சஞ்சலத் தாயும், சலித்த மகனும்

 மகாபாரதம் சம்பந்தப்பட்ட கதைகள் என்றாலே எனக்கு ஒரு தனி ஆர்வம் உண்டு.  உடனே படித்து விடுவேன், அல்லது வாங்கி விடுவேன். 

அ. மாதவன் எழுதிய 'இனி அவள் உறங்கட்டும்' (நான் உறங்கட்டும்?) என்னும் கதை, எஸ்ரா எழுதிய பாண்டவர் கதை (படிக்கவே முடியவில்லை), இன்னும் சில புத்தகங்கள்.  முதலிலேயே வாங்க வேண்டும் என்று நினைத்து இப்போதுதான் பைரப்பாவின் 'பருவம்' புத்தகம் வாங்கி வைத்திருக்கிறேன்.  படிக்க வேண்டிய புத்தக லிஸ்ட்டில் அதுவும் காத்திருக்கிறது.  எம் வி வி ஒரு மகாபாரதக்கதை எழுதி இருப்பதாக கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.  இன்னும் கிடைக்கவில்லை.

அந்த வரிசையில் இந்த புத்தகம் வாங்கினேன்.  அதாவது திரு தீபன் எழுதிய 'கடைசி குரு'.

புத்தகம் கைக்கு வந்து கிட்டத்தட்ட இரண்டு மாதங்கள் ஆகின்றன என்றாலும், வேலை நெருக்கடி காரணமாக இப்போதுதான் படித்தேன்.  இனி பாக்கி வைத்திருக்கும் புத்தகங்கள் ஒவ்வொன்றாய் படிக்க வேண்டும்.

சாதாரணமாக முன்னுரை, அணிந்துரை எல்லாம் புத்தகம் படித்து விட்டுதான் படிப்பேன்.  இந்தப் புத்தகத்தில் முன்னுரை மட்டும் முதலில் படித்தேன்.  சமீப காலங்களில் இல்லாத வழக்கமாய் - முடியாத வழக்கமாய் -புத்தகத்தை ஒரே மூச்சில் முடித்து விட்டு நான் உணர்ந்ததை எழுதிய பிறகு, லா ச ரா புதல்வர் கருத்தை  படித்தேன்.  அருமை.  அணிந்துரை அல்ல, பணிந்துரை என்கிறார்.  ராஜநடை போடும் எழுத்துகள் அப்படிதான் உணர வைக்கின்றன.

​மகாபாரத பாத்திரங்களில் தேர்ந்தெடுத்த சில பாத்திரங்களை வைத்து கற்பனையாக சம்பவங்கள் வடித்திருக்கிறார் ஆசிரியர்.  எல்லாமே தரமான கற்பனைகள்.  பாத்திரங்களின் மரியாதையை குறைக்காத கற்பனைகள்.  கைகளில் கவிதை வழிகிறது.  தெறிக்கும் எதுகை மோனை வரிசையோடு, கவிதையாய் வந்து விழும் வசீகரிக்கும் எழுத்துகள்.

மகாபாரதத்தை ஆழ்ந்த படித்திருந்தால் தான் இவ்வளவு விவரமாக சிந்திக்க முடியும்.  வித்தியாசமாக எழுத முடியும்.  ஒவ்வொரு பாத்திரத்தையும் ஆழ்ந்து யோசித்து,  அதன் மறுபக்கத்தை அல்லது அந்த பாத்திரம் பக்கம் நின்று, அவர்கள் என்ன யோசித்திருப்பார்கள் என்பதை பற்றி பேச மகாபாரதத்தில் மூழ்கி களித்திருக்க வேண்டும்.  முன்னுரை படிக்கும்போதே இது ஒரு வித்தியாசமான சிந்தனையுடைய புத்தகம் என்று தெரிந்து விடுகிறது.

மகாபாரதம் படிக்கும் அனைவருக்கும் பல்வேறு வகையில் சிந்திக்க, எழுத வாய்ப்புகளைக் கொடுக்கிறது.  ஏதோ ஒரு புத்தகத்தில் திரௌபதிக்கு கர்ணன் மேல் ரகசிய காதல் இருந்தது என்று கூட படித்தேன்.  உலகத்தில் எழுதப்பட்ட, இனி எழுதப்படும் கதைக்கரு எல்லாம் பாரதத்தில் இருக்கிறது என்பார்கள்.

எதுகை மோனையுடன் ரைமிங்காய் வந்துவி​ழும் வரிகள் கதை முழுக்கவே ஒரு கவிதை நடையில்.  

​"நந்தன் மாளிகை பேயும் உறங்கித் தோயும் இருள்,  அவரவர் இல்லங்களுக்கு பெயர்ந்திருந்தனர் அவரவர் வீட்டில் அயர்ந்திருந்தனர்​"  இதுபோல​.

