அந்தக் காலம் அது அது அது..

 சமீப காலங்களில் அலுவலகத்திலிருந்து ஓலா, ஊபரில் வீடு திரும்பும் சமயம் சாலைகளில் திரும்ப சில சைக்கிள் ஓட்டிகளை பார்க்கிறேன்.  

எப்போதுமே இருப்பார்களா, நான்தான் பார்க்கவில்லையா அல்லது பெட்ரோல் விலை உயர்வு காரணமாக சிலர் இப்போது புதிதாக மிதிவண்டிக்கு மாறி மிதித்துக் கொண்டிருக்கிறார்களா என்று தெரியவில்லை.  அதில் சில இளநங்கைகளும் அடக்கம்.  நெரிசலான அந்தப் போக்குவரத்தில் பல்வேறு விதமான கர்ணகடூர ஹார்ன் சத்தங்களுக்கு நடுவே  இந்த மிதிவண்டிகளின் மெல்லிய கிணிங்கிணிங் சத்தம் யாரை எச்சரிக்கைப் படுத்துமோ அல்லது கவனத்தில் பதியுமோ என்கிற கவலையும் வரும்.  அவர்களானால் சாலையின் வலது ஓரத்திலும் நடுவிலும் சைக்கிளை மிதித்துச் செல்வதைப் பார்க்கும்போது லேசான பதைபதைப்பும் வருகிறது.  பெரும்பாலான சென்னைப் பேருந்து ஓட்டுநர்கள் பொல்லாதவர்கள்!  தாட்சண்யமே பார்க்க மாட்டார்கள்!

நானும் சைக்கிளில் பள்ளி, கல்லூரிகளுக்கு சென்று வந்திருக்கிறேன்.  நடுத்தர வர்க்கத்தினரின் சற்றே ஆடம்பர வாகனம் அது - அப்போது!

மிதிவண்டிகள் சாலைகளில் கோலோச்சிய காலம் அது.  

அது சரி, அந்தக் காலம்தான் சூப்பர் என்பவரா நீங்கள்?

இதோ இந்தப் படத்தைப் பாருங்கள்...  இது நான் மேலே சொன்ன 'அந்தக் காலத்து'க்கும் சற்றே முற்பட்ட காலம்!

அப்போதெல்லாம் விளக்கு இல்லாவிட்டால் சைக்கிளைப் பிடித்து அபராதம் விதிப்பார்கள்.  அவர்களும் என்ன செய்வார்கள்?  மாதாந்திர கேஸ் டார்கெட் இருக்கிறதே...  

அப்போதெல்லாம் சைக்கிளின் முன்னால் ஒரு சிறு கூண்டில் சிம்னி விளக்கை ஏற்றிவைத்து மூடி ஓட்டிக் கொண்டு வருவார்கள்.  சைக்கிள்களில் விட ரிக்ஷாக்களில் பார்க்கலாம் இதை.  பேட்டரியில் லைட் டைனமோ வந்ததெல்லாம் பிற்காலத்தில்.

''எங்கேய்யா லைட் எரியலை என்றால் "காற்றில் அணைந்து விட்டது" என்பார்கள்.  நாணல் படத்தில் நாகேஷ் கூட சொல்வார் என்று நினைவு.  பிரேக் இல்லாத சைக்கிளை போலீஸ்காரர் நிறுத்தியதும், விளக்குக கம்பம் தேடி வளைத்து வளைத்து ஒட்டி, அது இல்லாததால் அவர் மேலேயே சாய்த்து அவர் நிறுத்துவது அழகு!

(நாகேஷ்  போலீஸ் கேஸ் சிபாரிசுக்கு இன்ஸ்பெக்டராக இருக்கும் நண்பரின் மகன் முத்துராமனிடம் வருவார்.  "சைக்கிளில் வந்து மாட்டுவதெல்லாம் ஒரு கேசா?" என்று அவர் கேட்டதும், நாகேஷ்................. என்ன சொல்வார் என்று நினைவிருக்கிறதா?!!)

இன்னொரு பழைய ஜோக் ஒன்று.   இதனை செந்தில் கூட முன்னர் ஒரு படத்தில் நடித்திருக்கிறார்.

போலீஸ்காரர் வந்து சைக்கிளை பிடிப்பார்.  "ஏய்...  விளக்கு எங்கே?"

"காத்துல அணைஞ்சு போச்சு ஸார்.."

"அதெல்லாம் நடக்காது...  நட ஸ்டேஷனுக்கு..." 

செந்தில் சொல்வார்.. "நானாவது விளக்கில்லாமல்தான் வருகிறேன்...  பின்னாடி ஒருவன் சைக்கிளே இல்லாமல் வருகிறான்..   போய்ப்பிடிங்க.."

