சரயு...

ஏப்ரல் பத்தாம் தேதி.  அயோத்தி வந்து விட்டது என்று சொன்னார்களே தவிர, தங்குமிடம் அவ்வளவு எளிதாக வரவில்லை.  என்ன காரணமோ...   குறுகலான தெருக்களோ, இரவு நேரம் தொந்தரவு இருக்கக்கூடாது என்கிற காரணமோ..   எங்கள் பஸ் ரிவர்ஸிலேயே மெ......து.....வா....ய் தெருத் தெருவாய் நகர்ந்து பொறுமையை சோதித்த வண்ணம் தங்குமிடம் அடைந்த பொழுது இரவு ஒரு மணி ஆனாலும்,  அறையை அடைந்த பொழுது ஒன்றே முக்கால்.  பஸ்ஸிலேயே நீண்ட நேரம் அமர்ந்து காத்திருந்தோம், எங்கள் அறையை அறிவதற்கு!  ராமனின் பொறுமை தேவைப்பட்டது!

நாங்கள் தங்கி இருந்த இடத்திலிருந்து வெளியே காட்சி...

கோமதியில் நனைந்த ஆடைகளை உலர்த்த நேரமும் இடமும் இல்லாத காரணத்தால் பிளாஸ்டிக் பையில் மடங்கிக்கிடந்த உள்ளுடைகளை, வேட்டியை எடுத்து அலசி, உலர்த்தி, பின்னரே படுக்கப்போனோம்.

இன்னொருபுறம்....

ஆயினும் காலை நான்கே முக்காலுக்கு எழுத்து விட்டேன்.  எழுந்து அலைபேசிக் கடமைகளை முடித்துக் காத்திருந்தேன். ஆறு மணிக்கு காஃபி குடித்து சரயுவில் நீராடக் கிளம்பினோம்.  சரயுவில் நீராட என்பதால் அலைபேசியுடன் சென்றோம்.

சரயு நதியில் நீராட இறங்கிய இடம்....

சரயு...   என்ன அழகான பெயர்..

இரவில் வந்ததால் நகரைப் பார்க்க முடியாதிருந்தது.  வெளிச்சத்தில் பார்த்தபோது மனதுக்குள் பரபரப்பு. ராமன், சீதை நடந்த இடம்.  அவர்கள் புழங்கிய இடம்.

வழக்கம்போல அவரவர்கள் குழுக்குழுவாய்ப் பிரிந்து ஷேர் ஆட்டோ பிடித்தோம்.  மிகக் குறுகலான தெருக்கள் வழியே சரயுவை அடைந்தோம்.

சரயு -  பெயரைப்போலவே மிக் அழகான நதி.  இந்தப் பக்கம் எல்லாமே ஜீவ நதிகளாய் இருக்கின்றன.  இந்தக்கோடையிலும் அடர்த்தியாய்த் தண்ணீர் காணக் கிடைப்பது ஒரு உல்லாச உற்சாகம்.  மறுபடியும் ஒரு சுகமான நீராடல்.  சரயுவில் நீராடி, அங்கே செல்ஃபி, மற்றும் புகைப்படக் கடமைகளை முடித்து அறைக்குத் திரும்பினோம்.

சரயு நதிக்கரை செல்லம்..

என்னைப் பார்க்காமல் இங்கும் அங்கும் மட்டும் பார்த்துக்கொண்டு!

அறைக்குத் திரும்பியதும் வெஜிடபிள் சேவை, தேங்காய்ச் சட்னி, சர்க்கரை!

 இந்தப் புகைப்படங்கள் மட்டுமே எங்கள் அயோத்தி நினைவாய் இருக்கும். ஏனென்றால் அயோத்தியில் கோவில்களுக்குக் கிளம்பும்போது கடைப்பிடிக்க வேண்டிய நடைமுறைகள் பற்றி கீதா அக்கா முதலிலேயே பதிவிலும் மெயிலிலும் சொல்லியிருந்தார்.  எங்கள் குழுத் தலைவரும் சொல்லியிருந்தார்.  

சரயு நதிக்கரையில்...   பாவம் அந்த ஜீவன்..  எஜமானுக்காக...

'படம் எடுத்து சம்பாதித்து'க் கொடுக்கிறது...

சரயு.. நான் வரயு....?

