உழைப்பில் உண்டாகும் வாய்ப்பினிலே...

 ​படித்துக் கொண்டிருக்கும் காலங்களில் படிப்பு முடித்ததும் முன்னூறு ரூபாயில் ஒரு வேலை வாங்கி விட்டால் பெரிய விஷயமாய் இருந்தது ஒரு காலம்.

அப்படி நினைத்து நினைத்து எனக்கு 325 ரூபாயில்தான் முதல் சம்பளம் கிடைத்தது!  ஆனால் கிடைத்த காலத்தில் அது போதுமானதல்ல!  எண்ணம்போல வாழ்வு!

பத்தாம் வகுப்பு அல்லது பதினோராம் வகுப்பு படிக்கும்போது டைப்ரைட்டிங் க்ளாஸ் போகவேண்டும்.  பள்ளிப் படிப்பு முடிந்த உடனேயே ஒரு தரம் எம்பிளாய்மென்ட் எக்சேஞ்சில் பதிவு செய்து வைக்கவேண்டும்.  கல்லூரிப் படிப்பு முடித்ததும் மறுபடி அங்கு சென்று அப்டேட் செய்யவேண்டும்.

கல்லூரிப் படிப்பு முடிந்த உடன் சர்வீஸ் கமிஷன் பரீட்சைகள் மேல் கவனம் வைக்க வேண்டும்.  அதற்கான புத்தகங்கள், வகுக்குகள்..  சிலபேர் CA, ICWA என்று படித்து முன்னேறுவார்கள்.  இன்ஜினியரிங் படிப்பு என்பது பைத்தியமாகாத காலம்.  கல்லூரிகளில் பி காம் படிப்புக்கு மவுசு.

டைப்பிங்கில் தமிழ், ஆங்கிலம் இரண்டும் உயர்நிலை பாஸ் ஆகவேண்டும். (ஆனேன்)  சிலபேர் ஹிந்தி கற்றுக் கொள்வார்கள். (மத்யமா பாஸ் செய்து பிரவேஷிகா வரை வந்தேன்!)  சிலபேர் ஃபிரென்ச், ஜப்பான்  போன்ற மொழிகள் கற்றுக் கொள்வார்கள்.  சர்வீஸ் கமிஷனில் தமிழ்நாடு சர்வீஸ் கமிஷன், அதிலேயே ஒன்று முதல் நான்கு வரை க்ரூப்கள்..   (எழுதி இருக்கிறேன்!)  க்ரூப் நான்குக்கு பள்ளி இறுதி வகுப்பே போதும்!  யூனியன் பப்ளிக் சர்வீஸ் கமிஷன், ரயில்வே சர்வீஸ் கமிஷன் அப்புறம் வங்கித்  தேர்வுகள்..  இதற்கெல்லாம் ஒரு பேச்சிலர் டிகிரி வேண்டும்.

சர்வீஸ் கமிஷன் எழுதி அரசு வேலைக்கு வந்து முன்னேறியவர்கள்தான் அப்போது அதிகம்.

தனியார் கம்பெனிகளில் வேலை வாங்க நினைப்போர் அப்போது குறைவு.  அரைக் காசானாலும் அரசாங்க காசு.  பென்ஷன் வசதிகள்...   

வேலை கிடைக்கவில்லை வேலை கிடைக்கவில்லை என்று எங்கும் குரலெழும், படங்கள் எடுப்பார்கள்.  கட்டுரைகள் எழுதுவார்கள்.

இன்றைய கால கட்டத்தில் வேலை கிடைக்கவில்லை என்று குரல் எழுப்ப முடியாது என்று நினைக்கிறேன்.  வேலை நமக்குக் கிடைப்பது இல்லை, வேலையை நாம் கையில் எடுக்கும் காலம் இது.  பிழைக்க எத்தனை வழிகள்..

இன்று யாரும் எந்த வகையிலாவது சம்பாதிக்காமல் இருக்கவே முடியாது - படித்திருந்தாலும், இல்லாவிட்டாலும்.

அன்று போக்குவரத்துக்கு பஸ், ரயில், விமானம் என்று மட்டுமே.  ஆட்டோ வெகு குறைவு.  சைக்கிள் ரிக்ஷாக்கள் அதிகம் இருந்தன.   

இப்போது ஆட்டோக்கள் என்ன, ஊபர் ஓலா, ரேபிடோ, உங்கள் நண்பன் என்று எத்தனை வகை ஆட்டோக்கள்..  மஞ்சள் நிற டேக்சி ஒன்று மட்டுமே இருந்த காலம்போய் எத்தனை வகை வண்டிகள்..

