வேணும்னு செய்யலீங்ணா....

 சம்பவம் சில நாட்களுக்கு முன்னர் நிகழ்ந்த சம்பவம்.   இடம் பெசன்ட் நகர் பீச் அருகே.

சில நேரங்களில் சில நிகழ்வுகள்.  

சரியா தவறா என்று காலமும் நேரமும்தான் கணிக்கும்.  எல்லோரும் கெட்டவர் இல்லை.  அதேபோல எல்லோரும் நல்லவரும் இல்லை!  எல்லோரும் நல்லவரே என்று ஒரு படம் வந்ததது.  பாஸிட்டிவாக நினைப்பவர்கள் அப்படி நினைப்பார்கள்.  ஆனால் எல்லோரும்  நல்லவர் இல்லை என்கிற வாக்கியமும் உண்மையைத்தான் சொல்கிறது!  என்ன நினைக்கிறீர்கள்?   குணம் நாடி குற்றமும் நாடி அவற்றில் மிகைநாடி மிக்க கொளல்!  சரி..  சம்பவத்துக்குள் போகலாம்.

பில்லை பிரௌன் ஃபைலுக்குள் பதித்து வைத்து விட்டு நகர்ந்தார் சர்வர்.

அவர் கரத்தைத் தொட்டு திரும்பிப் பார்க்க வைத்தேன்.  கார்டைக் காட்டினேன்.  "மெஷின் கொண்டு வாருங்கள்" என்று பொருள்!

அவர் புரிந்து கொண்டு ('டிப்ஸ் தேறாதோ' என்கிற கவலையுடன் ) நகர்ந்தார். 

பில்லை எடுத்து செக் செய்து கொண்டிருந்தோம்.  தெரிந்தோ தெரியாமலோ சயங்களில் நைஸாக ஐட்டங்கள் சேர்க்கப்பட்டிருக்கும்.  அல்லது எண்ணிக்கையில் தவறு இருக்கும்.  குறைந்திருந்தாலும் சொல்வது எங்கள் வாடிக்கை.  எஸ்..  எஸ்...   உங்களுக்கும் அந்த வாடிக்கை உண்டு என்று தெரியும்.

பில் தொகை சரியாகவே இருந்தது.  பில்லுக்கு  தமிழ் என்ன?    விலைப்பட்டியல்!  பட்டியல் பொருந்தவில்லை.  அது பட்டியல் இல்லை.  அவைலபிளாக இருக்கும் எல்லா பண்டங்களுக்கு என்ன விலை என்று போட்டிருந்தால் அதுதான் விலைப்பட்டியல்!  ('அவைலபில்'..  இங்கிலிஷ்!  சட்டென முழுதும் தமிழில் வரமாட்டேன் என்கிறது பாருங்கள்..)    நாங்கள் சாப்பிட்ட பண்டங்களுக்கான விலை ரசீது..  இல்லை ரசீது என்பதும் தமிழ் இல்லை..  விலை சீட்டு என்று சொல்லலாமா...  விவரம் என்று சொல்லலாமா..  வேண்டாம் பட்டியலே இருக்கட்டுமே!   சில இடங்களில் சரியான தமிழ் வார்தையைக் கண்டுபிடிக்க முடியாது.  சினிமா டிக்கெட்டையும் டிக்கெட் என்றுதான் சொல்வோம், பஸ் டிக்கெட்டையும் டிக்கெட் என்றுதான் பொதுப்பெயரில் அழைப்போம்.  பேருந்துக்கு பயணச்சீட்டு என்று சொல்வார்கள்.  சினிமாவுக்கு?  பேங்கிலோ கடைகளிலோ காத்திருப்பதற்கும் பணம் கட்டுவதற்கும் வழங்கப்படும் டோக்கனை எப்படி தமிழில் சொல்வது?  ஆபரேஷன் தியேட்டரையும் சினிமா தியேட்டரையும் எப்படி தமிழில் சொல்வோம்?  அறுவை அரங்கம், திரைப்பட அரங்கம்?   ஆபரேஷன் என்றால் அறுவையா?

இப்படி உபயோகமில்லாமல் யோசித்து நேரத்தைக் கடத்திக் கொண்டிருந்தபோது சர்வர் - பரிமாறுபவர் - மறுபடி ப்ரசன்னமானார்.  ப்ரசன்னமாவது சமஸ்கிருத வார்த்தை, இல்லையா?  இருங்கள்..  சர்வர் என்னவோ சொல்கிறார்.  கேட்போம். 

