அன்றொரு நாள் அரங்கனுடன்...

காலை கோவில் திறக்கும் நேரத்துக்கு ஸ்ரீரங்கம் கோவிலுக்குள் சென்று விடுவது என்று தீர்மானம் செய்திருந்தோம். 

ஐந்தரைக்கு திறக்கும் என்றார்கள்.  சீக்கிரம் தரிசனம் முடித்து ஹேமா தம்பதியர் சஷ்டியப்த பூர்த்திக்கு ஆறே முக்கால் ஏழு மணிக்குள் சென்று விடலாம் என்று தீர்மானம் செய்தோம்.  நினைப்பதெல்லாம் நடந்து விட்டால்.... 

எங்கள் ஜோடிக்குழு மாரியம்மன் கோவில் சென்று வருவதாய் உத்தேசித்திருந்தார்கள்.  நாங்கள் அதற்குள் விழா நடக்கும் இடம் வந்து விடலாம் என்றுதான் எண்ணி இருந்தோம்.

ஞாயிற்றுக்கிழமை நான் ஸ்ரீரங்கத்தில் இருப்பதாக Face Book ல் போட்டிருந்ததை பார்த்த ஜெயக்குமார் சந்திரசேகர் சார், 'ப்ரம்மா கோவில் சென்று வரலாமே' என்று சொல்லி இருந்தார்.  'நேரம் இருக்காது' என்று சொல்லி இருந்தேன். பிரம்மாவும் இதைப் படித்திருப்பார் போல...  எங்கள் சென்னை அலுவலகத்திலிருந்து வந்திருந்த நண்பர்கள் சிலரும் ப்ரம்மா கோவில் பற்றி சொல்ல, சென்னை திரும்பும் வழியில் நேரமிருக்கும் பட்சத்தில் செல்ல முடிவு செய்தோம்.

காலை எழுந்து குளித்து, ஐந்தேகாலுக்கே கோவிலில் இருப்பது போல சென்று விட்டோம்.  இருள் பிரியாத அந்த அதிகாலை நேரத்தில் தெருவில் நடப்பதும், கோவிலை நோக்கி  செல்கிறோம் என்று உணர்வும் சுகம்.  வழியில் நல்ல காப்பிக் கடை தென்பட்டால் காபி குடிக்கலாமா என்கிற எண்ணத்தைத் துறந்து கோவிலை அடைந்தோம்.  பார்த்தால், ஏற்கெனவே அங்கு ஐம்பது அறுபது பேர் வெளியில் வரிசையில் நின்றிருக்க, அவர்கள் எல்லாம் ஆன்லைன் புக்கிங் செய்தவர்கள் என்று அறிந்தோம்.

என்ன செய்வது, எப்படி உள் நுழைவது என்று யோசித்தபடி செருப்பு விடும் இடத்திற்கு வந்தோம்.  இலவச சேவை என்று தான் போட்டிருந்தார்கள்.  ஆனாலும் என்ன நடக்கும் என்றும் தெரியும்தானே!  பாதுகா பாதுகாப்பு சேவை செய்யுமிடத்தில் பெண்கள்தான் இருந்தார்கள்.  அவர்களிடம் சில விவரங்கள் கேட்டபோது அவர்களில் ஒருவர் எங்களைக் கேட்டுக்கொண்டு செல்போனில் ஒருவரை அழைத்தார்கள்!  அந்த வகையில் காளஹஸ்தி போல இங்கு அறிமுகமான இளைஞர் சக்தி.  எங்கள் இருவரையும் சிரமமின்றி உள்ளே அழைத்துச் சென்று வர ஐநூறு ரூபாய் பேசினார்.  ஒப்புக்கொள்ளக் கூடியதாக இருந்ததால் சம்மதித்தோம்.    ஆன்லைனாவது..  மான்லைனாவது..  'இவர்களை' 'அவர்களுக்கு' தெரிந்திருந்தது.   அருகே செல்லச்செல்ல தடுப்புகள் அளவாய் நகர்த்தப்பட,  நாங்கள் 'ஆன்லைன் புக்கர்கள்' நுழையும் முன்னரே உள்ளே நுழைந்து டிக்கெட் எடுக்கும் இடம் சென்றோம்.   சினிமா தியேட்டர் போல டிக்கெட் வாங்கி கொண்டுதான் உள்ளே செல்ல வேண்டும் போன்ற அமைப்பு.  சிறப்பு தரிசனம் 100 ரூபாய்.   கறாராய் ஒரே விலை.  டிக்கெட் வாங்கி கொண்டு உள்ளே சென்றால்.... 