கண்ணனைக் கொள்ள அனுப்பப்பட்ட போதனைக்கு அது ஒரு டாஸ்க். முன்விரோதம் ஏதுமின்றித்தானே அவள் கண்ணனை கொல்லப் போகிறாள்?  அவள் உணர்வுகளை படியுங்கள்...

​"எல்லோரும் நினைத்தார்கள் நான் அன்றே இறந்து விட்டேன் என்று.. கண்ணனைத் தவிர யாருக்கும் தெரியாது அன்று தான் நான் உயிர்த்தேன் என்று" -  பிரமாதம்

​"பிரிவு என்பது தொலைவு  செல்வது அல்ல, தொலைந்து போவது...  நாங்கள் உன்னை தொலைக்கவே மாட்டோம் கண்ணா​"

​"சுடராழியின் சுரப்பு என்றுமே வற்றாத போது பொழிவு ஏன் பொதுவேலை நிறுத்தம் அறிவிக்கப்போகிகிறது?   பேச்சுப் பேர​றிவில் ஒவ்வொரு கோபிகையிடும் நான் தோற்றுத்தான் போகிறேன்​", என்றால் கண்ணனுக்கு தோல்வியா​!!  அன்புக்கு இணங்கி விடுகிறான்.

​"அசுர வீணையின் அறியாத நரம்பு அடக்க வயல் முளைத்த ஆன்மீக கரும்பு​" -  பிரகலாதன்.

​"பக்தனின் பிதாவை கொல்வதுதான் பரமாத்மா லட்சணமா?  அடியவனின் அன்னையை அமங்கலி ஆக்குவது தான் அவதார அனுக்கிரகமா?   இந்த இழிசெயல்தான் இறைச்செயலா?"

​"தனலட்சுமிக்கு தாலி கட்டியவர்...." -   இறைவிக்கும் உண்டோ இப்படி ஒரு தளை?

தேவகியின் துக்கம் உணர்வுபூர்வமானது.  கண்ணன் என்ன பதில் சொல்லி சமாளித்தாலும் ஏற்க முடியாது என்று தான் தோன்றும்.  யசோதைக்கு ஏற்பட்ட இன்பம் தனித்துவமானது.   அதுதான் மகிழும் காலம்  ராமாயணத்தில் லக்ஷ்மணன்- ஊர்மிளா பற்றி பேசுவது போல தேவகியின் இழப்பு, யசோதையின் அதிருஷ்டம் ஆகியவை பேசக்கூடியயதுதான்.

​'கைப்பிடி அவலில் மெய்ப்பிடி ஞானம;'  ​'இணையவன் இறையவன்​';  செல்வம் பெற்றதும் சுதாமன் பிறகு என்ன ஆனான்,  பொறுப்பில்லாமல் அவன் பெற்றுக் கொண்ட குழந்தைகளுக்கு கண்ணனா பொறுப்பு...!  இருந்தாலும் அவன் காட்டவில்லை வெறுப்பு​!

​'சஞ்சலத் தாயும் சலித்த மைந்தனும்...'  கர்ணனின் ஓவியத்தில் சிவாஜி கணேசனை மறைக்க முடியவில்லை அல்லது மறக்க முடியவில்லை கர்ணனுக்கான வசனங்களிலும் சிவாஜிக்காகவே எழுதப்பட்டிருப்பது போல ஒரு பிரமை.  வரத்தை வாங்கிக் கொண்டு குந்தி  வாசலை நெருங்குகையில் கர்ணனின் 'சிம்மக்குரல்' அழைத்தது என்னும் இடத்தில் மறுபடியும் சிவாஜி வந்துவிடுகிறார்/  அங்கு பேசும் கர்ணனின் வசனங்கள் மிகவும் அருமை.

ஒவ்வொரு கதையாக எழுதும்போது அந்தந்த பாத்திரமாகவே மாறி விடுகிறார்   ஆசிரியர்.

மகாபாரதம் தான் எத்தனை விதமான பாத்திரங்களை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறது​.  குழந்தைகளைப் பெற்று பொறுப்பில்லாத சுதாமன்​, அரியணைக்கு ஆசைப்படும் துரியோதனன், அவனுக்கு உரிமை அதிகம் என்று தெரிந்தும் பாண்டவர்களுக்கு முடிசூட வைக்கும் நியாயங்கள்... கர்ணனுக்கு தன் தாய் யார் என்றே தெரியாத அந்த நிலைமை....  எல்லாவற்றையும் நேர்மையாக நம்மையே எடை போட்டுக்கொள்ள செய்கிறது பாரதம்

.

எதிலும் மறைபொருளாக இருக்கும் சில உணர்வுகளை, அல்லது அதையே எதிர்த் திசையில் யோசித்தால் எப்படி இருக்கும் என்று, காவியத்தில் சொல்லப்படாத விஷயத்தை கற்பனை செய்து எழுதுவது எளிதன்று.

