ராமராஜனின் சாதனைகள் - கயகயகயகயா

ஏப்ரல் பதிமூன்றாம் தேதி.  அந்த உரை முடிந்ததும் நாங்கள் கிளம்பினோம்.  பஸ்சில் அழைத்துச் சென்றார்கள்.  காலை ஆகாரம் கிடையாது. 

நாங்கள் தங்கி இருந்தது புத்தகயாவில் என்பதால் அங்கிருந்து கயா நோக்கி சற்றே நீண்ட பயணம். 

பிண்டதானம் செய்யும் இடத்துக்கு கொஞ்ச தூரம் முன்னாலேயே பஸ்ஸை நிறுத்தி இறங்கி நடந்தோம்.  கண்முன்னே அந்த சற்றே உயரமான கோவில் தெரிந்தது.  

உள்ளே நுழைந்து அங்கிருந்த சந்நிதானத்துக்குள் சென்றோமா என்று நினைவில்லை.  பிண்டதானம் செய்யும் இடம் நோக்கிச் சென்றோம். வலதுபுறமாக திருப்பினால் ஒரு மேடை போன்ற இடமும் அதைத் தொடர்ந்து படிக்கட்டுகளும் இருந்தன.  நிறைய படிக்கட்டுகள்.  குறுகிய, செங்குத்தாக இறங்கும் படி அமைப்பு.  அங்கு பிண்டதானம் ஏற்கெனவே வேறொரு குழுவுக்கு செய்து வைத்துக்கொண்டிருந்தார் வாத்தியார்.  எட்டே முக்காலுக்கு அங்கே சென்றோம்.  காத்திருந்தோம் எங்கள் டர்ன் வர... 

மாத்ருபிண்டம் தரத் தயாரானோம்.

வறண்டுகிடந்த பல்குனி நதியில் நடுவில் ஒரு இடத்தில ஒரு போர்வெல் மாதிரி இருந்த இடத்திலிருந்து கொஞ்சம் தண்ணீர் எடுத்து தலையில் தெளித்துக்கொண்டு, சொம்பில் பிடித்து வரச் சொன்னார்கள்.  குளிக்க போதுமான நீர் கிடையாது.  ஏற்கெனவே சொல்லியிருக்கிறேன், பல்குணி நதியின் சாபம் பற்றி..

அந்தக் குழுவை அனுப்பி விட்டு வந்த வாத்தியார் எங்களை அமரச்செய்தார்.  பிண்டதானம் தொடங்கியது.  அவர் சொல்லிய மாத்ருஷோடசி கேட்டுக் கண்கலங்கியபடி கடமைகளைச் செய்தோம்.

ஆண்களை அங்கு அமரவைத்து விட்டு பெண்களை அருகே உள்ள இடத்துக்கு அனுப்பி சாத உருண்டைகள் -பிண்டம்- பிடிக்கச் சொன்னார் பண்டிட்.  மனைவியுடன் சென்றிருந்தால் நான் வைக்க வேண்டிய பிண்டங்களை என் மனைவி பிடித்துக்கொடுத்திருப்பார்.  தனியே சென்றதனால் என் அத்தை உதவினார்.  அவர் மனமுவந்து, எதுவும் நினைக்காமல் செய்தாலும் எனக்குதான் கஷ்டமாக இருந்தது.  இங்கெல்லாம் மனைவியுடன் சென்று வருவதே சிலாக்கியம், புண்ணியம்.

பெண்கள் மட்டும் தனியாக வந்திருத்தவர்களையும் அமரவைத்து அவரவர் கணவன்மார்களுக்கோ, பெற்றோருக்கோ ஸ்ராத்தம் செய்யச் செய்தார் பண்டிட்.  

முதற்கட்ட சம்பிரதாயங்கள் முடியும்போது கிட்டத்தட்ட பனிரெண்டு மணி.  ஒரு லஸ்ஸி மட்டும் குடித்துக் கொண்டோம்.  அங்குதான் லஸ்ஸி குடித்தேன்.  நல்ல நேரம் பாருங்கள்!