எங்களுக்கு முன்னரே உள்ளே ஒரு கியூ காத்திருந்தது.  ஓரளவு அருகில்தான் நின்றிருந்தோம் எனினும் நிறுத்தி வைத்து விட்டார்கள். எங்களுக்கு முன்னால் இருந்த இளைஞர் துஷ்யந்த் ஸ்ரீதர் அளவு இல்லாவிட்டாலும் அதில் பாதி அளவு ஞானம் உடையவராய் இருந்தார்.  ஆர்தடாக்ஸ் உடையில் அவரும், மனைவியும், எட்டு வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண் குழந்தை, மற்றும் தம்பியுடன் இருந்தார்.  அவர்கள் பேசிக் கொண்டு இருந்ததை (ஒட்டு) கேட்டபடி நின்றிருந்தோம்.  நாங்களும் அவர்களுடன் கொஞ்சம் உரையாடினோம்.  நிறையபேர் இங்கும் ஆந்திராவிலிருந்து வந்திருந்தார்கள்.  தெலுங்கில் சளபுளசளபுள என்று மாட்லாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்.   காளஹஸ்தியாவது ஆந்திரா சமீபம்.  ஆனால் ஜம்புகேஸ்வரத்திலும், இங்கும் கூட ஏன் ஆந்திரா வாசிகள் அதிகம் தரிசனத்துக்கு வந்திருந்தார்கள் என்று தெரியவில்லை. 

காளை, குதிரை, ஆண்டாள் யானை ஆகியோர் உள்ளே வருவார்கள் என்று சொன்னார்கள்.  அவர்கள் பெருமாளை தரிசனம் செய்து சென்ற பின்னர்தான் எங்களுக்கு செல்ல அனுமதி கிடைக்கும் என்றார்கள்.

காத்திருந்தோம். 

காத்திருந்தோம்....

முதலில் காளை வந்தது.  பிறகு டக்டக்டக்டக்கென வெண்புரவி சிலிர்த்தபடி உள்ளே வந்தது. காளை உள்ளே சென்று கண்காணாமல் நின்றிருந்தாலும் புரவி குளம்பின் உலோக ஓசையுடன் கால் மாற்றி கால் வைத்து, தவிப்புடன் நின்றிருக்கும் காதலி போல் தலையை மறைத்தபடி நின்று கொண்டிருந்தது.  

புகைப்படம் எடுக்க முயன்றபோது அங்கிருந்த காவலாளிகள் தடுத்தனர்.  ஆனாலும் சிலர் புகைப்படம் எடுத்தபடிதான் இருந்தனர்.

ஆண்டாள் வரும்போது வீடியோ எடுக்க கேமிராவை செட் செய்து, அது உள்ளே நுழையும் தருணம் சட்டைப்பையில் வைத்து எடுக்க திட்டமிட்டிருந்தேன்.  ஆனால் சட்டைப்பையில் வைத்ததும் ரெக்கார்டிங் நின்று விட்டது பின்னர் தெரிந்தது.

ஆண்டாள் யானை உள்ளே வந்தது ஒரு இனிய, சிலிர்ப்பான அனுபவம்.  மேலதிகாரி, காவல் அதிகாரி என்று பலரும் காத்திருந்தனர்.  அவர்கள் எல்லாம் தினசரி இந்தக் காட்சியைக் காண்பவர்கள்.  ஆண்டாளின் யானையின் மணியோசை நெருங்கியபோது அனைவரும் பரபரப்படைந்தனர்.

