கட்டில் சாம்ராஜ்யம்

காசியில் விஸ்வநாதர் ஆலயமா, காலபைரவர் ஆலயமா என்று நினைவில்லை.  அங்கு நைஸாய் செல் எடுத்து ஒரு போட்டோ எடுத்திருந்தேன்.  நடுவே அமைந்திருந்த லிங்க வடிவத்துக்கு 'சாமியார்' (பண்டிட்) போல ஒருவர் அமர்ந்து அபிஷேகம், பூஜை செய்து கொண்டிருந்தார்.  அந்த இடத்தைப் புகைப்படம் எடுத்திருந்தேன். என்ன ஆச்சு என்று தெரியவில்லை.  காணோம்!  அதுபோல் வேறு சில .இடங்களும்...!

காலபைரவர் சன்னதியில் சுற்றிலும் கடைகள் போன்றவற்றில் அமர்ந்திருந்த பண்டாக்கள் பைரவாஷ்டகம் சொல்லிக்கொண்டே தலையை தலையை ஆட்டிக்கொண்டே, ஒரு குச்சியால் நம் தோளில் தட்டிக்கொண்டே சொல்லி விட்டு ஒரு கயிறு, அல்லது கருப்பு வளையம் ஒன்றை கையில் கட்டி விடுகிறார்கள்.  நானும் கடமையை செவ்வனே முடித்துக் கொண்டேன்.  பத்து ரூபாய், இருபது ரூபாய்!  இங்கும் அப்புறம் செட்டியார் கடையிலும் கொஞ்சம் காசிக்கு கறுப்புக் கயிறு வாங்கி கொண்டேன் - நண்பர்களுக்குக்கொடுக்க.

முதல் நாள் கங்கையில் நீராடக் கிளம்பும் முன் நாங்கள் தங்கியிருந்த கட்டிடத்தின் அருகே எங்களைக் குழுமச் செய்து கங்கை பற்றி உணர்ச்சிகரமாக உரை நிகழ்த்தினார் ரமேஷ் ஜம்புநாதன்.  அவர் சொல்வதை செல்லில் ரெகார்ட் செய்து கொண்டிருந்தேன்.  நன்றாய் இருந்தது கேட்க.  முடித்துப் பார்த்தால் ரெகார்ட் ஆகவே இல்லை.  அப்புறம் சங்கர மடம் கோவிலில் அமர்ந்து கொஞ்சம் உரை நிகழ்த்தினார் அவர்.  அவரிடம் கங்கை விஷயத்தைச் சொல்லி மறுபடி சொல்ல முடியுமா என்று கேட்டேன். காதலிக்க நேரமில்லை படத்தில் நாகேஷ் ரவிச்சந்திரனிடம் வந்து 'ஸம்திங் வொண்டர்ஃபுல்...  ஹலோ...  ஸம்திங் வொண்டர்ஃபுல்..." என்று சொல்லி கதை எழுத கேட்பாரே...   அதுபோல...

அவர் தனது ஃபேஸ்புக் பக்கத்தை சிபாரிசு செய்தார்.  நட்பழைப்பு அனுப்பிவிட்டுக் காத்திருந்தேன்.  இன்றுவரை அவர் அதை ஏற்கவில்லை.  எனினும் அவர் பற்றிய செய்திகள் அவ்வப்போது பேஸ்புக்கில் வரும். இங்குதான் முதல்முறையாக காலில் இடித்துக் கொண்டேன்.  கோவில்கள் சுற்றும் போதெல்லாம் செம வலி!  வலிமாத்திரை டபுள் டோஸ் போட்டும் வலி இருந்தது.  கோவில்கள் சுற்றும் வழியில் எவ்வளவு கவனமாக இருந்தும் மூன்று நான்கு முறை  மறுபடி மறுபடி இடித்துக் கொண்டேன்.  என்ன பாவத்துக்கு தண்டனையோ!

கங்கையில் படகில் செல்லும்போது முன்னால் அமர்ந்து செல்ஃபி ஸ்டிக் வைத்து தனது கேமிராவில் படம் பிடித்துக்கொண்டே வந்தார் ரமேஷ் ஜம்புநாதன்.   பேஸ்புக்கில் லைவ் விட்டிருப்பார்.  எங்களிடம் உரை நிகழ்த்துவது போல அவர் பேசும் போது எங்களில் யாராவது செல்லில் பேசிக் கொண்டிருந்தால் அவருக்கு கோபம் வரும்.  பேச்சை நிறுத்தி விட்டு முறைப்பார். 