அண்ணாச்சி கடைகள் மாறி சூப்பர் மார்க்கெட் ஆகி, அவை மால்களாகி நிற்கின்றன.  ஒரு தியேட்டர் இருக்கும் இடத்தில் நான்கைந்து தியேட்டர்கள், சுற்றிலும் நம் காசைக் குறி வைத்துபறிக்க  ஏகப்பட்ட பெரிய கடைகள்..

நேற்று பெரம்பூர் சென்றபோது வழியில் மார்க்கெட்டை ஒட்டி சிலபேர் ஒரு அரிவாள் மட்டும் வைத்துக் கொண்டு வரிசையில் அமர்ந்திருந்தார்கள்.  எதிரே ஒரு கல், ஒரு சாக்குத்துணி..  என்ன என்றால் இறைச்சி அல்லது மீன்  வாங்கி வருபவர்கள் அதை இவர்களிடம் கொடுத்து சுத்தம் செய்து வாங்கிச் செல்வார்களாம்.  கிலோவுக்கு  முப்பது ரூபாயாம்.  இருந்த கூட்டத்தைப் பார்க்கும்போது தினசரி அவர்களால் ஒரு கௌரவமான வருமானத்தைப் பார்க்க முடியும் என்று தோன்றியது.  .

வண்டி ஓட்டத் தெரிந்தால் ஓலா, ஊபரில் சேர்ந்தோ சேராமலோ ஆட்டோ, கார் என்று ஓட்ட ஆரம்பித்து விடலாம்.  ஏன், இரு சக்கர வாகனம் இருந்தால் கூட போதும்...   மக்களை இங்குமங்கும் கொண்டு சேர்க்கலாம்.  ஷேர் ஆட்டோ பிசினஸ் தனி. 

எஞ்சினியரிங் படிப்பு முதல் ஏகப்பட்ட புதிய வகைப் படிப்புகள் வந்து விட்டன.  அதைப் படித்து கடை விரிக்கலாம்!  பெண்கள் கல்யா ணப் பெண்களுக்கு அலங்காரம் செய்யும் வேலை செய்யலாம். அதற்கும் ஒரு கோர்ஸ் இருக்கிறது.   கல்யாண கான்டராக்ட்டுகள் எடுத்து A to Z எல்லாவற்றுக்கும் கட்டணம் வாங்கலாம்.  போட்டோ சுட, கல்யாண போட்டோ எடுப்பபது என்பது தனி பிசினஸ்.

சமைக்கத்தெரிந்தால் சட்டென ஒரு சிறு கடை தொடங்கி கையில் பார்சல் மட்டும் கொடுத்து கூட அனுப்பலாம்.  அதை ஸ்விக்கி, ஜோமாட்டோ வில் இணைக்கலாம்.  அட, வண்டி ஓட்டத் தெரிந்த ஆண்களும் பெண்களும் ஸ்விக்கி, ஜோமோட்டோவில் சேர்ந்து இங்குமங்கும் பறக்கிறார்கள், கமிஷன் பார்க்கிறார்கள்.   கூடவே ஓலா ஊபரிலும் இணைந்திருக்கிறார்கள்.  தினமும் கணிசமான, கௌரவமான வருமானம் பார்க்கிறார்கள்.

தனியார் நிறுவனங்களில் வேலை செய்யும் வண்டி ஓட்டுனர்கள் வேலைக்குச் செல்லும்போதும், வீட்டுக்குத் திரும்பும்போதும் திசை போட்டுக்கொண்டு ஓலா ஊபரில் இணைந்து யாரையாவது ஏற்றிச் சென்று பெட்ரோல் செலவு இல்லாமல் பார்ப்பதோடு அதிகப்படி வருமானமும் பார்க்கிறார்கள்.

எங்கள் ஏரியா பூக்காரர் இங்குள்ள வீடுகளில் பேசி, தினமும் 20 அல்லது 30 ரூபாய்க்கு பூ கொண்டு வந்து வீட்டில் கொடுத்து விடுகிறார்.  மாதமானதும் மொத்தமாக வாங்கி கொள்வார்.  அவரே காய்கறி, மற்றும் தரை, டாய்லெட் போன்றவை சுத்தம் செய்யும் பொருட்களும் தரத்தொடங்கி இருக்கிறார்.  இங்குள்ள நிறைய வீடுகளுக்கு தினசரி காலை பூ கொடுத்து விட்டுதான் வேலைக்குச் செல்கிறார். வேலை தனி, இது தனி.

