ஏழு தலைமுறைகளுக்கொரு முற்றுப்புள்ளி...

 படிச்சவன் பாட்டைக் கெடுத்தான் எழுதியவன் ஏட்டைக் கெடுத்தான் .  இந்தப் பழமொழியை நாம் மாற்றிச் சொல்கிறோம் என்பார்கள்.  படிச்சவன் பாட்டைக் கொடுத்தான்; எழுதினவன் ஏட்டைக் கொடுத்தான் என்பதே சரியாம். அது மட்டும் சரியா என்று எப்படிச் சொல்வது?

சரி போகட்டும், அந்த வார்த்தைக்கு  நாம் இப்போது எடுத்துக் கொண்டிருக்கும் அர்த்தத்துக்கே வருவோம்.  பெரிய விஞ்ஞானியாய் இருப்பார்.  ஆனால் வீட்டில் பியூஸ் போனால் போடத்தெரியாது என்றும் சொல்வார்கள்.  

வறுமையின் நிறம் சிவப்பு படத்தில் ஒரு காட்சி வரும்.  எந்த வேலையும் சரிவராமல் மெத்தப் படித்த ரங்கன் (கமல்) சலூனில் வேலை செய்வார்.  படத்தில் அதுமாதிரி காட்சி வந்தாலோ, இல்லை யாராவது அப்படி எழுதினாலோ 'அந்த வேலை என்ன மட்டமா" என்று இப்போது கொடி பிடிக்கலாம்.  அந்த காலகட்டத்தில் அந்தப் பார்வை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது!  பாவமன்னிப்பு போன்ற படங்கள் இப்போது வந்தால் ஏகப்பட்ட எதிர்ப்பை / விமர்சனங்களைச் சந்திக்கும்!  இப்போது "அர்பன் ஆப்" தளத்தில் பதிவு செய்துகொண்டும், கடைகளிலேயே இருந்தும் (கொரோனா கால லாக் டவுன் நேரங்கள் தவிர) நல்ல காசு பார்க்கும் தொழில்களில் அதுவும் ஒன்று.

ஷேவிங் செய்து கொள்ள தேங்காய் சீனிவாசன் உள்ளே வருவார்.  கடை முதலாளி பெயரைச் சொல்லி 'கிதர்' என்பார்.  கமல் 'பாஹர் கயி 'என்று விட்டு அவரை ஆசனத்தில் அமரச்சொன்னதும், அவர் தமிழில் புலம்ப இவரும் தமிழ் பேச.. (காட்சிகள் டெல்லியில் நடப்பதாய் காட்டுவதால்) தேங்காய் கமலிடம் 'தமிழா நீ?  எந்த ஊர்' என்றெல்லாம் கேட்டு விட்டு, என்ன சாதி என்று கேட்பார் என்று நினைக்கிறேன், உடனே கமல் அவரை ஒரு பார்வை பார்ப்பார்.  சற்று மௌனம் காத்து விட்டு 'வெள்ளை நிறத்தொரு பூனை' என்று தொடங்குவார்.  தேங்காய் "சரி" என்று ஆர்வமாய்க் கேட்பார்.

வெள்ளை நிறத்தொரு பூனை

எங்கள் வீட்டில் வளருது கண்டீர்

பிள்ளைகள் பெற்றதப் பூனை

அவை பேருக்கொரு நிறம் ஆகும்.

சாம்பல் நிறத்தொரு குட்டி,

கரும் சாந்தின் நிறம் ஓரு குட்டி,

பாம்பின் நிறமொரு குட்டி,

வெள்ளை பாலின் நிறம் ஓரு குட்டி

எந்த நிறமிருந்தாலும்

அவை யாவும் ஓரே தரம் அன்றோ

இந்த நிறம் சிறிதென்றும்

இஃது ஏற்றம் என்றும் சொல்லலாமோ

இதுதான் அந்த பாரதியின் பாடல்.  இதை ஏற்ற இறக்கமாய், கத்தியைத் தீட்டிக் கொண்டே சொல்வார் கமல்.