பிறகு அங்கிருந்து விஷ்ணுபாதம் சென்று அங்கு பிண்டம் சமர்ப்பித்தோம். முன்னரே சொல்லியிருந்தார் பண்டிட்.  அங்கு பணம் கேட்பார்கள்...  பலர் பணம் தராமலேயே வந்து விடுவதாக அங்கிருப்பவர்கள் புகார் சொல்வதால் ஆளுக்கு நூறுரூபாய் (என்றுதான் நினைவு) இங்கேயே இப்போது உங்களிடம் வருபவரிடம் கொடுத்து விடுங்கள் என்றார். அவர் பிண்டம் வைத்திருந்த ஒவ்வொருவரிடமும் வந்து பணம் சேகரித்துக் கொண்டார்.  ஆனாலும் விஷ்ணுபாதம் இடத்தில் பணம் கேட்டார்கள்!  மீண்டும் ஒரு சிறுதூரம் நடந்து முதலில் காரியம் செய்த இடத்துக்கு வந்து சேர்ந்தோம்.

அங்கிருந்து பண்டிட் வீட்டுக்கு அடுத்த கட்டம்.    பார்வண ஸ்ரார்த்தம்.  பண்டிட் தமிழ், தெலுகு, கன்னடா என்று எல்லா மொழிகளிலும் செய்து வைத்தார்.  பொதுவாகவே அங்கு இருப்பவர்கள் எல்லா மொழிகளும் தெரிந்து வைத்திருந்தார்கள்.   இயற்கைதானே...

அவர் வீட்டுக்கு சென்றபோது எங்களுக்குமுன் அங்கு வந்திருந்த குழு அட்சயவடம் நோக்கிக் கிளம்பிக் கொண்டிருந்தது.  நாங்கள் உள்ளே சென்று இடம்பிடித்தோம்.

எங்கள் நேரம் வரும்வரை எங்களை அருகில் இருந்த அறையில் இருக்கச் செய்தனர்.  பயத்தம் பருப்பு பாயசம் போன்ற கஞ்சி வேண்டுமா என்று கேட்டு கொடுத்தார்கள்.  ஏற்கெனவே அங்கு முன்னர் முடித்த குழு ஒன்றும் அமர்ந்து இருந்தது.  *

ஹால் காலி ஆனதும் எங்கள் குழு அழைக்கப்பட்டது.

பண்டிட் முன்னரே சொல்லி இருந்தபடி ("வேஷ்டி, அங்கவஸ்திரம் வாங்கியிருந்தால் கொடுங்கள்..  இல்லா விட்டால் அவர்கள் கையில் நூறு ரூபாய் கொடுங்கள்")  நாங்கள் வேஷ்டி அங்கவஸ்திரம், தானம் எதுவும் வாங்காத காரணத்தால் நூறு ரூபாய் அவர்கள் கையில் கொடுத்தோம்.

எல்லோரையும் வரிசையாக அந்த வீட்டு முற்றம் போன்று இருந்த இடத்தில் நிற்கச் சொன்னார்கள்.  ஒவ்வொருவர் எதிரிலும் இரண்டு (காசி) பிராமணர்கள் நின்றுகொண்டார்கள்.  எனக்கு முன்னே நின்ற இரு இளைஞர்களும் கல்லூரி விடுமுறையில் வந்திருப்பவர்கள் போல இருந்தார்கள்.  இன்னொருவர் எதிரில் பள்ளி மாணவன் போல இருவர்.  என் கையில் பார்சலைத் தேடியவர்கள் இல்லாததால் ஏமாந்து சைகையாலேயே 'இல்லையா' என்று கேட்டார்கள்.  ஒரு மோகனப்புன்னகை புரிந்தேன்!  பண்டிட் சொன்னதும் அவர்கள் கையில் நூறு ரூபாய் கொடுத்ததும் அவர்கள் "இன்னும் கொடு..  இன்னும் கொடு.." என்று என்னை அரித்துக் கொண்டே இருந்தார்கள்.  ரமேஷ் சொன்ன திருப்தியில்லா பிராமணர்கள் நினைவு வந்தது.  மேற்கொண்டு நூறு ரூபாய் கொடுத்தேன்.

பின்னர் அங்கு முடிக்க வேண்டிய (பார்வண) ஸ்ராத்தம் செய்தோம்.  அவரவர்கள் எதிரே நின்றவர்கள்தான் அவரவர்கள் பித்ருக்கள் - முன்னோர்கள்.  அவர்கள் வந்து அமர்ந்ததும் அவர்களுக்கு பரிமாறவேண்டும். எனக்கு முன்னே நின்ற இளைஞர்களை அடையாளம் கண்டு பிடிக்க சிரமப்பட்டேன்.  அவர்களே என்னை அழைத்து எதிரே நிறுத்திக்கொண்டனர்.  ஓடி ஓடி பரிமாறினோம்.

