அட, போப்பா.. உனக்கு போட்டோ எடுக்கத் தெரியல ...

காசியில் உத்தரவாகினியாகச் செல்லும் கங்கையில் நீராடினால் அதுவரை செய்த பாவங்கள் போய்விடுமாம்.  நான் ஏப்ரல் பதினொன்று, பனிரெண்டாம் தேதி வரை செய்த பாவங்களை கங்கையில் நீராடிக் கழுவிக்கொண்டேன்!  அப்புறம் செய்த பாவங்கள்தான் இனி கணக்கில்!!

கோமதி நதி - தாண்டிச் செல்லும் வழியில் 

காசி செல்லும் முன் இரவு உணவு சாப்பிட்ட இடம்...

தக்காளி சாதமும் (அதை அவர்கள் அப்படிதான் சொன்னார்கள்- சிவப்பு நிறமாயும் இருந்தது!) தயிர் சாதமும் சாப்பிட்டோம்.

கங்கையில் மரணமடைந்தால் நேரடியாக மோட்சம்தான் என்று நம்பப்படுவதால் இங்கு மரணமடைவதை மக்கள் விரும்புகிறார்கள்.  விஸ்வநாதர் ஆலயத்துக்கு அருகில் உள்ள மணிகர்ணிகா 'காட்'டில்தான்  உடல்கள் எரிக்கப்படுகின்றன.  காசியைப் பொறுத்தவரை தீட்டு என்பது கிடையாது.  இங்கு இறந்தவர் உடலைப் பார்ப்பது கூட புண்ணியம் என்கிற கருத்து நிலவுகிறது.  இங்கிருந்து சாம்பல் எடுத்து சிவனுக்கு விடியற்காலை அபிஷேகம் நடக்குமாம்.  

எங்கள் வழிகாட்டி ராமு, அவரது தாயார் மரணம் அடைந்ததால் பாதியிலேயே சென்றபின் எங்களுக்கு வழிகாட்டியாக வந்தவர் காசி செல்லும் வழியில் எங்களுடன் இணைந்து கொண்டார்.  அறிமுகம் செய்துகொண்டார்.  பெயர் ரமேஷ் ஜம்புநாதன்.  தஞ்சாவூர்க்காரர்.

காசியின் கற்கள் எல்லாம் சிவலிங்கங்கள் என்று நம்பப்படுகிறது.  வருணை, அசி என்கிற இரண்டு நதிகள் இணையும் இடம் என்பதால் வாரணாசி என்று சொல்லப்படுகிறதாம்.  காசி என்று சொல்லபப்டுவதற்கு பல காரணங்கள் சொல்கிறார்கள்.

காசியில் இறங்கிய உடனே எங்களை வரவேற்ற செல்லம்!

காசியில் நாங்கள் முதலில் தங்கிய இடம்.

இரவு தூங்கி காலை கங்கை நீராடலுக்கு கிளம்பியபோது தெருவில் இருந்த இன்னொரு செல்லம்.

காசியில் நான் இறங்கிய நாளிலும், அடுத்த நாளும் சென்னையில் ஒரு முக்கியமான அனுபவம் ஏற்பட்டது.  அது இன்னும் எங்களை பாதித்துக்கொண்டிருக்கிறது.  

நாங்கள் இங்கு துண்டி விநாயகர் ஆலயம், காலபைரவர் ஆலயம், விஸ்வநாதர் ஆலயம், அன்னபூரணி ஆலயம், பிந்து மாதவர் ஆலயம், துளசி மானஸ மந்திர்,  ஆஞ்சநேயர் ஆலயம், பிர்லா மந்திர் (இவற்றில் சில கயா சென்று வந்த பின் பார்த்தோம்) கௌடியம்மன் ஆலயம் போன்றவை பார்த்தோம்.  சாரநாத் பார்க்கவில்லை.  கயாவில் கூட புத்தர் சம்பந்தப்பட்ட எதையும் பார்க்கவில்லை.  ஸ்ராத்தம் செய்வதிலேயே நாள் சென்று விட்டது.

ஷிவாலா காட்டுக்கு நீராடச் சென்றோம்.  

கங்கை கண்ணில் தெரிகிறாள்.

இடப்புறமும் 

எதிரேயும் 

வலப்புறமுமாக ஆசை தீர ஃபோட்டோஸ்...

