காற்றினிலே 2 / 6 :: துரை செல்வராஜு

 

முந்தைய பகுதி சுட்டி : பகுதி 1 

மாநகரில் இருந்து சற்று தொலைவில் வயல்களின் மத்தியில் பெரியதொரு சிவாலயத்துடன் இருந்தது அந்த ஊர்.  அதன் நடுவாக புளிய மரங்களுடன் கூடிய ஒற்றைச் சாலை ஏகப்பட்ட வளைவுகளுடன்.. சாலையின் ஓரத்தில் எடுப்பான கட்டிடம் - விடுதி என்ற பெயரில்...

கோயில் குளம் என்று தரிசிக்க வருபவர்கள் அலுப்பு தீர தங்கிச் செல்வதற்கு வசதியாக இருந்தது..

கண்ணுக்குக் கண் கண்டு மகிழும்படிக்கு - அம்மியில் தேங்காய் அரைப்பதும்  ஆட்டுரலில் அரிசி அரைப்பதும்  மர உரலில்  அவல் இடிப்பதும் .. பசுவிடம் பால் கறப்பதும்  .. காஃபிக் கொட்டையை வறுத்து அரைத்து மணக்க மணக்க காஃபி போட்டு பளபளக்கும் பித்தளை டம்ளர், டவராக்களில் கொடுப்பதும் - - -

இதோ.. இதோ.. - என்று வெகு தூரத்தைக்  கடந்து வந்தவர்களது அலுப்பு தீரும்படிக்கு - தவலைகளில் வைத்து இறக்கப்பட்ட வெதுவெதுப்பான மூலிகை நீர்க் குளியலும் - மட்பாண்டச் சமையலும் தலை வாழை இலை விருந்தும்  -

தொன்னையில் நெய் ததும்பும் அசோகாவும் தளிர் வெற்றிலைத் தாம்பூலமும் - பாரம்பர்யத்தைத் தொலைத்து விட்டு வருபவர்களுக்குப் புதுமையாக இருந்தது.. 

புராதனமான கோயில்கள்  சில இருப்பதால்  அந்த நகரத்திற்கு அதிர்ஷ்டம்.. அதற்கப்பால்  இக்கிராமத்தில் இருக்கும் பாழடைந்த  மாளிகையால் யாருக்கு அதிர்ஷ்டம்?...

கோயில்களுக்கு வருவதைப் போலவே இந்தப் பாழடைந்த மாளிகையைப்  பார்ப்பதற்கும் கூட்டம்..  கொண்டாட்டம்..

புதிய கட்டிடத்தில் இருந்து கூப்பிடு தூரத்தில்தான் அந்தப் பழைமையான மாளிகை...

இங்கிருந்து அங்கு  செல்லும் வழியில் வட்ட வடிவில்  சகல வசதிகளுடன் ஆறேழு கூரைக் குடிசைகள்.. கணினி யுகத்தின் கண்கவர் குடிசைகளைக் கடந்ததும் புதிய பராமரிப்புடன் பாழடைந்த மாளிகை...

வெளி ஆட்கள் யாரும் அத்து மீறி உள்ளே நுழைந்து விடாதபடிக்கு அதையும் இதையும் வளைத்து எட்டடி உயரத்துக்கு மதிற்சுவர்..

பாழடைந்த இந்த மாளிகையுடன் பத்து ஏக்கர் வயலை எவனோ ஒருவன் வந்த விலைக்கு விற்று விட்டு ஓடிப் போய் விட்டான்..

அந்த காலத்து சர்க்கார் பதிவேடுகளில் பாழடைந்த இந்த மாளிகையைப் பற்றி எந்தக் குறிப்பும் இல்லை..

முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட குறுநிலக் கிழார்களுக்குச் சொந்தமாக இருந்திருக்க வேண்டும்.. 

வாரிசு அற்றுப் போனதால், வாழ்ந்த  மாளிகையும் வனப்பு அற்றுப் போய்விட்டது..

விஸ்தாரமான நடுக்கூடம்.. தலை வாசலில் தேவதாரு மரத்தில் கலை அம்சத்துடன்  வடிக்கப்பட்ட நிலை மாடம்.. அவ்வளவுதான் சொல்லத் தக்கவை.. மாளிகையின்  சுற்றுப்புறம் முழுதும் இடிந்து சரிந்து புற்றுகள்  சூழ்ந்திருந்தன..