​'இவர்கள் நான் நேசம் பூண்டு நிலத்தில் விழவில்லை;  ஒரு நிர்ப்பந்தத்தால் நிகழ்ந்தவர்கள்.   கர்ணன் மட்டுமே என் சுய ஆர்வத்தால் சுடர்ந்தவன்.  கதிரவ அமுதம்​'-  எழுதும்போதே வார்த்தைகள் வந்து விழுந்து கொண்டே இருக்கும் போல.

​'விவாகம் என்பது நற்பந்தம் என்றாலும் நிகழ்ந்தே ஆக வேண்டிய நிர்ப்பந்தம்.  என்னை புரிந்து, என்னில் விரிந்து,  என்னுள் பிணைந்து, யானாய் இணைந்து,  என்னை உணர்ந்து,  என்னை உகந்து,  என்னால் உயர்ந்து, என்னை உயர்த்தும் ஆடவன்.   யாரும் அறியா எந்தன் உண்மையை என்னுள் இருந்து எடுத்துப் பிரித்து எனக்கே காட்டும் இனிய வல்லமை கொண்ட ஆதவன்..... பிரமாதம் சார்

மறை விழி. இன்னொரு கோணம். காந்தாரியை  கண்ணழகியாய், இந்த கோணத்தில் இருந்து யாரும் யோசித்து இருக்க மாட்டார்கள் என்று தோன்றியது. 

அக(ழ்)விழி ஒரு அற்புதம்.  காந்தாரி சொல்லிக் கொண்டு வருவதை படித்துக்கொண்டே வருகையில் அம்மா அம்மா பார்வதி தாயே இதை எப்படி அம்மா நான் ஏற்றுக் கொள்வேன் அம்மா அம்மா என்று குலுங்கி குமுறி அழுத காந்தாரி தாயே இந்த இடத்தில் கலங்கிவிட்டேன்.   அந்த இடத்தில ஆசிரியர் காந்தாரியை உருவகப்படுத்தும் இடம் மிக உயர்ந்த இடம். காலம் கடந்தும் ராமாயணத்தில் ராவணன் ஏன் இன்னமும் இந்த அளவு தூற்றப்படுகிறான் என்பதையும் கௌரவர்கள் செய்த அந்த மாபெரும் இழிசெயல் என்ன என்பதையும் இன்று புதிய கோணத்தில்  என்னை பார்க்க வைத்தீர்கள் T N R ஸார். 

ஒன்று விடாமல் வரிசைப்படி எல்லாவற்றையும் முழுமையாக ஒரு முறை படித்து விட்டேன் இனி எப்போது ஒவ்வொன்றாக எடுத்து எதை, எத்தனை முறை படிப்பேனோ தெரியாது.  மீண்டும் மீண்டும் படிக்கத் தூண்டும் எழுத்துகள்.  வசீகரிக்கும் வரிகள்,  வளைந்து, குழைந்து வரும் வார்த்தைகளில் இழைந்து வரும் பொருள்.

"ஏன் மோட்சமே கூட உயிர்களுக்கான பயணத்தின் முடிவு தானே தவிர உயிர்களின் முடிவு அல்ல.... அவை இறையோடு இரண்டறக் கலந்து விடுகின்றன.   உயிர்களுக்கு முற்றுப்புள்ளி இல்லை"

'கடைசி குரு' ஒரு அற்புதம்.  என்ன சொல்ல வருகிறார் ஆசிரியர்,  பீஷ்மருக்கு களங்கமோ என்று ஒரு நிமிடம் யோசித்தேன்.  ஆனால் படித்துக் கொண்டே வரும்போது "உமக்கு மட்டும் பூவையர் சாஸ்திரம் போதிக்கப் பட்டிருந்தால், பாவையர் ஞானம் பகிரப்பட்டு இருந்தால், அம்பைகள் அனாதையாக அலைந்திருக்க மாட்டார்கள்.  அபலைகள் அரச சபை மத்தியிலே ஆடை அவிழ்கப்பட்டிருக்க மாட்டார்கள்.  அவ்வளவு ஏன்,  பல லட்சம் உயிர் குடித்த இந்த குருச்ஷேத்திர யுத்தமே நடந்திருக்காது.."   அற்புதமாக சொல்லி இருக்கிறீர்கள் ஆசிரியரே

புத்தகத்திலே பின்னூட்டங்களை பிரசுரிப்பது நல்ல விஷயம் தான். ஆனால் அதை படிக்கத்தான் முடியவில்லை.  

மேலும் சில உதாரணங்கள்...

கடைசி குரு , புஸ்தகா வெளியீடு, 140 ரூபாய், தீபன் (T N ராதாகிருஷ்ணன்) எழுதியது.

=================================================================================================

நம் தளத்தில் இதுவரை அவரது இரண்டு கதைகளை தந்த எழுத்தாளர் திரு எஸ். குமார் முகநூலில் அவரது எழுத்தாள அனுபவங்களை பற்றி எழுதியிருப்பதன் பகிர்வு..  

