குறுந்தொடர் : இறைவன் இருக்கின்றான் 2/7 - ஜீவி

                                இறைவன் இருக்கின்றான்

ஜீவி 

                           2

முந்தைய பகுதி 

எதிர்ப்புறம் ரீங்கரித்த ஒரு ரிங்கிலேயே முரளி லயனில். "என்னடா, விஜி! எங்கேயிருந்து பேசறே?.. ஆபிஸிலிருந்து தானே?" என்றான், பயங்கர குஷியுடன்.

விஜயகுமாரான நான் எல்லோருக்கும் விஜிதான். கேட்பவர்களுக்கு தான் பேசுபவர் யாரோ பெண்ணுடன் பேசுகிற மாதிரி தோன்றும். "ஆமாம். ஆபிஸிலிருந்து தான். நீ?"

"நானும் தான். இன்னிக்கு வெள்ளிக் கிழமை இல்லையா? வேலை கொஞ்சம் அதிகம்.. எப்படி இருக்கே? நேத்திக்குக் கூட அப்பா உன்னைப்பத்தி சொல்லிண்டிருந்தார்"

"அப்படியா?.. நானே நேரே வரணும்னு நினைச்சிண்டிருக்கேன். ஒண்ணு மாத்தி ஒண்ணு ஏதாவது வந்து அங்கே வர்றதை ஒத்திப் போட்டிண்டே இருக்கு. அப்பா கிட்டே அந்தக் காலத்தைப் பகிர்ந்திண்டு ரொம்ப நாளாச்சு. சொல்லு. இரண்டு மூணு நாள்லே வந்து பாக்கறேன்னு".

ஆரம்ப குடும்ப நல விசாரிப்புக்குப் பிறகு, நான் சந்திரமோகனின் விஷயத்தைச் அவனிடம் சொன்னேன்.

"ஓக்கே. டன்" என்றான். "இது பத்தி விளம்பர இலாகா ஆட்களுடன் நான் கலந்து கொண்டு எப்படியும் சாத்தியப்படுத்தி விடுகிறேன். நீ ஒண்ணு செய்.ரகுன்னு பேர். அவர் தான் அந்த இலாகா தலைமை. நாளைக்கு சாயந்திரம் ஒரு மூணு மணி வாக்கில் அவருடன் சந்திரனா, இந்திரனா அந்த ஆள் பேர் என்ன, ஓ.எஸ். ஞாபகம் வந்திடுத்து, அந்த சந்திரமோகனைப் பேசச் சொல்லு, என்ன?. . ரகு நம்பரைக் குறிச்சிக்கோ.." என்று சொல்லி ஒரு தொலைபேசி எண்ணைக் கொடுத்தான். முரளி பேசும் பொழுது ஒரு அலட்சியபாவத்தைத் தன் பேச்சில் காட்டுகிற மாதிரி தெரியுமே தவிர, தனக்கு ஆகவேண்டிய காரியத்தில் குறியாக இருப்பான். இன்னொன்று. யாருடன் பேசினாலும் தனக்கிருக்கிற உற்சாகத்தை தன்னுடன் பேசுபவருக்கும் தொற்ற வைத்து விடுவான். அப்படி ஒரு வரப்பிரசாதத்தை பிறக்கும் பொழுதே வாங்கிக் கொண்டு வந்திருக்கிறான். இதற்காகவே சோர்வான சமயங்களில் நானும் அவனுடன் பேசி என்னை 'சார்ஜ்' செய்து கொள்வதும் உண்டு.

முரளியுடன் பேசி முடித்தவுடன், உடனே சந்திரமோகனையும் கூப்பிட்டு விஷயத்தைச் சொன்னேன். அவனுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம். "ரொம்ப தேங்க்ஸ், சார்" என்று அவன் பூரித்ததை உணர்ந்தாலும், "நன்றியெல்லாம் எதுக்குப்பா?" என்று இயல்பாய்ச் சொன்னேன்.

"என் நலனில் அக்கறையுள்ள உங்களுக்கு இது கூடச் சொல்லலேன்னா எப்படி, சார்?" என்றான். காசு பண சம்பந்தமில்லாததையெல்லாம் சகட்டுமேனிக்கு வாரி இறைப்பதில் சந்திரன் கில்லாடி. ஒரு விஷயத்தை எப்படி ஆரம்பிப்பது, எப்படி முடிப்பது என்று விவரமாகத் தெரிந்து கொண்டவன். வார்த்தைகளின் மேல் நிகுநிகுவென்று கலாய் பூசத் தெரிந்தவன். இந்தக் காரீய பூச்சல் எதிராளி உணரவே முடியாத அளவுக்கு சமத்காரமாக இருக்கும். வெகு சில அரிதான சமயங்களில் லேசாக உணருகிற மாதிரி இது தலைகாட்டும் பொழுதுகளில் நான் பொருட்படுத்த மாட்டேன். எல்லாம் அவன் மேல் இருக்கும் பரிவுக்காக கொஞ்சம் என்றால், நிறைய அவன் அப்பாவுக்காகத்தான்; ரொம்பவும் மானியான அந்த மனுஷனுக்காக.