சுமார் முக்கால் மணிநேரத்தில் அந்தப் பகுதி முடியவே, அருகிலிருந்த இன்னொரு அறையில் பிண்டங்கள், பட்சணங்கள் பொட்டலம் கட்டி வரக் காத்திருந்தோம்.  ஆளுக்கு ஒரு கூடையில் அதுவும் வர, ஆளுக்கு ஒன்றைக் கவர்ந்துகொண்டு கிளம்ப.....

* பார்த்தால் என் செல்லைக் காணோம்!  பகீர் என்றது.  மற்றவர்கள் கிளம்பும் மும்முரத்தில் இருக்க நான் பரபரப்பாக ஹால், முற்றம், கைகழுவுமிடம் என்று ஓடினேன்.  என் பரபரப்பு பார்த்து என் மாமா ஒருவரும் வந்து என்ன என்று விசாரித்து,  கூடவே தேடினார்.  ஒருமுறை "இங்கதான் இருக்கும்...  பதறாமல் தேடு.."  என்றார்.  இன்னொரு முறை "போனால் போகட்டும் விடு...   அதுவும் நல்லதற்குதான் (யாருக்கு?) ஏதோ கர்மவினை" என்று பீதி ஊட்டினார்.

கிட்டத்தட்ட நம்பிக்கை இழந்த நிலையில், ஸ்ராத்தம் தொடங்கும் முன் அமர்ந்திருந்த அறையிலும் தேடி விடலாம் என்று அங்கு போனேன்.  அங்கு அமர்ந்திருந்த குழுவினரிடையே,  நான் அமர்ந்திருந்த இடத்தில் அமர்ந்திருந்தவர்களை சற்றே நகரச்சொல்லி தேடினேன்.  சுவர் ஓரம் பத்திரமாக அமர்ந்திருந்தது என் செல்!

நிம்மதியாகக் கிளம்பினோம்.  வழக்கம்போல ஷேர் ஆட்டோ.  குழுக் குழுவாக ஏறியமர்ந்து கொண்டோம்.  அட்சயவடம் நோக்கிச் சென்றது ஆட்டோ.

அந்த இடத்தை அடைந்து படிகள் ஏற ஆரம்பிக்கும்போதே இளம் சிறார்களும், சிறுமிகளும் வயதானவர்களும் கைகளை நீட்டிக் கொண்டு எங்களைச் சுற்றிக் கொள்ளத் தொடங்கினார்கள். 

செய்து வைக்க வேண்டிய பண்டிட் எங்களுடனே அதாவது எங்கள் குழு வந்த ஷேர் ஆட்டோவிலேயே வந்து விட்டார்.

மேலே படிகள் ஏறி அட்சய வடம் இருக்கும் இடத்தை அடைந்தோம்.  மரத்தடியில் எங்களை அமரச் சொன்ன பண்டிட் மரத்தின் பெருமைகள் உட்பட ஏற்கெனவே ரமேஷ் ஜம்புநாதன் சொன்ன விவரங்களை மீண்டும் இவரும் சொன்னார்.

பின்னர் ஒரு காய், ஒரு பழம், ஒரு இலை தியாகம் செய்யவேண்டிய நேரம். அவரே வரிசையாக பெயர்களை சொன்னார்.  பொதுவாக அரச இலையைதான் விடுவார்களாம்.  ஏனெனில் வாழை இலை போன்றவை புண்ணிய காரியங்களுக்கும், திவச காரியங்களுக்கும் முக்கியம் என்பதால் அதை விடக்கூடாது என்றார்.  அவரவர்கள் விடவேண்டியவற்றை மனதால் மூன்று முறை சொல்லி மந்திரங்கள் சொல்லச் செய்தார்.

அட்சயவடம் இருந்த இடத்திலிருந்து அருகேயுள்ள இரண்டு இடங்கள்...

இங்கு விட்டதும் உடனே செல்லும் இடத்திலேயே அதை follow செய்யவேண்டும் என்று பொருளில்லை.  ஊர் சென்றதிலிருந்து தொடங்கிக்கொள்ளலாம் என்றார்.  இதிலென்ன இருக்கிறது என்று தோன்றும்?  உலக வாழ்க்கையில் பற்று வைத்திருப்பதாலேயே ஆசைகளும் எல்லாத் துன்பங்களும் வருகின்றன. இதுபோல நமக்குப்பிடித்த ஒன்றைத் தியாகம் செய்யும்போது அதன் மூலம் வரும் அனுபவம், பழக்கம் படிப்படியாக நமக்கு பற்று விடச் செய்யும் என்பது போலச் சொன்னார்.