''ஸ்ராத்தம் என்கிற வார்த்தையே சிரத்தை என்கிற அர்த்தத்தில்தான் வருகிறது.  சிரத்தை இல்லாதவர்கள், போன் தான் முக்கியம் என்று நினைப்பவர்கள் வெளியில் சென்று பேசுங்கள்'' என்றார் ஒருமுறை.

அலஹாபாத் கங்கையில் பிடித்த நீரை இங்கிருக்கும் புகழ்பெற்ற பழமையான செட்டியார் கடையில் 'பேக்' செய்யக் கொடுத்தோம்.  பாலாஜி எங்களை குழுக்குழுவாக அங்கு அழைத்துச் சென்று 'சூ' காட்டிவிட்டுச் சென்றார்.  முப்பது ரூபாய், ஐம்பது ரூபாய்,  நூறு ரூபாய் என்று சைஸ் வாரியாக சொம்புகள் உள்ளன.  இரண்டு ஆப்ஷன்ஸ்...   ஒன்று நீங்களே பிடித்துக்கொண்டு போயிருக்கும் தண்ணீரை நீங்கள் செலெக்ட் செய்யும் சொம்புகளில் அடைத்துக் கொடுப்பார்கள்.  நீங்கள் கொண்டு போன தண்ணீரை(தான்) அவர்கள் சொம்பில் அடைத்துக் கொடுக்கிறார்கள் என்கிற நம்பிக்கை முக்கியம்.  இரண்டாவது ஆப்ஷன் அங்கேயே அதே சைஸ்களில் ரெடிமேடாகவும் கிடைக்கும்.  விலை ஒன்றுதான்.  அங்கு மேலும் ஏராளமாக கிடைக்கும் பூஜைப் பாத்திரங்கள், விஷ்ணுபாதம், ராமர்பாதம், சின்ன விக்ரகங்கள் என்று அங்கே கிடைக்காதவைகளே இல்லை.  உள்ளே போட்டோ எடுக்காமல் போனேன்!

இதெல்லாம் ஏப்ரல் பனிரெண்டாம் தேதி நடைபெற்ற சம்பவங்கள். அன்று பிற்பகல் உணவு தேங்காய் போடாத அவரை பொரியல், வெண்டை (மர) சாம்பார், ஏதோ ஒரு காய் போட்டு கூட்டு, ரசம், மோர்.  இங்கு கோவில் விஷயங்களில் மனம் ஈடுபடமுடியாத வகையில் சென்னையில் ஒரு சொந்தப் பிரச்னை ஓடிக்கொண்டிருந்தது.  இன்னமும் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.  கால்வலி, மனவலி இணைந்து படுத்திய நாள். 

மாலை கோவில் வேலைகள், கடை வேலைகள் முடிந்தபின் ஏழுமணி வாக்கில் கயா நோக்கிக் கிளம்பினோம்.  புத்தகயாவை அடைந்தபொழுது இரவு ஒருமணி.  அதாவது பதிமூன்றாம் தேதி காலை ஒருமணி.  கயாவில் தங்குவதாய் இருந்தது. ஆனால் ஏதோ காரணங்களால் அங்கு இடம் இல்லையோ, வேறு ஏதோ அசௌகர்யமோ நேராய் புத்தகயா சென்று விட்டோம்.  தங்கியிருந்த இடம் சுற்றிலும் வயல்வெளி போல இருந்த இடத்துக்கு நடுவே அமைந்திருந்த ஒரு தங்குமிடம்.  ஒரே கொசு!

