நியாயமில்லை எனில் பாசமில்லை எனில் காசு இல்லை.. மற்றும் நான் படிச்ச கதை

 

உங்கள் மகிழ்ச்சியைப் பார்ப்பதிலேயே எனக்கு ஆசை... வைரத்தின் மீது அல்ல..

==============================================================================================

மொழி...  தமிழ் மொழி...

====================================================================================================

நதிநீரில் மின்சாரம் 

============================================================================================================

மகள்களுக்காக மறுமணம் 

=============================================================================================================

நியாயமில்லை எனில் பாசமில்லை எனில் காசு இல்லை..

=============================================================================================

 ==================================================================================================================================================================================================

நாட்டார் கதைகள் (JKC)

 

முன்னுரை. 

கொட்டாரத்தில் சங்குண்ணியின் ஐதீக மாலையில் இருந்து சில கதைகள்  தமிழில் மொழிபெயர்க்கப் பெற்று செவ்வாய் தோறும் எ பி யில் வெளிவந்தது  உங்களுக்குத் தெரியும். வரவேற்பும் கிடைத்தது. நன்றி.

அதே போன்று தமிழில் நாட்டார் கதைகள் என்று சில கதைகள் இருக்கக் கண்டேன். அவற்றில் ஓன்றாக “ஏட்டில் இல்லாத மகாபாரதக் கதைகள்” என்ற தொகுப்பு நூல், வலையில் கிடைத்தது. ஏட்டில் இல்லாத கதைகளை ஏட்டில் அச்சடித்து நூலாக நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் 1999 இல் வெளியிட்டுள்ளதை ஏட்டில் அல்லாமல்  PDF கோப்பாக வலையில் இருந்து கணினியில் தரவிறக்கம் செய்தேன்.

அக்கதைகளில்  சிலவற்றை எ பி ஆசிரியர்கள் எ பி யில் தொடராக பிரசுரிக்க அனுமதிப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையுடன் ஒரு கதையை மட்டும் தற்போது தருகிறேன்.

ஏட்டில் இல்லாத மகாபாரதக் கதைகள்

தொகுத்தவர் : புலவர் தா கோவேந்தன்.

பதிப்பகத்தாரின் பதிப்புரையில் இருந்து :

“மகாபாரதக் கதைகளை ஏட்டில் படித்தவர்கள் பலர் ஆகும். அக்கதையை ஏட்டில் படிக்காதவர்களிடையே பல வேறு பட்ட கதைகள் வழக்கில் உள்ளன. அவை ஏட்டில் இடம் பெறாத நாட்டுப்புறக் கதைகள். அவை செவி வழிக் கதைகளாக இருந்தாலும் நன்மை பயப்பனவே தவிர தீமை விளைவிப்பன அல்ல. “

இவ்வாறு  கூறினாலும் தொகுப்பில் உள்ள சில கதைகளை நாம் சில மகாபாரத நூற்களில் வாசித்தது  உண்டு. ஆசிரியரும்  சில கதைகளின் ஊடாக வில்லிப்புத்தூரார் பாகவதத்தையும் மேற்கோள் காட்டுகிறார். ஆக தலைப்பு வித்தியாசம் ஆனாலும் எல்லாக் கதைக்களும் ஏட்டில் இல்லாதவை என்று சொல்ல முடியாது.

ஆகவே இதுவரையிலும் நான்,  எனக்குத் தெரியாத கதைகள்,  சிலவற்றை மட்டும் தொடராக  எழுதலாம் என்று உத்தேசிக்கிறேன். பதிப்பாசிரியர்களின் அனுமதி தேவை.

கண்ணனின் மனத்தூய்மை.

பாரதப் போர் முடிந்தது. வீமன் கதையினால் (கதாயுதம்) அடியுண்டு துரியோதனன் குற்றுயிராய் கிடந்தான். அகிலமெல்லாம் ஆணை செலுத்திய அரசன் அனாதையாகிக் கிடக்கக் கண்ட அஸ்வத்தாமன் மனம் வருந்தினான்.

“உன்னை அழித்தவர்களை இன்று இரவுக்குள் வேரோடு அழித்து அவர்கள் தலையை உன் காலடியில் வைக்கிறேன்” என்று சபதம் செய்தான் அஸ்வத்தாமன்.

இதனை அறிந்த கண்ணன் பாசறையில் இருந்த பாண்டவர்களை வேறு இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்று விட்டார்.

பாண்டவர்களைக் கொல்ல பாசறையில் புகுந்த அஸ்வத்தாமன் பாஞ்சாலியின் புதல்வர்களை பாண்டவர்கள் என்று கருதி அவர்களின் தலையை அறுத்து விட்டான்.

போரில் வெற்றி பெற்றும் தங்களுக்குப் பின் நாட்டை ஆள்வதற்கு இருந்த வாரிசுகளும் இறந்து விட்டனரே என்று தருமர் கவலையுற்றார்.

அபிமன்யுவின் மனைவி உத்தரை கருவுற்றிருந்தாள். அவள் நல்ல முறையில் குழந்தை பெற்றால் வாரிசு இல்லை என்ற கவலை தீரும் என் நம்பினார் தருமர்.