"ஸார்..  அங்கே ஒரே கூட்டம்...  மூணு மெஷின்ல ஒன்றுதான் வேலை செய்யுது..   அங்கே போய் பணம் கட்டிடுங்க.."

அவர் கையில் டிப்ஸை அழுத்தி விட்டு..  ச்சே.. தந்து விட்டு என்று வார்த்தை அமைக்கிறேனா பாருங்கள்..  ஏன் அழுத்தி விட்டு என்று வார்த்தை வரவேண்டும்?  அது தவறான பழக்கம் என்று மனதில் படிந்திருக்கிறது.  இல்லையா?

கல்லா அருகே நல்ல கூட்டம் நின்றிருந்தது.  கல்லா என்பது தமிழ் வார்த்தையா?  மக்கள் யாரும் பெரும்பாலும் கையில் பணம் வைத்துக் கொள்வதில்லை என்று தெரிகிறது.  எல்லோரும் கார்டை நம்பியோ, ஜி பே, ஃபோன்பேயை நம்பியோதான் வருகிறார்கள்.  மோசமான பழக்கம்.  எவ்வளவு கூட்டம் பாருங்கள்..  நாங்கள் எப்படி சீக்கிரம் பில் செட்டில் செய்து விட்டு வெளியேறுவது?  ஜோதியில் கலந்தோம்.

கொஞ்ச நேரம் அந்தக் கூட்டத்தில் நின்றுவிட்டு பணம் கட்டியது போல கிளம்பினால் கூட கவனிக்க ஆளில்லை. முக்கியமான இடம் என்பதால், வரும் கூட்டத்துக்கு அவர்களும் அதைப் பற்றிக் கவலைப்பட்டதாகத் தெரியவில்லை.   எத்தனைபேர் அப்படிச் செய்தார்களோ..  நாங்கள் அப்படி செய்ய மாட்டோம். அல்லது மெஷின் ரிப்பேர் ஆகி இருப்பதால் இது ஒரு எதிர்பாரா சூழ்நிலை ஆகியிருக்கக் கூடும்.  இந்த ரிப்பேர் என்கிற வார்த்தை பேஜாரான வார்த்தைங்க.. சரியில்லை என்றாலும் ரிப்பேர் என்கிறோம்.  சரியாகி விட்டாலும் ரிப்பேர் செய்துவிட்டேன் என்கிறோம். சிலபேர் ரிப்பேர் சரி செய்து விட்டேன் என்பார்கள்.  அது கூட தவறுதானோ..    எங்கே விட்டேன்..  ஆ..  நாங்கள் அப்படிச் செய்ய மாட்டோமில் விட்டேன் இல்லையா?  ஏனென்றால்   நாங்கள் ஜென்டில்மென் யு ஸீ..  யெஸ்..  யெஸ்...  நீங்களும்தான்..  ஐ நோ..

ஒருவழியாக எங்கள் கையிலிருந்து...  இருங்கள் இலக்கணப்பிழை...  எங்கள் கைகளிலிருந்து..   நோ..  இப்பவும் பிழை..  ஒருத்தர் கையில்தான் அது இருக்க முடியும்?  ஸோ, என் கையிலிருந்து பில் பிடுங்கப்பட்டது.  கூடவே டெபிட் கார்டும்.

நீங்கள் எல்லாம் என்ன செய்வீர்கள்?  பில்லை பார்த்து தொகையை அவர் அந்த மெஷினில் உள்ளீடு (தமிழ்!) செய்ததும் மெஷினைத் திருப்பி நம் பக்கம் வைத்தால் நாம் கடவு எண்ணை அதில் இடுவோம்.  ஓகே தட்டுவோம்.  பணம் இடம் மாறும்.  இல்லையா?

இங்கு அந்த சம்பவமே நிகழவில்லை.  எங்கள் கார்டு உள்ளே சொருகப்பட்ட சில நொடிகளில் மெஷின் துப்பிய சிறு தாளைக கிழித்து, கார்டையும் மெஷினிலிருந்து உருவி எங்கள் ஸாரி..  மறுபடி...   என் கையில் திணித்தார் பணம் வாங்கும் அந்த ஊழியர்.

PIN எண் அழுத்த ஆட்காட்டி விரலுடன் காத்திருந்தவன் ஏமாந்து போனேன்.

