உன்னுடைய வண்டியை கொஞ்சம் கொடு!

 

சென்ற வாரமும் எங்களை யாரும் கேள்வி கேட்காததால், நாங்கள் கேட்கிறோம். இன்றைய எங்கள் கேள்விகளில் ஒரு சிறிய ஸஸ்பென்ஸ் இருக்கிறது. அது என்ன என்று வாசகர்கள் கண்டுபிடிக்கிறார்களா என்று பார்க்கப் போகிறோம். 

1) அமாவாசை வந்ததும் பவுர்ணமி எங்கே போகிறது ?

2) ஒரே கேள்வியை, உங்களிடம் வெவ்வேறு ஆட்கள் கேட்டால், கேட்பவரைப் பொருத்து உங்கள் பதில் மாறுமா? 

3) ஒற்றை வார்த்தையில் பதில் சொல்பவர்களின் மனம் எதை யோசிக்கும்?

4) விளம்பரங்களைப் பார்த்துப் பொருட்களைத் தேர்வு செய்யும்/வாங்கும் வழக்கம் உண்டா?

5) பலர் திருமண வாழ்க்கையை பற்றி ஜோக் அடிக்கிறார்கள்.  ஆனால் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு திருமணம் ஆகவில்லை என்றால்  மிகவும் கவலைப்படுகிறார்கள். இது ஏன்?

= = = = = = = =

KGG பக்கம் : 

பள்ளிக்கூட நாட்கள் நிகழ்வுகளைப் பகிர்ந்து வருகின்றேன். சும்மா பள்ளி நிகழ்வுகளையே பகிராமல், அந்தக் காலகட்டத்தில் வாழ்க்கையில் நடந்த சில சுவாரஸ்யமான சம்பவங்களையும் சேர்த்துக் கொள்வோம் என்று நினைத்ததால், அவ்வப்போது அதையும் எழுதுகிறேன். 

மேலும், இது ஒரு தொடர் கட்டுரை கிடையாது. வாசகர்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் படித்து துன் .. சாரி இன்புறலாம்! 

ஆறாம் வகுப்புப் படிக்க ஆரம்பித்த காலத்தில்தான், வீதிகளில் விளையாடும் ஆபத்து இல்லாத சில விளையாட்டுகளில் ஆர்வம் வந்தது. 

வீட்டில் ஒரு சைக்கிள் இருந்தால், அந்த வீட்டில் நிச்சயம் பழைய சைக்கிள் பாகங்கள் ஒரு பெட்டியில் இருக்கும். அப்படி பெட்டிகளில் அடைக்க முடியாத ஒரு பொருள், கழற்றி வீசப்பட்ட பஞ்சர் ஆன பழைய டயர். 

அந்தக் காலப் பசங்களுக்கு இருந்த ஒரு நல்ல பொழுது போக்கு, வீதிகளில் பழைய சைக்கிள் டயர் உருட்டியபடி - அதைத் தட்டிக்கொண்டே அதன் பக்கத்தில் அல்லது பின்னால் ஓடுவது. 

எங்கள் வீட்டிலும் ஒரு பழைய சைக்கிள், அப்பாவின் உபயோகத்திற்காக அவர் வாங்கி வைத்திருந்தார். 

அந்த சைக்கிள் மூலம்தான் என் அண்ணன் (சக எ பி ஆசிரியர்) Dip in C T & M (Diploma in Cycle Technology and Mechanism) பட்டம் பெற்றார். அதற்கு பேருதவி புரிந்தவர் என்னுடைய இன்னொரு அண்ணன். சைக்கிளை ஒவ்வொரு நாளும் எவ்வளவு டேமேஜ் செய்ய முடியுமோ அந்த அளவுக்கு செய்து, அந்த டேமேஜ் எல்லாவற்றுக்கும் வைத்தியம் பார்க்கும் பொறுப்பை டிப்ளோமா அண்ணனிடம் விட்டுவிடுவார்! 

எனக்கும், என்னுடைய தம்பிக்கும் ஆளுக்கு ஒரு தேய்ந்த டயர் அந்த சைக்கிளின் பாகத்திலிருந்து, பாகம் பிரித்துக் கொடுக்கப்பட்டன. 

அந்த டயர்களை தினமும் கழுவி, அதை ஓட்டுவதற்கு தம்பியின் உடைந்து போன ஸ்லேட்டின் மரச் சட்டத்தைப் பயன்படுத்தி வந்தோம். 