உண்மையில் அவர் பஸ்ஸில் உரையாற்றியபோது இந்தக் கண்டிஷன்கள் பற்றி சொல்ல மறக்க, அருகிலிருந்த நான் நினைவுபடுத்தினேன் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்!   அதாவது - 

தேவையான பணம் தவிர வேறு எதுவுமே கையில் எடுத்துச் செல்லக்கூடாது. அறைச் சாவி எடுத்துச் செல்லலாம் என்று சிலரும், அதுவும் கூடாது என்று சிலரும் குழப்பிக் கொண்டிருந்தனர்.  பெல்ட் கட்டியிருக்கக் கூடாது,  வாட்ச் அணிந்திருக்கக்கூடாது, சீப்பு, மெமரி கார்ட், பென் டிரைவ் என்று எதுவும் கைவசம் இருக்கக்கூடாது.....

இப்படி! 

நல்லவேளை வேஷ்டிதான் அணியவேண்டும் என்று சொல்லவில்லை. என்னைப்போன்ற ஆசாமிகளுக்கு கஷ்டம்.

ஆங்காங்கே கண்ணில் பட்ட விஷமக்காரர்கள்!

தாவறியே...  பிடிமானமே இல்லையே...

திரும்பும் வழியில்...   என்ன அது?

அடப் பாவமே...   நம்ம உடும்பு!

சாப்பிட்டு முடித்த உடன் வழக்கம்போல எங்களுக்கு ஏற்படுத்திக்கொண்ட ஷேர் ஆட்டோவில் கிளம்பினோம்.  முதலில் சென்றது "தயார்க்கோவில்"!!  ராமர் கோவில் கட்டவேண்டி இந்தியாவெங்கிலிருந்தும் செங்கற்கள் கேட்டு எல்லோரும் அனுப்பியிருந்தார்கள் இல்லையா, அந்த இடம்.  அதற்குள் செங்கற்கள் மட்டுமல்ல, மார்பிள்கள், சிவப்பு நிறக் கற்கள், விதானங்கள், தூண்கள், என்று எல்லாம் தயார் நிலையில் வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. 

சுப்ரீம் கோர்ட் சீக்கிரமே, இப்போது அமைக்கப்பட்டிருக்கும் குழுவினர் பரிந்துரையில், கோவில் கட்ட ஆணை வழங்கிவிடும் என்று எதிர்பார்க்கிறார்கள்.  அப்படி ஆணை கிடைக்கும் பட்சத்தில் மூன்றிலிருந்து நான்கு ஐந்து மாதங்களில் முழுக்கோவில் தயாராகி விடுமாம்.  இங்கிருக்கும் பொருட்களை பாலிஷ் செய்து அப்படியே அங்கு மாற்றி இறுதிப் பணிகளை முடித்து விடவேண்டியதுதான்.  தமிழ்நாட்டிலிருந்து வந்திருந்த கற்களும் அங்கிருந்தன.  ஸ்ரீராம ஜெயம் என்று எழுதப்பட்ட கற்கள்.

இவர்தான் (கீழே படத்தில் இருப்பவர்)அயோத்தியில் எங்களுக்கு விவரம் சொல்ல அமர்த்தப்பட்டவர்.  உணர்ச்சிகரமாகப் பேசினார்.  தமிழ்நாட்டு திராவிடக் கட்சிகளை லேசாய் சாடினார்.

அயோத்தியிலிலிருந்து கிளம்பும் நேரம் அவர் வந்து பஸ்ஸில் ஏறி, பணம் கலெக்ட் செய்து கொள்கிறார்.  அவரவர் விருப்பப்பட்ட அளவு..  கட்டாயமில்லை!

அடிக்கடி ஜெய் ஸ்ரீராம் கோஷங்கள் இடப்பட்டன. அவ்வப்போது சில தமிழ் வார்த்தைகளும் பேசினார்.

அதைப் பார்த்து வெளியில் வந்து வண்டியேறி ஸ்ரீராமபட்டாபிஷேகம் நடைபெற்ற இடத்துக்குச் சென்றோம்.  ராமருக்கு வசிஷ்ட மாமுனிவர் பட்டாபிஷேகம் செய்து வைத்த இடம்.  அதைத் தரிசனம் செய்தபின் இன்னும் உள்ளே சென்றோம்.  சீதா தேவி புழங்கிய சமையலறை அங்கிருந்தது.  நீண்ட ஹால் போன்ற அமைப்பு.  உள்ளே வலதுபுறம் சமையல் செய்யும் இடம்.  இடதுபுறம் ஒரு அறை வழியாக உள்ளே சென்றால் ஒரு சிறு ஹால்.  அங்கு ஒரு சாமியார் அமர்ந்திருந்தார்.  பல வருடங்களாய் பால் மட்டும் அருந்தி வருகிறாராம்.  அன்னம் எடுப்பதில்லை.  கோவில் ஏற்பட்ட பிறகே உண்பாராம்.  தினசரி இங்கு சுமார் 1000 பேர்களுக்கு அன்னதானம் நடை பெறுகிறதாம். அதற்கு நன்கொடை வசூலித்தார்கள்.  விருப்பப்பட்டவர்கள் கொடுக்கலாம்.  சமையலறையில் இருந்தவர் தன் முன்னால் சில பத்து ரூபாய், ஐம்பது ரூபாய் நோட்டுகளை இறைத்திருந்தார்!  வருபவர்கள் பணம் போடவேண்டுமாம்!