காசியிலும் சரி, இங்கும் சரி...   லிப்டில் இத்தனை பேர்கள்தான் (240 கிலோ) பயணிக்கலாம் என்று அறிவிப்பு போட்டிருந்ததோடு ரிசப்ஷனில் வலியுறுத்திய படியே இருந்தார்கள்.  ஆனால் நம் மக்கள் உள்ளே அமுக்கி அமுக்கி அடைந்து பயணித்துத் திட்டு வாங்கிக்கொண்டிருந்தார்கள்.  போத்கயாவில் லிப்டில் இந்தக் கண்டிஷன் மீறப்படாமலிருக்க சுமார் ஒரு பதினைந்து வயது சிறுவன் சரியாய் மூன்று பேர்களை மட்டும் ஏற்றிக்கொண்டு ஏற்றி, இறக்கிக் கொண்டிருந்தான்!

கயாவில் ஸ்ராத்தம் செய்யக் கிளம்பும் முன் எங்களை ஒன்று கூட்டி ரமேஷ் ஜம்புநாதன் பேசினார்....  அவர் பேசியது முடிந்தவரை அப்படியே கீழே தருகிறேன்...

"கங்கைல கோவில் பார்த்துக்கொண்டே போட்ல போகும்போது  மணிகர்ணிகா காட் பக்கத்துல ஒரு ஒரு கோவில் இருந்தது பார்த்தீர்களா?  அது ஏன் அப்படி சாஞ்ச நிலைல இருக்குன்னு தோன்றியதா?  தண்ணியில் உள்வாங்கின கோவிலை எத்தனை பேர் பார்த்தீர்கள்?அம்மாவின் பெத்த கடனை அம்பாளுக்கு கோவில் கட்டித் தீர்க்கிறேன் என்று ஒரு ராஜா சொல்லி இந்தக் கோவிலைக் கட்டினான்.  பெத்த கடனுக்காக கோவிலைக் கட்டறேன்னான்...  கோவில் நிற்கவில்லை.  (பூமி) உள்வாங்கி விட்டது.  

அம்மாவோட பெத்த கடனை நம்மால தீர்க்க முடியுமா?  பத்து மாசம் நம்மைச் சுமந்திருக்கா அம்மா.  அப்பாவால் நாம் பொறந்திருக்கோம்...    அம்மாவோட கடனை நம்மால் தீர்க்க முடியாது.  அம்மாவோட கடனை நம்மால் தீர்க்கக் கூடிய இடம் கயா.   நம்மோட அம்மாவுக்கோ அப்பாவுக்கோ எதனால திருப்தி ஏற்படறதுன்னா இங்கே கொடுக்கும் கயா ஸ்ராத்தத்தில்தான்.  நம்மளோட வாழ்க்கைல ஒரே ஒருமுறைதான் ஸ்ராத்தம்  திதி கொடுக்கலாம்னா அது கயா.  உங்க வீட்டுல வருஷா வருஷம் திதி பண்ணும்போது உங்க வீட்டுல ஸ்ராத்தம் பண்ணி வைக்கக்கூடிய வாத்தியார் வடக்குப் பக்கமாக நாலு அடி நகருங்கள்.  கயா கயா கயா என்று ஏழு முறை சொல்லுங்கள்...   அங்கே இருக்கும் அட்சயவடத்தை ஞாபகபபடுத்திக் கொள்ளுங்கள் என்பார். 

ஸ்ராத்தம் முடிந்ததும் ரெண்டு அட்சதையைப்போடுவார்...  'கயா ஸ்ராத்தம் முடிந்தது'ன்னு...  'நீங்கள் கயால பண்ணின ஸ்ராத்தம் மாதிரி ஆகட்டும் இது' என்பார்.  மற்ற இடங்களில் எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் நீங்கள் செய்வது தீர்த்த ஸ்ராத்தம்.  இங்கு நீங்கள் செய்வது கயா ஸ்ராத்தம்.  

சமஸ்க்ருதத்துல கர்மசாஸ்திரத்துல சொல்லப்படுகிறது...   ஜீவதோர் வாக்ய கரணாது; ப்ராத்யாப்தம் பூரி போஜணாது ;  கயாயாம் பிண்ட தாணாது ;  த்ரிபி: புத்ரஸ்ய புத்ராய...  

ஒரு புத்திரனின் தலையாய கடமை என்ன என்றால் அப்பா அம்மா உயிரோடு இருக்கும்போதே அவர்கள் சொல்படி கேட்டு அவர்களை சந்தோஷமாக வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.  அவர்கள் காலமானபின் அவர்கள் மறைந்த திதியில் திதிகொடுத்து அவர்கள் பசியைப் போக்கவேண்டும்.  அவர்கள் பசியைப் போக்கத் தேவை எள்ளும் தண்ணீரும்தான்.  வேறு என்ன வேண்டும்?  

