சுஜாதாவின் கோபமும் அதனால் சுஜாதாவின் வருத்தமும்

 திருமண நாள் என்றால் கோவில் செல்வது வழக்கமாகி விட்டது. 

இப்படி ஏதோ ஒரு காரணத்தை வைத்து கொண்டுதான் கோவிலுக்குப் போகிறோம் என்ற பொருளில் மயிலை பற்றி நான் எழுதி இருந்ததை ஜீவி ஸார் கூட விளக்கம் கேட்டார்.  அப்போது வேறு ஒரு காரணமாக மயிலை சென்று வந்தோம்.  கோவிலில் வைத்து பெண் பார்த்த அனுபவம்.

முதலில் லீவு கிடைக்குமா என்கிற கேள்வி.  பின்னர் எந்தக் கோவில் செல்லலாம் என்கிற கேள்வி.  சில கோவில்கள் பரிசீலனைக்குப்பின் திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி கோவில் என்று முடிவானது.ஆஸ்தான ஆட்டோவுக்கு சொல்லி ரிசர்வ் செய்து வைத்துக் கொண்டோம்.  "காலை ஆறு மணிக்கு வாங்க..."  கூகுளில் பார்த்தசாரதி கோவில் காலை ஐந்தரை முதல் மதியம் பனிரெண்டு வரை திறந்திருக்கும் என்று போட்டிருந்தது.  ஒரேயொரு கேள்வி மனதில் இருந்தது.  நாம் கோவிலை அடையும் நேரம் திருமஞ்சனம் என்று திரை போட்டு நிறுத்தி விடுவார்களோ என்று...

வியாழன் ஆறு டு ஏழரை நல்ல நேரமில்லையாம்.  எனவே ஆறு மணிக்கு முன்னாலேயே பையை வெளியே வைத்து (பரிகாரம்!) அப்புறம் படி இறங்கி ஆட்டோவுக்கு காத்திருந்து ஏறும்போது...

மனதில் புதிய கேள்வி.  பார்த்தசாரதி கோவில் ஏற்கெனவே பார்த்தாச்சு..  திருவள்ளூர், ஸ்ரீபெரும்புதூர் கோவில்களும் பார்த்தாச்சு..  பார்க்காத கோவில் சென்றால் என்ன?

திருமழிசை என்று முடிவானது.  காலை போக்குவரத்து மிக மிகக் குறைவு என்பதால் ஏழு மணிக்குள் திருமழிசை அடைந்து விட்டோம்.  

முக்கிய சாலையிலேயே முதல் கோவில் அமைந்துள்ளது.  ஒத்தாண்டேஸ்வரர் கோவில்.  அழகான பெரிய திருக்குளத்துடன்.

என்ன என்றால், இவை திறக்கும் நேரம் பார்க்காது சென்று விட்டோம்.  இங்குள்ள ஒரு சிவன் கோவிலும் இரண்டு பெருமாள் கோவில்களும் ஏழரை, எட்டு மணிக்குதான் திறக்குமாம்.

அருள்மிகு ஒத்தாண்டேஸ்வரர் கோவில் பற்றி அறிய இங்கும்,

ஜெகந்நாதர் கோவில் பற்றிஅறிய இங்கும் 

க்ளிக் செய்யுங்கள்!

சன்னதி திறந்திருந்த ஒத்தாண்டேஸ்வர கோவிலை முதலில் அடைந்தோம்.  அப்போதுதான் அபிஷேகத்துக்கு தயார் செய்து கொண்டிருந்தார்கள் எனினும் ஸ்வாமியை ஏகாந்தமாய் தரிசிக்க முடிந்தது.  இங்கிருக்கும் சிவனுக்கு மூன்று பெயர்கள் ஒத்தாண்டேஸ்வரர்.  இரண்டாம் குலோத்துங்க சோழனால் கட்டப்பட்டதாக கல்வெட்டு தெரிவிக்கிறது.  புராணக்கதைப்படி குலோத்துங்கன் லிங்கத்தின்மீது தன் வாள் பட்டு வெட்டுப்பட்டதால், பாவத்தைப் போக்கிக்கொள்ள வெட்டிக்கொண்ட கையை மறுபடி ஈஸ்வரர் வளரவைத்ததால் கை தந்த பிரான் என்றும், பக்தர்களின் மனக்குறைகளை தீர்த்துவைப்பதால் மனுவனுகுலீஸ்வரர் என்றும் அறியப்படுகிறார்.  அவர் சன்னதியின்முன் இந்த மூன்று பெயர்களும் காட்சி அளிக்கின்றன.  தாயார் சீதளவல்லி குளிர்ந்தநாயகி என்று அழைக்கப்படுகிறார். 

அழகிய, பெரிய குளம் கோவிலை ஒட்டியும், சாலையை ஒட்டியும் அமைந்துள்ளது.  நீர் இருந்தது.  வாத்துகள் நின்றிருந்தன.  செங்குந்தர் முதலியார் உறவின்முறையால் பராமரிக்கபப்டும் கோவில் இது.

இங்கு தரிசனம் முடித்து அடுத்து ஜெகந்நாத பெருமாள் கோவில் சென்றோம்.  