"கவிதை நல்லாயிருக்கே, யார் எழுதினது" என்பார் தேங்காய்.  'பாரதியார்' என்பார் கமல்.  'இதெல்லாம் தெரிஞ்சு வச்சிருக்கியே நீ என்ன படிச்சிருக்கே?' என்று தேங்காய் கேட்பார்.  இவர் 'எம் ஏ' என்றதும் 'அய்யய்யோ...   ஆளை விடப்பா' எழுந்து ஓட முயற்சிப்பார்!

படித்தவர்கள் சில வேலைகளை சரியாய்ச் செய்ய மாட்டார்கள் என்பது பொருள் போலும்.  இவர்க்கு இதுதான் பணி என்று வைத்திருப்பார்கள் போல..

முன்னர் எங்கள் வீட்டுக்கு ஒரு பிளம்பர் வந்தார்.  எலெக்ட்ரிஷியன் வேலையும் கொஞ்சம் செய்வேன் என்றார்.  கொஞ்சம் செய்வேன் என்றது அவர் தொழில் கற்றுக்கொள்கிறார் என்று தெரியாமல் அவரிடம் சில எலெக்ட்ரிக் வேலைகள் கொடுத்து அவதிப்பட்டது ஒரு கதை!  அதை இன்னொருநாள் கதைப்போம்!

நான் பள்ளியில் படிக்கும்போது சில 'நல்லாப் படிக்கும் பசங்க' பரீட்சை எழுதும் பேப்பரைப் பார்த்தால் ஒரு பேப்பரை வாங்கி அதில் இரண்டு பக்கமும் சிவப்பு நிறத்தில் மார்ஜின் போட்டு நடுவில் விடைகளை எழுதுவார்கள்.  'லெஜிபிளா, அழகா' எழுதுகிறார்களாம்!   எனக்கென்னவோ அப்படி எழுதி இருந்தால் பார்க்க பிடிக்காது.  அப்படி எழுதுபவர்கள் ஐந்து நிமிடத்துக்கொருமுறை எழுந்து எழுந்து, சுற்றி வரும் சூப்பர்வைசரிடம் பேப்பர் வாங்குவார்கள்.  சூப்பர்வைசர் வகுப்பாசிரியராய் இருந்துவிட்டால் தன் நன்றாய்ப் படிக்கும்  மாணவனைப் பார்த்து பூரித்துப் போவார்.  அந்த மாணவன் / மாணவி தமிழ்ப் பரீட்சைக்குக் கூட டெஸ்க்கில் ஜாமெட்ரி பாக்ஸ், கலர் பென்சில் எல்லாம் வைத்துக் கொண்டு பந்தா காட்டுவர்! பின்னால் உட்கார்ந்திருக்கும் என் போன்றோருக்கு வயிற்றில் புளியைக் கரைக்கும்.  மூன்று பேப்பர்களை ஃபில்லப் செய்யவே கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் கோஷ்டி நான்.

நான் பதினைந்து மார்க் கேள்விக்கு ஐந்து மார்க் பதிலளவும், ஐந்து மார்க் கேள்விக்கு இரண்டு மார்க் பதிலளவும் எழுதுவேன்.  அவ்வளவுதான் புத்தகத்திலேயே இருக்கும்.  அவர்கள் ஒரு மார்க் கேள்விக்கு ஐந்து மார்க் பதிலளவும், பதினைந்து மார்க் கேள்விகளுக்கு இரண்டு பக்கமும் பதில் எழுதுவார்கள்!

நல்லவேளையாய் அலுவலக டிபார்ட்மென்ட் தேர்வில் இதே மாதிரி பேப்பர் பேப்பராய் வாங்கி எழுதியவர் சாதாரணமாய்த் தேர்ச்சி பெற, அவர்கள் கொடுத்த பேப்பர்கள் தவிர எக்ஸ்டரா ஷீட் வாங்காமல் எழுதிய நான் முதல் வகுப்பிலும் தேர்வானேன்.  இதில் எனக்கு ஒரு அல்ப சந்தோஷம்.  எப்போதோ பள்ளிக்காலத்தில் பரீட்சைகளில் அப்படி பேப்பர் வாங்கிய பிரகாஷ் பாபுவையும், பிரான்சிஸ்காவையும் தோற்கடித்து விட்ட சந்தோஷம்!!!

