இன்றுடன் முடிவதில்லை..

 ஒருநாள் அந்தப் பெரியவர் ஸ்ரீயைப் பார்க்க வந்தார். விசாரித்துக் கொண்டே வந்த பெரியவரை யார் என்று தெரியாததால் ஸ்ரீயின் அம்மாவிடம் அழைத்து வந்தார் திருமதி ஸ்ரீ.

அம்மா அவரை ஓரளவு அடையாளம் கண்டுகொண்டார்.  சற்றே தூரத்து உறவு.  தாயாதி உறவு.  பார்த்து நெடுநாள் ஆச்சு..

"நீங்க...."

வந்தவர் தன் உறவுமுறையை நீளமாகச் சொன்னார்.

"இந்த ஊரிலா இருக்கீங்க..."  அம்மா கேட்டார்.

"இல்லை..  நான் மதுரைல இருக்கேன்.  எனக்கு 'இப்படி உறவுப் பையன் ஒருத்தன் உடம்பு சரியில்லாம கிடக்கான்' என்று தாக்கல் வந்ததது...   அதான்.. "

"யார் சொன்னா.."

"அவுங்கதான்...  கனவுல வந்தது...  பொய்யெல்லாம் சொல்லமாட்டாங்க..  அங்கங்கே விசாரிச்சேன்..  விவரம் தெரிஞ்சுது.. ..  விவரம்லாம் விசாரிச்சுக்கிட்டு வந்து சேர ஒரு வாரமாயிட்டுது..  'கவலைப்படாதே..  நான் பார்த்துக்கறேன்... அதுவரை ஒண்ணும் ஆகாது'ன்னாங்க..."

"அதான் யாரு...?

"யாரு ஏதோ ஒரு ரூபத்துல வந்து தலைமுறை தலைமுறையா நம்ம குடும்பத்தைப் பார்த்துக்கறாங்களோ அவுங்கதான்.   கிராமத்துல சொத்தை சமீபத்துல பிரிச்சீங்களா? .."

"ஆமாம்..  சமீபத்துல இல்லை, அது கிடக்குமே ஒரு வருஷத்துக்கு மேல..  அவுங்களா  தாக்கல் வுட்டாங்க?  அம்மா...  தாயே"  அம்மா கண்களை மேலே உயர்த்தி தாவாங்கட்டையைத் தொட்டுக்கொண்டார்.

"அதனால வந்த விரோதம்தான்.  சொத்து மேல ஆசை..  இந்தாங்க இந்த எலுமிச்சம்பழத்தைப் பிழிஞ்சு அவனுக்கு கொடுங்க..   இந்த விபூதியை நெற்றில பூசி விடுங்க...  இன்னிக்கி என்ன செவ்வாய்க்கிழமையா?  வர்ற வெள்ளிக்கிழமை பையனையும் அழைச்சுக்கிட்டு தோப்புக்கு வந்து பாருங்க..  தோப்பு எங்க இருக்குன்னு நீங்க தங்கற இடத்துல கேட்டா சொல்வாங்க"

"ஐயா...  நீங்க சொல்றதெல்லாம் எப்படி நடக்கும்?  நினைவில்லாம கிடக்கான் புள்ள.."

"நாளைக்கு ராத்திரி வீடு வந்துடுவீங்க...  வியாழன் ரெஸ்ட் எடுங்க..  வெள்ளிக்கிழமை வெத்தல பாக்கு பழத்தோட ஒரு ரூவா காசு வச்சு எடுத்துட்டு வாங்க...  குங்குமம் ஒரு பாக்கெட் தனியா வாங்கி வச்சுக்குங்க... வேற யார் கிட்டயும் ஒண்ணும் சொல்லிக்க வேணாம்.."

சென்று விட்டார்.

அங்கிருந்த நர்ஸ் புதிருடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும், தடையேதும் சொல்லவில்லை.

