கேட்டு வாங்கிப் போடும் கதை : அம்மா The Great - துரை செல்வராஜூ

அம்மா The Great

துரை செல்வராஜூ 

==============

சூரியன் மெல்ல மெல்ல உச்சி வானுக்கு நகர்ந்து கொண்டிருந்த நேரம்...

வெய்யிற்கதிர்கள் இன்னும் உக்ரமாகவில்லை...

மாசி மாதக் குளிர் முடிந்து வெளியிலும் வீடுகளுக்குள்ளும் வெதுவெதுப்பு பரவிக் கொண்டிருக்க -

காவேரி நகரில் மூன்றாவது குறுக்குத் தெருவின் முடுக்கு வீடு

பெரிதாக நிழல்பரப்பிக் கொண்டிருந்த வேப்ப மரத்தின் கீழ்

சிலுசிலு - என்றிருந்தது...

கிரஹப் பிரவேசம் ஆகி இன்னும் வருடம் நிறையவில்லை...

மூத்தவள் வெண்ணிலா.. ரொம்பவும் கூச்ச சுபாவம்...

ஆசிரியை பயிற்சி முடித்து விட்டு, வேலையோ கல்யாணமோ

எதுவானாலும் சரி!... காத்திருக்கிறாள்...

தற்போதைக்கு அடுத்த தெருவில் உள்ள சிறார் பள்ளியில் வேலை..

அவளது சேமிப்புக்கு ஆகின்றது..

அவளுக்கு அடுத்தவள் மலர்விழி... வெடித்தனமான பேச்சு... அக்கா பேசாததையும் சேர்த்து வைத்துப் பேசுவாள்..

மேல்நிலை இரண்டாம் வருடம்... டாக்டராக வேண்டும் என்று கனவு...

இரண்டு பேருக்கும் சீர் வரிசை கொடுக்கவென்று சிவப்ரசாத்...

மலர்விழிக்கு இரண்டு வயது இளையவன்...

கிரிக்கெட் மட்டையுடன் பிறக்கவில்லையே தவிர பள்ளி நேரம் போக மட்டையுடனேயே சுற்றிக் கொண்டிருப்பவன்...

இப்போது எந்தத் திடலில் ஆடிக் கொண்டிருக்கின்றானோ...

குடும்பத் தலைவனின் தற்போதைய இருப்பிடம் வளைகுடா நாடுகளில் ஒன்றான மஸ்கட்...

ஆகையால் கதைக் களத்துக்குள் தந்தையும் மகனும் வருவதற்கு வாய்ப்பே இல்லை...

சொந்த வீடு.. மகள்களின் கல்யாணத்துக்கு வேண்டிய நகைகள் ரகசியமானதொரு இடத்தில்... கூடுதல் செலவுக்கு என்று வங்கிக் கணக்கில்...

மற்றபடிக்கு பண்ட பாத்திரம் பீரோ கட்டில் வகையறாக்களுக்கு அண்ணாச்சி இருக்கவே இருக்கிறார்...

மற்றபடிக்கு எவ்வித பிரச்னயும் இல்லை...

இருப்பினும் நல்ல இடத்திலிருந்து மாப்பிள்ளை வரவேண்டுமே!.. என்ற கவலை மட்டும் கஸ்தூரிக்கு...

கஸ்தூரி - குடும்பத் தலைவி..

அவ்வப்போது சாயுங்காலம் விளக்கேற்றும் வேளையில் கூடத்தின் மேல்புறம் அதாவது மேற்குத் திசையில் கவுளி கிச்கிச்... என்று சத்தம் கொடுக்கும்...

கஸ்தூரிக்கு சந்தோஷமாக இருக்கும் -

திருச்சி பக்கத்தில இருந்து பொண்ணு கேட்டு வரப்போறாங்க!.. என்று...

ஆனால் பட்டுக்கோட்டையிலிருந்து இரண்டு ஜாதகம் வந்ததே தவிர

திருச்சி பக்கத்தில் இருந்து எதுவும் வரவில்லை...