அழகிய சூழலில் அழகிய பெரிய கோவில்.  அறநிலையத்துறை கைப்பற்றியுள்ள கோவில்களில் ஒன்று.  வைஷ்ணவர்கள் 108 அபிமான வைஷ்ணவ க்ஷேத்திரங்களில் ஒன்று. வட ஜெகந்நாதராக பூரி ஜெகந்நாதர் விளங்க, கீழ ஜெகந்நாதராக திருப்புல்லானி ஜெகந்நாதர் விளங்க, மத்திய ஜெகந்நாதரைப் பார்க்க விரும்பிய சப்தரிஷிகளுக்கு ஜெகந்நாதர் இங்கே காட்சி அளித்தாராம்.  திருமழிசை ஆழ்வாரின் அவதார ஸ்தலம் இது.  இதுவும் மூன்றாம் குலோத்துங்கன் காலத்தில் கட்டப்பட்ட கோவிலாக இருக்கும்.  பதினோராம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டு பின்னர் விஜயநகர பேரரசர்கள் சற்று திருப்ப்பணி செய்திருக்கிறார்கள்.  ருக்மிணி சத்யபாமா   சகிதம் இடதுகால் மடக்கி, வலது கால் நீட்டி  அமர்ந்தநிலையில் பெருமாள்.  தென்கலை சம்ப்ரதாயம்.  இங்கும் ஏகாந்த தரிசனம்தான்.  

பட்டாச்சார்யர்கள் கோவிலின் உள்ளே செல்லில்  செல்ஃபி எடுத்துக் கொண்டிருந்தது முதலில் ஆச்ச்ர்யமாக இருந்ததது.  அப்புறம் பார்த்தால் அது தினசரி கடமையாம்.  அட்டெண்டென்ஸ் ரெஜிஸ்தர் போல.  கோவிலின் உள்ளே வந்து பட்டர் கோலத்தில் செல்பி எடுத்து உயர் அதிகாரிகளுக்கு தினசரி அனுப்பவேண்டும்.  இதைத்தவிர அட்டெண்டென்ஸ் ரெஜிஸ்தரிலும் கையெழுத்திட வேண்டுமாம்.  அரசு ஊழியர்கள்! 

பெருமாளின் ஆசிபெற்று தாயாரை நாடியபோதுதான் இந்த விவரங்கள் எல்லாமும் தெரிந்தது.  தாயார் திருமங்கைவல்லி.  பட்டரிடம் "ஸ்வாமி..  எங்களுக்கு கல்யாண நாள்..  அர்ச்சனை செய்து ஆசீர்வாதம் செய்யுங்கள்" என்றதும் குட்டி அர்ச்சனை செய்தார்.  "பையனுக்கு பொண்ணே அமையல..  தாயார்தான் அனுக்கிரஹம் செய்யணும்" என்றேன்.  அவர் சொன்னதாவது :- "ஹுக்கும்..  எனக்கே ரெண்டு பசங்க இருக்காங்க..  அவங்களுக்கு பொண்ணே  கிடைக்காமல் நானும் அல்லாடிண்டு இருக்கேன்..  வேதம் படிச்சதுகள்...  இன்னும் பெண் அமையல.."

அவர் சிரமம் புரிகிறது என்றாலும் இறைவனுக்கு அருகில் இருப்பவரால் சட்டென 'உங்களுக்கு தாயார் அனுகிரஹத்தில் சீக்கிரம் மருமகள் வாய்க்க வேண்டுகிறேன்' என்று சொல்ல வாய் வரவில்லை பாருங்கள்.  வெள்ளத்தனையது மலர் நீட்டம். 'உங்களுக்கு நல்லபடியாய் அமையும் என்று கடைசிவரை அவர் வாயிலிருந்து வரவில்லை!  தவறுதான்.  எனினும் அதிகாலை ஆளில்லா நேரத்தில் சென்றதால் புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்ள முடிந்தது!

அடுத்து நாங்கள் சென்ற கோவில் வீற்றிருந்த பெருமாள்.  நீண்ட நெடும் நாட்களாக புணருத்தாரணத்தில் இருக்கும் கோவில் போல.  பின்னர் ஒரு உறவினரிடம் போனில் பேசும்போது சாரங்கள் கட்டி இருப்பதைச் சொன்னபோது நெடுநாட்களுக்குமுன் அவர் வந்து சென்றதாகவும், அப்போதும் அப்படிதான் இருந்தது என்றும் சொன்னார்.

                         

கி மு 850 ல் பல்லவ மன்னன் நந்திவர்மனால் கட்டப்பட்டதாக ஒரு குறிப்பு.  தஞ்சை சரஸ்வதி மஹால் பனையோலைட் குறிப்புகளில் இருக்கிறதாம்.  சேதமடைந்த இந்தக் கோவிலை பின்னர் ராஜராஜ சோழனும், கிருஷ்ணதேவராயரும் புதுப்பித்தததாய் கல்வெட்டு.  தமிழகத்தின் மிகப் பழமையான கோவில்களில் ஒன்று இது.  சிறிய தெருவில் சாதாரணமாக காட்சி அளிக்கிறது.  

பிருகு முனிவரும் மார்கண்டேயரும் விஷ்ணு தரிசனத்துக்கு தவமிருந்தபோது பாதி உருவம் மட்டுமே விஷ்ணு காட்ட, இவர்கள் இருவரும் பிரம்மனிடம் முறையிட்டு விஷ்ணு எங்கு முழு உருவ தரிசனம் தருவார் என்று அறிந்து இத்தலம் வந்தததாக கதை.

பெருமாளை தரிசனம் செய்து தயிர் சாதம் பிரசாதம் தொன்னையில் பெற்று (ஏங்க..  ஸ்வாமிகளே..   என்னைப் பார்த்தா உங்களுக்கே பாவமா இல்லையா?  புளியோதரை எல்லாம் செய்ய மாட்டீர்களா?), தாயார் செம்பகவல்லி, ஆஞ்சு ஆகியோரை வழிபட்டு  கிளம்பினோம்.

