ஆமாம், யார் மேல் தப்பு?

 ​சென்னையின் போக்குவரத்து நெரிசலை அனுபவித்திருக்கிறீர்களா?  நான் தினம் தினம் அனுபவிக்கிறேன்.  பெங்களுருவில் இன்னும் மோசம் என்று முன்பு பெங்களூருவாசிகள் சொல்வதுண்டு.  அதுவும் கொரோனா காலத்தில் காலியான சாலைகளை பார்த்துவிட்டு, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஏறிக்கொண்டே வந்த நெரிசலை பார்த்து, அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  இப்போது பழையபடி முழு நெரிசல்.

எல்லோருக்கும் அவசரம்.  காலையில் ஆறரை மணிக்குப் பணிக்குச் செல்லும்போது ஓரளவுக்கு குறைவான நெரிசல் சற்றே நிம்மதியைத் தரும்.  மாலை ஆறரை மணி ஏழுமணி நெரிசல் இருக்கிறது பாருங்கள்...    ஒன்பதரை பத்துமணி வரை குறையாது.  அதுவும் வார இறுதியாக இருந்தால் கேட்கவே வேண்டாம்!

ஒருநாள் மதியம் சாலையில் ஒரு காட்சி.  சிக்னலில் எங்கள் வண்டி நின்றிருக்க, எங்களைத் தாண்டிச் சென்று இடுக்கில் நுழைந்து நின்றது ஒரு இருசக்கர வாகனம்.  வண்டியின் பின்னால் இணைந்து இருக்கும் பெட்டியிலிருந்து அவர் பீட்ஸா விநியோகர் என்று தெரிந்தது. 

பீட்ஸா விநியோகர்களுக்கு முன்னர் இருந்த கண்டிஷன் இன்னமும் இருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை.  அதாவது டெலிவரி செய்யப்பட்ட பீட்ஸாவில் சூடு இல்லை என்று கஸ்டமர் புகார் தெரிவித்தால் காசு வாபஸ்!  அப்படி யாரும் காசு வாபஸ் வாங்கி இருக்கிறார்களா என்று நான் அறியேன்!  

சாதாரணமாகவே எல்லோரும் மண்டை தெறிக்கும் அவசரத்தில்தான் சாலையில் பறப்பார்கள்.  அதிலும் இந்த ஸ்விக்கி, ஜொமாட்டோ காரர்களையே கேட்க வேண்டாம் என்றால் பீட்ஸ்ஸா காரர்களைக் கேட்க வேண்டுமா!

எங்களுக்கு அருகில் வந்து நின்ற ஆட்டோக்காரர் கைநீட்டி அந்த இளைஞனை திட்டினார்.  உடனே அந்த அர்ச்சனையில் ஆட்டோவில் இருந்த பெண் பயணிகளும் சேர்ந்து கொண்டார்கள்.  அவரைத் தாண்டி வந்து நின்ற இன்னொரு பைக்கரும் அர்ச்சனையில் கலந்தார்.  முதலில் லேஸாகத் திரும்பிப் பார்த்த பீட்ஸா இளைஞர் பின்னர் பேசாமல் போக்குவரத்தில் கவனமானார்.  பச்சை விழுந்தால் ஓடத் தயாராய் இருக்க, இப்போது இடதுபுறம் வந்து நின்ற பைக்கும் அவரைக் கைநீட்டித் திட்ட, இந்த இடது பைக்கில் நடுத்தர வயதைக் கடந்த இருவர் இருந்தனர்.   பீட்ஸா இளைஞனின் அலட்சியம் இவர்களை ஆத்திரம் கொள்ள வைத்தது.  எனக்கு அது அலட்சியமாகப் படாமல், 'இதெல்லாம் சகஜம், எனக்கு என் அவசரம், சீக்கிரம் போகணும்' என்கிற தவிப்பாய்த்தான் தெரிந்தது.

பச்சை சற்றே விழும் முன்னரே அவன் பறந்து விட, நாங்கள் சற்று தாமதமாக சென்றோம்.  அடுத்த சிக்னலின் முன் நான் கண்ட காட்சி திடுக்கிட வைத்தது.  பீட்சா இளைஞனின் பைக்கை இந்த நடுத்தர வயது இருவர் பைக் தாண்டிச் சென்று குறுக்கே வழிமறிக்க, அவன் தடுமாறி, பைக் சரிய, அவன் கீழே  விழாமல் நிற்க சமாளிக்க முயன்றவனை இறங்குவதற்கு முன்னரே தாக்கினார் ஒருவர்.  இன்னொருவர் பைக்கை நிறுத்திவிட்டு இறங்கி ஓட அதற்குள் அங்கு நின்றிருந்த போலீஸ்காரர் நெருங்கி வரவும் இருவரும் கிளம்பிப் பறந்து விட்டனர். 

