கி அவர்கள் ஏன் ராஜினாமா செய்தார் என்பது யாருக்குமே புரியாத புதிராக இருந்தது. அவரும் அறிக்கை ஏதும் வெளியிடவில்லை.

திரு.சுந்தா எழுதிய 'பொன்னியின் புதல்வர்'என்ற நூலில், தினமணிக்கதிர் இதழில் துமிலன் எழுதி வெளிவந்த, அந்த ராஜினாமா சம்பந்தப்பட்ட தகவலை அப்படியே கொடுத்திருக்கிறார்.

பெரும் தேசபக்தரான கல்கி அவர்கள் நாட்டு விடுதலைக்காகப் பலமுறை சிறை சென்றவர். 1940 ன் கடைசி மாதத்தில், முன்னிரண்டு விடுதலைப் போராட்டங்களில் கலந்து சிறை சென்றிருந்த கல்கி, அப்போது தொடங்கியிருந்த மூன்றாவது பெரும் போராட்டத்திலும் கலந்து கொள்ள பெரு விருப்பம் கொண்டிருந்தார். அவரை வருத்திக் கொண்டிருந்த ஆஸ்துமா, அந்த பனிக்காலத்தில் கடுமையாக இருந்தது. சிறை சென்றிருந்த அவரது குரு ராஜாஜி அவர்களோ, டாக்டர்களோ அவர் போராட்டத்தில் கலந்து கொள்வதைக் கண்டிப்பாய்த் தடுத்திருப்பார்கள்.

யாருடனும் ஆலோசனை கலக்காமல் தாமே தீர்மானம் செய்து கொண்டு மனைவியிடம் மட்டும் ஜாடையாகச் சொல்லிவிட்டு, சத்தியாகிரகம் செய்ய அனுமதி வேண்டி மகாத்மா காந்திக்கு விண்ணப்பம் அனுப்பினார். டிசம்பர் 31 ஆம் தேதி காலையில் காந்திஜியின் அனுமதி, வீட்டு முகவரிக்கு வந்தது. பெருமகிழ்ச்சி அடைந்த கல்கி, அந்த விவரத்தை மனைவியிடம் தெரிவித்து, "இனி வாசனின் அனுமதிதான் வேண்டும்" என்று சொல்லிவிட்டு, மனைவியின் திகைப்பு தீருவதற்கு முன்னாலேயே அலுவலகத்திற்குப் புறப்பட்டு விட்டார்.

வாசனின் அறைக்குள் கல்கி நுழையும் போது அங்கே அவருடன் துமிலனும் இருந்தார். அவர் போகட்டும் என்று காத்திராமல் பீடிகை எதுவும் போடாமலும்,நேராகவே வாசனிடம் விஷயத்தைச் சொன்னார் கல்கி. இருவருக்கும் இடையே ஐந்து நிமிடம் பேச்சு நடந்தது. அதன் இறுதியில் கல்கி வாசனின் அறையை விட்டுத் தமது அறைக்குச் சென்றார். தமது மேஜையின் இழுப்பறைகளைத் திறந்து தமது சொந்தக் காகிதங்கள் முதலியவற்றை எடுத்துக் கொண்டார். கடைசி தடவையாக எல்லாவற்றையும் ஒருமுறை பார்த்துக்கொண்டபோது அலுவலகச் சிப்பந்திகளிலும், அச்சுக்கூடத் தொழிலாளர்களிலும் சிலர், வாசல் படிகளில் திகைப்புற்று நிற்பதைக் கண்டார்.

மறுநாள் புத்தாண்டு தினத்தன்று, வீட்டிலிருந்தபடியே தமது ராஜினாமாக் கடிதத்தை அனுப்பினார்.

அதற்கு முந்திய நாள் அந்த ஐந்து நிமிட நேரத்தில், வாசனுக்கும் கல்கிக்கும் நடந்த பேச்சு என்ன என்பதை அப்போது ஒரு சாட்சியாக உடனிருந்த துமிலன், சுயவரலாற்றுப் போக்கில் அமைந்த "நான்+நாற்பது" என்ற தமது கட்டுரையில் வெளியிட்டுள்ளார்.

