ஞாயிறு 180715 : காலம் நமக்குத் தோழன்... காற்றும் மழையும் நண்பன்...

பூனைக்கு வீடு கட்டினால் இப்படி கட்டவேண்டுமாம்.  ரொம்ப ரசிக்குமாம். நமக்கே வீடு இல்லை...  நான் எங்கே பூனைக்கெல்லாம் வீடு கட்டப்போகிறேன்?  அது வந்து தினம் காலை என் மடியில் செட்டில் ஆகிவிடுகிறது!  இது அதிரா, ஏஞ்சலுக்கு உதவும்.  "அம்மாவும் அப்பாவும் வெள்ளைப்பூனைகள்..  அவர்களின் மகள் நான் சின்னப்பூனை.."

கண்ணால் பார்க்கும்போது ஏகப்பட்ட வண்ணத்துப்பூச்சிகள் சுற்றிவர, ஆர்வத்தால் உந்தப்பட்டு செல்லக் கையிலெடுத்து கேமிராவில் பார்த்தால் சிக்கியது ஒண்ணே ஒண்ணு கண்ணே கண்ணு!  "வண்ணத்துப்பூச்சி பறக்குது..  பல வண்ணங்கள் காட்டி சிரிக்குது..."

எங்கிருந்து கிளம்பி வருகின்றன என்று தெரியாமல் திடீரென கிளம்பி வருகின்றன.  உப்புநீரை கரைத்து ஊற்றினால் கரைந்து விடுமாம்.  ஏஞ்சல் திட்டுவாரே என்று நான் அப்படிச் செய்யவில்லை.  அங்கு தெரிகின்ற மரத்தின் அந்தக் கோலத்துக்கு இவைதான் காரணம் என்றால் நம்புவீர்களா!! (என்ன யோசித்தாலும் நத்தைக்கு பாட்டு இல்லை என்று தோன்றுகிறது.  எனவே,) "நத்தை மகளே...  போய்வரவா..."

எட்டிப்பார்க்கும் சூரியன்.  சில சமயங்களில் பாஸ் என்னிடம் வாட்ஸாப்பில் 'குட்மார்னிங் மெஸேஜ்' அனுப்ப படம் கேட்பார்.  இப்படி ஏதாவது படம் எடுத்து அதில் குட்மார்னிங் எழுதிக் கொடுத்து விடுவேன்.  பப்பாளி மரத்தின் இலைகளினூடே சிறு இழையாய் எட்டிப்பார்க்கிறது சூரியக் கதிர்!   "காலை இளம் பரிதியிலே...   அவளைக் கண்டேன்..."

அப்பப்போ விகடன் செய்த புதுமைகளில் இதுவும் ஒன்று.  ஒரே சிறுகதைக்கு இரண்டு ஓவியர்கள் வரைந்த ஓவியங்கள்.  ஓவியர்கள் யார், யார் என்று உங்களுக்கு நான் சொல்லவேண்டுமா என்ன!  கில்லாடிகளாச்சே நீங்கள்.  "நான் வரைந்த ஓவியமே...   நல்ல தமிழ்க் காவியமே..."

அப்போது ஸூப்பர்ஹிட் அடித்த படம்.  நாகார்ஜூனுக்கும், அமலாவுக்கும் இந்தப் படத்தில்தான் காதல் வந்தது. நாகார்ஜூனுக்கு ஸூப்பர் ஹீரோ இமேஜ் இதிலிருந்துதான் வந்தது என்று நினைவு.  தெலுங்கில் எடுக்கப்பட்டிருந்தாலும் தமிழில் டப் செய்யப்பட்டு செம ஓட்டம் ஓடியது.  ராம்கோபால் வர்மாவின் முதல் படம் என்று நினைவு.  இளையராஜா இசை என்றாலும் சொல்லிக்கொள்ளும்படி பாடல் எதுவும் கிடையாது.  ரொம்பச் சுமாரான பாடல் "இது நீயும் நானும் கதை பேசும் வேளைதானோ..."

மேகம் படங்கள் பகிர்கிறேன் என்று அதிராவிடம் சொல்லி இருந்தேன்.  சில சாதாரண மேகப் படங்களைப் பகிர்கிறேன். "இது ஒரு பொன்மாலைப் பொழுது..." 

மேகம் காட்டும் காட்சிகள் நம் கற்பனையைப் பொறுத்தது.  என் கண்களில் ராட்சத மனிதன் ஒருவன் (சிவாஜி சாயலில்) பெரிய சைஸில் புகை விடுவது போலத் தோன்றுகிறது...  சிவாஜிக்கு எம் ஜி ஆர் பாட்டு!   "ஓடும் மேகங்களே...   ஒரு சொல் கேளீரோ..."

"பறவையைக் கண்டான் விமானம் படைத்தான்..."  தூரத்தில் தெரிவது பறவையா விமானமா?  அடுத்த படத்தில் ஜூம் செய்து பார்த்து விடுவோம்...!