அம்மா "எது கொடுத்தாலும் வாந்தியா வெளில வந்துடுது..  தங்கவே மாட்டேங்குது..  அம்மா.. தாயே..  காப்பாத்து.." என்று தனக்குள் முனகியபடியே விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டுவிட்டு, எலுமிச்சம்பழத்தைப் பிழிந்து "தண்ணி, சர்க்கரை, உப்பு சேர்க்கலாமான்னு தெரியலியே...அப்படியே எப்படி சாப்பிடுவான் புள்ள" என்று தனக்குள் அரற்றியபடியே கொஞ்சம் தண்ணீர் மட்டும் சேர்த்து ஸ்ரீ வாயில் புகட்டி விட்டார்.  சற்றுநேரம் பதட்டத்துடன் காத்திருந்தார்.  வெளியே வரவில்லை.

கொடுக்க வேண்டிய மருந்துகளை நேரப்படி கொடுத்தாலும், அம்மாவின் செயல்களை ஆர்வத்துடன் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார் அந்த நர்ஸ்.

ஒருமணிநேரம் கழித்து சற்றே தைரியத்துடன் கஞ்சி கொடுத்தார்.  மாலை இரண்டு ஆரஞ்சுப் பழங்களை எடுத்துப் பிழிந்து கொடுத்தார்கள், மனைவியும், அம்மாவும்.  உடம்பு எதிர்க்கவில்லை.  உள்வாங்கி கொண்டது.  அன்று இரவு இட்லி வாங்கி கொடுத்தார்.  மறுநாள் இடியாப்பம் வாங்கி சர்க்கரை தொட்டு சாப்பிடக் கொடுத்தார்.  

எலுமிச்சம்பழ சாறு உள் சென்றதிலிருந்தே ஸ்ரீயிடமிருந்து மயக்க நிலை அகன்றிருந்தது.  கண்விழித்தபடி படுத்திருந்தான்.  

மதியத்துக்குமேல் விசிட் வந்த மருத்துவர்கள், வியப்பைக் காட்டிக் கொள்ளாமல் இவர்கள் வேண்டுகோளின்பேரில் அன்று மாலை டிஸ்சார்ஜுக்கு எழுதி கொடுத்தார்கள்.

மாலை டிஸ்சார்ஜ் ஆகி வீடு வந்தாலும் சோர்ந்தே  காணப்பட்டான் ஸ்ரீ.  தூங்கிக் கொண்டே இருந்தான்.  

மனம் முழுக்க 'அம்மா' வியாபித்திருக்க, துணிந்து சத்துள்ள ஆகாரங்கள் கொடுத்தார் அம்மா. ஒன்றும் ஆகவில்லை.  உடம்பு ஏற்றுக் கொண்டது.  மறுநாள் முழுவதும் கூட பெரும்பாலான நேரம் படுத்துக் கொண்டே இருந்தான்.  அவன் அம்மா அவனிடம் அதுவரை நடந்ததை எல்லாம் மெதுவாய்ச் சொல்லி, மறுநாள் வெள்ளிக்கிழமை தோப்புக்குப் போகவேண்டும் என்றும் சொன்னார்.  களைப்புடன் பார்த்த ஸ்ரீயிடம் 'நாம் அங்கு போவதற்கு வண்டி ஏற்பாடு செய்கிறேன்' என்றும் சொன்னார்.

மறுநாள் பொழுது விடிந்தது. 

இதுவரை குறுக்கிடாமல் அவன் சொல்வதை என் மனக்கண்ணால் பார்த்தபடி கேட்டுக்கொண்டிருந்த நான் இப்போது ஆர்வம் தாளாமல் ஸ்ரீயிடம் கேட்டேன்...  

"அவுக, அம்மா என்றெல்லாம் சொல்றியே..  யாரு ஸ்ரீ அது?"

"நானே சொல்ல மாட்டேனா ஸார்...  அவசரப்படறீங்களே...  தெரியாமலா இருக்கப் போகுது?"

"அட, இப்பவேதான் சொல்லேன்.."

"அந்தந்த இடம் வரும்போது தெரியட்டும்னு நெனச்சேன் ஸார்..   கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணுங்களேன்..."

=======================================================================================================

ஒரு வங்காள நாவலின் முன்னுரையிலிருந்து உருவப்பட்ட சில பகுதிகள்...

