சிறுகதை : உதிரிப்பூ - துரை செல்வராஜூ

 உதிரிப் பூ

துரை செல்வராஜூ

************

" பூசாரி.. ஏ.. பூசாரி... எதுக்கு வாட்டமா இருக்கே?.. "

முன் மண்டபத்தின் தூண் ஓரமாக தலை குனிந்தவாறு அமர்ந்திருந்த பூசாரியார் நிமிர்ந்து பார்த்தார்..

கோயில் வாசலில் பூ விற்றுக் கொண்டிருக்கும் ஆத்தாளின் ஆதங்கமான விசாரிப்பு..

ஆத்தாளின் அந்தக் கேள்வியிலும் நியாயம் இருக்கின்றது..

கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால் தான் காரை வீட்டுக் காரர்கள் பேத்தியைத் தூக்கிக் கொண்டு சொந்த பந்தம் சூழ வந்து மாரியாத்தாளுக்கும் பேச்சியம்மனுக்கும் வீரனுக்கும் புது வஸ்திரம் எடுத்து வைத்ததோடு பொங்கல் பூசை என்று கொண்டாடி விட்டு பூசாரி கையில் புது வேட்டி துண்டும் தாம்பூலத்தில் நூறு ரூவா பணமும் வச்சுக் கொடுத்துட்டுப் போனார்கள்..

அவங்க வந்து விட்டுப் போனதில் ஆத்தாளுக்கும் நல்ல ஏவாரம்..

காரை வீட்டுக் காரங்க பொண்ணுக்கு மாங்கலியம் ஆகி வருசம் ஆகறதுக்கு இன்னும் ஒரு மாசம் பாக்கியிருக்கு.. இவ்வளவு சீக்கிரமா பாட்டி ஆனதுல அவங்களுக்கு ரொம்பவும் சந்தோசம் - எந்தக் கொறையும் இல்லாம வம்சம் விளங்கி இருக்குது!.. ன்னு..

இருக்காதா பின்னே!..

காலாகாலத்துல வயிறு வாய்க்கலை.. ன்னா - தொளைச்சு எடுத்துவாளுங்களே சம்பந்தி வீட்ல..  

அந்தக் காலத்துல  இவங்க காரை வீட்டு மாப்பிள்ளைக்கு வாக்கப்பட்டு வந்து  - நாலு வருசம் கழிச்சுத் தான் வயிறு திறந்திச்சு..

அதுக்குள்ளாற -  " பாளையத்தான் மகளக் கொண்டாந்து கட்டி வைக்கப் போறேன்.. ன்னு!.."  - மாமியார் கிழவி ஆடுன ஆட்டம் இருக்கே...

அடடா... அந்த அம்மனுக்கே பொறுக்காது... கண்ணீரும் கம்பலையும் சொல்லி முடியாது..

அந்த மாதிரி எல்லாம் இல்லாம தன்னோட பொண்ணு சட்டுபுட்டுன்னு வாயும் வயிறுமா ஆகி நல்லபடியா புள்ளயும் பெத்துக் கொடுத்ததுல ஏகத்துக்கும் நிம்மதி...

பதினாறாம் நாள் பேர் வச்சி  கூடத்துல  தொட்டில் கட்டி புள்ளைய போட்டதும் அன்னைக்கு ராத்திரி - அரிசி அடை , உப்பு கொழுக்கட்டை அவிச்சு வெள்ளைப் பொங்கல் வச்சி வகை வகையா அசைவம் ஆக்கி பேச்சியம்மா, காடேறியம்மா இவங்களுக்கு சாம்பிராணி போட்டு புள்ளைக்கு மை பொட்டு வைப்பாங்க..

அதுக்கப்புறம் இங்கே  கோயிலுக்கு வந்து மாரியம்மனுக்கும் பேச்சியம்மனுக்கும் வீரனுக்கும் அர்ச்சனை செஞ்சுட்டு அம்பாள் காலடியில புள்ளையப் போட்டு எடுத்துட்டா பெரிய சந்தோசம்..