அங்கிருந்து கிளம்பி ஆஞ்சநேயர் கோவில் வந்தோம்.  ஆஞ்சநேயரை தரிசனம் செய்தபின் அருகே பத்து ரூபாய்க்கு ஒருகண்காட்சி நடத்திக் கொண்டிருந்தனர்.  பத்து ரூபாய்தானே என்று வாங்கி உள்ளே புகுந்து வெளியே வந்தோம். ராமாயணக் காட்சிகள் படங்களாகவும், சிறு சிறு அசையும் சிற்பங்களாகவும் வைத்திருந்தார்கள்.  

இதன்பின்தான் கடும் காவல் ஏற்பாடுகளுடன் இருக்கும் ராம்ஜென்மபூமி, ராமர் கோவில் நோக்கி நடந்தோம்.  கடும் போலீஸ் காவல்.  இரண்டு மூன்று முறை சோதித்தார்கள்.  என் பேண்ட் பையிலிருந்து சீப்பை எடுக்கச் சொல்லி அங்கிருந்த கூடையில் போடச் சொன்னார் போலீஸ்காரர்.  உடம்பு முழுவதும் ரஜினி சொல்வதுபோல கிச்சுகிச்சு மூட்டாத குறையாக சோதனை செய்தே அனுப்பினார்கள்.  சோதனை செய்யுமிடத்தில் ஆண்களுக்கு தனி வரிசை, பெண்களுக்கு தனி வரிசை.

பின்னர் இரு பக்கமும் மாபெரும் சுவர்களால் சூழப்பட்ட இடத்தின் வழியே நடந்தோம். தொடர்ந்து காவல் காத்து நின்றிருந்தார்கள்.  முதலில் சீதா மந்திர் பார்த்தோம்.  பின் அங்கிருந்து ராம் மந்திர்.  ஏறியும், இறங்கியும் நீண்ட நடைபயணம்.  உறவுகளுக்காக சற்று காத்து நின்றால் கூட பார்(கா)த்திருக்கும் காவல்காரர்கள் அருகே வந்து 'என்ன விஷயம்?' என்பது போலப் பார்க்கிறார்கள்.

பிரசாதமாக இனிப்புப் பொரி.  என்ன ஏது என்று சுதாரிப்பதற்குள் தூரத்தே ஒரு சிறுமண்டபத்தைக் காட்டி அனுப்பி விட்டார்கள்.  அதுதான் ராமர் கோவிலாம்.  வெளியே வந்து மற்றவர்களுக்காகக் காத்திருந்து சற்றே ஓய்வெடுத்துத் திரும்பினோம். வெளியே வந்தோம்.

திரும்பும் வழியில் ஏகப்பட்ட கடைகள்.  பரிசுப்பொருட்கள்,  நானும் கொஞ்சம் வாங்கி கொண்டேன்.  "ஃபிளைட்டில் திரும்புபவர்கள் நிதானமாக வாங்குங்கள்.  எடுத்துச் செல்ல முடியாமல்போகலாம்.  உணர்ச்சி வசப்படாதீர்கள்.." என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தார் பாலாஜி.

பொதுவாக நாங்கள் பார்த்த அயோத்தியின் இந்தப்பகுதிகள்  சற்றே அழுக்கான, பழைமையை இன்னும் காக்கும் ஊராக இருந்தது.  நிறைய குரங்குகள் கண்ணில்பட்டன.  ஏகப்பட்ட சடாமுடிச் சாமியார்கள் கண்ணில் பட்டார்கள்.

தங்கியிருக்கும் இடம் திரும்பினோம்.  பிற்பகல் ஒரு மணி போல தங்கியிருந்த இடத்தின் கீழ் தளத்தில் பின்னால் செல்ல விட்டு அங்கிருந்த பெரிய ஹாலில் அமரவைத்து மதிய சாப்பாடு பரிமாறினார்கள்.  கடந்த இருநாட்களாய் சமையல் க்ரூப்பில் இருந்த பரிமாறும் இரு கடுகடு முகங்களுக்கும், பயணிகள் சிலருக்கும் சிறு சலசலப்பு இருந்து வந்தது.  இங்கும் அது சற்றே எதிரொலித்தது.