இருந்த இடத்தில் இருந்து வீடு வாடகைக்கு, விற்க என்று இடம் காட்டுவதில் சத்தமில்லாமல் கமிஷன் அன்றும், இன்றும், என்றும் பார்க்கலாம்.  இப்போது கொஞ்சம் அதிகம்!

எனக்கு பேப்பர் போடும் ஏஜென்டிடம் சமீபத்தில் பேசியபோதுதான் அவர் ஒரு பள்ளியில் ஆசிரியராக வேலை பார்க்கிறார் என்று தெரிந்தது!  அவர் மனைவியும் ஆசிரியர்.  சுற்றி இருப்பவர்களுக்கு தையல் வேலை செய்து கொடுப்பாராம்.  

ஐ டி துறையில் வேலை பார்த்த ஒரு தம்பதி..  தற்போது இருவரும் வேலையை விட்டு விட்டு ஒரு கடை திறந்திருக்கிறார்கள்.  காய்கறி விற்கத் தொடங்கினார்கள்.  இன்று மெல்ல மெல்ல மளிகை, பால், தயிர் என்று விரிவு படுத்திக்க கொண்டிருக்கிறார்கள்.  கடை வாசலில் பேல்பூரி கடை வைக்கிறார்கள்.

70 வயது மாமி ஒருவர் ஊறுகாய், பொடிகள், வடாம், வத்தல் என்று சகலமும் தயார் செய்து ஆட்டோவில் ஏற்றிக்கொண்டு ஆர்டர் கொடுத்தால் வீட்டில் கொண்டு வந்து கொடுத்துச் செல்கிறார்.

வயது வித்தியாசமின்றி - ஒரு B E படித்த இளைஞர் உட்பட - கல்யாண, ஆயுஷ்ஹோம விசேஷ  மற்றும் திவச சமையலுக்கு வருகிறார்கள்.  அவர்கள் கேட்கும் தொகை சமயங்களில் தலை சுற்ற வைக்கும்!  பரிமாற என்றால்  தனிக்காசு!  கூப்பிட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம்!

'அர்பன் ஆப்'பில் இணைந்து விட்டால் உங்களுக்கு எந்த வேலை தெரியுமோ அந்த வேலைக்கு,  நீங்களாக அவர்களைத் தேடித் செல்லாமல் அவர்கள் உங்களை அழைக்கிறார்கள்.  அட, வீட்டிலேயே முடி வெட்டிக்கொள்ளக்கூட இதில் வசதி இருக்கிறது.  கொஞ்சம் வாடிக்கையாளர்களை பிடித்ததும், அவர்களை இவர்கள் தனியாக தங்கள் அலைபேசி நம்பர் கொடுத்து வாடிக்கையாக்கிக் கொள்கிறார்கள்.  அர்பனுக்கும்  'தனி' க்கும் 50 அல்லது 75 ரூபாய் குறைவு! 

எலெக்ட்ரிக் பில் கட்டுவதிலிருந்து எது வேண்டுமானாலும் உங்கள் வாசலுக்கு கொண்டு வந்து கட்டணம் வாங்கிக் கொள்பவர்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகரித்து விட்டார்கள்.  அப்பா அம்மாவைத் தவிர அனைத்தும் ஆன்லைனில் வாங்கி கொள்ளலாம்.  உங்கள் பழைய பொருட்களையும் அலையாமல்,  OLX போன்றவை மூலம் தள்ளி விட்டு விடலாம்.  

இங்கு நான் சொல்லியிருக்கும் வேலைவாய்ப்புகள் குறைவு.  சொல்லாததும்,  நானே அறியாததும் இன்னும் நிறைய..  இல்லையா?

 இதில் சில வழிகள் அந்தக் காலத்திலும் இருந்தன என்றாலும், இந்தக் காலத்தில் உழைக்கத் துணிந்தவர்களுக்கு கொட்டிக் கிடக்கிறது வேலைவாய்ப்பு...  அதுவும் சுய வேலைவாய்ப்பு..  இல்லையா?

இதோ..    IT படித்து வேளையில் இருக்கும் எங்கள் பக்கத்து வீட்டு இளைஞர் 'இந்த வேலை தாற்காலிகம்தான்..   பிசினஸ் செய்யப்போறேன்..    சிக்கன் ஃபார்ம் வைக்கப்போறேன்' என்கிறார்.