அந்த மாணவர்கள் பேப்பரில் மார்ஜின் போட்டது போலதான் இப்போதெல்லாம் நிறைய இடங்களில் சாலை போடுகிறார்கள்.  இரண்டு பக்கமும் பெரிய இடைவெளி.  நடுவில் கொஞ்சம் மெலிசாய், நீளமாய் தார் ரோடு!  எப்படி காசை மிச்சப்படுத்துகிறார்கள் பாருங்கள்.  ஒரு பக்கம் யோசித்தால் இந்த கான்டராக்ட்டை வாங்க அவர்கள் எத்தனை பேருக்கு எத்தனைமுறை கமிஷன் கொடுத்தார்களோ...  மிஞ்சிய காசில் அவ்வளவு தரமாகத்தான் ரோடு போடமுடியும்!  இன்னொரு விஷயம், எடிசனோ யாரோ சொன்னதுபோல (நூறு ஆண்டுகள் எரியும் பல்ப் தயாரிக்க முடியும்..  அப்புறம் சம்பந்தப்பட்ட வியாபாரம் படுத்துவிடுமே!) ரொம்ப நல்ல சாலையாய்ப் போட்டு விட்டால் அடுத்த வருஷ கான்ட்ராக்ட் எடுக்க முடியாதே...  வேலை இல்லாமல் - சம்பாத்தியம் இல்லாமல் - போகுமே...

கொஞ்ச நாட்களில் பார்த்தால் புதிதாகப் போடப்பட்ட அந்த சாலை ரவா தோசை போல ஆங்காங்கே பொத்தல்களாக இருக்கும்.  அப்புறம் சில பொத்தல்கள் பெரிதாகி பள்ளங்களாக மாறிவிடும்.  அவற்றை லேசில் சரி செய்ய மாட்டார்கள்.

ஆனால் அப்புறமா ஒருநாள் அவற்றை சரிசெய்கிறேன் என்று செய்வார்கள் பாருங்கள்..  அதற்கு தனி காண்ட்ராக்ட் போலும்!  அது என்ன திறமையோ, அது என்ன லாஜிக்கோ...  மற்ற இடங்களிலிருந்து பள்ளமாய் இருந்த இடம் இப்போது சற்றே மேடாய் காட்சி அளிக்கும்.  அதுவும் கொரகொரவென்று பார்த்தாலே தனியாய், அசிங்கமாய்த் தெரியும் அளவு.  ஒருவகையில் அதுவும் நல்லதுதான்.  முன்பு பள்ளத்தைத் தவிர்த்து ஓட்டிச் செல்வது போல இப்போது அந்தத் மேட்டைத் தவிர்த்து ஓட்டிச் செல்வது எளிது.  அதைத் தாண்டும்போது ஆட்டோ ஏறி குதிக்கும் பாருங்கள்...  அம்மாடி!

கொஞ்ச நாளானால் அந்த இடம் அமுங்கிவிடும் என்று மேடாய் அமைக்கிறார்களாம்....   ஒருமுறை அங்கு வேலை செய்து கொண்டிருந்தவர்களிடம் விசாரித்தபோது வந்த பதில்.  ஆக, நம்மூர்ச் சாலைகள் எப்போதும் மேடும் பள்ளமுமாய்தான் இருக்கும்!