கதவின் வழியே அந்த மாபெரும் உருவம் வந்து, திரும்பி, அடிமேலடி வைத்து வந்தபோது உடல் சிலிர்த்துப் போனது.  அந்த நிமிடம் அதற்கு குணம் மாறினால் எங்கள் கதியெல்லாம் என்ன ஆகும் என்ற எண்ணம் தவிர்க்க முடியாமல் வந்தபோது முதுகுத்தண்டு சில்லிட்டது!  அங்கிருந்த தடுப்புக் கம்பிகளுக்குள் இங்கும் அங்கும் தள்ளி தடுப்பாலேயே எங்களை லாக் செய்து வைத்திருந்தார் காவலாளி.

யானையை வெளியில் அது நிற்குமிடத்தில் அருகில் பார்த்திருக்கிறேன்.  ஆனால் நம்மை நோக்கி வந்து நம் அருகே, வெகு அருகே திரும்பும் யானையை இப்போதுதான் முதலில் பார்க்கிறேன்.  அந்தக் கதவின் வழியே அது உள்ளே வரும்போது நேரே சுவரை ஒட்டி நின்று கொண்டிருக்கிறோம் நாங்கள்.  காதில் அறைந்தது அதன் மூச்சோசை.  அதன் சிறிய ஓரக்கண்ணால் என்னையே பார்பபது போல ஒரு பிரமை.  ஆனால் என்னையும் பார்த்தது!  அதன் கண்களில் இன்று நான் படும் பாக்கியம் எனக்கு...  பாகனைப் பார்த்தால் ஸ்ரீதரன் போல தெரியவில்லை.  பின்னர் கேட்டபோது அது ஆண்டாள் இல்லை, இன்னொரு யானை லஷ்மி என்றனர் சிலர்.  அவ்வளவு பெரிய உருவம், அவ்வளவு பலம் வாய்ந்த அந்த ஜீவன் சிறிய மனிதர்களின் கட்டளைகளுக்கு கட்டுப்பட்டு சொன்னபடி கேட்டு நடந்தது அதன் பெருந்தன்மை.  வாழ்வில் மறக்க முடியாத காட்சி.  மனிதனின் கடவுள் நம்பிக்கைக்கு அதுவும் இரை(றை)!

தினமும் அதை தரிசனம் செய்யும் காவலாளி, அதிகாரிகள் உட்பட அனைவருமே பிரமித்து ஆ வென பார்த்தார்கள் என்றால் என் போன்றவர்கள் எம்மாத்திரம்!  அது உள்ளே இடதுபுறம் திரும்பிச் சென்று எங்கள் கண்களிலிருந்து மறைந்ததது.  அப்புறம் இருக்கும் படியேறி உள்ளே சென்றதா என்பதை நான் அறியேன்.   நீளவாக்கில் குறுகிய படிகள்.  அதனால் கால் வைத்திருக்க முடியுமா, தெரியாது.  அரை மணி நேரத்தில் மூன்றும் ஒவ்வொன்றாக வெளியேறின.  மறுபடியும் சுவர்கள் சூழ்ந்த ஒரு கட்டிடத்துக்குள் யானையின் அருகாமை தரிசனம் சிலிர்க்க வைத்தது.  என்னைத் தவிர எல்லோரும் செல்லும் கையுமாக இருந்தார்கள்.  நான் செல்லை மறந்து, காணற்கரிய அந்தக் காட்சியை கண்களால் கைது செய்து மனதில் இருத்தி, சந்தோஷத்தை சொட்டு சொட்டாக பருகியபடி இருந்தேன்.  