 

“இடிஇடித்திடு சிகரிகள் ஆம் என

எரிமருச்சுதன் முதல் இகலோர் தலை

துடிதுடித்திட அவர் அவர் சேனைகள்

துனிபடப் பொருது எழுபுவி நீ பெற

விடிவதற்கு முன் வருகுவன் யான்.”

 

என்ற சபதப்படி உத்தரையின் கருவையும் அழிப்பதற்கு பிரம்மசிரசு என்ற அம்பை ஏவினார் அசுவத்தாமன்.

கண்ணன் கருணையால் உத்தரையின் கரு காக்கப்பட்டது. ஆயினும் அந்த அம்பு கருவில் இருந்த சிசுவைக் கருகச் செய்து விட்டது.

உரிய காலத்தில் உத்தரை குழந்தை பெற்றாள். குழந்தை இறந்தே பிறந்தது. கரிக்கட்டை தான் பிறந்தது.

உத்தரையின் கருவும் அழிந்தது கண்ட பாண்டவர் அழுதனர். குழந்தை உயிர் பெற்று விடும் என்று கண்ணன் ஆறுதல் கூறினார்.

கரிக்கட்டை உயிர் பெறப்போகும் அதிசயத்தைக் காண பராசர், வியாசர் முதலிய முனிவர்களும் மற்றும் பலரும் திரண்டனர்.

“பிரம்மச்சரிய விரதத்தைச் சிறிதும் நழுவாமல் கடைப் பிடித்தவர் யாராவது தொட்டால் கரிக்கட்டை உயிர் பெறும்” என்று கண்ணன் கூறினார்.

பிரம்மச்சரிய விரதத்தில் தங்களை விஞ்சியவர் யாரும் இருக்க இயலாது என்று இறுமாந்திருந்த முனிவர் பலரும் ஒவ்வொருவராக கரிக்கட்டையைத் தொட்டனர். ஆனல் குழந்தை உயிர் பெறவில்லை

‘கண்ணன் கூறியது விளையாட்டு பேச்சே.  இவ்வளவு பெரிய மகாத்மாக்கள் தொட்டும் குழந்தை உயிர் பெறவில்லையே’ என்று பலரும் எண்ணினர்.

“நான் இந்தக் கரிக்கட்டையைத் தொடுகிறேன். ஒரு வேளை குழந்தை உயிர் பெற்றாலும் பெறும்” என்று கண்ணன் கூறினார்

கண்ணன் பேச்சைக் கேட்ட முனிவர்கள் அனைவரும் சிரித்தனர்.

“கண்ணா! நாங்கள் நெடும்காலம் காட்டிலே தவம் செய்தவர்கள். பந்த பாசங்களை விட்டவர்கள். பிரம்மச்சரியத்தை உயிரினும் மேலாக மதித்தவர்கள். நாங்கள் தொட்டே உயிர் வராதபோது நீ தொட்டால் உயிர் பெறுமா?”

“உனக்கு எட்டு பட்டத்து அரசிகள். நீ பதினாறாயிரம் ஆயர் மங்கையருடன் ராசக் கிரீடை செய்தவன். உன் வாழ்வில் ஒழுக்கம் சிறிதேனும் கடை பிடித்தது உண்டா?” என்று கூறி கண்ணனை ஏளனம் செய்தனர்.

படம் உதவி இணையம்

“நான் தொடுவதால் ஒருவருக்கும் நட்டம் இல்லையே “ இவ்வாறு கூறிக்கொண்டே கண்ணன் கரிக்கட்டையை தொட்டார்.

என்ன வியப்பு! கரிக்கட்டை குழந்தையாகி அழுதது. இதைக் கண்ட பாண்டவர் பரவசமடைந்து பரந்தாமனைப் பாராட்டினர். முனிவர்கள் நாணத்தால் தலை குனிந்தனர்.

முனிவர்களின் ஐயத்தைப் போக்குவதற்காக கண்ணன் “முனி புங்கவர்களே நீங்கள் தவத்தால் சிறந்தவர்கள் தாம். பிரம்மச்சரியத்தைக் கடுமையாகக் கடைபிடித்ததும் உண்மையே. “

“ஆனால் உள்மனம் சில சமயம் காமத்தால் பேதலித்தது. உள்ளத்தால் பொய்த்து ஒழுகினீர்கள். நான் பல்லாயிரம் ஆயர் மங்கையரோடு உறவாடியது உண்மை. உலகோர் கண்ணுக்கு நான் போக புருடனாகத் தோன்றினாலும் என் மனம் மாசற்று விளங்கியது. இக்கரிக்கட்டை உயிர்  பெற்றதே அதற்கு சான்று. “ என்று விளக்கினார் கண்ணன்.

“நான் பகவத் கீதையில் ஸ்திதப் பிர்திக்ஞன். உலக போகத்தில் ஈடுபட நேர்ந்தாலும் தாமரை இலையில் தண்ணீர் ஒட்டாமல் இருப்பது போல் பற்றற்று பந்தப்படாமல் வாழ வேண்டும் என்று  சொன்னது மட்டுமல்ல சொன்னபடி வாழ்ந்தேன்.” என்று கண்ணன் திருவாய் மலர்ந்தமை கேட்ட அனைவரும் வியப்பில் ஆழ்ந்தனர்.