கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : வேர்கள் - துரை செல்வராஜூ

வேர்கள்...

துரை செல்வராஜூ 

---------------------------

மழை இப்போது தூறிக் கொண்டிருக்கின்றது...

ஆனால், சாயங்காலம் வெளிச் .. என்றிருந்தது ஆச்சர்யந்தான்...

புண்ணியம் செய்தார்க்கு பூவுண்டு.. நீருண்டு .. - என்று
ஜனங்கள் பேசிக் கொண்டு வந்ததை நினைத்துக் கொண்டார் ரத்னசாமி...

பெரியவருக்கு 87 வயது... ஒரு நோயில்லை.. நொடியில்லை...
இருந்த இருப்பில் இயற்கையோடு கலந்து விட்டார்...

பெரியவர் என்றால் ரத்னசாமியின் தம்பி செந்தில் நாதனுக்கு மாமனார்...

விளக்கு வைப்பதற்கு முன்பாகவே -
எல்லாவற்றையும் முடித்தாகி விட்டது...

வீட்டுக்கு வந்து திருவிளக்கு பார்த்த கொஞ்ச நேரத்துக்கெல்லாம்
ஹோட்டலில் இருந்து எல்லாருக்கும் சாப்பாடு வந்தது....

பேருக்கு ரெண்டு வாய் சாப்பிட்டு விட்டு ஆளுக்கு ஆள்
அங்கும் இங்குமாக சாய்ந்து விட்டார்கள்...

சரி.. நாமும் படுக்கலாம்!..
- என்று, ரத்னசாமி ஆயத்தமான வேளையில்
படியேறி வந்து கொண்டிருந்தார் கணேசமூர்த்தி...

தந்தை வழியில் மாமன் முறை..
குடும்பத்தின் பெரியவர்களில் இவர் தான் மூத்தவர்...

வாங்க மாமா!... - ரத்னசாமி விசுப்பலகையை விட்டு எழுந்தார்...

இருப்பா.. இரு... அப்படியே உட்காரு!...

ரத்னசாமியின் அருகில் அமர்ந்து கொண்டார்..

உனக்குத் தான் தொந்தரவு கொடுத்துட்டோம்...

அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை.. மாமா!...

நாளைக்கு செய்யக் கூடாதாம்.. நாள் நல்லா இல்லே..ன்னுட்டானு..ங்க....
அதனால தான் உன்னைய இங்கேயே தங்க சொல்லிட்டோம்...
நாளான்னைக்குக் காலையில பத்து மணிக்கு சொல்லியிருக்கு...
பலசரக்குக் கடையப் போட்டுட்டு இருக்கிறது உனக்கு கஷ்டமா இருக்கும்!...

அதனால என்ன மாமா!... இதெல்லாம் ஒரு கஷ்டமே இல்லை!...

இருந்தாலும் வரவு செலவு வகையறா எல்லாம் இருக்கே...

பையன் பார்த்துக்குவான்...
அவனும் இப்போ எங்கூட கடையில தான் இருக்கான்!...

ஆமா.. சாயங்காலம் பார்த்தது உம் மகனை... எங்கே அவன்!?...

வீட்டுக்கு அனுப்பி ரெண்டு போர்வை எடுத்து வரச் சொல்லியிருக்கேன்...
இப்போ வந்துடுவான்....

உன் சம்சாரம்!?..

மேலே மாடியில!..

சரி..  ரத்னம்... நா கிளம்பறேன்..
எனக்கு இந்த ஈரவாடை ஒத்துக்காது...
மல்லி கஷாயம் போட சொல்லியிருக்கேன்...
ஒரு வாய் குடிச்சிட்டு படுக்க வேண்டியது தான்..
உனக்கு ஏதும் வேணுமா!?.. சொல்லு!...

கொஞ்சம் தண்ணி மட்டும் வேணும்..

அந்தவேளையில் அந்தப் பெண் அவர்களைக் கடந்து போக -

இந்தாம்மா!.. கொஞ்சம் இங்கே வா!.. - என்றார் கணேச மூர்த்தி....

அருகில் வந்து நின்ற அந்தப் பெண்ணை ஏறெடுத்துப் பார்த்த ரத்னம் கேட்டார்..

யாரு மாமா இந்தப் பொண்ணு?...