வழிபாடு முடிந்த உடன் வயிற்றுப்பாடு இருக்கிறதே...  திருமழிசையில் சங்கீதா இருக்கிறது என்று தெரியும்.  பாஸ் முதலிலேயே "எக்காரணம் கொண்டும் பூந்தமல்லி துர்க்கா பவனுக்கு அழைச்சுட்டு போ மாட்டேன் என்று சத்தியம் பண்ணுங்கள்" என்று கறாராக சொல்லி விட்டார்!

சங்கீதாவின் ஆனியன் ரவா, பொங்கல் சாப்பிட்டு வீடு திரும்பினோம்.

=========================================================================================================

சென்ற வார கவிஞர் மீரா பேட்டி போல எழுத்தாளர் சுஜாதா ரங்கராஜனின் திருமதி சுஜாதா அவர்கள் பேட்டி...

60 களின் மத்தியில் எழுதத் துவங்கி, இறக்கும் காலம் வரை எழுத்தில் மழுங்கல் இன்றி வாசகர்களை தன் எழுத்தினால் கட்டிப்போட்டவர் எழுத்தாளர் சுஜாதா. எழுத்து என்றால் இலக்கியம் என்ற வரையறைக்குள் சிக்காமல், நவீனத்தை தன் எழுத்திலும் சிந்தனையிலும் ஏற்றி, இளைய தலைமுறையினரின் ஆதர்ஸ எழுத்தாளராக திகழ்ந்தவர்.

இந்நிலையில் எழுத்தாளர் என்று மட்டும் வெகுஜன உலகில் அறியப்பட்ட சுஜாதா என்கிற ரங்கராஜனின் தனிப்பட்ட குணங்களை பகிர்ந்து கொள்கிறார் அவரது மனைவி சுஜாதா.

சுஜாதாவிற்கு முன், அவருடன், அவருக்குப்பின் என உங்களைப் பற்றி மூன்று வார்த்தைகளில் சொல்லுங்களேன்.....

சுஜாதாவிற்கு முன்-களிமண் ... அவருடன் -முதலில் சாது, பின் கொஞ்சம் தைரியம் ,பின் அனுசரிப்பு  இப்போது- தனிமை, வெறுமை ..பின் முதுமை.

சுஜாதாவின் எழுத்துக்களில் உங்களுக்குப்பிடித்த கதை?

அவரது ஒரு குறுநாவல். பெயர் நினைவில்லை. அது என்னை ரொம்ப ஈர்த்த நாவல். ஆனால் அது அவருக்கு பிடித்திருக்குமா என்பது தெரியாது. அவரைப் பொறுத்தவரையில் தனக்குள்ளேயே வாழ்ந்தவர். உணர்ச்சிகளை பெரும்பாலும் வெளியே காட்டாதவர். அவர் எழுதிய கதைகளைப் பொறுத்தவரை ஒரு கர்த்தாவாக மட்டுமே பேசுவார். விருப்பு வெறுப்புகளை நம்மிடம் பகிரந்துகொள்ளமாட்டார்.

அவர் உங்களிடம் பேசிய முதல் வார்த்தை நினைவிருக்கிறதா?

அவர் என்னிடம் பேசிய முதல் வார்த்தையைவிட என்னிடம் அவர் அணுகிய விதம்தான் அதிர்ச்சி ரகம். 'டி' என்ற வார்த்தையுடன் ஒருமையில் பேசினார். எனக்கு 'டி' போட்டு பேசுவது பிடிக்காது. வீட்டிலும் அப்படி யாரும் என்னிடம் பேசிப் பழக்கமில்லை. அதனால் உடனே அவரிடம் அப்படி அழைப்பது பிடிக்கவில்லை என்று சொன்னேன். சரி என்றவர், அதற்குப் பிறகு ஒருநாளும் என்னை அப்படி அழைத்தில்லை .

பெரும் எழுத்தாளர்...   உங்களது பெயரையே புனைப்பெயராக சூட்டிக்கொண்டார். இது எப்போதாவது உங்களுக்கு பொறாமை ஏற்படுத்தியது உண்டா?

இல்லை! நான் அப்படிப்பட்டவளும் அல்ல. என் தங்கை என்னைவிட அழகு. அவளை எல்லாரும் சிலாகித்து சொல்வார்கள். எனக்கு உள்ளுர அதில் சந்தோஷமே தவிர, பொறாமை இருக்காது. அதேபோல் அவருக்கு கிடைத்த பெருமைகள், புகழ் எல்லாம் எனக்கு சந்தோஷம் தந்ததே தவிர, பொறாமை ஏற்படுத்தியது இல்லை.

ஒருவகையில் வீட்டில் இரண்டு எழுத்தாளர் இருந்தால் வீண் சண்டைதான் வந்திருக்கும். அவரும் கூட இம்மாதிரி விஷயங்களில் கிட்டத்தட்ட என்னைப்போலதான். எந்த உணர்ச்சியையும் வெளிகாட்டியதில்லை. எதற்காகவும், என்றும் யார்மீதும் பொறாமைப்பட்டிருக்கமாட்டார்.

There is a woman behind every successful man என்பார்கள். அவர் எழுத்துப் பணியில் உங்கள் பங்களிப்பு என்னவாக இருந்தது? அவருக்கு நீங்கள் உதவியதுண்டா?