அப்போதுதான் இதுமாதிரி சந்தேகங்கள் வந்ததது...  வேலை தெரிந்தவர்கள்தான் இதுமாதிரி வேலைகளையும் செய்கிறார்களா?  இல்லை, கான்ட்ராக்ட் கிடைத்ததும்  ஏனோதானோ என்று யாரிடமாவது பொறுப்பை ஒப்படைத்து செய்யச் சொல்லி விடுகிறார்களா என்று!  அவர்கள் அவர்கள் லாஜிக்கின்படி ஏதோ செய்து வைக்கிறார்கள்.  யாரும் கேட்பதும் இல்லை.  படித்தவன் பாட்டை...

நான் புது வீட்டுக்கு வந்து கிட்டத்தட்ட இரண்டு வருடங்கள் ஆகப்போகின்றன.  எங்கள் நகரில் எல்லா தெருக்களிலும் தார் ரோட் போட்டிருக்க, எங்கள் தெரு மட்டும் மண்ரோடாய் இருந்தது.  சொல்லிச் சொல்லி இப்போதுதான் இரண்டு நாட்களுக்கு முன் தார்ரோடு போட ஆரம்பித்தார்கள்.  உடனேயே எதிர் வீட்டு கரண்ட் கேபிளை ஜேஸிபி அறுத்துத் தள்ளிவிட, அவர்களுக்கும் (நகராட்சிக்காரர்களுக்கும்), அந்த பில்டிங் காரர்களுக்கும் குடுமிபிடி சண்டை நடந்து வருகிறது.  இது முடிந்துதான் தார்ரோடு!.

==============================================================================================================

"ஒரிஜினல் பாய்ஸ் கம்பெனின்னா அது ஜெகந்நாதய்யர் கம்பெனிதான்.  காலையில் எழுந்ததும் குளிக்கறது, தோத்திரப்பாடல் பாடறது, வேளா வேளைக்கு சாப்பிடறது எல்லாமே அங்கே ஒழுங்காய் நடந்து வந்தது.அது மட்டும் இல்லெ, சமபந்தி போஜனம்னா அந்தக் காலத்திலே பெரிய விஷயம்.  அது ஜெகந்நாதய்யர் கம்பெனியிலே சர்வ சாதாரணம்.  எந்த விதமான பேதமும் இல்லாம அவர் எங்களோடு உட்கார்ந்து சாப்பிடுவார்.  சில பிராமனாப் பிள்ளைக அப்படி சாப்பிட மாட்டேன்னு சொல்லும்.  அதுகளை மட்டும் தனியா உட்கார்ந்த்து சாப்பிடச் சொல்லி விடுவார்.  எதையும் வற்புறுத்தித் திணிக்க அவர் விரும்ப மாட்டார்.  நான் சந்தித்த முதல் சீர்திருத்தவாதி அவர்தான். அவருடைய கம்பெனியிலேதான் எஸ் இ வெங்கடராமன், பி டி சம்பந்தம், கே சாரங்கபாணி, சி எஸ் ஜெயராமன், யதார்த்தம் பொன்னுசாமிப்பிள்ளை, நவாப் ராஜமாணிக்கம்பிள்ளை 

எல்லோரும் இருந்தாங்க..." 

"கிட்டப்பா இல்லையா?"

"அவரும் ஒருசமயம் ஜெகந்நாதன் கம்பெனியில் சேர வந்தார்.  ஆனா அவர் மட்டும் வரல்லே..  அஞ்சு அண்ணன் தம்பிகளை கூட அழைச்சுக்கிட்டு வந்தார்.  "ஒருத்தனுக்காக இத்தனை பேரை வச்சு என்னாலே சமாளிக்க முடியாது"ன்னு சொல்லி, அய்யர் அவரை அனுப்பிட்டார்."

"சங்கரதாஸ் ஸ்வாமிகள்...?"

"வருவார்.  இருப்பார்.  குடித்துவிட்டு ஆடினால் "இது நமக்குத் பிடிக்காது.  நீ போயிட்டு வா" என்று அய்யர் அவரை வெளியே அனுப்பி விடுவார்..."

"அவரை சிலர் நாடக உலகின் தந்தை என்கிறார்களே.."