========================================================================================================

​விக்கல்களும், விவரங்களும்...

தொடர் விக்கல் பயம் வேண்டாம்!

தொடர் விக்கல் குறித்து கூறும், இரைப்பை மற்றும் குடல் சிகிச்சை நிபுணர் டாக்டர், பி.பாசுமணி: 'விக் விக்' என சத்தம் வருவதால் தான், அதற்கு, 'விக்கல்' எனப் பெயர் வந்தது. ஆங்கிலத்தில், 'ஹிக்கப்' என்பர். பெரும்பாலும் விக்கல், சில நிமிடங்களில் சரியாகி விடும்; சிலருக்கு சில மணி நேரம் கூட நீடிக்கும். 48 மணி நேரத்திற்கு மேல் நீடிப்பதை, 'தொடர் விக்கல்' என்றும், ஒரு மாதத்திற்கு நீடிப்பதை, 'தீராத விக்கல்' என்றும் கூறுகிறோம். விக்கலுக்கு காரணம் கண்டுபிடிப்பது கஷ்டம்.

அதிகமாக சாப்பிடுவது, சிரிப்பது, ஆல்கஹால் எடுத்துக் கொள்வது என, தலை முதல் கால் வரையுள்ள விஷயங்களால், எந்தக் காரணத்தாலும் விக்கல் வரலாம். உதாரணத்திற்கு, காதுக்குள் இருக்கும் சவ்வின் மீது, அழுக்கு அல்லது முடி உரசினாலும் கூட விக்கல் வரலாம்.

முக்கியமாக, 'டையப்ரம்' அதாவது, உதரவிதானத்தின் இடது பக்கம் துடிப்பதைத் தான், 'விக்கல்' என்கிறோம். சில நேரங்களில் நெஞ்சுவலி, வியர்வையோடு சேர்த்து மாரடைப்பில் கூட விக்கல் வரும். குறிப்பாக, சர்க்கரை நோய், ரத்த அழுத்தம் உள்ளவர்கள், புகை பிடிப்போருக்கு நெஞ்சுவலி, வியர்வையோடு விக்கலும் சேர்ந்து வந்தால், அது, 'ஹார்ட் அட்டாக்' ஆக இருக்கலாம்.

அதிக எடை உடையவர்கள், அதிக மசாலா உணவுகளை சாப்பிடுபவர்களுக்கும் அடிக்கடி, தொடர் விக்கல் வரும். நிமோனியாவால் கூட விக்கல் வரும். ஆனால், பெண்களை பொறுத்தவரை பயப்படத் தேவையில்லை. ஏனெனில், தீராத விக்கல், 85 சதவீதம், ஆண்களுக்குத் தான் அதிகம் வரும்.

விக்கலை நிறுத்த, மூச்சை இழுத்துப் பிடிக்க வேண்டும். ஐஸ் கட்டிகளை சாப்பிடலாம்; சர்க்கரையை விழுங்கலாம்; யாரையாவது பயமுறுத்தச் சொல்லலாம்; வயிற்றை அழுத்தலாம். இப்படி விக்கலுக்கான கை வைத்தியங்கள் நுாற்றுக்கணக்கில் உள்ளன. இதெல்லாம், 'வேகஸ்' என்னும் நரம்பின் டோனை மாற்றுவதற்கான முயற்சிகள்.

இவற்றைச் செய்தும் நிற்கவில்லை என்றால் மருத்துவரை அணுகி, அவர் ஆலோசனைப்படி மருந்து, மாத்திரை சாப்பிடலாமே ஒழிய, நீங்களே எந்த மாத்திரையையும் சாப்பிடக் கூடாது; குறிப்பாக, துாக்க மாத்திரையை சாப்பிடவே கூடாது. இதனால், துாக்கம் தான் வருமே தவிர, விக்கல் நிற்காது.

விக்கலால் பெரும்பாலும் சோர்வு உண்டாகும், சாப்பிட முடியாது. எல்லாவற்றையும் விட மன உளைச்சலுக்கு ஆளாவோம். எனக்குத் தெரிந்து, 48 மணி நேரம் கடந்து, விக்கலால் அவதிப்பட்டு சரியானவர்களும் இருக்கின்றனர்.