ஒரு குறிப்பிட்ட தூரம் சென்றதும் சக்தி தன்னை அழைக்கச் சொல்லி இருந்தது நினைவில் இருந்தும் ஏனோ எனக்கு அழைக்கத் தோன்றவில்லை.  இன்னும் கொஞ்ச நேரம் காத்திருந்த பிறகு மெல்ல நகர்ந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உள்ளே சென்றோம். இங்கும் ஆன்லைன் ரிசர்வேஷன் என்று கூறிக்கொண்டு சிலரை தடுப்பைத் திறந்து உள்ளே விட்டபடி இருந்தார்கள்.  

சீருடை உடுப்பில் இருந்த காவல்துறை அதிகாரிகளே சிலரை அழைத்து வந்து வரிசையின் இடையில் இணைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.    பின்னர் சக்தியிடம் இதுபற்றி கேட்டபோது "நாங்கள் பரவாயில்லை ஸார்..  சீப்.  அவர்கள் பீஸ் ஐயாயிரம் ரூபாய்" என்றார்.

உள்ளே சென்று துளசி மாலையை கொடுத்ததும் எங்கள் கண்முன்னாலேயே அதை எதிரிலிருந்த திறந்த வெளியில் போட்டார்கள்.  அதைத் தவறு சொல்ல முடியாது.  அரங்கனின் முக தரிசனம் மட்டுமே கிடைத்தது.  தைலக்காப்பு என்றும் முழு தரிசனம் அக்டோபரில் கிடைக்கும் என்றும் சொன்னார்கள்.  எங்களுக்கு முன் நின்றிருந்த அந்த மூவர் கொஞ்சம் செல்வாக்கானவர்கள் என்பது சன்னதியில் அவர்களுக்கு கிடைத்த வரவேற்பில் தெரிந்தது.  அவர்களோடு பேசிக்கொண்டே கியூவில் நகர்ந்ததால், அவர்களோடு வந்தவர்கள் நாங்கள் என்று பட்டாச்சார்யார்கள் நினைத்திருக்கலாம்.  கொஞ்ச நேரம் நன்றாக நின்று அரங்கனை தரிசிக்க முடிந்தது.  கண்கள் ஏன் கலங்கின என்று மட்டும் தெரியவில்லை!  ஏதோ நம்மையும் மீறிய சுயபரிதாபம்!

ஒரு காலத்தில் எவ்வளவு சுதந்திரமாக மக்கள் இந்த தரிசனங்களை செய்திருப்பார்கள்..  இப்போது அரசாங்கம் உள்ளே நுழைந்து கட்டுப்பாடு, காவல், கம்பித்தடுப்பு, வரிசை, பாதுகாப்பு என்கிற பெயரில் பாடாய்ப் படுத்துகிறது.  காசு..  காசு..  காசு..

இங்கு நின்றிருந்தபோதே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பாஸின் கால்கள் வலிக்கத்தொடங்கி, நடக்கவே முடியாமல்  மிக மிக சிரமப்பட்டார்.  வெளியில் வந்து ஆண்டாள் சன்னதியை நோக்கி நடக்கவே முடியவில்லை.  இங்கும் தாயாரை தரிசித்துதான் அரங்கனை சேவிக்க வேண்டுமா, தெரியவில்லை.  எங்கள் போக்கில் நாங்கள் நடந்தோம். பேட்டரி வண்டிகள் ஹவுஸ் ஃபுல்லாய் தாண்டி சென்று கொண்டிருந்தன.   தன்வந்திரி சன்னதியில் தரிசனம் செய்யவேண்டும் என்றார் பாஸ். உறவினர் கொடுத்த பணம் ஒன்றை அங்கிருக்கும் உண்டியலிலும் போடவேண்டி....   அதைத் தாண்டிதான் தாயார் சன்னதி சென்று வந்திருந்தோம்.

