சொல்லாத சோகத்தைச் சொல்லும் ஒரு படம்...

வந்த அவதார வேலை முடிந்து மேலே செல்லவேண்டிய காலம் வந்தது என்று அறிந்ததும் ராமனின் கட்டளையை ஏற்று லக்ஷ்மணன் சரயு நதியில் மூழ்கி இகவுலக வாழ்க்கை நீங்கி மேலே சென்று ஐயனுக்கு ஆசனமாகக் காத்திருந்தான்  என்கிறது புராணம். ராமனும் அதே சரயு நதியில்தான் மறைந்ததாக புராணம்.

அந்த சுற்றுச்சுவருக்குள் நுழையும்போதே தெரிந்த பெரிய ஆலமரம்...

தூரத்திலிருந்து பார்ப்பதைவிட அருகே நெருங்கநெருங்கதான் இன்னும் பெரிதாய்த் தோன்றியது.

ராமன் காட்டுக்குச் சென்றது அறிந்த பரதன் ராமனை அழைக்க வந்து ராமன் வர மறுத்ததால் பாதுகைகளை ராமனின் காலடியில்போட்டு அதனை ராமனின் பாதம் படச்செய்து அதனை சிம்மாசனத்தில் வைத்து ராமன் வரும்வரை இந்த நந்திக்ராமத்திலிருந்துதான் அயோத்தியை ஆண்டதாகச் சொல்வார்கள்.  

ராமன் வரும் வரை இங்கிருக்கும் Bharat Kund  இல் தவம் செய்ய, (உண்மையில்) சத்ருக்னன்தான் அயோத்தியை பரதன் சார்பில் சிறப்பாக ஆட்சி செய்ததாக புராணம்.  பரதன் தானும் வனவாசத்தில் இருப்பதுபோலவே வாழ்ந்தான் என்கிறது புராணம்.

உள்ளே ஒரு கிணறு இருக்கிறது.  இப்படி மூடியிருக்கிறது.  ஏதோ விசேஷமான பழைய கிணறுபோல...   

அங்கு கிணற்றுக்குப் பொறுப்பானவர் போல ஒருவர் இருந்தார்தான்.  எதுவோ சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார்.  ஒன்றும் புரியவில்லை!

பரதன் தங்கள் தந்தை தசரதனுக்கு இங்குதான் இறுதிக் காரியங்கள் செய்தாராம்.  எனவே இங்கும் பித்ரு காரியங்கள் செய்பவர்கள் இருக்கிறார்கள்.

பரத சத்ருக்னர்களோ....  இல்லை...   ராம பரத ஆலிங்கனமாம்...   நன்றி வல்லிம்மா 

பரதன்.

அருகிலேயே ஒரு கதவு மூடி இருக்க, கதவின் அருகில் சென்று பார்த்தால் சில படிகள் தெரிந்தன.  இறங்கிச் சென்றால் உள்ளே தெரியும் காட்சி..   இறங்கிச் செல்லாமல் பூட்டியிருக்கும் கதவின் வெளியிலிருந்தே செல்லை உள்ளே விட்டு ஒரு க்ளிக்.....

இந்த Bharat Kund எங்களுக்கு காட்டப்படவில்லை!  

மரத்தின் பின்பக்கமாய் வந்து ஒரு க்ளிக்....

லக்ஷ்மணன் ராம சீதாவுடன் காட்டுக்குச் சென்றதும் முதல் நாளிரவு நித்திரை தேவி அவனை அணுகுகிறாள்.  லக்ஷ்மணன் நித்திரா தேவியை வணங்கி தனக்கு அண்ணனையும், அண்ணியையும் காக்கும் வேலை இருப்பதால் இந்தப் பதிநான்கு வருடங்கள் நித்திரை தன்னை அண்டாமல் இருக்க வேண்டுகிறான்.  ஆனால் நித்திரா தேவியோ, தனக்கு இடப்பட்டுள்ள பணியை நிறைவேற்றியே ஆகவேண்டும் என்றதும், லக்ஷ்மணன் அந்த நித்திரையை தனக்கு பதிலாக தனது மனைவி ஊர்மிளையைப் பற்றிக்கொள்ள வேண்டுகிறான்.  ஊர்மிளை தனது (லக்ஷ்மணனின்) கடமை, கஷ்டம் உணர்ந்து இதனை ஏற்றுக்கொள்வாள் என்றும் சொல்கிறான்.  எனவே நித்திரா தேவி ஊர்மிளையைப் பற்றிக்கொள்ள,  ஊர்மிளா அந்தப் பதினாலு வருடங்களும் இரவு பகல் என நித்திரையில் இருக்கிறாள் என்று சொல்கிறது ஒரு புராணம்.  ஸ்ரீராம பட்டாபிஷேகத்தில்தான் ஊர்மிளை கண்விழிக்கிறாளாம்.  அந்த நேரம் லக்ஷ்மணன் தூங்கப் சென்று விடுகிறான்.  நித்திரா தேவி அவனை ஆட்கொண்டு விடுகிறாள்.

இந்த சுற்றுச் சுவருக்கு அருகில் கதவு போட்டு ஒரு காம்பௌண்ட்...  அதனுள்ளேகோவில் போன்ற அமைப்பில் இன்னும் பரதர் .ஆஞ்சநேயர் சிற்பங்கள்..