ஆனால், அந்த இடைவெளியில் அவர்கள் மிகவும் பயந்து போய்விடுவர். மற்றபடி, இது வேறெந்த பிரச்னையையும் வரவழைக்காது. அதனால், நான்கு நாட்களுக்கு மேல் விக்கல் நீடித்தால் கூட பயப்படத் தேவைஇல்லை.

தினமலர் 19/6/2017​ (ஹிஹிஹி)

=================================================================================================

​ "அனந்தா நான்தான் உயிரோடு இருப்பதற்கு இல்லை. இப் பிறவிக்கான அவனுடைய வினை கணக்குத் தீர்ந்து விட்டது. "

இந்தத் தீர்மானமான சொற்கள் ஒரு நாள் காலையில் ஆழ்ந்த தியானத்தில் அமர்ந்திருந்த பொழுது என் உள்ளுணர்வில் எழுந்தன. சந்நியாசம் வாங்கிக் கொண்ட சில நாட்களுக்குள் என் அண்ணன் அனந்தாவின் விருந்தாளியாக என் பிறந்த ஊரான கோரக்கருக்கு நான் சென்றிருந்தேன். திடீரென்று ஏற்பட்ட ஒரு நோய் அவனை படுக்கையில் தள்ளியது. நான் பிரியமுடன் அவனுக்கு பணிவிடை செய்தேன்.

தீவிரமாக உள் மனதில் தோன்றிய இந்தப் பிரகடனம் என்னை துக்கத்தில் ஆழ்த்தியது. எதுவும் செய்ய முடியாமல் என் கண் முன்னாலேயே என் சகோதரன் அகற்றப் படுவதை பார்க்க மட்டுமே நான் கோரக்பூரில் அதிக நாள் இருப்பது என்னால் தாங்க முடியாது என்று உணர்ந்தேன். என் உறவினர்கள் என் நிலையை புரிந்து கொள்ளாது தொடுத்த கண்டனத்திற்கு மத்தியில் நான் உடனே கிடைத்த முதல் கப்பலில் இந்தியாவை விட்டு கிளம்பினேன். அது பர்மா, சீனா கடல்வழியாக ஜப்பானை சென்றடைந்தது. நான் கோபேயில் இறங்கி சில நாட்கள் அங்கு தங்கினேன். என் மனம் மிக பாரமாய் இருந்ததினால் நான் எங்கும் சுற்றிப் பார்க்கச் செல்லவில்லை.

இந்தியாவிற்கு திரும்பும்பொழுது கப்பல் ஷாங்காயை அடைந்தது. அங்கு கப்பல் மருத்துவர் டாக்டர் மிஸ்ரா வினோதமான பொருட்கள் நிறைந்த கடைகளுக்கு என்னை அழைத்துச் சென்றார். அங்கு நான் ஸ்ரீ யுக்தேஸ்வரருக்கும், என் குடும்பத்தாருக்கும் நண்பர்களுக்கும் அனேக பரிசுப் பொருட்களை வாங்கினேன். அனந்தாவிற்கு நான் மூங்கிலில் செதுக்கப்பட்ட பெரிய பொருள் ஒன்றை பரிசாக வாங்கினேன். அந்த சீன கடைக்காரர் அதை என்னிடம் கொடுத்த அதே சமயம் "இதை இறந்துவிட்ட என் அன்பான அண்ணனுக்காக வாங்கியிருக்கிறேன்!" என்று அழுது கொண்டே கீழே கீழே விழுந்து விட்டேன்.

அவனுடைய ஆத்மா அப்போதுதான் அண்டவெளியில் விடுவிக்கப்பட்டது என்பது எனக்குத் தெளிவாக புறப்பட்டுவிட்டது. அந்த ஞாபகார்த்த பொருள் அபசகுனமாக கீழே விழுந்ததில் கூர்மையாக விரிசல் கண்டது. தேம்பல்களுக்கிடையே நான் அந்த மூங்கில் மேல் "இப்போது மறைந்து விட்ட என் பிரியா அனந்தாவுக்கு" என்று எழுதினேன்.

என்னுடன் துணையாக வந்த டாக்டர் என்னை ஒரு ஏளனமான புன்முறுவலுடன் நோக்கினார்.

"உன் கண்ணீரை வீணாக்காதே. அவன் நிச்சயமாக இறந்து விட்டான் என்று தெரிவதற்கு முன்னால் அழுவானேன்?" என்று குறிப்பிட்டார்.

எங்கள் கப்பல் கல்கத்தாவை சென்றடைந்த போது மறுபடியும் டாக்டர் மிஸ்ரா என்னுடன் வந்தார். என் கடைசி தம்பி விஷ்ணு என்னை வரவேற்க துறைமுகத்தில் காத்திருந்தான்.