மணல்வெளிக் கால் தடங்கள்

10 முதல் புதினம்

1983 அக்டோபரில் சாவியில் வெளிவந்த ஒருவழிப் பாதை என்ற சிறுகதை இலக்கியச் சிந்தனையால் மாதத்தின் சிறந்த சிறுகதையாகத் தேர்வு ஆனது.

எழுபத்தைந்துக்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகள் ஏழு குறும்புதினங்கள் எழுதிய நிலையில் புதினங்களை நோக்கி நகர நினைத்தேன்.

இப்பொழுதெல்லாம் சிலர் எடுத்த எடுப்பிலேயே நாவலிதழ்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்டு மாத நாவல் எழுத்தாளர்களாகி விடுகிறார்கள். அப்பொழுது நிலைமையே வேறு. படிப்படியாக சிறுகதை, குறும்புதினம் என்று எழுதி, பிறகே நாவல் ஆசிரியர் என்ற அங்கீகாரம் கிடைக்கும்.

அப்பொழுது ஆண் எழுத்தாளர்களில் பெரும்பாலோர் குற்றக் கதைகளை எழுத,பெண் எழுத்தாளர்கள் குடும்பக் கதைகள் எழுதிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

லக்ஷ்மி வகுத்துக் கொடுத்த பாதை வக்கிரமான ஆண்களைப் பொறுமை மிக்க பெண்கள் திருத்தி, நல்வாழ்வு வாழ்வது. அதைப் பலரும் பின் தொடர்ந்தனர். ரமணி சந்திரன் இன்னொரு பாட்டை அமைத்திருந்தார். அது கனவு மிகுந்த இளம்பெண்ணுக்கு அழகு,இளமை, வசதி கொண்ட இளைஞன் காதலனாகக் கிடைப்பது. அதையும் பலர் பின் தொடர்ந்தனர்.

இதை எல்லாம் மனதில் கொண்டு நான் வானம் மண்ணில் வீழ்வதில்லை என்ற புதினத்தை எழுதினேன். வழக்கமான நாவல்களில் இருந்து அது வேறுபட்டது. ஆண்களைப் போலவே முரட்டுத்தனமும் முட்டாள்தனமும் கொண்ட பெண்களும் உண்டு. அப்படி ஒருத்தியை மனைவியாக அடைந்தவனின் பாட்டைச் சொல்லும் கதை அது. சாவி குழுமத்தின் மோனா இதழுக்கு அனுப்பி வைத்தேன். தேர்வு பெற்று ஆசிரியர் குழுவால் சிரிக்கும் உறவுகள் என்று பெயர் மாற்றப்பட்டு வெளியாகியது.

நிறைய வாசக வரவேற்பை அது பெற்றது. அவர்களே பிரசுரித்த கடிதங்களில் ஒன்று கிருஷ்ணகிரி பூபாலன் என்ற வாசகர் எழுதியது.

முன்னறிவிப்பின்றி வந்த மாமழை போல் எந்த விளம்பர ஆர்ப்பாட்டமுமின்றி வெளிவந்த நல்ல நாவல் என்று அவர் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

வேறொரு கடிதம் கேர் ஆஃப் மோனா என்று அனுப்பப்பட்டு ரீடைரெக்ட் செய்யப்பட்டு எனக்கு வந்தது.பார்த்திபன் என்ற சிறப்பு மருத்துவர் எழுதி இருந்தார்,பொறையாரிலிருந்து.

நான் படித்தவை அதிகமில்லை. ஆனால் படித்தவற்றுள் இது தான் மிகச் சிறந்த நாவல் என்று எழுதி இருந்தார்.

என்னுடைய மரியாதை,கனவு மரங்கள் போன்ற சிறுகதைகளுக்கு இப்படிப்பட்ட பாராட்டுக் கடிதம் வந்திருக்கிறது.( பின்னாளில் முதல் கடிதம் சிறுகதைக்கு அப்படி ஒரு வரவேற்பும் வாசகக் கருத்தும் வந்தது.)ஆனால் முதல் நாவலுக்கும் ஒருவர் இப்படி ஒரு பாராட்டைத் தெரிவித்தது எனக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்தது.

ஆனால்-

சாவியின் உதவி ஆசிரியர் சி ஆர் கண்ணனைப் பார்த்தபொழுது அவர் வேறுவிதமான கருத்தைத் தெரிவித்தார்.

கதை நல்லா இருந்தது. ஆனா நீங்க எழுதறது ஒண்ணரை ரூபா மாத நாவலுக்குன்றதை மறந்துடாதிங்க என்றார்

அனுபவம் மிக்க ஒருவரின் அந்த எச்சரிக்கையை நான் கவனத்தில் கொண்டிருந்தால் என்னால் அப்பொழுதே பல வெற்றிகளைப் பெற்றிருக்க முடியும். ஆனால் நானோ பிடிவாதமாக வித்தியாசமான புதினங்களை எழுத வேண்டும் என்ற முடிவில் இருந்தேன்

அடுத்ததாக ஒரு மத்தியதர இளைஞனின் வாழ்க்கைச் சிக்கல்களைப் பேசும் சுந்தரக் கனவுகள் என்ற புதினத்தை எழுதினேன்.