"pin நம்பர் போடாமல் எப்படி?"  என் மகனுக்கு வந்த சந்தேகம் எனக்கும் வந்தது.  மொபைலை எடுத்து நோக்கினேன்.  இணையம் சரியாக இல்லை என்றது மொபைல்.

"அது அவசியமில்லை..  இங்கே Wi Fe இணைப்பு இருக்கிறது" என்றார் ஊழியர். 

"இருந்தால் என்ன?  எங்கள் கார்டில் உள்ள நம்பர் எப்படி அதற்குத் தெரியும்?"  மகன் எப்போதுமே சந்தேகக்காரன்.  நிறைய கேள்விகள் எப்போதுமே சட்டைப்பையில் வைத்திருப்பான்.  அவன் கேள்விகளுக்கு பொறுமையாக பதில் சொல்ல ஊழியருக்கு முடியவில்லை, நேரமில்லை.  கூட்டம் அம்மியது.

மெஷினில் சட்டென ஒரு கமாண்ட் கொடுத்து நீளமாய் ஒரு தாளைக் கிழித்தார்.

"உங்களுக்கு அப்புறம் இரண்டு மூன்று பேருக்குப் போட்டிருப்பேன்.  அவ்வளவுதான்.  இதில் கடைசியாய் பணம்பெற்ற 15 எண்கள், கார்ட் எண், தொகை விவரங்கள் உள்ளன.  செக் செய்து கொள்ளுங்கள்."

உடனே பார்க்க முற்பட்டோம்.  நாங்கள் நால்வரும் அந்த பேப்பருக்குள் தலையை நீட்ட,  பின்னால் தள்ளு முள்ளு அதிகமானது.

"சார்...   இங்க நிக்காதீங்க...   பில் டாப்ல போன் நம்பர் இருக்கு பாருங்க..  உங்கள் பணம் அதிகமாய் எடுக்கும் பழக்கம் எல்லாம் கிடையாது..  வீட்டுக்குப் போய்க் கூட பாருங்கள்.  ஏதாவது சந்தேகம் இருந்தால் மதியானதுக்கு மேல, மூணு மணிக்கு மேல ஃபோன் பண்ணுங்க..  கூட்டம் அதிகமாவுது பாருங்க..  தள்ளுங்க ப்ளீஸ்.."

எங்களிடம் கேள்விகள் பாக்கி இருந்தன.  நகராமல் அவரை நோக்கி நிமிர்ந்து...

ஒரு சர்வர் எங்களை அங்கிருந்து வெளியேற்றும் நோக்குடன் மரியாதையாக அருகில் வந்தார்.

நாங்களே வெளியில் வந்தோம்.  கொஞ்ச நேரம் அந்த பேப்பரைப் பார்த்தும் ஒன்றும் புரியவில்லை.

வீடு வந்தும் மாலைவரை மொபைலில் எந்த செய்தியும் வரவுமில்லை.  சமயங்களில் வங்கியில் ஏதாவது கோளாறு காரணமாகவோ வேறு காரணங்களுக்கோ எஸ் எம் எஸ் அனுப்பாமல் இருப்பதும் உண்டு.

அப்படியே அந்த நாள் கடந்து போனது.  மறுநாளும் வேறு வேலை, அலுவலகம், என்று கடந்து போக, விஷயம் பல்லிடை பாக்காய் உறுத்திக் கொண்டே இருக்க, ATM சென்று மினி ஸ்டேட்மென்ட் எடுத்தோம்.  

எங்களுக்கு ஒரு விஷயம் தெரிந்தது.

நாங்கள் எங்கள் காசில் சாப்பிடவில்லை!  யாரோ பாவம் புண்ணியவான் கொடுத்திருந்திருக்கிறார்.  அவருக்காவது இப்படி எல்லாம் நடக்கிறது என்று தெரிந்திருக்குமோ என்னவோ..  எப்படி எல்லாம் அவசரத்தில் தவறு செய்கிறார்கள் பாருங்கள்...

நானும் கூட கெட்டவன் எல்லாம் இல்லை..  யு ஸீ..  எத்தனையோ முன்னர் இழந்திருக்கிறேன்..  இழந்ததில் துளி திரும்பி வந்திருக்கிறது என்று நினைத்துக் கொள்கிறேன்.  ஈரோடு சின்ரோம்! சாயம் போன பேப்பரை வைத்து அவர்களிடம் பேசலாம் என்றால் கூட சுண்டைக்காய் கால் பணம் சுமைக்கூலி முக்கால் பணம்!