'' வரும்... வரும்!.... '' - நம்பிக்கையுடன் நாட்கள் நகர்ந்த வேளையில்

அன்றைக்கு ஞாயிற்றுக் கிழமை...

'' மலர்... முருங்க மரத்துல இருந்து ரெண்டு இணுக்கு கீரை உடைச்சிக்கிட்டு வாம்மா.. இந்த வெண்ணெய்யை உருக்குவோம்!... ''

கஸ்தூரி சொன்னதும் -

'' போம்மா... உனக்கு வேற வேலையில்லை!... '' - என்றபடி

துரட்டியை எடுத்துக் கொண்டு முருங்கை மரத்தை நோக்கி நடந்தாள் மலர்விழி...

நீண்ட துரட்டியால் தழைத்து வளர்ந்திருந்த முருங்கையின் நுனியை இழுத்து வளைக்க - அது சடாரென நாலடி நீளத்துக்கு முறித்துக் கொண்டு விழுந்தது...

'' யம்மாடி... பார்த்து!...'' - என்று பதறியபடி கொல்லைப் புறத்துக்கு

ஓடினாள் கஸ்தூரி..

'' ஒன்னும் இல்லேம்மா!.. இதுக்கெல்லாமா பயப்படுவே?... சரியான பயந்தாங்கொள்ளி!...'' - சிரித்தாள் மலர்விழி..

'' பொண்ணாப் பொறந்துட்டியே... அடுத்தவன் கையில கொடுக்கிற வரைக்கும் பயப்பட வேணாமா!.. '' - பதற்றத்தைக் காட்டிக் கொண்டாள் கஸ்தூரி..

'' அப்போ அடுத்தவன் கையில கொடுத்ததுக்கு அப்புறம் கை கால்..ல அடிபட்டா பரவாயில்லையா?... ''

'' நல்லா இருக்குடா தங்கம் நீ பேசறது... பொண்ணாப் பொறந்ததுங்க ஒச்சம் இல்லாம இருக்கணும்.. ங்கறது தான் பெத்தவங்க எல்லாருக்கும் ஆசை!... ''

கஸ்தூரி பரிந்து கொண்டு நின்றாள்...

'' அப்போ பசங்களுக்கு!?.. '' - மலர் ஆவலுடன் கண்களை உருட்டினாள்...

'' ஏய்.. மலர்!... ரெண்டு இணுக்கு கீரை ஒடிக்கிறதுக்குள்ள இவ்ளோ பேச்சா?... '' - வெண்ணிலா அதட்டினாள்...

''ஏ!... புஸ்தகப் பூச்சி... துரட்டிய எடுத்துக்கிட்டு வந்தவ நானு... அம்மாவும் நானும் எல்லா விஷயத்தையும் பேசுவோம்... நீ புத்தகமே... ன்னு இரு!.. ''

அக்காவை அதட்டினாள் மலர்...

உண்மையில் வாயில்லா பூச்சி வெண்ணிலா...

பலசமயங்களில் அமைதியாகி விடுவாள்...

தங்கையிடம் கொள்ளைப் பிரியம்...

இருந்தாலும் அவ்வப்போது இவளது பர்சனல் ப்ராப்பர்டீஸ்

- கண்மை, சாந்து.. ஒட்டும் பொட்டுக்குத் தடை... அதனால் சாந்து தான்...

ஹேர்பின், அந்தக் கிரீம், இந்தக் கிரீம் - எல்லாம் அவளால் கொள்ளையடிக்கப்படும் போது கோபம் வரும் ...

ஆனாலும் ஒன்றும் சொல்ல மாட்டாள்...

அவளுக்கு வேதனையான சமயங்களில் தலையை வருடி விட்டு -

தோளில் சாய்த்துக் கொள்வாள்... இன்னொரு தாய் அல்லவா!..

அப்படியிருக்க இப்போது பிரச்னை வேறு கோணத்தில்..

'' நான் எவ்வளவு நேரம் காத்திருக்கிறது நெய்க் கீரை திங்கிறதுக்கு?...''

அவளுடைய அவசரம் அவளுக்கு...