பீட்ரூட் பொரியல், கோஸ் கூட்டு, கேசரி, வடை, சாம்பார், ரசம், மோர்சாதம், ஊறுகாய் என்று மெனு.  சாப்பிட்டு முடித்து சற்றே ஒய்வு எடுத்து இரண்டே முக்கால் மணிபோல புறப்பட்டோம்.  அதிலும் ஒரு செலவு.  பஸ் நிற்குமிடம் அந்த "தயார்க்கோவில்" அருகே.  பெட்டியுடன் நாம் அங்கு ஷேர் ஆட்டோவில் செல்ல வேண்டும்!  மறுபடியும் கையை விட்டு காசு!

அங்கு சென்று பஸ் கிளம்பக் காத்திருந்த நேரத்தில் அனல் தாங்காமல் அருகே உள்ள கடை சென்று குளிர்பானம் வாங்கி அருந்தினோம்.  பிஸ்கட் பாக்கெட் வாங்கி வைத்திருந்தோம்.  

ஒரு செல்லம் வந்து கையைப் பார்க்க, அதற்கு பிஸ்கட் போட்ட மறுகணம் அங்கே தோன்றிய ஒரு ரௌடிக் குரங்கார் அந்த பிஸ்கட்டைத் தட்டிச் சென்றார்.  இன்னொரு குரங்கும் இணைய, செல்லத்துக்கு ஒரு பிஸ்கட்டாவது சேர்ப்பதே பெரும்பாடாகிப் போனது.

அதோ சுவரில் அழகிய ஓவியங்கள் தெரிகிறதே..   

அதுதான் அந்த தயார் நிலையில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் கற்கள், தூண்கள் இருக்கும் கோவில்.  மேலாக கொஞ்சம் தெரிகிறது பாருங்கள்.

பஸ்ஸை ஸ்டார்ட் செய்து ஏஸி ஆன் செய்ததும் பஸ்ஸில் ஏறி அமர்ந்தோம்.  இல்லாவிட்டால் உள்ளே உட்காரமுடியாது.  இரண்டே முக்காலுக்கு மேல் பஸ் புறப்பட்டது.  நந்திகிராம் சென்று விட்டு அங்கிருந்து காசி செல்லவேண்டும்.  ஒரு பஸ் சரியாக நந்திக்ராம் செல்லும் வழியில் திரும்பிவிட,  எங்கள் பஸ் சற்றே தாண்டி வந்து விட்டது.  பாலாஜிக்கு, டிரைவருக்கும் சிறு வாக்குவாதம்.  பின்னர் பஸ் திரும்பி நந்திக்ராம் செல்லும் பாதையில் திரும்பியது.

===================================================================================================

"லதா...   ஏன் அப்படி செஞ்சே?"

வசந்தமாளிகை படம் பார்த்திருக்கிறீர்களா?  நான் பார்த்திருக்கிறேன்.  அது ரிலீஸானபோது பார்த்திருக்கிறேன்.  அப்போதிருந்த அதே அளவு உற்சாகத்துடனும் ஆர்வத்துடனும் மக்கள் இப்போதும் அரங்கை நிறைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்களாம்.  

ஆம், இப்போது மீண்டும் வசந்தமாளிகை டிஜிட்டல் தரத்தில் ரிலீஸ் ஆகியுள்ளது.  

என் அலுவலகத்தில் உடன்பணிபுரியும் பெண்மணி மிகவும் சிலாகித்துச் சொன்னார்.  அவரும், அவர் கணவரும் சிவாஜி ரசிகர்கள். இப்போது  ஒருமுறை டிக்கெட் கிடைக்காமல், பின்னர் பாலசோவில் முன்பதிவு செய்து படம் மீண்டும் பார்த்து வந்திருக்கிறார்.  ஒரே பாராட்டுமழை.  எனக்கும்கூட மீண்டும் தியேட்டரில் பார்க்க ஆசைதான். ... 

தமிழ் ஹிந்துவில் செய்தி கவரேஜ்....

============================================================================================================

சுகி சிவம் கேள்வி பதில்...   பாவம் செய்தவர்கள் பரிகாரம் செய்து மன்னிப்பைப் பெறமுடியுமா?  பாவத்தின் அளவைக் குறைத்துக் கொள்ள முடியுமா?  பரிகாரங்கள் என்பது நம் மன ஆறுதலுக்கு என்று நினைக்கிறேன்.  தப்பு செய்தால் செய்ததுதான் என்று எனக்குத் தோன்றும்.

====================================================================================================

===============================================================================================

இப்போதைய நிலையும் இதுதான்! மழையை விட வெயிலே அதிகம்!