மூணு சாமிகளும் கூடி நின்னு புள்ளயப் பாதுகாத்து கரையேத்துவாங்க!.. ன்னு அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை..

கோயிலுக்குப் பின்னால இலுப்ப மரத்துக் கீழ  வச்சு அசைவம் சமைச்சு பேச்சியம்மனுக்கு பூசை போட்டுக்கிட்டு இருந்த சம்பிரதாயம் எல்லாம் ஒரு அடிதடி, கைகலப்பு ரத்தக் களறியால நின்னு போச்சு.. பஞ்சாயத்து கூடி முடிவு ஆனது -  கறி விருந்து எல்லாம்  அவங்க அவங்க வீட்டுல வச்சுக்குங்க.. சாராயம் குடிச்சுட்டு ஒரு பயலும் இந்தப் பக்கம் வரக் கூடாது.. ன்னு..

பேச்சியம்மனும் சிரிச்சுக்கிட்டா..

கிளித்தோப்பு மகமாயி இந்த வட்டாரத்துல பிரசித்தம்..

கோயிலச் சுத்தி ஆறேழு இலுப்பை மரங்க.. அதுல  நூத்துக் கணக்கான கிளிப் புள்ளங்க நிரந்தர வாசம்..

அதனால தான் கிளித் தோப்பு.. ன்னு பேரு..

கோயில் கூட ரொம்ப காலத்துக்கு சாதாரண ஓட்டு வீடாகத் தான் இருந்தது.. எழுவது வருசத்துக்கு முன்னால இந்த ஊர்ல இருந்து மலேசியாவுக்குப் போயி - தங்கம் வைரம் கார் பங்களா.. ன்னு விருத்தியான குடும்பம் திரும்பி வந்து நல்ல விஸ்தாரமா எடுத்துக் கட்டி  கும்பாபிசேகம் செஞ்சு கொடுத்துட்டுப் போனாங்க.. ரெண்டு வருசம் ஆகுது..

மூலஸ்தானத்துல மாரியம்மன் சிலா ரூபம்.. அம்மனுக்கு அருகிலேயே பாலகணபதி.. முன் மண்டபத்துல வடக்கு பார்த்த மாதிரி அஞ்சடி உசரத்துக்கு பேச்சியம்மன்.... சுண்ணாம்பு அரைச்சு செஞ்ச அலங்கார ரூபம் .. எதிர்த் திசையில வீரன், சங்கிலியான், காடேறியம்மன்.. சங்கிலியானுக்கும் காடேறியம்மனுக்கும் ரூபம் கிடையாது.. சூலம் அரிவாள் படிமானம் தான்.. ஊர் நம்பி இருக்கிறது இவங்களத் தான்...

" என்ன பூசாரி... ஒன்னும் பேசாம இருக்கே!.. "

" நானே நொந்து போய் இருக்கேன்.. நீ வேற ஏன் ஆத்தா!.. "

பூசாரியாரின் குரல் உடைந்திருந்தது..

" ஊர்ப் பிள்ளைகள் எல்லாம் மஞ்சள் குங்குமம் தாங்கியதோடு மடிப் பிள்ளையும் ஏந்தி வந்து வெளக்கேத்தி வைச்சுட்டு போறப்ப  நாலு வருசமா வாடி வதங்கிக் கெடக்கிறாளே எம் மக.. அவள மட்டும் இந்த ஆக்கினைக்கு ஆளாக்கி வச்சிருக்கியே!.. " - ன்னு ஆதங்கம் அம்பாளிடம்..

தனக்கு இன்னும் பேரப்பிள்ளை வாய்க்கவில்லையே என்ற வேதனை அவருக்கு..

உள்ளங்கையில் வெற்றிலை சீவலுடன் துளி சுண்ணாம்பை வைத்துக் கசக்கி அப்படியே அதை வாயில் போட்டுக் கொண்ட ஆத்தா கொண்டையை அவிழ்த்து உதறி விட்டு மறுபடியும் முடிச்சுட்டுக் கொண்டார்கள்..