தனிச் சவாரியாகச் செல்ல எவ்வளவு ஆகும் என்று கேட்டபோது 4,500 ரூபாய் என்றார் அந்த படகுக்காரர்.  முப்பத்தைந்து பேர்கள் வரை ஏறிக் கொள்ளலாம்.

மேலே ஏறி செல்லும் படிக்கட்டுகள் 

காசியில் கோவில்களுக்குச் சென்றபோது அலைபேசி, கேமிராவுக்கு அனுமதி இல்லை என்று சொல்லி எடுத்து வரவேண்டாம் என்று சொல்லி விட்டார்கள்.  இத்தனைக்கும் காசி விஸ்வநாதர் கோவில், அன்னபூரணி கோவில் ஆகியவற்றில்தான் அனுமதி கிடையாது.  எப்படியோ பல இடங்களில் புகைப்படம் எடுக்கும் வாய்ப்பு பறிபோனது. 

கங்கையை கண்களுக்குள் நிறைத்துக் கொள்ளும் முயற்சி...

இங்குதான் நீராடினோம்.  கரையிலிருந்து கயிறு ஒரு ரவுண்ட் கட்டி வைத்திருக்கிறார்கள். அதைப்பிடித்துக்கொண்டு நீராடலாம்.  கயிறைப் பிடித்துக்கொண்டாலும் தண்ணீர் உள்ளே இழுத்தது.  முப்பதுரூபாய் போட்டோக்காரர்களிடம் சொல்லிப்போட்டோ எடுக்கச் சொல்லி விட்டு அவர்கள் சொன்னபடி கைகளைக்கூப்பி போஸ்கொடுத்ததும் அப்படியே முன்னால் கவிழ்ந்து மூழ்கப் பார்த்து, அப்புறம் சுதாரித்து நின்று போஸ் கொடுத்து போட்டோ எடுத்துக் கொண்டோம்!!

யாசகர்கள் நீக்கமற நிறைந்திருந்தார்கள்.

கங்கைக்கரைச் செல்லங்கள்!

அன்னபூரணி கோவிலில் தங்க கோபுரத்தையும், கட்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் கோவிலையும் பார்த்து பிரமித்தோம்.    காலபைரவர் கோவிலில் நைஸாக படம் எடுத்த நினைவு.    ஒரு இடத்தில் கல்கத்தா காளி என்றொரு சன்னதி இருந்தது.  அதை நெருங்கும்போதே அங்கிருந்தவர்களில் ஒருவர் என்னைநோக்கி வந்தார்.

கங்கைக் கரையில் நிற்கும் பரவச உணர்வு இன்னும் இன்னும் படம் எடுக்கத் தூண்டுகிறது.

அதுதான் மணிகர்ணிகா காட் என்று நினைவு 

செல்லம் ரெஸ்ட் எடுக்க தெரிவு செய்திருக்கும் இடம்!

எப்படி அங்கு ஏறினாயோ...  எப்படி இறங்குவாயோ!

கரையில் ஒன்று பத்து ரூபாய் என்று விற்கப்பட்டுக்கொண்டிருந்த சாவிக்கொத்துகள்...

கையில் ஏதோ பிரசாதம் தரப்போகிறார் என்று பார்த்தால் ஒரு சிறு துணியை என் மணிக்கட்டோடு சுற்றி  சில மந்திரங்கள் சொன்ன வண்ணம் என்னை சற்று உள்நோக்கி இழுத்தார்.  ஒன்றுமில்லை பயப்படாதீர்கள் என்றபடியே உள்ளே அழைத்துச் சென்று ஒரு காட்டன் புடைவை ஒன்றை எடுத்து (யார் வாங்கித் தந்ததோ) என் தோளைச் சுற்றிப் போர்த்தி,  'ஊர் சென்றதும் அதை மனைவிக்குக்கொடு'க்கச் சொன்னார். வேண்டாம் என்றாலும் விடவில்லை.  

அறைக்குத் திரும்பியதும் காலை உணவு 

இடையில் டீ குடித்த கடையில் விடாது வீணாகிக்கொண்டிருந்த தண்ணீர்...  எங்கள் பதற்றம் கடைக்காரரை அசைக்கவில்லை. சாதாரண வழிப்போக்கர்கள் சிலர் இந்தக் குழாயை எடுத்து அப்படியே வாய்க்கு நேராக நீட்டிப்பிடித்து தாகம் தனித்துச் சென்றதும் ஆச்சர்யம்.