உண்மையில் வடமொழி இலக்கியம் படைக்கப்பட்டதன் நோக்கம், மனிதன் மற்ற பிராணிகளின் உலகத்தை அடக்கி ஆள்வதற்காக படைக்கப்பட்டவன் அல்ல என்பதை உணர்த்துவதற்காகததான்.  அதே நேரத்தில் இயற்கையுடன் ஆத்மபூர்வமாக ஒன்றுவதன் மூலமே மனிதன் முழுமை பெறுகிறான் என்பதை வலியுறுத்துவதற்காகவுமே எனலாம்.  காளிதாசனின் கவிதையில் ஆஸ்ரமத்தைத் தவிர வேறெங்கும் சாகுந்தலையைக் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாது.  வடமொழி இலக்கியங்களில் நாம் கேட்பது வேட்டைக்காரர்கள் வெறியோசை அல்ல, மிருகங்கள், பறவைகள் ஒலிகள்தான்.  பாரதத்தின் பண்பாடு பல இனங்களையும் பல மதங்களையும் சார்ந்ததாக இருந்தாலும் அது அடிப்படையில் ஒன்றாக இருப்பதற்கு காரணம் இந்த பாரம்பரிய வெளிப்பாடுதான்.

வங்காள வசன இலக்கியத்துக்கு முன்னோடி 1833 வரை வாழ்ந்த ராஜாராம் மோகன்ராய்.  சுதந்திர உணர்வை நாவலில் நுழைத்த பெருமை 'வந்தேமாதரம்' படைத்த பங்கிம் சந்திரரைச் சேரும்.  அவர் மதவெறி கொண்டவர் என்று சிலர் குற்றம் சாட்டுகின்றனர்.  ஆனால் அவர் மத வேறுபாடின்றி இந்து-முஸ்லீம் உழவர்கள் மேல் தன் அன்பை தாராளமாக பொழிந்திருப்பது அவரது "ஸாம்ய" (1879) கட்டுரைத் தொகுப்பிலிருந்து தெளிவாகும்.

காந்திஜி குருதேவர் என்று அழைத்த ரவீந்திரநாத் தாகூர் தனது நாவல் 'நௌகாடூபி' பற்றி பிற்காலத்தில் சொல்லும்போது "இந்தக் காலத்தில் நாவல்களில் சம்பவங்களுக்கு முக்கியத்துவம் குறைந்து உள்ளப் போராட்டங்களே முக்கியத்துவம் பெற்றுவிட்டன" என்கிறார்.  அவர் 1910 ல் எழுதிய 'கொரா', 1916 ல் எழுதிய 'கோரே பாயிரே' போன்ற நாவல்களில் சுதேசி இயக்கம் குறுகிய இனவெறியாக ஆவதைக் கண்டித்தார்.  1934 ல் எழுதிய 'சார் அத்யாய்' நாவலில் அரசியல் நடைமுறை மனிதனின் குணங்களை எவ்வாறு பாதிக்கின்றன என்பதைத் தெளிவாகக் காட்டினார்.  ஆனால் ரவீந்திரரின் படைப்புகளில் சிந்தனைக்குரிய கருத்துகள் வலுவில் திணிக்கப்படவில்லை.  அவை பாத்திரங்களின், அனுபவங்களின் வெளிப்பாடாக அவர்களுடைய பேச்சு வார்த்தைகளின் மூலமாக உருப்பெறுகின்றன.

சமூகத்தில் தாழ்த்தப் பட்டவர்களின் கதையை முதல் முதலாக எழுதியவர் சரத்சந்திரர்.  'ஸ்ரீகாந்தன்' நாவலில் நான்கு பாகங்களாய் அவர் எழுதி இருப்பதை தாகூரே பாராட்டுகிறார்.  கணவனை இழந்த பெண்ணும், சுமங்கலியும் பரபுருஷனைக் காதலிப்பது போன்ற சிக்கலான விஷயங்களைக் கூட (பள்ளி சமாஜ் - 1916, கிருகதாஹ் -1920) சரத்சந்திரர் பரிவு ததும்ப வர்ணித்திருக்கிறார்.   "குறை, குற்றம் பாவம் இவை மாத்திரமே மனிதனின் முழுமையான உருவம் ஆகிவிடாது.  இவற்றுக்குள்ளே அசல் மனிதன் இருக்கிறான்.  இதை ஆத்மா என்றும் சொல்லலாம்.  அவன் அந்தக் குறைகளையும் குற்றங்களையும் கடந்து மேலே நிற்கிறான்" என்கிறார் சரத்சந்திரர்.  1923 முதல் 1929 வரியில் கல்லோல் பத்திரிகை வாயிலாக சரீர சம்பந்தப்பட்ட இச்சைகளும் வாழ்க்கையின் அடக்க முடியாத வேகமும் பற்றி எழுதியவர்கள் கல்லோல் குழுவினர் என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