அவர் வெற்றிக்கு நான் காரணம் என்று நினைததில்லை. அவர் நினைத்தாரா என்பதும் தெரியவில்லை. காரணம் அவர் ரொம்ப private person. எதையும், எப்போதும் வெளியே சொல்லமாட்டார். கதை பற்றிய விஷயமும் அது போல்தான். என்ன எழுதுகிறார், எதை படமாக எடுக்கிறார்கள், எதையும் பகிர்ந்து கொள்ளமாட்டார்.

எழுத்தாளரின் மனைவி என்ற முறையில் அவரது எந்த படைப்பும் உங்கள் பார்வைக்குதான் முதலில் வந்திருக்கும். படித்துவிட்டு அதுபற்றி அவரிடம் விமர்சனம் செய்திருக்கிறீர்களா?

உண்மையில் என் சிந்தனையும், அவர் கதை சித்தரிப்பும் ஒத்துப்போனதில்லை. காரணம் கதைகளில் புதுமையான சிந்தனை இருக்க வேண்டும் என விரும்புபவர் அவர். நான் அப்படி இல்லை. மிகவும் பழமையான சிந்தனை கொண்டவள்.

திருமணமான புதிதில் அவரது கதையை விமர்சனம் செய்ததுண்டு. பின்னாளில் அதைவிட்டுவிட்டேன். கரையெல்லாம் செண்பகப்பூ என்ற அவரது நாவலில், முதலில் அந்த கதையின் நாயகியான அந்த கிராமத்துப் பெண், நகரிலிருந்து வந்தவனுடன் ஓடிப் போவதாகத்தான் முடிவு வைத்தார்.

எனக்கு அது நெருடலாக இருந்தது. எந்த கிராமத்துப் பெண்ணும் அவ்வாறு செய்யமாட்டாள். முடிவு சரியில்லை என்றேன். அப்புறம் அந்த முடிவை மாற்றி எழுதினார். அது ஒன்றுதான் எனக்கு நினைவிருக்கிறது.

பெண் குழந்தை இல்லை என்று எப்போதாவது நீங்களோ, அவரோ எப்போதாவது ஏங்கியதுண்டா?

எனக்கு முதலில் பெண் குழந்தைதான் பிறந்தது. பிறந்து நாலு நாட்களில் இறந்துவிட்டது. இறந்த அந்தக் குழந்தையை எண்ணி வருந்தியதுண்டு. அவர் தனது சில கதைகளில் கற்பனையாக இதுபற்றி எழுதி தன் வருத்தத்தை போக்கிக்கொண்டார் என்றே நினைக்கிறேன்.

முதல் கோபம், முதல் சிரிப்பு, முதல் பிரிவு என அவருடனான உங்கள் மூன்று தருணங்கள் நினைவிருக்கிறதா?

அப்போது நாங்கள் டெல்லியில் வசித்து வந்தோம். இரண்டு குழந்தைகள் பிறந்து விட்டன. ரொம்ப நாட்களாக என் உறவினர் ஒருவர் வீட்டுக்கு போக வேண்டும் என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். இவரும் இந்த வாரம், அடுத்த வாரம் என்று தள்ளி போட்டுக்கொண்டே வந்தவர், ஒருநாள் நல்ல மூடு போல, 'வா... போய் வரலாம்!' என்றார். கிளம்பும் போதே மணி ஐந்து. அவர்கள் வீட்டிலேயே குழந்தைகள் சாப்பிட்டு விட்டன. நாங்கள் வேண்டாம் என்று சொல்லி கிளம்பிவிட்டோம்.

அப்போதே மணி ஒன்பது. ஸ்கூட்டர் கிடையாது. பஸ் அதிக நேரத்திற்குப் பின் வந்தது. நிறுத்தத்தில் இறங்கி நடந்தோம். பசி எரிச்சல், கோபத்தில் விறு விறு என்று இவர் முன்னாடி போக, இரண்டு குழந்தைகளும் தூங்கிப்போய் விட்டன. தூக்கிக்கொண்டு பின்னால் நான். அப்போது அவர் என் மீது காட்டிய கோபம் இன்னமும் பதறச் செய்கிறது.

முதல் பிரிவு, முதல் சிரிப்பு இரண்டும் ஒரே சம்பவத்தில் நடந்தது. கல்யாணம் முடிந்த ஐந்தாம் நாளே டெல்லி சென்றுவிட்டார். இது முதல் பிரிவு.

மூன்று மாதத்திற்க்குப் பின் என் மாமனார் என்னை டெல்லி அழைத்துச் சென்றார். ஸ்டேஷன் வந்துவிட்டது. 'இவன் இருக்கானா பார்' என்றார். நானும் பார்த்தேன். பார்த்துவிட்டு, 'இல்லையேப்பா...' என்றேன். கடைசியில், இவர் என் கோச்சுக்கு எதிரேதான் அவ்வளவு நேரம் நின்றுகொண்டு இருந்திருக்கிறார். எனக்குத்தான் அடையாளம் தெரியவில்லை. பலமாக சிரித்தோம் எல்லோரும்.

பிரபலமான எழுத்தாளரின் மனைவி என்ற வகையில் உங்கள் சுயம் பறிபோனதாக என்றாவது நினைத்ததுண்டா?