என்ன..  என்ன கேட்கிறீர்கள்?  அப்புறம் நீங்கள் எதற்கு என்று ஏதோ கேட்கிறீர்கள் போல தெரிகிறது.  காதில் விழவில்லை.  வேலை இருக்கிறது..  அடுத்த வாரம் பார்ப்போமா...  

===========================================================================================================

ஏன் தெய்வங்கள், அசுரர்களுக்கும் தர்மம் மீறிய மனிதர்களுக்கும், தர்மம் மீறிய கோரிக்கைக்கும் செவி சாய்த்து வரம் அருள்கிரார்கள் என்பது ஒரு சமயம் என் கேள்வியாக இருந்தது. பிறகே புரிந்தது.

தெய்வங்கள், கோரிக்கையின் தன்மையை கவனிப்பதில்லை. மாறாக, கோரிக்கையாளர்கள், தவம் செய்தவர்களின் தவத்தின் உண்மைத்தன்மையை, அதன் அடர்த்தியை, அதன் உக்ரத்தை மட்டுமே கணக்கில் எடுத்துக் கொள்கிறார்கள்.

வரத்தைச் செயல்படுத்தியவர்கள், பெறுகிற பாவ புண்ணியங்களுக்கு, தவம் செய்தவர்களே பொறுப்பாளிகளாகிறார்கள். அந்தச் சுதந்திரத்தைத் தெய்வங்கள் அருள்கின்றன. வரம் முறையாகச் செயல்பட்டு மழையாக இருந்தால் உயிர்கள் செழிக்கும். தீயாக இருந்தால் உயிர்கள் கருகும். இதுவே தெய்வங்களின் நியதி.

நன்னூல் தந்த பவணந்தி முனிவரின் இலக்கணத்தில் ஒரு சூத்திரம் மக்கள் நரகர் தேவர் உயர்திணை என்பது அச்சூத்திரத்தின் முதல் பகுதி. உயர்திணை எது என்று சொல்ல வந்த முனிவர், ஏன் மக்களை முதலில் வைத்தார்? தேவரை அல்லவா முதலில் கொள்ள வேண்டும்?

ஏன் என்றால், மக்களுக்குத்தான் பாவம், புண்ணியம் செய்கிற சுதந்திரம் இருக்கிறது. நரகர் பாவம் செய்து நரகத்திலும், ஹேவர் புண்ணியம் செய்து தெய்வ லோகத்திலும் சேர்ந்தவர்கள் ஆயிற்றே... அவர்களுக்கு இனி எது சுதந்திரம்?

பவணந்தியைப் படித்தபின்தான் வியாசரைப் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. வியாசரைப் புரிந்து கொண்டபின்தான் தெய்வ நியதிகளைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

பிரபஞ்சன் - கல்கி காலம்தோறும் தர்மம்

========================================================================

வேணும்னு செய்யலீங்ணா....

===========================================================================================

ஞாயித்துக்கிழமை ரெஸ்ட்ங்ணா....

========================================================================================

என்றோ ஒருநாள் வரப்போகும்
ஒரு
வழிப்போக்கனுக்காகக்
காத்திருக்கிறது
ஒற்றை மரம்

கனிதருமா தனிமரம்
என்று
தினம் பார்த்துச் செல்கின்றன
குளிர்மேகமும் கோப சூரியனும்.

====================================================================================

உளுந்தூர்பேட்டை சண்முகம்

உளுந்தூர்பேட்டையில் பிறந்தவர் சண்முகம். தமிழில் முனைவர் பட்டம் பெற்றவர் (தமிழ் நாவல்களின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும்).  அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் விரிவுரையாளராக இருந்தவர். பிறகு சென்னையில் தமிழ்த்துறை பேராசிரியராகவும் இருந்தவர். ஈவெரா பெரியாரின் கொள்கைகளின்மீது அளவிடமுடியாத நம்பிக்கை கொண்டவர். திராவிடர் கழகம் நடத்திய பிள்ளையார் சிலை உடைப்புப் போராட்டத்தில் தன்னையும் இணைத்துக்கொண்டு சிலைகளை உடைத்தவர். தன்னுடைய குடும்பத்தின்மீது மிகுந்த பாசமும் நேசமும் கொண்டவர் (அது சரி..பாசம் என்றால் என்ன? நேசம் என்றால் என்ன?)