இளஞ்சூட்டில் வெண்ணெய் உருகும்போது முருங்கைக் கொழுந்துகளைப் போட்டு அதை முறிப்பது வழக்கம்...

சூடான வெண்ணெயில் கருகிய முருங்கைக் கொழுந்துகள் முறுமுறு.. - என்று புத்துருக்கு நெய்யின் வாசத்துடன் தெருவெங்கும் மணக்கும்...

அது எல்லாருக்கும் மிகவும் பிடிக்கும்...

அதற்குத் தான் இப்போது ஆவல்.. காத்திருப்பு எல்லாம்..

சிவப்ரசாத் வீட்டில் இருந்தால் - 'நான் தான் இளைய பிள்ளை.. எல்லாமும் எனக்குத் தான்!... ' என்பான்...

வெண்ணிலாவும் மலரும் நெய்க் கீரையை தம்பிக்கே கொடுத்து விட்டு

அவனிடமிருந்து கொஞ்சம் வாங்கி வாயில் போட்டுக் கொள்வார்கள்...

கவிஞர் வாலி நடிகர் திலகத்தின் படம் ஒன்றுக்காக -

' இது ஆனந்தம் விளையாடும் வீடு..

நான்கு அன்றில்கள் ஒன்றான கூடு!.. '

- என்று பாடல் எழுதியிருப்பார்... அது மாதிரி என்றைக்கும் இந்த வீடு..

'' சரி.. சரி... துரட்டியை எடுத்த எடத்தில வச்சிட்டு வீட்டுக்குள்ள வாங்க!...

மலர்... நீ இந்த மிச்ச மீதி கீரையெல்லாம் வாசல்ல போட்டுட்டு வா...

மணியன் வீட்டு ஆடு வந்தா தின்னுட்டுப் போகும்!... ''

மணியன்... ன்னா - அவன் தான் செல்லம்மா வீட்டு ஆடுகளை தினசரி வெளியில் விரட்டி மேய்த்துக் கொண்டு வருபவன்.. வாய் தான் பேசமுடியாதே தவிர ரொம்பவும் அறிவாளி...

'' ஏம்மா!... முருங்கைக் கீரையில வடை செய்யேன்.. நம்ம ப்ளாக்...ல

போட்டோவோட போட்டு விடுவோம்!.."

'' ஏன்?.. ஸ்ரீராம் கேட்டாரா!.. இருக்கட்டும்.. அடுத்த வாரம்

அனுப்புவோம்... நேத்து தானே மணத்தக்காளி கீரை சாம்பார்... இன்னிக்கும் கீரை வேணடாம்!...''

'' தினசரி கீரை திங்கணும்.. ன்னு சொல்றாங்களே!... ''

'' சொல்றவங்க சொல்லுவாங்க... அவங்களுக்கு என்ன!... தினசரி கீரை தின்னால் குடல் இளக்கமாகிப் போகும்... வாரத்தில ரெண்டு மூனு நாளு போதும்... சரி.. ரெண்டு பேரும் வாங்க... வெண்ணெய்யை உருக்குவோம்!.. ''

- கஸ்தூரி சமையலறைக்குள் நடந்தாள்...

'' அம்மா!... நீ வெண்ணெய உருக்குறதுக்குள்ளே நான் பொன்னியின் செல்வனை படிச்சி முடிச்சிடறேன்!... ''

- கேலியுடன் தொடர்ந்தாள் வெண்ணிலா...

அதற்குள் வாசலுக்குச் சென்ற மலர் சத்தம் போட்டாள்...

'' அம்மா.. இங்கே வாயேன்.. மணியன் வீட்டு ஆடு என்னமோ மாதிரி நடக்குது!..

'' ஸ்கூட்டர்காரனுங்க எவனும் அடிச்சுப் போட்டுட்டுப் போய்ட்டானுங்களா!... '' பதற்றத்துடன் வாசலுக்கு ஓடினாள் கஸ்தூரி..

வாசலில் அந்த வெள்ளாட்டைப் பார்த்ததும் நிலைமை விளங்கி விட்டது கஸ்தூரிக்கு...