வாழ்வில் ஒருமுறையாவது கயா சென்று அங்கு பிண்டதானம் செய்யவேண்டும்.  அப்படி பிண்டம் கொடுத்து பெற்றவர்களை "புத்" என்ற நரகத்திலிருந்து காப்பவன்தான் புத்ரன்.  பெண்ணாயிருந்தாலும் சரி, பிள்ளையாயிருந்தாலும் சரி, இந்த மூன்றும் அவர்கள் கடமை.  தாங்கள் பிறந்தகுலத்தை முன்னோர்களை கடைத்தேற்றுவதற்கு கயாவில் பிண்டம் இடவேண்டும்.  தயவுசெய்து சிரித்துக்கொண்டோ, வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டோ, கேளிக்கையாகவோ புத்தகயாவில் வேலை கிடையாது. 

மேலிருந்து ஆகாயப் பார்வையாகப் பார்த்தால் பிண்டம் பிடித்து வைக்கிறோமே, அந்த மாதிரி இந்த பூமியிருக்கும்.  இது பிண்டபூமி என்று பெயர்.  அட்சயவடம், இந்த விருட்சம்  புத்தருக்கு ஒரு ஞானத்தைக்கொடுத்தது.  கயாவில் உள்ள எல்லா மரமுமே அட்சய வடம்தான்.  தனியா இதுதான் அட்சயவடம் என்று கிடையாது.  யாருக்கு அவர்கள் மனசோட அலைவரிசை உள்ளே ஒத்துப்போகிறதோ எல்லாம் அட்சயவடமே...

கயாசுரன் என்னும் அரக்கனின் ஜென்மபூமி இது...  வள்ளுவர் சொல்றார்...  தென்புலத்தார் தெய்வம் விருந்தொக்கல் தானென்றாங்கு  ஐம்புலத்தாறு ஓம்பல் தலை.   

அத்தியாபனம் பிரம்ம யக்ஞஹா பித்ரு  யக்ஞஸ்ஸு தர்ப்பணம் கோமோ தெய்வோ பலிர் பூதோ ப்ரியதோ மனு பூஜனம்னு மனு சொல்லியிருக்கிறார்.  அத்யாபனம், ப்ரம்ம யக்ஞம், பூத யக்ஞம், பவிஷயக்ஞம் பித்ரு யக்ஞம்...   இதில் பித்ரு யக்ஞத்திற்கு உண்டான இடம் கயா.  இங்கே அம்மா...    நாம் பிறக்கும்போது நம் அம்மா எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டாள் தெரியுமா?  அம்மாமேல் பிரியம் உள்ளவர்கள் இதை நினைக்கவேண்டும்.  உங்கள் பித்ருக்கள் இங்கே இருக்கிறார்கள்.  உங்கள் ஜென்மத்தில் ஏழு தலைமுறையினர் பண்ணிய புண்ணியம் இருந்தால் கயாவில் வந்து இரண்டு எள்ளும் தண்ணீரும் விட்டு அவர்களை முக்தாரணம் அடையச் செய்ய முடியும்.  அவர்கள் ஏதாவது ஒரு ரூபத்தில் தலைகீழா தொங்கிக்கொண்டிருப்பார்கள் இங்கே அட்சயவடத்தில்....  நம் மகன் /மகள் இங்கு வருவார்கள் ஒரு வாய் சோறு கொடுப்பார்கள் என்று...

அம்மாவோட பேசின பேச்சோ, வார்த்தையோ, ரூபமோ செயலோ ஏதோ ஒன்றாவது மனசிலாடும்.  ஸ்ராத்தம் என்பதே ஸ்ரத்தைதான்.  அப்படிச் செய்தால் இதில் ஒன்றாவது பிரத்யட்சமாய்க் கிடைக்கும். ஸ்வாமி கும்பிடுவது இரண்டாம் பட்சம்.  திதி கொடுப்பதுதான் இலக்கு...  முதல் இலக்கு.  எவ்வளவுக்கெவ்வளவு ஸ்ரத்தையாய் செய்கிறீர்களோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு உங்கள் அம்மா அப்பாவை நீங்கள் பார்க்கலாம்.  அம்மா வயிற்றில் கரு உண்டாவதற்கு முன் பட்ட கஷ்டம் தொடங்கி பதினாறு பிண்டம் பல்குணியில் அம்மாவுக்கு வைக்கவேண்டும்.  