எப்படியோ, பரதன் தவம் செய்த நந்திக்ராம் செல்கிறோம்.இங்குதான் தவம் செய்துகொண்டிருந்த பரதன், ராமன் பதினாலு ஆண்டுகள் ஆகியும் இன்னும் வரவில்லையே என்று வருந்தி, தான் சொன்னபடி  தீயில் இறங்கி உயிர் விட ஆயத்தமாகிறான்.  இவன் இப்படிச் செய்வான் என்றறிந்திருந்த ராமன் அனுமானை பரதனைக் காத்துத் தடுத்து நிறுத்த அனுப்புகிறார்.

பரதாஞ்சனேய அணைப்பு...  

இது என்ன காட்சி என்று சரியாக விளங்கவில்லை.

இருந்தாலும் ஒரு க்ளிக்...

பரதன் தீயில் இறங்கும் கடைசி கணத்தில் அங்கு தோன்றி அனுமான் ராமன் வருகையைக் கூறுகிறார்.  பெருமகிழ்ச்சி அடைந்த பரதனும் அனுமானும் கட்டித் தழுவிக் கொள்கின்றனர்.  அவர்கள் கட்டித் தழுவிக்கொண்ட இடம் இந்த ஆலமரத்தடி என்று காட்டினார்கள்.  இவை எல்லாம் நிகழ்ந்த இடம் நந்திக்ராம்.  நாங்கள் ஏப்ரல் பத்தாம் தேதி மாலை சுமார் நாலரை  மணிக்கு அந்த இடத்தை அடைந்தோம்..

தவக்கோலத்தில் பரதன் 

ஆஞ்சநேயர்..  (சொல்லாட்டா தெரியாதாக்கும் என்கிறீர்களா?!)

இந்த வளாகங்கள் இருப்பது இந்தக் குறுகிய தெருவில்தான்!  எதிரே இரண்டு கடைகள்.  அருகே ஒரு பெரிய மைதானம்.

சுமார் இரண்டரை மணிநேரம் அங்கிருந்து அந்த இடத்தை (மட்டும்) பார்த்துவிட்டு காசிநோக்கிக் கிளம்பினோம்.

சுமார் ஆறரை மணிக்குக் கிளம்பினோம்.  மறைந்து கொண்டிருந்த சூரியன் மரங்களுக்கு நடுவேயும், வயல்களுக்கு நடுவேயும் ஆங்காங்கே கண்ணில் பட்டுக் கொண்டு கருத்தைக் கவர்ந்து கொண்டிருக்க..  அதை ஆங்காங்கே சில புகைப்படங்கள் - பஸ்ஸிலிருந்தே...

கிளம்புகிறோமா என்று எட்டிப் பார்ப்பது போல தெரிந்தது!

ஓரமாய் நின்று வழியனுப்புவது போலத் தெரிந்தது.

விளக்குக் கம்பத்துக்கு நடுவே நின்று நாங்கள் செல்வதைப் பார்க்கிறது!

அந்தக் கட்டிடம் மறைக்கிறதாம்...  கஷ்டப்பட்டு எட்டி எங்களைப் பார்க்கிறது.

இடையில் கிடைத்த பெரிய இடைவெளியிலிருந்து வசதியாய் எங்களை பார்க்கிறது!

முன்னே தெரியும் மரங்கள் ஒரு ஓவியம் போல...

அது எங்களிடமிருந்து விடை பெற்றுக்கொள்கிறது!

======================================================================================================

விக்ரமாதித்தக்கேள்வி.

கல்கி யாரையும் கேட்காமல் வேலையைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் (பொறுப்பில்லாமல்) முடிவு எடுத்தது சரியா?

இல்லை வாசன்தான் இவர் நாட்டுக்காக - நமக்காக- த்தானே போராடுகிறார் என்று எல்லாம் சிந்திக்காமல் ராஜினாமா செய்யச் சொன்னது சரியா?

இருவருமே கல்கியின் குடும்பம் பற்றி யோசிக்காதது சரியா?

சரியாக விசாரிக்காமல் அனுமதி வழங்கிய காந்தியின் செயல் சரியா?

என்ன?  ஒன்றும் புரியவில்லையா?  எப்படிப் புரியும்?  இதைப் படித்தால் அல்லவா புரியும்!!

===========================================================================================

பழைய போட்டோ ஒன்று...   பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்தது.  சில வருடங்களுக்குமுன் தாராசுரம் சென்றபோது நம் செல்லம் ஒன்று இந்த ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டிருந்தது!  அதன்  ஆராய்ச்சியைக் கெடுக்காமல் படம் எடுத்துக் கொண்டபோது.....!!!

=========================================================================================================

சொல்லாத சோகத்தைச் சொல்லும் ஒரு படம்...

இது சென்ற வருடம் கும்பகோணம் சென்றபோது எடுத்த படம்.  அந்த இல்லத்தைப் பாருங்கள்.  இல்லாமல் போன இல்லம் என்று சொல்லலாமா?  கட்டப் படும்போது எவ்வளவு ஆர்வத்துடன், எதிர்பார்ப்புடன் கட்டப்பட்டு, பின்னர் எவ்வளவு நாட்கள் இந்த இல்லத்தில் சந்தோஷக் குடித்தனங்கள் நடந்திருக்கும்?  இப்போது பார்க்கும்போது என்ன ஒரு வெறுமை! இதேபோல ஒரு படம் திருக்கடையூர் கோவில் அருகேயும் எடுத்திருந்தேன்.

=============================================================================================