மீண்டும் அதைத் தேடிக்கொண்டு வந்த வழி வந்தால் மறுபடி அதைத் தவறவிட,  பாஸின் நொண்டிய நடையைக் கண்டு இரக்கப்பட்ட ஒரு பேட்டரி டிரைவர் இரண்டு சீட்களை காலியாய் வைத்துக் கொண்டு வந்து எங்களை ஏற்றிக்கொண்டு அரங்கன் சன்னதிக்காய் மறுபடி செல்ல, வழியில் நாங்கள் தன்வந்திரி சன்னதி பற்றி கேட்க, வண்டியில் அருகிலிருந்த ஒரு பஞ்சக்கச்ச ஐயங்கார் மாமா, மாமி 'நீங்கள் ஏறினீர்களே அதன் பின்னால்தான் தன்வந்திரி சன்னதி' என்று கூற, பாஸின் கால்வலி தண்டனை போல மறுபடி இறங்கி வந்த வழியே எக்ஸ்டரா நடை நடந்தோம்.  பாவம் பாஸ்.

கோவிலுக்காய் வராமல், அதை இரண்டாம்பட்சமாக வைத்து வந்ததற்கா,  இல்லை வேகமாக தரிசனம் செய்து முடித்து, வேகமாகச் செல்ல வேண்டும் என்று நினைத்ததற்கான பலனா, இல்லை மறுபடி ஐநூறு ரூபாய் குறுக்கு வழி பலனா  என்று எங்களுக்குள் பேசியபடியே சென்றோம்.

========================================================================================================

பற்ற வைப்பதற்கு முன் ஒரு நிமிஷம்..!” என்ற தலைப்போடு, கற்றதும் பெற்றதும் பகுதியில் சுஜாதா சிகரெட்டை நிறுத்துவது பற்றி எழுதி இருக்கிறார்.  

==============

“மூச்சு ஆராய்ச்சி நிறுவனம் (ரெஸ்பிரேட்டரி ரிசர்ச்ஃபவுண்டேஷன்) சென்னை வடகிழக்கு ரோட்டரி சங்கத்துடன் இணைந்து ஏற்பாடு செய்திருந்த கூட்டத்தில், டாக்டர் நரசிம்மன் அவர்கள் கிரானிக்அப்ஸ்ட்ரக்டிவ் பல்மனரி டிசீஸ் (C.O.P.D) - பிடிவாதமான சுவாசத்தடை வியாதி) மனிதனைக் கொல்வதில், மூன்றாவது இடத்திற்கு வந்திருக்கிறது என்று சொன்னார். இதய நோய், புற்றுநோய் போன்றவை மெள்ள மெள்ள குறைந்து வரும்போது ஸி.ஓ.பி.டி முதலிடத்தை நோக்கி விரைந்து கொண்டிருக்கிறதாம்..

இந்தக் கூட்டத்தில் புகைப்பதை கைவிடுவது எப்படி என்கிற தலைப்பில் உரையாற்ற அழைத்திருந்தார்கள். இதற்கு நான் தகுதியான ஆள்தான். 1986 வரை ஒரு நாளைக்கு ஒரு பாக்கெட் சிகரெட் – ப்ளேயர்ஸ், பிறகு கோல்டு ப்ளேக், இறுதியாக வில்ஸ் ஃபில்டர் பிடித்தவன். அதை ஒரே நாளில் கைவிட்டவன்.

சிகரெட் பழக்கம் தற்செயலாகத்தான் ஏற்படுகிறது. குறிப்பாக வீட்டில் கட்டுப்பாடாக வளர்ந்த இளைஞர்கள் அதை ஒருவிதமான defiance (எதிர்ப்பு காட்டும் மனப்ப்பான்மை) ஆகப் பழகிக்கொள்கிறார்கள். ஸ்ரீரங்கத்தில் குடுமி வைத்துக்கொண்டு பிரபந்தம் சொல்லிக்கொண்டிருந்த நண்பன் வேலை கிடைத்து, டெல்லி வந்து குடுமியை நறுக்கிய கையோடு மகாவிஷ்ணு சங்கு சக்கரம் போல் கையில் ‘பனாமா’ பற்றவைத்துக் கொண்டான். ரிட்டயர்ட் ஆனப்புறம்தான் நிறுத்தினான்.