மாத்ரு ஷோடசி  (லிங்க் க்ளிக் செய்து சென்றால் அந்தப் பதினாறு ஸ்லோகங்களைப் படிக்கலாம்) என்று `சங்கரர் பண்ணியிருக்கார் (என்று இவர் சொன்னாலும் மாத்ரு பஞ்சகம் தான் சங்கரர் சொன்னது. ஷோடசி யார் அருளியது என்று சொல்லமுடியவில்லை) சாதி வேறுபாடின்றி யார் வேண்டுமானாலும் செய்யக்கூடிய இந்த 'மாத்ரு பிண்டம் ததாம்யஹம்' என்று சொல்லி இந்த பதினாறு பிண்டங்களை வாத்தியார் வைக்கச் சொல்வார்.  அம்மாவை நினைத்து சொல்லும் இந்தப்பதினாறு ஸ்லோகங்களுக்கும் தமிழ்ல அர்த்தம் சொல்வார் பாருங்கள்,  சத்தியமா  எல்லோரும் அழுதுடுவோம்.  அம்மாவுக்கு கோவில் கட்டவேண்டாம்....  கட்டிய கோவில் நிற்காமல் கங்கையில் சரிந்திருந்தது இல்லையா....  அது வேண்டாம்...  இங்கே பிண்டம் கொடுத்தால் போதும்.

இந்த க்ஷேத்திரத்தில் கயாசுரன் பெற்ற வரம் அவனை யாரெல்லாம் தொடுகிறார்களோ அவர்களுக்கெல்லாம் மோட்சம்.  சகல தீர்த்தங்களும் அவன் உடம்பில் வந்து விடுகிறது.  'தர்மக் கடமையாற்ற என்னை நியமித்தீர்கள்...  ஆனால் அதற்கெல்லாம் பயனில்லாமல் போனது' என்று தர்மர் விஷ்ணுவிடம் முறையிடுகிறார். 

இங்கு உத்தரவாகினியாய் ஓடும் பல்குணி நதியின் சிறப்பு வேறெங்கும் கிடையாது.  366 தீர்த்தம் பித்ரு தீர்த்தம் உட்பட, இந்த ஊரில் இருக்கிறது.  ப்ரம்மா, சரஸ்வதி, சாவித்ரிக்கு கோவில் .இருக்கிறது. சக்தி பீடம் இருக்கிறது. ப்ரம்மா கோவில் ஆயிரம் படிக்கட்டுகள் ஏறி மேலே போகணும்.  

விஷ்ணு ப்ரம்மாவைக் கூப்பிட்டு 'கயாசுரனிடம் அவன் உடம்பைக் கேட்டு அதில் ....   என்று சொல்லப்படும் அஸ்வமேத யாகம் பண்ண'ச் சொன்னார்.  அப்படியே பிரம்மாவும் செய்ததும், கயாசுரன் தலை ஆட,  விஷ்ணு தர்மராஜனை அழைத்து,  'மனிதர்கள் முக்தியடைய மரணத்துக்குப் பின் உன்னிடம் வரும்போது அவர்கள் செய்த பாவபுண்ணியங்களுக்கேற்ப ஒரு பட்டணத்துக்கு அழைத்துச்செல்வாயே  ரைவதம் என்னும் இடத்துக்கு அழைத்துச் செல்வாயே...  அங்கே ஒரு கல் இருக்கிறது...   அதை எடுத்துக்கொண்டு வந்து கொடு' என்று சொல்லி அந்தக்கல்லை கயாசுரன் தலையில் வைத்து அழுத்தினார்.  கயாசுரன் கால் ஆடியது.  உடனே விஷ்ணு தன் ஒரு பாதத்தை கயாசுரன் உடம்பில் வைத்து கதையால் அவன் தலையை அமுக்கினார்.  அப்போதுதான் கயாசுரன் முன்னர் சொன்னபடி வரம் வாங்குகிறான்.   யாரெல்லாம் முன்னோர்களை நினைக்கிறார்களோ..   அவர்களுக்கெல்லாம் முக்தி என்று விஷ்ணுவிடம் விண்ணப்பம் வைக்கிறான்.