"ஒரு பத்திரிகாலயத்தில் திரை மறைவில் சில பெரிய நாடகங்கள் நிகழ்வதுண்டு" என்று தொடங்கி அவர், வாசனிடம் கல்கி தம்மைக் காந்திஜி சத்தியாகிரகத்திற்குத் தேர்ந்தெடுத்து விட்ட செய்தியை அறிவித்ததை அடுத்து என்ன நிகழ்ந்தது என்பதைச் சொல்கிறார்.

...திரு வாசன் இதைக் கேட்டு ஆச்சரியப்பட்டார்.

"நீங்கள் உங்கள் பெயரைக் கொடுத்து இருப்பதைப் பற்றி என்னிடம் முன்னாடியே ஒரு வார்த்தை கூடச் சொல்லவில்லையே!" என்றார் வாசன்.

"நான்தான் ஒவ்வொரு போராட்டத்திலும் கலந்து கொள்கிறவன் ஆச்சே! அது உங்களுக்குத் தெரியுமே!" என்றார் கல்கி.

"இருந்தாலும் நீங்கள் என்னிடம் முதலிலேயே சொல்லி இருக்கத்தான் வேண்டும். நீங்கள் போன பிறகு பத்திரிகை என்ன ஆகிறதாம்?"

"துமிலன் பார்த்துக் கொள்கிறார்."

"அது எனக்குத் தெரியும். நீங்கள் போராட்டத்தில் ஈடுபடுவது பத்திரிக்கையைப் பாதிக்கும். ஏற்கனவே ஒருமுறை அச்சாபீசுக்கு ஜாமீன் கட்ட நேர்ந்தது உங்களுக்குத் தெரியாதா?"

"பத்திரிகை ஆசிரியராக என் பெயர் போடப்படவில்லையே?"

"இருந்தாலும் உங்கள் தொடர்பு இருக்கிறதென்று அரசாங்கத்திற்கும் தெரியாதா?"

இத்தகைய பேச்சு நடந்து கொண்டிருக்கும்போது அங்கிருக்க விரும்பாத நான்(துமிலன்) வெளியே போவதற்காக எழுந்தேன். திரு வாசன் என்னை உட்காரச் சொன்னார்.

"என்னை என்ன பண்ணச் சொல்கிறீர்கள்?" என்று கல்கி பச்சையாகக் கேட்டார்.

"நீங்கள் போராட்டத்தில் சேரப் போவதில்லை என்று காந்திஜிக்கு எழுதி விடுங்கள்."

"அது நடக்காத காரியம்!"

"அப்படியானால் பத்திரிக்கையுடன் தற்காலிகமாக உங்கள் தொடர்பு இல்லாமல் செய்து கொள்ளுங்கள்."

"ராஜினாமா செய்யச் சொல்கிறீர்களா?"

"ஆமாம்" என்றார் திரு.வாசன்.

"சரி; சிறை சென்று வந்த பிறகு பதவியை ஒப்புக்கொள்கிறேன்" என்றார் கல்கி.

"அதைப்பற்றி அப்போது பார்த்துக் கொள்ளலாம்!" என்று திரு.வாசன் நிதானமாக கூறினார்.

இதுதான் நடந்தது. கல்கி அவர்கள் சத்தியாகிரகத்தில் சேர காந்திஜி அநுமதியளித்தும், வாசன் அவர்களின் அநுமதி பெற முடியாததால் பதவியில் இருந்து விலக நேர்ந்தது என்பதுதான் முற்றிலும் உண்மை.