இக்கால இளைஞர்கள் பெண் சிநேகிதிகள் முன்னால் ஸ்டைலாக சிகரெட் பற்றவைத்து ஒரு இழுத்து இழுத்து விட்டுப் பேசிக் கொண்டே வார்த்தை வார்த்தையாக புகையை வெளிவிடுவது ரொம்ப ஸ்டைலாக இருக்கும். சில காதலிகளும் இதைக் கல்யாணம் வரை விரும்புவார்கள். பிள்ளை பிறந்ததும் அதன் தலைமேல் சிகரெட் புகை வாசனை வரும்போது பழக்கத்தை கைவிட்டே ஆகவேண்டும். இல்லையேல் சுளுக்கு.

என் சிகரெட் பழக்கம்… எம்.ஐ.டி. (M.I.T) ஹாஸ்டலில் வெள்ளிக்கிழமை மெஸ்ஸில் டின்னர் கொடுக்கும் போது ஒரு 555 சிகரெட் தருவார்கள். அப்போதெல்லாம் அதன் விலை நாலணா. அதை நண்பனிடம் கொடுத்து அவன் புகை வளையம் விடுவதை வேடிக்கை பார்ப்பேன். ஒரு நாள் நாமே குடித்துப் பார்க்கலாமே என்று தோன்றியதில் பழக்கம் ‘பச்சக்’ என்று ஒட்டிக்கொண்டது.

சிகரெட் பழக்கம் ஒரு சனியன். லேசில் நம்மை விடாது. ஏறத்தாழ முப்பது ஆண்டுகள் என்னுடன் அது இருந்தது. சில சமயம் சிகரெட் பிடிப்பதற்காகவே எதையாவது சாப்பிடுவேன். கொல்லைப்புறம் போவதற்கு சிகரெட் பிடித்தாக வேண்டும்.

சாப்பிட்டவுடன் கட்டாயம் பிடிப்பேன். சிந்தனா சக்தி வேண்டும் என்று வெத்து காரணம் சொல்லி பற்றவைத்து விரலிடுக்கில் வைத்து சாம்பலை சொடுக்குவேன். இதனால் பல சுவைகளை, வாசனைகளை இழந்தேன். இவ்வாறு அது என்னை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டிருந்த போது அவ்வபோது ‘ச்சே’ என்று தோன்றி நிறுத்திவிடத் தீர்மானிப்பேன். ஒவ்வொரு புதுவருஷமும் தவறாத வைராக்கியமாக சிகரெட்டை நிறுத்துவேன். அது சில சமயம் பிப்ரவரி வரி நீடிக்கும். சில சமயம் ஜனவரி 2ம் தேதி வரை.

பெங்களூரில் ஒரு முறை செக்கப்புக்கு போனபோது டாக்டர் பரமேஸ்வரன் “ரங்கராஜன், நீ சிகரெட் பழக்கத்தை கைவிட வேண்டும்” என்றார்.

“ஏன்?’ என்றேன்.

‘உன் ஹார்ட் சரியில்லை” என்றார்.

“எப்போதிலிருந்து விட வேண்டும்? என்று கேட்டதற்கு

‘நேற்றிலிருந்து” என்றார்.

“கைவிடாவிட்டால் என்ன ஆகும்?” என்றேன்.

“ஹார்ட் அட்டாக்… லங்கேன்சர்.. யூ ச்சூஸ்.. நீதான் எத்தனையோ படிக்கிறாயே… உனக்கு சொல்ல வேண்டுமா?”

இந்த முறை பயம் வந்து விட்டது. ஞாபகம் வைத்துக் கொள்வதற்குத் தோதாக ஆகஸ்ட் பதினைந்தைத் தேர்ந்தெடுத்து பெல்காலனி தெருநாய் ஜிம்மி உள்பட அனைத்து நண்பர்களிடமும், “நான் சிகரெட்டை நிறுத்திவிட்டேன்” என்று அறிவித்தேன்.