மத்திம வயதில் அவருக்கு உடல்நிலைக் கோளாறு ஏற்பட்டது.  மரணம் தன்னைச் சூழ்ந்துவிட்டது என்று அவருக்குத் தோன்றியது. அந்தச் சமயத்தின் தன் 'கடவுள் இல்லை' என்ற கொள்கையின் மீதான பிடிமானம் தளர்ந்தது. கடவுளின் மீதான அபிமானம் தோன்ற ஆரம்பித்தது. தன்னுடைய உடல் நிலைக்காக இறைவனைச் சரணடைந்தார். இறையருளா இல்லை அவரது நேரமா என்று தெரியவில்லை, அவர் உடல் நிலை முன்னேற்றம் கண்டு பழைய நிலைக்குத் திரும்பினார். சண்முகம், தன் உடல் குணமானதற்கு அந்த இறைவனின் கருணைதான் காரணம் என்று தீவிரமாக நம்பினார்.

தன்னைக் காத்தது அந்த முருகக் கடவுளே என்று சண்முகம் தீவிரமாக நம்பினார். பக்திப் பாடல்களை இயற்ற ஆரம்பித்தார். உணர்வினால் அமைந்த அந்தப் பாடல்கள், அவர் காலத்திற்குப் பிறகும் இப்போதும் நமக்கு பக்தி உணர்வை ஊட்டக்கூடியவை.  அவைகளில் 'நீ அல்லால் தெய்வம் இல்லை', 'திருப்பதி மலைவாழும் வெங்கடேசா', 'சின்னஞ்சிறு பெண் போலே',  'மதுரை அரசாளும் மீனாட்சி' போன்றவை அடங்கும். ராஜராஜ சோழன், திருமலை தென்குமரி, அகத்தியர் என்று பல்வேறு திரைப்படங்களில் பாடல்கள் எழுதியுள்ளார். தமிழில் கவிதைகள் பக்திப்பாடல்கள் என்று நான்காயிரத்துக்கும் மேற்பட்டவைகளை அவர் இயற்றியுள்ளார். தமிழில் அவர் செய்த வெங்கடேச சுப்ரபாதம், பாம்பே சகோதரிகளால் பாடப்பட்டு பத்துலட்சம் கேசட்டுகளுக்கு மேல் விற்றுத்தீர்ந்தன. பஜகோவிந்தம், விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமம், கனகதாரா ஸ்தோத்ரம், ஹநுமான் சாலீசா என்று பல்வேறு பாடல்களை சமஸ்கிருதத்திலிருந்து தமிழில் செய்திருக்கிறார். கலைமாமணி, தெய்வீகக் கலைஞர் என்று பல்வேறு பட்டங்களையும் இவர் பெற்றுள்ளார்.

இவர் சீர்காழி கோவிந்தராஜனின் சகலை ஆவார்.  சீர்காழி அவர்கள், இவரது பாடல்களை நிறையப் பாடியுள்ளார். 2003ல் உளுந்தூர்பேட்டை சண்முகம் மறைந்தார். 2020ல் அதிமுக அரசு, இவரது நூல்களை நாட்டுடமையாக்கியது.

பிள்ளையார் சிலை உடைப்புப் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்ட உளுந்தூர்பேட்டை சண்முகம், அவரது பாடலான 'விநாயகனே வினை தீர்ப்பவனே' பாடல் இன்றி எந்த விநாயக சதுர்த்தியும் நிறைவு பெறுவதில்லை என்ற பெருமைக்குச் சொந்தக்காரராகிப் பெரும் புகழ் பெற்றார்.

காலம்தான் ஒவ்வொருவருக்கு எப்படி கற்றுக்கொடுக்கிறது?

நன்றி : நெல்லைத் தமிழன்.

===========================================================================================

பொக்கிஷம் :

"பின்னால வர்றது நம்ம சம்சாரமுங்களா....?"

"கவிஞரே..  உங்களை பார்த்ததுல சிலிர்த்துப் போச்சுங்க...   என் தலையைப் பாருங்க..."

"கோட்டு போடாத என்னை கொன்னுட்டான் கோட்ஸே.."

"நாமளே ஒரு பேங்க் ஆரம்பிச்சுடலாம் டாடி..."

"நாமெல்லாம் இங்கே இருக்க வேண்டிய ஆளுங்களே இல்லப்பா..."