"அதை நான் ஒப்புக்கொள்ள மாட்டேன்.  அவர் நல்ல நாடகாசிரியர்.  பாடலாசிரியர்.  எழுத ஆரம்பித்தால் தங்கு தடையில்லாமல் எழுதுவார்.  அதெல்லாம் சரி..  ஆனால் இப்போதே இருக்கும் இடம் தெரியாமல் போய்விட்ட  புராண இதிகாச கதைகளுக்கு வேண்டுமானால் அவர் தந்தையாயிருக்கலாமே தவிர நாடக உலகத்துக்கு ஒருநாளும் தந்தையாயிருக்க முடியாது.  அப்படி யாராவது இருந்தால் அது ஜெகந்நாதய்யராகத்தான் இருக்க முடியும்.  என்ன இன்னிக்கி இருக்கற அத்தனை கலைஞர்களும் அவருடைய வழி வந்த கலைஞர்களே.  இதை யாராலும் மறுக்க முடியாது..."

"ஜெகந்நாதய்யர் கம்பெனிக்கு ஒரிஜினல் பாய்ஸ் கம்பெனி என்கிற பெயர் உண்டா?"

"கிடையாது.  அது வேற.  அதிலேதான் எம் ஜி ராமச்சந்திரன், பி யு சின்னப்பா எல்லாம் இருந்தாங்க..  ஏன், நான் கூட சிலகாலம் இருந்தேன்..  ஜெகந்நாதய்யர் கம்பெனி பேர் "மதுரை ஸ்ரீ பால மீன ரஞ்சனி சங்கீத  சபா"

- விந்தனுக்கு எம் ஆர் ராதா கொடுத்த பேட்டி... -

====================================================================================================================

கேள்விக்கவிதை!

எங்கள் குடும்பத்தின்

எத்தனாவது 

தலைமுறை நான்?

எங்கு, என்று

தொடங்கியது என்

மூத்தோரின் 

முதல் பயணம்?

எந்த ஊரில் இருந்திருப்பார்கள்?

இப்போதென்னை

அறிவார்களா அவர்கள்?

நானே

மீண்டும் வந்த 

அவர்களில் ஒருவன்தானோ?

வாரிசற்றுப் போன 

வரிசை 

இருந்திருக்குமா?

ஆயின்,

துணைக் கிளைகளிலிருந்து

உறவுப்பூ மலர்ந்திருக்குமா?

ஏழு தலைமுறைகளுக்கொரு

முற்றுப்புள்ளி உண்டாமே

எப்படித் 

தெரிந்து கொள்வது

அறுந்த கண்ணியின்

அன்றைய தொடர்ச்சியை?

வியர்த்தமாகின்றன

விடைகளற்ற வினாக்கள்

=========================================================================================================

மின்வாரியக்காரர்களுக்கு சுண்டைக்காய் பிடிக்காது...  எப்படி சொல்கிறேன் என்கிறீர்களா?  எங்கள் தெருமுனையில் தானாய் வளர்ந்து வந்து காய்களை கொத்துக்கொத்தாய் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது இந்த சுண்டைச்செடி.  சில நாட்களுக்குப் பிறகு...

இதுதான் அந்த தானாய் தோன்றி வாரி வழங்கிய சுண்டைச்செடி!

சில நாட்களுக்குப் பின் அந்த இடம் இப்படி வெறுமையாய் இருந்தது...  செடி எங்கே காணோம் ன்று தேடினால்....

வெட்டி வீசப்பட்டு கொஞ்ச தூரத்தில்  காய்ந்து கிடந்தது...

=====================================================================================================================================

மதன்...   மதன்....  மு ஜா மு...

ஹிஹிஹி...   எங்கள் ஆபீஸும் இப்படிதான்!  தேடுவது தேடும்போது கிடைக்காது!

அதுதானே...  அதுலயும் நகசுத்தி வந்த விரலனா இன்னும் விசேஷம்!

ஒரு பூகம்பம் வெடிக்கக் காத்திருக்கிறது!

நல்லவேளை..  நாலோட நிறுத்திகிட்டாரே....!