'' வெண்ணிலா... அந்தப் பழைய சாக்கு கிடக்குதே அதை எடுத்துக்கிட்டு வாம்மா!... ''

அதற்குள் மலரிடமிருந்து கேள்வி -

'' ஆட்டுக்குட்டிக்கு என்னம்மா?... ஏன் இப்படி வயித்த தள்ளிக்கிட்டு நடக்குது? ''

''ஆட்டுக்குட்டி இல்லேடி... இது ஆடு!... சினையா இருக்கு.. குட்டி போடப் போகுது!.. ''

'' அது சரி... சினை.. ன்னா.. என்ன?... '' - அடுத்த அஸ்திரம் அவளிடமிருந்து...

''மகமாயீ!... இதெல்லாம் ஒரு கேள்வி... ன்னு கேக்கிறாளே!... சினை... ன்னா என்ன..ன்னு சொல்லுவேன்!... ம்ம்.... ப்ரக்னெண்ட்டா இருக்கிறது!... ''  ஒருவழியாய்ச் சொல்லி முடித்த கஸ்தூரிக்கு முகம் சிவந்தது போனது...

'' ஓ.. புள்ளத்தாச்சியா?.. அப்போ ஆட்டுக்கு பாப்பாக்குட்டி பொறக்கப்போவுது!... ''

கைகளைத் தட்டிக் கொண்டு வீட்டிற்குள் ஓடிய மலர்விழி கையில் செல்போனுடன் வந்தாள்...

'' நான் பாப்பாக் குட்டியை ஷூட் பண்ணப் போறேன்!... ''

- என்றபடி இப்படியும் அப்படியுமாக வளைய வந்தாள்...

'' சீ!... இதையெல்லாமா வீடியோ பண்ணுவாங்க?... '' - அதட்டினாள் கஸ்தூரி...

'' போம்மா!... நான் இத வச்சி புராஜக்ட் செய்யப் போறேன்!... ''

'' ம்க்கும்!... கூட இருந்து அம்மாவுக்கு ஒத்தாசை பண்ணாம ஆட்டுக் குட்டிய வச்சுக்கிட்டு புராஜக்ட் செய்யப் போறாளாம் புராஜக்ட்!... ''

" நாளைக்கு இந்த வீடியோவை எங்க சயின்ஸ் மேம் கிட்ட காட்டுவேன்...

ரொம்பவும் அப்ரிஷியேட் பண்னுவாங்க!... "

'' என்ன புள்ளைங்களோ... இந்தக் காலத்துப் புள்ளங்க!... ''

கஸ்தூரியின் முகத்தில் புன்னகை...

அதற்குள் கையில் பழைய சாக்குடன் ஓடி வந்தாள் வெண்ணிலா...

அந்த சினை ஆடும் அடைக்கலம்  விரும்பி கஸ்தூரியை நெருங்கி வந்தது...

'' வாடி... வா!... இந்தப் பக்கமா வா!.. '' - என்று வெள்ளாட்டை அழைத்தபடி, வேப்ப மரத்து நிழலில் சாக்கை விரித்துப் போட்டாள் கஸ்தூரி...

மெதுவாக வந்த ஆடு சின்னதாக வட்டமிட்டபடி அந்தச் சாக்கு விரிப்பில் தன்னைக் கிடத்திக் கொண்டது...

மலங்க மலங்க விழித்த ஆட்டின் அருகில் கையிலிருந்த முருங்கைக் கொத்தைப் போட்டாள் கஸ்தூரி...

அந்த முருங்கைக் கொத்தினை வாயினால் பற்றிக் கொண்டது வெள்ளாடு..

'' மலர்.. அப்புறமா வீடியோ எடுக்கலாம்... நீ உள்ளே போய் கொஞ்சம் தண்ணி சுட வச்சிட்டு அம்மாவோட பழைய சேலை ஒன்னு எடுத்துக்கிட்டு வாம்மா!... ''

'' நீ என்ன செய்யப் போறே!.. '' - மலரிடம் வியப்பு...

'' ஆட்டுக்குப் பிரசவம் பார்க்கப் போறேன்!... ''

- என்றபடி ஆட்டின் வயிற்றை இதமாகத் தடவிக் கொடுத்தாள்...