பக்கத்து வீட்டு (ஒரு சிறிய அனுமார் கோவில்) ராமன் அவ்வப்போது வந்து, " டேய் - நான் கடைக்குப் போகணும் - உன்னுடைய வண்டியை கொஞ்சம் கொடு - நான் ஓட்டிக்கிட்டுப் போய்ட்டு அப்புறம் கொண்டு வந்து தருகிறேன் " என்பான். கற்பனையில் பஸ் ஓட்டும் அவனுக்கு, நாங்கள் வைத்திருந்த சைக்கிள் டயர்தான் வண்டி. அதை தட்டிக்கொண்டு செல்லும் ஸ்லேட் சட்டம் அதன் சாவி! 

ஒருமுறை அக்காவைப் பெண் பார்க்க அயலூரிலிருந்து ஒரு குடும்பம் வந்திருந்தனர். அவர்கள் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, ராமன் வழக்கம்போல வந்து, " கடைக்குப் போகணும், உன்னுடைய வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு போய் வருகிறேன். சாவி எங்கே?" என்று என்னிடம் கேட்டான். 

" வண்டிக்குப் பக்கத்திலேயே இருக்கு " என்று நான் அவனிடம் சொன்னேன். 

அக்காவைப் பெண் பார்க்க வந்திருந்தவர்கள் அசந்துபோய் விட்டார்கள். பெண் பார்க்க வந்திருந்த பையனின் அப்பா என்னிடம், " என்ன வண்டி வைத்திருக்கிறாய்? " என்று கேட்டார். 

நான் அவர்களிடம் அசடு வழிந்தவாறு, "ஹெர்குலிஸ் சைக்கிள்(இன்) டயர்" என்றேன்! 

= = = = = = = =

அப்பாதுரை பக்கம் :

ஹம்னா சபர்.

"என்னம்மா இது.. குழந்தைக்கு பேரு வைக்க சொன்னா இப்படி வச்சிருக்கிங்க? கறுப்பா இருந்தா என்ன இப்ப?" என்ற மகளிடம்,  "இல்லடி பெண்ணே.. என் பேத்தி நிறத்த பாத்து வச்ச பேரில்லே அது.  வலிமை, சக்தி, புதுமை எல்லாமே கறுப்பு நிறம் தானடி.. அம்பது வருசம் முந்தி என் பெரிய பாட்டி ராவல்பின்டிலருந்து இந்தியா ஓடினப்போ யாருமே உதவலே.. தைரியமும் சக்தியும் என் பேத்தி முகத்துல ஓடுறதப் பார்த்து அப்படிப் பேரு வச்சேன்.. கண்ணே.. உனக்கு கிடைக்காத சுதந்திரம் உன் பெண்ணுக்குக் கிடைக்கட்டும் ஹபிபி"  என்று சொல்லத் தோன்றினாலும் வாயடக்கிக் கொண்டார் மூதாட்டி ஆயிஷா. புன்னகைத்தார்.  "ஹம்னா என்றால் பெருவாழ்வு என்றும் பொருள். உன் பெண்னால் நமக்குப் பெரு வாழ்வு கிடைக்கட்டும்" என்றார்.

அடுத்த வருடமே மருமகன்  இஸ்லாமாபாதுக்கு மாற்றலாகி அங்கிருந்து அமெரிக்க  ந்யூயார்க் நகரில் டாக்சி டிரைவர் வேலை கிடைத்துக் குடியேறிவிட்டதால் பதினெட்டு வருடங்களாகப் பேத்தியைப் பார்க்கவில்லை மூதாட்டி ஆயிஷா.  

அடுத்த மாதம் பாகிஸ்தான் வருகிறாள், பாட்டியைப் பார்க்கிறாள் என்ற செய்தி அவளுக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தாலும் உள்ளூர வருத்தமாக இருந்தது.  "எல்லாம் வல்ல அல்லா. எப்படியாவது என் பேத்தியை இங்கே வராமல் தடுத்துவிடு" என்று மௌனமாக வேண்டிக் கொண்டாள்.

*

ஹம்னாவின் தந்தை சபர், ந்யூயார்க் டாக்ஸி ஓட்டிகளில் செல்வாக்கு மிக்கவனாக வளர்ந்து சமீபத்தில் ஊபர் நிர்வாகம் நியுயார்க் நகரத்தில் அடியெடுக்க விடாமல் செய்தவர்களில் ஒருவனாகி செல்வாக்கில் மேலும் வளர்ந்து ந்யூயார்க் நகர டாக்சி டிரைவர் சங்கத் தலைவனாகிவிட்டான். 