நிறைய சந்தர்ப்பங்களில் பொது நிகழ்ச்சி, வீட்டு விசேஷம், அவர் வீட்டு ஃபங்ஷன்....எங்கே போனாலும் சுஜாதா... சுஜாதா... சுஜாதா...தான். எனக்கு இது கூட வருத்தமில்லை. ஆனால் சில சொந்தக்காரர்கள், என்னவோ எனக்கு தெரியக்கூடாத ரகசியம் போல், நானும் இவருடன் இருக்கும்போது, என்னை தனியே அமரவைத்து, இவரை மாடிக்கு அழைத்துச் சென்று பேசும்போது அப்போது வருவது கோபமா..சுய பச்சாதாபமா, எரிச்சலா...இல்லை இவை எல்லாவற்றிலும் ஆன ஒரு கலவையா எனத் தெரியவில்லை?

ஒரு முறை இப்படி நடக்கப்போக, நான் எழுந்து வீட்டுக்கு வந்துவிட்டேன். தன் தவறை உணர்ந்து அவர்களே அப்புறம் மன்னிப்பு கேட்டார்கள். ரகசியம் பேசட்டும். என்னை அழைக்க வேண்டாமே.

சுஜாதாவின் கதைகளில் அவருக்கு நிகழ்ந்த அனுபவம் அல்லது நீங்கள் அறிந்தவர் அல்லது அவருக்குத் தெரிந்தவர் இவர்களைப்பற்றி எழுதியது உண்டா?

நிறைய! ஆனால் அடையாளங்களை மாற்றி விடுவார். யாரைப்பற்றி எழுதுகிறார் என்று எனக்குத்தெரிந்து விடும். ஆனால் நான் கேட்க மாட்டேன். அவரது எழுத்தில் தலையீடு செய்வது எனக்கும் பிடிக்காது, அவருக்கும் பிடிக்காது.

உங்களை வைத்து ஏதாவது கதை எழுதியிருக்கிறாரா?

ம்…ஒரு சிறுகதை. 1964 அல்லது 65 என்று நினைக்கிறேன். புதிதாக கல்யாணமான பெண்; அவளை அழைத்துக்கொண்டு காவேரிக்கரைக்கு போவதாக ஆரம்பிக்கும் கதை. அதில் அந்தப்பெண் பாத்திரம் என்னை வைத்துத்தான் எழுதினார். கதையில் அது நடந்தது இங்கே பீச்சில்.

என்றாவது தனது எழுத்துப் பணியில் அவர் சலித்துக்கொண்டதுண்டா?

இல்லவே இல்லை! எழுத ஆரம்பித்துவிட்டால் அவருக்கு சாப்பாடு, தூக்கம் எதுவும் வேண்டாம். எழுதுவது , படிப்பது, இவை இருந்தால் போதும் அவருக்கு. சாகும் வரை எழுதிக்கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டார். அது போலத்தான் நடந்தது.

உணவு விஷயங்களில் சுஜாதா எப்படி?

வெந்தயக்குழம்பு, கீரை மசியல், சுட்ட அப்பளம் அவருக்கு மிகவும் பிடித்தவை.

சுஜாதாவின் கண்ணாடி, அவரின் மேஜை, புத்தக அலமாரி, அவருடைய பரிசுப் பொருட்கள் ஆகியவற்றுடன் குறிப்புகளும், கவிதைகளுமாக நிரம்பிக்கிடக்கின்றன அவரது டைரி.

நன்றி: விகடன்

=====================================================================================  

ஏகாந்தமாய்...

ஜோதிஷ்ஜி த்ரிப்பாட்டி !

-Aekaanthan

நான் வேலையில் சேர்ந்து சில மாதங்களுக்குப் பின் உத்தரப்பிரதேசம் ஒன்று, அங்கே பணியில் சேர்ந்திருந்தது. திருநாமம்: த்ரிப்பாட்டி.  சங்கம் லால் த்ரிப்பாட்டி. Tripathi – த்ரிப்பாட்டி. இது சரியான உச்சரிப்பு. திரிபாதி, திரி பாதி, விளக்கு பாதி என்றெல்லாம் சொல்ல, கற்பனை செய்ய முயற்சிக்கக்கூடாது. 30+ வயதுக்காரன்போல் தோன்றினான் அப்போது. மீடியம் பில்டில் இருந்தவனின் தலை தாராளமாக நரைத்துவிட்டிருந்தது. எனக்கு நேர்மாறாக, நடையுடையில் கவனம் செலுத்துபவனில்லை.  கொஞ்சம் தொள தொள பேண்ட், ஷர்ட்டில் வருவான் த்ரிப்பாட்டி.

பகற்பொழுதில் பொதுவாக தத்தம் வேலைகளில் பிஸியாக இருந்தபடியால், மாலை லேட்-சிட்டிங் சமயத்தில் அரட்டையும், அதுசார்ந்த அடிப்படை சினேகமும் வளர்ந்தது. த்ரிபாட்டிக்குத் தன் படிப்புத் தகுதிபற்றிய பெருமையுண்டு. டபுள் எம்.ஏ. அவன்!  பொதுவாக பிறந்த மாநிலமான உ.பி.பற்றியும், தன் குடும்பப் பின்னணிபற்றியும் அந்தப் பெருமை நீண்டிருந்தது. அவனுடைய சர்நேம் குறிப்பிடுவதுபோல, உத்திரப்பிரதேச கன்சர்வேடிவ் பிராமண குடும்பத்திலிருந்து வந்தவன். பின்பக்கம் சின்னதாகக் குழந்தைக் குடுமி.. பொதுவாக வட இந்திய கன்சர்வேடிவ் பிராமணர்கள் வைத்துக்கொள்வார்கள். சிறுநாடா போன்று

தொங்கிக்கொண்டிருக்கும். ஆச்சரியமாக அத்தகைய பின்புலத்திலிருந்து வந்திருந்த த்ரிப்பாட்டியிடம் அது தென்படவில்ல.) ஹிந்து மதம், வேதம், தர்மம்பற்றி பேச வாய்ப்பு கிடைத்தால் தாராளமாக சம்ஸ்கிருதம் சேர்த்துப் பேசுவான்.