ஒரு வட்டாரத்துக்குரியதை உலகத்துக்கே பொதுவானதாகவும் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்துக்குரியதை எந்தக் காலத்துக்கும் பொருந்துவதாகவும் செய்வதில் இலக்கியத்துக்கு அலாதித் திறன்.

இயற்கையுடன் உறவு கொள்வதுதான் இந்தியக் கலையின் சிறப்பு ....

- ஒரு வங்காள நாவலுக்கான முன்னுரையில் நிகிலேஷ் குஹா -

==============================================================================================

இன்றுடன் முடிவதில்லை..

ஸ்ரீராம் 

இதோ முடிகிறது இந்த நாள்.. 

குறுகிய தெருக்கள் அடர்ந்த குப்பைகள் 

இரும்பு சாமான்கள் காலடியில்.. 

தகரங்கள் தலைக்கு மேலே 

ஓயாத சத்தம் கூச்சல் 

பிழைக்க வழிதேடி உழைப்பின் சத்தங்கள் 

யாரோ யாரையோ அழைத்துக்கொண்டே 

இருக்கிறார்கள் 

யாரோ யாரையோ வசைபாடிக் கொண்டே 

இருக்கிறார்கள்.

மண்ணெண்ணெய் கிரீஸ் மணங்களுக்கு நடுவே 

எண்ணெயில் தீயும் வடை பஜ்ஜியின் மணமும் கலந்தே 

வருகிறது 

காலி தேநீர்க் கோப்பைகள் 

ஒரு கையில், 

கயிற்றில் சுற்றிய பம்பரம் 

மறுகையில் என 

பால்யத்தை ஒரு கையிலும், 

வாழ்க்கைப்போராட்டத்தை 

மறு கையிலும் ஏந்தி 

தாண்டிச்செல்லும் தேநீர்ச் சிறுவன்..

சமோசாக்களுக்கும் மீன்களுக்கும் 

விசிறியபடி 

அதனதன் எதிரே ஆயாக்கள் 

தகரம் காலில் குத்தாமல் 

எதிரில் வருபவர் மேல் இடித்துக் கொள்ளாமல் 

நாலு இட்லி, கெட்டிச் சட்னி பார்சலுடன் 

தாண்டிச் செல்கிறேன். 

இட்டுக் கட்டிப் பாடும் இட்லிக்கடை ஆயாவிடம் 

சட்னியும் சுவை, சந்தமும் சுவை 

இதோ முனை திரும்பியதும் 

வரும் முட்டுச்சந்தில்தான் 

யாரோ என்றோ கைவிட்ட 

என் வீடு..

 

திரும்பியதும் 

அழகிய ஆற்றங்கரையையும், 

அங்கே சில மரங்களையும், 

நடுவில் என் வீடு என்றும், 

அங்கே எனக்காகக் காத்திருக்கும் 

ஒரு தேவதை

என்கிற கற்பனையையும் 

சேகரித்துக் கொண்டு 

வளைவு திரும்புகிறேன்.

முட்டுச்சந்தோடு 

முடிந்து விடுவதில்லை 

கனவுகளும் வாழ்க்கையும் 

நாளைக்காலை 

யதார்த்தம் எதிர்ப்படும் வரை 

கனவு காணலாம் 

========================================================================================================

மதன்... மதன்.. 

"சின்னப்பையனா இருக்கும்போது...!!"

காலம் அறிய கவாஸ்கர் பெயர்..

வீட்டுக்காரரா?  தோட்டக்காரரா?

=====================================================================================================

காசு கொடுத்து கரப்பான் பூச்சி!

ஆச்சர்யமூட்டும் தகவல்...  நன்றி இணையம்...