இது முக்கியம். யாராவது நான் புகைபிடிப்பதை பார்த்தால் உடனே உலகத்துக்கும் மனைவி மக்களுக்கும் தகவல் சொல்லிவிடும் தர்மசங்கடத்தை ஏற்படுத்தினேன்.

சிகரெட் பழக்கம் என்பது பைனரி இதைத் தெளிவாக உணரவேண்டும். ஜாதிகள் இரண்டொழிய வேறில்லை. – சிகரெட் பிடிப்பவர், பிடிக்காதவர், அவ்வளவுதான். குறைவாக பிடிப்பவர்… எப்போதாவது பிடிப்பவர்… இதெல்லாம் ஏமாற்று வேலை.

கைவிடுவதாக இருந்தால் முழுவதும் கைவிட வேண்டும். இருபது சிகரெட்டிலிருந்து பத்து, பத்திலிருந்து 8 என்று குறைப்பதெல்லாம் தன்னைத்தானே ஏமாற்றிக்கொள்வது.

முதல் தினம் நரகம். முதல் வாரம் உபநரகம். சிகரெட் இல்லாமல் உலகமே பாழாகி இருக்கும்… இந்த இம்சை தேவையா என்ற ஏக்கத்தைச் சமாளிக்க நிறைய ஐஸ்வாட்டர் குடிக்க வேண்டும். சிகரெட்டுக்கு பதிலாக பாக்கு, பான்பராக்என்று புகையிலையின் எந்த வடிவமும் கூடாது. வேறு ஏதாவது வேலையில் கவனம் செலுத்துவது உத்தமமானது. நீங்கள் விட்டுவைத்த புல்புல்தாரா வாசிப்பது, இயற்கை காட்சிகளை வரைவது, கவிதை எழுதுவது போன்ற பயனுள்ள பொழுது போக்குகளைத் தொடரலாம்.

உதடுகளில் லேசாக நடுக்கம் ஏற்படும் போதெல்லாம் குளிர்ந்த தண்ணீர் குடித்துவிட்டு "யார் தெச்ச சட்டை… எங்க தாத்தா தெச்ச சட்டை… தாத்தா தெச்சசட்டை சட்டைப்பைல பாத்தா ரெண்டு முட்டை” என்று தொடர்ந்து சொல்ல வேண்டும். பக்கத்தில் இருப்பவர்கள் புகார் செய்தால், “ஒரு வாரம் அப்படித்தான் இருக்கும்” என்று அவர்கள் மேல் பாயலாம். யாரையாவது அடிக்க வேண்டும் போல இருக்கும். அதற்கு வசதியில்லையென்றால் ஒரு மேளம் வாங்கிக் கொள்ளுங்கள்… கூடவே உதைப்பதற்கு ஒரு கால்பந்தும், சுழற்ற ஒரு சாவிச் சங்கிலியும் வைத்துக் கொள்ளலாம். (கண் ஜாக்கிரதை) ஒரு வாரமானதும் பழக்கம் லேசாக வாலைச் சுருட்டிக் கொள்ளும்.

நாட்களை எண்ணத் துவங்கலாம். தமிழ்ப்படங்கள் போல வெற்றிகரமான பத்தாவது நாள்… இன்று பதினைந்தாவது நாள்.. சூப்பர்ஹிட் ஐந்தாவது வாரம்.. இப்படி, மெள்ளமெள்ள நண்பர்களிடம், மனைவியிடம் பீற்றிக் கொள்ளத் துவங்கலாம். போஸ்டர் கூட ஒட்டலாம். ஆனால், இந்தக் கட்டத்தில் சிகரெட் குடிக்கும் நண்பர்கள் அருகே செல்வதும் மிதப்புக்காகப் பையில் குடிக்காமல் சிகரெட்வைத்துக் கொள்வதும் விஷப் பரீட்சைகள்.