பொதுவாக சுமுகமாகப் பழகுபவன். சௌத் இந்தியர்களான என்னிடமும், மோஹனனிடமும் (மலையாளி நண்பன்) ஏனோ அவனுக்குக் கொஞ்சம் வாஞ்சை என அவனது பேச்சில் அவ்வப்போது தெரிந்தது. சௌத் இண்டியன்ஸ் - நல்ல பழக்கவழக்கமும், நேர்மையுமானவர்கள், வேலையில் திறமை காட்டுபவர்கள் என்கிற அவனுடைய அவதானிப்புதான் காரணம் என பின்னால் புரியவந்தது. அதனால் சராசரி நார்த் இண்டியனை அலட்சியப்படுத்துவதுபோல், இந்தத் த்ரிபாட்டியை படுத்துவதில்லை!  கொஞ்சம் மரியாதை தருவதுண்டு.

எங்கள் செக்‌ஷன் இரு ரூம்களாக அமைந்திருந்தது. ஒரு மாலையில் ஆஃபீஸ் நேரம் முடிந்து, மேற்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்த வேளையில் - செக்‌ஷனில் சில இளைஞர்கள் மட்டுமே இருந்தோம்.  கொஞ்சம் வேலை, நிறைய அரட்டை. அடுத்த ரூமில் த்ரிப்பாட்டி,  மோகனன், பட்டாச்சார்ஜி ஆகியோரின் சீட்கள். அந்த ரூமிற்கு எதற்கோ போன நான். சீட்டுக்குத் திரும்பப் பார்க்கையில்..

”அரே! Baito Bhai ! (இப்படி) உட்கார் தம்பி) நம்மளோட ரெண்டு வார்த்தை பேசேன்.. எங்கே ஓடப்பாக்குறே!” - த்ரிப்பாட்டி.

”கொஞ்சம் வேலை பாக்கியிருக்கிறது. முடிச்சிட்டு வர்றேன்..  பேசலாம்!” - நான்.

”கோயி அர்ஜெண்ட் தோ நஹி ஹை..னா! ஃபிர் க்யா ஹை! கல் தேக்லேங்கே (kal dekh lenge).. (அவசரம் ஒன்னும் இல்லீல்ல.. பின்ன என்ன? நாளைக்குப் பாத்துக்குவோம்). பைட்டோ.. பைட்டோ ! ” என நிர்பந்திக்க காலியாயிருந்த அடுத்த சீட்டில் உட்கார்ந்தேன்.  ”குளிர்காலம்.. ஒரு (ச்)சாய் கிடைத்தால் நல்லாருக்கும்!” என்றேன்.

”கேண்ட்டீன் பந்த் ஹோ கயா! நோ சாய் நௌ !” என்றான். அவன் அடிக்கடி சாய் குடிப்பவனல்ல. சிக்ரெட் பிடிப்பவர்களை ஒருமாதிரியாகப் பார்ப்பான் !

பேச்சு வளர்ந்தது. மற்றவர்களும் இடையிடையே நுழைந்து ஏதோ சொன்னாலும், அவன் என்னோடு பிரதானமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்தான். வழக்கம்போல் அவன் கிட்டத்தட்ட பூராவாக ஹிந்தியிலும், ஹிந்தி இன்னும் வசப்படாத காரணத்தால் நான்

ஆங்கிலத்திலுமாக உரையாடிக்கொண்டிருந்தோம்.

தெற்கே..மதராஸில் பள்ளி/கல்லூரிப் படிப்பில் ஆங்கிலத்தின் ஸ்டாண்டர்ட் நன்றாக இருக்கும் என்றிருக்கிறான் ஒரு முறை.  திடீரென்று ஏதோ நினைவு வந்தவன்போல்..

”நீ எந்த சப்ஜெக்ட்டில் போஸ்ட்-கிராஜுவேட்? ” கேட்டான் த்ரிப்பாட்டி.  அவனைப் பார்த்தேன். முகத்தில் சீரியஸ்னெஸ் தெரிந்தது.  அவனால் கணிக்கமுடியவில்லையோ..

அதற்கு பதில் சொல்லாமல் வேறு ஏதோ சொல்லமுயற்சிக்க, மீண்டும் அதற்கே திரும்பினான். கேட்டான். சரி .. சொல்வோம் என நினைத்தவாறு..

”ம்.. எந்த சப்ஜெக்ட்டிலுமில்லை!” என்றேன்.

”க்யா! சப்ஜெக்ட் bhathavo..! எந்தப்பாடத்தில், எந்த கோர்ஸ்.. சொல்லு” - என்றான் விடாமல்.

”PG யெல்லாம் படிக்காத ஏழை நான்!”

“டோண்ட் டெல் மீ! என்றான் நம்பாமல். ”ஜூட் மத் போல் ..லாலா!” (பொய் சொல்லாதேடா!- என்கிற தொனியில் )

சில சமயங்களில் Bhai என்பதன் இடத்தில் ‘லாலா!’ என்பான். அது சிரிப்பைத் தரும் எனக்கு. இவன் ஒருத்தனிடம்தான் இப்படி ஒரு ஹிந்தி எக்ஸ்ப்ரெஷனைப் பார்த்தேன் !