" நாலஞ்சு வருசத்துக்கு முன்னால.. ஞாவுகம் இருக்கா பூசாரி!.. காத்தமுத்து மவளை வெரட்டி விட்டியே!.. "

சாட்டையடி விழுந்த மாதிரி இருந்தது பூசாரியாருக்கு..

நினைவுகள் பின்னோக்கி ஓடின..

அன்றைக்கு சாயங்காலம் நாலரை மணிக்கு நடை திறந்து வாசலில் தண்ணீர் தெளித்துக் கொண்டிருந்த பூசாரியார் -  எதிரில் வந்து நின்ற சிறுமியை ஏறிட்டு நோக்கினார்..

கிழிந்த சட்டை .. அழுக்கான பாவாடை...

கையில் வெள்ளைத் துணி முடிச்சு ஒன்று..

" என்னா வேணும்?.. "

குரலில் அதிகாரம்..

 ' கையில் என்ன அது முடிச்சு?.. ' - என்று கண்கள் கேட்டன..

" முல்ல அரும்பு.. ங்க..  சாமிக்கு.. "

" உதிரிப் பூவா?.. "

" ஆமாங்க.. " -  ஏழைச் சிறுமியின் குரலில் நடுக்கம்...

" உதிரிப் பூவ அள்ளிப் போட்டுட்டு காலைல யாரு கூட்டி அள்றதாம்?.. "

" இல்லீங்க.. இந்த அரும்பு முடிச்ச அப்படியே பேச்சியாயி மடியில வச்சிடணும்.. அவ்வளவுதான்.. "

" மடியில வச்சா?.. "

" மடியில வச்சா.. அரும்பு மலர்ற மாதிரி பேச்சியாயி மனசு குளுந்து எங்க  அக்கா வயித்து வலி சரியாப் போகுமாம்.. "

" இப்படியெல்லாம் யாரு கிளப்பி விட்டது?.. "  பூசாரியார் குரலில் ஏளனம்..

" அந்த வாத்தியார் அண்ணன் சொன்னாங்களாம்.. "

" அவங்க சொன்னாங்க.. இவங்க சொன்னாங்க.. ன்னு வந்துடறது வேற வேலை இல்லாம!.. போ.. போ!.. " - சீறி விழுந்தார் பூசாரியார்..

" உங்களுக்கு கஷ்டமில்லாம நானே வச்சிட்டுப் போயிடறேன்!. "  - சிறுமியின் குரல் தழுதழுத்தது..

" என்னது நீயா?.. '  - கோபம் மூண்டெழ அவரது கண்கள் எதையோ தேடின..

அச்சத்துடன் அந்தச் சிறுமி அங்கிருந்து நகர்ந்த வேளையில் பூ விற்கும் ஆத்தாவின் குரல்..

" நில்லு புள்ளே... அதை எங்கிட்ட கொடு.. நான் வைக்கிறேன்.. "

" ஏ.. ஆத்தா.. ஆடு பகை.. குட்டி உறவா?.. "  சத்தம் பலமாக இருந்தது..

அந்தச் சிறுமி அங்கிருந்து போய் விட்டாள்..

அன்று ஆணவத்தின் உச்சியில் ஆடிக் கொண்டிருந்த பூசாரியார் இன்று காலம் அடித்த அடியின் வலி தாள முடியாமல் அழுது கொண்டிருந்தார்..

" ஆத்தா!.. என்ன மன்னிச்சுடும்மா!.. " கருவறையை நோக்கி ஓடினார்..

" பூசாரி!.. நான் அன்னைக்கே அந்த  அரும்பை எல்லாம் சரமாத் தொடுத்து பேச்சியாயிக்கு போட்டுட்டேன்!.. உதிரிப் பூவா போட்டாத்தான் உனக்குக் கஷ்டமாச்சே.. இப்போ காத்தமுத்து மவளும் கையில ஒன்னு.. கருவுல ஒன்னு.. ன்னு  சந்தோசமா இருக்கா!.. "

பூக்கார ஆத்தாவின் குரல் தெளிவாக இருந்தது..

***