யோசிக்காமல் போலீஸ்காரரும் "எங்கே..  எங்கே.." என்று பின்னால் ஓடுவார்!

 விளக்கில்லை என்றால் பிடிப்பது இரவில்தானே இது சாத்தியம்?    

பகலில்?

மணி இல்லாவிட்டாலும் குற்றம்தான்.  அதற்கும் அபராதம் உண்டு.  அதே போல டபுள்ஸ் வந்தாலும் குற்றம்.  கண்னதாசனின் வேண்டுகோளின் பேரில் இந்தக் கஷ்டங்களை எம் ஜி ஆர் அரசு விலக்கிக் கொண்ட பின் நாங்கள் கல்லூரியிலிருந்து சினிமா தியேட்டருக்கு சைக்கிளில் ட்ரிப்பிள்ஸ் எல்லாம் சென்றிருக்கிறோம்.  அது எப்பவுமே குற்றம்தான்.  எனினும் போலீஸைக் கண்டால் இறங்கி நடந்து தாண்டி பின்னர் ஏறிக்கொள்வோம்!

சைக்கிளுக்கு ஒரு நம்பர் இருக்கும் என்று சொல்வார்கள்.  சீட்டைத் தூக்கி விட்டுப் பார்த்தால் அதன் கீழே இருக்கும் கம்பியில் எழுதி இருக்கும் என்றெல்லாம் சொல்வார்கள்.  நான் பார்த்ததில்லை.  என் காலத்தில் நல்லவேளையாக அதெல்லாம் இல்லை.  

ஒரு நேரத்தில் சைக்கிளுக்கே லைசென்ஸ் வைத்துக் கொள்ளவேண்டி இருந்ததாமே..

வீட்டில் ரேடியோ பொட்டி வைத்திருந்தீர்கள் என்றால் அதற்கும் லைசன்ஸ் வைத்திருக்கவேண்டும்.  அவ்வப்போது புதுப்பிக்க வேண்டும்!  எங்கள் வீட்டில் பிலிப்ஸ் வால்வ் ரேடியோ இருந்தது.  நல்ல தரம்.

இந்தக் காலத்தில்?  நல்லவேளை, அதெல்லாம் இல்லைதானே?  இதிலாவது அந்தக் காலத்தைவிட இந்தக் காலம்தான் சிறந்தது என்று சொல்ல முடிகிறதே...

அது சரி..  அந்த காவல்காரர் சீருடையை கவனித்தீர்களா?  "முத்தமிழின் செல்வன் வாழ்க...  முக்குலத்தின் கண்மணி வாழ்க" என்று பாடலாம்!  நல்லவேளை வியர்க்காது!  இப்போது என்னடாவென்றால் உடம்பெல்லாம் மூடி, பிதுக்கிக் கொண்டு சீருடை!  தைத்துப் போடும்போது அளவாய், வடிவாய்த்தான் போட்டிருப்பார்கள்!  பின்னர் உடல் ஜிம் போகாமல் ஜிவ்வென்று ஏற ஏறதான் பிதுங்கத் தொடங்கும்.

அப்புறம் இன்னொரு விஷயம்..  மாட்டிக் கொண்டிருக்கும் அந்த சைக்கிள்காரர் முகத்தைப் பாருங்களேன்...  என்ன கெஞ்சல், என்ன நைச்சியம்...  ஏதாவது சொல்லி தப்பித்து விடலாம் என்று கூடவே நடக்கிறார்!    இன்னொன்று கவனியுங்கள்.  அந்தக் காலத்தில் வேஷ்டி அணிந்து சாலையில் நடமாடுபவர்கள் அதிகம்!  தன் செல்ல மிதிவண்டி போலீஸ்காரர் கையில் மாட்டிக்கொண்டு இழுபடுவதை வேதனை கலந்த சமாளிக்கும் புன்னகையுடன் கூட நடக்கிறார் அந்த நைச்சிய வாலிபர்(?).  சைக்கிளின் ஹேண்டில்பாரை ஒரு கையில் பிடித்து பேலன்ஸ் பண்ணி நடப்பதும் ஒரு ஸ்டைல் அப்போது.  நண்பர்களுடன் பேசிக்கொண்டே நடக்கும்போது ஒற்றிக் கையால் சைக்கிள் ஹேண்டில்பாரைப் பிடித்தபடி நடப்போம்!  இதோ இந்த போலீஸ்காரர் பிடித்திருப்பதைப் போல..   ஆனால் இது அதிகாரம்!