காலையும் மதியமும் உள்ளூர்க்கோவில்களைச் சுற்றினோம். எந்தக்கோவில் எந்த விவரம் என்று நினைவுமில்லை, குறித்து வைத்துக்கொள்ளவும் நேரமில்லை. 

ஜீவி ஸார் முதலிலேயே அங்கு பாரதியார் வாழ்ந்த வீட்டுக்குப் போய்வரச் சொல்லி சொல்லியிருந்தார்.  போக முடியவில்லை.  அங்கு வழியில் பார்த்த பாரதியார் சிலை...

என் கை துணிச்சுருளோடு அவரிடம் மாட்டிக்கொண்டிருந்தது.  சில பல மந்திரங்களை உச்சரித்தபின் "எனக்குக் காசு வேண்டாம்... காளிக்கு காசு கொடு என்றர்.  பையில் கைவிட்டால் நூறு ரூபாயாக வந்தது.  அட, ஒரு பத்து, இருபது, என்று வராதோ என்று நினைத்தபோது அவர் உக்ரமானார்.  "இந்த மாதிரி சிறுதொகை எல்லாம் கொடுத்து காளியைக் கோபப்படுத்தக் கூடாது" என்றார்.  காளிக்கு வராத கோபம் எனக்கு வரத்தொடங்கியது.  அவர் கையை லேசாக முறுக்கி விடுவித்துக் கொண்டபோது அவர் என் தோளில் கை போடுவது போல வந்தார்.  என் கூட வந்த குழுவினர் இதுகாறும் நடந்தவைகளை வேடிக்கை பார்த்தபடி இருந்தவர்கள் சற்றே முன்னேறி, "ஸ்ரீராம்.." என்று உரத்துக்கு குரல் கொடுத்து கைகாட்டியபடி முன்னேவர, இவர் என்னை விடுவித்தார்.  "முதலில் காட்டினாயே, அதைக்கொடு" என்றார்.   காளியை நினைத்தபடி அந்த நூறு ரூபாயை அவரிடம் தந்து விட்டு தோளில் போர்த்தியிருந்த புடைவையை எடுத்து அங்கேயே வைத்து விட்டு வெளியே வந்தேன்!

இது மாலை கங்கைக் காட்சி!

கீழிருந்து மேலும்....

மேலிருந்து (பாதிப்படியில்) கீழும்...

"இப்படியா போய் மாட்டுவே" என்று ஒரு மாமா சிரித்தார்.    இந்த அனுபவத்தால் பிந்து மாதவர் கோவில் சென்றபோது இரண்டாம் சன்னதியில் இருந்தவர் ஒரு சொம்பை எடுத்து என் கையில் கொடுத்து என்னையே அபிஷேகம் செய்யச் சொன்னபோது தயங்கிப் பின்வாங்கினேன்.  "ஆஹா...   நம்ம முகத்திலேயே இவர்களுக்கெல்லாம் தெரிகிறதுடா"  அவர் பார்வையாலேயே மிரட்டியதோடு வலுக்கட்டாயமாக என் கையில் சொம்பைத் திணித்து அருகிலிருந்த அண்டாவிலிருந்து நீர் மொள்ள சொன்னார்.  எடுத்ததும் கோத்ரம் சொல்லி, என் பெயர் சொல்லி ஸ்வாமி மேல் அபிஷேகம் செய்யச் சொன்னார்.  செய்துவிட்டு உடனே சொம்பை அவர் கையில் கொடுத்தேன்.  வாங்க மாட்டேன் என்றவர் மறுபடியும் நீர் எடுக்கச் சொன்னார்.  சொம்பைக் கீழே வைக்கப் போனேன்.  மறுபடியும் சொம்பு வலுக்கட்டாயமாக என் கையில் தரப்பட்டது.  என் மனைவி பெயர், மகன்கள் பெயர் எல்லாம் சொல்லக் சொல்லி அபிஷேகம் செய்யச் சொன்னார்.  அது முடிந்ததும் அவசரமாக அடுத்து நின்றவர் கையில் சொம்பைக் கொடுத்துவிட்டு எஸ்கேப் ஆனேன்.  என்னிடம் அவர் பணம் ஒன்றும் கேட்கவில்லை என்றாலும் அடுத்து அடுத்து செய்தவர்களிடம் பணம் கேட்டு அவர்களும் கொடுத்தார்கள்.