'' நான் வரலே!...  எனக்குப் பயமா இருக்கு!.. ''

- என்றபடி இரண்டடி பின்னுக்கு நகர்ந்தாள்...

அதற்குள் கையில் பழைய சேலையுடன் வந்தாள் வெண்ணிலா...

'' என்னமோ டாக்டருக்குப் படிக்கப் போறேன்..ன்னு சொன்னியே!... ''

'' அது படிக்கிறப்போ பார்த்துக்கலாம்!... '' - மலர் விழியின் கண்களில் கலவரம்...

'' நீ சொல்லும்மா நான் செய்றேன்!... '' - வெண்ணிலா பரபரத்தாள்...

'' அந்தத் துணிய ரெண்டு மூணா கிழிச்சுக் கொடும்மா!... ''

அந்த விநாடியில் - '' மே!... '' - என்றது ஆடு...

இறைவனின் பெருங்கருணையினால் அந்தச் சிற்றுயிர் தாங்கியிருந்த

கர்ப்பத்தின் பனிக்குடம் உடைய அங்கே புதிய உயிர் ஒன்று வெளிப்பட்டது...

முன்னங்கால்களில் முகம் பதித்து வாழைப் பூ மொட்டாக இளங்குட்டி..

கிழித்துக் கொடுக்கப்பட்ட துணியில் இளங்குட்டியைத் தாங்கிக் கொள்ள நொடிப் பொழுதில் சுகப்பிரசவம்...

'' வெண்ணிலா... உள்ளே போய் கொஞ்சம் மஞ்சத்தூளைக் குழைச்சிக்கிட்டு வாம்மா... சீக்கிரம்!... ''

வீட்டுக்குள் சென்ற வெண்ணிலா மறு நிமிடமே மஞ்சள் தூளைக் கிண்ணத்தில் குழைத்துக் கொண்டு ஓடி வந்தாள்...

'' நீ ஆட்டுக்கிட்ட உட்கார்ந்து அதுக்கு இதமா தடவிக் கொடு!.. '' - என்றபடி

புதிய வரவின் தொப்புள் கொடியை அகற்றி விட்டு கால் குளம்புகளைக் கிள்ளி நீக்கினாள் கஸ்தூரி...

'' ஏம்மா ஆட்டுக்குட்டியோட காலை கிள்ளி விடுறே?... '' வெண்ணிலாவின் வினா..

'' இந்த மாதிரி கிள்ளி விடலேன்னா குளம்பு வளர்றப்போ வளைஞ்சிக்கும்... குட்டிக்கு நடக்க முடியாம இடைஞ்சலா ஆகிடும்... குளம்பை சீக்கிரமா கிள்ளி விடணும்... இல்லேன்னா இறுகிப் போய்டும்!... ''

கஸ்தூரி சொல்லிக் கொண்டிருக்கையில் ஆடு ஒருக்களித்தபடி தலையைத் திருப்பி தன் குட்டியைப் பார்த்தது...

கஸ்தூரி குட்டியைத் தூக்கி எடுத்து அதனருகில் நீட்டினாள்..

ஆடு தன் குட்டியை முகர்ந்து பார்த்தது... நாவினால் நக்கிக் கொடுத்தது..

அதற்குள் வேப்ப மரத்துக் கிளையில் ' கா.. கா... ' என்றபடி - சில காக்கைகள் வந்து அமர்ந்தன...

காக்கைகள் போதாதென்று ' பரட்.. பரட்.. ' - என்று சாலையைத் தேய்த்தவாறு ஓடி வந்த மணியன் சற்று அருகாக அமர்ந்து கொண்டான்...

'' இந்த மணிப்பயலை விரட்டு...ம்மா!.. '' - என்றாள் கஸ்தூரி...

'' அவங்க வீட்டு ஆடு தானே...ம்மா!.. '' - என்றாள் வெண்ணிலா...

'' அவங்க வீட்டு ஆடா இருந்தாலும் ஒரு சமயம் போல இருக்காது..