அடடே..  விமானம்தான்!  இல்லாவிட்டால் "அதோ...  அந்தப் பறவை போல வாழவேண்டும்..." என்று பாடிவிடலாம்.  என்ன இப்போ..  "அதோ அந்த இயந்திரப்பறவை போலப் பறக்கவேண்டும்" என்று பாடிவிடலாம்!!

வெளிச்சமும் நிழலுமாய் இந்த மேகங்கள் என்ன காட்சிகள் தருகின்றன?  "மேகங்களே...  பாருங்களேன்...  அந்தியிலே சூரியனாம்...  அஸ்தமனம் வைகறையாம்..  எங்கள் வாழ்விலே..."

இந்தியா - ஸ்ரீலங்கா மேட்ச்.  தனது காதல் கணவர் திடீரென எதிர்பாரா சூழ்நிலையில் கேப்டன் ஆகிவிட்ட நிலையில் சிறப்பாக விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறார் என்று பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்.  இரண்டாவது நூறை நெருங்கி கொண்டிருக்கும் கணவர் அதை நிறைவு செய்வாரா என்ற ஒரு மனைவியின் திக்திக் நிமிடங்கள்...  "நீ நினைத்தால் இந்நேரத்திலே ஏதேதோ நடக்கும்... நானறிவேன் உன் ஆசைகளை.. கேட்டால்தான் கிடைக்கும்"  

கிடைத்து விட்டது..  அந்த சந்தோஷ கணம்!  ஆனந்தகி காண்ணேறும், புன்னகையுமாய் நெகிழ்ச்சியான கணங்கள்.   அப்போது ஆட்டத்தைப் பார்ப்பதைவிட இந்தக் காட்சிகள் சுவாரஸ்யமாய் இருந்தன.  இந்நிகழ்ச்சி நடந்த தினம் மனைவியின் பிறந்த நாளோ (படத்தில் இருப்பவர்) அல்லது அவர்கள் திருமண நாளோ...  நினைவில்லை.  இந்தக் காட்சிகள் மீண்டும் காட்டப்படும்போது காத்திருந்து எங்கள் டீவியில் எடுத்த படங்கள்...   "சந்தோஷம்...  இன்று சந்தோஷம்...  இந்தப் பொன் வீணையில் புது சங்கீதம்... உன் ஆட்டம் செந்தேனா...  நன் மாட்டேன் என்பேனா..."

ஆமாம்..   யார் அந்தக் கணவர் என்கிறீர்களா?  இவர்தான்!  சாதனை எண்ணை (200) அடைந்ததும் கேலரியில் இருக்கும் மனைவிக்கு ஒரு அன்பு பறக்கும் முத்தம் பார்சல்.... "நினைப்பது நிறைவேறும்..   நீ இருந்தால் என்னோடு..."

முடிந்தவரை நான் புத்தகக் கண்காட்சி செல்லும் நாள் கூட்டமில்லாத நாளாய்ப் பார்த்துக் கொள்வேன்.  அப்போதுதான் பொறுமையாகப் பார்த்து வாங்க முடியும்.  விடுமுறை இல்லாத நாளாயிருக்க வேண்டும்.  காலையிலேயே சென்றுவிட வேண்டும்!  அப்போதுதான்  "புத்தம் புதிய புத்தகமே..  உனைப் புரட்டிப் பார்க்கும் ரசிகன் நான்.." என்று பாடிக்கொண்டே சுற்றலாம்!  2018 ஜனவரியில்...

நிற்பவருக்கு எதிரே நிற்கும் இயந்திர (குள்ளர்) ரோபாட் இந்தப் புத்தகக் கண்காட்சியில் அறிமுகம் செய்யப்பட்டது. அதற்கு ஏதோ பெயரும் வைத்திருந்தார்கள்.  இப்போது நினைவில்லை.  அதனிடம் சென்று ஸ்டால் பெயரைச் சொல்லிக் கேட்டால் எங்கிருக்கிறது என்று சொல்லும்.  ஆனால் பாதியிலேயே பாயைப் பிறாண்டத் தொடங்கி விட்ட காரணத்தால் காணாமல் போனது! "இரும்பிலே ஒரு இதயம் முளைத்ததோ...."

கலைநயத்தோடு அடுக்கப்படும் புத்தகங்கள் அங்கு எப்போதுமே பார்வைக்கு விருந்துதான்!  "சங்கம் வளர்த்த தமிழ்...  தாய்ப்புலவர் காத்த தமிழ்..."

பெற்றமனம் பித்து.  இலைக்கு வயதானாலும் மலரக்காத்திருக்கும் மொட்டுக்குக் காவலாய் அது வீழ்ந்து விடாமல், அப்படியே வீழ்ந்தாலும் தாங்கி நிற்கலாம் என்று (காவல்) காத்து நிற்கிறது..  (ஏற்கெனவே போட்டாச்சு என்று அங்கு ஒரு குரல் கேட்கிறதே...  என் காதில் விழவில்லை...)  "காலம் நமக்குத் தோழன்...   காற்றும் மழையும் நண்பன்..."