பேய் பங்களா என்று அந்த இடத்தை உள்ளூர் மக்கள் யாரும் நெருங்குவதே இல்லை..

இப்படியான மாளிகையை - தற்காலத்தில் கட்டும்போதே - சுற்றுலா பயணிகளைக் கவர்வதற்காக பழைய வடிவமைப்பில் கட்டியதாக -  ஊழல் பெருச்சாளிகளான உத்யோகஸ்தர்கள் ஒன்று கூடி ஒரு பொய்க் கதையை உருவாக்கினார்கள்..  உலவ விட்டார்கள்..

இந்தக் கதை உலவுவதற்கு முன்பிருந்தே இங்கு வேறு சில  உலவிக் கொண்டிருப்பது அந்த வீணர்களுக்குத் தெரியாது..

இப்படியான மாளிகையின் நடு மண்டபத்தில் ராஜ தர்பாரை நினைவுபடுத்தும்படிக்கு ஆங்காங்கே ஜரிகை இழையோட ரத்தச் சிவப்பில் பதாகைகள்.. பொன் வண்ணச் சித்திரங்கள்.. அலங்காரத் தூண்களில் துருப்பிடித்த வாள்கள், தீப்பந்தங்கள், ஐந்தடி உயர குத்து விளக்குகள்..

எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக முன் இரவுக்குப் பின் தர்பார் மண்டபத்தில் கலை நிகழ்ச்சிகள் ஆரம்பமானதும்  வந்திருப்பவர்களை உபசரிப்பதற்காக  ஒப்பனையுடன் கூடிய வட புலத்து வனிதா மணிகள்..

இந்த ராஜ தர்பாரைக் காண வருபவர்களுக்கு மாலை ஐந்து மணி வரை தான் அனுமதி..

அதன் பிறகு சிறார்களுக்கும்  பெண்களுக்கும் கிழங் கட்டைகளுக்கும்  அனுமதி கிடையாது.. இரவு ஒன்பது மணியில் இருந்து நடுச்சாமம் வரையில் நறுமணம் கமழ - மெல்லிய இசை.. இளசுகளின் கூத்து கும்மாளம்.. எல்லை கடந்த கோலாகலங்கள்..

அந்தப் பக்கத்து ஆட்களும்  - இந்தப் பக்கத்து ஆட்களும்  - பட்டினப் பிரவேசம் மாதிரி அவ்வப்போது இங்கே வந்து போவதால் நிர்வாகப் பிரச்னை என்று எதுவும் இல்லை..

உள்ளூர் ஆசாமிகளுக்கு மாதாந்திரப் படையல், பள்ளயம்..

இதற்கு மேல் வேறென்ன வேண்டும்?.. - என்றிருந்த நிலையில் தலைக்கு மேல் கத்தி வந்திருப்பது மித்ரா சுபாஷினிக்கு மட்டுமே தெரியும்..

ஒற்றை ஒற்றையாய் மின் விளக்குகள் ஒளிவிடும் அந்த நீண்ட நடையில் மித்ரா நடந்த போது - 

ஊற வைத்து அரைத்த உளுந்த  மாவின் புளித்த வாடை வீசியது..

இப்படி வாடை என்றால் அருகிலேயே நாகத்தின் முட்டைகள் பொரிந்திருக்கின்றன என்று அர்த்தம்..

அவந்திகாவின் அறைக் கதவை நெருங்கியதுமே - " வா.. மித்ரா!.." - என்று அனுமதி..

காலணிகளை வெளியே கழற்றி விட்டு மெதுவாக உள்ளே நுழைந்த மித்ரா அதுவரையிலும் தாழிடப்படாதிருந்த கதவிற்கு தாழிட்டு விட்டுத் திரும்பினாள்...

புத்தம் புதிய விரிப்புடன் கூடிய கட்டில்.. அதில் குற்றுயிராகக் கிடந்தான் விஜய்.. அந்தப் பக்கமாக இவர்களை மேலே அழைத்து வந்த பணியாளன்.. அவனும் குறை உயிராகக் கிடந்தான்..

அறையின் உள்ளே  உளுந்த மாவின் புளித்த வாடை வீசிக் கொண்டிருந்தது..

மயங்கிக் கிடந்த விஜய்யின் அருகில் அவந்திகா - சீற்றத்துடன்..

(தொடரும்)