"விகடனின் வளர்ச்சியையே வாழ்க்கை லட்சியமாக கொண்டு, அதற்குச் சீரும் சிறப்பும், பேரும் பெருமையும் தேடிக் கொடுத்த கல்கிக்கு, கடைசி ஒரு மாதச் சம்பளத்தை மட்டுமே கொடுத்துக் கணக்குத் தீர்த்து விட்டார் வாசன். அதன் மூலம் அவர் புலப்படுத்தியது என்ன? பணம் கடுத்தம் அல்ல. கல்கியின் மீது அப்போது கொண்ட மனக் கடுத்தமே!" (சுந்தா)

1940 ஆம் ஆண்டு 'பொல்லாத 40' ஆக இருந்தாலும் அதுவே தமிழுக்கும் தமிழ் நாட்டிற்கும் யோக காலமாய் அமைந்து விட்டது. இல்லாவிட்டால் 'கல்கி' என்ற பெயரில் இதழ் ஒன்று தோன்றியிருக்குமா? முதல் வரலாற்றுத் தொடர் கதையாக 'பார்த்திபன் கனவை' இலக்கிய உலகம் அடைந்திருக்க முடியுமா?

தாம் விலகியதைப் பற்றி கல்கி அவர்கள் 'கல்கி' முதல் இதழில் எழுதுவார் என்று எல்லோரும் எதிர்பார்த்தனர். அடுத்தடுத்த இதழ்களிலும் எழுதவில்லை.காரணம் கேட்ட வாசகர்களுக்குப் பதிலாக அவர் கூறியது இதுதான்.

'இரகசியங்களுக்குள் நான் மௌனம்' என்கிறார் கிருஷ்ண பகவான். அந்த வகை இரகசியம் தான் இதுவும்!

====================================================================================================

அடுத்த வாரம் மழை 2 கவிதை வருமா என்று கீதா ரெங்கன் கேட்டிருந்தார். ஆனால் தற்சமயம் அவர், கீழே விழுந்து காலில் எலும்பு முறிவு ஏற்பட்டு விட்ட தன் தந்தைக்கு துணையாக மருத்துவமனையில் இருப்பதால் இதை வாசிக்க ப்ரமேயமில்லை என்றாலும் நான் வெளியிட்டு விடுகிறேன்!

=========================================================================================

யார் இவர் என்று தெரிகிறதா?

=======================================================================================

போரில் அடிபட்டு உயிருக்குப் போராடிக்கொண்டிருந்த அந்த வீரரை, திரு லால்பகதூர் சாஸ்திரி வந்து பார்த்தார். படுக்கையிலிருந்து எழக்கூட முடியாமல் உணர்வற்றிருந்த அவரின் தோள்களுக்கு கீழே கையைக் கொடுத்துத் தூக்கி நலம் விசாரிக்க, பாரதப் பிரதமரிடமிருந்து இப்படி ஒரு கவனம் கிடைக்கும் என்று தான் எதிர்பார்க்கவில்லை என்று நெகிழ்ந்து போனாராம் அந்த வீரர்.

உயரமான மனிதர்

==============================================================================================

சென்ற வாரம் நெல்லையை நினைத்துக் கொண்டே நான் பார்த்த சீரிஸ்! குறுகிய நிமிடங்களைக் கொண்டு சட்சட்டென அடுத்தடுத்த எபிசோடுகளுக்கு ஓடிய இந்த சீரிஸில் பெரிதாக ஏதோ சொல்லப் போகிறார்கள் என்று கடைசி வரை எதிர்பார்த்தேன். செமையாக கொண்டு வந்து முடிக்கப் போகிறார்கள் என்றும் எதிர்பார்த்தேன்.

================================================================================================

பொக்கிஷம்...

 

இந்த எழுத்தாளர் பெயர் ஆர்வி என்று தெரிகிறது. இவர் எழுதிய இந்தப் படைப்பும் எனக்குத் தெரியாது!

இவர் பெயரும் அப்படியே. கொஞ்சம் கான்ட்ரவர்ஸியல் எழுத்தாளர் என்ற அளவில் நினைவிருக்கிறது. ஏதோ சண்டை போய்க்கொண்டிருந்தது. துக்ளக்கில் கடிதங்களுக்கு மேல் கடிதங்களாக பதில்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தன!

காந்திஜி பற்றி இரண்டு செய்திகள்... அவர் விடுதலையை பாரதமாதா கொண்டாட, அவரோ...

சோகமான நிகழ்வு....

டண்டடைங்.........

பிரிட்டிஷ் அரசுக்கு பேஜாரு.......