வீட்டில் கண்டிப்பும் கட்டுக்கோப்பும் நிறைந்த தந்தையாகவும் கணவனாகவும் இருந்தான்.  அமெரிக்க நாகரிகம் தன் இரண்டு பெண்களையும் சீரழிப்பதை தினம் நொந்தான்.  மனைவியும் மக்களும் அமெரிக்காவை விரும்பினாலும் தனக்கு பயந்து அடங்கி நடப்பதில் பெருமை கொண்டான். பதிமூன்று வயதிலிருந்து ஹிஜாப் அணிவதும் மாலையில் இஸ்லாமிய மத மதராஸா வகுப்புக்களுக்குச் செல்வதும் தினசரிக் கடமையாகவே  செய்திருந்தான்.  "ஆயிற்று.. ஹம்னாவுக்கு நிக்காஹ் ஏற்பாடு செய்துவிட வேண்டும்" என்றான் மனைவியிடம்.

"ஹம்னா இன்னும் ஹை ஸ்கூல் தானே படிக்குது? கல்லூரி டிகிரியாவது வாங்கட்டுமே?" என்ற மனைவியை அடக்கினான். "எல்லாம் ஹராமி வேலை. கல்லூரி டிகிரி எல்லாம் அவளை காபிர் ஆக்கிவிடும். அதெல்லாம் முடியாது. நான் தீர்மானித்துவிட்டேன். அடுத்த மாதம் ராவல்பின்டி போறோம்ல? அங்கே திருமணம் முடித்து விடலாம்.   என் நண்பன் அப்துல்வகாப் மகன் ஒமார் தெரியும்ல? அவனுக்கு நிக்காஹ் செய்து குடுக்குறதா பேசிட்டேன்"

"ஒமாரா? அந்தப் பிள்ளை படிக்காம குடும்ப விவசாயமும் பாக்காம.. அந்த ஜாலி இம்ரான் கட்சில சேர்ந்து போக்கிரி வேலை செஞ்சுட்டு சுத்துறதா  சொல்வீகளே.. அவனுக்கா இப்ப நம்ம மகளை.."

"நிறுத்திக்க. அவன் ஆம்பிள. எப்படி வேணும்னாலும் இருக்க குரான்லயே இஸ்திகாக் குடுத்திருக்கு.  இம்ரான் ஜாலியா இருந்தா இவனுக்கென்ன? பொறுப்பா டிரைவர் வேல பாக்குறான்ல? என்னைப் போலத்தானே?"

"நம்ம பொண்ணு படிச்சிருக்கு.  இஸ்லாத்திய ஒழுக்கம் எனக்கும் உடன்பாடுதான். அவளை இங்கயே ஒரு நல்ல இஸ்லாம் குடும்பத்துல கட்டுவோமே? லகுவார்டில வண்டி ஓட்டுறாரே இக்பால் உங்க நண்பர் தானே? அவருக்கு மகன் இருக்காரில்லே?"

"இக்பால் இந்தியாகாரன்.. அதெல்லாம் ஒத்துவராது. நம்ம நாட்டுல தான் கட்டணும். ஏற்கனவே முடிவு செய்துட்டேன்.  ஊர்ல போனதும் சேர்ந்து பேசி குபூல்னு ஒப்பந்தம் எழுதிக்குவோம். இதைப் பத்தி ஹம்னா கிட்டே மூச்சு விடக்கூடாது. எம்மேலே ஆணை".

*

ஹம்னாவுக்குப் பேரதிர்ச்சி. பாட்டியையும் சொந்தங்களையும் பார்க்க அழைத்து வந்து திடீரென்று திருமணம் நிச்சயம் செய்துவிட்டார்களே பெற்றோர்கள்? அந்த ஒமார் என்னைப் பார்க்கும் பார்வையே சரியில்லையே? இங்கிருந்து எப்படித் தப்புவது.. என்ற சிந்தனைகளில் அவதிப்பட்டாள்.  உறக்கம் வரவில்லை.  அமெரிக்கா திரும்பியதும் வீட்டை விட்டு ஓடிவிடத் தீர்மானித்தாள்.  இரண்டே நாளில் திருமணத்தையும் முடித்து அவள் அமெரிக்கா திரும்பாமலே இருக்க ஏற்பாடு நடப்பது அவளுக்குத் தெரியாது. 