அது மோனாவால் மறுக்கப் பட்டது. குங்குமச்சிமிழுக்கு அனுப்பினேன். அவர்கள் தேர்வு செய்து வைத்திருந்தார்கள். ஆனல் அங்கு இருந்த உதவி ஆசிரியர் வெளியேறியபோது அந்தப் பிரதி என்ன ஆனது என்றே தெரியவில்லை.

என்னுடைய இரண்டாவது புதினம் வெளிவருவது என்பது ஐந்து வருடங்கள் தள்ளிப்போனது.

1987ல் தேவி வார இதழ் உளவியல் நிபுணர்களின் நேர்காணல்களை என்னிடம் கொடுத்து அவைகளைச் சிறுகதைகளாக எழுதச் சொன்னார்கள். அது பதினான்கு வார சிறுகதைத் தொடராக வெளிவந்தது.அதனால் அந்த ஒரே ஆண்டில் எனது முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகள் பல்வேறு முன்னணி இதழ்களில் வெளிவந்தன.

அப்படி வெளிவந்த கதைகளில் ஒன்று தேர்க்கால்.அது கல்கியில் போட்டிக் கதையாக வந்தது.அதைப் படித்து விட்டு ஒரு பிரபலம் எனக்குக் கடிதம் எழுதினார்.

அவர் மாணிக்கம் நாராயணன்.திரைத்துறையில் ஒளிப்பதிவாளராக இருந்தவர். செவன்த் சேனல் கார்ப்பரேஷன் என்ற நிறுவனத்தைத் தொடங்கி நடத்திக் கொண்டிருந்தார்.

உங்கள் கல்கி கதையைப் படித்தேன். அதைத் தொலைக்காட்சிக்குப் பயன்படுத்தலாம் என்று எண்ணுகிறேன். என்னை நேரில் சந்திக்கவும் என்று எழுதியிருந்தார்.

அவரின் அலுவலகம் அப்பொழுது மிக பிரம்மாண்டமாக ஜெமினி மேம்பாலத்துக்குப் பக்கத்தில் இருந்தது நேரில் சென்றேன். முதலில் அவரது உதவியாளர் மாலா மணியன் வரவேற்றுப் பேசினார். பின்பு அவரிடம் அழைத்துச் சென்றார்.

=======================================================================================

ஏகாந்தமாய் 

கதையை முடித்த விபத்து

(தொடர்பான கடந்த வாரக் கட்டுரையையும் ஒருமுறை வாசித்துவிட்டு இங்கு வந்தால், தொடர்வது எளிதாக இருக்கும்)

உமன் ஆப்ரஹாமின் முகத்தைப் பார்த்தேன். நண்பரே சொல்லட்டும் 

என்பதுபோலத் தரையைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் அவர். ரவி மெல்லத் தொடர்ந்தார். ”மனசுக்கு ரொம்பக் கஷ்டமாயிருக்கு… சங்கர நாராயணனைத் தெரியுமில்லயா? யூ.என். எக்ஸ்பர்ட்.. அவர்தான் போய்ட்டாரு நேத்திக்கு ராத்திரி. ஹாஸ்பிடல் சிஸ்டருக்குப் பேரு தெரியாம எதையோ இவர்ட்ட சொல்லிட்டுப் போயிருக்காங்க.” என்று ரவி முடித்ததும் உறைந்தேன். ஒரு மாசம் முன்னால்தானே அப்பாவை வந்து பார்த்துவிட்டுத் தாய்நாடு திரும்பினாள் அந்தப் பெண்…

”என்னாச்சு திடீர்னு ?” - என்கையில், என் குரல் எழும்பாமல் நொடித்தது.

விவரித்தார் ரவி. நேற்றைய காலையில் இப்படி நடந்திருக்கிறது: தன்

சோமாலிய உதவியாளர் ஒருவருடன் மொகதிஷு நகர் எல்லைக்கு

வெளியே 30-40 கி.மீ. தொலைவில் இருந்த மணல் குன்றுப் பரப்பை (sand

dunes project) ஆராய என சங்கரநாராயணன் சார் அடிக்கடி ஃபீல்ட் ட்ரிப்புக்குச் செல்வது வழக்கம். நேற்று ப்ராஜெக்ட் ஜீப்பில் தான் மட்டும்