மல்லாந்து விழுந்திருந்த இளைஞன் எழுந்துவந்து நாங்கள் தாண்டிச்சென்றபோது சாலை சுவற்றில் சரிந்திருந்த பைக்கை நிமிர்த்தினான்.

அந்த இளைஞன் முன்னர் என்ன செய்தான் என்று தெரியாது.  ஆனால் என் அனுதாபம் அவன்மேல்தான் விழுந்தது.  திரைப் படங்களில் வில்லன் மேல் இரக்கம் வருவது போல காட்சி அமைப்பதுபோல இந்தக் காட்சி இப்படி அமைந்து விட்டது.  இன்றைய ஊடகங்களும் தாங்கள் சொல்ல நினைப்பதை காட்சியாக அமைப்பபார்களே அதுவும் நினைவுக்கு வந்தது.

ஆமாம், யார் மேல் தப்பு?  

==================================================================================================

பேருந்துகள் ஓடாத கொரோனா காலத்தில் நான் கண்ட காட்சி இது.  காலை ஆறரை மன்னிக்குத் தாண்டிச் சென்றபோது...    அப்போதே எடுத்த புகைபபடம்!  இப்போது வெளியிட நேரம் வந்ததது.  என்ன குற்றம் செய்தார் என்று தெரியவில்லை.  ஆர்வம் தாங்க முடியாமல் மறுநாள் அங்கிருந்த ஒரு கடைக்காரரைக் கேட்டபோது அவர் சொன்ன விவரம் நம்பமுடியாமல் இருந்தது.  

பஸ்ஸ்டாண்டில் நின்றிருந்த பஸ்ஸை ஒட்டிக்கொண்டு வந்து விட்டார் என்றார்கள்.  'அப்படி எடுக்கக் கூடிய வகையிலான பஸ்ஸை அங்கு வைத்திருப்பார்கள்?" என்று கேட்டேன்.  ரொம்ப நாள் ஓடாமல் இருந்தால் கோளாறாகிவிடும் என்று அவ்வப்போது எடுத்து பஸ்ஸ்டான்ட் பிளாட்பார்மை ஒரு சுற்று சுற்றி ஒட்டிவிட்டு நிறுத்தி வைப்பார்கள்..  அப்படி நிறுத்தி வைத்திருந்த பஸ்ஸை ஓட்டி வந்து விட்டான்..  பைத்தியம் என்று சொல்கிறார்கள்.." என்றார்.   உண்மையோ, பொய்யோ....

மக்களின் உடனடி தீர்ப்பும் தண்டனையும் அது!  அப்புறம் அந்த நபர் என்ன ஆனாரோ...

====================================================================================================

பட்டிமன்றங்களில் .சுவையாகப் பேச தனித்திறமை வேண்டும்.  எனக்கு ராஜா, பாரதிபாஸ்கர் போன்றோரின் பேச்சுகள் கேட்கப் பிடிக்கும்.  அப்புறம் வாட்ஸாப்பில் அடிக்கடி இந்தப்பெண்மணியின் பேச்சுகள் வர ஆரம்பித்தன.  அவர் யார் என்று பார்த்தபோது அவர் பெயர் பர்வீன் சுல்தானா என்று தெரிந்தது.  அந்தப் பெயரில் ஒரு வடமொழிப் பாடகியைத்தான் கேள்விப்பட்டிருந்தேன்.  இவர் பேச்சுகளும் சுவாரஸ்யமாக இருந்தன.  சமீபத்தில் ஏதோ ஒரு பத்திரிகையில் அவர் பற்றி வந்திருந்ததை தினமலரில் 'சொல்கிறார்கள்' பகுதியில் எடுத்துப் போட்டிருந்தார்கள்.  எங்கிருந்து எடுத்தோம் என்று போடமாட்டார்கள்!

​"எனக்கென 'ரோல் மாடல்' யாரும் இல்லை!" 

மேடை பேச்சால் ஏராளமானோரை ஈர்த்து உள்ளது பற்றி, பர்வீன் சுல்தானா: "சென்னையில் தான் படித்தேன். குறிப்பாக, ராயப்பேட்டை மீர்சாகிப்பேட்டை மாநகராட்சி பள்ளி, செயின்ட் ஜான்ஸ் கிறிஸ்துவ பள்ளி, லேடி வெலிங்டன் பள்ளிகள் தான், என்னை பட்டை தீட்டின. என் பேச்சுக்கு, அங்கிருந்த ஆசிரியர்கள் ஆதரவு அளித்தனர். அதனால் நல்ல ஆளுமை திறனுடன் வளர்ந்தேன். பள்ளி மற்றும் மேல்நிலைப் பள்ளியில் படிக்கும் போது, சமூக சேவை இயக்கத்தில் இருந்தேன். பல ஊர்களுக்கும் செல்ல வாய்ப்பு கிடைத்தது. அதுவும் என் ஆளுமைத் திறனை வளர்த்தது. 