பழக்கத்தை விட்ட நாற்பத்தெட்டாவது நாள் முதல் மைல்கல் தாண்டி விட்டீர்கள். ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து அதைப் பற்ற வைக்காமல் மூக்கில் ஒட்டிப்பார்த்து விட்டு ‘ச்சீ நாயே’ என்று சொல்ல முடிந்து, விட்டு அழுகை வராவிட்டால் பரீட்சையில் பாஸ். இனியெல்லாம் சுகமே.

சிகரெட் பழக்கம் நம்முடன் அஞ்சு வருஷம் தேங்குகிறது என்று டைம் பத்திரிக்கையில் படித்தேன். அதாவது சிகரெட்டை நிறுத்துன அஞ்சு வருஷத்துக்குள் ஒரு சிகரெட் பிடித்தாலும் மறுதினமே பழைய ஞாபகம் உசுப்பப்பட்டு பத்தோ, இருபதோ வழக்கமான கோட்டாவுக்கு போய்விடுவீர்கள். அஞ்சு வருஷம் தாண்டிவிட்டால் பழக்கம் போய்விடுகிறது.”

=====================================================================

இணையத்தில் ரசித்த படம்...  காலாச்சார மாறுதலும், வியப்பான அதிர்ச்சியும்...

]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]]

ஒரு ஹோட்டலில் கடாய் பனீர் என்று ஆர்டர் செய்திருந்தோம்.  அதை அவர்கள் செர்வ் செய்த பாத்திரமே கடாய் வடிவில்..!

=====================================================================================================

2020 ல் வாட்சாப். செய்தித்தாள்கள், தொலைக்காட்சிகள், பேஸ் புக் எல்லாவற்றிலும் கொரோனா செய்திகளே கண்ணில் பட, அதை மறக்கடிக்க அப்போது 'வெட்டி ஆராய்ச்சி' என்கிற பெயரில் சிலவற்றை பேஸ் புக்கில் பகிர்ந்து வந்தேன்.  அவற்றில் ஒன்று...

[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[[

பொக்கிஷம்  :-

][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][][]

நியூஸ் ரூம் 

பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் 

செய்திகள் 05.10.23

- பிறந்தநாள் விழாவில் வைக்கப்பட்டிருந்த ஹீலியம் பலூன்களில் வெடித்து மூன்று குழந்தைகள் காயம். கேக் வெட்டும் இடத்தில் பல ஹீலியம் பலூன்கள் இருந்தன கேக்கில் மெழுகுவர்த்தி வைத்து தீபம் ஏற்றியதும் பலூன்கள் வெடித்ததில் குழந்தைகளுக்கு 30 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமாக காயம்.

- ஆறுமாத குழந்தை இறந்ததற்கு அதிக சத்தம் காரணமா? பிறந்து ஆறு மாதமே ஆன குழந்தைக்கு பால் புகட்டி உறங்கச் செய்த குழந்தை தூக்கத்திலேயே இறந்து விட்டது. அதற்கு காரணம் அவர்கள் வீட்டிற்கு அருகில் விநாயகர் சதுர்த்தி கொண்டாட்டத்திற்காக அதிக ஓசையில் ஒலித்த பாடல்கள் தான் காரணம் என்று அந்த குழந்தையின் பெற்றோர்கள் குற்றம் சாட்டியுள்ளனர்.  

- முன்பு எப்போதும் இல்லாத அளவு கடந்த செப்டம்பரில் சாதாரண கார்கள் மற்றும் SUV கார்களின் விற்பனை அதிகரிப்பு. அதுமட்டுமின்றி சென்ற மாதத்தில் டீசல் விற்பனை குறைந்து பெட்ரோல் விற்பனை அதிகரிப்பு.

- இந்த வருடம் தீபாவளிக்கு குழந்தைகளை கவரும் வண்ணம் அவர்களுக்கு பிடித்த   மிக்கி மவுஸ், மோட்டு பட்லு போன்ற கார்டூன் பாத்திரங்கள் வடிவில் பட்டாசுகள் விற்பனைக்கு வருகின்றன.