சென்றிருக்கிறார். சோமாலிய ட்ரைவர் மட்டும் துணை. அவன் அந்தப்

பழைய ஜீப்பைக் குன்றுகளினூடே வளைத்து வளைத்து செலுத்திச்

சென்றிருக்கிறான். இடையிடையே சரிவுகள், பள்ளங்கள். அவற்றில் சில

பாதாளம் போல. சரிவொன்றின் ஆழத்தை சரியாகக் கணிக்காமல்

வண்டியை ஒரு திருப்பத்தில் விட்டிருக்கிறான். ஜீப் தன் சமநிலையைத்

திடீரென இழந்து சரிந்து, குட்டிக்கரணம் போட்டு பள்ளத்தில் பாய்ந்து ஒரு

பக்கமாக சாய்ந்துவிட்டது. உள்ளே ட்ரைவரும், சங்கரநாராயணனும்

உருண்டு புரண்டிருப்பார்கள். இளைஞனான ட்ரைவர் சில நிமிடங்களில்

சமாளித்து மீண்டு வெளியே வந்துவிட்டான். இவரையும் எப்படியோ

வெளியே இழுத்துப்போட்டிருக்கிறான். இவருக்குப் பேரதிர்ச்சி. தாங்க

முடியா வலி வயிற்றுப்பகுதியில்.  மணல் வெளியாதலால், இருவருக்கும்

வெளிக்காயம் ஏதுமில்லை. பக்கத்தில் கொஞ்சம் ஓடிப்போய், கிராமத்து

ஆட்களைத் துணைக்கு அழைத்துவந்து வண்டியை நிமிர்த்தியிருக்கிறான்.

ஸ்டார்ட் செய்ய, அந்த பழைய மாடல் ஜீப் ம்.. என்று புகையைக் கக்கி

உறும, அவரை வண்டியின் பின் சீட்டில் அரைகுறையாகப் படுத்த

நிலையில் கிடத்தி, எப்படியோ ஓட்டிவந்து மொகதிஷு ஹாஸ்பிடல்

வாசலில் நிறுத்திவிட்டு டாக்டர்களுக்காகக் கூப்பாடு போட்டிருக்கிறான்

அந்த சோமாலிய ட்ரைவர். பெரும் வயிற்றுவலியில் இருந்த 

சங்கரநாராயணன் நினைவில்தான் இருந்திருக்கிறார் அப்போது. தகவல்

போய், இந்திய டாக்டர் ஷெட்டி உடன் அங்கு வந்து சேர, ஹாஸ்பிடலில்

எமர்ஜென்சி அட்மிஷன் ஆகியிருக்கிறார். அவசர மருத்துவ உதவி, அந்த

மருத்துவமனையின் தரத்தின்படி கூடுமானவரை, கொடுக்கப் பட்டிருக்கிறது.

மாலைவாக்கில் அவர் மிகவும் சோர்ந்து காணப்பட்டிருக்கிறார். எந்த

நிலையிலும் நினைவிழந்துவிடும் நிலை. ’மெடிக்கல் எமர்ஜென்சியை

சந்திக்க இங்கே போதிய வசதி இல்லை. பக்கத்து நாட்டின் நைரோபிக்குக்

கொண்டு செல்லவேண்டியதுதான்..’ என ஐ.நா. அலுவலக

நிர்வாகத்துறையில் பேசி முடிவெடுத்த நிலையில் அதற்கான இரவு

ஏற்பாடுகள் நடந்திருக்கின்றன. வயசான மெலிந்த உடம்பில் பலமாக

அடிபட்டிருக்கிறது போலும். உள்காயம் விளைவித்த ரத்தப்போக்கு

கட்டுக்குள் வராமல் போக, நினைவிழந்திருக்கிறார் அவர். லோக்கல்

டாக்டர்கள், டாக்டர் ஷெட்டி ஆகியோரின் கடும் முயற்சிகள் தோல்வியுற,

தன் கடைசிமூச்சை, விதி விகல்பமாக சிரித்த அந்த மொகதிஷு இரவில்

விட்டுவிட்டிருக்கிறார் சங்கரநாராயணன் சார். இன்று காலையில் தான்

செய்தி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மொகதிஷு இந்திய வட்டத்தில் பரவியிருக்கிறது.

இறந்தவரின் குடும்பத்திற்கு தகவல் உடனே ஐ.நா.வினால் அவர்களது

டெல்லி அலுவலகம் மூலமாகத் தெரிவிக்கப்பட்டது. குடும்பத்தின்

வேண்டுகோளின்படி அவரது பூத உடலை அஹமதாபாதிற்கு அனுப்ப ஐ.நா. அலுவலகம் முடிவு செய்தது. மொகதிஷுவின் இந்திய தூதரகத்தின்