”நான் வெறும் கிராஜுவேட்தான்!” என்று, மேற்கொண்டு படிக்கவில்லை, முதுநிலைப் பட்டதாரியல்ல என்று ஒருவாறு அவனை நம்பவைத்தேன்.

”ஆனால் உன் இங்கிலீஷ் மிகவும் நன்றாக இருக்கிறதே..  தமிழ்நாட்டில் கிராஜுவேட்ஸ் எல்லாரும் இப்படியா இங்கிலீஷ் பேசுறாங்க !” கேள்வி மயமானான் த்ரிப்பாட்டி. அவனை அதிலிருந்து உடனே விடுவித்து, வேறு சப்ஜெக்ட்டிற்கு மாற்றி ஏதேதோ பேசிக்கொண்டிருக்கையில், சடாரென்று

”உன் கையைக் காட்டு !” என்றான்.

நான் கையசைப்பது வழக்கம். கையை யாருக்கும் காட்டத் தயங்குபவன். தயங்கினேன் அன்றும்.

”அரே Bhai ! ஹாத் திகாவ்! (dhikhaav) ” (காட்டுப்பா, கையை!) என்றான் த்ரிப்பாட்டி விடாமல்

காட்ட நேர்ந்தது. ஆராய்வதுபோல் பார்த்தான். ”த்ரிப்பாட்டிஜி கொஞ்சம் ஜோஸ்யம் எல்லாம் தெரிந்த பண்டிட்ஜி!” - என்று செக்‌ஷனில் வேறொருவன் எப்போதோ சொன்னது நினைவில் வந்தது.

”அச்சி ஹாத் ஹை (நல்ல கை) !” என்றான். உற்சாக மூட்டப் பார்க்கிறானா இவன்!

”சரி.. சரி.. விடு!” என்று கையைப் பின்னுக்கிழுக்க முயன்றேன்.  ”கொஞ்சம் இரு தம்பி..” என்றவன் மேற்கொண்டு ஆராய்வதுபோல் கூர்மையானான்.

”அச்சி பீவி.. தோ பச்சே!” (நல்ல மனைவி. இரண்டு குழந்தைகள்)

என்றுவிட்டு என்னை உற்றுப் பார்த்தான். நான் சந்தோஷப்படுவேன் என்று நினைத்திருப்பான்…

”கல்யாணம் பண்ணிக்கிற ஐடியால்லாம் எனக்கில்லை!” என்றேன்.

”அரே பாய்! தேரா ஹாத் மே ஏ ஹை-ன்னா!” ( அட, உன் கையில் இப்படி இருக்குல்ல !) – த்ரிப்பாட்டி.

கையை வாபஸ் வாங்க முயற்சிக்கையில் மேலும் சொன்னான்.

”ஏக் அச்சா மக்கான் பனாவோகே (banaavoge) ! (ஒரு நல்ல வீடும்

கட்டுவாய்!)” என்று அவன் சொன்னதில் நிஜமாகவே அதிர்ந்தேன்.

வாடகை வீடுதான் நம்ப தலையெழுத்தே என்கிற நல்ல முடிவுக்கு

வந்து நிம்மதியாயிருந்தவன் நான்..

”சம்பாதிக்கிறத தின்பதிலும், பயணத்திலும், புத்தகங்கள் வாங்கறதிலயும், புதுசு புதுசா வாங்கி உடுத்திக்களிப்பதுமாய்க் கழிக்கிற ஆளுப்பா நான். வீடு கட்றதா! வேறு எவனாவது பணம் கொடுப்பானோ, ஒருவேளை!” என்று அவனை சீண்டினேன்.

”ஜரூர் ஏக் மக்கான் ஹை ..!” (நிச்சயமா ஒரு வீடு இருக்கு (உனக்கு) என்று உறுதிப்படுத்துவதுபோல் கையை மீண்டும் பார்த்துவிட்டு, என்னை நோக்கினான்.

ஒருவழியாக அவனிடமிருந்தும் அவன் ஜோஸ்யத்திடமிருந்தும் விடுபட்டேன் அன்று.

இடையிடையே நேரம் கிடைக்கையில், குடும்ப ஏற்பாட்டுடன் செய்யப்பட்ட தன் கல்யாண வாழ்க்கை, அப்பாவியான மனைவிபற்றி, குடும்ப சுவாரஸ்ய நிகழ்வுகள் என்றெல்லாம் கொஞ்சம் சொல்வான். சில மாதங்களில் ஒரு சிக்கலான டெப்பார்ட்மெண்ட் பரீட்சை எழுதித் தேறிவிட்டேன். வேறொரு சென்சிட்டிவ் விங்கிற்கு மாற்றப்பட்டு, பயிற்சி வகுப்புகளுக்குப் போனேன். அதற்கப்புறம் அயல்நாட்டு போஸ்ட்டிங் என்றெல்லாம் வந்துகொண்டிருந்ததில், மற்ற சிலரைப்போலவே சங்கம் லால் த்ரிப்பாட்டியும் மனதிலிருந்து அகன்றிருந்தான். 2004-ல் ஒரு முறை, ஜப்பானிலிருந்து நான் திரும்பியிருந்தபோது அவனை பட்டியாலா ஹவுஸ் ஆஃபீஸில் பார்த்தேன். சிறிது அளவளாவிவிட்டுத் திரும்பினேன்.