சென்னை, நந்தனம் அருகே உள்ள, எஸ்.ஐ.டி., கல்லுாரியில், பி.எஸ்சி., ரசாயனம் படிக்க சேர்ந்தேன். எனினும் அந்தப் படிப்பில் நாட்டம் இல்லாததால், அண்ணாசாலையில் உள்ள, காயிதேமில்லத் கல்லுாரியில் சேர்ந்து விட்டேன்.

கல்லுாரி காலத்தில் பல பேச்சு போட்டிகள், கவிதை போட்டியில் பங்கேற்றேன். கம்பன் கழகம், என் பேச்சாற்றலுக்கான கதவை திறந்தது. பாண்டிச்சேரி கம்பன் கழகத்தின் அருணகிரி அய்யாவை பார்த்து, யாரையும் கண்ணியமாக கையாள வேண்டும்; எடுத்தெறிந்து பேசக் கூடாது என்பதை கற்றுக் கொண்டேன்.

வளர்ந்து வந்த சமயங்களில், சாலமன் பாப்பையா, சுகி சிவம், வலம்புரி ஜான், குன்றக்குடி அடிகளார் போன்ற பலரின் தலைமையில் பேச்சு மன்றங்கள், பட்டிமன்றங்களில் பேசியுள்ளேன். எனினும், எனக்கென, 'ரோல் மாடல்' என, யாரையும் நான் வைத்துக் கொண்டது கிடையாது. எல்லாரிடமும் உள்ள நல்ல குணங்களை அலசி, ஆராய்ந்து அவற்றை பின்பற்றுகிறேன். 

குதிரை ஓட்ட பழக வேண்டும் என்றால், நாமாகத் தான் ஓட்ட வேண்டும்; யார் பின்னாலும் அமர்ந்து கொண்டிருந்தால், நம்மால் குதிரை ஓட்ட முடியாது. அதனால் எனக்கென தனிப்பாணியை உருவாக்கி, பேச்சு மன்றங்களில் கலக்கி வருகிறேன். 

என்னுடன் பிறந்தது அண்ணா, அக்கா, தம்பி, தங்கை. எனக்கு ஒரே மகன் இருக்கிறான். ஹாரிஸ் பார்க்கர் என பெயர். பி.ஏ., முடித்து, எல்.எல்.பி., படித்து வருகிறான். 

ஒரு நாள் இரவு, பேச்சு முடித்து வீட்டுக்கு வருகிறேன்; பயங்கர பசி. அம்மா எதுவும் செய்யவில்லை; நானாக சமையல் செய்ய முனைகிறேன். அப்போது கதவு தட்டப்படுகிறது. கமகமக்கும் பிரியாணியுடன் பக்கத்து வீட்டு பெண் வந்து, கொடுத்து சென்றார். ருசிக்க ருசிக்க சாப்பிட்டேன்.அப்போது அம்மா சொன்னார். 'உன்னை இறைவனுக்கு பிடிக்கிறது. அவனை நேசிப்பவர்களுக்கு உணவு, மரணத்தை போல தேடி வரும். அதை யாராலும் தடுக்க முடியாது' என்றார். எவ்வளவு நிச்சயமான வார்த்தை... அது போல அம்மா சொல்லும், 'பொறுமையாக இரு; அமைதியாக இரு; கடவுளிடம் பேசு' என்பதையும் பின்பற்றுகிறேன்!

================================================================================================

==============================================================================================================

என்ன தோன்றுகிறது?  குறைந்தபட்சம் இரண்டு வரிகள்.  அதிகபட்சம் நான்கு வரிகள்!  உங்கள் கற்பனைக்குதிரையைத் காளையைத் தட்டி விடுங்கள்!

"மாஸ்க்கை ஒழுங்காய் போடறியா இல்லையா?"

==================================================================================================

சென்ற வாரம் கடந்த காதலர்தினத்துக்காக...!

=======================================================================================================

அப்பனே...   முதலில் நீ ஒழுங்கா?

"பின்னே என்ன?  மனிதனைத் தடுத்து நிறுத்த மின்சாரவேலியா போடமுடியும்?  இப்படி சொல்லிதான் ஆறுதல் அடையணும்!"

எனக்கெல்லாம் புதுசா இருக்கலாம்..   DD அனைத்தும் அறிவார்.