இந்த க்ஷேத்திரத்தில் வந்து பித்ருக்களை நினைத்தால் பித்ரு லோகமாவது கிடைக்கிறது.  அந்த பித்ருக்கள்  நற்கதியடைகிறார்கள்.  அந்த விஷ்ணு பாதத்தில் 64 பிண்டம்.  மூன்று இடங்களில் அட்சயவடம்.  ப்ரயாக்,காசி, கயை.  

கயையின் அட்சயவடத்திற்கு உயரத்தில் ஏறிப் போவோம்.  அந்த இடத்தில் தலைகீழாக பித்ருக்கள் தொங்கி கொண்டிருக்கிறார்கள்.  அங்கேசென்று பிண்டம் போட்டு திருப்தி கேட்ட உடன் அவர்கள் அங்கிருந்து கிளம்பி உங்களுக்கு ஆசீர்வாதம் செய்கிறார்கள்.  

விஷ்ணு 'வேறு ஏதாவது வேண்டுமா' என்று கேட்டதும் கயாசுரன் தனது பெயரில் இந்த ஊர்  அழைக்கப்படவேண்டும் என்று கேட்கிறான். 

இரண்டு பாதங்களை வணங்குவது ராமர் பாதம்.  விஷ்ணுவின் வலது பாதத்தை   .அவர் பாதத்தில் சங்கு, சக்ரம், கதை, வில், சார்ங்கம், பத்மம் எல்லாம் இருக்கிறது.  

அதில்தான் தினமும் லட்சக்கணக்கான பேர்கள் பிண்டம் போடுகிறார்கள்.  இங்கு பிண்டம் விடாத நாள் இல்லை.  பிண்டம் போடப்படாத நாள் பிரளயம் ஏற்பட்டு உலகம் முடிந்துவிடும் என்பது நம்பிக்கை.  பகவான் அவன் மேல நின்று கதை வச்சானே...   அவன்தான் கதாதரன்.  பக்கத்தில் மகாவிஷ்ணு, இந்தப் பக்கம் லட்சுமி, ஒரே ஒரு சன்னதி விஷ்ணுபாதம்.  எதிர்த்த மாதிரி நீரே ஓடாத நதி.  ஏன் நீர் ஓடவில்லை?

இந்த ஊரில ராமபிரான் வந்து தங்கியிருக்கார்.  நாம் இதை ராமநவமி அன்று பேசுகிறோம்...  ராமர் இங்கு தங்கியிருக்கும் காலத்தில் வருகிறது அவர் தந்தைக்கான வருஷ திதி... ப்ரத்யாப்தீக ஸ்ரார்த்தம்.  காலையில் எழுந்துக்கறார் ராமன்.  ஒன்றுமே கிடைக்கவில்லை.

முன்னெல்லாம் இங்கு கள்வர் பயம் ஜாஸ்தி.  இந்தக் காலத்தில் போல சாலை வசதி இல்லை.  இப்பொழுதே மிகச் சின்ன சாலைதான் இருக்கிறது... 

நிறைய வருடங்களுக்கு முன் இங்கு ஐம்பது அறுபது பஸ்கள் வரும்வரை காத்திருந்து  ஒன்றாகத்தான் விடுவார்கள்.  அந்த பஸ்களில் போலீஸ்காரர் ஏறிவருவார்.  இல்லையானால் கள்வர் பயம் ஜாஸ்தி.  

வேறு வழிகிடையாது...   வறுமை.  இன்னமும் வறுமையின் கொடுமையில்தான் இந்த ஊரெல்லாம் இருந்து கொண்டிருக்கிறதே தவிர, அதிலிருந்து வெளியே வரமுடியவில்லை.   