*

பேத்தி இரவில் தனியாக உட்கார்ந்திருப்பதைப் பார்த்தா ஆயிஷா தள்ளாடி வந்தார். "ராவல்பின்டி சந்திரன் தனியழகு இல்லையா?" என்று  பேத்தியின் தோளைத் தொட்டார்.  "ஆமாம்" என்ற ஹம்னாவின் குரலில் உற்சாகம் இல்லாதது பாட்டிக்கு உடனே புலப்பட்டது. "என்ன இருந்தாலும் ந்யூயார்க் சந்திரன் போல வராது,  சரியா?" என்று சிரித்தார்.  ஹம்னா சிரிக்கவில்லை.

"நானி" என்று அழுதபடிக் கட்டிக்கொண்டாள். 

மெள்ள ஹம்னாவை அமைதிப்படுத்தி, அவள் கைகளில் ஒரு பையைக் கொடுத்தார் ஆயிஷா. "மேரி நூர்.. இதில் உன் பாஸ்போர்ட், உன் ந்யூயார்க் ரிடர்ன் டிகெட், என்னால புரட்ட முடிந்த ரெண்டாயிரம் அமெரிக்க டாலர் எல்லாம் இருக்கு. உடனே இங்கிருந்து ஓடிப்போ" என்றார்.

ஹம்னா அதிர்ந்தாள். "நானி!".

"இன்னும் ரெண்டு நாள்ல உனக்கு நிக்காஹ் முடிஞ்சிரும். உனக்கே சொல்லாம ஏற்பாடு நடக்குது. நீ அமெரிக்கா திரும்பவே முடியாது. உங்கப்பன் நல்லவன் தான். ஆனா கொஞ்சம் வரட்டுக் கௌரவக்காரன். அவன் பழைய மரம். நீ பசுந்தளிர். நீ இங்கே சரிய நான் சம்மதிக்க மாட்டேன்" என்று பேத்தியைக் கட்டிக் கொண்டார்.  "ஓடு. தெருமுனைல சாதிக்கும் அவன் பெண்டாட்டியும் டாக்ஸியோட நின்னுட்டிருக்காங்க. லாகூர்ல ப்ளேன் பிடிச்சுப் போயிடு. அவன் எல்லாம் சொல்வான்"

"அப்பா.. என்னை விடமாட்டாரு"

"கவலைப்படாதே. உங்கப்பன் நல்லவன் தான், ஆனா கொஞ்சம் லூசு.  உன்னை இஸ்லாமாபாத்ல தான் முதல்ல தேடுவான். அவன் காலைல எழுந்து உன்னைத் தேடி இஸ்லாமாபாத் வரதுக்கு முன்னே நீ லாகூர்ல துபாய்க்கு ப்ளேன் ஏறிடலாம். அங்கிருந்து இந்த ரெண்டாயிரத்தை வச்சு ஊருக்குப் போயிடு. பாட்டியை மறந்திடாதே தங்கம்".

ஹம்னா விசும்பி அழுதாள். பாட்டியை முத்தமிட்டுப் புறப்பட்டாள்.  தன்னைத் துரத்திவரத் தாமதம் ஆகட்டும் என்பதற்காகவே அப்பா சபரின் பாஸ்போர்ட்டை கிழித்துப்போட்டு அமுக்கமாக இருந்தாள் பாட்டி என்பது ஹம்னாவுக்குப் பின்னாளில் தெரிய வந்து, எப்போது பாட்டியை எண்ணினாலும்  கண்ணீர் முட்டும்.

*

வால்:

ஹம்னா சில மாதங்கள் துபாயிலும் லன்டனிலும் நண்பர்கள் வீட்டில் தங்கினார். அங்கேயே அமெரிக்க ராணுவத்தில் சேர்ந்து ஒரு வருடம் கழித்து அமெரிக்கா திரும்பி ராணுவத்தில் தொடர்ந்து பணிபுரிகிறார். ஹம்னா சபரின் கதை பெண் சுதந்திரத்துக்கு உதாரணமாகப் பள்ளிகளிலும் கல்லூரிகளிலும், குறிப்பாக வெத்து டிவி நிகழ்ச்சிகளிலும், பேசப்படுகிறது.

வவ்வால்:

ஹம்னாவை அவருடைய குடும்பம் நிராகரித்துவிட்டது.

ஹம்னா சபர் : அன்றும், இன்றும். 

= = = = = = = = =