நான் பயணம் செய்த இடங்களின் படங்கள் தொகுதி:: நெல்லைத்தமிழன்

 

ஷவனதுர்கா மலை   – இறுதிப் பகுதி    

சென்ற நவம்பரில் பெங்களூரில் இருந்து சுமார் 60 கிமீ தூரத்தில் உள்ள ஷவன துர்கா மலையேற்றம் சென்றதைப் பற்றி சென்ற வாரம் எழுதியிருந்தேன். அதன் தொடர்ச்சி இது.

ஒன்றே முக்கால் மணி நேரம் மலையில் ஏறியிருக்கிறேன். இன்னும் பத்து நிமிடங்கள் ஏறினால் மலை உச்சியை அடையலாம் என்று சொன்னார்கள். சரி…அதையும்தான் ஏறிப்பார்த்துவிடுவோமே என்று தோன்றியது.

பாறைகள் வளர்ந்த புற்கள் என்று ஒழுங்காக இல்லாத பகுதி அது. கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டு ஜாக்கிரதையாக ஏறவேண்டியிருந்தது.

கொஞ்சம் கடினமான பகுதி அது. அதிலும் கடைசி 10 மீட்டர் உயரம் ஏற கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருந்த து. மலை உச்சியில் நந்தி ஒன்று இருக்கிறது.  மலை உச்சியிலிருந்து கீழே தெரியும் இடங்களின் அழகைப் புகைப்படங்களாக எடுத்துக்கொண்டேன். கீழிருந்து மலை உச்சிக்கு ஏறுவதற்கு சுமார் இரண்டு மணி நேரம் ஆகியிருந்தது. மலை உச்சியில் சுமார் 20 பேர்கள் இருந்தார்கள்.

மலை உச்சியில் இருக்கும் நந்தி சிலை.  நாங்கள் ஏறிய மலையின் இன்னொரு பகுதி. அந்த வழியாக ஏறமுடியாது.

மலை உச்சியில் பத்து நிமிடங்கள் இளைப்பாறினோம். சிலபல படங்கள் எடுத்துக்கொண்டு பிறகு இறங்க ஆரம்பித்தோம். இறங்கும்போது நேரம் 12:15.

படிகள் இல்லாத மலைப் பகுதியில் ஏறுவதை விட இறங்குவது மிகவும் கடினம். ஈர்ப்பு விசையை நோக்கி நாம் நகருவதால், நம்மை வேகமாக கீழே இறங்கவைக்கும், சறுக்கி விழ நிறைய வாய்ப்பு.

இந்த இடத்திலிருந்து 50 மீட்டர் தூரம் இறங்குவதற்கு ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டேன். உட்கார்ந்துகொண்டே சிறிது சிறிதாகக் கீழே இறங்கினேன். நின்று கொண்டு இறங்கினால் ரொம்பவே கீழே வேகமாக இழுத்துவிடும் என்பதால். இந்தப் பகுதிதான் ஏறுவதற்கும் இறங்குவதற்கும் கடினமான பகுதி.

மலையின் வீச்சு

வழியில் பார்த்த ஒற்றைக் கல்.

மலையின் கீழ்ப்பகுதியை 1 ¾ மணி நேரத்தில் வந்து அடைந்துவிட்டோம். யானை போன்ற மலையின் தோற்றம்.

கடைசி இருநூறு மீட்டர் தூரம் எனக்கு இறங்குவதற்குக் கஷ்டமாக இருந்தது. பாதையின் கஷ்டமல்ல. என் எனர்ஜி முழுவதுமே போய்விட்டதுபோல இருந்தது. அதனால் மிக மெதுவாகவே இறங்கினேன். வெயிலோ மிகவும் அதிகம். மதியம் சுமார் 2 மணி.

கீழே இறங்கியதும், அங்கிருந்த இளநீர் கடையில் (40 ரூபாய்) இரண்டு இளநீர் வாங்கிக் குடித்தேன். பத்து நிமிடங்கள் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தேன். பிறகுதான் உயிர் வந்தது போல உணர்ந்தேன்.  அந்த ஊருக்கு 40 ரூபாய் இளநீருக்கு அதிகம் என்றாலும், ¾ லிட்டர் தண்ணீர் ஒவ்வொரு இளநீரிலும்.

இந்த ஷவன துர்காவில் ஏறுவதற்கு நாங்கள் அங்கு அதிகாலை 5 மணிக்கே போய்ச் சேர்ந்திருக்கவேண்டும். அப்போதுதான் கஷ்டமில்லாமல் ஏறி இறங்கியிருக்கலாம். இந்த மலைக்கு நாங்கள் நவம்பரில் சென்றிருந்தபோதும் (சென்ற வருடம்) மதிய நேரம் என்பதாலும் குன்றுப் பகுதி என்பதாலும் வெயில் அதிகமாக உறைத்தது.

தினமும் நான் 10,000 ஸ்டெப்ஸ் நடப்பதாலும், அன்று குன்றுப் பகுதியில் நிறைய ஏறவேண்டியிருக்கும், அதனால் அங்கேயே நடந்துகொள்ளலாம் என்று நினைத்து காலையில் நடக்காமலிருந்தேன். ஆனால் சிக்னல் மலைப்பகுதியில் இல்லாததால், நான் நடந்ததையெல்லாம் கூகுள் ஃபிட் கணக்கில் கொள்ளவில்லை போலிருக்கிறது. குறைந்த அளவு ஸ்டெப்ஸ் காண்பித்ததால், வீட்டிற்கு வந்த பிறகு வளாகத்திலேயே மீதியும் நடந்தேன்.

இவ்வாறாக ஷனவதுர்கா மலையேற்றம் நன்றாக நடந்தது. அதிகாலை என்றால் மலையேற்றம் நன்றாக இருந்திருக்கும். திருப்பதி மலையேற்றம் கடினமாக இருந்தாலும், இறுதியில் நாம் பெருமாளை தரிசனம் செய்வதால், மலையேற்றம் கஷ்டமானதாக மனதில் இருக்காது. ஆனால் ஷவனதுர்கா மலையேற்றத்தின் முடிவில் பழமையான கோயில் அல்லது வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க இடம் எதையும் காணாததால், இந்த மலையேற்றம், நானும் மலை ஏறினேன் என்பதைத் தவிர வேறு திருப்தியை எனக்குத் தரவில்லை.

மீண்டும் இன்னொரு பயணம் பற்றி விரைவில் எழுதுகிறேன்.

= = = = = = =