இப்போது சில வருடங்களுக்கு முன்னரே அப்படி என்றால் ராமபிரான் காலத்தில்? ராமபிரான் காலையில் எழுந்து ஸ்ரார்த்தத்திற்கான காய்கறி உள்ளிட்ட பொருட்களைச் சேகரிக்க சென்று விடுகிறார்.  ஸ்ரார்த்த காலம் தாண்டிக் கொண்டிருக்கிறது.  ராமர் வரவில்லை.  சீதா தேவி கவலைப் படுகிறாள்.  உடனே தானே தொடங்கி பிண்டப்ரதானம் செய்யத் தொடங்குகிறாள்.  அப்போது  தசரத மகாராஜா நேரில் பிண்டம் வாங்க வருகிறார்.  சீதை பிண்டத்தை அவர் கையில் தரமுயல, கையில் தரவேண்டாம் என்று சொல்லி கீழே வைக்கச் சொல்கிறார் தசரதர்.  அதோடு தசரதர் சீதையிடம், "நீ பிண்டம் கொடுத்ததற்கு சாட்சி வைத்துக்கொள்" என்கிறார்.

ராமபிரான் வருகிறார்.  "எல்லாம்  ஆச்சு,கொடுத்தாச்சு" என்கிறாள் சீதை.  "நான் எப்படி நம்புவது?" என்று கேட்கிறார் ராமன்.  "சாட்சி வைத்திருக்கிறேன்.  இந்த பசுமாடு இருக்கிறது....  தீர்த்தம் இருக்கிறது....  அதோ திதி செய்துவைத்த அந்த பிராமணர் இருக்கிறார்...  கேட்டுப்பாருங்கள்" என்கிறாள் சீதை.

அத்தனை பேரும் பேசாமல் இருக்கிறார்கள். சீதை அவர்களுக்கு  சாபம் கொடுக்கிறாளாம்.  நதின்னா நீர் இருக்கவேண்டும். நீரில்லா ஆறாவாய்" என்று பல்குணி நதியைச் சபிக்கிறாள்.  அதனால்தான் பல்குணி நதி வற்றிப்போகிறது.  

பசுமாடைச் சபிக்கிறாள் .  அதனால்தான் பசுமாட்டின் முன்னனால் இருந்த லக்ஷ்மி பின்னால் போய்விடுகிறாள்.  

கயாவிலிருக்கும் பிராமணர்...   திருப்தி அடையாமல் போகச் சாபம் அவர்களுக்கு.  கோடி ரூபாய் கொடுத்தாலும் "இன்னும் ஒரு ரூபாய் கொடுங்கள்" என்று இன்னமும் கேட்கிறார்கள். 

அட்சயவடம் சாட்சி சொல்கிறது. அதனால் தீர்த்தம் எடுத்து அட்சயவடத்தில் விடுகிறோம்.  அட்சயவடம் ஜொலிக்கிறது.  இன்றும் சாட்சியாய் நிற்கிறது.

ஆகவே இந்த இடத்தில் ஆண், பெண், குழந்தைகள், மூன்றாம் பாலினர் அத்தனை பேரும் ஸ்ராத்தம் செய்வதற்குத் தகுதியானவர்கள்.  

நம் வீட்டில் இருந்து அம்மா, (மாதுலாதி வர்க்கம், பிதுலாதி வர்க்கம்) அம்மாவின் முன்னோர்கள், அப்பா அப்பாவின் முன்னோர்கள், நண்பர்கள், பக்கத்துக்கு  வீட்டுக்காரர்கள்,  மாமனார், மாமியார், சொந்தக்காரர்கள், வேலைக்காரர்கள்,  நாம் வளர்த்திருக்கக் கூடிய  விலங்கினங்கள், செல்லப்பிராணிகள், அதுமட்டும் அல்லாமல் வீட்டுக்காக அல்லது வேறெதற்காகவாவது மரங்கள் வெட்டுவோம்...  அந்த மரங்கள்..  இப்படி எல்லாவற்றுக்கும் பிண்டம் போடக்கூடிய ஒரே இடம் கயா.  கயா மட்டுமே.  வேறு எந்த இடத்திலும் கிடையாது...."

இப்படிச் சொல்லி எங்களைப்  போகவிட்டார் அவர்.

==============================================================================================

எங்கள் உறவில் நான் கண்ட ஒரு வயதான மாது பற்றி எழுதி பேஸ்புக்கில் போஸ்ட செய்தேன்.