அன்றைக்குப் பேசினது தான். ஒரு வாரம் ஓடிப்போனதே தெரியவில்லை. முரளியும் சரி, சந்திரனும் சரி இந்த விளம்பர சமாச்சாரம் என்ன ஆயிற்று என்பது பற்றி எது ஒண்ணும் எனக்கு அதற்குப் பின்னால் தெரியப்படுத்தவும் இல்லை. அடுத்த வாரம் பத்திரிகையைப் பார்த்து தான் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் போலிருக்கு. இரண்டு பக்கமும் ஒரு வியாபாரம் முடிந்தது. அவ்வளவுதான் என்று இதை நான் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

இடையில் ஒரு முறை போயிருந்த பொழுது முரளி அவன் வீட்டில் இல்லை. பெரியப்பாவுடன் ரொம்ப நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். அந்தக்கால எழுத்தாளர்களைப் பற்றி ஆனந்தம், ஆதுரம் எல்லாம் கலவையாக பெரியப்பா நிறைய விஷயங்கள் எனக்குச் சொன்னார். மனைவியையும் கூட்டிக் கொண்டு போயிருந்தேன். அதில் அவர்களுக்கு ரொம்பவே மகிழ்ச்சி.

நாங்கள் அவரிடம் ஆசிர்வாதம் வாங்கிக்கொண்டு விடைபெறும் போது, "மாசத்துக்கு ஒருதடவையாவது இப்படி வந்து போப்பா" என்று பாசத்துடன் வழியனுப்பினார் பெரியப்பா. பெரியம்மா ராதிகாவை பூஜை அறைக்கு அழைத்துச் சென்று குங்குமம் கொடுக்க ராதிகா இட்டுக்கொண்டாள்.

இது நடந்து கிட்டத்தட்ட நாலு மாசத்திற்கு மேலாச்சு. திடீரென்று இப்பொழுது சந்திரமோகனிடம் ஒரு உதவி தேவைப்பட்டது. எல்லாம் சுகுமாருக்காகத்தான். சுகுமார் யார்னா, ராதிகாவோட அப்பாவின் நண்பர். அவர் சிதம்பரத்தில் இருக்கிறார். அவருக்கு ஒரு வியாதியைப் பற்றி நிபுணர்த்துவ அறிவுரை வேண்டியிருந்தது. அதற்காகத் தான் எல்லாம்.

சந்திரமோகனோட தம்பி சென்னைலே இருக்கற கியாதி பெற்ற மருத்துவர்களில் ஒருவர். அதுவும் இப்போது எந்த வியாதி பற்றி கன்ஸல்ட்டேஷன் வேண்டியிருக்கோ அந்த வியாதி மருத்துவத்தில் நிபுணர். இது பழம் நழுவி பாலில் விழுந்த சமாச்சாரம் என்று எனக்குப் பட்டது.. உண்மைலே சொல்லணும்னா, சுகுமாரன் இந்த வியாதியைப் பற்றிச் சொன்னதுமே எனக்கு உடனே நினைவுக்கு வந்தது சந்திரமோகனோட தம்பி தான்.

"கவலையே படாதீர்கள். நமக்கு வேண்டிய டாக்டர் ஒருத்தர் இங்கே இருக்கார். நீங்கள் கிளம்பி வாருங்கள். நான் அவரிடம் கூட்டிப் போகிறேன்" என்று சிதம்பரத்திற்குப் பேசி சுகுமாரனுக்கு நம்பிக்கை அளித்து விட்டு, சந்திரமோகனை அலைபேசியில் அணுக முயற்சித்தேன். பதிலே இல்லை. ஒரு வாய்ஸ் மெயில் மட்டும் கொடுத்து விட்டு அரைமணி நேரம் அவனிடமிருந்து பதில் அழைப்பு இல்லையாதலால் மறுபடியும் கூப்பிட்டேன்.

இப்பவும் பழைய கதைதான். பதிலில்லை. உடனே அவன் விளம்பர ஏஜென்ஸிக்கு தொடர்பு கொண்டேன். "சந்திரமோகன் இருக்காரா?"

"நீங்கள்?"

நான் யாரென்று சொன்னேன். மறுமுனையில்,"கொஞ்சம் இருங்கள், கேட்டுச் சொல்கிறேன்" என்று கொஞ்சம் தாமதம். இரண்டு மூன்று நிமிஷம் ஆகியிருக்கும்.   "சார் இருக்கிறார். சிறிது நேரத்தில் அவரே உங்களைக் கூப்பிடுவதாகச் சொன்னார்" என்று சொன்னார்.

அவர் அப்படிச் சொன்னதே எனக்கு 'சொரேர்' என்றிருந்தது.

(இன்னும் வரும்)