அட்சயவடத்தில் பிண்டதானம் நிறைவேறியது.  எல்லாம் முடியும் நேரம் ஒருவரை  .அழைத்தார் பண்டிட்.  அந்த ஊரில் அவர் நல்ல வசதியுடன் இருப்பவராம்.  மகன், மகள்களை நல்ல இடத்தில் திருமணம் செய்து கொடுத்திருக்கிறாராம்.

அவரிடம் பணம் கொடுக்கச் சொல்லிவிட்டு "இவர்கள் செய்த தானம் நல்லதாக அமைந்ததா?'  என்று கேட்டார்.  'அமைந்தாச்சு' என்றார் அவர்.  'திருப்தியாக இருந்ததா' என்று கேட்டார் பண்டிட்.  'திருப்தியாச்சு' என்றார் அவர்.  'இவர்கள் முன்னோர்களுக்கு முக்தி கிடைக்குமா' என்றார் பண்டிட்.  'கிடைச்சாச்சு' என்றார் அவர்.  முன்னோர்களின் இடத்தில இருந்து ஆசீர்வாதம் செய்தார்.

அட்சயவடத்தை வலம் வந்து வணங்கினோம்.  நிகழ்ச்சி நடைபெற்ற இடத்தைச் சுத்தம் செய்ய வருபவருக்கு உங்களால் முடிந்ததைக் கொடுங்கள்...  அவருக்கு வயது 93 என்றார் பண்டிட்.

நாங்களும் அவருக்குக் கொடுத்தோம்.   மணி நான்காகி இருந்தது.  வெளியேறும் நேரம் செருப்பு விட்டிருந்த இடம் தொடங்கி, வண்டி ஏறும் வரை யாசகர்கள் தொல்லை மிக மிக அதிகம்.  பத்து ரூபாய் நோட்டுகளாக மாற்றி வைத்துக்கொண்டு வண்டி கிளம்பும் நேரம் கொடுத்தேன்.  கூட்டம் ஈ மொய்ப்பது போல மொய்த்து விட்டது.  ஆட்டோவின் பின்னாலேயே பாவமான bhaaவத்துடன் ஓடி வந்தனர் சிறுவர், சிறுமியர்.    பணம் கிடைத்தவர்கள், தங்களுக்கு கிடைத்த பணத்தை மற்றவர்களுக்கு காட்டி என்னை கைகாட்டினார்கள்.  ஒருவழியாய் ஆட்டோ வேகம் பிடித்து என்னைக் காத்தது.  முடிந்தவரை தானம் செய்தேன்.  அங்கு யாருக்கு கொடுத்தாலும் நல்லது என்று சுகுமார் சொல்லி அனுப்பி இருந்தார்.

நான்கரை மணிக்கு பண்டிட் வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.  அங்கு எங்களுக்கு உணவு தயாராக இருந்தது.  சாப்பிட்டு முடித்து கிளம்பும்போது மாலை ஐந்தரை ஆகிவிட, கயாவிலோ, புத்த கயாவிலோ வேறு ஒன்றும் பார்க்க முடியவில்லை.  பாலாஜி, ப்ரசாந்த்திடம் கேட்டதற்கு நேரம் ஆகி விட்டது, புத்தகயா தங்குமிடத்தில் காலி செய்யச் சொல்லி விட்டார்கள் என்றெல்லாம் சொன்னார்கள்.  பிண்டதானம் செய்யாதவர்கள் கயா, புத்தகயாவில் ஓரளவு சுற்றிப் பார்த்திருந்தார்கள்.  எனக்கு அது குறைதான்.  ஏனெனில் மறுநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை முழுவதும் மறுபடியும் வாரணாசியில்தான் இருக்கவேண்டும்.  ஓரளவு ஏற்கெனவே பார்த்த இடம்தான்.  எனவே பார்க்காத கயா, புத்தகயாவில் எதையாவது பார்த்திருக்கலாம். சரியான நேர மேலாண்மை, திட்டமிடல் இல்லை பாலாஜி, ப்ரசாந்த்திடம் என்பதும் எண்ணம்.

அங்கிருந்து கிளம்பும்போது அங்கு பார்த்த கட்டிடம்.  அதை போட்டோ எடுக்க முயலும்போது குறுக்கே ஒரு பெரிய வண்டி, ஆட்டோ என்று வர தொடர்ந்த என் முயற்சிகள் படங்களாய்...