பாஸ்போர்ட் காரணங்கள் தவிர உங்களுக்கு போலீஸ் ஸ்டேஷன் சென்ற அனுபவம் உண்டா?  எனக்கு உண்டு.  அதில் ஒன்று சாதாரணம் என்றாலும் இரண்டாவது அனுபவம் சற்றே பெரிய, நீண்ட அந்த இரவு இப்போது நினைத்தால் புன்னகைக்க வைக்கும், அப்போது கொஞ்சம் பயம் ப்ளஸ் திகில்  கலந்த அனுபவம்.

ரௌடிகள் என்றால் நாய் சேகர், திருக்கைவால் முனியாண்டி, செயின் ஜெயபால் என்றுதான் இருக்கவே வேண்டுமா என்ன?  பிரகாஷ், ராஜகோபால் சந்திரசேகர் என்றெல்லாம் இருக்கக் கூடாதா?  இருந்தது.  நான் சந்தித்த ரௌடிகள் என்று பெயரெடுத்தவர்களில் இந்தப் பெயர் கொண்ட நபர்கள் இருந்தார்கள்.

==============================================================================================================

பூ.... உப்புதானே என்று நினைக்காதீர்கள்!

உப்பு தொடர்பாக கூறும், சிறுநீரக மருத்துவ நிபுணர், சேகர்:

"சோடியம், பொட்டாசியம் மற்றும் பல்வேறு தனிமங்கள் ஒன்றிணைந்ததே உப்பு. நாம் உணவில் சேர்த்துக் கொள்ளும் உப்பில், 90 சதவீதத்துக்கும் மேல் சோடியம் உள்ளது.

ரத்தத்தில் உப்பு அளவு, 1 லிட்டருக்கு, 135 மி.லி., இருக்க வேண்டும். அதற்கு குறைவாக இருந்தால், அது உப்புச்சத்து குறைபாடு நோய் - ஹைபோநெட்ரீமியா எனப்படுகிறது.

அதிக தண்ணீர் குடிப்பது, போதுமான அளவு உப்பை உணவில் சேர்க்காதது போன்ற காரணங்களால், இக்குறைபாடு ஏற்படுகிறது.

உப்புச்சத்து குறைபாட்டால் வயிற்றுப்போக்கு, பசி, மயக்கம், உடல் சோர்வு, வாந்தி, குறைந்த ரத்த அழுத்தம், சிறுநீரகம் மற்றும் குடல் பாதிப்புகள் ஏற்படும்.

ரத்தத்தில் உப்பின் அளவு தொடர்ந்து குறைந்தால், மூளை செல்களில் வீக்கம் ஏற்படும். இதனால், மூளையில் நீர் கோர்த்து வலிப்பு ஏற்படும்; கோமா நிலைகூட ஏற்பட வாய்ப்புண்டு; பல்வேறு உறுப்புகள் செயலிழக்கும் அபாயமும் உள்ளது.

ரத்தத்தில் உப்பின் அளவு, 145யை விட அதிகமானால், உப்பு மிகைப்பு நோய் - ஹைபர்நெட்ரீமியா ஏற்படும்.

உணவில் அதிக உப்பு சேர்ப்பது, உப்பில் பதப்படுத்திய உணவுகளை அதிகம் சாப்பிடுவது போன்ற காரணங்களால் இந்த பாதிப்பு ஏற்படும்.

இந்நோய் வந்தால், அதிக தாகம் எடுக்கும். உதட்டில் வெடிப்பு, சருமத்தில் வறட்சி, சிறுநீரகப் பாதிப்புகள், குடல் செயல்திறன் குறைவது போன்ற பிரச்னைகள் ஏற்படும்.

ரத்தத்தில் உப்பு அதிகம் சேர்ந்தால், அதை நீர்க்க செய்ய, ரத்தத்துடன் நீர் சேர்த்து கொள்ளும்.

இதனால் அணுக்களை சூழ்ந்திருக்கும் திரவமும், ரத்தத்தின் அளவும் அதிகரிக்கும்.

ரத்தத்தின் அளவு அதிகரிப்பதால், ரத்தக் குழாய்களில் அழுத்தம் அதிகரித்து, இதயத்தின் செயல்திறன் கூடும்.

இதனால், அதிக ரத்த அழுத்தம் உருவாகி பக்கவாதம், மாரடைப்பு ஏற்படும்.

உடலில் உப்பின் அளவு அதிகமானால் இதயம், பெருந்தமனி ஆகியவை ரத்த அழுத்தம் அதிகரிக்காமலே நேரடியாக பாதிப்புக்குள்ளாகும்.