அடுத்த தெரு ரவுடிப் பசங்க வந்துட்டா ஒருத்தனுக்கு ஒருத்தன் சண்டை

வந்திடும்... முதல்ல இந்த மணிப் பயலை விரட்டு!... ''

'' டேய்... போடா!.. '' - என்று மணியனை அதட்டினாள் வெண்ணிலா..

மணியன் அங்கிருந்து எழுந்து ரெண்டடி தள்ளி அமர்ந்தான்...

'' ஏய்!.. டெலிவரி ஆகிற எடத்துல உனக்கு என்னடா வேடிக்கை?... ''

- என்று சத்தம் போட்டபடி கல்லெடுத்து எறியும் பாவனையில் கையைக் காற்றில் வீசினாள்..

அவ்வளவுதான்...

'' லொள்!.. '' - என்ற சத்தத்துடன் தலை தெறிக்க ஓடிப்போய்

அந்த அரச மரத்துக்கு அந்தப் பக்கம் போய் நின்று கொண்டான்...

ஆனாலும் வாலை ஆட்டுவதை மட்டும் நிறுத்தவில்லை..

இதற்குள் பூமிக்கு வந்து சில நிமிடங்கள் கூட ஆகியிருக்காத

இளங்குட்டி எழுந்து நிற்க முயற்சித்தது...

குட்டியின் தொப்புள் கொடியில் மஞ்சள் குழைவைத் தடவி

துணியைக் கிழித்து வாட்டமாகக் கட்டி விட்டாள் கஸ்தூரி...

கைகள் பரபரத்தாலும் அவளது கண்கள் ஆட்டின் வயிற்றிலேயே இருந்தது...

'' இன்னொரு குட்டியும் இருக்கு வெண்ணிலா!... ''

சொல்லி முடிக்கையில் அந்தக் குட்டியும் வெளி உலகினை எட்டிப் பார்த்தது...

'' அவ்வளவுதான்!.. '' - என்று ஆடும் மெல்ல எழுந்து கொண்டது...

முதற்குட்டிக்கு செய்த மாதிரியே இந்தக் குட்டிக்கும் குளம்பு கிள்ளி விட்டு

தொப்புள் கொடியில் மஞ்சள் வைத்துக் கட்டினாள் - கஸ்தூரி...

ஆடு தன் நாவினால் நக்கித் துடைத்தது போக குட்டிகளின் மீது எஞ்சியிருந்த ஈரத்தை எல்லாம் பழைய துணியினால் மெதுவாக ஒற்றியெடுத்த கஸ்தூரியின் முகத்தில் நிம்மதி பரவியது...

'' ம்மே.. ம்மே!... '' - என்று இளங்குரலெடுத்தன ஆட்டுக் குட்டிகள்...

ஒவ்வொன்றாக அள்ளியெடுத்த கஸ்தூரி வெண்ணிலாவிடம் ஒன்றையும் மலர்விழியிடம் ஒன்றையும் கொடுத்தாள்...

மூத்தவள் பத்திரமாக கையில் வாங்கிக் கொண்டாள்...

இளையவளோ இப்படியும் அப்படியுமாகக் குதித்தாள்...

'' க்யூட்.. ஸோ க்யூட்!... '' - என்றபடி சிரித்தாள்.. சிலிர்த்தாள்...

'' புள்ளைங்களை எறக்கி விடுங்கப்பா!.. '' - என்கிற மாதிரி

அவர்களின் மேல் உரசிக் கொண்டு நின்றது ஆடு...

அதற்குள் வீட்டுக்குள்ளிருந்து வெதுவெதுப்பான தண்ணீரில்

மஞ்சளைக் கரைத்துக் கொண்டு வந்த கஸ்தூரி அந்தத் தண்ணீரால் ஆட்டின் இடுப்பையும் திரண்டிருந்த மடியையும் நன்றாகக் கழுவி விட்டாள்...

'' சரி.. சரி... குட்டிகளைக் கொடுங்க!.. '' என்றபடி குட்டிகளை வாங்கி - தாயின் மடியூட்டினாள்...