தலைமை அதிகாரியை அழைத்து தாங்கள் செய்திருக்கும் 

ஏற்பாடுகளைப் பற்றி ஐ.நா. அலுவலகம் விவரித்தது. அதற்கான

டாக்குமெண்ட்டுகள் தயாராகி, இந்திய தூதரக அட்டெஸ்டேஷனும் உடன்

தரப்பட்டது. மொகதிஷுவிலிருந்து நைரோபி (கென்யா) செல்ல தினசரி

ஃப்ளைட் இல்லை. அடுத்தநாள்தான் இருந்ததால் அதன்படி விமானப்பயண புக்கிங் செய்தார்கள். ஐ.நா. அமைப்பிலேயே வேலைபார்த்த கண்ணன் எனும் நண்பர் சவப்பெட்டியுடன் இந்தியா சென்று குடும்பத்தினரிடம் ஒப்படைக்கும் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டார். அவ்வாறே அஹமதாபாத் சென்று குடும்பத்திடம் ஒப்படைத்து, ஐ.நா.வி காலம்சென்ற இந்திய அதிகாரிக்கான உரிய மரியாதை/அஞ்சலி செய்துவிட்டு மொகதிஷு திரும்பினார் அவர்.

அயல்நாட்டு வாழ்க்கையில் அயர்வு மிகத் தந்த ஒரு நண்பரின் சோகக்

கதை.  எத்தனையோ விதமான கொண்டாட்டம், கஷ்ட, நஷ்டங்களினூடே எனது மூன்றாண்டு கால முதல் அயல்நாட்டு அசைன்மெண்ட் ஒருவழியாக, நல்லபடியாக முடிவுக்கு வந்தது. இந்தியா திரும்பி டெல்லி ஏர்ப்போர்ட்டில் இறங்குகையில், நம் நாட்டு வெளியை அதிசயமாய்ப் பார்த்தேன்.

விமானத்திலிருந்து இறங்கி ஏர் இண்டியா பஸ்ஸை நோக்கி நடக்கையில்,

மெல்லிய தென்றல் வீசியது. கடவுளே தன் கைகளினால் மெல்ல

வருடிக்கொடுத்ததாய் உணர்ந்தவாறு மெய் சிலிர்த்துக்கொண்டேன்.

**

முடிவாக சில வார்த்தைகள்:

ஸ்ரீராம் கேட்டுக்கொண்டபடி, அலுவலக வாழ்வு தொடர்பான, அயல்நாட்டுப்பணி சம்பந்தப்பட்ட சில சுவாரஸ்ய அனுபவங்களை எபி-யில் கொஞ்சம் எழுத ஒப்புக்கொண்டிருந்தேன். ஐந்தாறு வாரம் ஓட்டுவோம் என நினைத்து அக்டோபர் 2023-லிருந்து எழுத ஆரம்பித்தேன். இப்போது திரும்பிப் பார்க்கையில், ஐந்தாறு மாத காலம் அல்லவா ஓடியிருக்கிறது என ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. இங்கே நிறுத்திக்கொள்கிறேன்.

பிரசுரித்த ஸ்ரீராம் மற்றும் ஆசிரியர்கள், பொறுமையோடு வாசித்த அனைவருக்கும் அன்பான நன்றிகள்.

- ஏகாந்தன்

****************

அன்புள்ள ஏகாந்தன் ஸார்...  இவ்வளவுதான் எழுதவேண்டும் என்று ஏதாவது அளவு இருக்கிறதா என்ன?  இப்போதுதான் தொடங்கியது போலிருக்கிறது.  இதுவரை வந்ததது ஒரு முன்னுரை போலவே நினைத்தேன்.  இனிதான் இன்னும் சுவாரஸ்யமான சம்பவங்கள் வரும் என்று நினைத்து எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  சட்டென முற்றும் போட்டால் குறையாக இருக்கிறது.  நணபர்களும் அபப்டிதான் நினைப்பார்கள்.  தொடருங்களேன்......

- ஸ்ரீராம்.

=================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

News room 03.04.24

- இந்திய வங்கிகளில் கடந்த பத்தாண்டுகளில் 5.30 லட்சம் கோடி ரூபாய் மோசடி. 

- அவசர சிகிச்சை வார்டில் வரிசையில் காத்திருந்த பலருக்கு உரிய சிகிச்சை சரியான நேரத்தில் அளிக்கப்படாததால் சென்ற ஆண்டில் சராசரியாக வாரத்திற்கு 262 பேர் மரணமடைந்துள்ளனர். இந்த துர் சம்பவம் நிகழ்ந்தது இங்கிலாந்தில். 

- முன்னாள் ராணுவ வீரரான ராமகிருஷ்ணா என்பவருக்கும், அவரது மனைவி பர்வதம்மா என்பவருக்கும் ஒத்துவராததால், ராமகிருஷ்ணா விவாகரத்து கோரி வழக்கு தொடர்ந்திருந்தார். ஹியரிங் எதற்கும் பர்வதம்மா வராததால் ராமகிருஷ்ணாவுக்கு நீதிமன்றம் விவாகரத்து அளித்தது. அதை எதிர்த்து பர்வதம்மா அப்பீல் செய்திருந்தார். இந்த நிலையில் ராமகிருஷ்ணா இறந்து விட வழக்கு முடித்து வைக்கப்பட்டது. உயிரிழந்த முன்னாள் ராணுவ வீரரின் மனைவி என்ற அடிப்படையில் தனக்கு அடையாள அட்டை வழங்குமாறு பெங்களூரு ராணுவ வீரர்கள் நலன் மற்றும் மறுவாழ்வு துறையிடம் பர்வதம்மா கோரிக்கை வைக்க, அதை அத்துறை நிராகரித்தது. 