கயாவிலிருந்து ஷேர் ஆட்டோவில் -  ஆம் ஷேர் ஆட்டோவில் காசு செலவு செய்து - புத்தகயா வந்து, தங்கியிருந்த இடத்திலிருந்து பஸ்ஸில் கிளம்பி, நள்ளிரவில் வாரணாசி வந்து சேர்ந்தோம். 

====================================================================================================

பேஸ்புக்கில் சமீபத்தில் பகிர்ந்த கவிதை ஒன்று :

====================================================================================================

இதுவும் பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்ததுதான்.  சுவாரஸ்யமான புள்ளி விவரம்.

​முகநூலிலிருந்து திரு எஸ். கிருஷ்ணமூர்த்தி (நம்ம கிருஷ் ஸார்தான்!) இதை ப்ளஸ்ஸில் பகிர்ந்திருந்தார். நான் இதை இங்கே பகிர்கிறேன்! ஒரிஜினல் ஸ்டேட்டஸ் யார் போட்டார்களோ.... அவர்களுக்கு நன்றி!

===================

முகநூலில் படித்தது..பிடித்தது. பசுநேசன் என்று முதலில் தினமலர் அப்புறம் வரிசையாக மற்றவர்கள் அப்புறம் தான் சமூக வலைத்தளங்களில் பரவலாகக் கிண்டல் செய்யப்பட்டவர் நடிகர் ராமராஜன். ஒரு நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக ஆனபிறகும் கூட பந்தா பரமசிவமாகவோ உபத்திரவமாகவோ மாறாத அரசியல்வாதி என்பதைக் கடைசி வரை சொல்லவே இல்லையே  

இயேசுவின் சமாதானத்துக்கு சாட்சி சொல்கிறவராக ஆகிப் போனதையாவது சொல்லியிருக்கலாம்! 

ராமராஜனை கிண்டல் செய்யும் பலருக்கு ராமராஜனின் சாதனைகள் தெரியாது!!

அவரது சாதனைகளில் சில:

1. 43 படங்களில் தனி கதாநாயகனாக நடித்திருக்கிறார், எந்த படத்திலும் இரண்டாம் கதாநாயகனாக நடித்து இல்லை.

2. ஒரே நேரத்தில் 40 படங்களில் கதாநாயகனாக ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்ட ஒரே நாயகன் (கரகட்டகரன்வெற்றிக்கு பிறகு) இவர் மட்டுமே.

3. 1989 முதல் 1992 வரை கால்ஷீட் full என மூன்று வருடத்திற்கு book செய்யப்பட்ட ஒரே ஹீரோ. 

4. கமலை விட கௌதமியுடன் அதிகம் சேர்ந்து நடித்த ஹீரோ (6 படங்கள்).

5. கடந்த 10 ஆண்டுகளில் ஒரே ஒரு படத்தில் மட்டுமே நடித்து இருந்தாலும் இவரை எல்லோருக்கும் தெரியும்.

6. 1990 களில் 6.6% ரசிகர்களை பெற்று தமிழ்நாட்டில் 5ம் இடத்தில இருந்த ஹீரோ இவர்தான்.

7. ஒரு வருடம் தொடர்ந்து (இழுத்தடிக்காமல்,இவரே ஓட்டாமல்) தானாக ஓடிய படத்தின் கதாநாயகன் (கரகாட்டக்காரன்).

8. இவரே சொந்தமாக 4 படத்தினை இயக்கியது யாருக்கும் தெரியாது.

9. ஒரு MP யாக மிகபெரிய ஒட்டு வித்தியாசத்தில் வெற்றி பெற்ற கதை யாருக்கும் தெரியாது.

10. வாய்ப்பு இல்லாத நாட்களில் தனது உடையை iron பண்ண சென்ற மேனேஜரை பார்த்து கடைக்காரர், யார் என்று கூட தெரியாமல் "இது என்ன ராமராஜன்

சட்டையா?" என்று கேட்டாராம். அந்த அளவுக்கு அவரது சட்டைகள் பிரபலம்.

11. இவரால் எந்த producerம் நஷ்டப்பட்டது கிடையாது

என்ன செய்வது, சமூக வலைத்தளங்களின் இலவசகணக்குகளை கையில் வைத்துக்கொண்டு கண்டமேனிக்கு கிண்டல்மட்டும் செய்ய பழகிக்கொண்டோம்.

=================================================================================