தாயின் மடியில் முகம் பதித்த குட்டிகள் மளுக்.. மளுக்.. என்று

சுறுசுறுப்புடன் பால் குடிக்கத் தொடங்கிய வேளையில் -

'' மகமாயீ... மகமாயீ!... '' - செல்லம்மா ஓடி வந்தாள்...

இங்கிருந்து நாலாவது வீடு செல்லம்மாளுடையது.. பால் வியாபாரம்.. ரெண்டு நாட்டுப் பசுக்கள்.. கூடவே சில ஆடுகள்... கோழிகள்...

கணவன் மனைவி பிள்ளைகளுமாக பார்த்துக் கொள்வதும் பராமரிப்பதும்...

'' ரேசனுக்குப் போய்ட்டு வர்றதுக்குள்ளே... இந்தக் கதையா?... நான்

காலைலயே கவனிச்சேன்... இன்னிக்குக் குட்டி போட்டுடும்..ன்னு.. அது என்னமோ மகராசி.. உங்கையால பேறுகாலம் ஆகியிருக்கு!... ''

'' செல்லம்.. ஒன்னும் கவலைப்படாதே... பேறுகாலம் பார்த்ததுக்காக காசு

எல்லாம் கேக்க மாட்டேன்!.. '' - கஸ்தூரி சிரித்தாள்...

'' நீங்க வேணாம்..ன்னாலும் நான் உட்டுடுவேனா!.. மூனாம் நாள்..ல இருந்து பால் தெளிய வரைக்கும் சீம்பால் எல்லாம் உங்க ஊட்டுக்குத் தான்!... '' என்ற செல்லம்மா அந்த இடத்தைச் சுத்தம் செய்ய ஆரம்பித்தாள்....

'' சீம்பால்... ன்னா என்னம்மா?... '' - கேட்டார்கள் வெண்ணிலாவும் மலரும்...

'' மடி சுரக்கிற முதல் பால் ...ம்மா!... கொஞ்சம் கெட்டியா இருக்கும்...

ரெண்டு மூனு நாள்..ல தெளிஞ்சிடும்... ரொம்பவும் சத்து இது... திரட்டுப்

பால்..ன்னு செய்வாங்க!... ''

'' எப்படிம்மா!... இதெல்லாம் எப்படிம்மா?... அம்மா..ன்னா சும்மா..ன்னு நெனைச்சிருந்தோமே!.. '' பிள்ளைகளுக்கு ஆச்சர்யம்...

'' கிராமத்துப் பொண்ணுங்களுக்கு இதெல்லாம் சர்வ சாதாரணம்...பசங்களா!.. ஒரு தடவை நானும் என்னோட சிநேகிதிகளும் நம்ம வீட்டுப் பசு கன்னு போடுறப்ப கூட இருந்து எல்லாம் செஞ்சிருக்குறோம்... தாத்தா பாட்டி வெளியூர்..ல இருந்து வந்ததும் விஷயம் தெரிஞ்சு எனக்கு ஒரு பவுன் மோதிரம் போட்டாங்க.. கூட இருந்த பொண்ணுங்களுக்கு பட்டுப் பாவாடை தாவணி எடுத்துக்

கொடுத்தாங்க... எனக்குக் கைராசின்னு.. அக்கம் பக்கத்திலயும்

கூப்பிடுவாங்க!... ''

மெல்லச் சிரித்தாள் கஸ்தூரி..

'' அம்மா.. த கிரேட்!..''

கஸ்தூரியைக் கட்டிக் கொண்டார்கள் பிள்ளைகள் இருவரும்..

'' சரி.. தாயீ... மக்க மனுசாளோட நல்லாருக்கணும் நீங்க!... நான் போய்ட்டு நாளைக்கு சீம்பாலோட வரேன்!...''

குட்டிகளைத் தூக்கிக் கொண்டு செல்லம்மா நடக்க அவளைத் தொடர்வதற்கு யத்தனித்த ஆடு மெதுவாகத் திரும்பிப் பார்த்தது...

’’ ம்மே.. ஏஏ!...‘’

ஃஃஃஃஃ