இந்த இடங்களுக்கு எல்லாம் கங்கையில் நீராடியதும் அங்கிருந்து உயரமான படிக்கட்டுகள் ஏறி சென்றோம்.  அவ்வளவு உயரமான படிகள் ஏறுவதும், இறங்குவதும் சற்று சிரமமாகவே இருந்தன.  இங்கு ஒன்றைச் சொல்லவேண்டும்.  சுமார் 90 வயது சொல்லக் கூடிய ஒரு பெண்மணி இத்தனை படிகளையும் மிகவும் சிரமப்பட்டு உட்கார்ந்தவாறாவது ஏறி இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தது  நெகிழ்ச்சியாகவும்,எனக்கெல்லாம் உத்வேகம் தெரிவதாகவும் இருந்தது.  மேலே சென்றதும் வரிசையாக கோவில்கள் விஜயம்.  அங்கு மிகவும் குறுகலான தெருக்கள் என்று சொல்ல முடியாதவாறு சந்துகள் வழியே ஒவ்வொரு கோவிலாய் சென்றோம்.  வழியில் பெரிய பெரிய மாடுகள் வழிமறித்தவாறு மிரட்டும் வகையில் நின்றுகொண்டிருந்தாலும் ஒன்றும் செய்யவில்லை.  கங்கையில் நீராடியதும் மேலே ஏறும்போது வலது கால் விரல் கல் மோதி பெரிதாக வீங்கிக்கொண்டு நடக்க முடியாமல் மிகவும் சிரமப்பட்டேன்.  அது இரண்டு நாட்களுக்கு நீடித்தது.  கொண்டுசென்ற வலிநிவாரணி சாப்பிட்டும் சிறிதளவே குணம் தெரிந்தது.

மலைக்கோவில் சுற்று முடித்துக்கொண்டு கங்கா ஆரத்தி நடக்கும் இடத்துக்கு வந்தோம். மறக்க முடியாத அற்புதக் காட்சி. நின்று( படகில் உட்கார்ந்து)   அப்புறம் அறைக்குத் திரும்பினோம்.  இரவே கிளம்பி விட்டோம் என்று தெரிகிறது.  ஆதாரம் கீழேயுள்ள புகைப்படம்.  இரவு உணவு முடித்த கடையில் கட்டப்பட்டிருந்த கோப நண்பன்.

கயா நோக்கிய பயணத்தில் சாப்பிட்ட இடம்.  இடம்தான் பிடிப்போமே தவிர, உணவு இவர்கள் தயார் செய்து கையில் கொண்டு வந்திருப்பதுதான்.  சிலர் அந்தக் கடையில் போடப்பட்டுக் கொண்டிருந்த ரோட்டி சப்ஜி சாப்பிட்டார்கள்!

இந்த வாரமே முடித்து விடுவோம் ன்று நினைத்திருந்தேன்.  இதுவே நீண்டு விட்டது.  அடுத்த இதழில்...   ச்ச்ச்சே...  அடுத்த வாரம் முடித்து விடுவேன் என்று நம்புகிறேன்.  எனக்கே போர் அடித்து விட்டது.  பாவம் நீங்கள்.


============================================================================================================

இந்த வாரத்தோடு சுகி சிவம் பகுதியும் முடிவுக்கு வருகிறது.  இவ்வளவுதான் எடுத்து வைத்திருந்தேன்!  இவர் சொல்லியிருக்கும் இந்தக் கருத்து எனக்கு ஏற்புடையதாக இல்லை!

=====================================================================================================



2014 இல் தாராசுரம், தஞ்சை, கங்கை கொண்ட சோழபுரம் என்று சுற்றி, க மா தேவி சென்றுவதபோது எடுத்த படம்.தாண்டிச் சென்றவரை போட்டோ எடுத்துக்கொண்டு இப்படி எழுதி பேஸ்புக்கில் போஸ்ட் செய்தேன்.  நான் ஆங்காங்கே நின்று போட்டோ எடுத்துக்கொண்டிருந்தது அவருக்கு அப்போது சற்றே பொறுமை போயிருந்தது!

===================================================================================================

சில சமயங்களில் இயற்கையான நம் சில இயல்புகளால் அடுத்தவர்களை நாம் கவர்கிறோம்...!

=================================================================================================