பெரியவரோட பேத்தி..
உன் தம்பி மச்சினன் இருக்கான்..ல்ல சேது... அவனோட மக!...
அம்மாடி... மாமாவுக்கு தண்ணி வேணுமாம்... கொண்டு வந்து கொடு...
நா கிளம்பட்டுமா!..

சரிங்க மாமா!....

கணேச மூர்த்தி அங்கிருந்து சென்றதும் -
அருகில் நின்ற பெண்ணை மீண்டும் ஏறிட்டுப் பார்த்தார் ரத்னம்..

புன்னகை தவழும் முகம்.. அகன்ற விழிகள்.. குறுகுறு.. - என்று இருந்தன...

உங்களுக்குத் தண்ணி வேணுமா?..

ஆமாம்...மா!...

குடிக்க வேணுமா?.. வேறதுக்கும் வேணுமா?..

திடுக்கிட்டுப் போனார் ரத்னம் ...

வேறதுக்கும் வேணுமா?.. - சட்டென அர்த்தம் புரியவில்லை..

இல்லே.. ராத்திரியில கை கால் கழுவணும்..ன்னா -
அதோ ரோஜாச்செடிக்குப் பக்கமா திரும்புங்க...
லெட்ரீன் பாத்ரூம் இருக்கு... அதுக்காக சொன்னேன்!...

அடேங்கப்பா!... -  உள்ளுக்குள் வியந்தார்..

ஓ.. அப்படியா!.. இப்போ குடிக்கத் தண்ணி கொடும்மா!...

சூடா வேணுமா?.. வெதுவெதுப்பா வேணுமா?.. ஜில்லு...ன்னு வேணுமா?..

கேள்விக் கணைகளால் ஆச்சர்யத்தின் உச்சிக்கே சென்றார் ரத்னம்..

தண்ணி கேட்டது ஒரு குத்தமாடா....ன்னு தானே நெனைக்கிறீங்க!..

அந்தப் பெண் இளநகை பூத்தாள்...

இவள் சாதாரணப் பெண்ணே அல்ல!.. - என்று,
திருவிளையாடல் பாணியில் நினைத்துக் கொண்ட ரத்னம்
தானும் புன்னகைத்துக் கொண்டே சொன்னார்..

வெதுவெதுப்பா!...

சரி.. இதோ வர்றேன்... - மின்னலாக வீட்டுக்குள் ஓடினாள்..

ஐந்து நிமிட இடைவெளியில் வெளிப்பட்டாள் -

ஒரு கையில் பிளாஸ்க் இருந்தது...
மற்றொன்றில் சிறிய சொம்பும் -
அதனுடன் சின்னஞ்சிறிய குவளையும்....

செம்பு....ல இருக்கிற தண்ணிய இப்போ குடிங்க!...
ராத்திரிக்குத் தேவைப்பட்டா - இதில பிளாஸ்க்....ல இருக்கு!...

நெஞ்சம் நெகிழ்ந்து போனது ரத்னத்திற்கு...

உன் பேரென்னம்மா!?...

வசந்தி!... உங்க பேரு!?..

என் பேரு ரத்னம்.. ரத்னசாமி..

நீங்க எங்களுக்கு என்ன வேணும்?..

சொன்னா புரியுமா!...

புரியற மாதிரி சொல்லுங்களேன்!...

இவ்வளவு வெவரமா இருக்கிற உனக்கா புரியாது!..
- என்று, நினைத்துக் கொண்ட ரத்னம் சொன்னார்...

உனக்கு மாமா முறை!...

எப்படீ?..

உங்க அப்பாவோட தங்கச்சி இருக்காங்களே...

ஆமாம்!...

அவங்களோட வீட்டுக்காரருக்கு அண்ணன்!...

ஹை... பெரிய மாமா!.. ஆனா, இந்தப் பத்து வருசத்தில
செந்தில் மாமா வீட்டுக்கு நீங்க வந்ததா உங்களப் பார்த்ததேயில்லை!...

உரிமையுடன் எதிரில் அமர்ந்து கொண்டு வியந்தாள்..

விசேஷம்...ன்னு அவங்களும் விரும்பிக் கூப்பிடலை....
விருந்து...ன்னு நாங்களும் வீட்டுப்படி ஏறலை!..