எனது சர்வீஸின் கடைசி அசைன்மெண்ட்டில் காங்கோவில் கான்சுலர் ஆஃபீஸராகப் பணியேற்றிருந்தேன்.. 2012 மத்தியில் ஒரு நாள் இந்திய ஹைகமிஷன், நைரோபி –கென்யாவிலிருந்து ஃபோன் வந்தது. ஏதாவது சர்வீஸ் சம்பந்தப்பட்டது என நினைத்து எடுத்துப் பேசுகையில் அந்த செய்தி வந்தது. திடுக்கிட வைத்தது.

“பேர் என்ன சொன்னீர்கள், த்ரிப்பாட்டியா? முழுப்பெயர்? 

”சங்கம் லால் த்ரிப்பாட்டி! செகண்ட் செக்ரெட்டரி!” என்றது மறுமுனையில் ஒருவரின் குரல்.

”என்ன ஆச்சு!” என்றேன் தடுமாற்றமாக.

”நெஞ்சு வலி ! ஆஸ்பத்திரியில் அட்மிட் செய்தோம். ட்ரீட்மெண்ட் நடந்தது.. ஆனால் .. போய்விட்டார் இன்று..”

குழப்பமும், பதற்றமுமாய் –  ”குடும்பம் பக்கத்திலிருந்ததா? பிள்ளைகள் எல்லாம் செட்டில் ஆகிவிட்டனரா?” என்று வினவினேன்.

”அவர் மட்டும் தனியாகத்தான் நைரோபிக்கு வந்திருந்தார்.  பிள்ளைகள் அமெரிக்காவில். அம்மாவும் அவர்களுடன் இருக்கிறார்.  தகவல் போயிருக்கிறது..”

ஆ… த்ரிப்பாட்டி.. என் நண்பனே ! உன்னோடு நான் இன்னும் சம்பாஷித்திருக்கவேண்டும்…. எங்காவது ஒரு அமைதியான டெல்லி ரெஸ்ட்டாரண்ட்டில் நிதானமாக உட்கார்ந்து அரட்டை அடித்திருக்கவேண்டும்…உன்னைப்பற்றி மேலும் தெரிந்துகொண்டிருக்கவேண்டும்…  ஆ… நீ அன்னிக்குச் சொன்னபடியே.. எனக்கொரு நல்ல மனைவி, குழந்தைகள், வீடு எல்லாம், நம்பமுடியாதபடி

வாய்த்திருக்கிறதேப்பா…

**

===========================================================================================

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

- இலங்கைக்கு அதிக அளவு சுற்றுலா பயணியை ஈர்க்கும் நோக்கத்தில் இந்தியா, சீனா, ரஷ்யா, மலேஷியா, ஜப்பான், இந்தோனேஷியா, தாய்லாந்து ஆகிய ஏழு நாடுகளைச் சேர்ந்த பயணியருக்கு 2024,மார்ச் 31 வரை கட்டணமின்றி விசா வழங்கப்படும் என்று அந்த நாடு அறிவித்துள்ளது.

- PAN NO. இல்லாதவர்களிடம் அவர்களின் விலாசம், மொபைல் எண், ஆதார் எண் போன்ற சுய விவர விண்ணப்பம் பெற்றபின் ரூ50,000 வரை ரொக்க பணம் செலுத்த அனுமதிக்கலாம் என்று வருமானவரித்துறை வங்கிகளுக்கு அறிவுறுத்தியுள்ளது.

- சாலை விபத்தில் மரணமடைகிறவர்களின் எண்ணிக்கையில் இந்தியா முதலிடம். இந்தியாவில் பெருநகரங்களில் தொடர்ந்து இரண்டு ஆண்டுகளாக சென்னை முதலிடம். சாலை விபத்தில் சிக்குகிறவர்களில் 20% பேர்களை முதலுதவி சிகிச்சையால் காப்பாற்ற முடியும். 

- பீஹாரில் துர்கா பூஜை பந்தலில் பிரசாதம் வழங்கியபொழுது வரிசையில் வந்தவர்கள் திடீரென முண்டியடித்ததால் நெரிசல் ஏற்பட்டது. அதில் ஐந்து வயது சிறுவன் கீழே விழுந்தான், அவனுக்கு எந்த பாதிப்பும் ஏற்படக்கூடாது என்று இரண்டு பெண்கள் காப்பாற்ற முனைந்திருக்கிறார்கள். அப்போது பின்னாலிருந்தவர்கள் வேகமாக ஓடி வந்ததால் மூவரும் நெரிசலில் சிக்கி மரணமடைந்திருக்கின்றனர்.

- திருவள்ளூர் மாவட்டம், ஊத்துக்கோட்டை அருகே 200 கோடி ரூபாய் மதிப்பில் அறிவுசார் நகரம் அமையவுள்ளது. அங்கு சிறந்த பல்கலைக்கழகங்கள், அறிவுசார் தொழிலகங்கள் முதலியவை உலக தரத்திற்கு இணையாக அமைய உள்ளன. மேலும் அங்கு வேளாண் தொழில் நுட்பம், கட்டட கலை மற்றும் வடிவமைப்பு, வானிலை ஆராய்ச்சிகளும் நடைபெற உள்ளன.

- குஜராத்தில் ரூ.17லட்சம் மதிப்பு போலி மருந்துகள் பறிமுதல்.

- அகமதாபாத்தில் கர்பா நடனமாடிய பத்து பேர் மாரடைப்பால் அடுத்தடுத்து பலி.

==================================================================================================================================

பொக்கிஷம்...