அந்த பாட்டி என்னவோ சந்தோஷமாகத்தான் இருக்கிறார்.  அவர் எதை எல்லாம் இழக்கிறார் என்கிற என் கற்பனையை எழுதி இருந்தேன்.

அதற்கு கீழே உள்ள படமும் இணைத்திருந்தேன்.

அந்தக் கவிதையை முழுதுமாக கீழே தருகிறேன்.

கட்டில் சாம்ராஜ்யம்

--------------------------------- 

பல்லில்லா வாயிலிருந்து 

பலவிதமாய் 

வந்து விழுந்து கொண்டிருக்கின்றன 

பிரச்னைகளுக்கான தீர்வுகள் 

சமயங்களில் ஏதோ நகைச்சுவை சொல்லி 

சின்ன குரலில் 

தானே வாய்விட்டு சிரிக்கிறாள் 

கட்டிலில் படுத்திருக்கும் பாட்டி 

சமயங்களில் 

சிறு கானமும் இசைப்பதுண்டு 

​அவ்வப்போது அறையிலிருந்து 

வெளிவந்து 

அனைவரும் பேசுவதைப் பார்த்துப்

போவது உண்டு 

காது கேட்காததால் 

கண்கள் மட்டுமே 

ஒவ்வொருவர் மேலும் தாவும் 

தனக்குத் தானே கேள்வி கேட்டு 

தானே பதிலும் சொல்லிக் கொள்கிறாள் 

தனிமைப் பட்டுப் போன பாட்டி

கலந்துபேசி வளையவந்த 

கடந்த கால நாட்களின் 

நினைவுகள் 

கண்ணில் வந்துபோகின்றன 

இப்போதைய வீட்டின் பிரச்னைகளுக்கு 

அப்போதைய தன் மதிப்பை 

மானசீக பதிலாக்குகிறாள் 

அந்தக்காலக் குடும்பத்தலைவி 

அன்பாய்தான் இருக்கிறார்கள் 

ஆனாலும் பேசமுடியவில்லை 

பேரன்களுக்கிணையாய் ​பாட்டியால் ​ 

​சேர்ந்திருந்தாலும் 

தனியாய்த்தான் 

இருக்கிறாள் பாட்டி.

இதற்கு வந்த கமெண்ட்ஸ் : 

"கடைசி மூன்று வரிகள் கசக்கிப் பிழிகின்றன யதார்த்த சோகத்தை."  என்றார் கேஜிஜி.

"தனியாக இருக்கும் பாட்டி மனதை கனக்க வைத்து விட்டார்."என்றார் கோமதி அக்கா.

"கூட்டம் இருந்தாலும் தனிமைப்படுத்தி படுத்தப்பட்டது அந்த ஆத்மா. என் அம்மா நினைவில் வந்தார். " என்றார் வல்லிம்மா.   மேலும் "இந்தப் படத்துக்குக் கதை எழுதலாமா." என்றுகேட்டு, "நன்றி மா. எபியில் சொல்லிவிடுங்கள். நெ.த ரெடியாக இருக்கிறார்." என்றும் சொல்லி இருந்தார்.

"எனக்கும் என் அம்மாவின் நினைவுதான் வந்தது. படுத்துக் கொள்ளும் நேரத்தில் இதை ஏன் படித்தேன்? மனது கனத்து விட்டது." என்றார் ரஞ்சனி அக்கா.

"தனிமை படுத்தப்பட்ட முதிய பெண்ணின் சோகம் மிகவும் இயல்பாக வெளிப்பட்டிருக்கின்றன. அதனாலேயே துக்கம் 😢பொங்குகிறது. என் பாட்டி நினைவுக்கு வருகிறார்."  என்றார் பானு அக்கா.

இப்போது இங்கு படத்தையும் வெளியிட்டிருக்கிறேன்.  இந்தப் படத்துக்கு கதை எழுத நினைப்பவர்கள் எழுதி அனுப்பலாம்.

===========================================================================================

இந்த வாரமும் ஒரு சுகி சிவம்!

================================================================================================

மேல் சாவுனிஸ்ட் என்று நெல்லை சமீபத்தில் ஒரு பதிவில் குறிப்பிட்டிருந்தார்.  அது சம்பந்தமான என் பழைய பேஸ்புக் பகிர்வு!