அப்படி என்ன பிரச்னை?..

அது தான் தெரியலை!...

சரி.. செந்தில் மாமாவோட அக்கா பொற்கொடி... உங்களோட தங்கை!..

ஆமாம்...

அவங்க உங்களோட ராசியா!...

இல்லை!...

ஏன் இப்படி!?..

தெரியலை....ம்மா!...

அவங்க ரெண்டு பேரும் ராசியா இருக்காங்களே!...

அது... காலம் இட்ட கட்டளையா இருக்கலாம்!..

எப்போது..ல இருந்து இந்த மாதிரி ஆச்சு?..

எல்லாம் அவங்க அவங்க கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் தான்!...

நீங்க மூத்தவங்க... அந்த காலத்து... ல
எவ்வளவோ கஷ்டப்பட்டு இருப்பீங்க!...
உங்க தம்பி தங்கைகளுக்கு நல்லதெல்லாம் செஞ்சிருப்பீங்க!..

அதையெல்லாம் பேசினா பெருங்கதை ஆயிடும்!..

யாரா இருந்தாலும் அந்த நல்லதை எல்லாம்
நெனைச்சு பார்க்கலை....ன்னா என்ன மனுசங்க?...

நெனைச்சுப் பார்த்து எனக்கு என்ன வைரக்கிரீடம் வைக்கவா!..
அண்ணே.. ன்னு ஒரு வார்த்தை.. அதுக்குத் தானே பஞ்சமா போச்சு!..

அடிதடியா.. வாய்ச் சண்டையா!..
அப்படி என்ன கோபம் பெரியவங்களுக்கெல்லாம்!?...

அகங்காரம்!.. அது ஒன்னு போதாதா!..

இதைத் தொலைக்கிறதுக்கு யாரும் மெனக்கிடலையா!?...

இதுக்குள்ளே ஒன்னும் இல்லை...ங்கிறது எல்லாருக்கும் தெரியும்...
ஆனா.. பாழும் மனசு தான் எதையும் ஒத்துக்கிறதில்லையே!...

நீங்க அன்னைக்கு அந்த மாதிரி சொன்னீங்களே!..
நீங்க தான் அதுக்கு இந்த மாதிரி செஞ்சீங்களே!..
அப்படி..ன்னு பழைய சேதிகளை பேசிப் பேசியே
பெரிசா கிளறி விட்டு மனசை ரணமாக்கறது..

ரத்னத்தின் முகத்தையே - பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் வசந்தி..

அந்த வனக்குரங்கு விழுதை விட்டாலும் விடும்....
இந்த மனக்குரங்கு பழசை விடுறதே இல்லை!...

பழசையெல்லாம் பிடிச்சபடி காலத்துக்கும்
தொங்கிக்கிட்டு இருக்கிறது தான் அதுக்கு இஷ்டம்!...

ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் சந்தோஷமா இருந்தா
நோய் நொடி..ன்னு ஒன்னுமே கிடையாது...

பெரிய ஐயா எல்லாம் -
இத்தனை காலம் ஆரோக்கியமா இருந்ததுக்கு என்ன காரணம்?..
அன்பும் அரவணைப்பும் தான்.. ஒருத்தருக்காக ஒருத்தர் வாழறது தான்!..

தங்கச்சிக்குப் பிடிக்கும்..ன்னு புதருக்குள்ள கைய விட்டு
நாவப்பழம் பொறுக்குவான் - அண்ணன்....

அண்ணனுக்குப் பிடிக்குமே...ன்னு
சேலைத் தலைப்புல அயிரை மீன் சேந்திக்கிட்டு வருவா - தங்கச்சி...

அதுதானம்மா வாழ்க்கை...
அந்த வாழ்க்கையில குற்றங்குறை இருந்ததேயில்லை..
அந்த வாழ்க்கை மறுபடியும் கிடைக்காதா....ன்னு தவிக்குது மனசு...

போய்ச் சேர்ந்ததுக்கு அப்புறம் பொங்கல் வைக்கிறதா சந்தோஷம்?...
இருக்குறப்போ - ஒரு வாய் தண்ணி கொடுக்கிறது தான் சந்தோஷம்!...