அவன் எதுவும் கூறுவதற்கு முன்னாலேயே "அனந்தா உயிரை விட்டு விட்டான் என்பது எனக்கு தெரியும். எப்பொழுது இறந்தான் என்பது எனக்கும், இந்த டாக்டருக்கும் தயவுசெய்து சொல்" என்றேன்.

விஷ்ணு தேதியை குறிப்பிட்டான். நான் ஷாங்காயில் ஞாபகார்த்த பொருட்கள் வாங்கிய அதே நாள் தான்!

"இங்கே பார்..." டாக்டர் மிஸ்ரா ஆச்சரியத்துடன் கூவினார்.

"இந்த விஷயம் எங்காவது பரவி விடப்போகிறது. பேராசிரியர்கள் உள்மனங்களின் உரையாடல்" என்ற தலைப்பில் மருத்துவப் படிப்பில் இன்னும் ஒரு வருடம் சேர்த்து விடுவார்கள். ஏற்கனவே அது மிக நீண்டு இருக்கிறது" என்றார்....

- ஒரு யோகியின் சுய சரிதையிலிருந்து-

==============================================================================================

என்ன ஒரு கண்டுபிடிப்பு...!

======================================================================================================

'வானம் வெளித்த பின்னும்' என்கிற பெயரில் ஒரு வலைத்தளம். குழந்தை நிலா ஹேமா அதன் உரிமையாளர். பேஸ்புக்கிலும் அவரைக் காணோம். வலைத்தளத்திலும் அவர் தந்தை மறைவுக்குப்பின் அவர் வருவதில்லை. அழகிய கவிதைகள் எழுதுவதில் மன்னி / விற்பன்னி அவர். ஸ்விஸ்ஸில் இருந்தார். அவரின் பழைய கவிதைகளிலிருந்து சில இன்று உங்கள் பார்வைக்கு..

எங்கிருக்கிறீர்கள் ஹேமா?

​ஒரு கோடு !
அதில் ஒரு வளைவு !
அதற்குள் ஒரு புள்ளி நீ !
இதற்குள் நான் எங்கே !

என் மௌனங்களைத்

தேக்கி வைத்திருந்தேன்.

அத்தனையும் உடைத்தெறிகிறது

உன் பெயர்.

யாரோ உன்னை அழைக்க

நானல்லவா திரும்பிப்பார்க்கிறேன் !

தடுமாறும் மனதின்
தகறாறு நீ.
எங்கே என் காதலைப்
பார்த்து விடுவாயோ
பயத்திலே மறைக்கிறேன் என் கண்களை !

==================================================================================================

கதையோ, நிஜமோ...   இப்படி ஏதாவது கிளப்பி விட்டு விடுவார்கள்.  சென்று பார்க்க மிக ஆவலாக இருக்கும்.  எங்கே?  அமிஞ்சிக்கரை தாண்ட முடியவில்லை!  வானமேறி வைகுண்டம் போவதெப்போ...

===========================================================================================================

பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்ததுதான்....

சில ஓல்ட் ஜோக்ஸ் :

ஆசிரியர் : "குமார் இங்க வா... வந்து 'வர்ல்ட் மேப்'ல அமெரிக்காவைக் காட்டு..."

குமார் அமெரிக்காவை கைவைத்துக் காட்டுகிறான்.

ஆசிரியர் : "வெரி குட்! ரூபா... அமெரிக்காவைக் கண்டு பிடித்தது யார்?"

ரூபா : "குமார் ஸார்!"

ஆசிரியர் : "#$&***&#$

ஆசிரியர் : "ராஜா.... ஆஸ்திரேலியா எங்கே இருக்கு... காட்டு"

ராஜா : "தெரியவில்லை ஸார்!"

ஆசிரியர் : "கழுதை... பெஞ்சு மேல ஏறி நில்லு!"

ராஜா : "ஏறி நின்னுப் பார்த்தா தெரியுமா ஸார்?"

ஆசிரியர் : "தீபக்! இந்தியாவைக் காட்டு"

தீபக் : "நோ.... இந்தியாவை நான் காட்டிக் கொடுக்க மாட்டேன் ஸார்!"

==================================================================================================

அப்பாடி..  ஒரு வழியா முடிஞ்சுது...  அடுத்த வியாழன்தானே மறுபடி...  பொழைச்சேன்!