50 வயதுக்கு மேற்பட்டோர், குறைந்த, அதிக ரத்த அழுத்தம் உள்ளவர், சர்க்கரை நோய், சிறுநீரகப் பிரச்னை உள்ளவர்கள், கவனமாக இருக்க வேண்டும்.

ஒரு நாளைக்கு, 5 - 6 கிராம் உப்பு, உடலுக்கு தேவைப்படும். இது, கிட்டத்தட்ட ஒரு டீஸ்பூன் அளவு மட்டுமே.

அதிக உப்பு சேர்த்து, எண்ணெயில் வறுத்த காரமான உணவுகளை தினமும் உட்கொண்டால், புற்று நோய்க்கு வாய்ப்புண்டு.

நம் உடலுக்கு சோடியம் உப்பை விட, பொட்டாசியம் உப்பின் தேவை அதிகம். பொட்டாசியம் உப்பு, பழங்கள், பால், கீரை உணவு, பச்சைக் காய்கறிகள், பருப்பு மற்றும் உலர் பழங்களில் நிறைந்திருக்கிறது.

- 2015ம் வருடம் தினலரிலிருந்து பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்தது -

==================================================================================

சென்ற வாரம் மருது சகோதரர்கள் பற்றி துணுக்கு வெளியிட்டிருந்தேன் அல்லவா... இது அதன் தொடர்ச்சி! அடுத்த வாரம் பேஸ்புக்கில் இதையும் பகிர்ந்திருக்கிறேன். அதை நானும் பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்திருந்ததால் எனக்கும் போருக்கு இருந்ததால் நானும் இந்த மறுப்பையும் (எத்தனை 'உம்' விகுதி!) பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்தேன். இங்கும் இப்போது!

மே 18, 2014 வாரமலர் இதழில், 'திண்ணை' பகுதியில், மறைந்த கவிஞர் சுரதா தொகுத்த, 'நெஞ்சில் நிறுத்துங்கள்' என்ற நூலிலிருந்து, மருது சகோதரர்கள் பற்றி, ஒரு செய்தி வெளியாகியிருந்தது.

சிவகங்கை மாவட்டத்தில் மின்சார வாரியத்தில், வருவாய் மேற்பார்வையாளராக இருந்து, ஓய்வு பெற்றவரும், வரலாற்று மற்றும் சமூக ஆர்வலருமான கோ.மாரி சேர்வை என்பவர், மருது சகோதரர்கள், எந்தவிதமான மரண வாக்குமூலமும் அளிக்கவில்லை என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

அதுமட்டுமல்லாமல், இது, ஆங்கில அரசால் முழுக்க முழுக்க பொய்யாக ஜோடிக்கப்பட்ட சாசனம். அப்படி ஏதேனும் கொடுத்திருந்தால், அதற்கான ஆதாரம் இருந்திருக்கும். பண்டைய ஆவண காப்பகத்தில் தேடியும் கிடைக்கவில்லை என்பதே உண்மை என்றும் எழுதியுள்ளார்.

அதற்கு ஆதாரமாக அப்போது சிவகங்கை மாவட்ட கர்னலாக இருந்த ஆக்னி துரை, ஆங்கில அரசுக்கு எழுதிய கடித நகல், மீ.மனோகரன் என்பவர் எழுதிய, 'மருது பாண்டிய மன்னர்கள்' என்ற நூலின் இரு பக்க நகல்கள் மற்றும் பேராசிரியர் ராக்கப்பன் கமிட்டி அளித்த அறிக்கையின் நகல் ஆகியவற்றை அனுப்பியுள்ளார்.

— பொறுப்பாசிரியர்.

=======================================================================================

படிக்க முடிகிறதா? சும்மா சாம்பிளுக்கு கொஞ்சம்...

============================================================================================

ஜோக்ஸ்..... ஜோக்ஸ்...

இணையத்திலிருந்து இரண்டு....ப்ளஸ் ஒன்று!

சென்னை வெய்யில் இப்படிதான் வேண்ட வைக்கிறது!

அது சரிப்பா... எனக்கும் உனக்கும் தெரியும்....

அட, சுதந்திரமா திட்டக் கூட விட மாட்டேங்கறீங்களே....!

அப்புறம் நம்ம மதன் ஜோக்ஸ் இரண்டு....

=======================================================================================================

சோகமாக, விரக்தியாக, அழுதுகொண்டுதானே கடந்தசில வாரங்களில் என்னை இங்கு பார்த்தீர்கள்?  இது மாறுதலுக்கு...   ஆனால் நாங்கள் பெரும்பாலும் இப்படித்தான் இருப்போம்!  அடுத்த வாரம் பார்ப்போமா...!