- இதை எதிர்த்து கர்நாடக உயர்நீதிமன்றத்தில் பர்வதம்மா வழக்கு தொடர்ந்தார். அதை விசாரித்த நீதிபதி விவாகரத்து உத்தரவை ரத்து செய்யக் கோரி தொடர்ந்த வழக்கு நிலுவையில் இருக்கும் பொழுது கணவர் இறந்து விட்டதால் விவாகரத்து கிடைத்ததாக கருத முடியாது எனவே முன்னாள் ராணுவ வீரரின் விதவை என்ற முறையில் அவருக்கு உதவித் தொகை உள்பட எல்லா சலுகைகளும் வழங்கப்பட வேண்டும் என்று உத்தரவிட்டார். 

- அறுபதுக்கும் மேற்பட்ட விஸ்தாரா விமான சேவைகள் போதுமான அளவு பைலட்,மற்றும் விமான பணிப்பெண்கள் இல்லாத காரணத்தால் ரத்து செய்யப்பட்டுள்ளன.

- பெங்களூரில் ஊபர் ஆட்டோவில் பயணித்த ஒரு தம்பதிக்கு ரூ250/- கட்டணம் வர வேண்டிய இடத்தில் ஒரு கோடி ரூபாய் என்று வந்திருக்கிறது. அதிர்ச்சி அடைந்த அவர்கள் ஊபர் நிறுவனத்தை தொடர்பு கொண்டபொழுது தொழில் நுட்ப கோளாறு என்று பதில் வந்ததாம். 

- இந்தியாவில் செயற்கை நுண்ணறிவு(AI) துறையின் எதிர்காலம் மிகவும் பிரகாசமாக இருக்கும் என்றும், ஐ.டி.ன் மற்ற பிரிவுகளை விட இதில் சம்பளம் இருமடங்கு அதிகமாக இருக்கும் என்றும் வல்லுனர்கள் கருத்து தெரிவித்திருக்கிறார்கள்.

=======================================================================================

ஒரே கல்லுல ரெண்டு மாங்காய்... - ரெசஷன் 

படைத்து, காத்து, அழிக்கும் தொழில் 

செய்து களைத்த கடவுள் 

காக்கும் தொழிலைக் கொஞ்சகாலம் 

கைவிட்டு 

வேலையை இம்ப்ரொவைஸ் 

செய்தார்.

அழிக்கும் தொழிலும் மிச்சமானது!

===============================================================================

====================================================================================================================

========================================================================================================

படித்தது...

நா. பார்த்தசாரதி ’கல்கி’ இதழில் ‘மணிவண்ணன்’ என்ற பெயருடன் எழுதிய ’சூப்பர் ஹிட்’ தொடர்கதை, ‘குறிஞ்சி மலர்’. பின்னர் இது ஒரு பிரபலமான தொலைக்காட்சித் தொடராகவும் வந்தது நினைவிருக்கலாம்.

‘குறிஞ்சி மலர்’ முன்னுரையில், லட்சியவாத எழுத்து பற்றி நா. பார்த்தசாரதி ஓர் அழகிய உதாரணம் தந்துள்ளார். அது:

‘மருக்கொழுந்துச் செடியில் வேரில் இருந்து நுனித் தளிர்வரை எங்கே கிள்ளி மோந்தாலும் மணக்கும். அதுபோல, என்னுடைய இந்த நாவலின் எந்தப் பகுதியை எடுத்து வாசித்தாலும் பண்பும் ஒழுக்கமும் வற்புறுத்தப்படுகிற குரல் ஒலிக்கவேண்டும் என்று நினைத்து நான் எழுதினேன். கல்லூரிகளிலும் பள்ளிக்கூடங்களிலும் இன்று வளர்ந்து வரும் தமிழ் நம்பியரும் நங்கையரும் எதிர்காலத் தமிழ்ச் சமுதாயப் பண்ணையின் நாற்றங்கால் என்று நினைவூட்ட விரும்பினேன்.’

-நா.சொக்கன்

======================================================================================

அரிய..

========================================================================================

பொக்கிஷம்  :- 

இது எந்தக் கதைக்கான ஓவியம் என்று யூகிக்க முடிகிறதா?

அரசியல்வாதிகள் மாறமாட்டார்கள்!

என்ன நினைத்து வாங்கினாரோ...

மறைமுக மிரட்டல்!

டெலிபோன் டிபார்ட்மென்ட் ஊழல்!  இது அப்போ...  அங்கே...

காலகாலமாக நடக்கும் மிரட்டல்கள்...