ரத்னம் கலங்கிய மனதுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தபோது
மாடியின் வெளிநடையிலிருந்து இறங்கி வந்தான் சேது - வசந்தியின் அப்பா...

மச்சான்... நீங்க இன்னும் தூங்கலையா!...
நீ என்னம்மா... தொந்தரவு செஞ்சுகிட்டு இருக்கே!..

ஒன்னும் இல்லே...ப்பா!..

காலாகாலத்துல தூங்குங்க!... - என்றபடி, கடந்து சென்றான்....

ம்.. மாமா.. உங்களை ஒன்னு கேக்கவா!...

கேளேம்மா!...

அத்தையும் வந்திருக்காங்களா?..  - கேட்டு விட்டு உதட்டைக் கடித்துக் கொண்டாள்...

ம்.. வந்திருக்காங்களே!..

யாரு அவங்க!?.. - கண்களில் ஆவல் தெறித்தது..

பச்சைக் கலர் புடவை கட்டிக்கிட்டு
எல்லாருக்கும் பந்தி பரிமாறுனாங்களே - அவங்க தான்!..

ஓ.. அவங்க தானா!...
உங்கள மாதிரியே நல்லவங்களா தெரியறாங்க... சரிதானே!..

மென்மையாகச் சிரித்தார் - ரத்னம்..

உங்கள நெனைச்சா பெருமையா இருக்கு மாமா!... - வசந்தி முணுமுணுத்தாள்..

ஏம்மா!... - ரத்னத்தின் மனம் கசிந்தது..

இவங்கள்...லாம்
இவ்வளவு தூரம் அலட்சியம் செஞ்சும்
பந்தம் வேணும்..ன்னு வந்திருக்கீங்க...
பாசம் வேணும்..ன்னு காத்திருக்கீங்க!...

அந்த வேளையில் -
நிதானமான சத்தத்துடன் இருசக்கர வாகனம் ஒன்று வந்து நின்றது...

யாரோ வர்றாங்களே.. இந்த நேரத்தில!.... - வசந்தி எழுந்தாள்..

என் பையன்.. வீட்ல இருந்து போர்வை எடுத்து வர்றான்!...

அப்படியே நகர்ந்து சுவற்றுடன் ஒட்டிக் கொண்டாள் - வசந்தி...

உங்க பையனா!.. நீங்க சொல்லவேயில்லை!..

நீ தான் கேட்கவேயில்லையே!... - ரத்னம்..

இருசக்கர வாகனத்தை நடை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு
வாசல் கதவைத் திறந்து கொண்டு படியேறி வந்தான் அவன்..

அப்பா... இதுல பல்பொடி, சோப்பு, துண்டு எல்லாம் இருக்கு....
வேறதுவும் வேணுமா.... உங்களுக்கு?...

போதும்..ப்பா!.. வீட்டுக் கதவை நல்லா பூட்டிக்கிட்டு தூங்கு!..
காலைல எழுந்ததும் நான் போன் பண்றேன்!..

நான் கிளம்பறேன்!...

சரி... மழை நேரமா இருக்கு... ஜாக்கிரதை!...

சரிப்பா!.. - திரும்பி நடந்தான்..

பேரு என்ன?.. - கிசுகிசுத்தாள் வசந்தி..

கார்த்திக்!.. - என்றார் ரத்னம்..

கூப்பிடவா!..

ம்!..

அத்தான்!..

சட்டென நின்ற கார்த்திக் திரும்பிப் பார்த்தான்...


***

அடுத்த சில மாதங்களில் -
பெரியவர்களின் நல்லாசியுடன்
இரு வீடுகளிலும் மங்கலத் தோரணங்கள் கட்டப்பட்டன..

விடுபட்டிருந்த சொந்தங்கள் எல்லாம்
கார்த்திக் - வசந்தி கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்தன..

ஏதோ அன்றுதான் புதிதாகப் பிறந்து வந்த மாதிரி
எங்கெங்கும் சிரிப்பு.... சந்தோஷம்....

கல்யாண விருந்தில் பேசிக்கொண்டார்கள்...

அண்ணாச்சி வீட்டுக் கல்யாணம்...னா கேக்கணுமா!..
சீரகச் சம்பா பிரியாணியில இருந்து
தினைப் பாயசம் வரைக்கும்... ஆகா!...
ஃஃஃ